1
Salam (1-7)
Paulus péngin mara menyang Roma (8-15)
Wong sing bener bakal tetep urip merga nduwé iman (16, 17)
Wong-wong sing ora manut ora isa alesan manèh (18-32)
2
3
”Gusti Allah mesthi bener” (1-8)
Wong Yahudi lan wong Yunani padha-padha dikuwasani dosa (9-20)
Dianggep bener merga nduwé iman (21-31)
4
5
6
Urip anyar liwat baptisan ing Kristus (1-11)
Aja nganti dosa mréntah kowé (12-14)
Saka budhaké dosa dadi budhaké Gusti Allah (15-23)
7
Contoné bébas saka hukum Taurat (1-6)
Ngerti bab dosa saka hukum Taurat (7-12)
Perjuangan nglawan dosa (13-25)
8
Urip lan kebébasan liwat roh suci (1-11)
Roh suci mènèhi kesaksian nèk kita diangkat dadi putrané Gusti Allah (12-17)
Kabèh ciptaan ngentèni kemerdékaané anak-anaké Gusti Allah (18-25)
’Roh suci nyuwun kanggo kita’ (26, 27)
Wong-wong sing Gusti Allah temtokké saka wiwitan (28-30)
Menang merga katresnané Gusti Allah (31-39)
9
Paulus sedhih merga wong Israèl (1-5)
Keturunané Abraham sing sejati (6-13)
Pilihané Gusti Allah ora isa dipaido (14-26)
Mung sisané sing bakal dislametké (27-29)
Israèl kesandhung (30-33)
10
11
Ora kabèh wong Israèl ditolak (1-16)
Umpama bab wit zaitun (17-32)
Kawicaksanané Gusti Allah sing nggumunké tenan (33-36)
12
Wènèhna badan lan uripmu kaya mènèhké korban sing suci (1, 2)
Anugrah béda-béda nanging sak badan (3-8)
Naséhat bab uripé wong Kristen (9-21)
13
Manut marang pamréntah (1-7)
Wong sing nduwé katresnan kuwi wis nindakké hukum (8-10)
Njaga tumindak kita kaya pas wayah awan (11-14)
14
Aja padha ngadili siji lan sijiné (1-12)
Aja nggawé wong liya kesandhung (13-18)
Seneng nggawé rukun lan nyawiji (19-23)
15
Tampanen siji lan sijiné padha kaya Kristus (1-13)
Paulus, abdi kanggo bangsa-bangsa (14-21)
Rencana perjalanané Paulus (22-33)
16
Paulus ngenalké Fébé, sing nglayani ing jemaat (1, 2)
Salam kanggo wong Kristen ing Roma (3-16)
Pangéling-éling bab wong-wong sing nggawé ora rukun (17-20)
Salam saka kanca-kancané Paulus (21-24)
Rahasia suci saiki wis kebukak (25-27)