Karên Şandiyan
20 Gava tevlihevî sekinî, Pawlos şand pey şagirtan. Piştî ku wî dilê wan xurt kir û xatirê xwe ji wan xwest, wî berê xwe da Makedonyayê. 2 Ew li wan herêman geriya û dilê şagirtên li wê derê xurt kir. Paşê ew hat Yûnanistanê 3 û sê meh li wê derê ma. Wî dixwest bi gemiyê derbasî Sûriyeyê bibe, lê ji ber ku Cihûyan dixwest wî bikujin, wî qerar da ku di rêya Makedonyayê re vegere. 4 Ev kes bi wî re bûn: Sopatrosê kurê Pîrûs ji Beroyayê, Arîstarxos û Sêkûndos ji Selanîkê, Gayos ji Derbeyê û Tîmotêyos. Wekî din, Tixîkos û Trofîmos ji Asyayê* bi wî re bûn. 5 Ev zilam li pêşiya me çûn û li Troasê li benda me bûn. 6 Lê em piştî rojên Cejna Nanê Bêhevîrtirş* ji Filîpiyê bi gemiyê bi rê ketin û piştî pênc rojan li Troasê gihîştin ba wan. Em heft roj li wê derê man.
7 Di roja pêşîn a heftiyê de, gava em top bûn ku bi hev re xwarinê bixwin, Pawlos dest bi xeberdanê kir, çimkî lazim bû ku ew roja din here. Xeberdana wî heta nîvê şevê dewam kir. 8 Li odeya jorîn a ku em lê top bûbûn, gelek qendîl vêxistî bûn. 9 Hê Pawlos xeber dida, xortekî bi navê Evtîxos, ê ku di pencereyê de rûniştî bû, ket xeweke giran û ji qata sisêyan ket xwarê, û mirî hat dîtin. 10 Pawlos çû jêr, xwe avêt ser wî, ew hembêz kir û got: “Rihet bin, çimkî ew sax e.” 11 Paşê Pawlos çû jor, nan şikand û xwar. Wî wexteke dirêj, heta berbangê bi wan re sohbet kir û paşê ew ji wê derê çû. 12 Wan xort sax û selamet bi xwe re bir, û ew pir dilxweş bûn.
13 Em li gemiyê siwar bûn û çûn Asosê, lê Pawlos bi pêyan çû wê derê. Wî ji me re gotibû ku gerek em wî ji wê derê bi xwe re bibin. 14 Ew li Asosê rastî me hat, me ew bi xwe re li gemiyê siwar kir û em çûn Mitîlênêyê. 15 Roja din em bi gemiyê ji wê derê çûn Xiyosê. Rojek bi şûn de em çûn Samosê, û roja din em gihîştin Mîletosê. 16 Pawlos qerar da ku di ber Efesê re derbas bibe, da ku li Asyayê* nemîne. Çimkî wî dixwest zû here Orşelîmê ji bo ku ew di roja Cejna Pentîkostê de li wê derê be.
17 Ji Mîletosê wî xeberek şand Efesê ku gazî rîspiyên civatê bike. 18 Gava ew gihîştin ba wî, Pawlos ji wan re got: “Hûn baş dizanin ku ji roja ku ez hatim Asyayê*, rabûn û rûniştina min çawa bû. 19 Min bi dilnizmî û bi hêstirên çavan, li hemberî tengasiyên ku Cihûyan anîn serê min, ji ber ku wan dixwest min bikujin, ji Efendiyê me re xizmet kir. 20 Min xwe neda paş ku her tiştê kêrhatî* ji we re bibêjim. Û min hûn hem li ber xelkê hem mal bi mal hîn dikirin. 21 Min hem ji Cihûyan re hem jî ji Yûnanan re bi awayekî baş şahidî kir ku ew tobe bikin, li Xwedê bigerin û bi Efendiyê me Îsa bawer bikin. 22 Û niha ez bi rêberiya ruhê pîroz diçim Orşelîmê, her çi qas ez nizanim ku li wê derê çi wê bê serê min jî. 23 Ez tenê dizanim ku ruhê pîroz bajar bi bajar ji min re dibêje ku zincîr û tengasî li benda min in. 24 Ez canê* xwe muhîm nabînim. Daxwaza min bi tenê ev e ku ez bigihîjim hedefa jiyana xwe û îşê xizmeta ku min ji Efendiyê me Îsa standiye, bînim cih. Wisa ez dikarim bi awayekî baş şahidiya mizgîniya li ser qenciya mezin a Xwedê bikim.
25 Ez dizanim ku hûn, ên ku min ji we re behsa Hukimdariya Xwedê kiriye, hûnê êdî tu car rûyê min nebînin. 26 Loma ez îro ji we re şahidiyê dikim ku xwîna tu kesî ne li ser stûyê min e. 27 Çimkî min xwe neda paş ku ez ji we re behsa mexseda Xwedê bikim. 28 Hay ji xwe û temamiya keriyê Xwedê hebin. Ruhê pîroz hûn wek çavdêr tayîn kirine ku şivantiya civata Xwedê bikin, a ku wî bi xwîna Kurê xwe kiriye. 29 Ez dizanim ku piştî çûyîna min, gurên har wê bikevin nav we û ewê li hemberî kerî nazik nebin. 30 Û di nav we de hin zilam wê derkevin û ewê hîndariyên netamrast belav bikin, da ku şagirtan li pey xwe bibin.
31 Loma hişyar bimînin û ji bîr nekin ku sê sal min bi şev û roj bi hêstirên çavan dev jê berneda ku her yekî ji we perwerde bikim. 32 Û niha ez we emanetî Xwedê û xebera li ser qenciya wî ya mezin dikim. Ev xeber dikare we ava bike û mîrasa ku ji hemû pîrozan re wê bê dayîn, bide we. 33 Min çav neda ne zîv, ne zêr, ne jî kincên kesekî. 34 Hûn bi xwe dizanin ku min bi destên xwe hem hewcedariyên xwe hem jî hewcedariyên kesên ku bi min re bûn, tedarek kirine. 35 Min bi rabûn û rûniştina xwe nîşanî we da ku gerek hûn çawa destekê bidin kesên sist. Van gotinên Efendiyê me Îsa ji bîr nekin: ‘Dilxweşiya dayînê ji ya standinê mezintir e.’”
36 Piştî ku wî ev tişt gotin, ew bi hemûyan re ket ser çokan û dua kir. 37 Hingê hemû giriyan. Wan xwe avêt stûyê Pawlos û ew bi nermî maç kir. 38 Ew hê zêdetir bi gotinên wî ku ewê êdî tu car rûyê wî nebînin, pir xemgîn bûn. Paşê wan ew heta ber gemiyê bi rê kirin.