Спортови за деца — нова епидемија на насилство

◼ Група средношколци се собираат да играат американски фудбал. Играта завршува со тепачка во која повеќе од 100 родители, тренери и играчи викаат и удираат тупаници откако со еден погодок во продолжението се решава победникот.

◼ Група деца на возраст од 9 до 12 години, и машки и женски, играат американски фудбал. Кога еден играч, десетгодишник, ја испушта подадената топка, неговиот тренер го турнува на земја, кршејќи му ги притоа и двете раце.

◼ Тренерот на една бејзбол екипа од Младинската лига, повлекува еден од своите играчи. Таткото на детето се заканува дека ќе го убие тренерот, и осуден е на 45 дена затвор.

◼ За време на тренингот на хокеј на мраз за деца, двајца татковци почнуваат да се караат околу примената на правилата на играта. Едниот татко го претепува до смрт другиот пред очите на трите деца на жртвата.

ВАКВИТЕ застрашувачки извештаи станале алармантно секојдневие. Изгледа дека на спортските и кошаркарските терени, на лизгалиштата и на игралиштата, се шири една нова епидемија на насилство. Станува збор за насилство од страна на родителите и тренерите, кои повеќе би сакале да се тепаат отколку да изгубат. Џефри Лесли, претседател на Спортското здружение Јупитер—Текуеста (Флорида), вели: „Сум видел родители што им викаат на своите деца, форсирајќи ги да бидат успешни; деца што се тепаат додека играат, подбуцнати од своите родители; деца што плачат на ритчето каде што стои фрлачот затоа што родителите ги посрамиле“. Тој додава: „Ништо друго не ги тера родителите да си ги покажат своите најлоши страни како што ги тераат младинските спортови“. За да ги заштитат децата од такво насилство, некои општини морале да преземат драстични мерки и да им забранат на некои родители да присуствуваат на спортските натпревари во кои учествувале нивните деца.

До што довела оваа епидемија на бес? „Ваквото срамно однесување на сѐ поголем број возрасни“, вели Фред Енг, основач и претседател на Државниот сојуз на младински спортови со седиште во Флорида, „ги загадува младинските спортови, ја труе забавата и им испраќа грди пораки на милиони деца.“

Победа по секоја цена

Изгледа дека во коренот на овој проблем лежи желбата на некои родители нивните деца да бидат подобри од другите и да победат по секоја цена. Една претставничка на Институтот за превенција на злоупотреба на деца (Канада), вели: „Кога победата станува најважна, кога моќта станува најважна, се создава средина во која страдаат ранливите. Во овие спортови ранливи се децата“. Еден службеник од Здружението за физичко и здравствено образование во Онтарио (Канада) забележува дека кај децата што се изложени на такви притисоци „можат да се јават психолошки проблеми на рана возраст. А кога ќе пораснат, [може] да им биде тешко да се справат со неуспех“.

Не изненадува тоа што бесот на родителите и на претерано ревносните тренери честопати се пренесува и на младите спортисти. При еден натпревар, одбојкарките ги нападнале судиите седум пати. Како реакција на тоа што била исфрлена од тенискиот натпревар, една девојка го оштетила автомобилот на еден службеник. Откако му бил досуден прекршок, еден борач, средношколец, удрил со главата во челото на судијата и го нокаутирал. „Порано младинските спортови беа единствена оаза за добар спортски дух“, вели Дерил Барнет, детски клинички психолог и психолог за млади спортисти. „Тоа веќе не е случај. Повеќе не е само игра.“

Што може да направат родителите

Би било добро родителите да не заборават дека забавата и вежбањето се причина зошто децата уживаат во спортските активности. А со тоа што спортовите за деца се претвораат во активност која предизвикува голем стрес и децата се изложуваат на вербално малтретирање, се постигнува сосема спротивен ефект — и тоа не е израз на љубов. Библијата вели: „Татковци, немојте да предизвикувате лутина кај вашите деца“ (Ефешаните 6:4, Динамичен превод).

Што може да му помогне на еден родител да биде урамнотежен во овој поглед? Пред сѐ, може да биде од помош ако се обидете да се сетите на тоа како Ви беше Вам кога бевте млади. Дали навистина бевте способни да спортувате речиси како професионалци? Дали е разумно да очекувате такво нешто од вашиот син или ќерка? На крајот на краиштата, „децата се кревки“ (Битие 33:13). Исто така, обидете се да задржите исправно гледиште за победата и поразот. Библијата го нарекува неконтролираното соперништво „суета и гонење на ветер“ (Проповедник 4:4).

Интересно е тоа што еден бивш прволигаш во бејзбол ги охрабрува родителите да имаат исправно гледиште за победата и поразот — да не е лутат кога детето не игра добро ниту премногу да се возбудуваат кога детето ќе победи. Наместо сѐ да зависи од победата, родителите треба да се сосредоточат на уживањето на децата и на користа од тоа што одржуваат кондиција.

Затоа некои родители заклучиле дека организираните спортови за деца обично разгоруваат нездрав натпреварувачки дух. Меѓутоа, ова не значи дека нивните деца не уживаат играјќи со другите. На пример, многу христијански родители откриле дека нивните деца уживаат да играат со сохристијаните во дворот или во некој локален парк. На овој начин родителите имаат поголема контрола врз друштвото на своите деца. Семејните излети можат да бидат натамошни прилики за здрава игра. Точно е дека играњето во дворот веројатно нема да биде подеднакво возбудливо како да се биде во победничка екипа. Но, никогаш не заборавајте дека, во најдобар случај, „телесното вежбање е корисно [само] за малку; а побожната оддаденост е корисна за сѐ“ (1. Тимотеј 4:8). Ако задржите вакво урамнотежено гледиште за спортот, можете да спречите Вашето дете да стане жртва на новата епидемија на насилство.

[Слики на страница 24]

Спортот треба да биде забавен, а не извор на конфликти