Néhémia
5 Ning, wong-wong lanang lan bojoné padha sambat soal wong Yahudi liyané.+ 2 Ana sing kandha, ”Anakku lanang lan wédok kuwi akèh. Aku butuh biji-bijian kanggo tak pangan bèn tetep urip.” 3 Sing liyané kandha, ”Aku wis mènèhké ladhang, kebon anggur, lan omahku dadi jaminan bèn isa éntuk biji-bijian pas ana kelaparan.” 4 Sing liyané padha sambat, ”Aku wis nggadhèkké ladhang lan kebon anggurku kanggo mbayar pajeg marang Raja.+ 5 Senajan aku kabèh iki darah dagingé sedulur-sedulurku, lan anak-anakku ya wis kaya anak-anaké wong-wong kuwi dhéwé, ning aku kepeksa ndadèkké anak-anakku lanang lan wédok dadi budhaké, malah anakku wédok ana sing wis dadi budhaké.+ Ning, aku ora isa tumindak apa-apa merga ladhangku lan kebon anggurku wis dipèk wong liya.”
6 Wektu krungu nèk wong-wong kuwi padha sambat, aku dadi nesu banget. 7 Mula, aku mikirké tenanan masalah iki lan kandha marang para bangsawan lan para pejabat, ”Kowé wis padha njupuk bathi akèh banget saka sedulur-sedulurmu dhéwé.”+
Terus, aku nganakké pertemuan gedhé kanggo ngrampungké masalah iki. 8 Aku kandha, ”Aku kabèh wis ngupaya sak isa-isané kanggo nebus sedulur-seduluré awaké dhéwé yaiku wong Yahudi sing mbiyèn diedol marang bangsa-bangsa liya. Ning saiki, kowé kok malah ngedol sedulur-sedulurmu dhéwé+ bèn tak tuku manèh?” Wong-wong kuwi padha meneng waé, ora njawab apa-apa. 9 Terus aku kandha manèh, ”Tumindakmu kuwi ora bener. Kowé kuduné wedi marang Gusti Allahé awaké dhéwé+ bèn mungsuh-mungsuhé awaké dhéwé, yaiku bangsa-bangsa liya, ora ngécé awaké dhéwé. 10 Aku dhéwé karo sedulur-sedulurku lan anak buahku ngutangi dhuwit lan biji-bijian tanpa njupuk bathi saka wong-wong kuwi. Mula, tulung aja ngutangi dhuwit nganggo bathi manèh.+ 11 Dina iki, kowé kudu ndang mbalèkké ladhang,+ kebon anggur, kebon zaitun, lan omah-omahé wong-wong kuwi. Kowé ya kudu ndang mbalèkké bathi* sing wis mbok jupuk saka dhuwit, biji-bijian, anggur anyar, lan minyak sing wis mbok utangké.”
12 Wong-wong kuwi njawab, ”Kabèh bakal tak balèkké. Aku ora bakal njaluk apa-apa. Aku bakal nindakké persis kaya sing mbok omongké.” Mula aku ngongkon para imam lan wong-wong kuwi sumpah kanggo nepati janjiné. 13 Bar kuwi, aku ngebutké jubahku lan kandha, ”Ya kaya ngéné iki Gusti Allah sing bener bakal ngebutké saben wong ing antaramu sing ora nepati janjiné. Gusti Allah bakal njupuk omahé lan kabèh duwèké nganti wong kuwi ora nduwé apa-apa manèh.” Wektu krungu kuwi, kabèh jemaat kuwi kandha, ”Amin.”* Terus, wong-wong kuwi muji Yéhuwah lan padha nepati janjiné.
14 Sakliyané kuwi, kèt aku dilantik dadi gubernuré+ wong-wong kuwi ing Yéhuda, kèt taun ke-20+ nganti taun ke-32+ pamréntahané Raja Artahsasta,+ yaiku 12 taun suwéné, aku lan sedulur-sedulurku ora tau mangan jatah gubernur.+ 15 Ning, para gubernur sakdurungé aku padha mbebani rakyat. Saben dina wong-wong kuwi njaluk pérak 40 syèkel* kanggo roti lan anggur. Anak buahé ya padha nindhes rakyat. Ning, aku ora nindakké kuwi+ merga wedi marang* Gusti Allah.+
16 Aku ya mèlu mbantu gawéan mbangun témbok kuwi, lan kabèh anak buahku ya padha mèlu kerja ing kono,+ ning aku kabèh ora padha njupuk ladhang. 17 Ana 150 wong Yahudi lan pejabat sing mangan ing méjaku, termasuk wong-wong saka bangsa liya sing teka mréné. 18 Saben dina, aku ngongkon wong nyiapké sapi lanang siji, domba pilihan enem, lan manuk-manuk. Saben sepuluh dina pisan aku ya ngongkon wong nyiapké akèh jenis anggur. Senajan ngono, aku ora tau njaluk jatah pangan kanggo gubernur, merga rakyat wis dibebani tugas sing abot. 19 Aku ndonga, ”Oh Gusti Allahku, aja nglalèkké aku lan berkahana aku merga kabèh sing wis tak lakoni kanggo bangsa iki.”+