വശ്യമായ ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​ശക്തി

ഐസക്ക്‌ ന്യൂട്ടൻ ഏതാണ്ട്‌ 300 വർഷം മുമ്പ്‌ ഗുരു​ത്വാ​കർഷണം എങ്ങനെ പ്രാവർത്തി​ക​മാ​കു​ന്നു എന്ന്‌ സിദ്ധാ​ന്തീ​ക​രി​ച്ചു. അദ്ദേഹം ഒരാൾ ഒരു വസ്‌തു അസാധാ​രണ ഉയരമുള്ള ഒരു പർവത​ത്തി​ന്റെ ഉച്ചിയിൽനിന്ന്‌ കീഴോട്ട്‌ എറിയു​ന്ന​താ​യി സങ്കൽപ്പി​ച്ചു. കേവലം കീഴോട്ട്‌ ഇടുക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ ആ വസ്‌തു ഒരു ആപ്പിൾ എന്നപോ​ലെ താഴോട്ട്‌ നിലത്തു വീഴും.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, അത്‌ മുന്നോട്ട്‌ എറിയു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ അത്‌ നിലത്തു​വീ​ഴു​ന്നത്‌ ഒരു വളഞ്ഞ പാത പിൻപ​റ​റി​ക്കൊ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. വേണ്ടത്ര വേഗത​യിൽ എറിയു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ അത്‌ ഭൂമിക്കു ചുററും ഒരു ഭ്രമണ​പ​ഥ​ത്തിൽ കറങ്ങും എന്ന്‌ ന്യൂട്ടൺ പിന്നീട്‌ ന്യായ​വാ​ദം​ചെ​യ്‌തു.

ഈ സിദ്ധാ​ന്ത​ത്തിൽനിന്ന്‌, ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​വും ചന്ദ്ര​ന്റെ​യും ഗ്രഹങ്ങ​ളു​ടെ​യും ചലനങ്ങ​ളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ പ്രത്യ​ക്ഷ​മാ​യി: ഭൂമി​യു​ടെ ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ വലി നിമിത്തം ചന്ദ്രൻ ഭൂമിക്കു ചുററും ഒരു ഭ്രമണ​പ​ഥ​ത്തിൽ നിൽക്കു​ന്നു, ഗ്രഹങ്ങൾ സൂര്യന്റെ ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണം​നി​മി​ത്തം അവയുടെ ഭ്രമണ​പ​ഥ​ങ്ങ​ളിൽ നിർത്ത​പ്പെ​ടു​ന്നു.

ഒരു സാർവ​ലൗ​കിക നിയമം

ശ്രദ്ധാ​പൂർവ​ക​മായ പഠനത്തി​നു​ശേഷം ന്യൂട്ടൻ ഈ സാർവ​ലൗ​കിക നിയമ​ത്തി​ന്റെ ഒരു കൃത്യ​മായ ഗണിത​ശാ​സ്‌ത്ര​വർണ്ണ​നക്ക്‌ രൂപം​കൊ​ടു​ത്തു. ലളിത​മാ​യി പറഞ്ഞാൽ, ന്യൂട്ടന്റെ സമവാ​ക്യ​ങ്ങൾ, ചെറു​തൊ വലുതൊ ആയ എല്ലാ വസ്‌തു​ക്ക​ളും പരസ്‌പരം ഒരു വലിക്കൽ പ്രയോ​ഗി​ക്കു​ന്നു. ആ വലിക്ക​ലി​ന്റെ ശക്തി വസ്‌തു​ക്കൾ എത്ര ഭാരി​ച്ച​താ​ണെ​ന്ന​തി​നെ​യും അവ തമ്മിലുള്ള അകലം എത്ര​യെ​ന്ന​തി​നെ​യും ആശ്രയി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർ 1985-ൽ ഹാലി​യു​ടെ വാൽന​ക്ഷ​ത്രത്തെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഒരു ശൂന്യാ​കാ​ശ​നി​രീ​ക്ഷ​ണ​പേ​ടകം അയക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലുള്ള ധീര ശൂന്യാ​കാശ യത്‌നങ്ങൾ ആസൂ​ത്രണം ചെയ്യു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി ചില പരിഷ്‌ക്കാ​ര​ങ്ങ​ളോ​ടെ ഇപ്പോ​ഴും ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണത്തെ വിശദീ​ക​രി​ക്കുന്ന ന്യൂട്ടന്റെ അടിസ്ഥാന സമവാ​ക്യ​ങ്ങളെ ഉപയോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നുണ്ട്‌. യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ, ന്യൂട്ടന്റെ ഒരു സഹപ്ര​വർത്ത​ക​നാ​യി​രുന്ന എഡ്‌മണ്ട്‌ ഹാലി എന്ന ഇംഗ്ലീഷ്‌ ജ്യോ​തി​ശാ​സ്‌ത്രജ്ഞൻ ആ വാൽന​ക്ഷ​ത്രം അടുത്ത​താ​യി പ്രത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടുന്ന വർഷം മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റ​യു​ന്ന​തിന്‌ ന്യൂട്ടന്റെ സിദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങളെ ഉപയോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണത്തെ സംബന്ധിച്ച ന്യൂട്ടന്റെ കണ്ടുപി​ടു​ത്തങ്ങൾ ബുദ്ധി​പൂർവ​ക​മായ സംവി​ധാ​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ സംജാ​ത​മാ​കുന്ന ക്രമീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ, പ്രപഞ്ച​ത്തിൽ പ്രത്യ​ക്ഷ​മാ​യി​രി​ക്കുന്ന ക്രമത്തി​ന്റെ, ഒരു വീക്ഷണം അദ്ദേഹ​ത്തി​നു നൽകി. എന്നാൽ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ കൃതി ഒരു വിധത്തി​ലും ആ വിഷയം​സം​ബ​ന്ധിച്ച അവസാ​ന​വാ​ക്കാ​യി​രു​ന്നില്ല. ഈ നൂററാ​ണ്ടി​ന്റെ പ്രാരം​ഭ​ത്തിൽ, ന്യൂട്ടന്റെ സിദ്ധാ​ന്ത​ത്തി​ന്റെ ചില വശങ്ങൾ അപര്യാ​പ്‌ത​മാ​ണെന്ന്‌, പരസ്‌പ​ര​വി​രു​ദ്ധ​ങ്ങൾപോ​ലു​മാ​ണെന്ന്‌, ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു.

ഐൻസ്‌റ​റി​നും ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​വും

ആൽബർട്ട്‌ ഐൻസ്‌റ​റിൻ 1916-ൽ ആപേക്ഷി​ക​സി​ദ്ധാ​ന്തം സംബന്ധിച്ച തന്റെ പൊതു​വായ സിദ്ധാന്തം മുന്നോ​ട്ടു​വച്ചു. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ വിസ്‌മ​യ​ക​ര​മായ കണ്ടുപി​ടു​ത്തം ഗുരു​ത്വാ​കർഷണം പ്രപഞ്ചത്തെ രൂപ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​മാ​ത്രമല്ല നാം അതിനെ കാണു​ക​യും അളക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന വിധത്തെ ഭരിക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നു​വെ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. എന്തിന്‌, ഗുരു​ത്വാ​കർഷണം സമയം അളക്കുന്ന വിധ​ത്തെ​പ്പോ​ലും ബാധി​ക്കു​ന്നു!

വീണ്ടും, കാര്യങ്ങൾ വ്യക്തമാ​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം സഹായി​ക്കു​ന്നു. ശൂന്യാ​കാ​ശം സീമാ​തീ​ത​മായ ഒരു റബ്ബർഷീ​റ​റാ​ണെന്ന്‌ സങ്കൽപ്പി​ക്കുക. ഇപ്പോൾ, വഴക്കമുള്ള ഈ പായിൽ ഒരു വസ്‌തു വെക്കു​ന്ന​തി​നാൽ ഒരു ചുളി അല്ലെങ്കിൽ താഴ്‌ച ഉണ്ടാകു​ന്നു. ഐൻസ്‌റ​റീ​ന്റെ വിശദീ​ക​ര​ണ​മ​നു​സ​രിച്ച്‌ ഭൂമി​യും സൂര്യ​നും നക്ഷത്ര​ങ്ങ​ളും വഴക്കമുള്ള ഒരു പായിലെ വസ്‌തു​ക്ക​ളെ​പ്പോ​ലെ​യാണ്‌, ശൂന്യാ​കാ​ശം വളയാ​നി​ട​യാ​ക്കു​ന്ന​തു​തന്നെ. നിങ്ങൾ ആ റബ്ബർഷീ​റ​റി​ലേക്ക്‌ മറെറാ​രു വസ്‌തു ഉരുട്ടി​വി​ട്ടാൽ, അത്‌ ആദ്യത്തെ വസ്‌തു​വി​നു ചുററു​മുള്ള കുഴിഞ്ഞ പാതയി​ലേക്ക്‌ വ്യതി​ച​ലി​ക്കും.

അതു​പോ​ലെ, ഭൂമി​യും ഗ്രഹങ്ങ​ളും നക്ഷത്ര​ങ്ങ​ളും ശൂന്യാ​കാ​ശ​ത്തി​ലെ പ്രകൃ​തി​പ​ര​മായ “താഴ്‌ച​കളെ” പിന്തു​ടർന്നു​കൊണ്ട്‌ വക്രമായ പാതയി​ലൂ​ടെ നീങ്ങുന്നു. ഒരു പ്രകാ​ശ​കി​ര​ണം​പോ​ലും പ്രപഞ്ച​ത്തി​ലെ ബൃഹത്തായ വസ്‌തു​ക്ക​ളു​ടെ സമീപ​ത്തു​കൂ​ടെ കടന്നു​പോ​കു​മ്പോൾ വ്യതി​ച​ലി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. അതുകൂ​ടാ​തെ, ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​ത്തി​നെ​തി​രെ സഞ്ചരി​ക്കുന്ന പ്രകാ​ശ​ത്തിന്‌, വർണ്ണരാ​ജി​യു​ടെ ചുവന്ന അററ​ത്തോ​ട​ടുത്ത്‌ ഒരു ചെറിയ നിറം​മാ​റ​റ​ത്താൽ ശ്രദ്ധി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അതിന്റെ ഊർജ്ജ​ത്തിൽ കുറെ നഷ്ടപ്പെ​ടു​മെന്ന്‌ ഐൻസ്‌റ​റി​ന്റെ സമവാ​ക്യ​ങ്ങൾ മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റഞ്ഞു. പദാർത്ഥ​വി​ജ്ഞാ​നീ​യർ ഈ പ്രതി​ഭാ​സത്തെ ഗുരു​ത്വാ​കർഷണ ചുവപ്പു​നീ​ക്കം എന്നു വിളി​ക്കു​ന്നു.

അങ്ങനെ, ഐൻസ്‌റ​റി​ന്റെ സിദ്ധാന്തം ന്യൂട്ടന്റെ കണ്ടുപി​ടു​ത്ത​ങ്ങ​ളിൽനിന്ന്‌ സംജാ​ത​മായ പൊതു​ത്ത​ക്കേ​ടു​കൾ പരിഹ​രി​ച്ച​തു​കൂ​ടാ​തെ ഗുരു​ത്വാ​കർഷണം പ്രപഞ്ച​ത്തിൽ പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ​യെ​ന്ന​തി​ന്റെ രഹസ്യങ്ങൾ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും ചെയ്‌തു.

വശ്യമായ ഫലങ്ങൾ

പ്രകാശം സഞ്ചരി​ക്കുന്ന വിധത്തെ ബാധി​ക്കാ​നുള്ള ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​ശ​ക്തി​യു​ടെ കഴിവ്‌ ജ്യോ​തി​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർ നിരീ​ക്ഷി​ച്ചി​ട്ടുള്ള ചില അതിശ​യ​ക​ര​മായ അനന്തര​ഫ​ലങ്ങൾ സംജാ​ത​മാ​ക്കു​ന്നു.

മരുഭൂ​യാ​ത്ര​ക്കാർ മരീചി​ക​ക​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌—നിലത്ത്‌ വെള്ളം മിന്നി​മി​ന്നി പ്രകാ​ശി​ക്കു​ന്ന​താ​യുള്ള തോന്നൽനൽകുന്ന മിഥ്യാ​ദർശ​ന​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌—പണ്ടേ പരിചി​ത​രാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടുണ്ട്‌. ഇപ്പോൾ, ജ്യോ​തി​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർ പ്രപഞ്ച “മരീചി​ക​കളു”ടെ ഫോട്ടോ എടുത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇത്‌ എപ്രകാ​ര​മാണ്‌?

ഒരു താരാ​പം​ക്തി​യു​ടെ പ്രവർത്ത​ന​നി​ര​ത​മായ കേന്ദ്ര​ബി​ന്ദു​വെന്നു വിശ്വ​സി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തും ക്വാസാർ (അല്ലെങ്കിൽ, ക്വാസി-സ്‌റെ​റ​ല്ലാർ ഓബ്‌ജ​ക്‌ട്‌) എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​മായ ഒരു വിദൂര വസ്‌തു​വിൽനി​ന്നുള്ള പ്രകാശം ഭൂമി​യിൽനി​ന്നുള്ള ദർശന​രേ​ഖ​യി​ലു​ള്ള​താ​യി ഇടക്കുള്ള താരാ​പം​ക്തി​ക​ളി​ലൂ​ടെ കടന്നു​പോ​കു​ന്നു. പ്രകാശം താരാ​പം​ക്തി​ക​ളി​ലൂ​ടെ കടന്നു​പോ​കു​മ്പോൾ അത്‌ ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​ശ​ക്തി​ക​ളാൽ വക്രമാ​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. പ്രകാ​ശ​ത്തി​ന്റെ വളവ്‌ ഒരു ക്വാസാ​റി​ന്റെ രണ്ടോ അതില​ധി​ക​മോ പ്രതി​ബിം​ബങ്ങൾ സൃഷ്ടി​ക്കു​ന്നു. ഭൂമി​യി​ലെ ഒരു നിരീ​ക്ഷകൻ പ്രകാശം തന്റെ നേരെ ഋജുവായി വരുന്നു എന്ന്‌ വിചാ​രി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ താൻ ഒന്നില​ധി​കം വസ്‌തു​ക്കൾ കാണു​ന്നു​വെന്ന്‌ നിഗമനം ചെയ്യുന്നു.

ഐൻസ്‌റ​റി​ന്റെ കൃതി​യിൽനിന്ന്‌ സംജാ​ത​മാ​കുന്ന വശ്യമായ മറെറാ​രു വശം കറുത്ത ദ്വാര​ങ്ങളെ സംബന്ധി​ക്കു​ന്ന​താണ്‌. അവ എന്താണ്‌, ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​വു​മാ​യി അവക്കുള്ള ബന്ധമെ​ന്താണ്‌? ഉത്തരം നൽകു​ന്ന​തിന്‌ ഒരു ലളിത​മായ പരീക്ഷണം ഉപകരി​ക്കു​ന്നു.

ഒരു വസ്‌തു നിങ്ങളു​ടെ തലക്കു മുകളി​ലേക്ക്‌ എറിഞ്ഞ്‌ പരീക്ഷി​ക്കുക. അത്‌ ഒരു നിശ്ചിത ഉയരം​വരെ പൊങ്ങു​ന്ന​താ​യും ഒരു നിമി​ഷ​ത്തേക്ക്‌ നിൽക്കു​ന്ന​താ​യും പിന്നീട്‌ നില​ത്തേക്ക്‌ തിരികെ പതിക്കു​ന്ന​താ​യും നിങ്ങൾ നിരീ​ക്ഷി​ക്കും. പ്രകാ​ശ​ത്തി​ന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ ഇതു വ്യത്യ​സ്‌ത​മാണ്‌. പ്രകാ​ശ​ത്തി​ന്റെ ഒരു രശ്‌മി വേണ്ടത്ര വേഗത​യിൽ സഞ്ചരി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ ഭൂമി​യു​ടെ ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​ത്തിൽനിന്ന്‌ അതിന്‌ രക്ഷപ്പെ​ടാൻ കഴിയും.

ഇപ്പോൾ, ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​ശക്തി കൂടുതൽ ശക്തമാ​ണെന്ന്‌, പ്രകാ​ശ​ത്തെ​പ്പോ​ലും രക്ഷപ്പെ​ടു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ തടയാൻത​ക്ക​വണ്ണം ശക്തമാ​ണെന്ന്‌ സങ്കൽപ്പി​ക്കുക. അത്തരം ഒരു വസ്‌തു​വിൽനിന്ന്‌ ഒന്നിനും രക്ഷപ്പെ​ടാൻ സാധ്യമല്ല. വസ്‌തു​ത​ന്നെ​യും അദൃശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കും, എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ യാതൊ​രു പ്രകാ​ശ​ത്തി​നും അതിന്റെ ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​ത്തിൽനിന്ന്‌ രക്ഷപ്പെ​ടാ​നും പുറ​മെ​യുള്ള ഒരു നിരീ​ക്ഷ​കന്റെ ദൃഷ്ടി​യിൽ എത്തി​ച്ചേ​രാ​നും കഴിയു​ക​യില്ല, അതു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ കറുത്ത ദ്വാരം എന്നു പേരു​ണ്ടാ​യത്‌.

ജർമ്മൻ ജ്യോ​തി​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞ​നായ കാൾ ഷവാർ​ഷൈൽഡ്‌ ആയിരു​ന്നു സിദ്ധാ​ന്ത​പ​ര​മാ​യി കറുത്ത ദ്വാര​ങ്ങ​ളു​ടെ സാധ്യത ആദ്യമാ​യി പ്രകടി​പ്പി​ച്ചത്‌. പ്രപഞ്ച​ത്തിൽ കറുത്ത ദ്വാരങ്ങൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അതുവരെ അവ യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ സ്ഥിതി​ചെ​യ്യു​ക​തന്നെ ചെയ്‌തി​രു​ന്നു എന്നതിന്‌ അസന്ദി​ഗ്‌ദ്ധ​മായ തെളിവ്‌ ഇല്ലാതി​രു​ന്ന​തി​നാൽ, ജ്യോ​തി​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർ സാധ്യ​ത​യുള്ള അനേകം സ്ഥാനാർത്ഥി​കളെ അംഗീ​ക​രി​ച്ചു. കറുത്ത ദ്വാരങ്ങൾ ക്വാസാ​റു​ക​ളു​ടെ മറഞ്ഞി​രി​ക്കുന്ന പവർഹൗ​സു​ക​ളും ആയിരി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌.

ഗുരു​ത്വാ​കർഷണ തരംഗങ്ങൾ

ഐൻസ്‌റ​റി​ന്റെ പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ അടിസ്ഥാ​ന​ത്തിൽ നമുക്ക്‌ ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണത്തെ എല്ലാറ​റി​നെ​യും ബന്ധിക്കു​ന്ന​തും പ്രപഞ്ചത്തെ ഒരുമി​പ്പി​ച്ചു​നിർത്തു​ന്ന​തു​മായ ഒരു അദൃശ്യ​മായ വലയായി ചിത്രീ​ക​രി​ക്കാൻ കഴിയും. ആ വല താറു​മാ​റാ​ക്ക​പ്പെ​ടു​മ്പോൾ എന്തു സംഭവി​ക്കു​ന്നു?

വീണ്ടും റബ്ബർഷീ​റ​റി​ന്റെ ദൃഷ്ടാന്തം പരിചി​ന്തി​ക്കുക. ഷീററി​ലെ ഒരു വസ്‌തു​വി​നെ പെട്ടെന്ന്‌ അങ്ങോ​ട്ടും ഇങ്ങോ​ട്ടും തള്ളിവി​ടു​ന്നു​വെന്ന്‌ സങ്കൽപ്പി​ക്കുക. ഷീററിൽ ഉളവാ​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന കമ്പനങ്ങൾ അടുത്തുള്ള വസ്‌തു​ക്കളെ ഇളക്കും. സമാന​മാ​യി, ഒരു നക്ഷത്രം ഉഗ്രമാ​യി “തള്ളിവി​ട​പ്പെ​ട്ടാൽ” ശൂന്യാ​കാ​ശ​ത്തിൽ ഓളങ്ങൾ, അല്ലെങ്കിൽ ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​ത​രം​ഗങ്ങൾ ഉളവാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം. ഒരു ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​പാ​ത​യിൽ അകപ്പെട്ട ഗ്രഹങ്ങൾക്കോ നക്ഷത്ര​ങ്ങൾക്കോ നക്ഷത്ര​പം​ക്തി​കൾക്കോ ശൂന്യാ​കാ​ശം​തന്നെ സങ്കോ​ചി​ക്കു​ക​യും വികസി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന അനുഭ​വ​മു​ണ്ടാ​കും—കമ്പനം​ചെ​യ്യുന്ന ഒരു റബ്ബർഷീ​റ​റു​പോ​ലെ.

ഈ തരംഗ​ങ്ങളെ ഇതുവരെ കണ്ടുപി​ടി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത​തി​നാൽ ഐൻസ്‌റ​റി​ന്റെ സിദ്ധാന്തം ശരിയാ​ണെ​ന്നു​ള്ള​തിന്‌ ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർക്ക്‌ എന്ത്‌ തെളി​വുണ്ട്‌? യുഗ്മപൾസാർ എന്നറി​യ​പ്പെ​ടുന്ന ഒരു നക്ഷത്ര​വ്യൂ​ഹ​ത്തിൽനി​ന്നാണ്‌ ഏററം നല്ല സൂചന​ക​ളി​ലൊ​ന്നു വരുന്നത്‌. ഇത്‌ ഒരു കേന്ദ്ര​ത്തി​നു ചുററും ഏതാണ്ട്‌ 8 മണിക്കൂ​റി​ന്റെ ഭ്രമണ​ഘ​ട്ട​ത്തോ​ടെ ഭ്രമണം​ചെ​യ്യുന്ന രണ്ട്‌ ന്യൂ​ട്രോൺന​ക്ഷ​ത്രങ്ങൾ ചേർന്ന​താണ്‌.a ഈ നക്ഷത്ര​ങ്ങ​ളി​ലൊന്ന്‌ ഒരു പൾസാ​റും​കൂ​ടെ​യാണ്‌. അത്‌ കറങ്ങു​മ്പോൾ ഒരു ലൈറ​റ്‌ഹൗ​സിൽനിന്ന്‌ ചുററി​ക്ക​റ​ങ്ങുന്ന പ്രകാ​ശ​കി​രണം പോലെ ഒരു റേഡി​യോ സ്‌പന്ദം പ്രസരി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. പൾസാ​റി​ന്റെ കൃത്യ​മായ സമയ​ക്ര​മീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ സഹായ​ത്താൽ ജ്യോ​തി​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർക്ക്‌ വലിയ കൃത്യ​ത​യോ​ടെ ഈ രണ്ടു നക്ഷത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഭ്രമണം നിർണ്ണ​യി​ക്കാൻ കഴിയും. ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​ത​രം​ഗങ്ങൾ പ്രസരി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നുള്ള ഐൻസ്‌റ​റി​ന്റെ സിദ്ധാ​ന്ത​ത്തോ​ടുള്ള കൃത്യ​മായ യോജി​പ്പിൽ ഭ്രമണ​ത്തി​ന്റെ കാലം സാവധാ​ന​ത്തിൽ കുറയു​ന്നു​ണ്ടെന്ന്‌ അവർ കണ്ടെത്തു​ന്നു.

ഭൂമി​യിൽ ഈ തരംഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഫലങ്ങൾ അനന്തസൂ​ക്ഷ്‌മ​മാണ്‌. ദൃഷ്ടാ​ന്തീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌: 1987 ഫെബ്രു​വരി 24ന്‌ ജ്യോ​തി​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർ ഒരു സൂപ്പർനോ​വാ കണ്ടെത്തി—ബാഹ്യ​സ്‌ത​രങ്ങൾ ചിതറവേ ദശലക്ഷ​ക്ക​ണ​ക്കിന്‌ സൂര്യൻമാ​രു​ടെ ശോഭ​യോ​ടെ ജ്വലി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ പകിട്ടാർന്ന ഒരു രൂപാ​ന്ത​ര​ത്തിന്‌ വിധേ​യ​മാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടി​രുന്ന ഒരു നക്ഷത്ര​ത്തെ​ത്തന്നെ. സൂപ്പർനോ​വാ ഉളവാ​ക്കുന്ന ഗുരു​ത്വാ​കർഷണ തരംഗം ഭൂമി​യിൽ ഒരു ഹൈ​ഡ്രജൻ ആററത്തി​ന്റെ വ്യാസ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ദശലക്ഷ​ത്തി​ലൊന്ന്‌ വ്യാപ്‌തി​യി​ലുള്ള വിറയൽമാ​ത്രമേ വരുത്തു​ക​യു​ള്ളു. ഇത്ര ചെറിയ മാററ​മെ​ന്തു​കൊണ്ട്‌? എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ തരംഗങ്ങൾ ഭൂമി​യി​ലെ​ത്തു​മ്പോ​ഴേക്ക്‌ ഊർജ്ജം വലിയ ദൂരത്തിൽ വ്യാപി​ക്കും.

അന്ധാളി​പ്പി​ക്കു​ന്നത്‌

വലിയ വിജ്ഞാ​ന​പു​രോ​ഗ​തി​യു​ണ്ടാ​യി​ട്ടും ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ ചില അടിസ്ഥാ​ന​വ​ശങ്ങൾ ഇപ്പോ​ഴും ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാ​രെ അന്ധാളി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. അടിസ്ഥാ​ന​പ​ര​മാ​യി നാലു ശക്തിക​ളു​ണ്ടെന്ന്‌ ദീർഘ​നാ​ളാ​യി സങ്കൽപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു—വൈദ്യു​തി​ക്കും കാന്തത​ക്കും ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം​വ​ഹി​ക്കുന്ന വിദ്യു​ത്‌കാ​ന്തി​ക​ശക്തി, ആററത്തി​ന്റെ കേന്ദ്ര​ബി​ന്ദു​വി​നു​ള്ളി​ലെ ദുർബ​ല​വും പ്രബല​വു​മായ ശക്തികൾ, ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​ശക്തി എന്നിവ. എന്നാൽ നാലെണ്ണം ഉള്ളതെ​ന്തു​കൊണ്ട്‌? ഈ നാലും ഒരൊററ അടിസ്ഥാ​ന​ശ​ക്തി​യു​ടെ പ്രത്യ​ക്ഷ​ത​ക​ളാ​യി​രി​ക്കാ​മോ?

വിദ്യുത്‌ കാന്തി​ക​ശ​ക്തി​യും ദുർബ​ല​ശ​ക്തി​യും അന്തർല്ലീ​ന​മാ​യി​രി​ക്കുന്ന ഒരു പ്രതി​ഭാ​സ​ത്തി​ന്റെ—വൈദ്യു​ത​ദുർബല പരസ്‌പ​ര​പ്ര​വർത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ—പ്രത്യ​ക്ഷ​ത​ക​ളാ​ണെന്ന്‌ അടുത്ത കാലത്ത്‌ സ്ഥാപി​ക്ക​പ്പെട്ടു. പ്രബല ശക്തിയെ ഈ രണ്ടി​നോ​ടും ഏകീഭ​വി​പ്പി​ക്കാൻ തിയറി​കൾ ശ്രമി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. എന്നിരു​ന്നാ​ലും ഗുരു​ത്വാ​കർഷണം വ്യത്യ​സ്‌ത​മാണ്‌—അത്‌ മററു​ള്ള​വ​യു​മാ​യി യോജി​ക്കു​ന്ന​താ​യി തോന്നു​ന്നില്ല.

ഗ്രീൻലാൻഡ്‌ ഹിമഷീ​റ​റിൽ നടത്തപ്പെട്ട അടുത്ത കാലത്തെ പരീക്ഷ​ണ​ങ്ങ​ളിൽനിന്ന്‌ സൂചനകൾ ലഭി​ച്ചേ​ക്കാ​മെന്ന്‌ ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർ ആശിക്കു​ന്നു. ഹിമത്തിൽ കുഴിച്ച ഒന്നേകാൽ മൈൽ ആഴമുള്ള ഒരു ദ്വാരം ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​ശക്തി പ്രതീ​ക്ഷി​ച്ച​തിൽനിന്ന്‌ വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​ണെന്ന്‌ സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​യി തോന്നു​ന്നു. കീഴെ മൈൻഷാ​ഫ്‌റ​റു​ക​ളി​ലും മീതെ റെറലി​വി​ഷൻ ഗോപു​ര​ങ്ങ​ളി​ലും നടത്തപ്പെട്ട പരീക്ഷ​ണ​ങ്ങ​ളും അതു​പോ​ലെ​തന്നെ ദുർഗ്ര​ഹ​മായ എന്തോ ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണത്തെ സംബന്ധിച്ച നൂട്ടന്റെ വർണ്ണന​യി​ലെ പ്രവച​ന​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നുള്ള വ്യതി​ച​ല​ന​ങ്ങൾക്കി​ട​യാ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെന്ന്‌ സൂചി​പ്പി​ച്ചു. ഇതിനി​ട​യിൽ, പ്രകൃ​തി​യി​ലെ ശക്തികളെ ഏകീഭ​വി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌, “സൂപ്പർസ്‌ട്രിംഗ്‌ തിയറി” എന്ന ഒരു പുതിയ ഗണിത​ശാ​സ്‌ത്ര​പ​ര​മായ സമീപനം വികസി​പ്പി​ച്ചെ​ടു​ക്കാൻ ചില സൈദ്ധാ​ന്തി​കൻമാർ ശ്രമി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌.

ഗുരു​ത്വാ​കർഷണം—ജീവന്‌ മർമ്മ​പ്ര​ധാ​നം

ന്യൂട്ട​ന്റെ​യും ഐൻസ്‌റ​റി​ന്റെ​യും കണ്ടുപി​ടു​ത്തങ്ങൾ ആകാശ​ഗോ​ള​ങ്ങ​ളു​ടെ ചലനങ്ങളെ നിയമങ്ങൾ ഭരിക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും ഗുരു​ത്വാ​കർഷണം പ്രപഞ്ചത്തെ ഒരുമി​പ്പി​ച്ചു​നിർത്തുന്ന ഒരു ബന്ധമായി പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു. ഒരു ഊർജ്ജ​തന്ത്ര പ്രൊ​ഫസ്സർ ന്യൂ സയൻറി​സ്‌റ​റിൽ എഴുതി​ക്കൊണ്ട്‌ ഈ നിയമ​ങ്ങ​ളി​ലുള്ള സംവി​ധാ​ന​ത്തി​ന്റെ തെളി​വി​ലേക്ക്‌ ശ്രദ്ധ ക്ഷണിക്കു​ക​യും ഇങ്ങനെ പറയു​ക​യും ചെയ്‌തു: “ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​പ​ര​വും വിദ്യു​ത്‌കാ​ന്തി​ക​വു​മായ ശക്തിക​ളി​ലെ ആപേക്ഷി​ക​ബ​ല​ത്തി​ന്റെ ഏററവും സൂക്ഷ്‌മ​മായ മാററം​പോ​ലും സൂര്യൻപോ​ലെ​യുള്ള നക്ഷത്ര​ങ്ങളെ പ്രകാശം കുറഞ്ഞ നീലിച്ച ഭീമൻമാ​രാ​യോ ചെമന്ന കുള്ളൻമാ​രാ​യോ മാററും. പ്രകൃതി കൃത്യ​മാ​യും ശരിയാ​യി സ്ഥിതി​ചെ​യ്യു​ന്നു​വെ​ന്ന​തി​ന്റെ തെളി​വാണ്‌ നമുക്കു ചുററു​മെ​ല്ലാം നാം കാണു​ന്ന​താ​യി തോന്നു​ന്നത്‌.”

ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​മി​ല്ലാ​തെ നമുക്കു കേവലം സ്ഥിതി​ചെ​യ്യുക സാദ്ധ്യമല്ല. ഇതു പരിചി​ന്തി​ക്കുക: ഗുരു​ത്വാ​കർഷണം നമുക്കാ​വ​ശ്യ​മായ ചൂടും വെളി​ച്ച​വും നൽകുന്ന സൂര്യ​നി​ലെ ന്യൂക്ലി​യർ പ്രതി​പ്ര​വർത്ത​ന​ങ്ങളെ നിലനിർത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ നമ്മുടെ സൂര്യനെ സംയോ​ജി​പ്പി​ച്ചു​നിർത്തു​ന്നു. ഗുരു​ത്വാ​കർഷണം സൂര്യനു ചുററു​മുള്ള ഭ്രമണ​പ​ഥ​ത്തിൽ കറങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന നമ്മുടെ ഭൂമിയെ പിടി​ച്ചു​നിർത്തു​ന്നു. അത്‌ പകലും രാവും ഋതുക്കളും ഉളവാ​ക്കു​ക​യും കറങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന ഒരു ചക്രത്തി​ലെ ചെളി​പോ​ലെ നാം തെറി​ച്ചു​പോ​കാ​തെ തടയു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. ഗുരു​ത്വാ​കർഷണം ഭൂമി​യു​ടെ അന്തരീ​ക്ഷത്തെ സ്ഥാനത്തു​നിർത്തു​ന്നു, അതേസ​മയം ചന്ദ്രനിൽനി​ന്നും സൂര്യ​നിൽനി​ന്നു​മുള്ള ഗുരു​ത്വാ​കർണ​ശ​ക്തി​യു​ടെ വലിക്കൽ നമ്മുടെ സമു​ദ്ര​ങ്ങ​ളി​ലെ വെള്ളങ്ങൾ ചുററി​ക്ക​റ​ങ്ങാൻ സഹായി​ക്കുന്ന ക്രമമായ വേലി​യേ​റ​റങ്ങൾ ഉളവാ​ക്കു​ന്നു.

നമ്മുടെ ആന്തരിക കർണ്ണത്തി​ലെ ഒരു ചെറിയ അവയവം (ഒട്ടോ​ലിത്‌) നാം ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണത്തെ അറിയു​ക​യും ചെറു​പ്പം​മു​തൽ ഓടു​ക​യോ നടക്കു​ക​യോ ചാടു​ക​യോ ചെയ്യു​മ്പോൾ അതിനെ കണക്കി​ലെ​ടു​ക്കാൻ പഠിക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. ശൂന്യാ​കാ​ശ​പ​റ​ക്ക​ലി​ലെ ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​മി​ല്ലാത്ത അവസ്ഥകളെ നേരി​ടേ​ണ്ട​തു​ള്ള​പ്പോൾ ശൂന്യാ​കാ​ശ​യാ​ത്രി​കർക്ക്‌ അതെ​ത്ര​യ​ധി​കം പ്രയാ​സ​മാ​യി​രി​ക്കും!

അതെ, ഗുരു​ത്വാ​കർഷണം നമുക്കു ഭൂമി​യി​ലെ ജീവി​തത്തെ സാധാ​ര​ണ​ഗ​തി​യി​ലാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു സംഭാ​വ​ന​ചെ​യ്യു​ന്നു. അത്‌ തീർച്ച​യാ​യും നമ്മുടെ സ്രഷ്‌ടാ​വി​ന്റെ “അത്ഭുത​പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളു​ടെ” വശ്യമായ ഒരു ദൃഷ്ടാ​ന്ത​മാണ്‌.—ഇയ്യോബ്‌ 37:14, 16. (g89 10⁄8)

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[16-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഒരു നിർവാ​ത​ത്തിൽ ഒരു തൂവൽ ഒരു ആപ്പിളി​ന്റെ അതേ വേഗത്തിൽ താഴെ വീഴു​മെന്ന്‌ ന്യൂട്ടന്റെ ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​നി​യമം തറപ്പി​ച്ചു​പ​റ​യു​ന്നു

[17-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ശൂന്യകാശത്തിൽ പ്രകാശം മററു വസ്‌തു​ക്ക​ളു​ടെ ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തി​ലൂ​ടെ കടന്നു​പോ​കു​മ്പോൾ വളയുന്നു

[18-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ശൈശവംമുതൽ ചെവി​യി​ലെ ഒരു ചെറിയ അവയവം ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണത്തെ കണക്കി​ലെ​ടു​ക്കാ​നും നമ്മുടെ സമനില കാക്കാ​നും നമ്മെ സഹായി​ക്കു​ന്നു