1
2
Stêrnas (1-12)
Revîna welatê Misrê (13-15)
Hêrodês kurên biçûk dide kuştin (16-18)
Vegerîna bajarê Nasirayê (19-23)
3
4
Îblîs Îsa diceribîne (1-11)
Îsa li Celîleyê dest bi belavkirina mizgîniyê dike (12-17)
Şagirtên pêşîn (18-22)
Îsa mizgîniyê belav dike, hîn dike û mirovan qenc dike (23-25)
5
6
7
8
Zilamek ji nexweşiya cuzamê qenc dibe (1-4)
Baweriya fermandarekî (5-13)
Îsa li Kapernaûmê gelek kesan qenc dike (14-17)
Maneya çûyîna li pey Îsa (18-22)
Îsa ba dide sekinandin (23-27)
Îsa cinan dişîne nav xenzîran (28-34)
9
Îsa zilamekî felcbûyî qenc dike (1-8)
Meta li pey Îsa diçe (9-13)
Pirsa li ser rojîgirtinê (14-17)
Keça Yayîros; jinikek dest dide rîşiyên kincê Îsa (18-26)
Îsa kesên kor û lal qenc dike (27-34)
“Şixulê dirûnê gelek e, lê pale hindik in” (35-38)
10
12 şandî (1-4)
Rêberiya ji bo xizmetê (5-15)
Şagirt wê zilmê bibînin (16-25)
Ne ji mirovan, lê ji Xwedê bitirsin (26-31)
Ne aştî, lê şûr (32-39)
Qebûlkirina şagirtên Îsa (40-42)
11
Îsa pesnê Yehyayê Vaftîzkar dide (1-15)
Neslekî xemsar tê tembîhkirin (16-24)
Îsa rûmetê dide Bavê xwe, çimkî ew ji kesên dilnizm razî ye (25-27)
Nîrê Îsa rihet e (28-30)
12
Îsa “Efendiyê roja Sebtê ye” (1-8)
Zilamê destseqet qenc dibe (9-14)
Xizmetkarê ezîz ê Xwedê (15-21)
Cin bi ruhê pîroz tên derxistin (22-30)
Gunehê ku nayê efûkirin (31, 32)
“Dar bi mêweyên xwe tê naskirin” (33-37)
Nîşana Ûnis pêxember (38-42)
Gava cin vedigere (43-45)
Dê û birayên Îsa (46-50)
13
14
Serê Yehyayê Vaftîzkar tê jêkirin (1-12)
Îsa 5.000an têr dike (13-21)
Îsa li ser avê dimeşe (22-33)
Îsa li Genesaretê mirovan qenc dike (34-36)
15
Adetên mirovan (1-9)
Tiştê ku ji dil tê, mirov pîs dike (10-20)
Baweriya mezin a jinikeke ji Finîkyayê (21-28)
Îsa mirovan ji gelek nexweşiyan qenc dike (29-31)
Îsa 4.000an têr dike (32-39)
16
Nîşaneke ji ezmanan tê xwestin (1-4)
Hevîrtirşê Fêrisî û Sadûqiyan (5-12)
Kilîdên Hukimdariya ezmanan (13-20)
Îsa behsa mirina xwe dike (21-23)
Şagirtên rast (24-28)
17
Xuyabûna Îsa tê guhertin (1-13)
Baweriya wek toximê xerdelekê (14-21)
Îsa dîsa behsa mirina xwe dike (22, 23)
Bac bi zîvê ji devê masî tê dayîn (24-27)
18
Yê herî mezin di Hukimdariya ezmanan de (1-6)
Sebebên astengan (7-11)
Mîsala miya windabûyî (12-14)
Birayê xwe vegerîne ser rêya rast (15-20)
Mîsala xulamê ku efû nake (21-35)
19
Zewac û hevberdan (1-9)
Hediyeya azibbûnê (10-12)
Îsa ji bo xêra zarokan ji Xwedê re dua dike (13-15)
Pirsa zilamekî dewlemend (16-24)
Fedakariyên ji bo Hukimdariya Xwedê (25-30)
20
Paleyên rez eynî meaş distînin (1-16)
Îsa dîsa behsa mirina xwe dike (17-19)
Xwestina cihên baş di Hukimdariyê de (20-28)
Çavên du zilamên kor vedibin (29-34)
21
Îsa li ser dehşikê dikeve Orşelîmê (1-11)
Îsa îbadetgehê paqij dike (12-17)
Lanet li dara hêjîrê tê kirin (18-22)
“Tu van tiştan bi çi heqî dikî?” (23-27)
Mîsala du kuran (28-32)
Mîsala rezvanên mêrkuj (33-46)
22
Mîsala dawetê (1-14)
Xwedê û Qeyser (15-22)
Pirsa li ser rabûna miriyan (23-33)
Du emrên herî muhîm (34-40)
Gelo Mesîh kurê Dawid e? (41-46)
23
Wek qanûnzan û Fêrisiyan nekin (1-12)
Wey li qanûnzan û Fêrisiyan (13-36)
Îsa li ser Orşelîmê xemgîn e (37-39)
24
25
26
Kahîn dixwazin Îsa bidin kuştin (1-5)
Rûnê bêhnxweş li ser serê Îsa tê rijandin (6-13)
Cejna Derbasbûnê ya dawîn û xayîntî (14-25)
Şîva Xudan a pêşîn (26-30)
Îsa dibêje ku Petrûs wê wî înkar bike (31-35)
Îsa li baxçeyê Gêtsemaniyê dua dike (36-46)
Îsa tê girtin (47-56)
Îsa li ber Mehkemeya Bilind a Cihûyan disekine (57-68)
Petrûs Îsa înkar dike (69-75)
27
Îsa tê dayîn destê Pîlatos (1, 2)
Cihûda xwe didaleqîne (3-10)
Îsa li ber Pîlatos disekine (11-26)
Mirov qerfên xwe bi Îsa dikin (27-31)
Bizmarkirina li ser darê îşkenceyê (32-44)
Mirina Îsa (45-56)
Defnkirina Îsa (57-61)
Mezel bi nobedaran tê parastin (62-66)
28
Îsa ji mirinê tê rakirin (1-10)
Pere ji eskeran re tê dayîn ku derew bikin (11-15)
‘Mirovan bikin şagirtên min’ (16-20)