37 Ujug-ujug ana badai. Prauné diterjang ombak nganti kebak banyu.+ 38 Ning, wektu kuwi Yésus lagi turu nganggo bantal ing prau bagéan mburi. Mula, murid-murid nggugah Yésus lan kandha, ”Guru, apa njenengan ora ndelok nèk awaké dhéwé wis mèh mati?” 39 Terus, Yésus tangi. Dhèwèké nggetak angin kuwi lan kandha marang laut, ”Meneng! Mandhega!”+ Bar kuwi, anginé langsung mandheg, lan keadaané dadi tenang. 40 Terus, Yésus ngomong, ”Ngapa kok kowé wedi? Apa kowé isih durung nduwé iman?” 41 Murid-murid kuwi wedi banget lan padha ngomong, ”Sapa ta sakjané wong iki kok nganti angin lan laut waé manut karo dhèwèké?”+

23 Pas lagi perjalanan numpak prau kuwi, Yésus turu. Bar kuwi, ana badai sing gedhé banget ing danau kuwi. Prauné dadi kebak banyu lan mèh kleleb.+ 24 Mula, murid-murid nggugah Yésus lan kandha, ”Guru, Guru, awaké dhéwé bakal mati.” Terus Yésus tangi. Dhèwèké nggetak angin lan ombak sing gedhé kuwi. Bar kuwi, badainé mandheg, lan keadaané dadi tenang.+ 25 Terus, Yésus ngomong karo murid-muridé, ”Ing endi imanmu?” Murid-murid dadi wedi banget lan nggumun, terus padha ngomong, ”Sapa ta sakjané wong iki, kok nganti angin lan banyu waé manut karo préntahé?”+