Çi Tê Hesabê Bibine Merivê Ruhanî? Gelo Ez Dikarim Bê Rêlîgiya Bibime Merivê Ruhanî?
Caba Kitêba Pîroz
Li gora Kitêba Pîroz merivê ruhanî ew e, kî ku dixwaze dilê Xwedê şa ke, û hîn dibe ser her tiştî bi çevê Xwedê binihêre. Merivê ruhanî qewatê dide xebatê, seva ku li gora prînsîpên Xwedê bijî û îzinê dide ruhê pîroz ku rêberiya wî bikea (Romayî 8:5; Efesî 5:1).
Gelek car çaxê Kitêba Pîroz derheqa ruhaniyê xeber dide, ew merivê ruhanî û ne ruhanî himberî hev dike. Mesele, himberî merivê ruhanî “merivê nexweyî-Ruh wan tiştên Ruhê Xwedê qebûl nake”, dêmek hînkirinên Xwedê (1 Korintî 2:14-16). Xêncî wê yekê merivê nexweyî-ruh “hevsûdî” û hevrikiyê dide kifşê, dewsa edilayê û dilremiyê (1 Korintî 3:1-3). Ewê ku buxdana davêje û hevalên nêzîk ji hev diqetîne, mîna heywana xwe digire, ne ku mîna merivê ruhanî (Cihûda 19; Metelok 16:28).b
Vê gotarêda
Kaniya ruhaniyê
Em dikarin ruhanîda pêşda herin, çimkî em dilqê Xwedêda hatine efirandinê (Destpêbûn 1:27). Lema jî ecêbmayî nîne, ku gelek meriv xwe ne ku tenê tiştên matêrîalî û fîzîkî digirin û qîmet dikin, lê diha tiştên ferz.
Ji bûyînê em dikarin xeyset-hunurên Yehowac Xwedê nav xweda pêşda bînin. Mesele, edilayî, dilremî û hizkirin (Aqûb 3:17). Xêncî wê yekê Xwedê ruhaniya wan meriya qewî dike, yên ku her tiştî dikin, seva ku li gora qanûnên wî bijîn (Karên Şandiya 5:32).
Çira ruhanî usa ferz e?
Merivê ruhanî berbi “jiyîn” û edilayê diçe (Romayî 8:6). Jîyîn û edilayî ev pêşkêşên pir qîmet in ji Xwedê.
Jîyîn: Xwedê soz dide, wekî wê jîyîna heta-hetayê bide merivên ruhanî (Yûhenna 17:3; Galatî 6:8).
Edilayî: Vira xeberdan diçe derheqa edilaya tevî Xwedê. Ewên ku tenê derheqa hewcên xweye fîzîkî difikirin, dibine neyarên Xwedê (Romayî 8:7). Xêncî wê yekê ewên ku qewatê didine xebatê, seva ku ruhanîda pêşda herin, ewana distînin “edilayiya Xwedê ku ji her hiş-aqilî derbaztir e” (Fîlîpî 4:6, 7). Edilaya vî cûreyî alî wan dike, wekî bi rastî jîyîna xweda bextewar bin (Metta 5:3).
Çawa bibine merivê ruhanî?
Derheqa normên Xwedê pêbihese û li gora wan bijî. Vê yekêda xwendina Kitêba Pîroz dikare alî te bike, kîderê ku fikirên Xwedê hatine nivîsarê. Ev fikir “meriva bi rêberiya Ruhê Pîroz” nivîsîne (2 Petrûs 1:21). Çi ku tu ji Kitêba Pîroz pêbihesî, wê alî te bike wekî “bi ruh û rastiyê” Xwedê bihebînî, dêmek bi rêberiya ruhê pîroz û li gora qirara Xwedê (Yûhenna 4:24).
Duada alîkariyê ji Xwedê bixwaze (Lûqa 11:13). Xwedê wê alî te bike xeyset-hunurên usa nav xweda pêşda bînî, kîjan ku merivên ruhanî eyan dikin (Galatî 5:22, 23). Xwedê usa jî bîlaniyê dide, seva ku em bikaribin ber çetinayên jîyînê teyax kin (Aqûb 1:5).
Tevî merivên ruhanî hevaltiyê bike. Ewana wê te hêlan kin ku ruhaniya xwe qewî kî (Romayî 1:11, 12). Lê hevaltî tevî wan meriva nihêrandina kîjana ku Xwedê qebûl nake, dikare ruhaniya te sist ke (Aqûb 4:4).
Gelo lazim e ez xwe li rêlîgiyekê bigirim, seva ku bibime merivê ruhanî?
Ev yek ku meriv xwe li rêlîgiyekê digire, nayê hesabê ku ew merivekî ruhanî ye. Kitêba Pîroz dibêje: “Heger yek xwe xwedênas hesab dike û zimanê xwe nikare, ew xwexa xwe dixapîne, xwedênasiya wî pûç e” (Aqûb 1:26).
Xêncî wê yekê Kitêba Pîroz dide kifşê, wekî merivên ruhanî Xwedê usa dihebînin, çawa ku Wî xweş tê. Ewana qebûl dikin û fem dikin, wekî “Ruh yek e”, dêmek ruhê Xwedêyî pîroz. Ev ruh wana hêlan dike, wekî tevayî bi terbetî, yektiyê û edilayêda Xwedê bihebînin (Efesî 4:1-4).
Nihêrandina nerast derheqa ruhaniyê
Nihêrandina nerast: Bibine merivê ruhanî tê hesabê, wekî aliyê xweda her tiştî bikin, seva ku ji jîyîna xwe razî bin û feresetên xwe baş kin.
Îzbatî: Bibine merivne ruhanî tê hesabê, usa bijîn ku her tiştîda nihêrandina Xwedê hildin hesab. Ev nayê hesabê, wekî meriv bê Xwedê dikare feresetên xwe baş ke û ji jîyînê razî be. Merivên ruhanî Yehowa Xwedê ça Efirandarê xwe qebûl dikin û li gora qirara wî dijîn. Hema ev yek wanra şabûnê tîne (Zebûr 100:3).
Nihêrandina nerast: Meriv dikare bibe kesê ruhanî hergê tiştên ku dilê wî şa dikin, ji xwe kêm ke û xwe birîndar ke.
Îzbatî: Merivê ku xwe birîndar dike, li gora nihêrandina xwe Xwedê dihebîne, lê ne ku li gora nihêrandina Xwedê. Ev merivê ruhanî nîne (Kolosî 2:18, 23). Kitêba Pîroz dibêje, wekî jîyîna merivê ruhanî şabûnê wîra tîne, ne ku êşê (Metelok 10:22).
Nihêrandina nerast: Hemû cûre heleqetî tevî ruha, dikeve nava vê yekê sêrbazî û koçektî, alî meriva dike ku bibine kesên ruhanî.
Îzbatî: Yê ku sêrbaziyêva mijûl dibe bawer dike, wekî ruhê merivê mirî dikare tevî saxa xeber de. Lê Kitêba Pîroz hîn dike, wekî merivên mirî tu tiştî nizanin (Waîz 9:5). Dêmek sêrbazî ev heye heleqetî tevî efrînên ruhanî ku miqabilî Xwedê derketin. Sêrbazî ber çevê Xwedê reş e û riya meriv digire, ku ruhanîda pêşda here (Qanûna Kahîntiyê 20:6; Qanûna Ducarî 18:11, 12).
Nihêrandina nerast: Ruhaniya her bînberî ji bûyînê heye.
Îzbatî: Her tişt çi ku Xwedê efirandiye, wî rûmet dike (Zebûr 145:10; Romayî 1:20). Lê tenê ew efirîn dikarin bibine kesên ruhanî, bal kîjana feresetê fikirandinê û bîlanî heye. Heywan pê înstînkta rêberî dibin û nikarin bibine dostên Xwedê, çimkî ewana tenê bona hewcên xweye fîzîkî xem dikin (2 Petrûs 2:12). Lema jî Kitêba Pîroz rabûn-rûniştin û fikirandina merivê ruhanî cude dike ji ya heywana (Aqûb 3:15; Cihûda 19).
a Destnivîsarên Kitêba Pîroze orîjînalîda xeberên ku hatine welgerandinê ça “ruh” raste-rast têne hesabê “bînhildan”. Ev gilî usa jî têne hesabê qewata ku nayê dîtinê lê hukumê vê eşkere ye. Kitêba Pîrozda tê eyankirinê ku Xwedê kesê Himzor û Ruhanî ye. Merivê ruhanî safî dike bi qirara Xwedê û ruhê Wîyî pîroz rêberî be.
b Kitêba Pîrozda giliyên “bedenî” û “fîzîkî” têne xebitandinê hindava wan meriya, nihêrandin û kirên kîjana li ser hîmê hewcên wanî bedenî û fîzîkî ne. Merivên usa normên Xwedê hilnadin hesab, gava hewcên xwe razî dikin.
c Yehowa navê Xwedê ye, kîjan ku Kitêba Pîrozda nivîsar e (Zebûr 83:18).