Јужноамериканската црква во очај — зошто милиони ја напуштаат?

ОД СЕВЕРНАТА граница на Мексико до најјужната точка на Чиле, речиси не постои јужноамерикански град или село кое нема барем една римокатоличка црква на главниот плоштад. Но, „во Латинска Америка се одвива голема промена“, признава Џозеф Е. Дејвис, програмски директор на една институција која ги потпомага католичките активности. Тој исто така признал дека Латинска Америка, подрачје кое повеќе од три столетија е под влијание на римокатоличката црква, сега се наоѓа на работ од голема промена.

Не е никаква тајна дека доминацијата на католичката црква рапидно опаѓа. Неодамна беше пресметан бројот на активните католици кој изнесуваше само 15 отсто од вкупното население на Латинска Америка. Книгата 1991 Britannica Book of the Year известува: „Римокатоличките бискупи, како и самиот папа, изразуваат стравувања дека историски католичката Латинска Америка сериозно отстапува од старата вера“. На што се должи оваа појава? Зошто толку многу луѓе го напуштаат католичкото трло? Што станува со оние кои лутаат?

Во потрага по објаснување

Католичките водачи за своите проблеми ја обвинуваат пролиферацијата на „сектите“. Еден европски свештеник, кој служи во Боливија, се жалел: „Црквата е налик на дрво чија сила ја исцицуваат овие секти што ги има како плева“.

Во Аргентина, секоја година се известуваат 140 нови религии, што овозможува да се објасни падот на членството во католичката црква од 90 отсто во средината на 1970-ите на 60 или 70 проценти. Во Тихуана (Мексико) 10 отсто од двата милиони жители отишле во 327 некатолички религии. Списанието Time известило: „За чудо, во неделите во црквите има повеќе бразилски протестанти отколку католици“. Не е чудо што еден весник наведува дека кога „јужноамериканските кардинали се сретнале со папата во Ватикан за да разговараат за две прашања од витална важност за црквата денес“, едно од нив било „проблемот со сектите“.

На средбата со бискупите од Мексико, папата навел дека успехот на повеќето нови религии „се должи на млакоста и рамнодушноста на синовите на црквата и дека не се способни во нивната евангелистичка мисија“. Зошто „синовите на црквата“ се рамнодушни за да ги исполнат духовните потреби на Јужноамериканците кога толку многу од нив ја почитуваат Библијата? Една уводна статија во Última Hora од Ла Паз (Боливија), објаснува: „Црквата навлегла во светот во толкави размери што секој ден се чини дека сѐ повеќе ја напушта сопствената сфера. Не би било за изненадување да откриеме, како што всушност и е, дека свештениците се повеќе социолози, економисти, новинари или политичари отколку што се свештени лица“.

Повеќе политичари отколку проповедници?

Мешањето на црквата во политиката во 70-ите и 80-ите несомнено придонело за одбивноста што многу Јужноамериканци денес ја чувствуваат кон католицизмот. Една студија издадена во 1985 го направила следново набљудување за Маринол, Американско католичко друштво на странска мисија со многуте негови јужноамерикански мисии. „Маринол успешно придонесе марксистичко-ленинистичката порака за револуција по вооружен пат да биде јавно прифатена најповеќе затоа што беше допуштено таа да дејствува како продолжена рака на Католичката црква. Пораката ги достигна не само просечните верници, туку и водечките политичари на Америка“.

Земи ја предвид уште и т. н. валкана војна во која, на запрепастувачки начин, во доцните 70-ти, без судење беа одведени и убиени од 10 до 30.000 Аргентинци. Една воведна статија во National Catholic Reporter под наслов „Црквата во Аргентина извалкана со крв“ наведува: „Ова аргентинско искуство сосем наликува на настапот на католичката црква во нацистичка Германија, така што повторно го покренува прашањето дали на црквата ѝ е многу поважна власта отколку евангелистичката заповед да се биде сведок за вистината“.

Алчноста на црквата за власт во световните влади јасно ја означува како Божји непријател. Библијата вели: „Зарем не сфаќате дека со тоа што светот го правите за пријател го правите Бог ваш непријател? Секој кој одбира светот да му биде пријател самиот станува Божји непријател“ (Јаков 4:4, католичка Jerusalem Bible). Не е чудо што многумина повеќе не ѝ се обраќаат на католичката црква за духовно водство. Но, што се случило со луѓето кои го напуштиле католичкото трло?

Овци без пастир

Тие се многу слични на луѓето за кои духовните водачи на јудаизмот во првиот век не се грижеле. Библијата ни кажува дека Исус „се сожали, зашто беа изморени и прснати како овци без пастир“ (Матеј 9:36). Многумина пребегнале од католичката црква во т.н. евангелистички религии. Дали тие можеби многу подобро се грижеле за заскитаните овци? Дали протестантите биле повеќе склони да бидат налик на оние кои Исус ги навел како негови вистински следбеници: „Тие не се од светот, како и Јас што не сум од него“? (Јован 17:14).

Многу не-католички религии се обидуваат да создадат слика дека тие се послушни на Библијата за разлика од следбениците на традиционалната религија. Честопати тоа е само фасада. Темелните науки на протестантските организации се толку слични на оние на католичката црква што повеќето набљудувачи слободно би можеле да ја употребат изреката на Андите: „Es la misma cholita con otra pollera“ (Тоа е истата малечка Индијанка само во друго здолниште).

На пример, скоро сите протестантски групи научуваат дека Бог е Тројство, што сепак не е библиска наука. The Encyclopedia of Religion признава: „Денешните егзегети и теолози се согласуваат дека хебрејската Библија не содржи наука за Тројство . . . Новиот Тестамент исто така не содржи јасна наука за Тројството“a.

Протестантите очигледно се поврзани со овој свет и неговата политика, на ист начин како што се и католиците. Encyclopedia of Latin America вели: „Протестантизмот во Латинска Америка самиот исто така се прилагодил на . . . популарната изборна политика. Домашните пастори често се членови на политички партии и даваат гласови како услуга за владината наклоност кон нивната црква“. Latin American Research Review вели: „Протестантизмот во Гватемала е поврзан со политиката уште од самиот почеток кога се појавил во земјава“, додавајќи дека тој „е исто толку посредник за политички и социјални настани колку што е и облик на религија“.

Учеството на протестантите во политиката често пати водело до учество на протестантите во војна. Покојниот Хари Емерсон Фоздик, кого го сметаа за еден од највлијателните протестантски свештеници во американската историја, признал: „Нашата историја на западот се војни едно по друго. Одгледувавме луѓе за војна, обучувавме луѓе за војна; ја величавме војната; борците ги направивме херои и дури во нашите цркви ставивме борбени знамиња . . . Со половина уста го славевме Кнезот на мирот, а со другата половина ја величавме војната“.

Што треба да сториш?

Откако ја опишува лажната религија како симболична блудница која врши блуд со владите на земјата, библиската книга Откровение вели: „Излезете од неа, луѓе Мои, за да не учествувате во гревовите нејзини, и да не се заразите од раните нејзини“ (Откровение 18:4).

Многумина се свесни за тоа дека кај црквата постои голема корупција, но сепак се колебаат да ја напуштат бидејќи Римската црква е со толку стара историја. Меѓутоа, сети се дека еврејскиот систем на обожавање бил исто така многу стар, но сепак Бог ги отфрлил Евреите како негов одбран народ кога тие отпаднале од неговите вистински науки. Верните Божји слуги го напуштиле јудаизмот кога разбрале дека Бог сега наместо него го употребува христијанското собрание. Како ти можеш да го препознаеш вистинското христијанско собрание денес?

Скоро еден милион Јужноамериканци станале Јеховини сведоци во последниве две децении. Зошто направиле таква промена? Еден весник од Мартинез де ла Торе (Веракруз, Мексико), го истражил ова прашање. Тој изјавил: „Речиси сто посто, овие библиски студенти се сочинети од поранешни активисти на различни религии, од кои најголем број биле католици, бидејќи ја забележале наклонетоста на религијата кон политиката и нејзиното прифаќање и одобрување на небиблиски обичаи како што се меѓуверството, бесмртноста и насилството. За нив е извор на задоволство да се прилагодат на библиските начела на однесување без прибегнување кон идолопоклонство или традиција со сомнително потекло. Тоа им дало единство во вера достојно за фалба кое се чини дека ги разликува од другите каде и да ги сретнете“.

Еден друг јужноамерикански весник вака се изразил: „Јеховините сведоци се марливи, чесни и богобојазни луѓе. Тие се конзервативни, ја сакаат традицијата, а нивната религија се темели на библиските учења“. Те покануваме да ја студираш Библијата со Јеховините сведоци без обѕир каде живееш. Ќе дознаеш дека нивната надеж и целокупниот нивни начин на живот се темелат на Библијата. Да, ти ќе научиш како да го обожаваш Бог „со дух и со вистина“ (Јован 4:23, 24).

[Фуснота]

[Табела на страница 21]

ЈЕХОВИНИТЕ СВЕДОЦИ ВО НЕКОИ ЈУЖНОАМЕРИКАНСКИ ЗЕМЈИ

1971 1992

Држава Објавители Објавители

Аргентина 20.750 96.780

Боливија 1.276 8.868

Бразил 72.269 335.039

Венецуела 8.170 60.444

Гваделупа 1.705 6.830

Гватемала 2.604 13.479

Доминиканска Република 4.106 15.418

Еквадор 3.323 22.763

Ел Салвадор 2.181 20.374

Колумбија 8.275 55.215

Костарика 3.271 14.018

Мексико 54.384 354.023

Панама 2.013 7.732

Парагвај 901 4.115

Перу 5.384 43.429

Порторико 8.511 25.315

Уругвај 3.370 8.683

Хондурас 1.432 6.583

Чиле 8.231 44.067

ВКУПНО 212.156 1.143.175