മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ ധർമം

വിജയ​പ്ര​ദ​രെന്നു പരിഗ​ണി​ക്ക​പ്പെട്ട മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ​യി​ട​യിൽ നടത്തിയ ഒരു സർവേ​യു​ടെ ഫലങ്ങൾ യു.എസ്‌. നാഷണൽ ഇൻസ്റ്റി​റ്റ്യൂട്ട്‌ ഓഫ്‌ മെന്റൽ ഹെൽത്ത്‌ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചു. അവരുടെ 21 വയസ്സു കഴിഞ്ഞ കുട്ടികൾ “സമൂഹ​വു​മാ​യി പ്രത്യ​ക്ഷ​ത്തിൽ നന്നായി പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ട്ടു​പോ​കുന്ന ഫലപ്ര​ദ​രായ പക്വമ​തി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു.” ആ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളോട്‌ ഇങ്ങനെ ചോദി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി: ‘നിങ്ങളു​ടെ വ്യക്തി​പ​ര​മായ അനുഭ​വത്തെ ആസ്‌പ​ദ​മാ​ക്കി മറ്റുള്ള മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കു നൽകാ​നാ​കുന്ന ഏറ്റവും മികച്ച ഉപദേ​ശ​മെ​ന്താണ്‌?’ അനേക​രു​ടെ​യും കൂടെ​ക്കൂ​ടെ​യുള്ള പ്രതി​ക​രണം ഇങ്ങനെ​യാ​യി​രു​ന്നു: ‘നിർലോ​ഭം സ്‌നേ​ഹി​ക്കുക,’ ‘കെട്ടു​പണി ചെയ്യു​ന്ന​വി​ധ​ത്തിൽ ശിക്ഷണം നൽകുക,’ ‘ഒന്നിച്ചു സമയം ചെലവ​ഴി​ക്കുക,’ ‘തെറ്റും ശരിയും തിരി​ച്ച​റി​യാൻ നിങ്ങളു​ടെ കുട്ടി​കളെ പഠിപ്പി​ക്കുക,’ ‘പരസ്‌പരം ആദരവു വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കുക,’ ‘താത്‌പ​ര്യ​പൂർവം അവർക്കു ചെവി​ചാ​യ്‌ക്കുക,’ ‘പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​പ​കരം മാർഗ​നിർദേശം പ്രദാനം ചെയ്യുക,’ ‘യാഥാർഥ്യ​ബോ​ധ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കുക.’

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, നല്ല പെരു​മാ​റ്റ​മുള്ള യുവജ​ന​ങ്ങളെ ഉളവാ​ക്കു​ന്ന​തിൽ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ തനിച്ചല്ല. വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ പ്രവർത്ത​ക​രും ഇതിൽ മർമ​പ്ര​ധാ​ന​മായ പങ്കുവ​ഹി​ക്കു​ന്നു. അനുഭ​വ​സ​മ്പ​ന്ന​നായ ഒരു സ്‌കൂൾ ഉപദേ​ഷ്ടാവ്‌ ഇങ്ങനെ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെട്ടു: “ബുദ്ധി​പ​ര​വും ശാരീ​രി​ക​വും വൈകാ​രി​ക​വു​മാ​യി നല്ല വികാസം പ്രാപിച്ച ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​മുള്ള യുവാ​ക്കളെ വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു മാതാ​പി​താ​ക്കളെ സഹായി​ക്കു​ക​യാണ്‌ ഔപചാ​രിക വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​ന്റെ പ്രഥമ ലക്ഷ്യം.”

തന്മൂലം, മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളും വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ പ്രവർത്ത​ക​രും ഒരേ ലക്ഷ്യം പങ്കിടു​ന്നു—ജീവിതം ആസ്വദി​ക്കു​ന്ന​വ​രും തങ്ങൾ ജീവി​ക്കുന്ന സമൂഹ​ത്തിൽ തങ്ങളുടെ സ്ഥാനം കണ്ടെത്താൻ പ്രാപ്‌ത​രു​മാ​യി പിൽക്കാ​ലത്തു പക്വത​യും സമനി​ല​യു​മുള്ള മുതിർന്ന​വ​രാ​യി​ത്തീ​രുന്ന യുവജ​ന​ങ്ങളെ ഉളവാ​ക്കുക.

സഹപ്ര​വർത്തകർ, മത്സരി​ക​ളല്ല

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, അധ്യാ​പ​ക​രു​മാ​യി സഹകരി​ക്കാൻ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ പരാജ​യ​പ്പെ​ടു​മ്പോൾ പ്രശ്‌നങ്ങൾ പൊന്തി​വ​രു​ന്നു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ചില മാതാ​പി​താ​ക്കൾ തങ്ങളുടെ കുട്ടി​ക​ളു​ടെ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സം സംബന്ധി​ച്ചു തികച്ചും ഉദാസീ​ന​രാണ്‌; മറ്റു ചിലർ അധ്യാ​പ​ക​രു​മാ​യി മത്സരി​ക്കാൻ മുതി​രു​ന്നു. ഈ സാഹച​ര്യ​ത്തെ​പ്പറ്റി ചർച്ച​ചെ​യ്‌തു​കൊണ്ട്‌ ഒരു ഫ്രഞ്ച്‌ മാസിക ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “അധ്യാ​പകൻ മേലിൽ കപ്പലി​ലുള്ള ഏക കപ്പിത്താ​നാ​യി​രി​ക്കു​ന്നില്ല. കുട്ടി​ക​ളു​ടെ വിജയ​മെന്ന ജ്വരം ബാധിച്ചു മാതാ​പി​താ​ക്കൾ പാഠപു​സ്‌ത​കങ്ങൾ വിമർശ​നാർഥം അപഗ്ര​ഥി​ക്കു​ക​യും പഠിപ്പി​ക്കൽ രീതി​കളെ വിധി​ക്കു​ക​യും വിമർശി​ക്കു​ക​യും മക്കളുടെ ആദ്യത്തെ താഴ്‌ന്ന മാർക്കിൽ പൊട്ടി​ത്തെ​റി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.” അത്തരം പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങൾക്ക്‌ അധ്യാ​പ​ക​രു​ടെ വിശേ​ഷാ​ധി​കാ​ര​ങ്ങ​ളി​ന്മേ​ലുള്ള കടന്നാ​ക്ര​മ​ണ​മാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയും.

മാതാ​പി​താ​ക്കൾ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ പ്രവർത്ത​ക​രു​മാ​യി സഹകരി​ക്കു​ക​യും തങ്ങളുടെ കുട്ടി​ക​ളു​ടെ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തിൽ സജീവ​മായ, സഹായ​ക​മായ താത്‌പ​ര്യ​മെ​ടു​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മ്പോൾ തങ്ങളുടെ കുട്ടി​കൾക്കു മെച്ചമായ സേവനം ലഭിക്കു​ന്നു​വെന്നു യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ കരുതു​ന്നു. വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ പ്രവർത്ത​ക​നെന്ന നിലയി​ലുള്ള നിങ്ങളു​ടെ തൊഴിൽ പൂർവാ​ധി​കം ദുഷ്‌ക​ര​മാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നതി​നാൽ അത്തരം സഹകരണം പ്രത്യേ​കി​ച്ചും പ്രധാ​ന​മാ​ണെന്ന്‌ അവർ വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു.

ഇന്നത്തെ സ്‌കൂൾ പ്രശ്‌ന​ങ്ങൾ

സ്‌കൂ​ളു​കൾ ഏതിന്റെ ഭാഗമാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​വോ ആ സമൂഹ​ത്തി​ന്റെ പ്രതി​ഫ​ല​ന​മാ​യ​തി​നാൽ സ്‌കൂ​ളു​കൾ സമൂഹ​ത്തി​ന്റെ പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു പൊതു​വേ സംരക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നില്ല. വർഷങ്ങ​ളാ​യി സാമൂ​ഹിക പ്രശ്‌നങ്ങൾ ദ്രുത​ഗ​തി​യിൽ രൂക്ഷമാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലെ ഒരു സ്‌കൂ​ളി​ന്റെ അവസ്ഥ വർണി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌, ദ ന്യൂ​യോർക്ക്‌ ടൈംസ്‌ ഇങ്ങനെ റിപ്പോർട്ടു​ചെ​യ്‌തു: “വിദ്യാർഥി​കൾ ക്ലാസ്സി​ലി​രുന്ന്‌ ഉറങ്ങുന്നു, അതുമി​തും കുത്തി​വ​ര​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന ഇടനാ​ഴി​ക​ളിൽ അന്യോ​ന്യം ഭീഷണി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു, നല്ല വിദ്യാർഥി​കളെ അവർ അവമതി​ക്കു​ന്നു. . . . ശിശു​ക്കളെ പരിര​ക്ഷി​ക്കുക, തടവി​ലാ​ക്ക​പ്പെട്ട മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​മാ​യി ഇടപഴ​കുക, മുഷ്‌കര സംഘത്തി​ന്റെ അക്രമത്തെ അതിജീ​വി​ക്കുക എന്നിങ്ങ​നെ​യുള്ള പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഏതാണ്ട്‌ എല്ലാ വിദ്യാർഥി​ക​ളും​തന്നെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. ഏതു ദിവസ​മെ​ടു​ത്താ​ലും മിക്കവാ​റും അഞ്ചി​ലൊന്ന്‌ ഹാജരാ​യി​രി​ക്കു​ക​യില്ല.”

സ്‌കൂ​ളു​ക​ളി​ലെ അക്രമ​മെന്ന വർധി​ച്ചു​വ​രുന്ന സാർവ​ദേ​ശീയ പ്രശ്‌നം പ്രത്യേ​കി​ച്ചും ഭീഷണി ഉയർത്തു​ന്നു. ഇടയ്‌ക്കി​ടെ ഉണ്ടായി​ക്കൊ​ണ്ടി​രുന്ന ഉന്തും തള്ളും നിത്യേ​ന​യുള്ള വെടി​വെ​പ്പി​നും കത്തിക്കു​ത്തി​നും വഴിമാ​റി​യി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. കുട്ടികൾ വളരെ പെട്ടെന്ന്‌, ചെറു​പ്രാ​യ​ത്തിൽ അക്രമ​ത്തി​നു മുതി​രു​ന്ന​തോ​ടെ ആയുധങ്ങൾ സാധാ​ര​ണ​വും ആക്രമ​ണങ്ങൾ കൂടുതൽ ശക്തവു​മാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു.

എല്ലാ രാജ്യ​ങ്ങ​ളും അത്തരം ഭീകരാ​വ​സ്ഥ​കളെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നതു തീർച്ച​യാണ്‌. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ല പ്വാൻ എന്ന ഫ്രഞ്ച്‌ ആഴ്‌ച​പ്പ​തി​പ്പിൽ സൂചി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന സാഹച​ര്യ​ത്തെ ലോക​വ്യാ​പ​ക​മാ​യി നിരവധി വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ പ്രവർത്തകർ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “അധ്യാ​പകൻ മേലാൽ ആദരി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നില്ല; അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ യാതൊ​രു അധികാ​ര​വു​മില്ല.”

അധികാ​ര​ത്തോ​ടുള്ള അത്തരം അനാദ​രവ്‌ എല്ലാ കുട്ടി​ക​ളു​ടെ​യും മുന്നിൽ ഒരു യഥാർഥ അപകട​മു​യർത്തു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌, ഇന്നത്തെ സ്‌കൂൾ ജീവി​ത​ത്തിൽ മിക്ക​പ്പോ​ഴും കൈ​മോ​ശം വന്നിരി​ക്കുന്ന ഗുണങ്ങ​ളായ അധികാ​ര​ത്തോ​ടുള്ള അനുസ​ര​ണ​വും ആദരവും തങ്ങളുടെ കുട്ടി​ക​ളിൽ ഉൾനടു​വാൻ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ ശ്രമി​ക്കു​ന്നു.