Hanna biður Guð um son

Ísraelsmaður sem hét Elkana átti tvær konur, Hönnu og Peninnu. Hann elskaði Hönnu meira. Peninna var alltaf að gera grín að Hönnu af því að Hanna átti engin börn og Peninna átti mörg börn. Elkana fór með fjölskylduna sína á hverju ári til Síló til að tilbiðja Jehóva í tjaldbúðinni. Einu sinni þegar þau voru þar tók hann eftir að Hanna, sem hann elskaði svo heitt, var mjög leið. Hann sagði: ‚Hættu að gráta, Hanna mín. Þú hefur mig. Ég elska þig.‘

Seinna fór Hanna burt til að vera ein og biðja til Jehóva. Hún bað Jehóva að hjálpa sér og gat ekki hætt að gráta. Hún gaf Jehóva þetta loforð: ‚Jehóva, ef þú gefur mér son þá mun ég gefa þér hann og hann mun þjóna þér alla ævi sína.‘

Elí æðstiprestur sá Hönnu grátandi og hann hélt að hún væri drukkin. Hanna sagði: ‚Nei herra minn, ég er ekki drukkin. Ég er að tala við Jehóva um alvarlegt vandamál sem ég er með.‘ Elí sá að hann hafði rangt fyrir sér og sagði við hana: ‚Megi Guð gefa þér það sem þú vilt.‘ Hönnu leið betur og fór sína leið. Það var ekki liðið ár þegar Hanna hafði eignast son. Hún lét hann heita Samúel. Hugsaðu þér hversu glöð Hanna hlýtur að hafa verið!

Hanna gleymdi ekki hverju hún var búin að lofa Jehóva. Um leið og Samúel var hættur á brjósti fór Hanna með hann í tjaldbúðina til að hann gæti þjónað þar. Hún sagði við Elí: ‚Þetta er strákurinn sem ég bað Guð um. Ég gef Jehóva hann alla ævi hans.‘ Elkana og Hanna heimsóttu Samúel á hverju ári og gáfu honum nýja ermalausa yfirhöfn. Jehóva gaf Hönnu þrjá syni í viðbót og tvær dætur.