Пензионирањето — отворена врата кон теократска активност?

ПЕНЗИОНИРАЊЕ — за многумина тоа ја затвора вратата на еден долг период на стрес и нервирање. Откако биле затворени во едноличната или френетична рутина, мнозина со нетрпение очекуваат пензионирањето да им отвори врата кон години на леснотија и лична слобода. Но, многу често, таа врата води кон досада и млитавост. Рекреацијата и хобијата едноставно не го даваат чувството на вредност како што го дава работата.

За Јеховините сведоци, пензионирањето може да отвори „голема врата што води кон активност“ (1. Коринтјаните 16:9, НС). Иако поодминатата возраст има свои проблеми и ограничувања, некои постари лица утврдиле дека со Јеховина помош можат да ја зголемат својата служба за него. Разгледај ги искуствата на некои постари христијани од Холандија. Во текот на 1995 службена година, од преку 1.223 пионери (полновремени објавители на Царството), 269 имале 50 или повеќе години. Од нив, 81 лице имало 65 или повеќе години.

Некои се во можност да бидат пионери едноставно на тој начин што продолжуваат со зафатеното темпо кое го воспоставиле уште додека работеле. (Спореди Филипјаните 3:16, НС.) Еден пензиониран христијанин по име Карел, се сеќава: „Кога работев на мојата световна работа, почнував со работа во 7.30 часот. Кога почнав да ја добивам пензијата, одлучив да ја задржам истата рутина. Секое утро во седум часот го почнувам денот со сведочење со списанија на улица пред железничката станица“.

Внимателното планирање исто така претставува клуч за успех (Изреки 21:5). На пример, некои биле во можност да одвојат доволно средства за да се издржуваат во својата служба. Други одлучиле да ги намалат личните издатоци и да добијат работа со скратено време. Размисли за Теодор и Ен. Тие го започнале брачниот живот како пионери сѐ додека семејните обврски не побарале да прекинат со пионерската служба. Но, нивниот пионерски дух останал жив! Додека нивните ќерки растеле, тие биле постојано охрабрувани на пионерска служба. Што е уште поважно, Теодор и Ен дале добар пример, честопати служејќи како помошни пионери. Кога девојките станале повозрасни, Теодор и Ен почнале да ја намалуваат световната работа за да имаат повеќе време за служба на подрачјето.

Откако нивните ќерки стапиле во полновремена служба и заминале од дома, Ен почнала со пионерска служба. Еден ден таа го охрабрила Теодор да ја напушти својата работа. „Двајцата можеме да бидеме пионери“ — сугерирала таа. Теодор го известил работодавачот за своите намери. На свое изненадување, шефот понудил да му помогне така што му дал работа со скратено време, велејќи: „Претпоставувам дека сакаш да работиш полновремено за твојот шеф таму горе [на небото]“. Теодор и Ен сега се радуваат на заедничката пионерска служба.

Некои почнале со пионерска служба како реакција на околностите што настанале во нивниот живот. Трагичната смрт на ќерката и внуката навела една постара брачна двојка сериозно да размисли за начинот на кој ги користат своите преостанати години (Проповедник 7:2). Наместо да бидат обземени од жалост, тие ја прифатиле полновремената служба на која ѝ се радуваат веќе преку осум години!

Како што е познато, потребна е вистинска одлучност за да се остане во полновремената служба. На пример, Ернст и неговата сопруга Рик почнале со пионерска служба веднаш штом нивните деца заминале од дома. Кратко потоа, еден поранешен деловен соработник му понудил на Ернст доходовна работа. Ернст одговорил: „Ние го имаме најдобриот работодавач и не ни се дава отказ кај него!“ Поради тоа што Ернст и неговата сопруга останале „вработени“ кај Јехова, им се отвориле и други предности во службата. Преку 20 години служеле во покраинското дело и ден-денес се пионери. Дали жалат за нивниот самопожртвуван начин на живот? Пред некое време, двојката напиша: „Ако биде Јеховина волја, за три месеци очекуваме да ги прославиме нашите 50-години брачен живот, кои често се нарекуваат златна свадба. Но, со полна увереност можеме да речеме дека нашите вистински златни години започнаа кога почнавме со пионерската служба“.

Мнозинството увидуваат дека вратата што води кон зголемена активност, исто така, води кон зголемена радост! Еден брат кој почнал со пионерска служба две седмици откако наполнил 65 години, вели: „Морам да кажам дека никогаш во мојот живот не сум доживеал период што бил толку богато исполнет со благослови како изминатите десет години пионерска служба“. Една брачна двојка која била во пионерска служба преку седум години, вели: „Што друго би требало да прави една брачна двојка на наша возраст и со нашите околности? Честопати на подрачјето гледаме луѓе од нашиот тип — удобно сместени дома, само се гојат, стареат и закржлавуваат. Службата нѐ одржува ментално и физички во форма. Секогаш сме заедно. Многу се смееме и уживаме во животот“.

Се разбира, сите постари немаат околности што им дозволуваат да бидат пионери. Овие христијани можат да бидат уверени дека Јехова цени сѐ што можат да направат во неговата служба. (Спореди Марко 12:41—44.) На пример, една сестра инвалид е врзана за старскиот дом. Меѓутоа, сѐ уште ѝ е отворена една врата кон активност! Некој лекар ја прашал како успева да го помине своето време. Таа раскажува: „Му реков дека секогаш ми недостига време. Тој не можеше да го сфати тоа. Му реков дека тоа е затоа што моите денови се исполнети со задоволувачки активности. Јас не сум осамена, туку барам други кои се осамени и се трудам да им кажам што Бог има припремено за човештвото“. Таа ги сумира работите велејќи: „Не можеш да очекуваш премногу од некој кој има скоро 80 години. Молете се за мене за да можам уште мнозина да доведам до Јехова“.

Дали си на пензионерска возраст? Вратата кон леснотија може да биде многу искушувачка, но тоа не е врата кон духовен благослов. Размисли во молитва за своите околности. Можеби ќе можеш да влезеш низ вратата што води кон поголема активност во Јеховината служба.

[Слики на страница 25]

Пензионирањето може да води кон зголемена активност во службата