6 Uripé manungsa kuwi kaya bayangan.

Upayané ora ana gunané.

Dhèwèké ngumpulké harta, ning ora ngerti sapa sing bakal nggunakké harta kuwi.+

 4 Kerjamu aja kebangeten mung merga péngin sugih.+

Aja ngono manèh, lan kowé kudu nduduhké pemahaman.*

18 Aku dadi sengit karo kabèh kerja kerasku ing ngisoré matahari,+ merga kuwi kudu tak tinggalké kanggo wong sing bakal ana sakwisé aku.+

19 Dhèwèké ya mikir: ’Saiki, aku kan wis nduwé akèh harta sing isa tak enggo urip nganti pirang-pirang taun. Mula, aku arep santai-santai, mangan, ngombé, lan seneng-seneng.’ 20 Ning, Gusti Allah ngomong ngéné karo wong kuwi, ’Hé wong sing ora masuk akal, bengi iki kowé bakal mati. Terus, kabèh barang sing wis mbok klumpukké kuwi bakal dipèk wong liya.’+