INTINÉ BUKU

1

• Ayub setya lan sugih (1-5)

• Sétan nganggep nèk Ayub ora tulus (6-12)

• Ayub kélangan harta lan anak-anaké (13-19)

• Ayub ora nyalahké Gusti Allah (20-22)

2

• Sétan isih nganggep nèk Ayub ora tulus (1-5)

• Sétan éntuk nggawé Ayub lara (6-8)

• Bojoné Ayub kandha, ”Kowé kuduné nyumpahi Gusti Allah, terus mati waé” (9, 10)

• Telu kancané Ayub teka (11-13)

3

• Ayub nyumpahi dina lairé (1-26)

  • Ayub takon ngapa dhèwèké sengsara (20, 21)

4

• Omongané Èlifaz sing pertama (1-21)

  • Nudhuh nèk Ayub ora setya (7, 8)

  • Nyritakké mimpiné (12-17)

  • ”Gusti Allah ora percaya karo para abdiné” (18)

5

• Èlifaz neruské omongané (1-27)

  • ’Gusti Allah njebak wong wicaksana nganggo rencana liciké wong-wong kuwi dhéwé’ (13)

  • ’Ayub kuduné ora nolak naséhaté Gusti Allah’ (17)

6

• Jawabané Ayub (1-30)

  • Ayub kandha nèk dhèwèké nduwé hak kanggo sambat (2-6)

  • Kanca-kancané Ayub ora isa dipercaya (15-18)

  • ”Omongan sing bener ora nglarani ati” (25)

7

• Ayub neruské omongané (1-21)

  • Uripé manungsa kaya kerja paksa (1, 2)

  • ”Ngapa kok aku dadi sasaran-Mu?” (20)

8

• Omongané Bildad sing pertama (1-22)

  • Bildad kandha nèk anak-anaké Ayub wis nggawé dosa (4)

  • ’Nèk kowé pancèn tulus, Gusti Allah mesthi bakal nglindhungi kowé’ (6)

  • Bildad kandha nèk Ayub kuwi wong jahat (13)

9

• Jawabané Ayub (1-35)

  • Manungsa ora isa nglawan Gusti Allah (2-4)

  • ’Sing ditindakké Gusti Allah angèl dipahami’ (10)

  • Manungsa ora isa nglawan Gusti Allah (32)

10

• Ayub neruské omongané (1-22)

  • ’Ngapa Gusti Allah mungsuhi aku?’ (2)

  • Gusti Allah béda banget karo Ayub (4-12)

  • ’Muga-muga aku rada tenang’ (20)

11

• Omongané Zofar sing pertama (1-20)

  • Nudhuh nèk Ayub mung omong kosong (2, 3)

  • Ngandhani Ayub bèn ora nindakké sing jahat manèh (14)

12

• Jawabané Ayub (1-25)

  • ”Aku ora kalah karo kowé” (3)

  • ”Aku diguyu karo kanca-kancaku” (4)

  • ’Sing nduwé kawicaksanan kuwi Gusti Allah’ (13)

  • Gusti Allah luwih unggul timbang para hakim lan raja (17, 18)

13

• Ayub neruské omongané (1-28)

  • ’Mendhing aku ngomong karo Gusti Allah’ (3)

  • ”Kowé kabèh kuwi dokter sing ora ana gunané” (4)

  • ”Aku ngerti nèk aku bener” (18)

  • Ayub takon ngapa Gusti Allah mungsuhi dhèwèké (24)

14

• Ayub neruské omongané (1-22)

  • Manungsa uripé singkat lan kebak masalah (1)

  • ’Wit bakal thukul manèh’ (7)

  • ”Tulung Njenengan ndhelikké aku ing njero Kuburan” (13)

  • ”Nèk manungsa mati, apa dhèwèké isa urip manèh?” (14)

  • Gusti Allah bakal kangen karo ciptaané (15)

15

• Omongané Èlifaz sing keloro (1-35)

  • Ngomong nèk Ayub ora wedi marang Gusti Allah (4)

  • Ngomong nèk Ayub lancang (7-9)

  • ’Gusti Allah ora percaya karo para malaékaté’ (15)

  • ’Wong jahat bakal ngrasakké kesusahan’ (20-24)

16

• Jawabané Ayub (1-22)

  • ”Kowé ora menghibur, ning malah nggawé aku tambah susah” (2)

  • Nganggep nèk Gusti Allah nggawé dhèwèké dadi sasarané (12)

17

• Ayub neruské omongané (1-16)

  • ”Wong-wong sing ngécé aku ana ing sekitarku” (2)

  • ’Gusti Allah nggawé bèn wong-wong ngécé aku’ (6)

  • ”Kuburan bakal dadi omahku” (13)

18

• Omongané Bildad sing keloro (1-21)

  • Hukuman kanggo wong sing dosa (5-20)

  • Nudhuh nèk Ayub ora kenal Gusti Allah (21)

19

• Jawabané Ayub (1-29)

  • Ayub ora trima disalahké ”kanca-kancané” (1-6)

  • Ayub kandha nèk dhèwèké diedohi (13-19)

  • ”Ana sing bakal nebus aku” (25)

20

• Omongané Zofar sing keloro (1-29)

  • Zofar jèngkèl karo Ayub (2, 3)

  • Nudhuh nèk Ayub kuwi jahat (5)

  • Nudhuh nèk Ayub seneng nggawé dosa (12, 13)

21

• Jawabané Ayub (1-34)

  • ’Ngapa kok wong jahat dadi sugih?’ (7-13)

  • Ayub nyenèni ”kanca-kancané” (27-34)

22

• Omongané Èlifaz sing ketelu (1-30)

  • ”Apa manungsa ana gunané kanggo Gusti Allah?” (2, 3)

  • Nudhuh nèk Ayub srakah lan ora adil (6-9)

  • ’Nèk mertobat marang Gusti Allah, kowé bakal kaya mbiyèn manèh’ (23)

23

• Jawabané Ayub (1-17)

  • Péngin ngomongké alesané nèk dhèwèké ora salah (1-7)

  • Kandha nèk dhèwèké ora isa ketemu Gusti Allah (8, 9)

  • ”Aku terus manut lan ora nyimpang” (11)

24

• Ayub neruské omongané (1-25)

  • ’Apa sebabé Gusti Allah ora nentokké wektu kanggo ngukum manungsa?’ (1)

  • Ngomong nèk Gusti Allah meneng waé wektu ana kejahatan (12)

  • Wong dosa seneng nindakké kejahatan pas bengi (13-17)

25

• Omongané Bildad sing ketelu (1-6)

  • ’Apa mungkin manungsa isa dianggep ora salah karo Gusti Allah?’ (4)

  • Ngomong nèk ora ana gunané manungsa setya (5, 6)

26

• Jawabané Ayub (1-14)

  • ”Kowé wis kerep mbantu wong sing susah” (1-4)

  • ’Gusti Allah nggantung bumi tanpa canthèlan’ (7)

  • ”Kuwi mung sithik saka hasil gawéané” (14)

27

• Tékadé Ayub kanggo tetep setya (1-23)

  • ”Ora mungkin nèk aku ora setya marang Gusti Allah” (5)

  • Wong sing jahat ora nduwé harapan (8)

  • ”Ngapa kok sing mbok omongké kuwi ora ana gunané?” (12)

  • Kekayaané wong jahat bakal ilang (13-23)

28

• Ayub mbandhingké harta ing bumi karo kawicaksanan (1-28)

  • Manungsa ngupaya nambang (1-11)

  • Kawicaksanan luwih berharga timbang mutiara (18)

  • ”Nèk wedi marang Yéhuwah, kuwi berarti nduwé kawicaksanan” (28)

29

• Ayub ngéling-éling wektu dhèwèké durung ngalami masalah (1-25)

  • Diajèni karo wong-wong sing ana ing gerbang kutha (7-10)

  • Sing wis ditindakké Ayub kanggo nulungi wong liya (11-17)

  • Kabèh wong ngrungokké naséhaté Ayub (21-23)

30

• Ayub kandha nèk uripé wis berubah (1-31)

  • Dirèmèhké karo wong sing ora ana gunané (1-15)

  • Ora dibantu karo Gusti Allah (20, 21)

  • ”Kulitku dadi ireng” (30)

31

• Ayub nduduhké nèk dhèwèké tetep setya (1-40)

  • Ayub nggawé perjanjian karo mripaté (1)

  • Njaluk Gusti Allah ndelok tumindaké (6)

  • Ora selingkuh (9-12)

  • Ora mburu dhuwit (24, 25)

  • Ora nyembah liyané (26-28)

32

• Èlihu sing isih enom mulai ngomong (1-22)

  • Nesu karo Ayub lan kanca-kancané Ayub (2, 3)

  • Ngentèni sing liyané rampung ngomong (6, 7)

  • Wong sing tuwa durung mesthi wicaksana (9)

  • Èlihu péngin banget ngomong (18-20)

33

• Èlihu mènèhi Ayub naséhat merga Ayub terlalu percaya diri (1-33)

  • Wis éntuk tebusan (24)

  • Dadi kuwat manèh kaya pas isih enom (25)

34

• Èlihu mbéla tumindak lan keadilané Gusti Allah (1-37)

  • Ayub kandha nèk Gusti Allah ora adil marang dhèwèké (5)

  • Gusti Allah sing bener ora tau tumindak jahat (10)

  • Ayub ora nduwé akèh pengetahuan (35)

35

• Èlihu ngandhani nèk pikirané Ayub salah (1-16)

  • Ayub ngomong nèk dhèwèké luwih bener timbang Gusti Allah (2)

  • Gusti Allah luhur banget, dosa ora ana pengaruhé kanggo Dhèwèké (5, 6)

  • Ayub kuduné ngentèni Gusti Allah (14)

36

• Èlihu muji Gusti Allah sing hébat (1-33)

  • Sing manut bakal makmur, sing jahat bakal ditolak (11-13)

  • ’Apa ana guru sing kaya Gusti Allah?’ (22)

  • Ayub kuduné ngluhurké Gusti Allah (24)

  • ”Ora isa ngerti sepira gedhéné kuwasané Gusti Allah” (26)

  • Gusti Allah ngendhalèni udan lan kilat (27-33)

37

• Kekuatan alam nduduhké nèk Gusti Allah hébat (1-24)

  • Gusti Allah isa ngendhegké kegiatané manungsa (7)

  • ’Mikirké hasil gawéan lan tumindaké Gusti Allah sing luar biasa’ (14)

  • Manungsa ora isa paham sak kabèhé soal Gusti Allah (23)

  • Manungsa kuduné ora rumangsa pinter (24)

38

• Yéhuwah njelaské nèk manungsa kuwi ora ana apa-apané (1-41)

  • ’Wektu bumi digawé, kowé ana ing endi?’ (4-6)

  • Anak-anaké Gusti Allah sorak-sorak mènèhi pujian (7)

  • Pitakonan soal alam (8-32)

  • ”Hukum-hukum sing ngatur kabèh sing ana ing langit” (33)

39

• Saka kéwan sing diciptakké, kuwi nduduhké nèk manungsa ora ngerti apa-apa (1-30)

  • Kambing gunung lan kidang (1-4)

  • Keledai liar (5-8)

  • Sapi lanang liar (9-12)

  • Manuk unta (13-18)

  • Jaran (19-25)

  • Manuk alap-alap lan manuk elang (26-30)

40

• Pitakonan-pitakonané Yéhuwah (1-24)

  • Ayub ngakoni nèk dhèwèké ora ngerti kudu ngomong apa (3-5)

  • ’Apa kowé ora percaya nèk Aku adil?’ (8)

  • Gusti Allah njelaské kekuwatané kuda nil (15-24)

41

• Gusti Allah njelaské kekuwatané baya sing luar biasa (1-34)

42

• Ayub njawab Yéhuwah (1-6)

• Gusti Allah nesu karo telu kancané Ayub (7-9)

• Yéhuwah nggawé keadaané Ayub dadi apik manèh (10-17)

  • Anak-anaké Ayub (13-15)