ເຈົ້າເຫັນຄວາມຈຳເປັນທີ່ຕ້ອງກ້າວໜ້າໃນຄວາມຈິງບໍ?
‘ຈົ່ງໃສ່ໃຈໃນການອ່ານໃຫ້ຄົນອື່ນຟັງ ໃນການເຕືອນສະຕິ ແລະໃນການສັ່ງສອນຈົນເຖິງເຮົາຈະໄປຫາທ່ານ.’—1 ຕີໂມເຕ 4:13
ເພງ: 45, 70
1, 2. (ກ) ເອຊາອີ 60:22 ໄດ້ເປັນຈິງແນວໃດໃນສະໄໝສຸດທ້າຍນີ້? (ຂ) ຕອນນີ້ມີຄວາມຈຳເປັນຫຍັງໃນອົງການຂອງພະເຢໂຫວາທີ່ຢູ່ໃນໂລກນີ້?
“ຄົນເລັກນ້ອຍຈະບັງເກີດຂຶ້ນຈົນ 1.000 ຄົນ ແລະຜູ້ນ້ອຍທີ່ສຸດຈະເປັນຊາວປະເທດອັນມີແຮງ.” (ເອຊາອີ 60:22) ຄຳເວົ້າເຫຼົ່ານີ້ກຳລັງສຳເລັດເປັນຈິງໃນເວລານີ້ທີ່ເປັນສະໄໝສຸດທ້າຍ. ທີ່ຈິງ ໃນລະຫວ່າງປີ 2015 ມີຜູ້ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ 8.220.105 ຄົນ ທີ່ປະກາດຂ່າວດີເລື່ອງລາຊະອານາຈັກໄປທົ່ວໂລກ! ພະເຢໂຫວາໄດ້ກ່າວເຖິງການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງປະຊາຊົນຂອງພະອົງວ່າ: “ເຮົາເຢໂຫວາເຮົາຈະເລັ່ງໃຫ້ສິ່ງນີ້ເກີດຂຶ້ນໃນເວລາທີ່ເໝາະສົມ, ລ.ມ.” ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປ ເຮົາທຸກຄົນກໍຈະມີວຽກຫຼາຍຂຶ້ນ. ໃນຕອນນີ້ເຮົາກຳລັງເຮັດຈົນສຸດຄວາມສາມາດແລ້ວບໍທີ່ຈະປະກາດແລະສອນເລື່ອງຂ່າວດີ? ພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງຫຼາຍຄົນໄດ້ຮັບໃຊ້ໃນຮູບແບບເຕັມເວລາໃນຖານະເປັນໄພໂອເນຍປະຈຳຫຼືໄພໂອເນຍສົມທົບ. ບາງຄົນກໍໄດ້ຍ້າຍໄປບ່ອນອື່ນເພື່ອຊ່ວຍໃນວຽກປະກາດ ແລະບາງຄົນກໍກຳລັງເຮັດວຽກໜັກໃນການກໍ່ສ້າງຫໍປະຊຸມລາຊະອານາຈັກ.
2 ໃນທຸກໆປີມີການກໍ່ຕັ້ງປະຊາຄົມໃໝ່ຂຶ້ນມາປະມານ 2.000 ປະຊາຄົມ. ປະຊາຄົມເຫຼົ່ານີ້ຕ້ອງການຜູ້ເຖົ້າແກ່ແລະຜູ້ຊ່ວຍງານຮັບໃຊ້. ດັ່ງນັ້ນ ໃນແຕ່ລະປີຈຶ່ງມີຄວາມຈຳເປັນທີ່ຜູ້ຊ່ວຍງານຮັບໃຊ້ຫຼາຍພັນຄົນຕ້ອງຮັບໃຊ້ເປັນຜູ້ເຖົ້າແກ່ ແລະມີຄວາມຈຳເປັນທີ່ພີ່ນ້ອງຊາຍອີກຫຼາຍພັນຄົນຕ້ອງຮັບໃຊ້ເປັນຜູ້ຊ່ວຍງານຮັບໃຊ້. ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າ ມີ ‘ວຽກຂອງຜູ້ເປັນນາຍທີ່ມີໃຫ້ເຮັດມາກມາຍ’ ແລະບໍ່ແມ່ນແຕ່ພີ່ນ້ອງຊາຍເທົ່ານັ້ນ ພີ່ນ້ອງຍິງກໍຄືກັນ.—1 ໂກລິນໂທ 15:58, ລ.ມ.
ຈຳເປັນຕ້ອງມີຫຍັງເພື່ອຈະກ້າວໜ້າໃນຄວາມຈິງ?
3, 4. ການກ້າວໜ້າໃນຄວາມຈິງມີຄວາມໝາຍແນວໃດສຳລັບເຈົ້າ?
3 ອ່ານ 1 ຕີໂມເຕ 3:1. ອັກຄະສາວົກໂປໂລໄດ້ຊົມເຊີຍພີ່ນ້ອງຊາຍທີ່ “ຢາກໄດ້ກະທຳການ” ຫຼືພະຍາຍາມຈະໄດ້ເຮັດໜ້າທີ່ເປັນຜູ້ດູແລ. ເມື່ອບາງຄົນເດ່ມືອອກໄປຈັບເອົາສິ່ງຂອງທີ່ຢູ່ໄກໆ ລາວຕ້ອງໄດ້ອອກຄວາມພະຍາຍາມແລະອາດຕ້ອງຢຽດແຂນອອກສຸດຂີດເພື່ອຈັບເອົາສິ່ງຂອງນັ້ນ. ຕອນນີ້ໃຫ້ນຶກພາບວ່າມີພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນໜຶ່ງຢາກມີຄຸນສົມບັດເພື່ອຈະເປັນຜູ້ຊ່ວຍງານຮັບໃຊ້. ລາວສຳນຶກວ່າຈຳເປັນຕ້ອງພະຍາຍາມປັບປຸງຄຸນລັກສະນະຕ່າງໆຂອງຄລິດສະຕຽນ. ຕໍ່ມາ ຫຼັງຈາກທີ່ເລີ່ມຕົ້ນຮັບໃຊ້ເປັນຜູ້ຊ່ວຍງານຮັບໃຊ້ແລ້ວ ລາວກໍເຮັດວຽກໜັກຕໍ່ໆໄປເພື່ອຈະມີຄຸນສົມບັດເປັນຜູ້ດູແລ.
4 ເນື່ອງຈາກວ່າຕ້ອງການເຮັດຫຼາຍຂຶ້ນໃນການຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ ພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງບາງຄົນກຳລັງເຮັດບາງຢ່າງເພື່ອປັບປ່ຽນຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເຂົາເຈົ້າອາດຢາກເປັນໄພໂອເນຍ ເຮັດວຽກໃນເບເທນ ຫຼືຊ່ວຍໃນການກໍ່ສ້າງຫໍປະຊຸມລາຊະອານາຈັກ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງວິທີທີ່ຄຳພີໄບເບິນສາມາດຊ່ວຍເຮົາທຸກຄົນໃຫ້ກ້າວໜ້າຕໍ່ໆໄປ.
ການກ້າວໜ້າຕໍ່ໆໄປໃນຄວາມຈິງ
5. ຄົນທີ່ຍັງໜຸ່ມສາມາດໃຊ້ເຫື່ອແຮງຂອງຕົນແນວໃດໃນການຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າ?
5 ເນື່ອງຈາກວ່າຄົນໜຸ່ມມີເຫື່ອແຮງແລະມີສຸຂະພາບດີ ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງສາມາດເຮັດໄດ້ຫຼາຍໃນການຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ. (ອ່ານສຸພາສິດ 20:29) ໃນເບເທນ ພີ່ນ້ອງບາງຄົນທີ່ຍັງໜຸ່ມໄດ້ຊ່ວຍໃນການພິມແລະຫຍິບປຶ້ມແລະຄຳພີໄບເບິນໃຫ້ເປັນເຫຼັ້ມ. ພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງຫຼາຍຄົນທີ່ຍັງໜຸ່ມໄດ້ຊ່ວຍສ້າງຫຼືສ້ອມແປງຫໍປະຊຸມ. ບາງຄົນອາສາສະໝັກເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອໃນເວລາທີ່ເກີດໄພທຳມະຊາດ. ໄພໂອເນຍຫຼາຍຄົນທີ່ຍັງໜຸ່ມໄດ້ຮຽນພາສາອື່ນຫຼືຍ້າຍໄປບ່ອນອື່ນເພື່ອປະກາດຂ່າວດີ.
6-8. (ກ) ຊາຍໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງໄດ້ປ່ຽນຄວາມຄິດຂອງລາວແນວໃດໃນເລື່ອງການຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າ ແລະຜົນເປັນແນວໃດ? (ຂ) ໂດຍວິທີໃດທີ່ເຮົາສາມາດ “ຊີມແລະເຫັນວ່າພະເຢໂຫວາດີ”?
6 ເຮົາຮັກພະເຢໂຫວາແລະຢາກເຮັດໃຫ້ດີທີ່ສຸດໃນການຮັບໃຊ້ພະອົງ. ເຖິງຢ່າງນັ້ນກໍຕາມ ເຮົາອາດຮູ້ສຶກຄືກັບພີ່ນ້ອງຊາຍທີ່ຊື່ອາຣອນ. ລາວຢາກຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າດ້ວຍຄວາມມ່ວນຊື່ນ ແຕ່ພັດຮູ້ສຶກວ່າບໍ່ມີຄວາມສຸກ. ເຖິງວ່າພີ່ນ້ອງອາຣອນເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມແລະອອກປະກາດຕັ້ງແຕ່ຍັງນ້ອຍ ລາວບອກວ່າ: “ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າການເຂົ້າຮ່ວມປະຊຸມແລະການປະກາດເປັນຕາເບື່ອ.” ດັ່ງນັ້ນ ລາວໄດ້ເຮັດແນວໃດ?
7 ພີ່ນ້ອງອາຣອນໄດ້ພະຍາຍາມທີ່ຈະອ່ານຄຳພີໄບເບິນເປັນປະຈຳ ກຽມຕົວສຳລັບການປະຊຸມ ແລະອອກຄວາມຄິດເຫັນ. ນອກຈາກນັ້ນ ລາວກໍເລີ່ມອະທິດຖານຫຼາຍກວ່າເກົ່າ. ການເຮັດສິ່ງທັງໝົດນີ້ຊ່ວຍລາວໃຫ້ກ້າວໜ້າໃນຄວາມຈິງ. ລາວເລີ່ມຮູ້ຈັກພະເຢໂຫວາດີກວ່າແຕ່ກ່ອນແລະເລີ່ມຮັກພະອົງຫຼາຍຂຶ້ນ. ຜົນກໍຄື ພີ່ນ້ອງອາຣອນຮູ້ສຶກມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນ. ລາວໄດ້ເປັນໄພໂອເນຍ ຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ຄົນເມື່ອເກີດໄພທຳມະຊາດຕ່າງໆ ແລະຍ້າຍໄປປະກາດໃນປະເທດອື່ນ. ຕອນນີ້ລາວເປັນຜູ້ເຖົ້າແກ່ແລະຮັບໃຊ້ໃນເບເທນ. ລາວຮູ້ສຶກແນວໃດກ່ຽວກັບຊີວິດຂອງລາວ? ພີ່ນ້ອງອາຣອນເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍໄດ້ ‘ຊີມແລະເຫັນວ່າພະເຢໂຫວາດີ.’ ເນື່ອງຈາກວ່າພະອົງອວຍພອນໃຫ້ ຂ້ອຍຈຶ່ງຮູ້ສຶກວ່າເປັນໜີ້ພະອົງ ແລະຂ້ອຍຖືກກະຕຸ້ນໃຫ້ຮັບໃຊ້ຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະການເຮັດແບບນີ້ພາໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ຮັບພະພອນຫຼາຍຂຶ້ນ.”
8 ຜູ້ຂຽນຄຳເພງເວົ້າວ່າ: “ຈົ່ງຊີມແລະເຫັນວ່າພະເຢໂຫວາດີ.” ລາວເວົ້າຕື່ມອີກວ່າ: “ຄົນທັງຫຼາຍທີ່ຊອກຫາພະເຢໂຫວາກໍບໍ່ອຶດເຂົ້າຂອງອັນດີ.” (ອ່ານຄຳເພງ 34:8-10) ແມ່ນແລ້ວ ເມື່ອເຮົາເຮັດດີທີ່ສຸດໃນການຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ ເຮົາຈະຮູ້ສຶກມີຄວາມສຸກຢ່າງແທ້ຈິງເພາະຮູ້ວ່າເຮົາກຳລັງເຮັດໃຫ້ພະອົງພໍໃຈ ແລະພະອົງກໍຈະເຮັດຕາມຄຳສັນຍາທີ່ວ່າຈະເບິ່ງແຍງເຮົາ.
ຢ່າຍອມແພ້
9, 10. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງສຳຄັນສຳລັບເຈົ້າທີ່ຈະອົດທົນລໍຖ້າ?
9 ເຮົາອາດຢາກເຮັດຫຼາຍຂຶ້ນໃນວຽກຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ. ແຕ່ຈະວ່າແນວໃດຖ້າເຮົາລໍຖ້າດົນແລ້ວເພື່ອຈະໄດ້ສິດທິພິເສດບາງຢ່າງໃນປະຊາຄົມ ຫຼືລໍຖ້າໃຫ້ສະພາບການຂອງເຮົາປ່ຽນແປງ? ເຮົາອາດຈຳເປັນຕ້ອງສະແດງຄວາມອົດທົນ. (ມີເກ 7:7) ເຖິງວ່າພະເຢໂຫວາອາດຍອມໃຫ້ສະພາບການຂອງເຮົາເປັນແບບນັ້ນຕໍ່ໄປ ແຕ່ເຮົາສາມາດໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າພະອົງຈະສະໜັບໜູນເຮົາສະເໝີ. ເຮົາສາມາດຮຽນຮູ້ຈາກຕົວຢ່າງຂອງອັບລາຫາມ. ພະເຢໂຫວາສັນຍາວ່າລາວຈະມີລູກຊາຍ ແຕ່ລາວຕ້ອງລໍຖ້າເປັນເວລາຫຼາຍປີກ່ອນທີ່ອີຊາກຈະເກີດ. ໃນຂະນະທີ່ລໍຖ້າ ອັບລາຫາມອົດທົນແລະບໍ່ເຄີຍສູນເສຍຄວາມເຊື່ອໃນພະເຢໂຫວາ.—ຕົ້ນເດີມ 15:3, 4; 21:5; ເຫບເລີ 6:12-15
10 ແນ່ນອນວ່າການລໍຖ້າບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍ. (ສຸພາສິດ 13:12) ແຕ່ຖ້າເຮົາຄິດຢູ່ສະເໝີກ່ຽວກັບສະພາບການແລະຄວາມຜິດຫວັງຂອງເຮົາ ເຮົາຈະຮູ້ສຶກທໍ້ໃຈຫຼາຍ. ແທນທີ່ຈະຄິດແບບນັ້ນ ໃຫ້ເຮົາໃຊ້ເວລານີ້ເພື່ອປັບປຸງຄຸນລັກສະນະຕ່າງໆທີ່ຈຳເປັນຕ້ອງມີເພື່ອຈະເອົາໃຈໃສ່ໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບບາງຢ່າງໃນປະຊາຄົມ.
ໂດຍການຄິດຕຶກຕອງໃນສິ່ງທີ່ເຮົາອ່ານໃນຄຳພີໄບເບິນ ເຮົາສາມາດຮຽນຮູ້ທີ່ຈະເປັນຄົນທີ່ສຸຂຸມ ແລະເຮັດການຕັດສິນໃຈທີ່ດີ
11. ເຮົາສາມາດພັດທະນາຄຸນລັກສະນະໃດແດ່ ແລະເປັນຫຍັງສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນຈຶ່ງສຳຄັນ?
11 ພັດທະນາຄຸນລັກສະນະແລະຄວາມສາມາດທີ່ເຈົ້າຈຳເປັນຕ້ອງມີ. ໂດຍການອ່ານຄຳພີໄບເບິນແລະຄິດຕຶກຕອງໃນສິ່ງທີ່ເຈົ້າອ່ານ ເຈົ້າສາມາດຮຽນຮູ້ທີ່ຈະເປັນຄົນທີ່ສຸຂຸມ ຮູ້ຈັກຄິດແລະຫາເຫດຜົນຢ່າງຈະແຈ້ງ ແລະເຮັດການຕັດສິນໃຈທີ່ດີ. ທີ່ຈິງ ພີ່ນ້ອງຊາຍຈຳເປັນຕ້ອງມີຄຸນລັກສະນະແລະຄວາມສາມາດເຫຼົ່ານີ້ເພື່ອຈະເບິ່ງແຍງປະຊາຄົມ. (ສຸພາສິດ 1:1-4; ຕິໂຕ 1:7-9) ເມື່ອເຮົາສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ ເຮົາສາມາດຮູ້ຈັກວ່າພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດກ່ຽວກັບເລື່ອງຕ່າງໆ. ຈາກນັ້ນໃນແຕ່ລະມື້ ເຮົາກໍສາມາດໃຊ້ສິ່ງທີ່ເຮົາຮຽນຮູ້ເພື່ອຕັດສິນໃຈໃນທາງທີ່ເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາຍິນດີ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເຮົາຈະຮູ້ວິທີປະຕິບັດຕໍ່ຄົນອື່ນ ວິທີໃຊ້ເງິນ ແລະວິທີເລືອກຄວາມບັນເທີງແລະເຄື່ອງນຸ່ງ.
12. ສະມາຊິກຂອງປະຊາຄົມຈະພິສູດຕົວແນວໃດວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນຄົນທີ່ໄວ້ໃຈໄດ້?
12 ເຮັດວຽກໜັກໃນໜ້າທີ່ໃດໆກໍຕາມທີ່ໄດ້ຮັບມອບໝາຍ. ຕອນທີ່ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າສ້າງວິຫານຄືນອີກ ເນເຫມີຕ້ອງການຜູ້ຊາຍທີ່ຈະເບິ່ງແຍງໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຕ່າງໆ. ລາວໄດ້ເລືອກເອົາຄົນທີ່ມີຊື່ສຽງດີ. ລາວຮູ້ວ່າຄົນເຫຼົ່ານັ້ນຮັກພະເຈົ້າແລະເຂົາເຈົ້າຈະເຮັດວຽກໜັກບໍ່ວ່າໄດ້ຮັບວຽກມອບໝາຍແບບໃດກໍຕາມ. (ເນເຫມີ 7:2; 13:12, 13) ໃນທຸກມື້ນີ້ກໍຄືກັນ ຄົນທີ່ສັດຊື່ແລະເຮັດວຽກໜັກຈະມີຊື່ສຽງທີ່ດີ ແລະອາດໄດ້ຮັບໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຕ່າງໆຫຼາຍຂຶ້ນ. (1 ໂກລິນໂທ 4:2) ດັ່ງນັ້ນ ບໍ່ວ່າເຮົາເປັນພີ່ນ້ອງຊາຍຫຼືຍິງ ເຮົາຄວນເຮັດໃຫ້ດີທີ່ສຸດສະເໝີໃນວຽກໃດໆກໍຕາມທີ່ເຮົາໄດ້ຮັບມອບໝາຍ.—ອ່ານ 1 ຕີໂມເຕ 5:25
13. ຖ້າມີຄົນປະຕິບັດຕໍ່ເຈົ້າຢ່າງບໍ່ຍຸຕິທຳ ເຈົ້າສາມາດເຮັດຕາມຕົວຢ່າງຂອງໂຢເຊບຄືແນວໃດ?
13 ໝາຍເພິ່ງໃນພະເຢໂຫວາ. ເຈົ້າສາມາດເຮັດຫຍັງໄດ້ແດ່ຖ້າມີຄົນປະຕິບັດຕໍ່ເຈົ້າຢ່າງບໍ່ຍຸຕິທຳ? ເຈົ້າອາດອະທິບາຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດ. ແຕ່ຖ້າເຈົ້າປົກປ້ອງຕົວເອງແລະຢືນຢັນວ່າເຈົ້າຖືກສະເໝີ ເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ບັນຫາຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ. ເຮົາສາມາດຮຽນຮູ້ໄດ້ຫຼາຍຈາກຕົວຢ່າງຂອງໂຢເຊບ. ພວກອ້າຍໄດ້ປະຕິບັດຕໍ່ລາວຢ່າງຊົ່ວຮ້າຍ. ຄົນເວົ້າເລື່ອງຕົວະກ່ຽວກັບລາວ ແລະລາວຖືກຄຸກທັ່ງໆທີ່ບໍ່ໄດ້ເຮັດຜິດ. ແຕ່ໂຢເຊບໝາຍເພິ່ງໃນພະເຢໂຫວາ. ລາວຄິດເຖິງຄຳສັນຍາຕ່າງໆຂອງພະອົງ ແລະຮັກສາຄວາມສັດຊື່ໄວ້ສະເໝີ. (ຄຳເພງ 105:19) ໃນສະພາບການທີ່ຫຍຸ້ງຍາກນັ້ນ ລາວໄດ້ພັດທະນາຄຸນລັກສະນະທີ່ດີຫຼາຍຢ່າງເຊິ່ງຕໍ່ມາສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້ຊ່ວຍລາວ ເມື່ອລາວໄດ້ຮັບມອບໝາຍວຽກທີ່ສຳຄັນ. (ຕົ້ນເດີມ 41:37-44; 45:4-8) ຖ້າມີຄົນປະຕິບັດຕໍ່ເຈົ້າຢ່າງບໍ່ຍຸຕິທຳ ໃຫ້ອະທິດຖານຂໍສະຕິປັນຍາຈາກພະເຢໂຫວາ. ພະອົງຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ຮັກສາຄວາມສະຫງົບໃຈແລະປະຕິບັດຕໍ່ຄົນເຫຼົ່ານັ້ນຢ່າງກະລຸນາເມື່ອເຈົ້າເວົ້າກັບເຂົາເຈົ້າ.—ອ່ານ 1 ເປໂຕ 5:10
ການທຳຄວາມກ້າວໜ້າໃນວຽກປະກາດ
14, 15. (ກ) ເປັນຫຍັງເຮົາຕ້ອງ “ເອົາໃຈໃສ່” ຕໍ່ວິທີທີ່ເຮົາປະກາດ? (ຂ) ເຈົ້າອາດຈະປັບຕົວແນວໃດຕໍ່ກັບສະພາບການທີ່ປ່ຽນໄປ? (ເບິ່ງຮູບທຳອິດ ແລະຂອບ “ເຈົ້າເຕັມໃຈທີ່ຈະລອງເຮັດວິທີອື່ນບໍ?”)
14 ໂປໂລບອກຕີໂມເຕວ່າໃຫ້ພັດທະນາຕໍ່ໆໄປກ່ຽວກັບວິທີອະທິບາຍພະຄຳພີ. ໂປໂລເວົ້າວ່າ: “ເອົາໃຈໃສ່ຕົວເຈົ້າແລະການສອນຂອງເຈົ້າໃຫ້ດີ.” (1 ຕີໂມເຕ 4:13, 16, ລ.ມ.) ຕີໂມເຕເປັນຜູ້ປະກາດມາຫຼາຍປີແລ້ວ ແຕ່ເປັນຫຍັງລາວຈຶ່ງຕ້ອງພັດທະນາຕົວເອງ? ຕີໂມເຕຮູ້ວ່າຜູ້ຄົນແລະສະພາບການຕ່າງໆປ່ຽນໄປ. ລາວຢາກໃຫ້ຜູ້ຄົນຟັງສິ່ງທີ່ລາວເວົ້າ ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງຕ້ອງປັບປຸງແລະປ່ຽນແປງຕໍ່ໆໄປໃນວິທີທີ່ລາວສອນເຂົາເຈົ້າ. ເມື່ອເຮົາປະກາດໃນທຸກມື້ນີ້ ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງເຮັດຄືກັນ.
15 ໃນບາງເຂດ ເມື່ອປະກາດຕາມບ້ານເຮືອນ ເຮົາເຫັນວ່າຫຼາຍຄົນບໍ່ຢູ່ເຮືອນ. ໃນບາງເຂດ ຜູ້ຄົນອາດຢູ່ເຮືອນ ແຕ່ເຮົາກໍໄປທີ່ປະຕູເຮືອນຂອງເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ ຍ້ອນວ່າເຮົາບໍ່ສາມາດເຂົ້າໄປໃນອາຄານທີ່ເຂົາເຈົ້າອາໄສຢູ່. ຖ້າເປັນເຊັ່ນນັ້ນໃນເຂດປະກາດຂອງເຈົ້າ ເຈົ້າສາມາດລອງວິທີອື່ນໄດ້ບໍເພື່ອຈະພົບຜູ້ຄົນ?
16. ການປະກາດຕາມບ່ອນສາທາລະນະສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເກີດຜົນດີ?
16 ພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງຫຼາຍຄົນມ່ວນໃນການປະກາດຕາມບ່ອນສາທາລະນະ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ເຂົາເຈົ້າໄປສະຖານີລົດໄຟ ສະຖານີລົດເມ ຕະຫຼາດ ແລະສວນສາທາລະນະເພື່ອຈະພົບຄົນທີ່ສາມາດລົມນຳ. ຜູ້ປະກາດອາດຈະເລີ່ມເວົ້າກັບບາງຄົນກ່ຽວກັບຂ່າວທີ່ອອກໃນບໍ່ດົນມານີ້ ຫຼືອາດຈະເວົ້າເຖິງສິ່ງທີ່ດີກ່ຽວກັບລູກຫຼືຖາມກ່ຽວກັບວຽກຂອງຄົນນັ້ນ. ຖ້າເບິ່ງຄືວ່າລາວມັກໃນການສົນທະນາ ຜູ້ປະກາດອາດຈະກ່າວເຖິງບາງຈຸດຈາກຄຳພີໄບເບິນ ແລະຖາມລາວວ່າຄິດແນວໃດກ່ຽວກັບເລື່ອງນັ້ນ. ຫຼາຍຄັ້ງຜູ້ຄົນຢາກຮູ້ຫຼາຍຂຶ້ນກ່ຽວກັບຄຳພີໄບເບິນ.
17, 18. (ກ) ໃນການປະກາດຕາມບ່ອນສາທາລະນະ ເຈົ້າຈະມີຄວາມໝັ້ນໃຈຫຼາຍຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດ? (ຂ) ເມື່ອເຮັດວຽກປະກາດ ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງເຫັນວ່າຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງດາວິດໃນການສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາມີຄ່າ?
17 ບາງທີເຈົ້າອາດຮູ້ສຶກວ່າຍາກທີ່ຈະເລີ່ມການສົນທະນາຢູ່ຕາມຖະໜົນກັບຄົນທີ່ເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຈັກ. ພີ່ນ້ອງແອັດດີເຊິ່ງເປັນໄພໂອເນຍໃນເມືອງນິວຢອກ ລາວຮູ້ສຶກແບບນັ້ນ. ແຕ່ມີບາງສິ່ງທີ່ຊ່ວຍລາວໃຫ້ໝັ້ນໃຈຫຼາຍຂຶ້ນ. ລາວເວົ້າວ່າ: “ໃນການນະມັດສະການປະຈຳຄອບຄົວ ຂ້ອຍກັບເມຍໄດ້ຄົ້ນຄວ້າຫາວິທີຕອບການຄັດຄ້ານແລະທັດສະນະຂອງຜູ້ຄົນທີ່ສະແດງອອກມາ. ພວກເຮົາຍັງຂໍຄຳແນະນຳຈາກພີ່ນ້ອງຄົນອື່ນໆ.” ຕອນນີ້ພີ່ນ້ອງແອັດດີຄອຍຖ້າທີ່ຈະປະກາດຕາມບ່ອນສາທາລະນະ.
18 ເມື່ອເຮົາມ່ວນຫຼາຍຂຶ້ນໃນວຽກປະກາດ ແລະປັບປຸງວິທີທີ່ເຮົາລົມກັບຜູ້ຄົນໃນເລື່ອງຂ່າວດີ ຄົນອື່ນກໍຈະເຫັນຄວາມກ້າວໜ້າຂອງເຮົາໃນເລື່ອງຄວາມຈິງ. (ອ່ານ 1 ຕີໂມເຕ 4:15) ເຮົາອາດຊ່ວຍບາງຄົນໃຫ້ເຂົ້າມາຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາກໍໄດ້. ດາວິດເວົ້າວ່າ: “ຂ້ານ້ອຍຈະສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາທຸກເວລາ ຄວາມສັນລະເສີນພະອົງຈະຢູ່ໃນປາກຂ້ານ້ອຍເລື້ອຍບໍ່ຂາດ. ຈິດໃຈຂ້ານ້ອຍຈະອວດຕົວໃນພະເຢໂຫວາ ຄົນທັງຫຼາຍທີ່ມີໃຈອ່ອນຫວານຈະໄດ້ຍິນການນັ້ນແລະຈະຊົມຊື່ນຍິນດີ.”—ຄຳເພງ 34:1, 2
ສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາຕໍ່ໆໄປໂດຍການທຳຄວາມກ້າວໜ້າໃນຄວາມຈິງ
19. ເຖິງວ່າຢູ່ໃນສະພາບການທີ່ມີຂໍ້ຈຳກັດ ແຕ່ເປັນຫຍັງຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ພັກດີຂອງພະເຢໂຫວາຈຶ່ງມີຄວາມສຸກ?
19 ດາວິດຍັງເວົ້າວ່າ: ‘ພະເຢໂຫວາ ທຸກສິ່ງທີ່ພະອົງສ້າງຈະຍົກຍ່ອງພະອົງແລະຜູ້ທີ່ພັກດີຕໍ່ພະອົງຈະສັນລະເສີນພະອົງ. ພວກເຂົາຈະປະກາດວ່າພະອົງເປັນກະສັດທີ່ມີສະຫງ່າລາສີແລະເວົ້າເຖິງຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພະອົງ. ເພື່ອໃຫ້ຄົນທັງຫຼາຍຮູ້ເລື່ອງການອັດສະຈັນຂອງພະອົງແລະຮູ້ວ່າພະອົງເປັນກະສັດຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ແລະສະຫງ່າງາມ.’ (ຄຳເພງ 145:10-12, ລ.ມ.) ທຸກຄົນທີ່ຮັກແລະພັກດີຕໍ່ພະເຢໂຫວາ ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມປາຖະໜາທີ່ແຮງກ້າທີ່ຈະບອກເລື່ອງຂອງພະອົງກັບຄົນອື່ນ. ແຕ່ຈະວ່າແນວໃດຖ້າເຈົ້າເຈັບປ່ວຍຫຼືມີອາຍຸຫຼາຍ ແລະເຈົ້າບໍ່ສາມາດໃຊ້ເວລາຫຼາຍໃນການປະກາດຕາມບ້ານເຮືອນຄືດັ່ງທີ່ເຈົ້າຢາກເຮັດ? ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ວ່າເຈົ້າກຳລັງສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາໃນທຸກໆຄັ້ງທີ່ເຈົ້າເວົ້າເລື່ອງຂອງພະອົງກັບຄົນທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງເຈົ້າ ເຊັ່ນ: ພະຍາບານຫຼືທ່ານໝໍ. ຖ້າເຈົ້າຖືກຄຸກເນື່ອງຈາກຮັກສາຄວາມສັດຊື່ ເຈົ້າກໍຍັງສາມາດເວົ້າເລື່ອງພະເຢໂຫວາກັບຄົນອື່ນ ແລະການເຮັດແບບນັ້ນເຮັດໃຫ້ຫົວໃຈຂອງພະອົງຍິນດີ. (ສຸພາສິດ 27:11) ນອກຈາກນັ້ນ ພະອົງຍັງມີຄວາມສຸກຫຼາຍຖ້າເຈົ້າຮັບໃຊ້ພະອົງເຖິງວ່າຄົນອື່ນໃນຄອບຄົວບໍ່ໄດ້ເຮັດກໍຕາມ. (1 ເປໂຕ 3:1-4) ເຖິງວ່າຈະຢູ່ໃນສະພາບການທີ່ຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍ ແຕ່ເຈົ້າກໍສາມາດສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາ ໃກ້ຊິດກັບພະອົງຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະທຳຄວາມກ້າວໜ້າໃນຄວາມຈິງ.
20, 21. ຖ້າເຈົ້າໄດ້ຮັບວຽກຫຼາຍຂຶ້ນໃນອົງການຂອງພະເຢໂຫວາ ເຈົ້າຈະເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ຄົນອື່ນໄດ້ແນວໃດ?
20 ຖ້າເຈົ້າໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນຕໍ່ໆໄປແລະຮັບໃຊ້ພະອົງຢ່າງສຸດຄວາມສາມາດ ພະອົງກໍຈະອວຍພອນໃຫ້ເຈົ້າຢ່າງແນ່ນອນ. ບາງທີການທີ່ເຈົ້າປັບປ່ຽນຕາຕະລາງຫຼືຮູບແບບຊີວິດ ເຈົ້າຈະມີໂອກາດຫຼາຍຂຶ້ນທີ່ຈະຊ່ວຍຜູ້ຄົນໃຫ້ຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບຄຳສັນຍາຕ່າງໆທີ່ດີເລີດຂອງພະເຈົ້າ. ເຈົ້າອາດຈະຊ່ວຍພີ່ນ້ອງໄດ້ຫຼາຍຂຶ້ນ. ໃຫ້ຄິດເບິ່ງວ່າພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງຈະຮັກເຈົ້າຫຼາຍສ່ຳໃດເມື່ອເຫັນເຈົ້າເຮັດວຽກໜັກໃນປະຊາຄົມ.
21 ບໍ່ວ່າເຮົາຈະຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາມາດົນປານໃດແລ້ວກໍຕາມ ເຮົາທຸກຄົນສາມາດໃກ້ຊິດກັບພະອົງຫຼາຍຂຶ້ນແລະທຳຄວາມກ້າວໜ້າໃນຄວາມຈິງຕໍ່ໆໄປ. ໃນບົດຄວາມຕໍ່ໄປ ເຮົາຈະພິຈາລະນາວິທີທີ່ເຮົາສາມາດຊ່ວຍຄົນອື່ນໃຫ້ທຳຄວາມກ້າວໜ້າເຊັ່ນນັ້ນ.