നിങ്ങൾ വാത്സല്യ​മുള്ള ഒരു മാതാ​വോ പിതാ​വോ ആണോ?

നിങ്ങൾ നിങ്ങളു​ടെ കുട്ടി​കളെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു​വോ? നിങ്ങൾ അവരെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അഭിമാ​നി​ക്കു​ന്നു​വോ? ഓരോ​രു​ത്ത​രും പ്രത്യേ​ക​ത​യുള്ള, അദ്വി​തീയ, പകരം​വെ​ക്കാ​നാ​വാത്ത ഒരു വ്യക്തി​യാ​ണെന്നു നിങ്ങൾ വിചാ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ? മിക്ക മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളും അങ്ങനെ ചെയ്യു​ന്നുണ്ട്‌. എന്നാൽ നിങ്ങൾ അങ്ങനെ വിചാ​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്നു നിങ്ങളു​ടെ മക്കളോ​ടു പറയാ​റു​ണ്ടോ? അവർ എന്തെങ്കി​ലും നന്നായി ചെയ്യു​മ്പോൾ അതിനു പ്രത്യേ​ക​മാ​യി അവരെ പുകഴ്‌ത്താ​റു​ണ്ടോ? മററു പ്രകാ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും—സൗമ്യ​മായ കളിയാ​ലും പൂർണ്ണ​വി​ശ്വാ​സ​മർപ്പി​ക്കുന്ന സ്‌പർശ​ത്താ​ലും സ്‌നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ​യുള്ള ആശ്ലേഷ​ങ്ങ​ളാ​ലും—നിങ്ങൾ വാത്സല്യം പ്രകട​മാ​ക്കാ​റു​ണ്ടോ?

“പക്ഷേ അതെന്റെ രീതിയല്ല,” എന്നു ചിലർ തടസ്സം പറഞ്ഞേ​ക്കാം. “എന്റെ വികാ​രങ്ങൾ ഞാൻ അത്ര തുറന്നു​പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കാ​റില്ല.” ശരിയാണ്‌, സകലരും പ്രകൃ​ത്യാ വികാരം പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​വരല്ല. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, നിങ്ങളു​ടെ കുട്ടി​ക​ളോ​ടു വാത്സല്യം കാട്ടു​ന്നതു നിങ്ങൾ എക്കാല​ത്തും മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ള്ള​തി​നേ​ക്കാൾ പ്രധാ​ന​മാണ്‌.

ഒരു കൂട്ടം ശാസ്‌ത്രജ്ഞർ അടുത്ത​കാ​ലത്തു നാനൂറു കിൻറർഗാർട്ടൻ കുട്ടി​ക​ളേ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള 1951-ലെ ഒരു പഠനത്തിൻമേൽ അനന്തര​ന​ട​പ​ടി​കൾ സ്വീക​രി​ച്ചു. അവർക്കു കണ്ടുപി​ടി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞ 94 സ്‌ത്രീ-പുരു​ഷൻമാർക്കി​ട​യിൽ ശ്രദ്ധേ​യ​മായ ചില മാതൃ​കകൾ അവർ കണ്ടു. ദ നൂയോർക്ക്‌ റൈറംസ്‌ പറയു​ന്ന​പ്ര​കാ​രം പ്രീതി​വാ​ത്സ​ല്യ​ങ്ങ​ളുള്ള മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന കുട്ടികൾ പുരു​ഷ​പ്രാ​യ​ത്തിൽ നല്ല ജീവിതം നയിക്കാൻ ചായ്‌വു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. അവർക്ക്‌ അടിസ്ഥാ​ന​പ​ര​മാ​യി വിജയ​പ്ര​ദ​മായ വിവാ​ഹ​ബ​ന്ധങ്ങൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു, അവർ കുട്ടി​കളെ വളർത്തി, തങ്ങളുടെ ജോലി ആസ്വദി​ച്ചു, ഉററ സൗഹൃ​ദ​ബ​ന്ധങ്ങൾ നിലനിർത്തി. അവർ “മനശ്ശാ​സ്‌ത്ര​പ​ര​മായ ഒരു ക്ഷേമം, ആസ്വാ​ദ​ന​ത്തി​ന്റെ​യും തങ്ങളി​ലും തങ്ങളുടെ ജീവി​ത​ത്തി​ലു​മുള്ള സംതൃ​പ്‌തി​യു​ടെ​യും ഒരു അനുഭൂ​തി, പ്രകട​മാ​ക്കി”യെന്നു പഠനത്തെ നയിച്ച ഡോ. കാരൾ ഫ്രാൻസ്‌ പത്ര​ത്തോ​ടു പറഞ്ഞു.

ഇതിനു വിരു​ദ്ധ​മാ​യി, “തണുപ്പൻ പ്രകൃ​ത​ക്കാ​രും ആട്ടിപ്പാ​യി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​മായ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്ന​വർക്കു പിൽക്കാ​ല​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ എല്ലാത്ത​ര​ത്തി​ലും—ജോലി​യി​ലും, സാമൂ​ഹി​ക​മായ പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ട​ലി​ലും, മനശ്ശാ​സ്‌ത്ര​പ​ര​മായ സ്വസ്ഥത​യി​ലും—അതിദു​സ്സ​ഹ​മായ സമയങ്ങ​ളാ​ണു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നത്‌” എന്നു ഫ്രാൻസ്‌ കണ്ടെത്തി. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ വാത്സല്യ​ക്കു​റവു കാലപ്പ​ഴ​ക്ക​ത്തിൽ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ വിവാ​ഹ​മോ​ചനം, മദ്യാ​സക്തി, ദാരി​ദ്ര്യം എന്നിവ​യേ​ക്കാൾ കുട്ടി​കൾക്കു കൂടുതൽ ദ്രോ​ഹ​ക​ര​മാ​ണെന്നു പഠനം തെളി​യി​ച്ചു.

ബൈബി​ളി​ന്റെ ആത്മാർത്ഥ​രായ വിദ്യാർത്ഥി​കൾക്ക്‌ ഇത്‌ അതിശ​യ​മാ​യി​രി​ക്ക​രുത്‌. യേശു കുട്ടി​ക​ളോട്‌ എങ്ങനെ പെരു​മാ​റി​യെന്ന്‌ അവർക്കു നന്നായി അറിയാം. അവൻ അവരെ വില​പ്പെ​ട്ട​വ​രാ​യി എണ്ണി, തന്നി​ലേ​യ്‌ക്ക്‌ അവരെ ആകർഷി​ച്ചു, അവരോ​ടുള്ള തന്റെ സ്‌നേഹം പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. (മർക്കൊസ്‌ 10:13-16; ലൂക്കൊസ്‌ 9:46-48; 18:15-17) തീർച്ച​യാ​യും, അവൻ തന്റെ സ്വർഗ്ഗീയ പിതാ​വി​നെ ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ അനുക​രിക്ക മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു ചെയ്‌തത്‌—പിതാ​വി​ല്ലാ​ത്ത​വനു പിതാ​വാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​വ​നെ​ത്തന്നെ. (സങ്കീർത്തനം 68:5) യഹോ​വ​യാ​ണു പൂർണ്ണ​ത​യുള്ള പിതാവ്‌; അവനെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​വരെ സംബന്ധി​ച്ച​ട​ത്തോ​ളം, അപൂർണ്ണ​മാ​നുഷ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ ഏതു പോരാ​യ്‌മ​ക്കും പരിഹാ​രം വരുത്താൻ അവനു കഴിയു​മെ​ന്നതു സന്തോ​ഷ​ക​രം​തന്നെ—2 കൊരി​ന്ത്യർ 6:18. (g92 10/22)