സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന്റെ ചരി​ത്ര​പ​ര​മായ വികാസം

ചരി​ത്ര​ത്തി​ലു​ട​നീ​ളം മനുഷ്യർ സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നു​വേണ്ടി പൊരു​തി​യി​ട്ടുണ്ട്‌. പരസ്യ​മാ​യി ഒരാശ​യ​പ്ര​ക​ടനം നടത്തു​ന്ന​തി​നുള്ള അവകാശം സംബന്ധി​ച്ചു നിയമങ്ങൾ പാസാ​ക്കി​യി​ട്ടുണ്ട്‌, യുദ്ധങ്ങൾ നടത്തി​യി​ട്ടുണ്ട്‌, ജീവൻ നഷ്ടപ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടുണ്ട്‌.

സ്വാഭാ​വി​ക​മെന്നു തോന്നുന്ന അത്തര​മൊ​രു അവകാശം രക്തച്ചൊ​രി​ച്ചി​ലി​നി​ട​യാ​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വണ്ണം പോലും വിവാദം ഇളക്കി​വി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊണ്ട്‌? കഴിഞ്ഞ​കാ​ല​ത്തെ​യും വർത്തമാ​ന​കാ​ല​ത്തെ​യും സമൂഹങ്ങൾ, ഈ അവകാശം വിനി​യോ​ഗി​ക്കു​ന്നതു നിയ​ന്ത്രി​ക്കു​ക​യോ നിരോ​ധി​ക്കു​ക​പോ​ലു​മോ ചെയ്യേ​ണ്ടത്‌ ആവശ്യ​മാ​ണെന്നു കണ്ടെത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌?

ജനങ്ങൾക്കു​വേണ്ട സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന​നു​കൂ​ല​മായ മനോ​ഭാ​വം, ഒരു കൂറ്റൻ പെൻഡു​ലം​പോ​ലെ കാലമാ​കുന്ന ഘടികാ​ര​ത്തിൽ അങ്ങോ​ട്ടു​മി​ങ്ങോ​ട്ടും ആടിയി​ട്ടുണ്ട്‌. സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യം, ആസ്വദി​ക്ക​പ്പെ​ടേണ്ട ഒരു പദവി​യാ​യി ചില​പ്പോൾ വീക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടുണ്ട്‌. മറ്റുചി​ല​പ്പോ​ഴാ​കട്ടെ, ഗവൺമെൻറു​ക​ളോ മതങ്ങളോ കൈകാ​ര്യം​ചെ​യ്യേണ്ട ഒരു പ്രശ്‌ന​മാ​യി അതു പരിഗ​ണി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഒരഭി​പ്രാ​യം പരസ്യ​മാ​യി പ്രകടി​പ്പി​ക്കാ​നുള്ള അവകാ​ശ​ത്തി​നു​വേണ്ടി പൊരു​തി​യി​ട്ടു​ള്ള​വ​രു​ടെ വിവര​ണ​ങ്ങൾകൊണ്ട്‌ ചരിത്രം നിറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ—അതു മിക്ക​പ്പോ​ഴും അവർ കഠിന​മാ​യി പീഡി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​ലോ കൊല്ല​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​ലോ കലാശി​ക്കു​ന്നു—ഈ സംഭവ​ങ്ങ​ളിൽ ചിലതി​ന്റെ ഒരു പുനര​വ​ലോ​കനം, ഈ പ്രശ്‌ന​ത്തി​ലേക്കു നമുക്ക്‌ ഉൾക്കാഴ്‌ച നൽകേ​ണ്ട​താണ്‌.

ചരി​ത്ര​വി​ദ്യാർഥി​കൾ സോ​ക്ര​ട്ടീസ്‌ (പൊ.യു.മു. 470-399) എന്ന ഗ്രീക്ക്‌ തത്ത്വചി​ന്ത​കനെ അനുസ്‌മ​രി​ക്കാ​നി​ട​യുണ്ട്‌. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ വീക്ഷണ​ങ്ങൾക്കും പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​കൾക്കും ഏതെൻസി​ലെ യുവജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ധാർമി​ക​നി​ഷ്‌ഠ​ക​ളു​ടെ​മേൽ ദുഷി​പ്പി​ക്കുന്ന സ്വാധീ​ന​മു​ള്ള​താ​യി കരുത​പ്പെട്ടു. ഇതു ഗ്രീക്ക്‌ അധ്യക്ഷാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ രാഷ്ട്രീയ നേതാ​ക്ക​ളു​ടെ​യും മതനേ​താ​ക്ക​ളു​ടെ​യും ഇടയിൽ, വലിയ സംഭ്ര​മ​ത്തി​നി​ട​യാ​ക്കു​ക​യും അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ മരണത്തിൽ കലാശി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. വ്യവഹാ​ര​സ​മി​തി​യു​ടെ മുമ്പാകെ അദ്ദേഹം നടത്തിയ വാദം, സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യം പരിര​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി നടത്ത​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടുള്ള ഏറ്റവും വാക്‌ചാ​തു​ര്യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടിയ പ്രതി​വാ​ദ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നാ​യി നിലനിൽക്കു​ന്നു: “ജ്ഞാനത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള ഈ അന്വേ​ഷ​ണ​ത്തിൽ എന്റെ അഭി​പ്രാ​യം ഇനി​യൊ​രി​ക്ക​ലും ഞാൻ പ്രകടി​പ്പി​ക്ക​രു​തെ​ന്നും, അങ്ങനെ വീണ്ടും ചെയ്യു​ന്ന​തു​നി​മി​ത്തം പിടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടാൽ ഞാൻ മരി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​മെ​ന്നു​മുള്ള വ്യവസ്ഥ​യിൽ എന്നെ വിട്ടയ​ക്കാ​മെന്നു നിങ്ങൾ വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്യു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ, ‘ഏതെൻസി​ലെ പുരു​ഷ​ന്മാ​രേ, നിങ്ങ​ളേ​ക്കാ​ളു​പ​രി​യാ​യി ഞാൻ ദൈവത്തെ അനുസ​രി​ക്കേ​ണ്ട​താ​കു​ന്നു’ എന്ന്‌ എനിക്കു നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയേണ്ടി വരും. ‘എനിക്കു ജീവനും ശക്തിയും ഉള്ളപ്പോൾ, തത്ത്വജ്ഞാ​നം പിന്തു​ട​രു​ന്ന​തും കണ്ടുമു​ട്ടുന്ന നിങ്ങളി​ലാ​രെ​യും പ്രബോ​ധി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തും ബോധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തും ഞാൻ ഒരിക്ക​ലും നിറു​ത്തു​ക​യില്ല. കാരണം, ദൈവം കൽപ്പി​ക്കു​ന്നതു തീർച്ച​യാ​യും ഇതുത​ന്നെ​യാണ്‌. . . .’ എന്നുമാ​ത്രമല്ല, ഏതെൻസു​കാ​രേ, ‘എന്നെ വിട്ടയ​ച്ചാ​ലും ഇല്ലെങ്കി​ലും ഞാൻ മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പ്രവർത്തി​ക്കില്ല, അതിനു​വേണ്ടി നിരവധി പ്രാവ​ശ്യം മരി​ക്കേണ്ടി വന്നാൽപോ​ലും’ എന്നു ഞാൻ തുടർന്നു​പ​റ​യേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.”

കാലം കടന്നു​പോ​കവേ, റോമൻച​രി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ പ്രാരം​ഭ​ദ​ശ​യിൽ കുറച്ചു നിയ​ന്ത്ര​ണങ്ങൾ മാത്രം ഏർപ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്ന​താ​യി കാണ​പ്പെട്ടു. എന്നാൽ, റോമാ​സാ​മ്രാ​ജ്യം വികസി​ച്ച​തോ​ടെ കൂടുതൽ നിയ​ന്ത്ര​ണങ്ങൾ ഏർപ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെട്ടു. പ്രസംഗ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന്റെ ഏറ്റവും ഇരുണ്ട യുഗത്തിന്‌ ഇതു തുടക്കം​കു​റി​ച്ചു. തിബ​ര്യോ​സി​ന്റെ വാഴ്‌ച​ക്കാ​ലത്ത്‌ (പൊ.യു. 14-37) ഗവൺമെൻറി​നോ അതിന്റെ നയങ്ങൾക്കോ എതിരെ വെട്ടി​ത്തു​റന്നു സംസാ​രി​ച്ച​വ​രോട്‌ ഒരു ദാക്ഷി​ണ്യ​വും കാണി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല; സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ എതിർത്തി​രു​ന്നത്‌ റോം മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. യഹൂദ നേതാ​ക്ക​ന്മാർ യേശു​വി​ന്റെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​ക​ളു​ടെ പേരിൽ അവനെ വധിക്കാൻ പൊന്തി​യോസ്‌ പീലാ​ത്തോ​സി​നെ നിർബ​ന്ധി​ച്ച​തും അവന്റെ അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാർ പ്രസം​ഗ​വേല നിർത്ത​ണ​മെന്നു വ്യക്തമാ​യി ഉത്തരവി​ട്ട​തും ഈ കാലത്താ​യി​രു​ന്നു. നിർത്തു​ന്ന​തി​നു​പ​കരം മരിക്കാൻ ഇവരും തയ്യാറാ​യി​രു​ന്നു.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 5:28, 29.

ചരി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ മിക്ക കാലഘ​ട്ട​ങ്ങ​ളി​ലും, ഗവൺമെൻറു​കൾ അനുവ​ദി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടുള്ള പൊതു​ജ​നാ​വ​കാ​ശങ്ങൾ മിക്ക​പ്പോ​ഴും ഇഷ്ടാനു​സ​രണം മാറ്റു​ക​യോ പിൻവ​ലി​ക്കു​ക​യോ ചെയ്യ​പ്പെട്ടു. ഇതു സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള നിരന്ത​ര​മായ പോരാ​ട്ട​ങ്ങ​ളിൽ കലാശി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. മധ്യകാ​ല​ഘട്ടം മുതൽ ചിലയാ​ളു​കൾ, തങ്ങളുടെ അവകാ​ശങ്ങൾ വ്യക്തമാ​ക്കുന്ന, ആ അവകാ​ശ​ങ്ങ​ളി​ന്മേ​ലുള്ള ഗവൺമെൻറ്‌ നിയ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങൾക്കു പരിമി​തി കൽപ്പി​ക്കുന്ന, ഒരു ലിഖിത പ്രമാണം ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടുണ്ട്‌. തത്‌ഫ​ല​മാ​യി, സാർഥ​ക​മായ അവകാ​ശ​പ​ത്രി​കകൾ രൂപീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടാൻ തുടങ്ങി. മനുഷ്യാ​വ​കാശ രംഗത്ത്‌ ഒരു അതി​പ്ര​ധാ​ന​സം​ഭ​വ​മായ മാഗ്നകാർട്ട ഇവയിൽപെ​ട്ട​താ​യി​രു​ന്നു. പിന്നീട്‌, ഇംഗ്ലീഷ്‌ അവകാ​ശ​പ​ത്രിക (1689), വെർജീ​നിയ അവകാ​ശ​പ്ര​ഖ്യാ​പ​നങ്ങൾ (1776), ഫ്രഞ്ച്‌ മനുഷ്യാ​വ​കാ​ശ​പ്ര​ഖ്യാ​പനം (1789), യു​ണൈ​റ്റഡ്‌ സ്റ്റേറ്റ്‌സ്‌ അവകാ​ശ​പ​ത്രിക (1791) എന്നിവ വന്നു.

17-ഉം 18-ഉം 19-ഉം നൂറ്റാ​ണ്ടു​ക​ളിൽ സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നു​വേണ്ടി ചരി​ത്ര​ത്തി​ലെ പ്രമുഖ വ്യക്തികൾ ശബ്ദമു​യർത്തു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. പറുദീസ നഷ്ടം എഴുതി​യ​തിന്‌ വിശ്രു​ത​നായ ഇംഗ്ലീഷ്‌ കവി ജോൺ മിൽട്ടൺ, പത്രസ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന്മേൽ ഏർപ്പെ​ടു​ത്തിയ നിയ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങൾക്കെ​തി​രെ​യുള്ള വാദമു​ഖം എന്നനി​ല​യിൽ, 1644-ൽ ഏറെ​യോ​പേ​യീ​റ്റീ​ക എന്ന വിഖ്യാ​ത​മായ ഒരു ലഘു​ലേ​ഖ​യെ​ഴു​തി.

നിയ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങൾ നിലനി​ന്നെ​ങ്കിൽത്ത​ന്നെ​യും ഇംഗ്ലണ്ടിൽ സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന്റെ വളർച്ചക്ക്‌ 18-ാം നൂറ്റാണ്ട്‌ സാക്ഷി​യാ​യി. അമേരി​ക്ക​യിൽ, കോള​നി​കൾ വാമൊ​ഴി​യാ​ലും വരമൊ​ഴി​യാ​ലു​മുള്ള സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യ അവകാ​ശ​ത്തി​നാ​യി നിർബന്ധം പിടി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, 1776 സെപ്‌റ്റം​ബർ 28-ലെ കോൺസ്റ്റി​റ്റ്യൂ​ഷൻ ഓഫ്‌ ദ കോമൺവെൽത്ത്‌ ഓഫ്‌ പെൻസിൽവേ​നിയ ഭാഗി​ക​മാ​യി ഇപ്രകാ​രം പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചു: “ആളുകൾക്കു സ്വത​ന്ത്ര​മാ​യി സംസാ​രി​ക്കാ​നും എഴുതാ​നും തങ്ങളുടെ വികാ​രങ്ങൾ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കാ​നു​മുള്ള അവകാ​ശ​മുണ്ട്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ പത്രസ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം നിയ​ന്ത്രി​ക്കാൻ പാടി​ല്ലാ​ത്ത​താണ്‌.”

1791-ലെ യു.എസ്‌. ഭരണഘ​ട​ന​യു​ടെ ഒന്നാം ഭേദഗ​തി​ക്കുള്ള ഒരു പ്രചോ​ദനം ഈ പ്രസ്‌താ​വ​ന​യാ​യി​രു​ന്നു. അത്‌ ജനങ്ങളു​ടെ താലോ​ലി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന അവകാ​ശ​ങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച അമേരി​ക്കൻ ഭരണഘ​ട​നാ​സ്ഥാ​പ​ക​രു​ടെ ചിന്താ​ഗതി വ്യക്തമാ​ക്കി: “ഒരു മതസ്ഥാ​പ​നത്തെ സംബന്ധി​ച്ചോ, മതത്തിന്റെ സ്വത​ന്ത്ര​മായ ആചാരത്തെ വിലക്കി​ക്കൊ​ണ്ടോ; സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യ​മോ പത്രസ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​മോ, സമാധാ​ന​ത്തിൽ സമ്മേളി​ക്കാ​നും അവശത​ക​ളു​ടെ പരിഹാ​രാർഥം ഗവൺമെൻറിന്‌ നിവേ​ദനം നൽകാ​നു​മുള്ള അവകാ​ശ​മോ വെട്ടി​ച്ചു​രു​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടോ ഒരു നിയമ​വും കോൺഗ്രസ്‌ കൊണ്ടു​വ​രി​ക​യില്ല.”

19-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ലെ ഇംഗ്ലീഷ്‌ തത്ത്വചി​ന്ത​ക​നായ ജോൺ സ്റ്റുവാർട്ട്‌ മിൽ 1859-ൽ “സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌” എന്ന ഉപന്യാ​സം പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. അതു പലപ്പോ​ഴും ഉദ്ധരി​ക്ക​പ്പെ​ടുക മാത്രമല്ല, സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ പിന്തു​ണ​യ്‌ക്കുന്ന ഏറ്റവും പ്രമു​ഖ​മായ പ്രസ്‌താ​വ​ന​ക​ളി​ലൊ​ന്നാ​യി പരാമർശി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നു.

എന്തൊ​ക്കെ​യാ​യാ​ലും, സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തോ​ടെ പരസ്യ​മാ​യി സംസാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള പോരാ​ട്ടങ്ങൾ, പ്രബു​ദ്ധ​മെന്നു പറയ​പ്പെ​ടുന്ന ഈ 20-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ വർഷങ്ങ​ളു​ടെ ആഗമന​ത്തോ​ടെ അവസാ​നി​ച്ചില്ല. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, അമേരി​ക്ക​യിൽ സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യം നിയ​ന്ത്രി​ക്കാ​നുള്ള നീക്കങ്ങൾ നിമിത്തം, ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലെ കീഴ്‌കോ​ട​തി​ക​ളി​ലെ​യും സുപ്രീം കോട​തി​യി​ലെ​യും തളങ്ങളിൽനിന്ന്‌ ആ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ പരിര​ക്ഷി​ക്കാ​നുള്ള വിളം​ബ​രങ്ങൾ മാറ്റൊ​ലി​കൊ​ണ്ടി​ട്ടുണ്ട്‌.

യു.എസ്‌. സുപ്രീം കോട​തി​യി​ലെ ജസ്റ്റിസ്‌ ഒലിവർ വെൻഡെൽ ഹോംസ്‌, ജൂനിയർ, നിരവധി കോട​തി​ത്തീർപ്പു​ക​ളിൽ, സ്വതന്ത്ര സംസാ​ര​ത്തി​ലുള്ള തന്റെ വിശ്വാ​സം പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. പ്രസംഗ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന്റെ പരീക്ഷയെ വിശദീ​ക​രി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “മറ്റേതി​നേ​ക്കാ​ളു​മ​ധി​കം വിശ്വ​സ്‌തത ആവശ്യ​പ്പെ​ടുന്ന ഭരണഘ​ട​ന​യു​ടെ ഒരു തത്ത്വം ഉണ്ടെങ്കിൽ അതു ചിന്താ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന്റെ തത്ത്വമാണ്‌—നമ്മോടു യോജി​പ്പു​ള്ള​വർക്കുള്ള അഭി​പ്രായ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​മല്ല, പിന്നെ​യോ നാം വെറു​ക്കുന്ന അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങൾക്കുള്ള സ്വാത​ന്ത്യം.”—1928-ലെ യു​ണൈ​റ്റഡ്‌ സ്റ്റേറ്റ്‌സ്‌ വി. ഷ്വിമർ.

സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നും നിയ​ന്ത്ര​ണ​ത്തി​നു​മി​ട​യ്‌ക്ക്‌ പെൻഡു​ലം ആടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വി​ധം, കോട​തി​യു​ദ്ധങ്ങൾ ഇളക്കി​വി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ ഈ തത്ത്വ​ത്തോ​ടുള്ള അവഗണ​ന​യാണ്‌. ഒട്ടുമി​ക്ക​പ്പോ​ഴു​മുള്ള വീക്ഷണം, “സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യം എനിക്ക്‌—എന്നാൽ നിനക്കില്ല” എന്നതാണ്‌. ഈ പേരിൽത​ന്നെ​യുള്ള തന്റെ പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ നേറ്റ്‌ ഹെന്റെഫ്‌, ഭരണഘ​ട​ന​യു​ടെ ആദ്യത്തെ ഭേദഗ​തി​ക്കു​വേണ്ടി ഉത്സാഹ​പൂർവം വാദി​ച്ചവർ തങ്ങളുടെ വീക്ഷണ​ഗ​തി​കൾക്ക​നു​സൃ​ത​മാ​യി പെൻഡു​ല​ത്തോ​ടൊ​പ്പം ഇടത്തോ​ട്ടും വലത്തോ​ട്ടും ആടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രുന്ന സന്ദർഭങ്ങൾ പ്രതി​പാ​ദി​ക്കു​ന്നു. യു.എസ്‌ സുപ്രീം കോടതി അതി​ന്റെ​തന്നെ തീരു​മാ​നങ്ങൾ മാറ്റി​മ​റിച്ച സന്ദർഭങ്ങൾ അദ്ദേഹം എടുത്തു​പ​റ​യു​ന്നു. ഇവയിൽ ചിലത്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ ഉൾപ്പെ​ടുന്ന കേസു​ക​ളോ​ടും മതപര​മായ തങ്ങളുടെ ബോധ്യ​ങ്ങൾ സ്വത​ന്ത്ര​മാ​യി പ്രസം​ഗി​ക്കാ​നുള്ള അവകാ​ശ​ത്തി​നു വേണ്ടി​യുള്ള അവരുടെ പോരാ​ട്ട​ങ്ങ​ളോ​ടും ബന്ധപ്പെ​ട്ട​താ​യി​രു​ന്നു. അവരെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അദ്ദേഹം എഴുതി: “ഭരണഘ​ട​നാ​പ​ര​മായ വ്യവഹാ​ര​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ ആ വിശ്വാ​സ​ത്തി​ലുള്ള അംഗങ്ങൾ മനസ്സാക്ഷി സ്വാത​ന്ത്ര്യം വികസി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ദശകങ്ങ​ളിൽ വലി​യൊ​രു പങ്കുവ​ഹി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌.”

പ്രസംഗ സ്വാത​ന്ത്ര്യം പരിര​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി ഈ 20-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ അവസാ​ന​ഘ​ട്ട​ത്തിൽ, അമേരി​ക്ക​യിൽ മാത്രമല്ല മറ്റു രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലും നടന്നി​ട്ടുള്ള നിരവധി നിയമ​യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഒട്ടേറെ നിയമ വിശക​ല​ന​വി​ദ​ഗ്‌ധ​രും ആധുനിക ചരി​ത്ര​കാ​ര​ന്മാ​രും ധാരാളം എഴുതി​യി​ട്ടുണ്ട്‌. പ്രസംഗ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തിന്‌ ഒരിക്ക​ലും ഉറപ്പു​ല​ഭി​ക്കു​ന്നില്ല. ജനങ്ങൾക്കു വെച്ചു​നീ​ട്ടുന്ന സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ​പ്പറ്റി ഗവൺമെൻറു​കൾ വീമ്പി​ള​ക്കി​യേ​ക്കാ​മെ​ങ്കി​ലും അനുഭ​വങ്ങൾ തെളി​യി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു​പോ​ലെ ഗവൺമെൻറി​ന്റെ​യോ ന്യായാ​ധി​പ​ന്മാ​രു​ടെ​യോ മാറ്റങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ അതു നഷ്ടമാ​യേ​ക്കാം. ഈ വിലപ്പെട്ട സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള പോരാ​ട്ട​ത്തിൽ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ മുന്നണി​യിൽ തന്നെയാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടുണ്ട്‌.

ഇവരും വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന തന്റെ പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ പ്രൊ​ഫസർ സി. എസ്‌. ബ്രേഡൻ എഴുതു​ന്നു: “തങ്ങളുടെ പൊതു​ജ​നാ​വ​കാ​ശങ്ങൾ സംരക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള അവരുടെ പോരാ​ട്ട​ത്തിൽ അവർ [യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ] ജനാധി​പ​ത്യ​ത്തി​നു​വേണ്ടി ശ്രദ്ധേ​യ​മായ ഒരു സേവനം അനുഷ്‌ഠി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. കാരണം, തങ്ങളുടെ പോരാ​ട്ട​ത്തിൽ, അമേരി​ക്ക​യി​ലെ ന്യൂനപക്ഷ സമുദാ​യ​ങ്ങൾക്കെ​ല്ലാം ആ അവകാ​ശങ്ങൾ ഉറപ്പാ​ക്കാൻ അവർ വളരെ​യ​ധി​കം ചെയ്‌തി​ട്ടുണ്ട്‌. ഏതെങ്കി​ലു​മൊ​രു കൂട്ടത്തി​ന്റെ പൊതു​ജ​നാ​വ​കാ​ശങ്ങൾ ആക്രമി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടാൽ മറ്റു കൂട്ടങ്ങ​ളു​ടെ അവകാ​ശ​ങ്ങ​ളും സുരക്ഷി​തമല്ല. അതു​കൊണ്ട്‌, നമ്മുടെ ജനാധി​പ​ത്യ​ത്തി​ലെ ഏറ്റവും വില​യേ​റിയ കാര്യങ്ങൾ പരിര​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തിൽ സുനി​ശ്ചി​ത​മായ ഒരു പങ്ക്‌ അവർ വഹിച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌.”

സ്വാത​ന്ത്ര്യ​സ്‌നേ​ഹി​ക​ളായ ആളുകൾക്ക്‌, ചില ഗവൺമെൻറു​ക​ളും മതങ്ങളും എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു തങ്ങളുടെ ജനങ്ങളിൽനിന്ന്‌ ഈ സ്വാത​ന്ത്ര്യം പിടി​ച്ചു​വെ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്ന​തിൽ ബുദ്ധി​മു​ട്ടു തോന്നു​ന്നു. അടിസ്ഥാ​ന​പ​ര​മായ ഒരു മനുഷ്യാ​വ​കാ​ശം നിഷേ​ധി​ക്കു​ന്ന​താ​ണത്‌. ഈ സ്വാത​ന്ത്ര്യം അടിച്ച​മർത്തി​യ​തി​ന്റെ പേരിൽ ലോക​ത്തെ​മ്പാ​ടും ഒട്ടേ​റെ​യാ​ളു​കൾ യാതന​യ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്നു. സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തോ​ടുള്ള മനോ​ഭാ​വങ്ങൾ—ഈ അടിസ്ഥാന അവകാശം ആസ്വദി​ക്കുന്ന രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽപോ​ലും—ഒരു പെൻഡു​ല​ത്തെ​പോ​ലെ അങ്ങോ​ട്ടു​മി​ങ്ങോ​ട്ടും ആടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​മോ? സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യം എന്ന ആശയം, അധാർമി​ക​വും അസഭ്യ​വു​മായ ഭാഷണത്തെ ന്യായീ​ക​രി​ക്കാൻ വേണ്ടി ഉപയോ​ഗി​ക്ക​പ്പെ​ടു​മോ? കോട​തി​കൾ ഈ വിവാ​ദ​വു​മാ​യി ഇപ്പോൾത്തന്നെ മല്ലിടു​ക​യാണ്‌.

[3-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

സോക്രട്ടീസ്‌ സംസാര സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നു​വേണ്ടി വാദിച്ചു

[കടപ്പാട്‌]

Musei Capitolini, Roma