മതത്തിന്റെ ഭാവി അതിന്റെ കഴിഞ്ഞ കാലത്തി​ന്റെ കാഴ്‌ച​പ്പാ​ടിൽ

ഭാഗം 16: ക്രി.വ. 9-16-ാം നൂററാ​ണ്ടു​വരെ നവീക​രണം അത്യാ​വ​ശ്യ​മുള്ള ഒരു മതം

“എല്ലാ ദുർന​ട​പ​ടി​ക​ളും നവീക​രി​ക്ക​പ്പെട്ടേ തീരൂ.”—വോൾട്ടയർ, 18-ാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ ഫ്രഞ്ച്‌ ഉപന്യാ​സ​കർത്താ​വും ചരി​ത്ര​കാ​ര​നും

ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ ശുദ്ധീ​ക​ര​ണ​സ്ഥ​ല​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പഠിപ്പി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല, പ്രതി​മ​കളെ ആരാധി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല, “പുണ്യ​വാ​ളൻമാ​രെ” പൂജി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല, ഭൗതി​കാ​വ​ശി​ഷ്‌ട​ങ്ങളെ ആദരി​ച്ചി​രു​ന്നു​മില്ല. അവർ രാഷ്‌ട്രീ​യ​ത്തിൽ ഇടപെ​ട്ടി​രു​ന്നില്ല, അവർ ജഡിക യുദ്ധത്തെ ആശ്രയി​ച്ചി​രു​ന്നു​മില്ല. എന്നാൽ 15-ാം നൂററാ​ണ്ടാ​യ​പ്പോ​ഴേക്ക്‌ അവരുടെ അനുകാ​രി​കൾ എന്ന്‌ നടിച്ചി​രുന്ന അനേക​രെ​സം​ബ​ന്ധി​ച്ചും ഇതി​ലൊ​ന്നും മേലാൽ സത്യമാ​യി​രു​ന്നില്ല.

“പാഷണ്ഡി​കൾ” നവീക​രണം ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു

“പാഷ​ണ്ഡോ​പ​ദേ​ശ​ത്തി​ന്റെ ആദ്യത്തെ വിത്ത്‌ [റോമൻ കത്തോ​ലി​ക്കാ പ്രസ്ഥാ​ന​ത്തി​നെ​തി​രെ] 1000-ാമാ​ണ്ടോ​ട​ടുത്ത്‌ ഫ്രാൻസി​ലും വടക്കൻ ഇററലി​യി​ലും പ്രത്യ​ക്ഷ​പ്പെട്ടു” എന്ന്‌ ദി കോളിൻസ അററലസ ഓഫ വേൾഡ ഹിസറ​ററി പറയുന്നു. ആദിമ പാഷണ്ഡി​കൾ എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​വ​രിൽ ചിലർ സഭയുടെ ദൃഷ്‌ടി​യിൽമാ​ത്രമേ പാഷണ്ഡി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു. പാഷണ്ഡി​കൾ വ്യക്തി​പ​ര​മാ​യി ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തോട്‌ എത്രമാ​ത്രം പററി​നി​ന്നി​രു​ന്നു എന്ന്‌ ഇന്ന്‌ കൃത്യ​മാ​യി വിധി​ക്കാൻ പ്രയാ​സ​മാണ്‌. എന്നിലു​ന്നാ​ലും, അവരിൽ ചില​രെ​ങ്കി​ലും അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ ശ്രമി​ച്ചി​രു​ന്നു എന്ന്‌ വ്യക്തമാണ്‌.

ഒൻപതാം നൂററാ​ണ്ടി​ന്റെ തുടക്ക​ത്തിൽ ലിയോൺസി​ലെ ആർച്ച്‌ ബിഷപ്പ്‌ അഗൊ​ബാർഡ്‌ വിഗ്ര​ഹാ​രാ​ധ​ന​യെ​യും “പുണ്യ​വാ​ളൻമാ​രോ​ടു”ള്ള അപേക്ഷ​യെ​യും കുററം വിധിച്ചു.* 11-ാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ ഒരു ആർച്ച്‌ഡീ​ക്ക​നാ​യി​രുന്ന ടൂർസി​ലെ ബെരെം​ഗർ വസ്‌തു​മാ​റ​റത്തെ, കത്തോ​ലി​ക്ക​രു​ടെ കുർബ്ബാ​ന​യിൽ ഉപയോ​ഗി​ക്കുന്ന അപ്പവും വീഞ്ഞും ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ യഥാർത്ഥ ശരീര​വും രക്തവു​മാ​യി മാററ​പ്പെ​ടു​മെന്ന അവകാ​ശ​വാ​ദത്തെ, ചോദ്യം​ചെ​യ്‌ത​തി​നാൽ സഭാ​ഭ്ര​ഷ്ട​നാ​ക്ക​പ്പെട്ടു.* ഒരു നൂററാ​ണ്ടി​നു​ശേഷം ലോസാ​ന്നെ​യി​ലെ പീററർ ഡി ബ്രൂയി​സും ഹെൻറ്രി​യും ശിശു​സ്‌നാ​ന​വും കുരി​ശാ​രാ​ധ​ന​യും നിരസി​ച്ചു.* അപ്രകാ​രം ചെയ്‌ത​തിന്‌ ഹെൻട്രിക്ക്‌ സ്വാത​ന്ത്ര്യം നഷ്ടപ്പെട്ടു; പീററ​റിന്‌ അയാളു​ടെ ജീവനും നഷ്ടമായി.

“പന്ത്രണ്ടാം നൂററാ​ണ്ടി​ന്റെ മദ്ധ്യ​ത്തോ​ടെ പടിഞ്ഞാ​റൻ യൂറോ​പ്പി​ലെ പട്ടണങ്ങൾ പാഷണ്ഡി​ക​ളു​ടെ വിഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളാൽ നിറഞ്ഞു” എന്ന്‌ ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ വിൽഡൂ​റൻറ്‌ റിപ്പോർട്ടു​ചെ​യ്യു​ന്നു. ഈ ഗ്രൂപ്പു​ക​ളിൽ ഏററവും പ്രമു​ഖ​മാ​യി​രു​ന്നത്‌ വാൾഡെൻസു​കൾ ആയിരു​ന്നു. അവർ 12-ാം നൂററാ​ണ്ടി​ന്റെ അവസാ​ന​ത്തോ​ടെ ഫ്രഞ്ച്‌ വ്യാപാ​രി​യാ​യി​രുന്ന പിയരെ വാൾഡെ​സി​ന്റെ (പീററർ വാൾഡൊ) കീഴിൽ പ്രാമു​ഖ്യം​നേടി. മററു കാര്യ​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം അവർ മറിയാ​രാ​ധന, പുരോ​ഹി​തൻമാ​രോ​ടുള്ള ഏററു​പ​റ​ച്ചിൽ, മരിച്ച​വർക്കു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള കുർബ്ബാന, പാപ്പാ​യു​ടെ പാപ​മോ​ച​ന​ച്ചീ​ട്ടു​കൾ, പുരോ​ഹിത ബ്രഹ്‌മ​ച​ര്യം, ജഡിക ആയുധ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉപയോ​ഗം എന്നീ കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ സഭയോട്‌ വിയോ​ജി​ച്ചു.* ഈ പ്രസ്ഥാനം പെട്ടെന്ന്‌ ഫ്രാൻസി​ന്റെ മുഴു​വൻഭാ​ഗ​ത്തും വടക്കൻ ഇററലി​യി​ലും ഫ്‌ളാൻഡേ​ഴ്‌സി​ലും ജർമ്മനി​യി​ലും ആസ്‌ട്രി​യാ​യി​ലും ബൊഹീ​മി​യാ (ചെക്കോ​സ്ലോ​വാ​ക്കി​യാ)യിലും വ്യാപി​ച്ചു.

ഇതിനി​ട​യിൽ, ഇംഗ്ലണ്ടിൽ ഓക്‌സ്‌ഫോർഡ്‌ പണ്ഡിത​നാ​യി​രുന്ന, പിന്നീട്‌ “ഇംഗ്ലീഷ്‌ നവീകരണ പ്രസ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ പ്രഭാ​ത​ന​ക്ഷ​ത്രം” എന്നറി​യ​പ്പെട്ട, ജോൺ വൈക്ലിഫ്‌ 14-ാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ ‘അധികാ​രം പിടി​ച്ച​ട​ക്കുന്ന പുരോ​ഹി​താ​ധി​പ​ത്യ​ത്തെ’ കുററം​വി​ധി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അയാളും അയാളു​ടെ സ്‌നേ​ഹി​ത​രും ചേർന്ന്‌ മുഴു​ബൈ​ബി​ളും ഇംഗ്ലീ​ഷി​ലേക്ക്‌ ഭാഷാ​ന്തരം ചെയ്യു​ക​വഴി അത്‌ ആദ്യമാ​യി സാധാ​ര​ണ​പൗ​രൻമാർക്ക്‌ പൊതു​വെ ലഭ്യമാ​ക്കി​ത്തീർത്തു. വൈക്ലി​ഫി​ന്റെ അനുഗാ​മി​കൾ ലോള്ളാർഡ്‌സ്‌ എന്ന്‌ വിളി​ക്ക​പ്പെട്ടു. ലോള്ളാർഡ്‌സ്‌ ലഘു​ലേ​ഖ​ക​ളും ബൈബി​ളി​ന്റെ ഭാഗങ്ങ​ളും വിതരണം ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌ പരസ്യ​മാ​യി പ്രസം​ഗി​ച്ചു. അത്തരം “പാഷണ്ഡ” പെരു​മാ​ററം സഭക്ക്‌ സ്വീകാ​ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നില്ല.

വൈക്ലി​ഫി​ന്റെ ആശയങ്ങൾ പുറം​രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലേക്ക്‌ വ്യാപി​ച്ചു. അവ ബൊഹീ​മി​യാ​യിൽ പരാഗ്വേ യൂണി​വേ​ഴ്‌സി​റ​റി​യു​ടെ തലവനാ​യി​രുന്ന ജാൻ ഹസ്‌ (ജോൺ ഹസ്സ്‌)-ന്റെ ശ്രദ്ധ പിടി​ച്ചു​പ​ററി. ഹസ്‌ പാപ്പാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ നിയമ​സാ​ധു​ത്വ​ത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യു​ക​യും സഭ പത്രോ​സിൻമേൽ സ്ഥാപിച്ചു എന്ന ആശയത്തെ തിരസ്‌ക്ക​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.a പാപ​മോ​ച​ന​ച്ചീ​ട്ടു​ക​ളു​ടെ വിൽപ്പ​നയെ സംബന്ധിച്ച ഒരു വാദ​പ്ര​തി​വാ​ദ​ത്തി​നു​ശേഷം, ഹസ്‌ പാഷ​ണ്ഡോ​പ​ദേ​ശ​ത്തിന്‌ വിസ്‌ത​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും 1415-ൽ സ്‌തം​ഭ​ത്തിൽ ദഹിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തു. കത്തോ​ലി​ക്കാ പഠിപ്പി​ക്ക​ല​നു​സ​രിച്ച്‌, പാപ​മോ​ച​ന​ച്ചീ​ട്ടു​കൾ പാപങ്ങൾക്കു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള ശിക്ഷയെ ഭാഗി​ക​മാ​യൊ പൂർണ്ണ​മാ​യൊ ഒഴിവാ​ക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു കരുത​ലാണ്‌, അതുമു​ഖാ​ന്തരം ഒരു വ്യക്തി സ്വർഗ്ഗ​ത്തിൽ പ്രവേ​ശി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മുമ്പ്‌ ശുദ്ധീ​ക​ര​ണ​സ്ഥ​ലത്ത്‌ താൽക്കാ​ലി​ക​മായ ശിക്ഷയും ശുദ്ധീ​ക​ര​ണ​വും അനുഭ​വി​ക്കുന്ന കാലഘ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ ദൈർഘ്യം കുറക്കു​ക​യൊ ഇല്ലായ്‌മ​ചെ​യ്യു​ക​യൊ ചെയ്യുന്നു.

നവീക​ര​ണ​ത്തി​നു​ള്ള ആഹ്വാനം തുടർന്നു. 15-ാം നൂററാ​ണ്ടിൽ ഇററാ​ലി​യൻ ഡൊമി​നി​ക്കൻ പ്രസം​ഗ​ക​നാ​യി​രുന്ന ഗിരൊ​ലാ​മൊ സാവൊ​ന​റോ​ളാ ഇപ്രകാ​രം പരിത​പി​ച്ചു: ‘പാപ്പാ​മാ​രും ബിഷപ്പൻമാ​രും അഹംഭാ​വ​ത്തി​നും അധികാ​ര​തൃ​ഷ്‌ണ​ക്കു​മെ​തി​രെ പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്നു, അവർ മൂക്കററം അതിൽ മുഴു​കി​യി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. അവർ ചാരി​ത്ര്യം പ്രസം​ഗി​ക്കു​ക​യും വെപ്പാ​ട്ടി​മാ​രെ വെക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. അവർ ലോക​ത്തെ​യും ലൗകി​ക​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​യും​കു​റി​ച്ചു മാത്രം ചിന്തി​ക്കു​ന്നു; അവർ ദേഹി​കൾക്കു​വേണ്ടി യാതൊ​ന്നും കരുതു​ന്നില്ല.’ കത്തോ​ലി​ക്കാ കർദ്ദി​നാ​ളൻമാർതന്നെ ഈ പ്രശ്‌നം തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. 1538-ൽ പോൾ III-ാമൻ പാപ്പാ​യി​ക്കുള്ള ഒരു മെമ്മോ​റാ​ണ്ട​ത്തിൽ അവർ പള്ളിയി​ട​വ​ക​സം​ബ​ന്ധ​വും സാമ്പത്തി​ക​വും നീതി​ന്യാ​യ​പ​ര​വും ധാർമ്മി​ക​വും ആയ ദുർവി​നി​യോ​ഗ​ത്തി​ലേക്ക്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ശ്രദ്ധ ക്ഷണിച്ചു. എന്നാൽ പാപ്പാ​ധി​പ​ത്യം പ്രത്യ​ക്ഷ​ത്തിൽ ആവശ്യ​മാ​യി​രുന്ന നവീക​ര​ണങ്ങൾ വരുത്തു​ന്ന​തിൽ പരാജ​യ​പ്പെട്ടു, അത്‌ പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറ്‌ നവീക​ര​ണ​ത്തിന്‌ ഉത്തേജനം നൽകി. ആദിമ നേതാ​ക്കൻമാ​രിൽ മാർട്ടിൻ ലൂഥർ, ഹൾഡ്രിക്ക്‌ സ്വിൻഗ്ലി, ജോൺ കാൽവിൻ എന്നിവർ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു.

ലൂഥറും ‘16-ാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ ബിൻഗോ​യും’

ലൂഥർ, 1517 ഒക്‌ടോ​ബർ 31-ൽ വിററൻബർഗി​ലെ പള്ളിയു​ടെ കതകിൽ പ്രതി​ഷേ​ധ​ത്തി​ന്റെ 95 പോയിൻറു​കൾ എഴുതി​ത്ത​റ​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ പാപ​മോ​ച​ന​ച്ചീ​ട്ടു​ക​ളു​ടെ വിൽപ്പ​നയെ ആക്രമി​ച്ച​പ്പോൾ അദ്ദേഹം മതപര​മായ ലോക​ത്തിന്‌ തീകൊ​ളു​ത്തി.

കുരി​ശു​യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളു​ടെ കാലത്താ​യി​രു​ന്നു പാപ​മോ​ച​ന​ച്ചീ​ട്ടു​ക​ളു​ടെ വിൽപ്പന തുടങ്ങി​യത്‌, അന്ന്‌ “വിശുദ്ധ” യുദ്ധത്തി​നു​വേണ്ടി തങ്ങളുടെ ജീവൻ പണയ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ മനസ്സൊ​രു​ക്ക​മുള്ള വിശ്വാ​സി​കൾക്ക്‌ അവ കൊടു​ക്ക​പ്പെട്ടു. പിന്നീട്‌ സഭക്ക്‌ സാമ്പത്തിക സഹായം കൊടുത്ത ആളുകൾക്ക്‌ അവ നീട്ട​പ്പെട്ടു. പെട്ടെന്ന്‌, പാപ​മോ​ച​ന​ച്ചീ​ട്ടു​കൾ പള്ളിക​ളും ആശ്രമ​ങ്ങ​ളും ആശുപ​ത്രി​ക​ളും പണിയാ​നുള്ള പണം ഉണ്ടാക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ഒരു സൗകര്യ​പ്ര​ദ​മായ മാർഗ്ഗ​മാ​യി​ത്തീർന്നു. “മദ്ധ്യയു​ഗ​ത്തി​ലെ ഏററവും കുലീ​ന​മായ സ്‌മാ​ര​ക​ങ്ങൾക്ക്‌ ഈ വിധത്തിൽ പണം മുടക്ക​പ്പെട്ടു”വെന്ന്‌ മതചരി​ത്ര​പ്രൊ​ഫ​സ​റായ റോളണ്ട്‌ ബയ്‌ൻറൺ പറയുന്നു, പാപ​മോ​ച​ന​ച്ചീ​ട്ടു​കളെ “പതിനാ​റാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ ബിംഗോ” എന്ന്‌ മുദ്ര​യ​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ.

ലൂഥർ പ്രസി​ദ്ധ​നാ​യി​ത്തീർന്ന തന്റെ മൂർച്ച​യുള്ള നാവു​കൊണ്ട്‌ ഇപ്രകാ​രം ചോദി​ച്ചു: “തീർച്ച​യാ​യും പാപ്പാ​യിക്ക്‌ ആരെയും ശുദ്ധീ​ക​ര​ണ​സ്ഥ​ല​ത്തു​നിന്ന്‌ വിടു​വി​ക്കാൻ [പാപ​മോ​ച​ന​ച്ചീ​ട്ടി​ന്റെ അടിസ്ഥാ​ന​ത്തിൽ], അധികാ​ര​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പേരിൽ എല്ലാവ​രെ​യും പുറത്തു​ക​ട​ക്കാൻ അനുവ​ദി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ശുദ്ധീ​ക​ര​ണ​സ്ഥ​ലത്തെ എന്തു​കൊണ്ട്‌ നീക്കം​ചെ​യ്‌തു​കൂ​ടാ?” ഒരു റോമൻ കെട്ടി​ട​നിർമ്മാ​ണ​പ​ദ്ധ​തിക്ക്‌ പണസം​ഭാ​വന ചോദി​ച്ച​പ്പോൾ, പാപ്പാ “സെൻറ്‌ പീറേ​റ​ഴ്‌സ്‌ വിററ്‌ ആ പണം പാപ​മോ​ച​ന​ച്ചീ​ട്ടു​കൾ കൊണ്ടു​ന​ടന്നു വ്യാപാ​രം നടത്തു​ന്ന​വ​രാൽ കൊള്ള​യ​ടി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന ദരി​ദ്രർക്ക്‌ കൊടു​ക്കു​ന്ന​താണ്‌ മെച്ച”മെന്ന്‌ ലൂഥർ തിരി​ച്ച​ടി​ച്ചു.

ലൂഥർ ഇപ്രകാ​രം ഉപദേ​ശി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ കത്തോ​ലി​ക്ക​രു​ടെ ശേമ്യ വിരോ​ധ​ത്തെ​യും ആക്രമി​ച്ചു: “നാം യഹൂദൻമാ​രോട്‌ പാപ്പാ​യു​ടെയല്ല യേശു​വി​ന്റെ സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ നിയമം ഉപയോ​ഗി​ക്കണം.” ഭൗതി​കാ​വ​ശി​ഷ്ട​ങ്ങ​ളു​ടെ ആരാധ​നയെ സംബന്ധിച്ച്‌ അദ്ദേഹം പരിഹ​സി​ച്ചു പറഞ്ഞു: “ഒരുവൻ ഗബ്രി​യേൽ ദൂതന്റെ ചിറകിൽനിന്ന്‌ ഒരു തൂവൽ ലഭിച്ചു​വെന്ന്‌ അവകാ​ശ​പ്പെ​ടു​ന്നു, മെയ്‌ൻസി​ലെ ബിഷപ്പിന്‌ മോശ​യു​ടെ കത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രുന്ന കുററി​ച്ചെ​ടി​യിൽനിന്ന്‌ ഒരു തീജ്വാല കിട്ടി.” കൂടാതെ ക്രിസ്‌തു​വിന്‌ പന്ത്രണ്ട്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാർ മാത്രം ഉണ്ടായി​രി​ക്കെ ജർമ്മനി​യിൽ പതി​നെട്ട്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാർ സംസ്‌ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തെ​ങ്ങനെ?”

സഭ ലൂഥറെ സഭാ​ഭ്ര​ഷ്ട​നാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ അയാളു​ടെ ആക്രമ​ണ​ങ്ങ​ളോ​ടു പ്രതി​ക​രി​ച്ചു. പാപ്പാ​യു​ടെ സമ്മർദ്ദ​ത്തിന്‌ വഴങ്ങി​ക്കൊണ്ട്‌ വിശുദ്ധ റോമാ​ച​ക്ര​വർത്തി​യാ​യി​രുന്ന ചാൾസ്‌ V-ാമൻ ലൂഥറെ നിരോ​ധ​ന​ത്തിൽവെച്ചു. ഇത്‌ 1530-ൽ ഈ കാര്യം ചർച്ച​ചെ​യ്യാൻ അഗസ്‌ബർഗി​ലെ കൂടി​യാ​ലോ​ച​നാ​സഭ വിളി​ച്ചു​കൂ​ട്ട​ത്ത​ക്ക​വണ്ണം വിവാ​ദ​മു​യർത്തി. ഒത്തുതീർപ്പി​നുള്ള ശ്രമങ്ങൾ പരാജ​യ​പ്പെട്ടു, അതു​കൊണ്ട്‌ ലൂഥറി​ന്റെ ഉപദേ​ശ​പ​ര​മായ വിശ്വാ​സ​ത്തെ​സം​ബ​ന്ധിച്ച്‌ ഒരു അടിസ്ഥാ​ന​പ്ര​സ്‌താ​വന ഇറക്ക​പ്പെട്ടു. അഗസ്‌ബർഗ്‌ വിശ്വാ​സം എന്ന്‌ വിളി​ക്ക​പ്പെട്ട അത്‌ പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റാൻറി​സ​ത്തി​ന്റെ ആദ്യ സഭയുടെ ജനന​പ്ര​ഖ്യാ​പ​ന​മാ​യി​ത്തീർന്നു.b

സ്വിൻഗ്ലി​യും ലൂഥറും വിയോ​ജി​ക്കു​ന്നു

സ്വിൻഗ്ലി സഭയുടെ അന്തിമ​വും ഏകവു​മായ പ്രമാ​ണ​മാ​യി ബൈബി​ളി​നെ ഊന്നി​പ്പ​റഞ്ഞു. അദ്ദേഹം ലൂഥറി​ന്റെ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്താൽ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടെ​ങ്കി​ലും താൻ ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ ഉപദേ​ശങ്ങൾ ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തിൽനി​ന്നാണ്‌, ലൂഥറിൽനി​ന്നല്ല പഠിച്ചത്‌ എന്നു പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ ലൂഥറൻ എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നെ എതിർത്തു. യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ അദ്ദേഹം കർത്താ​വി​ന്റെ സന്ധ്യാ​ഭ​ക്ഷണം സംബന്ധി​ച്ചും സിവിൽ അധികാ​രി​ക​ളോ​ടുള്ള ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​യു​ടെ ഉചിത​മായ ബന്ധം സംബന്ധി​ച്ചു​മുള്ള ചില കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ വിയോ​ജി​ച്ചു.

ഈ രണ്ടു നവീക​ര​ണ​ക്കാ​രും 1529-ൽ, “ഒരു തരത്തി​ലുള്ള മതപര​മായ ഉച്ചകോ​ടി സമ്മേളനം” എന്ന്‌ ദി റിഫർമേഷൻ ക്രൈ​സിസ എന്ന പുസ്‌തകം വിളി​ച്ച​തിൽ ഒരിക്കൽമാ​ത്രം ഒരുമി​ച്ചു​കൂ​ടി. ആ പുസ്‌തകം ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “രണ്ടു​പേ​രും സ്‌നേ​ഹി​തൻമാ​രാ​യി പിരി​ഞ്ഞു​പോ​യില്ല, എന്നാൽ . . . കോൺഫ​റൻസി​ന്റെ ഒടുവിൽ പങ്കെടുത്ത എല്ലാവ​രും ഒപ്പിട്ട്‌ പുറ​പ്പെ​ടു​വിച്ച ഒരു ഔദ്യോ​ഗിക വിജ്ഞാ​പനം വിദഗ്‌ദ്ധ​മാ​യി പിളർപ്പി​ന്റെ വ്യാപ്‌തി​യെ മറച്ചു​പി​ടി​ച്ചു.”

സ്വിൻഗ്ലി​ക്കും തന്റെ സ്വന്തം അനുഗാ​മി​ക​ളു​മാ​യി പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. 1525-ൽ സഭയു​ടെ​മേ​ലുള്ള സംസ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ അധികാ​ര​ത്തെ​സം​ബ​ന്ധിച്ച പ്രശ്‌ന​ത്തിൽ അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടു വിയോ​ജി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഒരു ഗ്രൂപ്പ്‌ പിരി​ഞ്ഞു​പോ​യി. അദ്ദേഹം അത്‌ ശരി​വെ​ക്കു​ക​യും അവർ അത്‌ നിരസി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. അനാബാ​പ്‌റ​റി​സ്‌റ​റ്‌സ്‌ (“പുനഃ​സ്‌നാ​പ​ന​ക്കാർ”) എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെട്ട അവർ, സ്‌നാ​പനം പ്രായ​മുള്ള വിശ്വാ​സി​കൾക്കു​മാ​ത്ര​മു​ള്ള​താ​ണെന്ന്‌ പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ ശിശു​സ്‌നാ​നം പ്രയോ​ജ​ന​മി​ല്ലാത്ത ചടങ്ങാ​ണെന്ന്‌ വീക്ഷിച്ചു. നീതി​യുള്ള യുദ്ധങ്ങൾ എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​യിൽപോ​ലും ജഡിക ആയുധ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉപയോ​ഗ​ത്തെ​യും അവർ എതിർത്തു. അവരുടെ വിശ്വാ​സ​ങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി അവരിൽ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നാ​ളു​കൾ കൊല്ല​പ്പെട്ടു.

നവീക​ര​ണ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തിൽ കാൽവി​ന്റെ പങ്ക

അനേകം പണ്ഡിതൻമാർ കാൽവി​നെ നവീക​ര​ണ​ക്കാ​രിൽ അഗ്രഗ​ണ്യ​നാ​യി വീക്ഷി​ക്കു​ന്നു. സഭ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ മൂല തത്വങ്ങ​ളി​ലേക്ക്‌ മടങ്ങി​പ്പോ​ക​ണ​മെന്ന്‌ അദ്ദേഹം നിർബ്ബന്ധം പിടിച്ചു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും മുൻനിർണ്ണയം എന്ന അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ മുഖ്യ ഉപദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്ന്‌, സ്യൂസ്‌ എല്ലാ കാര്യ​ങ്ങ​ളും തീരു​മാ​നി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും മനുഷ്യർ ഒഴിവാ​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത​തിന്‌ വഴങ്ങണ​മെ​ന്നും സ്‌റേ​റാ​യി​ക്കു​കൾ പറയുന്ന പുരാതന ഗ്രീസി​ലെ ഉപദേ​ശ​ങ്ങളെ ഓർമ്മി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​താണ്‌. ഈ ഉപദേശം വ്യക്തമാ​യും ക്രിസ്‌തീ​യമല്ല.

കാൽവി​ന്റെ നാളു​ക​ളിൽ ഫ്രഞ്ച്‌ പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറു​കാർ ഹ്യു​ഗൊ​നോ​ട്ട്‌സ്‌ എന്നറി​യ​പ്പെട്ടു, അവർ ക്രൂര​മാ​യി പീഡി​പ്പി​ക്ക​പ്പെട്ടു. ഫ്രാൻസിൽ 1572 ഓഗസ്‌ററ്‌ 24-ൽ തുടങ്ങിയ, സെൻറ്‌ ബാർത്തൊ​ലൊ​മൊ​യു​ടെ നാളിലെ കൂട്ട​ക്കൊ​ല​യിൽ, കത്തോ​ലി​ക്കാ ശക്തികൾ ആദ്യം പാരീ​സി​ലും പിന്നീട്‌ രാജ്യ​ത്തു​ട​നീ​ള​വും അവരിൽ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു പേരെ വെട്ടി​വീ​ഴ്‌ത്തി. എന്നാൽ ഹ്യു​ഗൊ​നോ​ട്ട്‌സും വാൾ എടുക്കു​ക​യും 16-ാം നൂററാ​ണ്ടി​ന്റെ അന്തിമ​ഭാ​ഗത്തെ രക്തരൂ​ഷി​ത​മായ മതയു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളു​ടെ കാലത്ത്‌ അനേകരെ കൊല്ലു​ന്ന​തിൽ ഉത്തരവാ​ദി​ക​ളാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യും ചെയ്‌തു. അവർ ആ വിധത്തിൽ, “നിങ്ങളു​ടെ ശത്രു​ക്കളെ തുടർന്നു സ്‌നേ​ഹി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യും നിങ്ങളെ പീഡി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​വർക്കു​വേണ്ടി പ്രാർത്ഥി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുക” എന്ന യേശു​വി​ന്റെ പ്രബോ​ധ​നത്തെ അവഗണി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തു.—മത്തായി 5:44.

കാൽവിൻ തന്റെ മതവി​ശ്വാ​സ​ങ്ങളെ പുരോ​ഗ​മി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ചില രീതികൾ ഉപയോ​ഗി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ മാതൃ​ക​വെച്ചു, അവയെ പിന്നീട്‌ പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറ്‌ പുരോ​ഹി​ത​നാ​യി​രുന്ന പരേത​നാ​യി​രുന്ന ഹാരി എമേർസൺ ഫോസ്‌ഡിക്ക്‌ കരുണ​യി​ല്ലാ​ത്ത​തെ​ന്നും ഞെട്ടി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നും വർണ്ണി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. കാൽവിൻ ജനീവ​യിൽ അവതരി​പ്പിച്ച സഭാനി​യ​മ​ത്തിൻകീ​ഴിൽ നാലു​വർഷ​ങ്ങൾക്കു​ള്ളിൽ 58 പേർ വധിക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും 76 പേർ നാടു​ക​ട​ത്ത​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തു; 16-ാം നൂററാ​ണ്ടി​ന്റെ അവസാ​ന​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി 150 പേർ സ്‌തം​ഭ​ത്തിൽ ദഹിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​താ​യി കണക്കാ​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. അവരിൽ ഒരാൾ ത്രി​ത്വോ​പ​ദേ​ശത്തെ തിരസ്‌ക​രി​ക്കു​ക​യും അതുനി​മി​ത്തം, എല്ലാ മനുഷ്യ​രു​ടെ​യും “പാഷണ്ഡി”യായി​ത്തീ​രു​ക​യും​ചെയ്‌ത സ്‌പാ​നിഷ്‌ ഭിഷഗ്വ​ര​നും ദൈവ​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞ​നു​മാ​യി​രുന്ന മീഖാ​യേൽ സെർവീ​റ​റസ്‌ ആയിരു​ന്നു. കത്തോ​ലി​ക്കാ അധികാ​രി​കൾ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ കോലം കത്തിച്ചു; പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറു​കാർ അദ്ദേഹത്തെ സ്‌തം​ഭ​ത്തിൽ ദഹിപ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഒരു നിർണ്ണാ​യ​ക​പ​ടി​കൂ​ടി മുന്നോ​ട്ടു​പോ​യി.

അന്തിമ​മാ​യി “ഒരു ഭയാന​ക​മായ യാഥാർത്ഥ്യം”

ലൂഥ​റോട്‌ തത്വത്തിൽ യോജി​ക്കവേ, ചില ഭാവി​ന​വീ​ക​ര​ണ​ക്കാർ പിൻമാ​റി​നി​ന്നു. ഒരാൾ ഡച്ച്‌ പണ്ഡിത​നാ​യി​രുന്ന ഡെസി​ഡെ​റി​യസ്‌ ഇറാസ്‌മസ്‌ ആയിരു​ന്നു. അദ്ദേഹം 1516-ൽ ആദ്യമാ​യി മൂല ഗ്രീക്കിൽ “പുതിയ നിയമം” പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചു. “നവീക​രണം ഒരു ഭയാന​ക​മായ യാഥാർത്ഥ്യ​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​തു​വരെ അദ്ദേഹം ഒരു നവീക​ര​ണ​ക്കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു” എന്ന്‌ എഡിൻബർഗ റിവ്യൂ എന്ന പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രണം പറയുന്നു.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും മററു​ള്ളവർ നവീക​ര​ണ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​വു​മാ​യി മുമ്പോട്ട്‌ നീങ്ങി, ജർമ്മനി​യി​ലും സ്‌കാൻഡി​നേ​വി​യാ​യി​ലും ലൂഥറ​നി​സം വിപു​ല​മാ​യി പടരു​ക​യും ചെയ്‌തു. 1534-ൽ ഇംഗ്ലണ്ട്‌ പാപ്പാ​യു​ടെ നിയ​ന്ത്ര​ണ​ത്തിൽ നിന്ന്‌ വേർപി​രി​ഞ്ഞു. നവീകരണ നേതാ​വാ​യി​രുന്ന ജോൺ നോക്‌സി​ന്റെ കീഴിൽ പെട്ടെന്ന്‌ സ്‌ക്കോ​ട്ട്‌ലാൻഡും പിൻതു​ടർന്നു. 16-ാം നൂററാ​ണ്ടി​ന്റെ അവസാ​ന​ത്തി​നു മുമ്പ്‌ ഫ്രാൻസി​ലും പോള​ണ്ടി​ലും പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റാൻറി​സം നിയമ​പ​ര​മായ അംഗീ​കാ​രം നേടി.

അതെ, വോൾട്ടയർ വളരെ ഉചിത​മാ​യി പ്രസ്‌താ​വി​ച്ച​തു​പോ​ലെ, “എല്ലാ ദുർന​ട​പ​ടി​യും നവീക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടണം.” എന്നാൽ വോൾട്ടയർ ഈ വിശേ​ഷ​ണ​വാ​ക്കു​കൾ കൂട്ടി​ച്ചേർത്തു, “നവീക​രണം ദുർന​ട​പ​ടി​യെ​ക്കാൾ അപകട​ക​ര​മ​ല്ലെ​ങ്കിൽ.” ആ വാക്കു​ക​ളു​ടെ നിജാവസ്ഥ മെച്ചമാ​യി വിലമ​തി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌, “പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റാൻറ്‌ മതം—യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ ഒരു നവീക​ര​ണ​മോ? എന്ന ഞങ്ങളുടെ അടുത്ത ലക്കത്തിലെ ലേഖനം തീർച്ച​യാ​യും വായി​ക്കുക. (g89 8⁄22)

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[18-ാം പേജിലെ ചിത്രങ്ങൾ]

മാർട്ടിൻ ലൂഥർ, 1483-ൽ ജർമ്മനി​യിൽ ജനിച്ചു, 23-ാം വയസ്സിൽ പൗരോ​ഹി​ത്യ​നി​യ​മനം ലഭിച്ചു, വിററൻബർഗ്ഗ്‌ യൂണി​വേ​ഴ്‌സി​റ​റി​യിൽ ദൈവ​ശാ​സ്‌ത്രം പഠിച്ചു, 1512-ൽ വിററൻബർഗ്ഗിൽ വിശുദ്ധ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളു​ടെ പ്രൊ​ഫ​സ​റാ​യി​ത്തീർന്നു, 62-ൽ മരിച്ചു

ഹൾഡ്രിക്ക്‌ സ്വിൻഗ്ലി, ലൂഥർ ജനിച്ച്‌ രണ്ടു മാസ​ത്തോ​ളം കഴിഞ്ഞ്‌ സ്വിറ​റ്‌സർല​ണ്ടിൽ ജനിച്ചു, 1506-ൽ പൗരോ​ഹി​ത്യ​നി​യ​മനം ലഭിച്ചു, പട്ടാള​ക്യാ​മ്പി​ലെ ഒരു പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറ്‌ വൈദി​കൻ എന്ന നിലയിൽ 47-ാമത്തെ വയസ്സിൽ യുദ്ധത്തിൽ മരിച്ചു

[കടപ്പാട്‌]

Kunstmuseum, Winterthur

ജോൺ കാൽവിൻ, ലൂഥറി​നും സ്വിൻഗ്ലി​ക്കും ശേഷം 25 വർഷം കഴിഞ്ഞ്‌ ജനിച്ചു, ഒരു യുവാ​വാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഫ്രാൻസിൽനിന്ന്‌ സ്വിറ​റ്‌സർല​ണ്ടി​ലേക്ക്‌ പോയി, ജനീവ​യിൽ ഫലത്തിൽ ഒരു സഭാ-സംസ്ഥാനം സ്ഥാപിച്ചു, 54-ാം വയസ്സിൽ മരിച്ചു.