Referensi kanggo Jadwal Kagiyatan Urip lan Nginjil
7-13 DESEMBER
SINAU SAKA ALKITAB | KAIMAMAN 10-11
”Luwih Sayang Yéhuwah Timbang Keluarga”
(Kaimaman 10:1, 2) Kacarita para putrane Imam Harun, Nadab lan Abihu, padha njupuk padupane, diiseni geni sarta ditumpangi dupa. Marga saka iku dadi padha nggawa geni liya marang ing ngarsane Pangeran Yehuwah, nyulayani kang dadi dhawuhe. 2 Banjur ana geni metu saka ing ngarsane Sang Yehuwah kang mangsa wong loro iku, temah padha mati sanalika ana ngarsane Pangeran Yehuwah.
it-2-IN 1033
Tidak Sah
Api dan Dupa yang Tidak Sah. Di Imamat 10:1, kata Ibrani zar (bentuk feminin, za·rahʹ; harfiah, tidak dikenal) digunakan sehubungan dengan ”api yang tidak sah, yang tidak [Allah] tetapkan bagi mereka” tetapi yang dipersembahkan oleh Nadab dan Abihu, putra-putra Harun, ke hadapan Yehuwa dan karena alasan itu Ia menghukum mati mereka dengan api. (Im 10:2; Bil 3:4; 26:61) Selanjutnya, Yehuwa berfirman kepada Harun, ”Jangan minum anggur atau minuman yang memabukkan, engkau bersama putra-putramu, apabila kamu masuk ke dalam kemah pertemuan, agar kamu tidak mati. Ini adalah ketetapan sampai waktu yang tidak tertentu bagi keturunanmu, agar kamu membedakan antara perkara yang kudus dan yang cemar dan antara perkara yang najis dan yang tahir, dan agar kamu mengajar putra-putra Israel semua peraturan yang Yehuwa sampaikan melalui Musa.” (Im 10:8-11) Hal ini tampaknya menunjukkan bahwa Nadab dan Abihu sedang mabuk, sehingga mereka berani mempersembahkan api yang tidak ditetapkan Allah. Api tersebut mungkin tidak sah karena tidak dipersembahkan pada waktu, tempat, atau dengan cara yang ditetapkan, atau bisa jadi dupa yang dipersembahkan komposisinya tidak seperti yang diuraikan di Keluaran 30:34, 35. Keadaan mabuk mereka tidak membebaskan mereka dari dosa tersebut.
(Kaimaman 10:4, 5) Nabi Musa banjur nimbali Misael lan Elsafan, anak-anake Uziel, pamane Rama Harun, padha didhawuhi mangkene: ”Padha majua, sadulurmu iku gotongen metu saka ing ngarepe pasucen menyang ing sajabane palereban.” 5 Wong mau tumuli padha maju, jisime padha diangkat metu menyang ing sajabane palereban, isih nganggo kemejan, netepi dhawuhe Nabi Musa.
(Kaimaman 10:6, 7) Nabi Musa banjur ngandika marang Imam Harun lan marang Eleazar lan Itamar, para putrane Imam Harun: ”Kowe aja padha sedhih lan aja padha susah, supaya aja padha mati lan wong sapasamuwan kabeh kena ing bebendune Pangeran Yehuwah. Mung para sadulurmu, yaiku wong Israel sabangsa kabeh, iku kang padha nangisa marga saka geni kang diurubake dening Pangeran Yehuwah iku. 7 Kowe aja padha lunga-lunga saka ing lawangane Tarub Pasewakan, supaya kowe aja nganti padha nemahi pati, marga kowe padha kadunungan lenga jebade Sang Yehuwah.” Imam Harun lan para putrane padha nindakake apa sadhawuhe Nabi Musa.
w11-IN 15/7 31 ¶16
Sudahkah Saudara Memasuki Istirahat Allah?
16 Harun, kakak Musa, menghadapi situasi sulit sehubungan dengan dua putranya. Pikirkan bagaimana perasaannya sewaktu Nadab dan Abihu mempersembahkan api yang tidak sah kepada Yehuwa dan Dia menghukum mati mereka. Tentu saja, Harun tidak bisa berbicara lagi dengan kedua putra itu karena mereka sudah mati. Tetapi, yang lebih sulit bukan itu. Yehuwa melarang Harun dan putra-putranya yang setia untuk memperlihatkan kesedihan, dengan berfirman, ”Jangan biarkan rambut kepalamu tidak terurus, dan jangan merobek pakaianmu [tanda berkabung], agar kamu tidak mati dan agar [Yehuwa] tidak menjadi marah terhadap seluruh himpunan itu.” (Im. 10:1-6) Pesannya jelas. Kasih kita kepada Yehuwa harus lebih kuat daripada kasih kita kepada anggota keluarga yang tidak setia.
Wulangan Penting
(Kaimaman 10:8-11) Pangeran Yehuwah ngandika marang Imam Harun: 9 ”Sira dalah anak-anakira aja padha ngombe anggur utawa sadhengah inuman keras, samangsa sira padha lumebu ing Tarub Pasewakan, supaya sira aja nganti padha nemahi pati. Iku dadia pranatan kanggo ing salawase turun-tumurun, 10 supaya sira bisa mbedakake samubarang kang suci karo kang ora, kang najis lan kang ora najis. 11 Sarta maneh sira wulangna marang wong Israel, sakehe pranatan kang wus kadhawuhake dening Pangeran Yehuwah marang wong-wong iku lumantar Nabi Musa.”
w14-IN 15/11 17 ¶18
Kita Harus Menjadi Kudus dalam Seluruh Tingkah Laku Kita
18 Untuk menjadi kudus, kita harus memeriksa Alkitab dengan cermat dan melakukan persis seperti yang Allah minta. Putra-putra Harun, Nadab dan Abihu, dihukum mati lantaran mempersembahkan ”api yang tidak sah”, bisa jadi karena mereka sedang di bawah pengaruh alkohol. (Im. 10:1, 2) Perhatikan apa yang Allah katakan kepada Harun kala itu. (Baca Imamat 10:8-11.) Apakah ini berarti kita tidak boleh minum alkohol sebelum berhimpun? Pikirkan ini: Kita tidak berada di bawah Hukum. (Rm. 10:4) Di beberapa negeri, rekan seiman kita minum alkohol secukupnya saat makan sebelum berhimpun. Empat cawan anggur disediakan pada waktu Paskah. Ketika menetapkan Peringatan, Yesus meminta rasul-rasulnya minum anggur yang melambangkan darahnya. (Mat. 26:27) Alkitab mengutuk minum berlebihan dan mabuk-mabukan. (1 Kor. 6:10; 1 Tim. 3:8) Dan karena alasan hati nurani, banyak orang Kristen tidak minum alkohol sebelum memberikan dinas suci kepada Yehuwa. Namun, keadaan setiap negeri berbeda, dan yang penting adalah orang Kristen harus ”membedakan antara perkara yang kudus dan yang cemar” agar bisa tetap kudus dan menyenangkan Yehuwa.
(Kaimaman 11:8) Daginge kewan-kewan iku mau aja sira pangan lan bathange aja sira gepok; kabeh iku karam tumrap sira.
it-1-IN 439 ¶7
Binatang
Batasan menu makanan ini hanya berlaku bagi orang-orang yang berada di bawah Hukum Musa, karena Imamat 11:8 menyatakan, ”Semuanya itu haram bagimu”, yaitu bagi orang Israel. Dengan dihapuskannya Hukum tersebut atas dasar kematian Kristus Yesus sebagai korban, larangan itu pun dibatalkan, dan sekali lagi seluruh umat manusia dapat menganggap diri mereka berada di bawah ketentuan yang luas cakupannya yang dinyatakan kepada Nuh setelah Air Bah.—Kol 2:13-17; Kej 9:3, 4.
Maca Alkitab
(Kaimaman 10:1-15) Kacarita para putrane Imam Harun, Nadab lan Abihu, padha njupuk padupane, diiseni geni sarta ditumpangi dupa. Marga saka iku dadi padha nggawa geni liya marang ing ngarsane Pangeran Yehuwah, nyulayani kang dadi dhawuhe. 2 Banjur ana geni metu saka ing ngarsane Sang Yehuwah kang mangsa wong loro iku, temah padha mati sanalika ana ngarsane Pangeran Yehuwah. 3 Nabi Musa tumuli ngandika marang Imam Harun: ”Iya iki kang wus kapangandikakake dening Pangeran Yehuwah: Ingsun nelakake kasuceningSun marang wong kang cedhak kalawan Ingsun, sarta nglairake kamulyaningSun ana ing ngarepe wong sabangsa kabeh.” Anadene Imam Harun mung kendel bae. 4 Nabi Musa banjur nimbali Misael lan Elsafan, anak-anake Uziel, pamane Rama Harun, padha didhawuhi mangkene: ”Padha majua, sadulurmu iku gotongen metu saka ing ngarepe pasucen menyang ing sajabane palereban.” 5 Wong mau tumuli padha maju, jisime padha diangkat metu menyang ing sajabane palereban, isih nganggo kemejan, netepi dhawuhe Nabi Musa. 6 Nabi Musa banjur ngandika marang Imam Harun lan marang Eleazar lan Itamar, para putrane Imam Harun: ”Kowe aja padha sedhih lan aja padha susah, supaya aja padha mati lan wong sapasamuwan kabeh kena ing bebendune Pangeran Yehuwah. Mung para sadulurmu, yaiku wong Israel sabangsa kabeh, iku kang padha nangisa marga saka geni kang diurubake dening Pangeran Yehuwah iku. 7 Kowe aja padha lunga-lunga saka ing lawangane Tarub Pasewakan, supaya kowe aja nganti padha nemahi pati, marga kowe padha kadunungan lenga jebade Sang Yehuwah.” Imam Harun lan para putrane padha nindakake apa sadhawuhe Nabi Musa. 8 Pangeran Yehuwah ngandika marang Imam Harun: 9 ”Sira dalah anak-anakira aja padha ngombe anggur utawa sadhengah inuman keras, samangsa sira padha lumebu ing Tarub Pasewakan, supaya sira aja nganti padha nemahi pati. Iku dadia pranatan kanggo ing salawase turun-tumurun, 10 supaya sira bisa mbedakake samubarang kang suci karo kang ora, kang najis lan kang ora najis. 11 Sarta maneh sira wulangna marang wong Israel, sakehe pranatan kang wus kadhawuhake dening Pangeran Yehuwah marang wong-wong iku lumantar Nabi Musa.” 12 Nabi Musa tumuli ngandika marang Imam Harun, Eleazar lan Itamar, para putrane kang isih kari: ”Padha njupuka kurban dhaharan turahane sakehe kurban genenan kang kagem Pangeran Yehuwah, iku nuli panganen ana ing sandhinge misbyah kaya dene roti tanpa ragi; awit iku panduman kang suci pinunjul. 13 Panganen ana ing panggonan kang suci, awit iku katetepan kanggo kowe lan anak-anakmu tumrap kurban genenan kang kagem Sang Yehuwah; sabab mangkono dhawuhe marang aku. 14 Karomeneh andhemane pisungsung goyangan lan sampile pisungsung-mligi iku panganen ana ing panggonan kang ora ana najise, iya kowe dalah anak-anakmu lanang wadon, awitdene iku kabeh wus padha kaparingake dadi katetepan tumrap kowe lan anak-anakmu saka kurban slametane wong Israel. 15 Sampil pisungsung-mligi lan andheman pisungsung goyangan iku padha digawaa menyang ing papaning sakehe kurban genenan kang awujud gajih, supaya padha digoyanga minangka pisungsung goyangan ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah. Iku katetepan kang kanggo ing salawase tumrap kowe lan anak-anakmu, kaya kang kadhawuhake dening Pangeran Yehuwah.”
14-20 DESEMBER
SINAU SAKA ALKITAB | KAIMAMAN 12-13
”Pelajaran saka Hukum soal Kusta”
(Kaimaman 13:4, 5) Balik manawa belang ing kuliting badane iku sanadyan iya putih, nanging ora katon luwih jero tinimbang kulite, lan wulune ora malih dadi putih, wong mau dikurunga dening imam lawase pitung dina. 5 Sawuse pitung dina dipriksaa maneh dening imam, manawa miturut panemune imam, memalane ajeg bae, ora mremen marang kulit liyane, wonge dikurunga maneh lawase pitung dina kanggo kang kaping pindhone.
Ketinggalan Jaman Apa Ora?
• Misahké wong sing lara.
Nurut Hukum Musa wong sing lara kusta kudu dipisahké saka wong sing séhat. Sakwisé ana wabah ing abad pertengahan, para dokter sing ngetrapké pathokan kuwi lagi ngerti nèk kuwi pancèn bener.—Kaimaman, bab 13 lan 14.
(Kaimaman 13:45, 46) Wong kang nandhang memala saraat iku nganggoa sandhangan kang rowak-rawek, rambute kaorea, lan brengose katutupana, klawan alok-alok: najis, najis! 46 Salawase nandhang memala iku, tetepa najise. Sarehne najis mulane pamanggone kapisaha, prenahe ana ing sajabane palereban.
Apa Panjenengan Ngerti?
Wong-wong Yahudi jaman mbiyèn wedi lara kusta utawa lépra, penyakit sing umum ing jamané Alkitab. Lara kusta sing parah isa nyerang saraf lan nyebabké cacad sakterusé. Kusta ora isa ditambani. Wong sing lara kusta dipisahké saka wong liya, lan kudu ngandhani liyané nèk dhèwèké kena kusta.—Kaimaman 13:45, 46.
(Kaimaman 13:52) Sandhangan kang ana tandha-tandhane mangkono iku kaobonga, awit iku saraat kang ganas banget, barang-barang mau kudu kaobong nganti entek.
(Kaimaman 13:57) Nanging manawa tandha-tandha iku katon maneh ana ing barang-barang mau, iku saraat kang lagi thukul, barang kang kadunungan tandha-tandha iku kaobonga nganti entek.
it-1-IN 1372 ¶3
Kusta
Pada pakaian dan rumah. Kusta dapat juga menyerang pakaian wol atau linen, atau barang-barang kulit. Penyakit menular tersebut dapat hilang setelah dicuci, dan ada pengaturan untuk mengarantinakan barang tersebut. Tetapi jika penyakit berwarna hijau kekuning-kuningan atau kemerah-merahan tersebut tetap ada, kusta itu ganas dan barang tersebut harus dibakar. (Im 13:47-59) Jika lekuk-lekuk hijau kekuning-kuningan atau kemerah-merahan muncul pada tembok sebuah rumah, imam memberlakukan karantina. Batu-batu yang terjangkit mungkin harus dicungkil dan bagian dalam rumah itu dikikis, lalu batu-batu dan kikisan adukan semennya dibuang ke suatu tempat yang najis di luar kota. Jika penyakit menular itu kambuh, rumah tersebut dinyatakan najis dan dirobohkan, lalu bahan-bahannya dibuang ke suatu tempat yang najis. Tetapi agar rumah itu dinyatakan tahir, ada pengaturan untuk pentahiran. (Im 14:33-57) Ada yang berpendapat bahwa kusta yang menyerang pakaian atau rumah itu adalah sejenis hama jamur atau lumut; tetapi, hal ini tidak dapat dipastikan.
Wulangan Penting
(Kaimaman 12:2) ”Sira ndhawuhana marang wong Israel: Samangsa ana wong wadon nglairake anak, metu lanang, iku dadi najis lawase pitung dina, iya padha lawase kaya anggone dadi najis samangsa nggarap-sari.
(Kaimaman 12:5) Balik manawa nglairake anak wadon, banjur dadi najis lawase rong minggu, najise padha kaya samangsa nggarap-sari. Sawuse mangkono tetepa ana ing omahe bae lawase sawidak nem dina nganti birating najise getih.
w04-IN 15/5 23 ¶2
Pokok-Pokok Penting Buku Imamat
12:2, 5—Mengapa persalinan membuat seorang wanita ”najis”? Organ-organ reproduksi dibuat untuk meneruskan kehidupan manusia yang sempurna. Akan tetapi, karena pengaruh dosa warisan, yang diteruskan adalah kehidupan yang tidak sempurna dan berdosa. Periode ’kenajisan’ sementara yang berkaitan dengan persalinan, serta hal-hal lain, seperti haid dan keluarnya air mani, menyadarkan orang Israel akan keadaan berdosa yang diwarisi. (Imamat 15:16-24; Mazmur 51:5; Roma 5:12) Peraturan pentahiran yang dituntut akan membantu orang Israel menghargai perlunya korban tebusan guna menutupi keadaan umat manusia yang berdosa dan memulihkan kesempurnaan manusia. Jadi, Hukum itu menjadi ’pembimbing mereka yang menuntun kepada Kristus’.—Galatia 3:24.
(Kaimaman 12:3) Lan ing wolung dinane bayi iku katetakana ikute.
Ketinggalan Jaman Apa Ora?
• Wektu sing pas kanggo sunat.
Hukum Musa mréntahké cah lanang disunat wektu umuré wolung dina. (Kaimaman 12:3) Ing jaman Alkitab, wektu tèknologi bab mèdis durung maju, nyunat bayi wektu umuré luwih saka seminggu kuwi bab sing wicaksana merga pembekuan darah bayi sing normal butuh wektu luwih saka seminggu.
Maca Alkitab
(Kaimaman 13:9-28) Manawa ana wong kang nandhang memala saraat, iku kagawaa marang ing ngarepe imam. 10 Yen miturut papriksane imam kulite ana kang abuh, warnane putih, lan njalari wulune iya wus malih putih, mangka satengahe kang abuh mau ana daginge mendhukul, 11 iku memala saraat kang wus lawas ana ing kuliting badane, Mulane wong iku ditetepna najise dening imam, ora usah ndadak kakurung, marga pancen wus dadi najis. 12 Manawa memala saraat mau thukul warata ana ing kulit, nganti nutupi awake sakojur, wiwit ing sirah nganti tekan ing dlamakane, sapira kang bisa kasumurupan dening imam, 13 lan manawa pamriksane imam memala saraat iku wus mratani kulite wong mau ana ing awake sakojur, kang malanen mau banjur ditetepna ora najis, marga malane mau wus malih dadi putih kabeh; wonge dadine resik. 14 Nanging manawa ing malane iku katon ana daginge kang pendul, wonge dadi najis. 15 Manawa imam ndeleng daging kang pendul iku, wonge ditetepna najis; daging pendul iku najis, pancen iku memala saraat. 16 Nanging manawa daging pendul iku kimpes lan malih dadi putih, wonge nuli sebaa marang ing ngarepe imam. 17 Manawa miturut papriksane imam malane wus malih dadi putih, kang malanen ditetepna ora najis dening imam, dhasar wus birat najise. 18 Manawa ing kuliting badane sawijining wong ana plenthunge kang wus waras, 19 mangka tilas panggonan kang mlenthung iku ana kang mendul putih utawa ana belange putih semu abang, wong iku nuli nyuwuna kapriksa dening imam. 20 Manawa miturut papriksane imam belange iku luwih jero tinimbang kulit liyane, lan wulune wus malih dadi putih, wonge katetepna najis dening imam. Iku memala saraat kang thukul ana ing tilas plenthung mau. 21 Nanging manawa imam anggone mriksa ora tinemu ana wulune putih lan belange ora luwih jero tinimbang kulit liyane, malah belange katon saya alum, wonge banjur kakurunga dening imam lawase pitung dina. 22 Manawa belange mau mremen menyang kulit liyane, wonge ditetepna dening imam yen najis, iku pancen memala saraat. 23 Nanging manawa belange mau ajeg lan ora mremen, iku tetep mung tilas plenthung, wonge katetepna resik dening imam. 24 Utawa manawa ing kulite badan ana tabete gosong kena geni, mangka sawarase kulite, tabet mau dadi belang putih semu abang utawa putih, 25 imam kudu mriksa, yen wulu ing panggonan belang mau malih putih, lan belange katon luwih jero tinimbang kulit liyane, dadi iku pancen memala saraat kang thukul saka tabet gosong mau, mulane wonge ditetepna najis dening imam, iku memala saraat. 26 Balik manawa miturut papriksane imam, ing belange iku ora ana wulune putih lan ora luwih jero tinimbang kulit liyane, malah katon saya alum, wonge banjur kakurunga dening imam lawase pitung dina. 27 Ing pitung dinane wong mau dipriksaa maneh dening imam; manawa belange saya mremen ing kulit, wonge ditetepna najis dening imam, iku memala saraat. 28 Balik manawa belange ajeg ana ing panggonane, ora mremen ing kulit liyane, malah katon alum, iku pendule tabet gosong, mulane wonge ditetepna ora najis dening imam, awit iku mung tabete gosong bae.
21-27 DESEMBER
SINAU SAKA ALKITAB | KAIMAMAN 14-15
”Kudu Resik Bèn Ibadahé Ditampa Yéhuwah”
(Kaimaman 15:13-15) Anadene wong kang ngetokake umbel mau samangsa wus mari, nuli ngetunga pitung dina engkas, supaya kapratelakna wus birat najise, banjur ngumbaha sandhangane, adusa banyu kang mili, temah dadi ora najis. 14 Bareng wolung dinane njupuka manuk deruk loro utawa piyik dara loro, banjur sebaa marang ing ngarsane Pangeran Yehuwah ana ing ngarepe lawangane Tarub Pasewakan, lan masrahna manuk mau marang imam. 15 Iku banjur kapisungsungna dening imam, kang siji minangka kurban pangruwating dosa, lan sijine minangka kurban obaran. Kaya mangkono imam anggone nganakake pirukun ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah tumrap wong mau, jalaran saka wetuning umbele.
it-1-IN 338
Basuh; Mandi
Pembasuhan untuk mentahirkan diri pada umumnya dituntut dari orang Israel karena berbagai alasan. Orang yang pulih dari penyakit kusta, orang yang menjamah benda-benda yang disentuh orang-orang yang ”mengeluarkan lelehan”, pria yang mengeluarkan mani, wanita setelah masa haid atau perdarahan, atau orang yang mengadakan hubungan seks menjadi ”najis” dan harus membasuh diri. (Im 14:8, 9;15:4-27) Orang yang berada di kemah bersama mayat manusia, atau menyentuhnya, menjadi ”najis” dan harus dimurnikan dengan air pentahiran. Barang siapa yang menolak menaati peraturan ini ”harus dimusnahkan dari tengah-tengah jemaat, karena tempat suci Yehuwa-lah yang telah ia cemari”. (Bil 19:20) Jadi, tepatlah jika pencucian atau pembasuhan digunakan secara kiasan untuk memaksudkan kedudukan yang bersih di hadapan Yehuwa. (Mz 26:6; 73:13; Yes 1:16; Yeh 16:9) Pemandian dengan firman kebenaran Yehuwa, yang dilambangkan dengan air, memiliki kuasa untuk mentahirkan.—Ef 5:26.
(Kaimaman 15:28-30) Nanging samangsa wus mari nggrajage, banjur ngetunga pitung dina engkas, sawuse mangkono lagi dadi ora najis.29 Ing dina kang kaping wolune njupuka manuk deruk loro utawa piyik dara loro, padha diladekna marang imam ana ing ngarepe lawangane Tarub Pasewakan. 30 Imam banjur misungsungake manuk kang siji minangka kurban obaran; kaya mangkono imam anggone nganakake pirukun ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah tumrap wong mau, marga saka wetune getih kang najis mau.
it-1-IN 850 ¶1
Haid
Wanita juga dianggap najis selama ia mengeluarkan lelehan darah secara tidak normal atau ”mengeluarkan cairan lebih lama daripada keadaan cemar karena haid”, dan pada masa itu, ia menajiskan barang-barang yang ia tiduri atau duduki serta orang-orang yang menyentuh barang-barang tersebut. Setelah lelehan yang tidak normal itu berhenti, ia harus menghitung tujuh hari, lalu ia menjadi tahir. Pada hari kedelapan, wanita itu membawa dua ekor burung tekukur atau dua ekor burung dara muda kepada imam, yang mengadakan pendamaian baginya, dengan mempersembahkan yang seekor sebagai persembahan dosa dan yang seekor lagi sebagai persembahan bakaran kepada Yehuwa.—Im 15:19-30; lihat BERSIH, KEBERSIHAN.
(Kaimaman 15:31) Kaya mangkono anggonira nyingkirake wong Israel saka ing kanajisane, supaya aja nganti padha mati ing sajrone kanajisane, marga padha najisake Tarub SuciningSun kang ana ing tengahe iku.”
it-2-IN 1009
Tempat Kudus
2. Kemah pertemuan dan, belakangan, bait. Seluruh penyelenggaraan kemah pertemuan, termasuk halaman tabernakel dan bait, adalah tempat kudus. (Kel 38:24; 2Taw 29:5; Kis 21:28) Benda-benda utama yang ada di halaman adalah mezbah korban dan baskom tembaga, yang kedua-duanya kudus. Hanya orang-orang tahir yang boleh masuk ke halaman tabernakel setiap saat; demikian pula, orang yang sedang dalam keadaan najis tidak boleh masuk ke halaman bait. Misalnya, seorang wanita yang sedang dalam keadaan najis tidak boleh menyentuh apa pun yang kudus atau masuk ke tempat kudus. (Im 12:2-4) Apabila Israel terus berada dalam keadaan najis, hal itu pun jelas dianggap mencemari tabernakel. (Im 15:31) Orang yang memberikan persembahan untuk pentahiran dari kusta membawa korbannya hanya sampai di depan pintu halaman saja. (Im 14:11) Orang yang najis tidak boleh ambil bagian dari korban persekutuan di tabernakel atau bait, dengan sanksi hukuman mati.—Im 7:20, 21.
Wulangan Penting
(Kaimaman 14:14) Imam banjur njupuka getihe kurban dhendha mau sathithik dileletna marang wong kang bakal kabirat najise mau ing godhohing kupinge kang tengen ing jempolaning tangan tengen lan ing jempolaning sikil tengen.
(Kaimaman 14:17) Kekarene lenga kang ana ing tangane iku salong kaleletna dening imam marang godhohing kupinge tengen wong iku, ing jempolane tangan tengen lan ing jempolane sikile kang tengen, tumumpang ing getihe kurban dhendha mau.
(Kaimaman 14:25) Sawuse iku tumuli wedhuse kurban dhendha kasembeleha, sarta imam njupuka getihe sathithik kaleletna ing godhohing kupinge kang tengen wong iku lan ing jempolane tangane tengen apadene ing jempolane sikile kang tengen.
(Kaimaman 14:28) Karodene lenga kang ana ing epek-epeke mau salong kaleletna ing godhohing kupinge tengen wong kang kabirat najise, uga ing jempolane tangan tengen, sata jempolane sikil tengen, ing panggonan kang wus ana getihe kurban dhendha mau.
it-2-IN 1007 ¶2
Telinga
Pada waktu peresmian keimaman di Israel, Musa diperintahkan untuk mengambil sedikit darah domba jantan pelantikan dan membubuhkannya pada cuping telinga kanan Harun dan putra-putranya, serta pada tangan kanan dan kaki kanan, yang menunjukkan bahwa apa yang telah mereka dengarkan, pekerjaan yang mereka lakukan, dan caranya mereka berjalan hendaknya dipengaruhi langsung oleh apa yang terjadi di sana. (Im 8:22-24) Demikian pula, dalam kasus penderita kusta yang ditahirkan, Hukum mengatakan bahwa imam harus membubuhkan sedikit darah domba jantan yang dikorbankan sebagai persembahan kesalahan, serta sedikit minyak yang dipersembahkan, pada cuping telinga kanan si penderita kusta. (Im 14:14, 17, 25, 28) Pengaturan yang sama sifatnya tersedia bagi orang yang ingin tetap menjadi budak majikannya sampai waktu yang tidak tertentu. Dalam kasus demikian budak itu harus dibawa ke tiang pintu, dan majikannya harus menusuk telinganya dengan sebuah penusuk. Karena dibuat pada organ pendengar, tanda yang mencolok ini tampaknya menggambarkan keinginan budak itu untuk terus mematuhi majikannya.—Kel 21:5, 6.
w14-IN 15/11 9 ¶7
Mengapa Kita Harus Menjadi Kudus
7 Ketika keimaman Israel dibentuk, darah domba jantan dibubuhkan pada telinga kanan, ibu jari tangan kanan, dan ibu jari kaki kanan Imam Besar Harun dan putra-putranya.(Baca Imamat 8:22-24.) Pembubuhan darah ini menggambarkan bahwa para imam akan menjalankan tugas mereka dengan taat. Dengan cara serupa, Yesus, sebagai Imam Besar, memberikan teladan yang sempurna bagi kaum terurap dan domba-domba lain. Ia mendengarkan bimbingan Allah, melakukan kehendak Yehuwa, dan menjalani kehidupan yang kudus.—Yoh. 4:31-34.
(Kaimaman 14:43-45) Nanging manawa tandha-tandha mau thukul maneh ana ing omah iku sawuse batane dijugili lan omahe wus dikeruki tuwin malah wus dilepa maneh, 44 imam tumuli balia mrono lan manawa miturut papriksane tandha-tandha saraat iku mremen ana ing omahe, omah iku kena ing memala saraat kang ganas, omahe iku dadine najis. 45 Omah kaya mangkono iku kudu dibubrah, batane, kayune dalah labure omah kabeh, iku padha kagawaa metu menyang ing sajabane nagara ing panggonan kang najis.
g-IN 1/06 14, kothak
Jamur—Kawan Sekaligus Lawan!
JAMUR PADA ZAMAN ALKITAB?
Alkitab menyebut tentang ”penyakit kusta di sebuah rumah”, artinya dalam bangunan itu sendiri. (Imamat 14:34-48) Ada yang berpendapat bahwa fenomena ini, yang juga disebut ”kusta ganas”, adalah sejenis hama jamur, tetapi hal ini tidak dapat dipastikan. Apa pun kasusnya, Hukum Allah memerintahkan para pemilik rumah untuk menyingkirkan batu yang terkena kusta itu, mengikis seluruh bagian dalam rumah, dan membuang semua bahan yang dicurigai ke luar kota di ”suatu tempat yang najis”. Jika penyakit menular itu muncul kembali, seluruh rumah harus dinyatakan najis, dirobohkan, dan dibuang. Petunjuk Yehuwa yang terperinci mencerminkan kasih-Nya yang dalam kepada umat-Nya dan kesejahteraan jasmani mereka.
Maca Alkitab
(Kaimaman 14:1-18) Pangeran Yehuwah banjur ngandika maneh marang Nabi Musa: 2 ”Iki kang kudu dadi angger-angger tumrap wong kang nandhang memala saraat samangsa kabirat najise, wonge kudu kagawa marang ing ngareping imam, 3 lan imam iku kudu metu menyang ing sajabane palereban. Manawa miturut papriksane imam, wong kang nandhang lara saraat mau wus waras, 4 imam nuli mrentahna marang wong kang arep dibirat najise iku supaya ngladekna manuk kang isih urip lan kalal loro, karo kayu eres, kain jingga lan isop. 5 Imam mrentahna nyembeleh manuk kang siji kaungkulna ing wadhah grabah kang ana banyune mili. 6 Nanging manuk kang isih urip iku kajupuka bareng karo kayu eres, kain jingga lan isop iku mau, nuli kabeh iku dalah manuk mau dicelupna ing getihe manuk kang wus kasembeleh nganggo diungkulake ing banyu mili mau. 7 Sawuse mangkono imam banjur ngepyurna getih mau rambah kaping pitu marang awake wong kang arep dibirat najise mau, temah ditetepna resik; nuli manuk kang isih urip iku diuculna ana ing ara-ara. 8 Anadene wong kang bakal kabirat najise iku banjur ngumbaha sandhangane, kacukura rambute kabeh sarta adusa, temah birat najise. Sawuse mangkono kena lumebu ing palereban, nanging lereba ana ing sajabane tarube lawase pitung dina. 9 Ing pitung dinane kacukura maneh rambute nganti resik kabeh, rambut sirah, jenggot, alis, malah dalah wuluning badan kabeh kacukura, sandhangane kakumbaha, awake kaedusana, temah birat najise. 10 Ing wolung dinane wong mau njupuka wedhus gembel lanang loro kang tanpa cacad, lan wedhus gembel wadon siji kang umur sataun iya kang tanpa cacad, glepung kang becik dhewe telung prasepuluh efa diwori lenga kanggo kurban dhaharan, karomaneh lenga sa-log. 11 Anadene imam kang nindakake pambirating najis iku banjur mrenahna wong kang bakal kabirat najise iku dalah sakabehing pisungsung ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah ing ngarepe lawangane Tarub Pasewakan. 12 Imam tumuli njupuka wedhus gembel lanang kang siji, sarta kasaosna minangka kurban dhendha karo lengane sa-log mau, nganggoa padha digoyang dadi pisungsung goyangan ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah. 13 Sawuse mangkono wedhus gembel lanang mau disembeleha ana ing panggonan nyembeleh kurban pangruwating dosa lan kurban obaran, ana ing papan kang suci, awit kurban dhendha mangkono uga kurban pangruwating dosa, iku dadi pandumane imam; iku panduman kang suci pinunjul. 14 Imam banjur njupuka getihe kurban dhendha mau sathithik dileletna marang wong kang bakal kabirat najise mau ing godhohing kupinge kang tengen ing jempolaning tangan tengen lan ing jempolaning sikil tengen. 15 Sarta maneh lenga sa-log mau kajupuka sathithik, kaesokna ana ing epek-epeke tangane dhewe kang kiwa; 16 imam banjur nyelupna drijine kang tengen ing lenga kang ana ing epek-epeke kiwa iku sarta ngepyurna lengane klawan drijine rambah kaping pitu ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah. 17 Kekarene lenga kang ana ing tangane iku salong kaleletna dening imam marang godhohing kupinge tengen wong iku, ing jempolane tangan tengen lan ing jempolane sikile kang tengen, tumumpang ing getihe kurban dhendha mau. 18 Turahane lenga kang ana ing epek-epeke imam mau diusapna ing sirahe wong kang bakal kabirat najise. Mangkono anggone imam nganakake pirukun tumrap wong mau ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah.
28 DESEMBER–3 JANUARI
SINAU SAKA ALKITAB | KAIMAMAN 16-17
”Ngobong Dupa Pas Dina Pangapurané Dosa”
(Kaimaman 16:12) banjur njupuka padupan kaisenana mawa mengangah saka ing misbyah kang ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah nganti kebak, apadene njupuka dupa racikan wangi kang alus rong gegem digawaa lumebu menyang ing saburine geber.
Sing Isa Disinaoni saka Buku Kaimaman
4 Wacanen Kaimaman 16:12, 13. Bayangna apa sing kelakon wektu Dina Pangapurané Dosa. Ing dina kuwi, imam agung bakal mlebu ping telu menyang Papan Mahasuci sing ana ing tabernakel. Pas mèh mlebu sing pertama kali, imam agung nggawa wadhah sing isiné dupa wangi lan ing tangan sijiné nggawa wadhah saka emas sing isiné mawa. Sakdurungé mlebu Papan Mahasuci, dhèwèké mandheg sedhéla. Terus, dhèwèké mlaku alon-alon ngliwati tirai sing nutupi Papan Mahasuci lan ngadeg ing ngarepé pethi perjanjian. Sikapé kudu nduduhké nèk imam agung kuwi ngajèni Yéhuwah merga kaya-kaya dhèwèké lagi ngadeg ing ngarepé Yéhuwah. Bar kuwi, dupa wanginé diesokké menyang wadhah sing isiné mawa lan ruangan kuwi dadi wangi banget. Sakwisé kuwi, dhèwèké bakal mlebu manèh menyang Papan Mahasuci karo nggawa getihé kéwan sing dienggo persembahan dosa. Dadi, imam agung mbakar dupa dhisik sakdurungé nggawa getihé kéwan persembahan menyang Papan Mahasuci.
(Kaimaman 16:13) Dupane tumuli ditumpangna ing geni ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah, nganti kukuse dupa nglimputana tutup pangruwatan kang ana ing dhuwure angger-anggere Gusti Allah, supaya Harun aja nemahi pati.
Sing Isa Disinaoni saka Buku Kaimaman
5 Apa sing isa disinaoni saka dupa sing digunakké wektu Dina Pangapurané Dosa? Alkitab kandha nèk dongané umaté Yéhuwah kuwi isa dipadhakké kaya dupa. (Ms. 141:2; Why. 5:8) Mbiyèn, imam agung nduduhké sikap sing ngajèni wektu nggawa dupa ing Papan Mahasuci. Dadi, awaké dhéwé ya kudu nduduhké sikap sing ngajèni wektu ndonga. Senajan Yéhuwah kuwi Sang Pencipta, ning Yéhuwah péngin awaké dhéwé nyedhak marang Dhèwèké kaya anak nyedhak marang bapaké. (Yak. 4:8) Malah, awaké dhéwé ya isa dadi sahabaté Yéhuwah. (Ms. 25:14) Awaké dhéwé mesthi nganggep nèk ndonga kuwi kehormatan sing gedhé. Mula, awaké dhéwé ora péngin nggawé Yéhuwah sedhih.
(Kaimaman 16:14, 15) Apamaneh Harun njupuka getihe sapi lanang mau sathithik, dikepyurna klawan drijine ing dhuwure tutup pangruwatan perangan ngarep, lan anaa sathithik kang dikepyurake klawan drijine ing ngarepe tutup pangruwatan nganti rambah kaping pitu. 15 Sawuse mangkono wedhus lanang kang bakal kanggo kurban pangruwating dosa tumrap wong akeh iku kasembeleha, sarta getihe kagawaa menyang ing saburine geber, lan getihe digawea padha kaya kang wus ditindakake tumrap getihe sapi mau, yaiku: dikepyurna ana ing dhuwure tutup pangruwatan lan ing ngarepe.
Sing Isa Disinaoni saka Buku Kaimaman
6 Kaya sing wis disebutké mau, imam agung mbakar dupa dhisik sakdurungé nggawa getihé kéwan persembahan menyang Papan Mahasuci. Imam agung nindakké kuwi merga péngin mastèkké nèk dhèwèké wis nggawé Yéhuwah seneng. Iki isa dipadhakké karo apa sing Yésus tindakké. Yésus teka ing bumi merga arep ngorbanké nyawané kanggo nebus uripé manungsa. Ning, ana sing kudu ditindakké Yésus sakdurungé kuwi, sing luwih penting ketimbang nyedhiakké tebusan kanggo manungsa. Yésus kudu terus setya bèn Yéhuwah gelem nampa korban tebusané. Merga terus setya, Yésus mbuktèkké nèk pathokané Yéhuwah kuwi sing paling bener lan carané Yéhuwah mréntah kuwi sing paling apik.
Wulangan Penting
(Kaimaman 16:10) Nanging wedhus kang katiban undhi kanggo Azazel, iku diajokna isih urip ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah, kagawea srana nganakake pirukun, nuli diuculna menyang ing pasamunan kanggo Azazel.
it-1-IN 234 ¶2
Azazel
Sebagaimana dijelaskan oleh rasul Paulus, dengan mempersembahkan kehidupan manusia sempurnanya sebagai korban bagi dosa umat manusia, Yesus mencapai jauh lebih banyak daripada yang dicapai oleh ”darah lembu jantan dan darah kambing”. (Ibr 10:4, 11, 12) Dengan demikian, ia menjadi ”kambing hitam”, yang ’memikul penyakit kita’, yang ”ditusuk bagi pelanggaran kita”. (Yes 53:4, 5; Mat 8:17; 1Ptr 2:24) Ia ’membawa pergi’ dosa semua orang yang menjalankan iman akan nilai korbannya. Ia mempertunjukkan persediaan Allah untuk sama sekali melupakan keadaan kita yang penuh dosa. Dengan cara-cara itu, kambing ”bagi Azazel” menggambarkan korban Yesus Kristus.
(Kaimaman 17:10, 11) ”Sadhengah wong turune Israel lan panunggalane bangsa liya kang manggon ana ing tengahe, kang mangan sadhengaha getih, iku bakal Sunlawan sarta Suntumpes saka ing satengahe bangsane. 11 Marga nyawane angger daging iku ana ing getihe, sarta anggoningSun maringake getih marang sira ana ing misbyah iku supaya dadia sarananing pirukun tumrap nyawanira, awitdene getih iku ngolehake pirukun sarana nyawa.
w14-IN 15/11 10 ¶10
Mengapa Kita Harus Menjadi Kudus
10 Baca Imamat 17:10. Yehuwa memerintahkan orang Israel untuk tidak makan ”darah apa pun”. Orang Kristen juga diperintahkan untuk menjauhkan diri dari darah manusia dan binatang. (Kis. 15:28, 29) Merinding rasanya membayangkan kita melakukan sesuatu yang membuat Allah menolak dan menyingkirkan kita dari sidang. Kita mengasihi Yehuwa dan ingin menaati-Nya. Meski hidup kita dalam bahaya, kita tidak akan menyerah sewaktu mereka yang tidak tahu atau tidak peduli kepada Yehuwa mendesak kita untuk tidak menaati-Nya. Kita tahu kita akan diejek karena menolak darah, tetapi kita memilih untuk menaati Allah. (Yud. 17, 18) Apa yang akan membantu kita bertekad untuk tidak makan darah atau menerima transfusi darah?—Ul. 12:23.
Maca Alkitab
(Kaimaman 16:1-17) Sawuse putrane Rama Harun kang loro mati nalika padha nyedhak marang ing ngarsane Sang Yehuwah, Pangeran Yehuwah banjur ngandika marang Nabi Musa. 2 Pangandikane Pangeran Yehuwah marang Nabi Musa mau mangkene: ”Sira ndhawuhana marang Harun, kakangira, aja nganti saben wektu lumebu menyang ing pasucen ing saburine geber, ing ngarepe tutup pangruwatan kang ana ing dhuwur pethi, supaya aja nganti nemahi pati, awitdene Ingsun ngatingal ana ing mega ing sadhuwure tutup pangruwatan. 3 Harun anggone lumebu ing pasucen iku patrape mangkene: nggawaa pedhet siji kanggo kurban pangruwating dosa sarta wedhus gibas lanang siji kanggo kurban obaran, 4 kalawan manganggo kemejan lena kang suci lan lena kanggo nutupi kawirangane, sabukan lena lan uga nganggoa serban lena; iku padha sandhangan suci, kang dianggoa sawuse adus. 5 Dene pasamuwane Israel kajalukana wedhus berok loro kanggo kurban pangruwating dosa lan wedhus gibas lanang siji kanggo kurban obaran. 6 Sawuse mangkono Harun tumuli nyaosna sapi lanang kang arep dianggo kurban pangruwating dosa tumrap awake dhewe, kanthi patrap mangkono anggone ngolehake pirukun tumrap awake dhewe lan kulawargane. 7 Nuli dheweke njupuka wedhus berok lanang loro mau diajokna ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah ing ngarepe lawangane Tarub Pasewakan, 8 wedhus berok lanang loro mau banjur kaundhia, undhi siji kagem Sang Yehuwah lan sijine kanggo Azazel. 9 Wedhus kang katiban undhi kagem Sang Yehuwah nuli diajokna lan kagawea kurban pangruwating dosa. 10 Nanging wedhus kang katiban undhi kanggo Azazel, iku diajokna isih urip ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah, kagawea srana nganakake pirukun, nuli diuculna menyang ing pasamunan kanggo Azazel. 11 Harun tumuli nyaosna sapi lanang kurban pangruwating dosa kang kanggo awake dhewe lan kanggo nganakake pirukun tumrap awake dhewe lan kulawargane, sarta nyembeleha sapine lanang iku; 12 banjur njupuka padupan kaisenana mawa mengangah saka ing misbyah kang ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah nganti kebak, apadene njupuka dupa racikan wangi kang alus rong gegem digawaa lumebu menyang ing saburine geber. 13 Dupane tumuli ditumpangna ing geni ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah, nganti kukuse dupa nglimputana tutup pangruwatan kang ana ing dhuwure angger-anggere Gusti Allah, supaya Harun aja nemahi pati. 14 Apamaneh Harun njupuka getihe sapi lanang mau sathithik, dikepyurna klawan drijine ing dhuwure tutup pangruwatan perangan ngarep, lan anaa sathithik kang dikepyurake klawan drijine ing ngarepe tutup pangruwatan nganti rambah kaping pitu. 15 Sawuse mangkono wedhus lanang kang bakal kanggo kurban pangruwating dosa tumrap wong akeh iku kasembeleha, sarta getihe kagawaa menyang ing saburine geber, lan getihe digawea padha kaya kang wus ditindakake tumrap getihe sapi mau, yaiku: dikepyurna ana ing dhuwure tutup pangruwatan lan ing ngarepe. 16 Kaya mangkono anggone nganakake pirukun tumrap pasucen, marga saka sakehe kanajisane wong Israel lan marga saka sakehe panerake, apa bae dosane. Kaya mangkono iku kang katandukake marang Tarub Pasewakan, kang lestari dumunung ana ing antarane lan ing satengahe kanajisane. 17 Wong siji bae ora kena ana ing Tarub Pasewakan, manawa Harun lumebu arep nganakake pirukun ana ing pasucen nganti sawetune, sawuse rampung anggone nganakake karukunan, tumrap awake dhewe, kulawargane lan sapasamuwane Israel kabeh.