Hergê tu ji bo kêmasiyên xwe dilteng dibî, bîne bîra xwe, ku çaxê te xwe tesmîlî Xwedê kir, te çi soz da wî. Gava tu emirê xwe tesmîlî Yehowa dikî, ev tê hesabê, wekî tu xwestin û nêtên xwe înkar dikî (Metta 16:24). Lema jî gava tu têyî cêribandinê, nelazim e wekî tu gelek bifikirî hela tuyê çi bikî. Te pêşda safî kiriye, Yehowara amin bimînî û her tiştî bikî, wekî dilê Wî şa kî. Bi vê yekê tu çev didî Îbo, yê ku usa gotibû: “Heta mirinê bêqisûrtiya xwe nahêlim!” (Îbo 27:5, DT). w24.03 9 ¶6-7

Yehowa “Xwedêyê hizkirinê û edilayiyê” tevî me ye (2 Korintî 13:11). Ew bona me her kesî xem dike. Em bawer in, ku “huba amin wê bigire dora wan, kîjana gumana xwe dane ser Xudan” (Zebûr 32:10). Çiqas em didine ber çevê xwe ku ew me hez dike, haqas em xwe nêzîkî wî texmîn dikin. Em dikarin aza dilê xwe wîra vekin û bêjin, wekî em gelek hewcê hezkirina wî ne. Em dikarin jêra besa hemû kul-derdên xwe bikin û bawer bin, ku ew halê me fem dike û hazir e alî me bike (Zebûr 145:19). Çawa ku agir rojeke sarda me germ dike, hezkirina Yehowa jî usa dilê me germ dike. Hezkirina Yehowa him qewî ye, him jî nazik e. Şabûna xwe unda neke, çimkî Yehowa te hez dike. Lema were em jî bi dil û can bêjin: “Ez Yehowa hez dikim!” (Zebûr 116:1). w24.01 31 ¶19-20

Îsa ne tenê merivara digot, ku navê Xwedê çi ye, lê hê zêde. Cihûyên ku Îsa wana hîn dikir, zanibûn ku navê Xwedê Yehowa ye. Lê Îsa Ew wanra “da eyankirinê” (Yûhenna 1:17, 18). Mesele, Nivîsarên Pîroze Îbranî nîşan dikin, ku Yehowa yekî dilrem û dilşewat e (Derketin 34:5-7). Çaxê Îsa meteloka derheqa kurê undabûyî û bavê wî gilî kir, ewî dîna meriva kişande ser van hunurên Xwedê. Metelokêda, gava bav kurê xweyî ku tobe kir “hê dûrva” dît, berbi wî bezî, ew hemêz kir û ji dil baxşande wî. Ev metelok nîşanî me dike, ku dilremî û dilşewatiya Yehowa çiqas mezin e (Lûqa 15:11-32). Belê, Îsa zelal nîşan kiriye ku Bavê wî bi rastî yekî çawa ye. w24.02 10 ¶8-9