ຈົ່ງຕັ້ງໃຈແນ່ວແນ່ທີ່ຈະ “ຮັກເຊິ່ງກັນແລະກັນສັນພີ່ນ້ອງ [ຕໍ່ໆໄປ]”!
“ຮັກເຊິ່ງກັນແລະກັນສັນພີ່ນ້ອງ [ຕໍ່ໆໄປ].”—ເຫບເລີ 13:1, ທ.ປ.
ເພງ: 72, 119
1, 2. ເປັນຫຍັງໂປໂລຈຶ່ງຂຽນຈົດໝາຍເຖິງຄລິດສະຕຽນຊາວເຫບເລີ?
ໃນປີ ຄ.ສ. 61 ປະຊາຄົມຕ່າງໆທົ່ວປະເທດອິດສະລາແອນມີຄວາມສຸກໃນໄລຍະເວລາທີ່ມີຄວາມສະຫງົບສຸກໃນລະດັບໜຶ່ງ. ເຖິງວ່າອັກຄະສາວົກໂປໂລຖືກກັກຂັງຢູ່ເມືອງໂລມ ແຕ່ລາວກໍຫວັງວ່າອີກບໍ່ດົນຈະຖືກປ່ອຍຕົວ. ຕີໂມເຕເປັນເພື່ອນຮ່ວມເດີນທາງກັບໂປໂລເຊິ່ງຫາກໍຖືກປ່ອຍຕົວຈາກຄຸກ ທັງໂປໂລແລະຕີໂມເຕຄາດຫວັງວ່າຈະໄດ້ໄປຢາມພີ່ນ້ອງໃນແຂວງຢູເດນຳກັນ. (ເຫບເລີ 13:23) ມີເວລາພຽງແຕ່ຫ້າປີເທົ່ານັ້ນທີ່ຄລິດສະຕຽນໃນແຂວງຢູເດ ແລະໂດຍສະເພາະແມ່ນຄລິດສະຕຽນທີ່ຢູ່ໃນເມືອງເຢຣຶຊາເລມຈະຕ້ອງໄດ້ເຮັດບາງຢ່າງໂດຍບໍ່ຕ້ອງລັງເລ. ຍ້ອນຫຍັງ? ກໍຍ້ອນວ່າກ່ອນໜ້ານີ້ພະເຍຊູໄດ້ບອກພວກລູກສິດວ່າ ທັນທີທີ່ເຂົາເຈົ້າເຫັນກອງທະຫານມາລ້ອມເມືອງເຢຣຶຊາເລມ ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງໜີອອກຈາກເມືອງນັ້ນໃຫ້ໄວທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້.—ລືກາ 21:20-24
2 ນັບຕັ້ງແຕ່ພະເຍຊູໃຫ້ຄຳເຕືອນນັ້ນ ເວລາກໍຜ່ານໄປໄດ້ 28 ປີແລ້ວ. ໃນລະຫວ່າງນັ້ນ ຄລິດສະຕຽນໃນປະເທດອິດສະລາແອນໄດ້ຮັກສາຄວາມສັດຊື່ເຖິງວ່າຈະຖືກຂົ່ມເຫງຢ່າງໜັກໜ່ວງແລະມີອຸປະສັກຕ່າງໆນາໆ. (ເຫບເລີ 10:32-34) ແຕ່ໂປໂລຕ້ອງການກຽມເຂົາເຈົ້າສຳລັບສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນໃນອະນາຄົດ. ເຂົາເຈົ້າກຳລັງຈະປະສົບກັບການທົດສອບຢ່າງໜຶ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນເລື່ອງຄວາມເຊື່ອ. (ມັດທາຍ 24:20, 21; ເຫບເລີ 12:4) ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງມີຄວາມອົດທົນແລະມີຄວາມເຊື່ອຫຼາຍກວ່າແຕ່ກ່ອນເພື່ອຈະເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງຂອງພະເຍຊູທີ່ໃຫ້ໜີ ແລະຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າກໍຂຶ້ນກັບການເຮັດຕາມນັ້ນ. (ອ່ານເຫບເລີ 10:36-39) ດັ່ງນັ້ນ ພະເຢໂຫວາຈຶ່ງດົນໃຈໃຫ້ໂປໂລຂຽນເຖິງພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງທີ່ຮັກ. ຈົດໝາຍສະບັບນັ້ນ ຕອນນີ້ຖືກເອີ້ນວ່າພະທຳເຫບເລີ ເຊິ່ງຂຽນຂຶ້ນກໍເພື່ອເສີມສ້າງເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນເພື່ອຮັບມືກັບສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນ.
3. ເປັນຫຍັງເຮົາຄວນສົນໃຈພະທຳເຫບເລີ?
3 ເນື່ອງຈາກໃນທຸກມື້ນີ້ເຮົາເປັນປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາ ເຮົາຈຶ່ງຄວນສົນໃຈພະທຳເຫບເລີ. ຍ້ອນຫຍັງ? ກໍຍ້ອນວ່າສະພາບການຂອງເຮົາຄ້າຍໆກັບສະພາບການຂອງຄລິດສະຕຽນໃນແຂວງຢູເດ. ເຮົາມີຊີວິດຢູ່ໃນ “ວິກິດການເຊິ່ງຍາກຈະຮັບມືໄດ້” ແລະຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຢໂຫວາຫຼາຍຄົນໄດ້ອົດທົນກັບອຸປະສັກຕ່າງໆທີ່ໜັກໜ່ວງຫຼືການຂົ່ມເຫງທີ່ຮຸນແຮງ. (2 ຕີໂມເຕ 3:1, 12, ລ.ມ.) ແຕ່ໂດຍລວມແລ້ວພວກເຮົາເກືອບໝົດທຸກຄົນມີຄວາມສຸກກັບສະພາບການທີ່ສະຫງົບສຸກແລະບໍ່ໄດ້ປະສົບກັບການຂົ່ມເຫງໂດຍກົງ. ດັ່ງນັ້ນ ຄ້າຍໆກັບຄລິດສະຕຽນໃນສະໄໝຂອງໂປໂລ ພວກເຮົາຕ້ອງກຽມພ້ອມ? ຍ້ອນຫຍັງ? ກໍຍ້ອນວ່າອີກບໍ່ດົນ ເຮົາຈະປະສົບກັບການທົດສອບທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນເລື່ອງຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາ!—ອ່ານລືກາ 21:34-36
4. ຂໍ້ພະຄຳພີປະຈຳປີ 2016 ແມ່ນຂໍ້ໃດ ແລະເປັນຫຍັງຂໍ້ນີ້ຈຶ່ງເໝາະສົມ?
4 ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ກຽມຕົວສຳລັບເຫດການນີ້ທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນໃນອະນາຄົດ? ໃນພະທຳເຫບເລີ ໂປໂລໄດ້ເວົ້າເຖິງຫຼາຍສິ່ງທີ່ຈະຊ່ວຍເສີມສ້າງຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາໃຫ້ເຂັ້ມແຂງ. ຂໍ້ເຕືອນໃຈຂໍ້ໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນຫຼາຍແມ່ນຢູ່ໃນເຫບເລີ 13:1 (ທ.ປ.) ເຊິ່ງສະໜັບສະໜູນເຮົາໃຫ້ “ຮັກເຊິ່ງກັນແລະກັນສັນພີ່ນ້ອງ [ຕໍ່ໆໄປ].” ດັ່ງນັ້ນ ພະຄຳພີຂໍ້ນີ້ຈຶ່ງຖືກເລືອກໃຫ້ເປັນຂໍ້ພະຄຳພີປະຈຳປີ 2016.
ຂໍ້ພະຄຳພີສຳລັບປີ 2016 ແມ່ນ: “ຮັກເຊິ່ງກັນແລະກັນສັນພີ່ນ້ອງ [ຕໍ່ໆໄປ].”—ເຫບເລີ 13:1, ທ.ປ.
ຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງເປັນຄວາມຮັກແບບໃດ?
5. ຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງເປັນຄວາມຮັກແບບໃດ?
5 ຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງເປັນຄວາມຮັກແບບໃດ? ເປັນຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ອົບອຸ່ນແລະແຮງກ້າລະຫວ່າງຄົນໃນຄອບຄົວຫຼືໝູ່ທີ່ໃກ້ຊິດ. (ໂຢຮັນ 11:36) ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ເຮັດທຳທ່າວ່າເປັນພີ່ນ້ອງກັນ ແຕ່ພວກເຮົາເປັນພີ່ນ້ອງກັນແທ້ໆ. (ມັດທາຍ 23:8) ໂປໂລເວົ້າວ່າ: ‘ຝ່າຍຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງນັ້ນຈົ່ງຮັກກັນດ້ວຍຄວາມອົບອຸ່ນ. ຝ່າຍການທີ່ນັບຖືກັນແລະກັນນັ້ນຈົ່ງນຳໜ້າ.’ (ໂລມ 12:10) ຄຳເວົ້າເຫຼົ່ານີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາມີຄວາມຮັກທີ່ແຮງກ້າຕໍ່ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາຫຼາຍສ່ຳໃດ. ຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງບວກກັບຄວາມຮັກທີ່ອາໄສຫຼັກການຂອງຄລິດສະຕຽນຊ່ວຍປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາໃຫ້ເປັນເພື່ອນທີ່ໃກ້ຊິດກັນແລະເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວກັນ.
6. ຄລິດສະຕຽນແທ້ເຂົ້າໃຈແນວໃດກ່ຽວກັບຄວາມໝາຍຂອງຄຳວ່າຮັກກັນແລະກັນສັນພີ່ນ້ອງ?
6 ສຳນວນທີ່ວ່າ “ຮັກເຊິ່ງກັນແລະກັນສັນພີ່ນ້ອງ” ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວແມ່ນພົບເຫັນໃນໜັງສືຂອງອົງການຂອງເຮົາເທົ່ານັ້ນ. ສຳລັບຄົນຢິວໃນສະໄໝກ່ອນ ຄຳວ່າ “ພີ່ນ້ອງ” ຕາມປົກກະຕິແລ້ວໝາຍເຖິງຍາດພີ່ນ້ອງແລະບາງຄັ້ງກໍໝາຍເຖິງຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ເປັນຄົນໃນຄອບຄົວ. ແຕ່ຄຳນີ້ບໍ່ເຄີຍໝາຍເຖິງຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ເປັນຄົນຢິວ. ແນວໃດກໍຕາມ ເນື່ອງຈາກເປັນຄລິດສະຕຽນແທ້ ດັ່ງນັ້ນຄຳວ່າ “ພີ່ນ້ອງ” ຂອງເຮົາຈຶ່ງໝາຍເຖິງຄລິດສະຕຽນແທ້ຄົນໃດຄົນໜຶ່ງ ບໍ່ວ່າລາວຈະມາຈາກປະເທດໃດກໍຕາມ. (ໂລມ 10:12) ພະເຢໂຫວາສອນເຮົາໃຫ້ຮັກກັນແລະກັນສັນພີ່ນ້ອງ. (1 ເທຊະໂລນີກ 4:9) ແຕ່ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເປັນເລື່ອງສຳຄັນທີ່ຈະສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງຕໍ່ໆໄປ?
ເປັນຫຍັງຈຶ່ງສຳຄັນທີ່ຈະສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງຕໍ່ໆໄປ?
7. (ກ) ອັນໃດຄືເຫດຜົນສຳຄັນທີ່ສຸດສຳລັບເຮົາທີ່ຈະສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງ? (ຂ) ຂໍໃຫ້ຍົກອີກເຫດຜົນໜຶ່ງວ່າເປັນຫຍັງຈຶ່ງສຳຄັນທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມຮັກທີ່ມີຕໍ່ກັນແລະກັນເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ.
7 ເຫດຜົນສຳຄັນທີ່ສຸດທີ່ເຮົາສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງກໍຍ້ອນວ່າພະເຢໂຫວາບອກໃຫ້ເຮົາເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ. ເຮົາບໍ່ສາມາດຮັກພະເຢໂຫວາໄດ້ແທ້ໆ ຖ້າຫາກເຮົາບໍ່ຮັກພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາ. (1 ໂຢຮັນ 4:7, 20, 21) ອີກເຫດຜົນໜຶ່ງກໍຍ້ອນວ່າເຮົາຕ້ອງການເຊິ່ງກັນແລະກັນ ໂດຍສະເພາະໃນລະຫວ່າງເວລາທີ່ຍາກລຳບາກ. ເມື່ອໂປໂລຂຽນຈົດໝາຍເຖິງຄລິດສະຕຽນທີ່ຢູ່ໃນເມືອງເຫບເລີ ລາວຮູ້ວ່າອີກບໍ່ດົນບາງຄົນຈະຕ້ອງປະເຮືອນຊານແລະວັດຖຸສິ່ງຂອງຂອງເຂົາເຈົ້າ. ພະເຍຊູພັນລະນາໄວ້ວ່າເວລານັ້ນຈະຍາກລຳບາກແທ້ໆ. (ມາລະໂກ 13:14-18; ລືກາ 21:21-23) ດັ່ງນັ້ນ ກ່ອນທີ່ເວລານັ້ນຈະມາເຖິງ ຄລິດສະຕຽນເຫຼົ່ານັ້ນຕ້ອງເຮັດໃຫ້ຄວາມຮັກທີ່ມີຕໍ່ກັນແລະກັນເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ.—ໂລມ 12:9
ເຮົາຕ້ອງເຮັດໃຫ້ຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນຕັ້ງແຕ່ຕອນນີ້ ເພາະຄວາມຮັກເຊັ່ນນີ້ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ອົດທົນກັບອຸປະສັກຕ່າງໆທີ່ເຮົາອາດປະສົບໃນອະນາຄົດ
8. ກ່ອນທີ່ຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່ຈະເລີ່ມຕົ້ນ ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງຕັ້ງແຕ່ຕອນນີ້?
8 ຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດຂອງມະນຸດກຳລັງຈະເກີດຂຶ້ນ. (ມາລະໂກ 13:19; ຄຳປາກົດ 7:1-3) ເຮົາຕ້ອງເຊື່ອຟັງຄຳແນະນຳທີ່ວ່າ: “ພວກຂອງເຮົາເອີຍ ຈົ່ງມາຈົ່ງເຂົ້າໄປໃນສ້ວມ [ຫ້ອງ] ທັງຫຼາຍຂອງເຈົ້າແລະຈົ່ງງັບປະຕູ. ຈົ່ງລີ້ຕົວສັກໜ້ອຍຈົນເຖິງຄວາມຄຽດຈະໄດ້ຫາຍໄປແລ້ວ.” (ເອຊາອີ 26:20) ‘ຫ້ອງທັງຫຼາຍ’ ອາດໝາຍເຖິງປະຊາຄົມຕ່າງໆຂອງເຮົາ ເຊິ່ງເປັນສະຖານທີ່ທີ່ເຮົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາຮ່ວມກັບພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງ. ແຕ່ເຮົາຕ້ອງບໍ່ພຽງແຕ່ພົບກັນເປັນປະຈຳເທົ່ານັ້ນ. ໂປໂລເຕືອນຄລິດສະຕຽນຊາວເຫບເລີວ່າ ເຂົາເຈົ້າຄວນໜູນກຳລັງໃຈກັນແລະກັນໃຫ້ສະແດງຄວາມຮັກແລະເຮັດສິ່ງທີ່ດີເພື່ອກັນແລະກັນ. (ເຫບເລີ 10:24, 25) ເຮົາຕ້ອງເຮັດໃຫ້ຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນຕັ້ງແຕ່ຕອນນີ້ ເພາະຄວາມຮັກເຊັ່ນນີ້ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ອົດທົນກັບອຸປະສັກຕ່າງໆທີ່ເຮົາອາດປະສົບໃນອະນາຄົດ.
9. (ກ) ໃນທຸກມື້ນີ້ ມີໂອກາດໃດແດ່ທີ່ເຮົາຈະສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງ? (ຂ) ຂໍໃຫ້ຍົກຕົວຢ່າງໃນວິທີທີ່ປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້ສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງ.
9 ເຮົາມີຫຼາຍໂອກາດທີ່ຈະສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງແມ່ນແຕ່ໃນຕອນນີ້ ກ່ອນທີ່ຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່ຈະເລີ່ມຕົ້ນ. ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາຫຼາຍຄົນປະສົບກັບຄວາມລຳບາກເນື່ອງຈາກແຜ່ນດິນໄຫວ ນ້ຳຖ້ວມ ພາຍຸເຮຣິເຄນ ຊຶນາມິ ຫຼືໄພທຳມະຊາດອື່ນໆ ແລະພີ່ນ້ອງບາງຄົນກໍໄດ້ອົດທົນກັບການຂົ່ມເຫງ. (ມັດທາຍ 24:6-9) ນອກຈາກນັ້ນຍັງປະສົບກັບບັນຫາທາງເສດຖະກິດໃນແຕ່ມື້ເຊິ່ງເປັນຜົນມາຈາກການດຳລົງຊີວິດໃນໂລກທີ່ເສື່ອມຊາມ. (ຄຳປາກົດ 6:5, 6) ແນວໃດກໍຕາມ ແຮ່ງພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາປະສົບກັບບັນຫາຫຼາຍເທົ່າໃດ ເຮົາກໍແຮ່ງມີໂອກາດຫຼາຍເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາຮັກເຂົາເຈົ້າຫຼາຍສ່ຳໃດ. ເຖິງວ່າຜູ້ຄົນທີ່ຢູ່ໃນໂລກນີ້ບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ກັນ ແຕ່ເຮົາຕ້ອງສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງຕໍ່ໆໄປ. (ມັດທາຍ 24:12)[1]—ເບິ່ງຂໍ້ສັງເກດສຳລັບຜູ້ອ່ານ.
ເຮົາຈະໃຫ້ຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງມີຢູ່ຕໍ່ໆໄປໄດ້ແນວໃດ?
10. ຕອນນີ້ ເຮົາຈະພິຈາລະນາເລື່ອງຫຍັງແດ່?
10 ເຖິງວ່າຈະມີບັນຫາຕ່າງໆ ແຕ່ເຮົາຈະແນ່ໃຈໄດ້ແນວໃດວ່າເຮົາສາມາດສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງຕໍ່ໆໄປ? ເຮົາສາມາດພິສູດແນວໃດວ່າເຮົາມີຄວາມຮູ້ສຶກແບບນີ້ຕໍ່ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາ? ຫຼັງຈາກທີ່ເວົ້າວ່າ ໃຫ້ “ຮັກເຊິ່ງກັນແລະກັນສັນພີ່ນ້ອງ” ອັກຄະສາວົກໂປໂລໄດ້ລະບຸໄວ້ວ່າມີຫຼາຍຂອບເຂດທີ່ຄລິດສະຕຽນສາມາດສະແດງຄວາມຮັກເຊັ່ນນີ້ໄດ້. ຕອນນີ້ໃຫ້ເຮົາພິຈາລະນານຳກັນໃນຫົກຂອບເຂດ.
11, 12. ການສະແດງນ້ຳໃຈຕ້ອນຮັບແຂກໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ? (ເບິ່ງຮູບທຳອິດ)
11 “ການຮັບລ້ຽງແຂກ . . . ຢ່າລືມເສຍ.” (ອ່ານເຫບເລີ 13:2) ຄຳວ່າ “ການຮັບລ້ຽງແຂກ” ມີຄວາມໝາຍວ່າແນວໃດ? ຄຳເວົ້າທີ່ໂປໂລໃຊ້ມີຄວາມໝາຍຕາມຕົວວ່າ “ສະແດງຄວາມກະລຸນາຕໍ່ຄົນແປກໜ້າ.” ບາງທີສຳນວນນີ້ເຕືອນເຮົາໃຫ້ຄິດເຖິງເລື່ອງຂອງອັບລາຫາມແລະໂລດ. ທັງສອງຄົນນີ້ໄດ້ສະແດງຄວາມກະລຸນາຕໍ່ແຂກທີ່ເປັນຄົນແປກໜ້າເຊິ່ງໄດ້ມາຢ້ຽມຢາມເຂົາເຈົ້າ. ໃນທີ່ສຸດ ອັບລາຫາມແລະໂລດກໍໄດ້ຮູ້ວ່າຄົນແປກໜ້າເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ຈິງແລ້ວເປັນພວກທູດສະຫວັນ. (ຕົ້ນເດີມ 18:2-5; 19:1-3) ຕົວຢ່າງເຫຼົ່ານີ້ກະຕຸ້ນຄລິດສະຕຽນໃນເມືອງເຫບເລີໃຫ້ສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງໂດຍການເປັນຄົນມີນ້ຳໃຈຕ້ອນຮັບແຂກ.
12 ເຮົາຈະສະແດງນ້ຳໃຈຕ້ອນຮັບແຂກຕໍ່ຄົນອື່ນໄດ້ແນວໃດ? ເຮົາສາມາດເຊີນພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງມາກິນເຂົ້າຢູ່ເຮືອນຂອງເຮົາຫຼືເພື່ອໜູນກຳລັງໃຈບາງຄົນ. ເຖິງວ່າເຮົາບໍ່ຮູ້ຈັກຜູ້ດູແລໝວດແລະເມຍເປັນຢ່າງດີ ແຕ່ເຮົາກໍສາມາດເຊີນເຂົາເຈົ້າກິນເຂົ້ານຳຕອນທີ່ມາຢາມປະຊາຄົມຂອງເຮົາ. (3 ໂຢຮັນ 5-8) ເຮົາບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເຮັດອາຫານຫຼາຍໆຢ່າງຫຼືໃຊ້ເງິນຫຼາຍໆ. ເປົ້າໝາຍຂອງເຮົາແມ່ນເພື່ອໜູນກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງ ບໍ່ແມ່ນເພື່ອເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າປະທັບໃຈໃນສິ່ງທີ່ເຮົາມີ. ເຮົາບໍ່ຄວນເຊີນສະເພາະຄົນທີ່ສາມາດຕອບແທນເຮົາຄືນໃນທາງໃດໜຶ່ງ. (ລືກາ 10:42; 14:12-14) ສຳຄັນແທ້ໆທີ່ເຮົາຈະບໍ່ມີວຽກຫຍຸ້ງຫຼາຍເກີນໄປຈົນລືມສະແດງນ້ຳໃຈຕ້ອນຮັບແຂກ!
13, 14. ເຮົາສາມາດ “ຄຶດເຖິງຄົນທັງຫຼາຍທີ່ຕ້ອງຈຳຈອງຢູ່” ໂດຍວິທີໃດ?
13 “ຈົ່ງຄຶດເຖິງຄົນທັງຫຼາຍທີ່ຕ້ອງຈຳຈອງຢູ່.” (ອ່ານເຫບເລີ 13:3) ເມື່ອໂປໂລຂຽນຂໍ້ນີ້ ລາວກຳລັງກ່າວເຖິງພີ່ນ້ອງທີ່ຖືກຄຸກເນື່ອງຈາກເຮັດຕາມຫຼັກຂອງຄວາມເຊື່ອ. ໂປໂລຊົມເຊີຍພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມເພາະວ່າເຂົາເຈົ້າໄດ້ “ສຳແດງຄວາມອີ່ດູແກ່ຄົນທັງຫຼາຍທີ່ຈຳຈອງຢູ່.” (ເຫບເລີ 10:34) ພີ່ນ້ອງບາງຄົນໄດ້ຊ່ວຍເຫຼືອໂປໂລໃນໄລຍະສີ່ປີທີ່ລາວຖືກກັກຂັງ ແຕ່ພີ່ນ້ອງຄົນອື່ນໆກໍຢູ່ຫ່າງໄກຈາກທີ່ນັ້ນຫຼາຍ. ເຂົາເຈົ້າຈະຊ່ວຍໂປໂລໄດ້ແນວໃດ? ເຂົາເຈົ້າສາມາດອະທິດຖານຢ່າງຈິງຈັງເພື່ອລາວໄດ້.—ຟີລິບ 1:12-14; ເຫບເລີ 13:18, 19
ເຮົາສາມາດອະທິດຖານເພື່ອພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງ ແລະແມ່ນແຕ່ເດັກນ້ອຍເຊິ່ງຖືກຄຸກຢູ່ປະເທດເອຣີເຕຣ
14 ໃນທຸກມື້ນີ້ມີພະຍານພະເຢໂຫວາຫຼາຍຄົນທີ່ຖືກຄຸກເນື່ອງຈາກເຂົາເຈົ້າເຮັດຕາມຫຼັກຂອງຄວາມເຊື່ອ. ພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງທີ່ຢູ່ໃກ້ສາມາດຊ່ວຍເຫຼືອຄົນເຫຼົ່ານັ້ນໂດຍໃຫ້ສິ່ງຂອງທີ່ເຂົາເຈົ້າຈຳເປັນ. ແຕ່ພວກເຮົາຫຼາຍຄົນຢູ່ຫ່າງໄກຈາກຄົນເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ໃນຄຸກ. ເຮົາຈະຊ່ວຍເຫຼືອເຂົາເຈົ້າແລະບໍ່ລືມເຂົາເຈົ້າໄດ້ແນວໃດ? ຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງຈະກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ອະທິດຖານຢ່າງຈິງຈັງເພື່ອເຂົາເຈົ້າ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເຮົາສາມາດອະທິດຖານສຳລັບພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງ ແລະແມ່ນແຕ່ເດັກນ້ອຍເຊິ່ງຖືກຄຸກຢູ່ປະເທດເອຣີເຕຣ ເຊິ່ງລວມເຖິງພີ່ນ້ອງເປົາໂລ ເອຢາຂູ ພີ່ນ້ອງໄອແຊັກ ໂມໂກສ ແລະພີ່ນ້ອງເນເກເດ ເທັກເລມາຣິອຳ ທີ່ຍັງຖືກຂັງຢູ່ຫຼັງຈາກເວລາຜ່ານໄປໄດ້ 20 ປີແລ້ວ.
15. ເຮົາຈະສະແດງຄວາມນັບຖືຕໍ່ສາຍສົມລົດຂອງເຮົາໂດຍວິທີໃດ?
15 “ການເອົາຜົວເອົາເມຍຈົ່ງໃຫ້ເປັນທີ່ນັບຖືແຕ່ຄົນທັງປວງ.” (ອ່ານເຫບເລີ 13:4) ເຮົາຍັງສາມາດສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງໂດຍການເປັນຄົນສະອາດທາງດ້ານສິນລະທຳ. (1 ຕີໂມເຕ 5:1, 2) ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຖ້າເຮົາເຮັດຜິດສິນລະທຳທາງເພດກັບພີ່ນ້ອງຮ່ວມຄວາມເຊື່ອ ເຮົາຈະທຳລາຍຄົນນັ້ນແລະຄອບຄົວຂອງລາວ. ຄວາມໄວ້ໃຈທີ່ເຮົາມີໃນທ່າມກາງພີ່ນ້ອງກໍຈະໄດ້ຮັບຄວາມເສຍຫາຍ. (1 ເທຊະໂລນີກ 4:3-8) ຂໍໃຫ້ຄິດເບິ່ງວ່າ ຜູ້ເປັນເມຍຈະຮູ້ສຶກແນວໃດເມື່ອຮູ້ວ່າຜົວເບິ່ງພາບໂປ້. ລາວຈະຮູ້ສຶກວ່າຜົວຮັກລາວແລະນັບຖືການຈັດຕຽມເລື່ອງຊີວິດສົມລົດບໍ?—ມັດທາຍ 5:28
16. ການມີຄວາມພໍໃຈຊ່ວຍເຮົາແນວໃດໃຫ້ສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງ?
16 “ມີສິ່ງຂອງມາກໜ້ອຍເທົ່າໃດ ຈົ່ງ . . . ອີ່ມໃຈ [ພໍໃຈ] ດ້ວຍເທົ່ານັ້ນ.” (ອ່ານເຫບເລີ 13:5) ຄວາມໄວ້ໃຈໃນພະເຢໂຫວາຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມອີ່ມໃຈ ນັ້ນຄືພໍໃຈກັບສິ່ງທີ່ເຮົາມີຢູ່. ສິ່ງນີ້ຊ່ວຍເຮົາແນວໃດໃຫ້ສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງ? ເມື່ອເຮົາມີຄວາມພໍໃຈ ເຮົາຈະຈື່ໄວ້ວ່າພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງສຳຄັນກວ່າເງິນຄຳຫຼືວັດຖຸສິ່ງຂອງ. (1 ຕີໂມເຕ 6:6-8) ເຮົາຈະບໍ່ຊອກຫາຂໍ້ຜິດພາດຂອງພີ່ນ້ອງຫຼືຈົ່ມກ່ຽວກັບສະພາບການໃນຊີວິດຂອງເຮົາ. ນອກຈາກນັ້ນ ເຮົາຈະບໍ່ອິດສາຄົນອື່ນ ຫຼືເປັນຄົນໂລບ. ແທນທີ່ຈະເປັນຄົນແບບນັ້ນ ເມື່ອເຮົາມີຄວາມອີ່ມໃຈ ເຮົາກໍຈະເປັນຄົນເອື້ອເຟື້ອ.—1 ຕີໂມເຕ 6:17-19
17. ການເປັນຄົນກ້າຫານຊ່ວຍເຮົາແນວໃດໃຫ້ສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງ?
17 ໃຫ້ມີຄວາມ “ກ້າ [ຫານ].” (ອ່ານເຫບເລີ 13:6) ການວາງໃຈໃນພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມກ້າຫານທີ່ຈະອົດທົນຕໍ່ກັບອຸປະສັກຕ່າງໆທີ່ໜັກໜ່ວງ. ຄວາມກ້າຫານນີ້ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີທັດສະນະໃນດ້ານບວກ. ເມື່ອເຮົາເບິ່ງໃນດ້ານບວກ ເຮົາສາມາດສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງໂດຍການໜູນກຳລັງໃຈແລະປອບໂຍນພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາ. (1 ເທຊະໂລນີກ 5:14, 15) ແມ່ນແຕ່ໃນລະຫວ່າງທີ່ມີຄວາມທຸກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່ ເຮົາສາມາດມີຄວາມກ້າຫານໄດ້ເພາະຮູ້ວ່າຄວາມລອດຂອງເຮົາໃກ້ເຂົ້າມາແລ້ວ.—ລືກາ 21:25-28
ເຮົາສາມາດມີຄວາມກ້າຫານໄດ້ເພາະຮູ້ວ່າຄວາມລອດຂອງເຮົາໃກ້ເຂົ້າມາແລ້ວ
18. ເຮົາສາມາດເສີມສ້າງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງຕໍ່ກັບຜູ້ເຖົ້າແກ່ໂດຍວິທີໃດ?
18 “ທ່ານທັງຫຼາຍຈົ່ງຈື່ [ຄຶດເຖິງ] ຄົນທັງຫຼາຍທີ່ໄດ້ບັງຄັບ [ນຳໜ້າ] ພວກທ່ານ.” (ອ່ານເຫບເລີ 13:7, 17) ຜູ້ເຖົ້າແກ່ໃນປະຊາຄົມຂອງເຮົາໄດ້ໃຊ້ເວລາສ່ວນຕົວຂອງເຂົາເຈົ້າເພື່ອເຮັດວຽກໜັກສຳລັບພວກເຮົາ. ເມື່ອເຮົາຄິດກ່ຽວກັບທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດ ເຮົາກໍຈະຮັກແລະຮູ້ຄຸນຄ່າເຂົາເຈົ້າຫຼາຍຂຶ້ນ. ເຮົາບໍ່ຕ້ອງການເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຂາດຄວາມຍິນດີຫຼືຮູ້ສຶກລຳບາກໃຈຍ້ອນສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດ. ແຕ່ເຮົາຕ້ອງການທີ່ຈະເຊື່ອຟັງເຂົາເຈົ້າດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈ. ໂດຍວິທີນີ້ເຮົາກໍ “ຄຳນຶງເຖິງພວກເຂົາເປັນພິເສດດ້ວຍຄວາມຮັກເນື່ອງຈາກການງານຂອງພວກເຂົາ.”—1 ເທຊະໂລນີກ 5:13, ລ.ມ.
ເຈົ້າຮູ້ຄຸນຄ່າໃນວຽກທີ່ຜູ້ເຖົ້າແກ່ເຮັດເພື່ອເຮົາບໍ? (ເບິ່ງຂໍ້ 18)
ສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງຕໍ່ໆໄປໃຫ້ຫຼາຍກວ່າອີກ
19, 20. ໃນຂອບເຂດໃດແດ່ທີ່ເຮົາສາມາດສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງຕໍ່ໆໄປໃນວິທີທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າ?
19 ເປັນທີ່ຮັບຮູ້ວ່າປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາມີຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງ ເຊິ່ງກໍເປັນແບບນີ້ຄືກັນໃນສະໄໝຂອງໂປໂລ. ແຕ່ໂປໂລໜູນກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງໃຫ້ສະແດງຄວາມຮັກໃນວິທີທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າ. ລາວເວົ້າວ່າ: “ໃຫ້ [ເຮັດເຊັ່ນນັ້ນຕໍ່ໆໄປ] . . . ຫຼາຍກວ່າອີກ.” (1 ເທຊະໂລນີກ 4:9, 10) ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າຍັງມີວິທີທີ່ຈະປັບປຸງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງໃຫ້ດີຂຶ້ນໄດ້!
20 ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອເຮົາແນມເບິ່ງປ້າຍຂອງຂໍ້ພະຄຳພີປະຈຳປີທີ່ຕິດໄວ້ຢູ່ຝາຂອງຫໍປະຊຸມໃນລະຫວ່າງປີນີ້ ຂໍໃຫ້ເຮົາຄິດຕຶກຕອງກ່ຽວກັບຄຳຖາມຕ່າງໆຕໍ່ໄປນີ້: ຂ້ອຍຈະສະແດງນ້ຳໃຈຕ້ອນຮັບແຂກຫຼາຍຂຶ້ນໄດ້ບໍ? ຂ້ອຍຈະຊ່ວຍພີ່ນ້ອງທີ່ຖືກຄຸກໄດ້ແນວໃດ? ຂ້ອຍສະແດງຄວາມນັບຖືຕໍ່ສາຍສົມລົດບໍເຊິ່ງເປັນການຈັດຕຽມຂອງພະເຈົ້າ? ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍຂ້ອຍໃຫ້ມີຄວາມອີ່ມໃຈຢ່າງແທ້ຈິງ? ຂ້ອຍຈະໄວ້ໃຈໃນພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດ? ຕໍ່ກັບຜູ້ທີ່ກຳລັງນຳໜ້າໃນປະຊາຄົມ ຂ້ອຍຈະເຊື່ອຟັງເຂົາເຈົ້າຫຼາຍຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດ? ຖ້າເຮົາພະຍາຍາມພັດທະນາຕົວເອງໃນຫົກຂອບເຂດນີ້ ຂໍ້ພະຄຳພີປະຈຳປີນີ້ຈະບໍ່ໄດ້ເປັນພຽງແຕ່ປ້າຍທີ່ຕິດໄວ້ຢູ່ຝາຂອງຫໍປະຊຸມເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຈະເປັນສິ່ງທີ່ເຕືອນໃຈເຮົາໃຫ້ເຊື່ອຟັງຄຳເວົ້າຂອງໂປໂລທີ່ວ່າ: ໃຫ້ “ຮັກເຊິ່ງກັນແລະກັນສັນພີ່ນ້ອງ [ຕໍ່ໆໄປ].”—ເຫບເລີ 13:1, ທ.ປ.
^ [1] (ຂໍ້ 9) ສຳລັບຕົວຢ່າງຕ່າງໆກ່ຽວກັບວິທີທີ່ປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາສະແດງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງໃນເວລາທີ່ປະສົບກັບໄພທຳມະຊາດ ຂໍໃຫ້ເບິ່ງຫໍສັງເກດການ 15 ກໍລະກົດ 2002 ໜ້າ 8-9 ແລະປຶ້ມJehovah’s Witnesses—Proclaimers Of God’s Kingdom ບົດທີ 19.