ബൈബി​ളി​ന്റെ വീക്ഷണം

ശാസ്‌ത്രം ബൈബി​ളി​നെ അപ്രാ​യോ​ഗി​ക​മാ​ക്കി​യി​രി​ക്കുന്നു​വോ?

പ്രപഞ്ച​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള പുരോ​ഗ​മിച്ച ഗ്രാഹ്യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടിയ ശാസ്‌ത്രം ബൈബി​ളി​നെ കെട്ടു​ക​ഥ​ക​ളു​ടെ​യും ഐതീ​ഹ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ഒരു ശേഖര​മാ​ക്കി മാററി​യി​ട്ടു​ണ്ടോ? ഇന്ന്‌ അനേകർ അങ്ങനെ വിചാ​രി​ക്കു​ന്നു. നിങ്ങളോ?

ഒരുപക്ഷേ, അനേക​രെ​പ്പോ​ലെ, നിങ്ങളു​ടെ ബാല്യം​മു​തൽ അങ്ങനെ ചിന്തി​ക്കാൻ നിങ്ങൾ പഠിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കാം, എന്നാൽ യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ ആ ആശയത്തെ ഒരിക്ക​ലും ചോദ്യം​ചെ​യ്‌തി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രി​ക്കാം. അതി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു ഇപ്പോൾ ചോദ്യം​ചെ​യ്യാൻ ഞങ്ങൾ നിങ്ങളെ ക്ഷണിക്കു​ക​യാണ്‌. ഒരൊററ ദൃഷ്ടാന്തം, പ്രാകൃ​തി​ക​പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ബൈബി​ളിൽ ചെയ്‌തി​രി​ക്കുന്ന ഒരു പ്രസ്‌താ​വന പരിചി​ന്തി​ക്കുക. ഈ പ്രസ്‌താ​വന അന്നത്തെ വിദഗ്‌ദ്ധൻമാർ പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​തി​നെ അസന്ദി​ഗ്‌ദ്ധ​മാ​യി എതിർത്തു​വെന്നു മാത്രമല്ല, സഹസ്രാ​ബ്‌ദ​ങ്ങൾക്കു​ശേഷം ഇപ്പോ​ഴും പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​യും നിഷേ​ധി​ച്ചു.

ഗൗരവ​മുള്ള ഒരു സംഗതി

ഭൂമി എന്തിൻമേ​ലാണ്‌ സ്ഥിതി​ചെ​യ്യു​ന്നത്‌? ചന്ദ്ര​നെ​യും സൂര്യ​നെ​യും നക്ഷത്ര​ങ്ങ​ളെ​യും മുകളിൽ പിടി​ച്ചു​നിർത്തു​ന്ന​തെ​ന്താണ്‌? ഈ ചോദ്യ​ങ്ങൾ മനുഷ്യ​രെ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു വർഷങ്ങ​ളിൽ അമ്പരി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. ഭൂമി​യു​ടെ കാര്യ​ത്തിൽ ബൈബി​ളിന്‌ ഒരു ലളിത​മായ ഉത്തരമുണ്ട്‌. ഇയ്യോബ്‌ 26:7ൽ ദൈവം “ഭൂമിയെ നാസ്‌തി​ത്വ​ത്തിൻമേൽ തൂക്കുന്നു”വെന്ന്‌ അത്‌ പറയുന്നു. മൂല എബ്രാ​യ​യിൽ, ഇവിടെ നാസ്‌തി​ത്വം എന്നതിന്‌ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന പദം (ബെലി-മാ) അക്ഷരീ​യ​മാ​യി “ശൂന്യം” എന്നർത്ഥ​മാ​ക്കു​ന്നു. ബൈബി​ളിൽ അതു കാണ​പ്പെ​ടുന്ന ഏകസ്ഥല​മ​താണ്‌. ശൂന്യ​സ്ഥ​ല​ത്താൽ ചുററ​പ്പെട്ട ഒരു ഭൂമി​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അതവത​രി​പ്പി​ക്കുന്ന ചിത്രം വിശേ​ഷിച്ച്‌ ആ കാലത്തെ ഒരു “ശ്രദ്ധേ​യ​മായ ദർശന”മായി പണ്ഡിതൻമാ​രാൽ അംഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു.a

ആ നാളു​ക​ളിൽ മിക്കയാ​ളു​ക​ളും പ്രപഞ്ചത്തെ വിഭാ​വ​നം​ചെ​യ്‌തത്‌ അശേഷം അങ്ങനെ​യ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു ആമയുടെ പുറത്തു​നിൽക്കുന്ന ആനകളാണ്‌ ഭൂമിയെ താങ്ങി​നിർത്തു​ന്ന​തെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ഒരു പുരാതന വീക്ഷണം.

ക്രി. മു. നാലാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ ഒരു സുപ്ര​സിദ്ധ ഗ്രീക്ക്‌ തത്വചി​ന്ത​ക​നും ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞ​നു​മാ​യി​രുന്ന അരിസ്‌റേ​റാ​ട്ടിൽ ഭൂമിക്ക്‌ ഒരിക്ക​ലും ശൂന്യ​സ്ഥ​ലത്ത്‌ തൂങ്ങി​നിൽക്കാൻ കഴിക​യി​ല്ലെന്നു വിചാ​രി​ച്ചു. പകരം, ആകാശ​ഗോ​ളങ്ങൾ ഓരോ​ന്നും ഉറച്ച സുതാ​ര്യ​മായ ഗോള​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉപരി​ത​ല​ത്തിൽ ഉറപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണെന്ന്‌ അദ്ദേഹം പഠിപ്പി​ച്ചു. ഗോളം ഗോള​ത്തി​നു​ള്ളിൽ ഇടക്ക്‌ സ്ഥിതി​ചെ​യ്‌തി​രു​ന്നു. ഏററവും അകത്തേത്‌ ഭൂമി​യാ​യി​രു​ന്നു. ഏററവും പുറത്തെ ഗോളം നക്ഷത്ര​ങ്ങളെ പിടി​ച്ചു​നിർത്തി​യി​രു​ന്നു. ഗോളങ്ങൾ ഒന്നിനു​ള്ളിൽ മറെറാ​ന്നാ​യി കറങ്ങി​യ​പ്പോൾ അവയു​ടെ​മേ​ലു​ള്ളവ—സൂര്യ​നും ചന്ദ്രനും ഗ്രഹങ്ങ​ളും—ആകാശ​ത്തി​ലൂ​ടെ ചരിച്ചു.

ഭൂമി യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ ‘നാസ്‌തി​ത്വ​ത്തിൻമേൽ തൂങ്ങി​നിൽക്കു​ന്നു’വെന്ന ബൈബി​ളി​ലെ പ്രസ്‌താ​വന അരിസ്‌റേ​റാ​ട്ടി​ലിന്‌ 1,100-ൽപരം വർഷം മുമ്പാണ്‌ ചെയ്യ​പ്പെ​ട്ടത്‌. എന്നിരു​ന്നാ​ലും അരിസ്‌റേ​റാ​ട്ടിൽ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ നാളിലെ പ്രമുഖ ചിന്തക​നാ​യി പരിഗ​ണി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ വീക്ഷണങ്ങൾ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ മരണത്തിന്‌ ഏതാണ്ട്‌ 2,000 വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷവും യാഥാർത്ഥ്യ​മാ​യി പഠിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു! ദി ന്യൂ എൻ​സൈ​ക്ലോ​പ്പീ​ഡി​യാ ബ്രിട്ടാ​നി​ക്കാ പറയുന്ന പ്രകാരം ക്രി.വ. 16ഉം 17ഉം നൂററാ​ണ്ടു​ക​ളിൽ അരിസ്‌റേ​റാ​ട്ടി​ലി​ന്റെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​കൾ സഭയുടെ ദൃഷ്ടി​യിൽ “മത സിദ്ധാ​ന്ത​ത്തി​ന്റെ പദവി​യി​ലേ​ക്കു​യർന്നു.”

നക്ഷത്രങ്ങൾ “ഒരൊററ താഴി​ക​യിൽ ഉറപ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌” എന്ന സങ്കൽപ്പ​നത്തെ പതി​നേ​ഴാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ തത്വചി​ന്ത​ക​നാ​യി​രുന്ന ഗിയോർഡാ​നോ ബ്രൂണോ വെല്ലു​വി​ളി​ക്കാൻ മുതിർന്നു. “ഒരുപക്ഷേ [നക്ഷത്രങ്ങൾ] ഒരു നല്ല പശയാൽ ഖഗോ​ളീയ ഉപരി​ത​ല​ത്തോ​ടു ബന്ധിപ്പി​ക്കു​ക​യോ സ്ഥൂലിച്ച ആണിക​ളാൽ തറക്കു​ക​യോ ചെയ്യു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അവ കൻമഴ പോലെ നമ്മു​ടെ​മേൽ വീഴു​മെന്ന്‌ വിചാ​രി​ക്കുന്ന കുട്ടി​കൾക്ക്‌ ഗ്രഹി​ക്കാ​വുന്ന ഒരു മൂഢമായ ആശയമാണ്‌” അത്‌ എന്ന്‌ അദ്ദേഹം എഴുതി. എന്നാൽ അരിസ്‌റേ​റാ​ട്ടി​ലി​നോ​ടു വിയോ​ജി​ക്കു​ന്നത്‌ അന്ന്‌ അപകട​ക​ര​മായ കളിയാ​യി​രു​ന്നു—പ്രപഞ്ച​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള തന്റെ യാഥാ​സ്ഥി​തി​ക​മ​ല്ലാത്ത ആശയങ്ങൾ പ്രചരി​പ്പി​ച്ച​തിന്‌ ബ്രൂ​ണോ​യെ സഭ ജീവ​നോ​ടെ ദഹിപ്പി​ച്ചു​ക​ളഞ്ഞു.

പ്രപഞ്ച സൂപ്പിൽ

റെറല​സ്‌കോപ്പ്‌ കണ്ടുപി​ടി​ച്ച​തോ​ടെ, ഒട്ടേറെ ജ്യോ​തി​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർ അരിസ്‌റേ​റാ​ട്ടി​ലി​നെ ചോദ്യം ചെയ്‌തു​തു​ടങ്ങി. സൂര്യ​ചന്ദ്ര നക്ഷത്രാ​ദി​കൾ ഭൂമിക്കു ചുററും കറങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന ഗോള​ങ്ങ​ളോട്‌ ബന്ധിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അവയെ മുകളിൽ നിർത്തു​ന്ന​തും ചലിപ്പി​ക്കു​ന്ന​തും എന്തായി​രി​ക്കും? പതി​നേ​ഴാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ ഗണിത​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞ​നാ​യി​രുന്ന റെനി ഡസ്‌ക്കാർട്ടസ്‌ തനിക്ക്‌ ഉത്തരമു​ണ്ടെന്ന്‌ വിചാ​രി​ച്ചു. നമുക്കും മററ്‌ ആകാശ​ഗോ​ള​ങ്ങൾക്കും ഇടക്കുള്ള സ്ഥലം ശൂന്യ​മാ​യി​രി​ക്കാ​വു​ന്ന​ത​ല്ലെ​ന്നു​ള്ള​തിൽ അദ്ദേഹം അരിസ്‌റേ​റാ​ട്ടി​ലി​നോ​ടു യോജി​ച്ചു. അതു​കൊണ്ട്‌ പ്രപഞ്ച​ത്തിൽ സുതാ​ര്യ​മായ ഒരു ദ്രാവകം—ഒരു തരം പ്രപഞ്ച സൂപ്പ്‌—നിറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന്‌ അദ്ദേഹം സങ്കൽപ്പി​ച്ചു.

ഈ സിദ്ധാന്തം രണ്ട്‌ പ്രശ്‌നങ്ങൾ പരിഹ​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി തോന്നി. ഒന്ന്‌, ആകാശ​ഗോ​ള​ങ്ങളെ ‘പൊക്കി​നിർത്തുന്ന’തിന്‌ എന്തെങ്കി​ലും പ്രദാ​നം​ചെ​യ്‌തു; അവയെ​ല്ലാം സൂപ്പിൽ പൊങ്ങി​ക്കി​ടന്നു! മറെറാന്ന്‌, അത്‌ ഗ്രഹങ്ങ​ളു​ടെ ചലനത്തെ വിശദീ​ക​രി​ക്കാൻ സഹായ​ക​മാ​യി. ഗ്രഹങ്ങൾ ദ്രാവ​ക​ത്തി​ലെ ചുഴലി​ക​ളു​ടെ അഥവാ ജലാവർത്ത​ങ്ങ​ളു​ടെ പിടി​യിൽ അമർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും അത്‌ അവയുടെ ഭ്രമണ​പ​ഥ​ങ്ങ​ളിൽ ചുററി​ക്ക​റ​ങ്ങാ​നി​ട​യാ​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും ഡക്കാർട്ടസ്‌ വിശ്വ​സി​ച്ചു. “നീർച്ചു​ഴി​ക​ളു​ടെ ഈ സിദ്ധാന്തം”—അങ്ങനെ​യാണ്‌ അത്‌ വിളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌—ഇന്ന്‌ ഏറെക്കു​റെ ഭാവന​പോ​ലെ തോന്നി​യേ​ക്കാം. എന്നാൽ ചില രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ അത്‌ ഒന്നില​ധി​കം നൂററാ​ണ്ടു​ക​ളിൽ പ്രപഞ്ച​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള പഠനത്തി​ലെ പ്രമുഖ സിദ്ധാ​ന്ത​മാ​യി​രു​ന്നു.

അനേകം ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർ 1687-ൽ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെട്ട ഐസക്ക്‌ ന്യൂട്ടന്റെ പ്രപഞ്ച ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ നിയമ​മാ​കുന്ന നവാഗ​ത​നെ​ക്കാൾ അതി​നെ​യാണ്‌ കൂടു​ത​ലി​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടത്‌. ഗ്രഹങ്ങളെ പൊക്കി​നിർത്തു​ന്ന​തിന്‌ അവക്ക്‌ യാന്ത്രി​ക​വും സ്‌പർശ​നീ​യ​വു​മായ വസ്‌തു​ക്കൾ അഥവാ പദാർത്ഥങ്ങൾ ആവശ്യ​മി​ല്ലെന്ന്‌ ന്യൂട്ടൻ തറപ്പി​ച്ചു​പ​റഞ്ഞു. അവയുടെ ചലനങ്ങളെ ഭരിച്ച​തും അവയുടെ ഭ്രമണ​പ​ഥ​ങ്ങ​ളിൽ അവയെ പിടി​ച്ചു​നിർത്തി​യ​തും ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണ​ശ​ക്തി​യാ​യി​രു​ന്നു. ഫലത്തിൽ, അവ നാസ്‌തി​ത്വ​ത്തിൻമേൽ ശൂന്യ​സ്ഥ​ലത്ത്‌ തൂങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഗുരു​ത്വാ​കർഷ​ണത്തെ സംബന്ധിച്ച ന്യൂട്ടന്റെ ആശയത്തെ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ സഹപ്ര​വർത്ത​ക​രിൽ അനേകർ പരിഹ​സി​ച്ചു. ശൂന്യാ​കാ​ശം ഏറെയും വസ്‌തു​വി​ല്ലാത്ത ശൂന്യ​സ്ഥ​ല​മാ​ണെന്നു വിശ്വ​സി​ക്കാൻ പ്രയാ​സ​മാ​ണെന്ന്‌ ന്യൂട്ടൻതന്നെ കണ്ടെത്തി.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഒടുവിൽ ന്യൂട്ടന്റെ വീക്ഷണങ്ങൾ വിജയി​ച്ചു. ഇന്ന്‌, ഗ്രഹങ്ങളെ പിടി​ച്ചു​നിർത്തു​ന്ന​തെ​ന്തെ​ന്നുള്ള പ്രശ്‌നം ‘ഭൂമി നാസ്‌തി​ത്വ​ത്തിൻമേൽ തൂങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്നു’വെന്ന്‌ മാന്യ​മായ ലാളി​ത്യ​ത്തോ​ടെ ബൈബിൾ പ്രസ്‌താ​വി​ച്ച​തി​നു​ശേഷം ഏതാണ്ട്‌ 32 നൂററാ​ണ്ടു​കൾ കഴിഞ്ഞ്‌ പഠിപ്പും സാമർത്ഥ്യ​വു​മുള്ള ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാ​രു​ടെ ഇടയിൽ ചൂടു​പി​ടിച്ച സംവാദം ഇളക്കി​വി​ട്ടു​വെ​ന്നത്‌ വിസ്‌മ​രി​ക്കാൻ നമുക്ക്‌ തീർത്തും എളുപ്പ​മാണ്‌. ആ വിധത്തിൽത​ന്നെ​യുള്ള പദപ്ര​യോ​ഗങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ക്കാൻ ഇയ്യോ​ബിന്‌ എങ്ങനെ അറിവു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു? വസ്‌തു​മ​യ​മായ യാതൊ​ന്നും ഭൂമിയെ ഉയർത്തി​നിർത്തു​ന്നി​ല്ലെന്ന്‌ അവന്‌ പറയാൻ കഴിഞ്ഞ​തെ​ന്തു​കൊണ്ട്‌, അതേ നിഗമ​ന​ത്തിൽ എത്തുന്ന​തിന്‌ “വിദഗ്‌ദ്ധൻമാർ” 3,000ത്തിൽപരം വർഷം എടുത്ത​പ്പോൾ?

ബൈബിൾ അതിന്റെ കാല​ത്തെ​ക്കാൾ വളരെ മുന്നി​ലാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊണ്ട്‌?

ബൈബിൾ യുക്തി​യു​ക്ത​മായ ഉത്തരം നൽകുന്നു. 2 തിമൊ​ഥെ​യോസ്‌ 3:16ൽ നാം ഇങ്ങനെ വായി​ക്കു​ന്നു: “എല്ലാ തിരു​വെ​ഴു​ത്തും ദൈവ​നി​ശ്വ​സ്‌ത​മാണ്‌.” അങ്ങനെ ബൈബിൾ മനുഷ്യ​ജ്ഞാ​ന​ത്തി​ന്റെ ഉല്‌പ​ന്ന​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നില്ല, പിന്നെ​യോ നമുക്കു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള സ്രഷ്ടാ​വി​ന്റെ ആശയങ്ങ​ളു​ടെ കൃത്യ​മായ സം​പ്രേ​ഷ​ണ​മാണ്‌.

ബൈബി​ളി​ന്റെ അവകാ​ശ​വാ​ദം സത്യമാ​ണോ​യെന്ന്‌ നിങ്ങൾതന്നെ കണ്ടുപി​ടി​ക്കു​ന്നത്‌ ജീവൽപ്ര​ധാ​ന​മാണ്‌. (1 തെസ്സ​ലോ​നീ​ക്യർ 2:13) ആ വിധത്തിൽ നിങ്ങൾക്ക്‌ നമ്മെ രൂപകൽപ്പ​ന​ചെ​യ്‌ത്‌ സൃഷ്ടിച്ച ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ആശയങ്ങൾ ലഭ്യമാണ്‌. ഭാവി എന്തു കൈവ​രു​ത്താ​നി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും ഈ പ്രക്ഷുബ്ധ ലോക​ത്തിൽ സന്തുഷ്ട​വും ഉല്‌പാ​ദ​ക​വു​മായ ഒരു ജീവിതം എങ്ങനെ നയിക്കാ​മെ​ന്നും നമ്മോടു പറയാൻ വേറെ ഏത്‌ പുസ്‌ത​ക​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയും? (g90 8⁄8)

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[28-ാം പേജിലെ ചിത്ര​ത്തിന്‌ കടപ്പാട്‌]

By permission of the British Library