ÑƖM MBƲ PƖWƐ ƐSƆTƆM TAA YƆ | 1 PƖYƐƐRƖ 3-5
“Wondu tɩŋa tɛmtʋ ñɔtaa”
Piileɖiɣ lɛ nazɩm mbʋ ɖɩkaɣ katʋʋ yɔ, wiɖiyi nɔɔyʋ tɩkatɩtɩ-pʋ. Ɛbɛ pɩzɩɣ pɩsɩnɩ-ɖʋ nɛ ɖɩcɛyɩsɩ fezuu taa lɛɛlɛɛyɔ nɛ cee wayɩ ɖɔɖɔ?
Tɩmɩɣ ɖoŋ ɖoŋ, lakɩ adɩma ndɩ ndɩ ɛzɩ tenduu nɛ sɛtʋ mbʋ yɔ
Wolo pɩ-yɔɔ nɛ ŋcɛyɩsɩɣ sɔɔlɩm mbʋ pɩwɛ ña nɛ ño-koobiya Krɩstʋ mba mɩ-hɛkʋ taa yɔ
Mʋʋ lalaa ɛgɔndʋ nɛ taa leleŋ
PƆZƖ ÑA-TƖ SE: ‘Nʋmɔŋ weyi ɩ-yɔɔ manpɩzɩɣ mantɩŋna nɛ mawɩlɩ sɔɔlɩm koobiya mba pɛwɛ mɛ-ɛgbɛyɛ taa nɛ ɛjaɖɛ kpeekpe yɔɔ yɔ, nɛ mamʋʋ-wɛ ɖɔɖɔ ɛgɔndʋ?’