„Нивната љубов нѐ трогна“

ВО САБОТА, 25 април 2015 год., Непалa го потресе земјотрес со јачина од 7,8 степени по Рихтеровата скала. Епицентарот беше околу 80 километри северозападно од главниот град, Катманду. Овој земјотрес е најсмртоносната природна катастрофа во Непал за која постојат записи. Во него животот трагично го изгубија над 8.500 лица, а беа уништени повеќе од 500.000 домови. Во Непал има околу 2.200 Јеховини сведоци, а повеќето од нив живееја во погодените подрачја. За жал, од нив настрадаа една мајка и нејзините две деца.

„Во моментот на земјотресот, Јеховините сведоци од најпогоденото подрачје ги одржуваа своите редовни состаноци. Да беа дома, сигурно ќе имаше повеќе жртви“, вели Мишел, која е Јеховин сведок. Зошто не настрадаа оние што беа во салите на Јеховините сведоци? Важен фактор беше добрата конструкција на овие сали.

„СЕГА ЗНАЕМЕ ДЕКА ТОА СЕ ИСПЛАТЕШЕ!“

Поновите сали на Јеховините сведоци во Непал се изградени за да можат да издржат јаки земјотреси. Ман Бахадур, кој учествува во изградба на вакви објекти, вели: „Често нѐ прашуваа зошто правиме толку цврсти темели за толку мали градби. Сега знаеме дека тоа се исплатеше!“ По земјотресот, беше одобрено овие сали да се користат како засолништа. Иако следуваа помали земјотреси, за многу Сведоци но и нивни сограѓани овие објекти беа сигурно прибежиште.

Старешините веднаш почнаа да ги бараат членовите на собранието за кои не се знаеше каде се. Бабита, која е Јеховин сведок, вели: „Старешините повеќе гледаа да им биде добро на соверниците отколку ним. Нивната љубов нѐ трогна“. Дента после земјотресот, тројцата членови на одборот што го надгледува делото на Јеховините сведоци во Непал и патувачките надгледници почнаа да ги посетуваат собранијата за да видат што им треба и да им дадат упатства и охрабрување на локалните старешини.

Шест дена по земјотресот, во Непал дојде Гери Бро (од светското седиште на Јеховините сведоци, САД) со својата сопруга Руби. Рубен, член на одборот во Непал, вели: „Поради метежот во Катманду и помалите потреси што уследија, не бевме сигурни дали брат Бро ќе може да пристигне. Но тој беше решен да дојде, и навистина дојде! На Јеховините сведоци од погодените подрачја тоа многу им значеше“.

„СЕГА СМЕ УШТЕ ПОБЛИСКИ“

Шилас, кој служи во претставништвото на Јеховините сведоци во Непал, вели: „Откако телефонските линии проработеа, телефонот ѕвонеше дење и ноќе! Соверници од целиот свет прашуваа како сме. Иако некои од нив зборуваа на јазик што не го разбиравме, се чувствуваше нивната љубов и желба да ни помогнат“.

Во деновите по земјотресот, локалните Јеховини сведоци носеа храна во салите за состаноци. Освен тоа, беше оформен Одбор за помош при катастрофи и за кратко време почнаа да пристигаат пакети, главно од Бангладеш, Индија и Јапонија. По само неколку дена, од Европа дојде и медицинска екипа Јеховини сведоци. Опремата ја сместија во една сала за состаноци и веднаш се фатија за работа. На жртвите од земјотресот им укажаа не само медицинска туку и емоционална помош.

Многумина се чувствуваа како Утара, која рече: „Земјотресот беше страшен и ужасен. Но, сега сме уште поблиски“. Овој земјотрес не ја ослаби љубовта на Јеховините сведоци кон Бог и кон соверниците. Напротив, уште повеќе ја зајакна.