ഗീതം 122
സ്വയം ഒരു ‘ചെറിയവൻ’ ആയി വർത്തിക്കുക
1. ദൈ-വാ-ജ്ഞ പാ-ലി-ച്ചീ-ടു-വോർ
അ-നു-ഗൃ-ഹീ-ത-രേ-റ്റം
യാ-ഹി-ന്നെ നോ-ക്കു-ന്നോ-രിൻ വേ-
ല-യോ ഫ-ല-സ-മൃ-ദ്ധം.
അ-പൂർ-ണ-രാ-ക-യാൽ ന-മ്മൾ
വി-നീ-തം ശീ-ലി-ക്കേ-ണം
ന-മ്മു-ടെ ദൈ-വ-ത്തി-ന്നു നാം
അ-ധീ-ന-രായ്‌ നി-ന്നീ-ടാൻ.
2. ‘ചെ-റി-യോ-രായ്‌ വർ-ത്തി-ക്കു-വാൻ,’
ക്രി-സ്‌തേ-ശു ബോ-ധി-പ്പി-ച്ചു.
സ-മാ-ധാ-നൈ-ക്യ-ങ്ങൾ-ക്ക-ത്‌
എ-ത്ര വി-ശി-ഷ്ട-ഹേ-തു.
വെ-ച്ചു താൻ ശ്രേ-ഷ്‌ഠ മാ-തൃ-ക.
യാ-ഹി-ന്നു കീ-ഴ-ട-ങ്ങി,
തൻ സേ-വ-പൂർ-ണം ചെ-യ്‌വ-തോ
അ-വ-ന്ന-തീ-വ-മോ-ദം.
3. അ-ന്യോ-ന്യം ആ-ദ-രി-പ്പ-തിൽ
മു-ന്നി-ട്ടു നി-ന്നി-ടാം നാം.
സ-ഹോ-ദ-ര-നു വേ-ണ്ടി താൻ
ക്രി-സ്‌തു മ-രി-ച്ചെ-ന്നോർ-ക്കാം.
സ-ഹ-ജർ യാ-ഹി-നു-ള്ള-വർ;
അ-വൻ നൽ-കീ-ടും പ്രാ-പ്‌തി,
ചെ-റി-യോ-രായ്‌ നാം കാ-ത്തി-ടാം
ആ-ത്മീ-യ സ-മ-നി-ല.
4. ശി-ര-സ്സിൻ സ്ഥാ-ന ത-ത്ത്വ-മോ
അ-ഹം ത്യ-ജി-ച്ചു-സ്‌നേ-ഹം
ധ-രി-ച്ചി-ടേ-ണ്ടാ-വ-ശ്യം നാം
മ-തി-ച്ചി-ടാൻ സ-ഹാ-യം.
ഇ-ട-റി-ടാ-തി-രു-ന്നി-ടാൻ
ദൈ-വാ-ത്മാ-വേ-കും തു-ണ.
ദൈ-വി-ക ബ-ന്ധം താ-ഴ്‌മ-യിൽ
ന-മ്മെ എ-ന്നെ-ന്നും കാ-ക്കും.