Зошто спорното прашање се решава толку долго?

ПРЕД околу 6 000 години, Божјиот суверенитет не бил оспоруван. По завршувањето на своите прекрасни дела на создавање, ”виде Бог сѐ што направи и гледај! беше многу добро“ (1. Мојсеева 1:31, NW). Потоа влегол во еден долг период на ”одмор“; се разбира не поради физичкиот умор. Се одморал во смисла дека престанал со своето создавање на Земјата, уверен дека неговата добра намера во врска со тие дела ќе биде потполн успех (1. Мојсеева 2:1-3; Исаија 55:11, NW).

Каква била таа намера? Јехова го сместил првиот човечки пар во едно место наречено Еденска градина. Нивната прва одговорност била да се грижат за својот рајски дом, вклучувајќи ја и неговата голема разновидност на животинскиот свет. Исто така, требало да раѓаат и одгледуваат деца. Со време, како што нивното семејство растело, требало да го прошируваат Рајот до сите краеви на Земјата, послушни на Божјата заповед да си ја ’подложат земјата.‘ Така Земјата на крајот би станала величествен дом, исполнета со среќно, обединето семејство кое му служи на својот небески Татко. Тоа била Божјата првобитна намера (1. Мојсеева 1:27, 28; 2:8, 15, 20-22, NW).

Дали Адам и Ева требало да учествуваат во исполнувањето на оваа величествена намера до крајот? Тоа зависело од нивната соработка во таа намера преку послушноста спрема својот Творец. Нивната послушност не требало да биде слепа, без размислување. Им била дадена слободна волја, бидејќи Бог сакал да му служат затоа што го ценат во срцата. Како видлив знак на својата законска сувереност, им дозволил едноставен испит. Можеле да се хранат со било кој вид храна во градината освен со една. Таму стоело едно овошно дрво за кое Бог рекол: ”Во оној ден кога ќе вкусиш од него, навистина ќе умреш“ (1. Мојсеева 2:16, 17, Ст).

Овие зборови ни говорат дека Адам и Ева не биле создадени за да остареат и умрат. Смртта требало да дојде само ако би биле непослушни спрема оваа едноставна заповед. Да му останале послушни на Бог, Адам и Ева сѐ уште би живееле на Земјата како родители на светското семејство на совршено потомство. (Види го начелото запишано во Псалмите 37:29, NW.)

Меѓутоа, едно од Божјите ангелски суштества, сега наречено Сатана, станало критички расположено спрема Божјиот начин на владеење. Тој ја натерал Ева да јаде од забранетото овошје, лажно сугерирајќи дека ќе ѝ биде подобро ако биде независна од Божјиот суверенитет. Меѓутоа, вистинскиот мотив на Сатана била желбата тој да биде бог на идното човечко семејство (1. Мојсеева 3:1-5; Матеј 4:8, 9; Јован 8:44, NW).

Бидејќи Јехова ѝ дал на првата човечка двојка сѐ што им требало, Ева требало да го поддржи неговиот суверенитет и да го отфрли лажниот предлог на Сатана. Сепак, жалосно е што одела понатаму и го прекршила Божјиот закон. Подоцна и Адам одбрал да ѝ се придружи на својата жена во нејзината неразумна постапка. Така, самоволната двојка, заедно со Сатана, се побуниле против Бог, и се појавило прашањето за божествената сувереност (1. Мојсеева 3:6, NW).

Потребно е време да се решат виталните прашања

Јехова можел веднаш да ги уништи тројцата бунтовници на место. Но, со тоа не би биле решени за сите времиња прашањата кои се појавиле со нивниот бунт. Дали може човекот успешно да управува со себе без Бог? Дали било праведно од Бог да бара подложност на својот суверенитет? Понатаму, со оглед на однесувањето на првата двојка, дали некои луѓе несебично, со своја слободна волја би избрале да му служат на Бог — дури и под Сатанските искушенија? (Јов 1:7-11; 2:4, NW). Требало да помине одредено време да се одговарат овие прашања. Исто така, требало да помине одредено време да се надвладеат последиците од првата побуна и да се исполни Божјата намера Земјата да ја претвори во рај населен со безгрешен човечки род. Ние сѐ уште го чекаме конечното решавање на овие прашања.

Во склад со својот закон, Бог им ја одзел на Адам и Ева предноста да живеат вечно. Повеќе не биле достојни да учествуваат во исполнувањето на неговата голема намера. Сепак, пред да умрат, им било дозволено да создадат и подигнат потомство. Вистина, Адам и Ева повеќе не можеле на своето потомство да му пренесат витален и безгрешен живот (Римјаните 5:12). Но, иако генерациите кои доаѓале биле несовршени и осудени на смрт, многу поединци имале прилика да покажат каде стојат во големото прашање на суверенитетот.

Решавање на спорното прашање

Како Бог ќе ги реши овие работи во врска со својот суверенитет? Во извесна смисла, прашањата кои биле поставени уште во Еден, не добиле одговор. Илјадниците години од човечката историја болно покажале дека тврдењето на Сатана дека на Ева ќе ѝ биде подобро ако биде независна од Бог, било лага. Човечката власт, која го игнорира Бог, претставувала постојан неуспех. Како што вели Библијата: ”Човек владеел над човек на негова штета“ (Проповедник 8:9, NW).

Од друга страна, многу добри работи биле забележани во текот на долгите години откако Адам и Ева згрешиле. Многу луѓе покажале нераскинлива приврзаност спрема Јеховиниот суверенитет, а најистакнат пример бил ”Синот човечки“, самиот Исус Христос (Матеј 20:18; Евреите 11:1-12:3, NW). Оние кои ги следеле Божјите закони и го признале неговиот суверенитет, се увериле дека тоа навистина е најдобриот пат. Ја доживеале вистинитоста на изреката: ”Благословот Јеховин — збогатува и никаква болка не додава со него“ (Изреките 10:22, NW). Не само тоа, благодарение на подготовките за воскресение, тие на крај ќе учествуваат во исполнувањето на Божјата величествена намера (Јован 5:28, 29).

Јехова не ја заборавил својата првобитна намера. На оние кои го отфрлаат неговиот суверенитет нема за сите времиња да им биде дозволено да доминираат на Земјата, и Библијата предупредува дека Бог набрзо ќе дејствува против нив. Читаме: ”Се открива Божјиот гнев од небото против секоја безбожност“ (Римјаните 1:18, NW). Овој претстоен израз на Божјиот гнев, кој Библијата го нарекува Армагедон, без сомнение ќе докаже дека тој навистина постои. Тој настан ќе го преживеат само оние кои го прифаќаат неговиот суверенитет. ”Зашто праведниците ќе живеат на земјата, и непорочните ќе опстанат на неа; а беззакониците ќе бидат истребени од земјата, и вероломните — искоренети од неа“ (Пословици 2:21, 22).

Големото спорно прашање и ти

Со оглед на овие факти, секој од нас — како Адам и Ева — мора да направи избор. Дали ќе се обидеме да живееме независно од Бог? Или ќе се подложиме на неговата сувереност? Запомни, ова е најважното спорно прашање со кое се соочуваш денес. Другите спорни прашања, колку и да изгледаат важни, се однесуваат на твојот сегашен живот. А ова прашање се однесува на вечниот живот. Одлуката што ќе ја донесеш ќе влијае на твојата вечна иднина.

Како можеш да покажеш дека го прифаќаш Божјиот суверенитет? Така што марливо ќе ја проучуваш неговата Реч, Библијата, и ќе бидеш послушен на неговата волја заедно со останатите вистински христијани (Софонија 2:2, 3, NW). Ако постапиш така, ќе ја имаш среќната надеж да го видиш исполнувањето на Божјата величествена намера. Ќе го видиш остварувањето на ова прекрасно ветување: ”Уште само малку и злобникот повеќе нема да постои (. . .) А кротките ќе ја поседуваат Земјата и навистина ќе наоѓаат своја најголема радост во изобилството на мир“ (Псалми 37:10, 11, NW). Каков прекрасен исход за сите кои се подложуваат на Божјиот суверенитет! Колку силна причина за донесување на мудра одлука во ова најважно прашање!