ഞാൻ ഒരു നിയമ​വി​രു​ദ്ധ​നാ​യി​രു​ന്നു

അത്‌ 1947 മേയ്‌ 1 ആയിരു​ന്നു. സിസി​ലി​യാ​യി​രു​ന്നു സംഭവ​സ്ഥലം. വാർഷിക തൊഴി​ലാ​ളി ദിനത്തി​ന്റെ ആഘോ​ഷ​ത്തി​നാ​യി, പിഞ്ചു​പൈ​ത​ങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടിയ സ്‌ത്രീ​ക​ളുൾപ്പെടെ ഏകദേശം 3,000 ആളുകൾ ഒരു ചുരത്തിൽ കൂട്ടം​കൂ​ടി​യി​രു​ന്നു. സമീപ​ത്തുള്ള കുന്നു​ക​ളിൽ പതിയി​രു​ന്നി​രുന്ന അപകട​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അവർക്ക​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. തുടർന്നു​ണ്ടായ ദുരന്ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു നിങ്ങൾ വായി​ക്കു​ക​യോ ചലച്ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ കാണു​ക​പോ​ലു​മോ ചെയ്‌തി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാം. 11 പേരുടെ മരണത്തി​നി​ട​യാ​ക്കു​ക​യും 56 പേർക്കു പരി​ക്കേൽപ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌ത ആ കൂട്ട​ക്കൊല പോർട്ടെല്ലാ ഡെല്ലാ ഷിനേ​സ്‌ട്രാ സംഹാരം എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു.

എനിക്ക്‌ ആ ദുരന്ത​ത്തിൽ ഒരു പങ്കുമി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അതിനു​ത്ത​ര​വാ​ദി​യാ​യി​രുന്ന വിഘട​ന​വാ​ദി​ക​ളു​ടെ സംഘത്തിൽ ഞാനു​മുൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. അവരുടെ നേതാവ്‌ സാൽവാ​റ്റോർ ജൂലി​യാ​നോ ആയിരു​ന്നു. മോ​ണ്ടെ​ലേ​പ്രെ ഗ്രാമ​ത്തിൽ ഞങ്ങൾ ഒരുമി​ച്ചാ​ണു വളർന്നു​വ​ന്നത്‌. അദ്ദേഹം എന്നെക്കാൾ ഒരു വയസ്സു മൂത്തതാ​യി​രു​ന്നു. എനിക്ക്‌ 19 വയസ്സാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ 1942-ലെ രണ്ടാം ലോക​മ​ഹാ​യുദ്ധ കാലത്ത്‌ എന്നെ സൈനിക സേവന​ത്തി​നു ക്ഷണിച്ചു. അതിനു​മുമ്പ്‌ ആ വർഷം​തന്നെ ഞാൻ വിറ്റാ മോറ്റി​സി​യു​മാ​യി സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ലാ​കു​ക​യും അവളെ വിവാഹം ചെയ്യു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. ഒടുവിൽ, ഞങ്ങൾക്കു മൂന്ന്‌ പുത്രൻമാ​രു​ണ്ടാ​യി; ആദ്യത്തെ പുത്രൻ 1943-ലാണു പിറന്നത്‌.

ഞാനൊ​രു നിയമ​വി​രു​ദ്ധ​നാ​യി​ത്തീർന്ന​തി​ന്റെ കാരണം

രണ്ടാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധം അവസാ​നിച്ച വർഷമായ 1945-ൽ ഞാൻ സിസി​ലി​യൻ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള സന്നദ്ധ സൈന്യ​ത്തി​ന്റെ (ഇവി​ഐ​എസ്‌) പശ്ചിമ ഡിവി​ഷ​നിൽ ചേർന്നു. സിസി​ലി​യു​ടെ സ്വാത​ന്ത്ര്യ പ്രസ്ഥാനം (എംഐ​എസ്‌) എന്നറി​യ​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന വിഘടന രാഷ്ട്രീ​യ​പാർട്ടി​യു​ടെ അർധ​സൈ​നിക വിഭാ​ഗ​മാ​യി​രു​ന്നു ഇത്‌. ഇവി​ഐ​എസ്‌-ന്റെയും എംഐ​എസ്‌-ന്റെയും ഉന്നത അധികാ​രി​കൾ അപ്പോൾത്തന്നെ ഒരു അഭയാർഥി​യാ​യി​രുന്ന സാൽവാ​റ്റോർ ജൂലി​യാ​നോ​യെ ഞങ്ങളുടെ വിഭാ​ഗ​ത്തി​ന്റെ നായക​നാ​യി നിയമി​ച്ചു.

സിസിലി ദ്വീപി​നോ​ടും ഞങ്ങളുടെ ആളുക​ളോ​ടു​മുള്ള സ്‌നേഹം ഞങ്ങളെ ഒന്നിപ്പി​ച്ചു. ഞങ്ങളനു​ഭ​വിച്ച അനീതി​കൾ ഞങ്ങളെ കുപി​ത​രാ​ക്കി. അതു​കൊണ്ട്‌, അമേരി​ക്കൻ ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളു​ടെ 49-ാം സംസ്ഥാ​ന​മാ​യി സിസി​ലി​യെ അതി​നോ​ടു സംയോ​ജി​പ്പി​ക്കാ​നുള്ള ജൂലി​യാ​നോ സംഘത്തി​ന്റെ പ്രസ്ഥാ​നത്തെ ഞാൻ സ്വാഗതം ചെയ്‌തു. ഇത്‌ സാധ്യ​മാ​ണെന്നു വിശ്വ​സി​ക്കാൻ കാരണ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നോ? തീർച്ച​യാ​യും ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. കാരണം, വാഷി​ങ്‌ടൺ, ഡി.സി.,-യോട്‌ തങ്ങൾക്ക്‌ അടുത്ത ബന്ധമു​ണ്ടെ​ന്നും ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളു​ടെ പ്രസി​ഡ​ന്റായ ഹാരി എസ്‌. ട്രുമാൻ അത്തരം സംയോ​ജ​ന​ത്തിന്‌ അനുകൂ​ല​മാ​ണെ​ന്നും എംഐ​എസ്‌ അധികാ​രി​കൾ ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഉറപ്പു​ത​ന്നി​രു​ന്നു.

നിയമ​വി​രുദ്ധ പ്രവർത്ത​നം

തട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​തും പ്രമു​ഖ​രായ ആളുകളെ മോച​ന​ദ്ര​വ്യ​ത്തി​നു​വേണ്ടി പിടി​ച്ചു​വ​യ്‌ക്കു​ന്ന​തും ആയിരു​ന്നു ഞങ്ങളുടെ സംഘത്തി​ന്റെ മുഖ്യ​മായ പ്രവർത്തനം. ഈ രീതി​യി​ലൂ​ടെ ഞങ്ങൾക്ക്‌ ആവശ്യ​ത്തി​നുള്ള സാധനങ്ങൾ വാങ്ങാ​നുള്ള പണം ലഭിച്ചി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ തട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോയ ഒരാ​ളെ​പ്പോ​ലും ഒരിക്ക​ലും ഉപദ്ര​വി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല. ഞങ്ങൾ അവരെ “ഞങ്ങളുടെ അതിഥി​കൾ” എന്നാണു വിളി​ച്ചത്‌. ഞങ്ങൾക്കു തന്ന മോച​ന​ദ്ര​വ്യം തിരി​കെ​വാ​ങ്ങു​ന്ന​തിന്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ഒരു രസീത്‌ മോചന സമയത്തു ഞങ്ങൾ അവർക്കു നൽകി​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ വിജയം വരിച്ചു​ക​ഴി​യു​മ്പോൾ പണം തിരികെ ലഭിക്കു​ന്ന​തിന്‌ അവർക്ക്‌ ആ രസീത്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കാൻ കഴിയു​മെന്നു ഞങ്ങൾ അവരോ​ടു പറഞ്ഞി​രു​ന്നു.

ഏതാണ്ട്‌ 20 തട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​ക്കു​ക​ളി​ലും ദേശീയ സൈനി​ക​മേ​ധാ​വി​ത്വ​മുള്ള ഒരു പൊലീസ്‌ സേനയായ കാരാ​ബി​ന്യേ​റി​യു​ടെ സേനാ​ഗൃ​ഹ​ങ്ങ​ളിൽ നടത്തിയ സായുധ ആക്രമ​ണ​ങ്ങ​ളി​ലും ഞാൻ പങ്കെടു​ത്തു. എന്നാൽ, ഞാൻ ഒരിക്ക​ലും ആരെയും കൊന്നില്ല എന്നു പറയാൻ എനിക്കു സന്തോ​ഷ​മുണ്ട്‌. വിഘട​ന​വാ​ദി​ക​ളായ ഞങ്ങളുടെ ആക്രമ​ണങ്ങൾ പോർട്ടെല്ലാ ഡെല്ലാ ഷിനേ​സ്‌ട്രാ ഗ്രാമ​ത്തിൽ ചെയ്‌ത ഞങ്ങളുടെ ബുദ്ധി​ശൂ​ന്യ​മായ പ്രവർത്ത​ന​ത്തിൽ പര്യവ​സാ​നി​ച്ചു. അത്‌ ജൂലി​യാ​നോ സംഘത്തി​ലെ പന്ത്ര​ണ്ടോ​ളം പേർ സംഘടി​പ്പി​ച്ച​തും കമ്മ്യു​ണിസ്റ്റ്‌ പാർട്ടി​ക്കെ​തി​രെ തിരി​ച്ചു​വി​ട്ട​തു​മായ ഒരു നടപടി​യാ​യി​രു​ന്നു.

അയൽക്കാ​രും പിന്തു​ണ​ക്കാ​രും ഉൾപ്പെ​ടെ​യുള്ള സാധാരണ ജനങ്ങളെ കൊന്നതു മനഃപൂർവ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ഞങ്ങളെ പിന്തു​ണ​ച്ചി​രു​ന്ന​വ​രും ഞങ്ങളുടെ സംരക്ഷണം ലഭിച്ചി​രു​ന്ന​വ​രു​മായ ആളുകൾ ഞങ്ങൾ അവരെ വഞ്ചിച്ച​താ​യി വിശ്വ​സി​ച്ചു. അന്നുമു​തൽ ജൂലി​യാ​നോ സംഘത്തി​ലെ നിയമ​വി​രു​ദ്ധർക്കെ​തി​രെ​യുള്ള വേട്ടയാ​ടൽ കഠിന​മാ​യി​രു​ന്നു. പൊലീ​സിന്‌ മുന്നറി​യി​പ്പു ലഭിച്ച​ശേഷം എന്റെ പല സ്‌നേ​ഹി​ത​രും അറസ്റ്റു​ചെ​യ്യ​പ്പെട്ടു. 1950 മാർച്ച്‌ 19-ന്‌ ഞാൻ ഒരു കെണി​യി​ല​ക​പ്പെ​ടു​ക​യും അറസ്റ്റു​ചെ​യ്യ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തു. ആ വേനൽക്കാ​ലത്ത്‌ ജൂലി​യാ​നോ​യും കൊല്ല​പ്പെട്ടു.

തടവും ശിക്ഷാ​വി​ധി​യും

പലെർമോ​യി​ലെ ഒരു തടവിൽ എന്നെ അനിശ്ചിത വിചാ​ര​ണ​യ്‌ക്കാ​യി തടഞ്ഞു​വച്ചു. എന്റെ യുവതി​യായ ഭാര്യ​യിൽനി​ന്നും മൂന്നു പുത്രൻമാ​രിൽനി​ന്നും വേർപെ​ട്ടു​ക​ഴി​ഞ്ഞ​തിൽ എനിക്കു വ്യസനം തോന്നി. എങ്കിലും, ശരിയാ​ണെ​ന്നെ​നി​ക്കു തോന്നി​യ​തി​നു​വേണ്ടി പോരാ​ടു​ന്ന​തി​നുള്ള ആഗ്രഹം തീർത്തും നിരാ​ശ​നാ​കു​ന്ന​തിൽനി​ന്നും എന്നെ കാത്തു. സമയം കളയാ​നാ​യി ഞാൻ വായന തുടങ്ങി. ഒരു പുസ്‌തകം, ബൈബിൾ വായി​ക്കാ​നുള്ള എന്റെ ആഗ്രഹ​ത്തി​നു പ്രചോ​ദ​ന​മാ​യി. 19-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ രാഷ്ട്രീയ കാരണ​ങ്ങ​ളാൽ തടവി​ലാ​ക്ക​പ്പെട്ട ഒരു ഇറ്റലി​ക്കാ​ര​നായ സിൽവ്യോ പെല്ലി​ക്കോ​യു​ടെ ആത്മകഥ​യാ​യി​രു​ന്നു അത്‌.

തടവിൽവച്ച്‌ തന്റെ​യൊ​പ്പം എല്ലായ്‌പോ​ഴും ഒരു നിഘണ്ടു​വും ബൈബി​ളും ഉണ്ടായി​രു​ന്ന​താ​യി പെല്ലി​ക്കോ എഴുതി. ഞാനും എന്റെ കുടും​ബ​വും റോമൻ കത്തോ​ലി​ക്ക​രാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ഞാൻ ബൈബി​ളി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ഒന്നും​തന്നെ കേട്ടി​രു​ന്നില്ല. അതു​കൊണ്ട്‌ ഒരു പ്രതി കിട്ടാ​നാ​യി ഞാൻ അധികാ​രി​ക​ളോട്‌ അപേക്ഷി​ച്ചു. അതു നിരോ​ധി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണെന്ന്‌ എന്നോടു പറഞ്ഞു. പക്ഷേ മത്തായി, മർക്കോസ്‌, ലൂക്കോസ്‌, യോഹ​ന്നാൻ എന്നീ സുവി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒരു പ്രതി എനിക്കു ലഭിച്ചു. പിന്നീട്‌, മുഴു ബൈബി​ളി​ന്റെ​യും ഒരു പ്രതി എനിക്കു ലഭിച്ചു. അതി​പ്പോ​ഴും ഞാൻ ഒരു വില​യേ​റിയ സ്‌മാ​ര​ക​വ​സ്‌തു​വാ​യി സൂക്ഷി​ക്കു​ന്നു.

ഒടുവിൽ, 1951-ൽ റോമി​നു സമീപ​മുള്ള വിറ്റെർബോ​യിൽവച്ച്‌ എന്റെ വിചാരണ ആരംഭി​ച്ചു. അത്‌ 13 മാസം നീണ്ടു​നി​ന്നു. രണ്ടു ശിഷ്ടാ​യു​സ്സു​ക​ളി​ലേ​ക്കും കൂടാതെ 302 വർഷ​ത്തേ​ക്കും എനിക്കു തടവു​ശിക്ഷ വിധിച്ചു! ഞാനൊ​രി​ക്ക​ലും തടവിൽനി​ന്നു ജീവ​നോ​ടെ പുറത്തു​വ​രു​ക​യി​ല്ലെന്ന്‌ അത്‌ അർഥമാ​ക്കി.

ബൈബിൾ സത്യങ്ങൾ പഠിക്കു​ന്നു

പലെർമോ​യി​ലെ തടവിൽ തിരി​ച്ചെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ, ജൂലി​യാ​നോ​യു​ടെ ഒരു കസിനാ​യി​രുന്ന ഞങ്ങളുടെ സംഘത്തി​ലെ ഒരു അംഗത്തെ തടവി​ലാ​ക്കി​യി​രുന്ന ഭാഗത്താണ്‌ എന്നെയും ആക്കിയത്‌. എന്നെ അറസ്റ്റു​ചെ​യ്‌ത​തി​നു മൂന്നു വർഷം മുമ്പ്‌ അദ്ദേഹത്തെ അറസ്റ്റു​ചെ​യ്‌തി​രു​ന്നു. അത്ഭുത​ക​ര​മായ ബൈബിൾ വാഗ്‌ദാ​ന​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു തന്നോടു സംസാ​രിച്ച സ്വിറ്റ്‌സർലൻഡിൽനി​ന്നുള്ള ഒരു യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷിയെ അദ്ദേഹം നേരത്തെ തടവിൽവച്ചു കണ്ടുമു​ട്ടി​യി​രു​ന്നു. ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ സുവാർത്ത പ്രസം​ഗി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴാണ്‌ ആ മനുഷ്യൻ പലെർമോ​യി​ലെ സഹസാ​ക്ഷി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം അറസ്റ്റു​ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടത്‌. (മത്തായി 24:14) അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ അറസ്റ്റ്‌ വൈദി​കാം​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്രേര​ണ​യു​ടെ ഫലമാ​യി​രു​ന്നു​വെന്ന്‌ ഞാൻ പിന്നീട്‌ അറിഞ്ഞു.

നിയമ​വി​രു​ദ്ധ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളിൽ ഏർപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ഞാൻ ദൈവ​ത്തി​ലും സഭാ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​ക​ളി​ലും വിശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌, വിശു​ദ്ധൻമാർ എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​വരെ പൂജി​ക്കു​ന്നതു തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​വി​രു​ദ്ധ​മാ​ണെ​ന്നും പത്തു കൽപ്പന​ക​ളി​ലൊന്ന്‌ ആരാധ​ന​യി​ലെ പ്രതി​മ​ക​ളു​ടെ ഉപയോ​ഗത്തെ വിലക്കി​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യത്‌ എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു. (പുറപ്പാ​ടു 20:3, 4) ഞാൻ വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം, ഉണരുക! മാസി​ക​ക​ളു​ടെ വരിസം​ഖ്യ​കൾ സ്വീക​രി​ച്ചു. അവ എനിക്കു വളരെ അമൂല്യ​മാ​യി​ത്തീർന്നു. ഞാൻ വായിച്ച എല്ലാ സംഗതി​ക​ളും എനിക്കു മനസ്സി​ലാ​യില്ല. എന്നാൽ ഞാൻ എത്രയ​ധി​കം വായി​ച്ചു​വോ, രക്ഷപ്പെ​ടേ​ണ്ട​തി​ന്റെ ആവശ്യം എനിക്ക്‌ അത്രയ​ധി​കം അനുഭ​വ​പ്പെട്ടു, ജയിലിൽ നിന്നല്ല, പിന്നെ​യോ മത കാപട്യ​ത്തി​ന്റെ​യും ആത്മീയ അന്ധകാ​ര​ത്തി​ന്റെ​യും തടവറ​യിൽനിന്ന്‌.

ദൈവത്തെ പ്രസാ​ദി​പ്പി​ക്കാ​നാ​യി ഞാൻ പഴയ വ്യക്തി​ത്വം ഉരിഞ്ഞു​ക​ള​യു​ക​യും സൗമ്യ​വും ക്രിസ്‌തു​യേ​ശു​വി​ന്റേ​തി​നോ​ടു സമാന​വു​മായ പുതിയ ഒന്ന്‌ ധരിക്കു​ക​യും ചെയ്യേ​ണ്ട​തു​ണ്ടെന്ന്‌ ഒടുവിൽ ഞാൻ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. (എഫെസ്യർ 4:20-24) എന്റെ മാറ്റം ക്രമേ​ണ​യാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കിലും പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ ഞാൻ എന്റെ സഹ തടവു​കാർക്കു​വേണ്ടി കാര്യങ്ങൾ ചെയ്‌തു​തു​ടങ്ങി. മനസ്സി​ലാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രുന്ന മഹത്തായ കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു ഞാൻ അവരോ​ടു സംസാ​രി​ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അങ്ങനെ 1953-ൽ എന്നെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം സന്തോ​ഷ​ക​ര​മായ ഒരു കാലഘട്ടം ആരംഭി​ച്ചു. എന്നാൽ പ്രതി​ബ​ന്ധങ്ങൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു.

പുരോ​ഹി​ത​നിൽനി​ന്നുള്ള എതിർപ്പ്‌

ഞാൻ വീക്ഷാ​ഗോ​പു​ര​ത്തി​നും ഉണരുക!യ്‌ക്കും വരിസം​ഖ്യ സ്വീക​രിച്ച്‌ ആറു മാസം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ അവയുടെ വരവു നിന്നു. ഞാൻ തടവു​കാ​രു​ടെ കത്തിട​പാട്‌ സെൻസർ ചെയ്യുന്ന ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥന്റെ അടുത്തു​പോ​യി വിവര​മ​റി​യി​ച്ചു. തടങ്കലി​ലെ പുരോ​ഹി​ത​നാണ്‌ അവയുടെ വരവു തടസ്സ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തെന്ന്‌ അദ്ദേഹം എന്നോടു പറഞ്ഞു.

പുരോ​ഹി​ത​നെ ഒന്നു കണ്ടോട്ടെ എന്നു ഞാൻ അപേക്ഷി​ച്ചു. ഞങ്ങളുടെ ചർച്ചയു​ടെ സമയത്ത്‌, ആരാധ​ന​യി​ലെ പ്രതി​മ​ക​ളു​ടെ ഉപയോ​ഗ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറയുന്ന പുറപ്പാ​ടു 20:3, 4; യെശയ്യാ​വു 44:14-17 തുടങ്ങിയ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ ഉൾപ്പെടെ ബൈബി​ളിൽനി​ന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കിയ കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ കാണി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. “ഭൂമി​യിൽ ആരെയും പിതാവു എന്നു വിളി​ക്ക​രു​തു” എന്ന, മത്തായി 23:8, 9-ൽ രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കുന്ന യേശു​വി​ന്റെ വാക്കു​ക​ളും ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ വായി​ച്ചു​കേൾപ്പി​ച്ചു. പഠിപ്പി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നാ​യ​തു​കൊണ്ട്‌ എനിക്കു ബൈബിൾ മനസ്സി​ലാ​കു​ക​യി​ല്ലെന്ന്‌, നീരസം തോന്നി അദ്ദേഹം മറുപടി നൽകി.

അതി​നോ​ട​കം​തന്നെ ഞാൻ എന്റെ വ്യക്തി​ത്വ​ത്തി​നു മാറ്റം​വ​രു​ത്താൻ തുടങ്ങി​യതു നന്നായി—അല്ലെങ്കിൽ, ഞാൻ എന്താണു ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്ന​തെന്ന്‌ എനിക്ക​റി​യില്ല. ശാന്തനാ​യി ഞാൻ ഇങ്ങനെ ഉത്തരം നൽകി: “അതേ, ഞാൻ പഠിപ്പി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നാ​ണെ​ന്നതു സത്യം​തന്നെ. എന്നാൽ പഠിപ്പുള്ള നിങ്ങൾ എന്നെ ബൈബിൾ സത്യങ്ങൾ പഠിപ്പി​ക്കാൻ ഒന്നും ചെയ്‌തി​ട്ടില്ല.” യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ സാഹി​ത്യം ലഭിക്ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ കത്തോ​ലി​ക്കാ മതം വിട്ടു​പോ​രു​ന്ന​തി​നാ​യി ഞാൻ നീതി​ന്യാ​യ മന്ത്രാ​ല​യ​ത്തോട്‌ അപേക്ഷി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​മെന്നു പുരോ​ഹി​തൻ മറുപടി നൽകി. ഞാൻ അപ്പോൾത്തന്നെ അങ്ങനെ ചെയ്‌തു. പക്ഷേ അപേക്ഷ സ്വീക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടില്ല. എങ്കിലും, പിന്നീട്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളി​ലൊ​രാ​ളാ​യി എന്നെ രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കി​ട്ടാ​നും വീണ്ടും മാസി​കകൾ സ്വീക​രി​ക്കാ​നും കഴിഞ്ഞു. എന്നാൽ എനിക്കു വളരെ നിർബന്ധം പിടി​ക്കേ​ണ്ടി​വന്നു.

തുറു​ങ്കിൽ ഒരു രാജ്യ​ഹാൾ

എനിക്കു പണം സമ്പാദി​ച്ചു കുടും​ബ​ത്തിന്‌ അയച്ചു​കൊ​ടു​ക്കാൻ കഴിയ​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണ​മുള്ള ഒരു ജോലി തരാ​മോ​യെന്നു ഞാൻ കുറേ നാളായി തടവു​മേ​ധാ​വി​യോ​ടു ചോദി​ച്ചി​രു​ന്നു. എനിക്കു ജോലി​ത​ന്നാൽ മറ്റുള്ള​വർക്കും കൊടു​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​മെ​ന്നും അതു സാധ്യ​മ​ല്ലെ​ന്നും അദ്ദേഹം എല്ലായ്‌പോ​ഴും പറഞ്ഞു. എന്നാൽ 1955 ആഗസ്റ്റ്‌ 5-ന്‌ രാവിലെ മേധാവി എന്നെ ഒരു സന്തോ​ഷ​വാർത്ത അറിയി​ച്ചു—തടവി​നു​ള്ളിൽ ക്ലാർക്കാ​യി എനിക്കു ജോലി ലഭിച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

തടവു​മേ​ധാ​വി​യു​ടെ ആദരവു പിടി​ച്ചു​പ​റ്റാൻ എന്റെ ജോലി എന്നെ പ്രാപ്‌ത​നാ​ക്കി. ബൈബി​ള​ധ്യ​യന യോഗങ്ങൾ നടത്താ​നാ​യി ഒരു സ്റ്റോർ മുറി ഉപയോ​ഗി​ക്കാ​നുള്ള അനുവാ​ദ​വും അദ്ദേഹം ദയാപൂർവം എനിക്കു നൽകി. അങ്ങനെ, ഉപയോ​ഗ​ശൂ​ന്യ​മായ ഫയൽ അലമാ​ര​ക​ളിൽനി​ന്നുള്ള തടിയു​പ​യോ​ഗിച്ച്‌ 1956-ൽ ഞാൻ, രാജ്യ​ഹാൾ—യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ യോഗ​സ്ഥ​ലങ്ങൾ അങ്ങനെ​യാ​ണു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നത്‌—ആയി കണക്കാ​ക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒന്നിനു​വേണ്ടി ബഞ്ചുകൾ തയ്യാറാ​ക്കി. ഞാൻ എല്ലാ ഞായറാ​ഴ്‌ച​യും മറ്റ്‌ അന്തേവാ​സി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം അവിടെ ഒന്നിച്ചു​കൂ​ടി. ബൈബിൾ ചർച്ചകൾക്കുള്ള ഞങ്ങളുടെ അത്യുച്ച ഹാജർ 25-ഓള​മെത്തി.

കാല​ക്ര​മ​ത്തിൽ, ഞാൻ യോഗങ്ങൾ നടത്തു​ന്നതു പുരോ​ഹി​തൻ കണ്ടെത്തി, അദ്ദേഹം രോഷാ​കു​ല​നാ​യി​ത്തീർന്നു. അതിന്റെ ഫലമായി, 1957-ലെ വേനൽക്കാ​ലത്ത്‌ എന്നെ പലെർമോ​യിൽനി​ന്നും എൽബ ദ്വീപി​ലുള്ള പോർട്ടോ ആറ്റ്‌സു​റോ​യി​ലെ കാരാ​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലേക്കു മാറ്റി. ഈ സ്ഥലം വളരെ കുപ്ര​സി​ദ്ധ​മായ ഒന്നായി​രു​ന്നു.

തടവിൽവെച്ച്‌ സ്‌നാ​പ​ന​മേൽക്കു​ന്നു

അവിടെ എത്തി​ച്ചേർന്ന​പ്പോൾ എന്നെ 18 ദിവസം ഏകാന്ത തടവി​ലി​ട്ടു. അവി​ടെ​യാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ ബൈബിൾ കൈവശം വയ്‌ക്കാൻപോ​ലും എനിക്ക്‌ അനുവാ​ദ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. പിന്നീട്‌, കത്തോ​ലി​ക്കാ മതം വിട്ടു​പോ​രാൻ എന്നെ അനുവ​ദി​ക്ക​ണ​മെന്ന്‌ അപേക്ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു വീണ്ടും ഞാൻ നീതി​ന്യാ​യ മന്ത്രാ​ല​യ​ത്തിന്‌ എഴുതി. എന്നാൽ ഇത്തവണ ഞാൻ റോമി​ലെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ബ്രാഞ്ച്‌ ഓഫീ​സി​നോ​ടു സഹായം ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. പത്തുമാ​സം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ, ദീർഘ​നാൾ കാത്തി​രുന്ന ആ ഉത്തരം ലഭിച്ചു. മന്ത്രാ​ലയം എന്റെ മതം മാറ്റം അംഗീ​ക​രി​ച്ചു! ബൈബി​ളും മാസി​ക​ക​ളും മറ്റു ബൈബിൾ സാഹി​ത്യ​ങ്ങ​ളും എനിക്കു ലഭിക്കു​മെന്നു മാത്രമല്ല, യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ഒരു ശുശ്രൂ​ഷകൻ എന്നെ ക്രമമാ​യി സന്ദർശി​ക്കു​മെ​ന്നും ഇത്‌ അർഥമാ​ക്കി.

ഇറ്റലി​യി​ലെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ബ്രാഞ്ച്‌ ഓഫീ​സിൽനി​ന്നുള്ള ജൂസെപ്പേ റൊമാ​നൊ എന്നെ ആദ്യമാ​യി സന്ദർശി​ച്ച​പ്പോൾ എനിക്കു​ണ്ടായ സന്തോ​ഷ​ത്തിന്‌ അതിരി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. യഹോ​വ​യ്‌ക്കുള്ള എന്റെ സമർപ്പണം ജലസ്‌നാ​പനം വഴി ഒടുവിൽ പ്രതീ​ക​പ്പെ​ടു​ത്താ​നുള്ള ക്രമീ​ക​ര​ണങ്ങൾ തടവ്‌ അധികാ​രി​ക​ളു​ടെ അനുവാ​ദ​ത്തോ​ടെ ചെയ്യ​പ്പെട്ടു. 1958 ഒക്ടോബർ 4-ന്‌ റൊമാ​നൊ സഹോ​ദരൻ, തടവു​മേ​ധാ​വി​യു​ടെ​യും ശിക്ഷണ​ത്തി​ന്റെ മേൽനോ​ട്ട​മുള്ള അധികാ​രി​യു​ടെ​യും മറ്റ്‌ അധികാ​രി​ക​ളു​ടെ​യും സാന്നി​ധ്യ​ത്തിൽ, തടവിലെ പൂന്തോ​ട്ടം നനയ്‌ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കുന്ന വലിയ ടബ്ബിൽവച്ച്‌ എന്നെയും മറ്റൊരു അന്തേവാ​സി​യെ​യും സ്‌നാ​പ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി.

വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം ഒട്ടുമി​ക്ക​പ്പോ​ഴും മറ്റ്‌ അന്തേവാ​സി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പ​മി​രുന്ന്‌ എനിക്കു പഠിക്കാൻ കഴിഞ്ഞി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ മരണത്തി​ന്റെ വാർഷിക സ്‌മാ​ര​കാ​ഘോ​ഷം സൂര്യാ​സ്‌ത​മ​യ​ത്തി​നു ശേഷമാ​യ​തി​നാൽ എനിക്ക്‌ അത്‌ എന്റെ തടവറ​യിൽ ഒറ്റയ്‌ക്കി​രുന്ന്‌ ആചരി​ക്കേ​ണ്ടി​വന്നു. സഹവി​ശ്വാ​സി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം ആയിരി​ക്കു​ന്ന​താ​യി സങ്കൽപ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു ഞാൻ കണ്ണുക​ള​ട​യ്‌ക്കു​ക​യും പ്രാർഥി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

തടവിൽ ശിഷ്യരെ ഉളവാ​ക്കു​ന്നു

1968-ൽ എന്നെ പേസരോ പ്രവി​ശ്യ​യി​ലുള്ള ഫോ​സോം​ബ്രോ​നേ​യി​ലെ തടവറ​യി​ലേക്കു മാറ്റി. അവി​ടെ​വച്ചു ഞാൻ ബൈബിൾ സത്യങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു സംസാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ നല്ല ഫലങ്ങൾ ആസ്വദി​ച്ചു. ഞാൻ ആതുര ശുശ്രൂ​ഷാ വിഭാ​ഗ​ത്തി​ലാ​ണു ജോലി​ചെ​യ്‌തത്‌. അവിടെ സാക്ഷീ​ക​ര​ണ​ത്തി​നുള്ള അവസരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക എളുപ്പ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഏമാൻവെലേ ആൾറ്റാ​വി​ല്ലാ എന്ന ഒരു അന്തേവാ​സി​യു​ടെ പുരോ​ഗതി കാണു​ന്നതു പ്രത്യേ​കി​ച്ചും സന്തോ​ഷ​പ്ര​ദ​മാ​യി​രു​ന്നു. പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 19:19-ലെ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം ബാധക​മാ​ക്കു​ക​യും മാന്ത്രിക കലകളെ സംബന്ധിച്ച തന്റെ പുസ്‌തകം നശിപ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യേ​ണ്ട​തു​ണ്ടെന്നു രണ്ടുമാ​സത്തെ പഠനത്തി​നു​ശേഷം അദ്ദേഹം മനസ്സി​ലാ​ക്കി. പിന്നീട്‌ ഏമാൻവെലേ ഒരു യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​യാ​യി​ത്തീർന്നു.

അടുത്ത​വർഷം എന്നെ നേപ്പിൾസിന്‌ അകലെ ഉൾക്കട​ലി​ലുള്ള പ്രോ​ചി​ഡാ ദ്വീപി​ലുള്ള തടവറ​യി​ലേക്കു മാറ്റി. നല്ല നടത്ത കാരണം ഒരിക്കൽക്കൂ​ടി ആതുര ശുശ്രൂ​ഷാ വിഭാ​ഗ​ത്തിൽ എന്നെ നിയമി​ച്ചു. അവി​ടെ​വച്ച്‌ ഞാൻ മാര്യോ മോ​റേ​നോ എന്നു പേരുള്ള സ്ഥൈര്യ​ലേ​പനം ലഭിച്ച കത്തോ​ലി​ക്ക​നായ ഒരു അന്തേവാ​സി​യെ കണ്ടുമു​ട്ടി. കണക്കെ​ഴു​ത്തു ഡിപ്പാർട്ടു​മെൻറിൽ ജോലി​ചെ​യ്യുന്ന അദ്ദേഹ​വും ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​മുള്ള ഒരു സ്ഥാനത്താ​യി​രു​ന്നു.

ഒരു ദിവസം വൈകു​ന്നേരം മാര്യോ വായി​ക്കാൻ എന്തെങ്കി​ലും കൊടു​ക്കാ​മോ​യെന്നു ചോദി​ച്ചു. നിത്യ​ജീ​വ​നി​ലേക്കു നയിക്കുന്ന സത്യംa എന്ന പുസ്‌തകം ഞാൻ അദ്ദേഹ​ത്തി​നു കൊടു​ത്തു. അദ്ദേഹം പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ താൻ വായിച്ച കാര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്രാധാ​ന്യം മനസ്സി​ലാ​ക്കി. ഞങ്ങൾ ഒരു ബൈബി​ള​ധ്യ​യനം ആരംഭി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ദിവസ​വും മൂന്നു പായ്‌ക്കറ്റ്‌ സിഗരറ്റു വലിച്ചി​രുന്ന മാര്യോ ആ ശീലം നിർത്തി. കൂടാതെ, തടവിൽ ചെയ്യുന്ന കണക്കെ​ഴു​ത്തു ജോലി​യിൽ സത്യസ​ന്ധ​ത​യു​ള്ള​വ​നാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും അദ്ദേഹം മനസ്സി​ലാ​ക്കി. അദ്ദേഹം തന്റെ പ്രതി​ശ്രു​ത​വ​ധു​വി​നു സാക്ഷ്യം നൽകാൻ തുടങ്ങി. അവളും ബൈബിൾ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​കൾ സ്വീക​രി​ച്ചു. അധികം താമസി​യാ​തെ, അവർ തടവിൽവച്ച്‌ വിവാ​ഹി​ത​രാ​യി. 1975-ൽ നേപ്പിൾസി​ലെ ഒരു കൺ​വെൻ​ഷ​നിൽവച്ച്‌ മാര്യോ​യു​ടെ ഭാര്യ സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റു. അവളുടെ ഭർത്താവ്‌ തടവിൽവച്ച്‌ അതേ ദിവസം​തന്നെ സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റു എന്നു കേട്ട​പ്പോൾ അവൾക്കു വളരെ സന്തോ​ഷ​മ​നു​ഭ​വ​പ്പെട്ടു!

എന്നെ പ്രോ​ചി​ഡാ​യിൽ വന്നു സന്ദർശിച്ച സാക്ഷി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം വാരം​തോ​റും സംഭാ​ഷ​ണങ്ങൾ നടത്തു​ന്ന​തിന്‌ എനിക്ക്‌ അനുവാ​ദം ലഭിച്ചു. ഭക്ഷണം തയ്യാറാ​ക്കി സന്ദർശക ഹാളിൽവച്ച്‌ അവരോ​ടൊ​പ്പ​മി​രു​ന്നു കഴിക്കാ​നും എനിക്ക്‌ അനുവാ​ദം ലഭിച്ചു. ഒരു സമയത്തു പത്തോളം പേർക്ക്‌ അവിടെ വരാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു. യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ സഞ്ചാര മേൽവി​ചാ​ര​കൻമാർ സന്ദർശി​ച്ച​പ്പോൾ അവരുടെ സ്ലൈഡ്‌ പ്രദർശ​നങ്ങൾ കാണി​ക്കാ​നുള്ള അനുവാ​ദം എനിക്കു ലഭിച്ചു. ഒരിക്കൽ 14 സാക്ഷികൾ സന്ദർശി​ച്ച​പ്പോൾ വീക്ഷാ​ഗോ​പുര അധ്യയനം നടത്തു​ന്ന​തി​ന്റെ ആനന്ദം അനുഭ​വി​ക്കാൻ എനിക്കു കഴിഞ്ഞു. അധികാ​രി​കൾ എന്നെ പൂർണ​മാ​യി വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന​താ​യി തോന്നി. നിയമിത ദിവസ​ങ്ങ​ളിൽ വൈകു​ന്നേരം ആകാറാ​കു​മ്പോൾ ഞാൻ തടവിലെ മുറി​കൾതോ​റും നടന്നു പ്രസം​ഗി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

വ്യത്യ​സ്‌ത തടവു​ക​ളി​ലാ​യി 24 വർഷം ചെലവ​ഴി​ച്ച​ശേഷം 1974-ൽ ഒരു ജഡ്‌ജി എന്നെ സന്ദർശി​ച്ചു. ക്ഷമാപ​ണ​ത്തി​നാ​യി അപേക്ഷ കൊടു​ക്കാൻ അദ്ദേഹം എന്നെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. അപ്രകാ​രം ചെയ്യു​ന്നത്‌ പോർട്ടെല്ലാ ഡെല്ലാ ഷിനേ​സ്‌ട്രാ സംഹാ​ര​ത്തിൽ ഉൾപ്പെ​ട്ടു​വെ​ന്ന​തി​ന്റെ സമ്മതമാ​യി​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ അത്‌ അത്ര ഉചിത​മാ​യി ഞാൻ കണക്കാ​ക്കി​യില്ല. കാരണം ഞാൻ അതിൽ പങ്കെടു​ത്തി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

വലിയ സന്തോ​ഷ​ത്തി​ന്റെ അവസരങ്ങൾ

1975-ൽ ഒരു പുതിയ നിയമം തടവിൽനിന്ന്‌ ഒരു നിശ്ചിത കാലയ​ള​വി​ലേക്കു പുറത്തു​പോ​കാ​നുള്ള അനുവാ​ദം നൽകി. അങ്ങനെ, നേപ്പിൾസ്‌ നഗരത്തിൽ വച്ചുനടന്ന, യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ കൺ​വെൻ​ഷ​നിൽ പങ്കെടു​ക്കാ​നുള്ള അവസരം എനിക്കു ലഭിച്ചു. അത്‌ ഞാൻ പങ്കെടുത്ത ആദ്യത്തെ കൺ​വെൻ​ഷൻ ആയിരു​ന്നു. മറക്കാ​നാ​വാത്ത അഞ്ചു ദിനങ്ങൾ ഞാൻ ആസ്വദി​ച്ചു. മുമ്പെ​ങ്ങും കണ്ടിട്ടു​ള്ള​തി​നെ​ക്കാ​ള​ധി​കം ക്രിസ്‌തീയ സഹോ​ദരീ സഹോ​ദ​രൻമാ​രെ ആ സമയത്തു ഞാൻ കണ്ടുമു​ട്ടി.

എനിക്കു പ്രത്യേക സന്തോഷം കൈവ​രു​ത്തി​യത്‌ ഒടുവിൽ, വളരെ​യ​ധി​കം വർഷങ്ങൾക്കു​ശേഷം എന്റെ കുടും​ബ​വു​മാ​യി വീണ്ടും ഒന്നിക്കു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. എന്റെ ഭാര്യ വിറ്റാ എന്നോടു വിശ്വ​സ്‌ത​യാ​യി നില​കൊ​ണ്ടു, എന്റെ പുത്രൻമാർ തങ്ങളുടെ 20-കളിലും 30-കളിലു​മുള്ള യുവാ​ക്ക​ളാ​യി​ത്തീർന്നി​രു​ന്നു.

തടവിൽനിന്ന്‌ അനേകം തവണ അവധിക്കു പോരാൻ കഴിഞ്ഞ പിറ്റേ​വർഷം, മോച​ന​ത്തി​നാ​യി ഞാൻ അപേക്ഷി​ക്ക​ണ​മെന്ന്‌ ഒരു നിർദേശം ലഭിച്ചു. എന്നെക്കു​റി​ച്ചുള്ള പ്രൊ​ബേഷൻ മജിസ്‌​ട്രേ​റ്റി​ന്റെ റിപ്പോർട്ടിൽ എന്റെ അപേക്ഷ സ്വീക​രി​ക്ക​ണ​മെന്ന്‌ അദ്ദേഹം ശുപാർശ​ചെ​യ്‌തു. അദ്ദേഹം ഇപ്രകാ​രം എഴുതി: “ജൂലി​യാ​നോ​യു​ടെ കൽപ്പനകൾ നടപ്പാ​ക്കിയ രക്തദാ​ഹി​യായ യുവാ​വി​നോ​ടുള്ള താരത​മ്യ​ത്തിൽ മാന്നി​നോ ഇന്ന്‌ മറ്റൊരു മനുഷ്യ​നാണ്‌; അദ്ദേഹം പാടേ മാറി​യി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു സുനി​ശ്ചി​ത​മാ​യി പറയാൻ കഴിയും.”

കാല​ക്ര​മേണ, പ്രോ​ചി​ഡാ​യി​ലെ തടവ്‌ അധികാ​രി​കൾ എനിക്കുള്ള മോച​ന​ത്തി​നാ​യി അപേക്ഷി​ച്ചു. ഒടുവിൽ മോചനം അനുവ​ദി​ക്ക​പ്പെട്ടു. 1978 ഡിസംബർ 28-ന്‌ ഞാൻ തടവിൽനി​ന്നും മോചി​ത​നാ​യി. 28 വർഷത്തി​ല​ധി​കം കാരാ​ഗൃഹ ജീവിതം നയിച്ച​ശേഷം സ്വത​ന്ത്ര​നാ​കു​ന്നത്‌ എത്ര സന്തോ​ഷ​ക​ര​മാ​യി​രു​ന്നു!

നീതി​ക്കുള്ള ഏക പ്രത്യാശ

സാൽവാ​റ്റോർ ജൂലി​യാ​നോ​യു​ടെ നേതൃ​ത്വ​ത്തിൻ കീഴിലെ ഒരു തട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​ക്കു​കാ​രൻ എന്നനി​ല​യിൽ ഞാൻ, എന്റെ കുടും​ബ​ത്തി​നും രാജ്യ​ക്കാർക്കും യഥാർഥ സ്വാത​ന്ത്ര്യം കൊണ്ടു​വ​രു​മെന്നു ഞാൻ വിശ്വ​സി​ച്ച​തി​നു​വേണ്ടി പോരാ​ടി. എന്നാൽ, മനുഷ്യർ എത്ര ആത്മാർഥ​രാ​യി​രു​ന്നാ​ലും ഒരു യുവാ​വാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഞാൻ അത്യധി​കം ആഗ്രഹിച്ച നീതി അവർക്ക്‌ ഒരിക്ക​ലും കൊണ്ടു​വ​രാൻ കഴിയി​ല്ലെന്നു ഞാൻ ബൈബി​ളിൽനി​ന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കാ​നി​ട​യാ​യി. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പുത്ര​നായ യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റെ കൈക​ളി​ലെ ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​നു മാത്രമേ വളരെ അത്യാ​വ​ശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കുന്ന, അനീതി​യിൽനി​ന്നുള്ള മോചനം പ്രദാനം ചെയ്യാൻ കഴിയു​ക​യു​ള്ളു​വെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ ബൈബി​ളി​ന്റെ അറിവ്‌ എന്നെ സഹായി​ച്ച​തിന്‌ ഞാൻ നന്ദിയു​ള്ള​വ​നാണ്‌.—യെശയ്യാ​വു 9:6, 7; ദാനീ​യേൽ 2:44; മത്തായി 6:9, 10; വെളി​പ്പാ​ടു 21:3, 4.

ബൈബി​ളി​ന്റെ അത്തരം അറിവു​മൂ​ലം എന്റെ വ്യക്തി​ത്വ​ത്തി​ലു​ണ്ടായ മാറ്റ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പല പത്രങ്ങ​ളും എഴുതി. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, പ്രോ​ചി​ഡാ​യി​ലുള്ള തടവിലെ വാർഡൻ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞതാ​യി പായേസെ സേറാ ഉദ്ധരിച്ചു: “എല്ലാ തടവു​കാ​രും ഫ്രാങ്കി​നെ​പ്പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ തടവറകൾ അപ്രത്യ​ക്ഷ​മാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു; അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ പെരു​മാ​റ്റം കുറ്റമ​റ്റ​താ​യി​രു​ന്നു, അദ്ദേഹം ഒരിക്ക​ലും വഴക്കു​ണ്ടാ​ക്കി​യി​രു​ന്നില്ല, തീരെ നിസ്സാ​ര​മായ ശാസനം​പോ​ലും അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ ഒരിക്ക​ലും ലഭിച്ചി​രു​ന്നില്ല.” ആവേനിർ എന്ന മറ്റൊരു പത്രം ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “അദ്ദേഹം സാധാ​ര​ണ​ക്കാ​രിൽനി​ന്നു വ്യത്യ​സ്‌ത​മായ ഒരു മാതൃകാ തടവു​കാ​ര​നാണ്‌. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ പുനര​ധി​വാ​സം പ്രതീ​ക്ഷി​ച്ച​തി​ലു​മ​ധി​ക​മാണ്‌. അദ്ദേഹ​ത്തി​നു സ്ഥാപന​ങ്ങ​ളോ​ടും തടവ്‌ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥൻമാ​രോ​ടും ആദരവുണ്ട്‌, മാത്രമല്ല അസാധാ​ര​ണ​മായ ആത്മീയ​ത​യും ഉണ്ട്‌.”

പ്രതി​ഫ​ല​ദാ​യ​ക​മായ ഒരു ജീവിതം

യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ഒരു സഭയിൽ ഞാൻ 1984 മുതൽ ഒരു മൂപ്പനും പയനി​യ​റു​മാ​യി—മുഴു​സമയ ശുശ്രൂ​ഷ​കരെ അങ്ങനെ​യാ​ണു വിളി​ക്കു​ന്നത്‌—സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്കു​ക​യാണ്‌. ഞാൻ 15 വർഷം​മുമ്പ്‌ ബൈബി​ളി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള അറിവു പങ്കിട്ട ഒരു തടവു കാവൽക്കാ​രൻ 1990-ൽ എനിക്കു ഫോൺ ചെയ്‌ത്‌ താനും തന്റെ മുഴു കുടും​ബ​വും യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളാ​യി​ത്തീർന്ന​താ​യി പറഞ്ഞു.

എന്നാൽ എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ സന്തോ​ഷാ​നു​ഭവം 1995 ജൂ​ലൈ​യി​ലാ​ണു സംഭവി​ച്ചത്‌. എന്റെ പ്രിയ പത്‌നി വിറ്റാ​യു​ടെ സ്‌നാ​പ​ന​ത്തിൽ പങ്കെടു​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ വലിയ സന്തോഷം ഞാൻ ആ വർഷം ആസ്വദി​ച്ചു. വളരെ​യ​ധി​കം വർഷങ്ങൾക്കു​ശേഷം അവൾ ബൈബിൾ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​കൾ തന്റെ സ്വന്തമാ​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. എന്റെ വിശ്വാ​സം ഇപ്പോൾ പങ്കിടാത്ത എന്റെ മൂന്നു പുത്രൻമാ​രും, ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തിൽനി​ന്നു ഞാൻ പഠിച്ച കാര്യങ്ങൾ ഒരുനാൾ സ്വീക​രി​ക്കു​മാ​യി​രി​ക്കും.

ബൈബിൾ സത്യങ്ങൾ മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ മറ്റുള്ള​വരെ സഹായി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടുള്ള എന്റെ അനുഭ​വങ്ങൾ അനുപ​മ​മായ സന്തോഷം എനിക്കു പ്രദാനം ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നു. നിത്യ​ജീ​വ​നി​ലേക്കു നയിക്കുന്ന പരിജ്ഞാ​നം സ്വന്തമാ​ക്കാ​നി​ട​യാ​കു​ന്ന​തും ആത്മാർഥ​ഹൃ​ദ​യ​രാ​യ​വ​രോട്‌ അതു പങ്കിടാൻ കഴിയു​ന്ന​തും എത്ര പ്രതി​ഫ​ല​ദാ​യ​ക​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു!—യോഹ​ന്നാൻ 17:3.—ഫ്രാങ്ക്‌ മാന്നി​നോ പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം.

[അടിക്കു​റിപ്പ്‌]

[18-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

സിസിലിയിലെ സംഹാരം നടന്ന ചുരം

[19-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

1942-ൽ ഞങ്ങൾ വിവാ​ഹി​ത​രാ​യ​പ്പോൾ

[21-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഞാൻ തടവു കാവൽക്കാ​രു​മാ​യി പലപ്പോ​ഴും ബൈബിൾ സത്യങ്ങൾ പങ്കുവച്ചു

[23-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

എന്റെ ഭാര്യ​യോ​ടൊ​പ്പം