ദൈവം കഷ്ടപ്പാട്‌ അനുവ​ദി​ച്ച​തി​ന്റെ കാരണം

“തന്റെ കാലടി​കളെ നേരെ നയിക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലും നടക്കുന്ന മനുഷ്യ​നു​ള്ളതല്ല. യഹോവേ, എന്നെ തിരു​ത്തേ​ണമേ.”—യിരെ​മ്യാവ്‌ 10:23, 24

ഈ വാക്കുകൾ മനുഷ്യ​രെ സൃഷ്ടി​ച്ച​തി​നു​ശേഷം ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ്‌ രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെട്ടു. ദൈവം നമ്മുടെ ആദ്യമാ​താ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ ഒരു നല്ല തുടക്കം ഇട്ടതി​നോ​ടുള്ള താരത​മ്യ​ത്തിൽ മാനു​ഷ​ച​രി​ത്രം തന്റെ നാൾ വരെ ദുഃഖാ​ത്മ​ക​മാ​യി​രു​ന്നു​വെന്ന്‌ യിരെ​മ്യാവ്‌ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു.

യിരെ​മ്യാ​വി​ന്റെ കാലത്തി​നു​ശേ​ഷ​മുള്ള മാനു​ഷ​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ കൂടു​ത​ലായ 2,500 വർഷങ്ങ​ളി​ലെ രേഖ യിരെ​മ്യാ​വി​ന്റെ നിരീ​ക്ഷ​ണത്തെ കൂടുതൽ ഉറപ്പി​ക്കു​ന്നു. മാനുഷ ദുരന്തം പിന്നെ​യും വഷളായി. എന്തു കുഴപ്പ​മാ​ണു​ണ്ടാ​യത്‌?

സ്വത​ന്ത്ര​മായ ഇച്ഛാശ​ക്തി​യു​ടെ തെററായ ഉപയോ​ഗം

നമ്മുടെ ആദ്യമാ​താ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ അവർ ദൈവ​ത്തോ​ടും അവന്റെ നിയമ​ങ്ങ​ളോ​ടും അന്യ​പ്പെട്ട്‌ അഭിവൃ​ദ്ധി​പ്പെ​ടാൻ സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വരല്ല എന്ന വസ്‌തു​ത​സം​ബ​ന്ധിച്ച കാഴ്‌ച​പ്പാട്‌ നഷ്ടപ്പെട്ടു. അവർ ദൈവ​ത്തിൽനിന്ന്‌ സ്വത​ന്ത്ര​രാ​യാൽ തങ്ങളുടെ ജീവിതം മെച്ച​പ്പെ​ടു​മെ​ന്നുള്ള വിചാ​ര​ത്തിൽ അവർ അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. എന്നാൽ അത്‌ അവരുടെ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ദുരു​പ​യോ​ഗ​മാ​യി​രു​ന്നു. അവർ ദൈവ​നി​യ​മി​ത​മായ സ്വതന്ത്ര ഇച്ഛാശ​ക്തി​യെ മറിക​ടന്നു.—ഉൽപ്പത്തി, അദ്ധ്യായം 3.

ദൈവം ആദാമി​നെ​യും ഹവ്വാ​യെ​യും നശിപ്പി​ച്ചിട്ട്‌ വേറൊ​രു മാനു​ഷ​ജോ​ടി​യെ​യും കൊണ്ട്‌ തുടക്ക​മി​ടാ​തി​രു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു? എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ അവന്റെ അഖിലാ​ണ്ഡ​പ​ര​മാ​ധീ​ശ​ത്വ​വും അവന്റെ ഭരണവി​ധ​വും ചോദ്യം​ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. അവൻ സർവശ​ക്ത​നും സകല സൃഷ്ടി​ക​ളു​ടെ​യും സ്രഷ്ടാ​വു​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന വസ്‌തുത അവന്‌ അവരു​ടെ​മേൽ ഭരിക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള അവകാശം കൊടു​ക്കു​ന്നു. അവൻ സർവജ്ഞാ​നി​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ സകല സൃഷ്ടി​കൾക്കും അവന്റെ ഭരണമാണ്‌ ഏററവും മെച്ചം. എന്നാൽ ദൈവ​ഭ​രണം ഇപ്പോൾ ചോദ്യം ചെയ്യ​പ്പെട്ടു.

ദൈവ​ത്താൽ ഭരിക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​ലും മെച്ചമാ​യി മനുഷ്യർക്ക്‌ ഭരിക്ക​പ്പെ​ടാ​മോ? സ്രഷ്ടാ​വിന്‌ നിശ്ചയ​മാ​യും ആ ചോദ്യ​ത്തിന്‌ ഉത്തരം അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. മനുഷ്യർ അത്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ഒരു സുനി​ശ്ചിത മാർഗ്ഗം അവർ ആഗ്രഹിച്ച അപരി​മി​ത​മായ സ്വാത​ന്ത്ര്യം അവർക്ക്‌ അനുവ​ദി​ക്കു​ക​യെ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ ദൈവം ദുഷ്ടത​യും കഷ്ടപ്പാ​ടും അനുവ​ദി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ഒരു കാരണം അവനിൽ നിന്ന്‌ സ്വത​ന്ത്ര​മാ​യി​ട്ടുള്ള മാനു​ഷ​ഭ​ര​ണ​ത്തിന്‌ വിജയി​ക്കാൻ കഴിയു​മോ​യെന്ന്‌ സംശയാ​തീ​ത​മാ​യി തെളി​യി​ക്കു​ക​യെ​ന്ന​താണ്‌.a

ആദാമും ഹവ്വായും അവർക്കു​ത​ന്നെ​യും അവരുടെ സന്താന​ങ്ങൾക്കും കഷ്ടപ്പാട്‌ വരുത്തി​വെച്ചു. അവർ ‘തങ്ങൾ വിതച്ചതു കൊയ്‌തു.’ (ഗലാത്യർ 6:7) “അവർ തങ്ങളു​ടെ​തന്നെ ഭാഗത്ത്‌ വിനാ​ശ​ക​ര​മാ​യി പ്രവർത്തി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു; അവർ [ദൈവ​ത്തി​ന്റെ] സന്താന​ങ്ങളല്ല, ന്യൂനത അവരുടെ സ്വന്തമാ​കു​ന്നു.”—ആവർത്തനം 32:5.

ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഭരണത്തെ വിട്ടുള്ള സ്വാത​ന്ത്ര്യം നമ്മുടെ ആദ്യമാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ മരണത്തിൽ കലാശി​ക്കു​മെന്ന്‌ അവർക്ക്‌ മുന്നറി​യി​പ്പു കൊടു​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. (ഉൽപ്പത്തി 2:17) അത്‌ സത്യ​മെന്ന്‌ തെളിഞ്ഞു. ദൈവത്തെ ഉപേക്ഷി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവർ തങ്ങളുടെ ആരോ​ഗ്യ​ത്തി​ന്റെ​യും ജീവ​ന്റെ​യും ഉറവിൽനിന്ന്‌ വിട്ടു​മാ​റി. അവരെ മരണം പിടി​കൂ​ടു​ന്ന​തു​വരെ പടിപ​ടി​യാ​യി ക്ഷയിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.—ഉൽപ്പത്തി 3:19.

അതിനു​ശേ​ഷം മാനു​ഷ​കു​ടും​ബം രൂപം കൊടു​ക്കുന്ന ഏതെങ്കി​ലും രാഷ്‌ട്രീയ, സാമൂഹ്യ, സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥി​തിക്ക്‌ തികച്ചും തൃപ്‌തി​ക​ര​മെന്ന്‌ തെളി​യി​ക്കാൻ കഴിയു​മോ എന്ന്‌ പൂർണ്ണ​മാ​യി പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ദൈവം ആവശ്യ​ത്തിന്‌ സമയം അവർക്ക്‌ അനുവ​ദി​ച്ചു. ഈ വ്യവസ്ഥി​തി​യി​ലേ​തെ​ങ്കി​ലും കുററ​കൃ​ത്യ​ത്തിൽനി​ന്നും യുദ്ധത്തിൽനി​ന്നും വിമു​ക്ത​മായ സന്തോ​ഷ​വും സമാധാ​ന​വു​മുള്ള ഒരു ലോകം ആനയി​ക്കു​മോ? ഏതെങ്കി​ലു​മൊന്ന്‌ എല്ലാവർക്കും ഭൗതി​ക​സ​മൃ​ദ്ധി കൈവ​രു​ത്തു​മോ? ഏതെങ്കി​ലു​മൊന്ന്‌ രോഗ​ത്തെ​യും വാർദ്ധ​ക്യ​ത്തെ​യും മരണ​ത്തെ​യും കീഴട​ക്കു​മോ? ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഭരണം ഇവയെ​ല്ലാം സാധി​ക്കാൻവേണ്ടി സംവി​ധാ​നം ചെയ്യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.—ഉൽപ്പത്തി 1:26-31.

സമയത്തി​ന്റെ കടന്നു​പോക്ക്‌ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നത്‌

ചരിത്രം പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ റോമർ 5:12-ന്റെ സത്യം പൂർണ്ണ​മാ​യും ബോധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി: “മരണം സകല മനുഷ്യ​രി​ലേ​ക്കും വ്യാപി​ച്ചു.” ഈ വാക്യം, “ഏക മനുഷ്യ​നാൽ പാപവും പാപത്താൽ മരണവും ലോക​ത്തി​ലേക്കു പ്രവേ​ശി​ച്ചു” എന്ന്‌ വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. നമ്മുടെ ആദ്യമാ​താ​പി​താ​ക്കൾ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഭരണത്തി​നെ​തി​രെ മത്സരി​ച്ച​പ്പോൾ, അവർ ന്യൂന​ത​യു​ള്ളവർ, അപൂർണ്ണർ ആയിത്തീർന്നു. അവർക്ക്‌ ആകെക്കൂ​ടി തങ്ങളുടെ സന്താന​ങ്ങ​ളി​ലേക്ക്‌ കടത്തി​വി​ടാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നത്‌ ഈ ന്യൂന​ത​യാ​യി​രു​ന്നു. അതിന്റെ ഫലമായി നാമെ​ല്ലാം ന്യൂന​ത​യു​ള്ള​വ​രാ​യി, രോഗ​ത്തി​നും മരണത്തി​നും വിധേ​യ​രാ​യി, ജനിച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

സമയത്തി​ന്റെ കടന്നു​പോക്ക്‌, പാപഭാ​ര​മുള്ള ആളുകൾ അന്യോ​ന്യം എത്ര നീചമാ​യി പെരു​മാ​റു​ന്നു എന്നും വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തി. എണ്ണിപ്പ​റ​യാൻ കഴിയാത്ത വിധം നിരവധി ദുഷ്ട യുദ്ധങ്ങ​ളും വംശീ​യ​വും മതപര​വു​മായ വിദ്വേ​ഷ​ങ്ങ​ളും മതവി​ചാ​ര​ണ​ക​ളും എല്ലാത്ത​ര​ത്തി​ലു​മുള്ള ഭയങ്കര കുററ​കൃ​ത്യ​ങ്ങ​ളും സ്വാർത്ഥ​ത​യു​ടെ​യും അത്യാ​ഗ്ര​ഹ​ത്തി​ന്റെ​യും പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളും ഉണ്ടായി​രു​ന്നി​ട്ടുണ്ട്‌. കൂടാതെ ദാരി​ദ്ര്യ​വും വിശപ്പും എണ്ണമററ ദശലക്ഷ​ങ്ങളെ ഇരയാ​ക്കി​യി​ട്ടുണ്ട്‌.

കഴിഞ്ഞ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു വർഷങ്ങ​ളിൽ മനുഷ്യ​വർഗ്ഗം സങ്കൽപ്പി​ക്കാ​വുന്ന സകല തരത്തി​ലു​മുള്ള ഗവൺമെൻറു​കൾ പരീക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കി​യി​ട്ടുണ്ട്‌. എന്നിരു​ന്നാ​ലും മനുഷ്യ​വർഗ്ഗ​ത്തി​ന്റെ ആവശ്യ​ങ്ങളെ തൃപ്‌തി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തിൽ ഒന്നിനു​പി​റകെ മറെറാ​ന്നാ​യി അവ പരാജ​യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. അടുത്ത കാലത്ത്‌, അനേകം രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ കമ്മ്യൂ​ണി​സ്‌ററ്‌ ഗവൺമെൻറു​കൾ ത്യജി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ജനാധി​പത്യ രാഷ്‌ട്ര​ങ്ങ​ളിൽ അനിയ​ന്ത്രി​ത​മായ കുററ​കൃ​ത്യ​വും ദാരി​ദ്ര്യ​വും സാമ്പത്തി​ക​മായ അസ്ഥിര​ത​യും അഴിമ​തി​യും ഉണ്ട്‌. യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ എല്ലാത്ത​ര​ത്തി​ലു​മുള്ള മാനു​ഷ​ഗ​വൺമെൻറു​കൾ കുറവു​ള്ള​വ​യെന്ന്‌ തെളി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.

കൂടാതെ, ദൈവം ശാസ്‌ത്രീ​യ​മാ​യും ഭൗതി​ക​മാ​യു​മുള്ള തങ്ങളുടെ നേട്ടത്തി​ന്റെ അത്യു​ച്ച​ത്തിൽ വരുന്ന​തിന്‌ മനുഷ്യർക്ക്‌ സമയം അനുവ​ദി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അമ്പിനും വില്ലി​നും പകരം ആണവമി​സൈ​ലു​കൾ വരു​മ്പോൾ അത്‌ യഥാർത്ഥ പുരോ​ഗ​തി​യാ​ണോ? ആളുകൾക്ക്‌ ശൂന്യാ​കാ​ശ​ത്തി​ലേക്ക്‌ സഞ്ചരി​ക്കാ​നാ​വു​മെ​ങ്കി​ലും ഭൂമി​യിൽ സമാധാ​ന​ത്തോ​ടെ ഒരുമി​ച്ചു വസിക്കാൻ കഴിയാ​ത്ത​പ്പോ​ഴും ദശലക്ഷ​ക്ക​ണ​ക്കിന്‌ ആളുകൾ കുററ​കൃ​ത്യം​നി​മി​ത്തം രാത്രി​യിൽ വെളി​യിൽ പോകാൻ ഭയപ്പെ​ടു​മ്പോ​ഴും അത്‌ യഥാർത്ഥ പുരോ​ഗ​തി​യാ​ണോ?

മനുഷ്യർക്ക്‌ ആഹാര​വും ജലവും വായു​വും കൂടാതെ ജീവി​ക്കാൻ സാധി​ക്കാ​ത്ത​തു​പോ​ലെ, വിജയ​ക​ര​മാ​യി ‘തങ്ങളുടെ സ്വന്തം കാലടി​കളെ നയിക്കാൻ’ ഒരിക്ക​ലും സാധ്യമല്ല എന്നാണ്‌ കാലം പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നത്‌. നാം ആഹാര​ത്തെ​യും ജലത്തെ​യും വായു​വി​നെ​യും ആശ്രയി​ക്കാൻ സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ സുനി​ശ്ചി​ത​മാ​യി, നാം നമ്മുടെ നിർമ്മാ​താ​വി​ന്റെ മാർഗ്ഗ​നിർദ്ദേ​ശത്തെ ആശ്രയി​ക്കാൻ രൂപകൽപ്പ​ന​ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.—മത്തായി 4:4.

ദൈവം ദുഷ്ടത​യും കഷ്ടപ്പാ​ടും അനുവ​ദി​ച്ച​തി​നാൽ സ്വത​ന്ത്ര​മായ ഇച്ഛാശ​ക്തി​യെ ദുർവി​നി​യോ​ഗം ചെയ്യു​ന്ന​തി​ന്റെ സങ്കടക​ര​മായ ഫലങ്ങൾ എല്ലാ കാല​ത്തേ​ക്കു​മാ​യി പ്രകട​മാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ദൈവം സ്വത​ന്ത്ര​മായ ഇച്ഛാശ​ക്തി​യെ എടുത്തു​ക​ള​യു​ന്ന​തി​നു പകരം അതിന്റെ ദുരു​പ​യോ​ഗം എന്തർത്ഥ​മാ​ക്കു​ന്നു എന്നു കാണാൻ അനുവ​ദി​ച്ചത്‌ വളരെ വില​യേ​റിയ സമ്മാന​മാണ്‌.

സ്വത​ന്ത്ര​മാ​യ ഇച്ഛാശ​ക്തി​യെ സംബന്ധിച്ച്‌ “സ്‌റേ​റ​റ​റ്‌മെൻറ്‌ ഓഫ്‌ പ്രിൻസി​പ്പിൾസ്‌ ഓഫ്‌ കൺസർവേ​റ​റീവ്‌ ജൂഡേ​യി​സം” എന്ന പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രണം ഇപ്രകാ​രം പറയുന്നു: “നൻമ​യെ​യും തിൻമ​യെ​യും അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​മ്പോൾ ആളുകൾക്ക്‌ തെററായ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പി​നുള്ള യഥാർത്ഥ സാധ്യ​ത​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പി​ന്റെ മുഴു സങ്കൽപ്പ​ന​വും നിരർത്ഥ​ക​മാണ്‌. . . . ലോക​ത്തി​ലെ മിക്ക കഷ്ടപ്പാ​ടും നമുക്കു അനുവ​ദി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന സ്വത​ന്ത്ര​മായ ഇച്‌ഛാ​ശ​ക്തി​യു​ടെ ദുരു​പ​യോ​ഗ​ത്തി​ന്റെ നേരി​ട്ടുള്ള ഫലമാണ്‌.”

യിരെ​മ്യാവ്‌ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞത്‌ ശരിയാ​യി​രു​ന്നു: “തന്റെ കാലടി​കളെ നേരെ നയിക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലും നടക്കുന്ന മനുഷ്യ​നു​ള്ളതല്ല.” “മനുഷ്യൻ തന്റെ ദ്രോ​ഹ​ത്തി​നാ​യി മനുഷ്യ​ന്റെ​മേൽ അധികാ​രം നടത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു”വെന്ന്‌ ശലോ​മോൻ പറഞ്ഞതും ശരിയാ​യി​രു​ന്നു.—സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 8:9.

അത്‌ കഷ്ടപ്പാ​ടു​കൾ നീക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള മമനു​ഷ്യ​ന്റെ കഴിവി​ല്ലാ​യ്‌മയെ സുശക്ത​മാ​യി ചിത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. ശലോ​മോ​നു​പോ​ലും തന്റെ സകല ജ്ഞാന​ത്തോ​ടും സമ്പത്തോ​ടും ശക്തി​യോ​ടും കൂടെ മാനു​ഷ​ഭ​ര​ണ​ത്തിൽനിന്ന്‌ ഉത്ഭൂത​മാ​കുന്ന ദുരി​തത്തെ നേരെ​യാ​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

അപ്പോൾ, ദൈവം എങ്ങനെ കഷ്ടപ്പാ​ടിന്‌ അന്തം വരുത്തും? അവൻ എപ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും മനുഷ്യ​രു​ടെ കഴിഞ്ഞ​കാല കഷ്ടപ്പാ​ടിന്‌ പരിഹാ​രം വരുത്തു​മോ? (g90 10⁄8)

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[9-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ദൈവം മനുഷ്യന്‌ ഒരു പൂർണ്ണ​ത​യുള്ള തുടക്കം കൊടു​ത്തു, എന്നാൽ ദൈവ​ത്തിൽനിന്ന്‌ അന്യ​പ്പെ​ട്ടു​കൊണ്ട്‌ മനുഷ്യന്‌ വിജയ​ക​ര​മാ​യി ‘തന്റെ കാലടി​കളെ നയിക്കാൻ സാധ്യമല്ല’ എന്ന്‌ ചരിത്രം കാണി​ക്കു​ന്നു