Да дозволиме нашата светлина да свети постојано

¹ Што е тоа светлина? Речникот ја дефинира како „нешто што ја прави видливоста возможна“. Но всушност, и покрај неговата напредна технологија, човекот сѐ уште не го знае во потполност одговорот на прашањето што го поставил Јехова, запишано во Јов 38:24. Дали би можеле да се снајдеме без светлина? Без светлина не би можеле да постоиме. Светлината е неопходна за физичкиот вид, а Библијата ни кажува дека во духовна смисла „Бог е светлина“ (1. Јов. 1:5). Ние сме потполно зависни од Оној кој ни „дава светлина“ (Псал. 118:27, НС).

² Ова е вистина во физичка смисла, но уште повеќе во духовна смисла. Лажната религија ги завела масите луѓе, оставајќи ги во духовна темнина ‚да го пипкаат ѕидот како слепи луѓе‘ (Иса. 59:9, 10). Поттикнат од својата ненадминлива љубов и сомилост, Јехова ‚ја испраќа својата светлина и вистина‘ (Псал. 42:3). Дословно милиони лица кои имаат ценење се оѕвале, доаѓајќи од ‚темнината во неговата чудна светлина‘ (1. Петр. 2:9).

³ Исус Христос игра битна улога во донесувањето на оваа светлина на светот. Тој рекол: „Јас како светлина дојдов во светот, така што никој, кој верува во Мене, да не остане во темнина“ (Јован 12:46). Сето негово време, енергија и средства биле насочени кон тоа да овозможи светлото на вистината да биде познато. Тој ја пропатувал својата родна земја вдолж и попреку, проповедајќи и поучувајќи речиси во секој град и село. Претрпел немилосрдни прогонства од сите страни, но останал непоколеблив во својот налог да ја шири светлината на вистината.

⁴ Исус се концентрирал на избирање, обучување и организирање на ученици, со посебна цел во мислите. Во Матеј 5:14-16 читаме за неговите упатства до нив: „Вие сте светлината на светот. . . . Да свети пред луѓето и вашата светлина, за да ги видат вашите добри дела и да Го прослават вашиот Отец небесни“. Исто како Исус, и тие требало да бидат „светила во светот“, ширејќи ја светлината на вистината надалеку и нашироко (Фил. 2:15). Тие со задоволство ја прифатиле таа одговорност, сметајќи ја за нивна примарна цел во животот. Кратко потоа, Павле бил во можност да каже дека добрата вест ‚била проповедана на секое поднебесно создание‘ (Кол. 1:23). Целокупното христијанско собрание било обединето во извршувањето на тоа величествено дело.

⁵ Ние денес треба да бидеме благодарни што сме меѓу оние кои ги ‚отфрлиле делата на мракот‘ (Рим. 13:12, 13). Можеме да го покажеме нашето ценење со тоа што ќе го имитираме примерот што го поставил Исус и верните христијани од минатото. Потребата и другите да слушнат за вистината сега е поитна и посудбоносна отколку во кое и да било друго време од човечката историја. Ниту една дејност не може ни одблиску да се спореди со ова дело по неговата итност и далекосежни благодети.

⁶ Како можеме ние да светиме како светилки? Првенствениот начин како може да дозволиме нашето светло да свети е да учествуваме во делото на проповедање на Царството. Секое собрание има редовни, организирани подготовки за проповедање во своето доделено подрачје. Ставени се на располагање огромни количини литература во голема разноликост и на мноштво јазици. Преку состаноците е обезбедено опсежно образование, како и лична помош во обучувањето на другите од страна на искусните. Прилики за учество се отворени за мажи, жени, постари, па дури и деца. Секој поединец во собранието е поканет да учествува онолку колку што му дозволуваат неговите способности и околности. Сите функции на собранието се концентрирани на проповедањето, со подготовки да му помогнат на секој член да учествува на некаков начин. Редовното, присно дружење со собранието е најдобриот начин да се осигураме дека нашата светлина продолжува да свети.

⁷ Ние можеме да светиме на начини кои може и да не вклучуваат вербално сведоштво. Можеме да го привлечеме вниманието на другите, едноставно, со нашето однесување. Тоа е она што Петар го имал на ум кога поттикнал: ‚Имајте помеѓу себе добри односи среде незнабошците, па . . . штом ќе ги видат вашите добри дела, да Го прослават Бога во денот на посетата‘ (1. Петр. 2:12). Многумина просудуваат некое дело или организација по однесувањето на оние кои се поврзани со неа. Кога набљудувачите ќе забележат луѓе кои се морално чисти, чесни, мирољубиви и покорни на законот, тие ги гледаат ваквите луѓе како поинакви и заклучуваат дека тие живеат по мерила кои се на многу повисоко ниво отколку оние што ги следи мнозинството. Така, еден сопруг дозволува неговото светло да свети кога ја почитува својата сопруга и се грижи за неа на еден љубезен начин; сопругата го прави истото со тоа што го почитува поглаварството на својот сопруг. Децата, пак, се разликуваат од другите кога ги слушаат своите родители и избегнуваат сексуален неморал и земање на дрога. Работникот кој е совесен во врска со својата работа и кој е чесен и обѕирен кон другите, е високо ценет. Покажувајќи ги овие христијански особини, ние дозволуваме нашата светлина да свети, препорачувајќи им го на другите нашиот начин на живот.

⁸ Проповедање е разговор со другите за она што сме го научиле од Божјата Реч. Тоа се прави од подиум или на вратите, но не значи дека е ограничено само на ваквите прилики. Нашите секојдневни активности нѐ доведуваат во контакт со мноштво луѓе. Колку пати во текот на денот разговараш со своите соседи? Колку често некој ти доаѓа на врата? Со колку луѓе доаѓаш во допир кога одиш да пазаруваш, кога се возиш во автобус или кога си на работа на твоето световно занимање? Ако си млад и сѐ уште одиш на училиште, можеш ли да ги изброиш луѓето со кои секојдневно разговараш? Приликите да разговараш со другите се скоро неограничени. Сѐ што треба да сториш е да имаш неколку библиски мисли на ум, да ја имаш Библијата и некои трактати при рака и да преземеш иницијатива да зборуваш кога ќе ти се укаже прилика.

⁹ Иако неформалното сведочење е прилично едноставно, некои се колебаат да пробаат. Можеби се воздржани, нагласувајќи дека се премногу срамежливи или премногу се возбудуваат кога треба да им пристапат на некои непознати. Можеби се плашат да го привлечат вниманието на себе или да не добијат груб одговор. Оние кои имаат искуство во неформалното сведочење можат да ти кажат дека ретко кога постои каква и да било причина за стравување. Другите луѓе, во основа, се исти како нас; ги имаат истите потреби, ги чувствуваат истите грижи и ги сакаат истите работи за себе и своите семејства. На една весела насмевка или пријателски поздрав повеќето ќе одговорат со љубезност. За да започнеш, можеби ќе треба да се ‚ослободиш‘ [собереш храброст, НС] (1. Сол. 2:2). Меѓутоа, кога веќе еднаш ќе почнеш, можеби ќе бидеш изненаден и восхитен од резултатите.

¹⁰ Ние сме благословени кога дозволуваме нашата светлина да свети: Еве неколку примери за освежувачки искуства од неформалното сведочење. Некоја 55-годишна дама се обидувала да ја премине улицата. Еден автомобил за малку ќе ја удрел, кога една сестра ја грабнала за рака и ја повлекла на сигурно, велејќи: „Ве молам внимавајте. Живееме во опасни времиња!“ Тогаш таа објаснила зошто времињата се толку опасни. Госпоѓата прашала: ‚Да не сте Вие Јеховин сведок?‘ Бидејќи добила една од нашите книги од својата сестра, госпоѓата сакала да сретне некој Јеховин сведок, а оваа случајна средба ѝ го овозможила тоа.

¹¹ Една сестра започнала разговор со некоја жена во чекална кај доктор. Жената слушала внимателно и потоа рекла: „Извесно време налетувам на Јеховините сведоци; но, ако некогаш во иднина и самата станам Јеховин сведок, тоа ќе биде поради ова што сега ми го рековте. Кога Ве слушам, исто како да гледам светлина во мрачно место“.

¹² Еден акт на љубезност може да биде скалило во помагањето на другите да ја запознаат вистината. Додека се враќале дома од службата на проповедање, две сестри забележале една постара жена која се симнала од автобусот, а изгледала како да е болна. Тие застанале и ја прашале госпоѓата дали ѝ е потребна помош. Таа била толку изненадена што две потполно непознати лица покажуваат интерес за неа и поради тоа инсистирала да дознае што било тоа што поттикнало еден толку љубезен гест. Ова ја отворило вратата за сведоштво. Госпоѓата без колебање ја дала својата адреса и срдечно ги поканила да ја посетат. Била започната студија. Наскоро госпоѓата почнала да ги посетува состаноците и сега и таа ја дели вистината со другите.

¹³ Една постара сестра ја користи приликата за рано утринско сведочење на локалната плажа. Таму сретнува куќни помошнички, беби-ситерки, банкари и други кои си ја прават својата утринска прошетка на шеталиштето покрај морето. Таа води библиски студии на клупите. Неколкумина ја запознале вистината од неа и сега се Јеховини сведоци.

¹⁴ На нејзината световна работа, една сестра слушнала како една нејзина колешка зборува за некоја политичка партија за која верувала дека ќе ги реши светските проблеми. Сестрата прокоментирала, изнесувајќи ветувања за она што ќе го стори Божјето Царство. Оваа дискусија на работното место довела до редовна домашна библиска студија, а со текот на времето госпоѓата и нејзиниот сопруг станале Сведоци.

¹⁵ Никогаш не заборавај дека ти си Сведок! Кога Исус ги опишал своите ученици како „светлина на светот“, тој мислел на тоа дека тие треба да им помагаат на другите да извлечат корист од духовното просветлување на Божјата Реч. Ако го примениме Исусовиот совет, како ќе гледаме на нашата служба?

¹⁶ Кога бараат работа, некои луѓе избираат вработување со скратено работно време. Тие поставуваат граници колку време и труд ќе вложат во тоа бидејќи повеќе сакаат поголемиот дел од своето време да го употребат за активности кои, според нив, ќе им бидат од поголема корист. Дали гледаме така и на нашата служба? Иако можеби се чувствуваме обврзани и дури сме спремни да одвоиме време за службата, дали нашите примарни интереси би требало да бидат на некое друго место?

¹⁷ Сфаќајќи дека не постои такво нешто како христијанин со скратено работно време, ние сме се предале, ‚одрекувајќи се од себе‘, и сме се согласиле да го следиме Исус „постојано“ (НС) (Мат. 16:24). Наша желба е да продолжиме „со сета душа“ да ја користиме секоја прилика да дозволиме нашата светлина да свети со цел да ги достигнеме луѓето каде и да се (Кол. 3:23, 24, НС). Мораме да им се спротивставуваме на световните ставови, да ја задржиме нашата ревност како на почетокот и да се осигураме дека нашата светлина продолжува да свети блескаво. Некои можеби дозволиле нивната ревност да се олади и нивната светлина да стане само еден слаб блесок, кој тешко се гледа дури и од мало растојание. На таквото лице можеби ќе му биде потребна помош за да ја поврати својата изгубена ревност за службата.

¹⁸ Некои можеби се склони да се воздржуваат поради тоа што нашата порака е непопуларна за многумина. Павле рекол дека веста за Христос била „безумство за оние, што гинат“ (1. Кор. 1:18). Меѓутоа, без разлика што рекле другите, тој силно објавил: „Јас не се срамувам од Евангелието на Христа“ (Рим. 1:16). Оној кој се срами се чувствува инфериорно и безвредно. Како би можеле да се чувствуваме посрамени кога зборуваме за Врховниот Суверен на универзумот и за прекрасните подготовки што тој ги направил за наша вечна среќа? Незамисливо е да се чувствуваме инфериорно или безвредно кога зборуваме за тие вистини со другите. Напротив, би требало да се чувствуваме поттикнати да дадеме сѐ од себе, покажувајќи ја нашата увереност дека немаме ‚од што да се срамиме‘ (2. Тим. 2:15, НС).

¹⁹ Светлината на вистината која денес свети во земји ширум планетата, срдечно ја нуди надежта за вечен живот во еден рајски нов свет. Да покажеме дека сме го зеле при срце предупредувањето да дозволиме нашата светлина да свети постојано! Ако го правиме тоа, ќе имаме причина да се радуваме токму како и учениците кои секој ден ‚не престанувале да поучуваат и да го проповедаат Евангелието за Исуса Христа‘ (Дела 5:42).