ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളും ലോക​വും

ഏകദേശം രണ്ടായി​രം വർഷം​മു​മ്പു മധ്യപൂർവ​ദേ​ശത്ത്‌ ഏററവും അത്ഭുത​ക​ര​മായ ഒരു സംഭവം നടന്നു. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ഏകജാത പുത്രൻ തന്റെ സ്വർഗീയ വാസസ്ഥ​ല​ത്തു​നി​ന്നു മനുഷ്യ​വർഗ​ലോ​ക​ത്തിൽ കുറച്ചു​കാ​ലം ജീവി​ക്കേ​ണ്ട​തി​നാ​യി അയക്ക​പ്പെട്ടു. മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തി​ലെ മിക്കവ​രും എങ്ങനെ​യാ​ണു പ്രതി​ക​രി​ച്ചത്‌? അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ യോഹ​ന്നാൻ ഇങ്ങനെ മറുപടി പറയുന്നു: “അവൻ [യേശു] ലോക​ത്തിൽ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു; ലോകം അവൻ മുഖാ​ന്തരം ഉളവായി; ലോക​മോ അവനെ അറിഞ്ഞില്ല. അവൻ സ്വന്തത്തി​ലേക്കു വന്നു; സ്വന്തമാ​യ​വ​രോ അവനെ കൈ​ക്കൊ​ണ്ടില്ല.”—യോഹ​ന്നാൻ 1:10, 11.

ദൈവ​പു​ത്ര​നാ​യ യേശു​വി​നെ ലോകം സ്വീക​രി​ച്ച​തേ​യില്ല. എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു സ്വീക​രി​ക്കാ​ഞ്ഞത്‌? ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞ​പ്പോൾ യേശു ഒരു കാരണം വിശദീ​ക​രി​ച്ചു: “അതിന്റെ പ്രവൃ​ത്തി​കൾ ദോഷ​മു​ള്ളവ എന്നു ഞാൻ അതി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു സാക്ഷ്യം പറയു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു അതു [ലോകം] എന്നെ പകെക്കു​ന്നു.” (യോഹ​ന്നാൻ 7:7) ഒടുവിൽ, ചില യഹൂദ മതനേ​താ​ക്ക​ളാ​ലും ഒരു ഏദോമ്യ രാജാ​വി​നാ​ലും ഒരു റോമൻ രാഷ്‌ട്രീ​യ​ക്കാ​ര​നാ​ലും പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്യപ്പെട്ട അതേ ലോകം യേശു​വി​നെ കൊല്ലി​ച്ചു. (ലൂക്കൊസ്‌ 22:66–23:25; പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 3:14, 15; 4:24-28) യേശു​വി​ന്റെ അനുഗാ​മി​കളെ സംബന്ധി​ച്ചെന്ത്‌? ലോകം അവരെ സ്വീക​രി​ക്കാൻ കൂടുതൽ സന്നദ്ധമാ​യി​രി​ക്കു​മോ? ഇല്ല. യേശു​വി​ന്റെ മരണത്തിന്‌ അല്‌പം മുമ്പ്‌ അവിടുന്ന്‌ അവർക്കു മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകി: “നിങ്ങൾ ലോക​ത്തി​ന്റെ ഭാഗം ആയിരു​ന്നു എങ്കിൽ ലോകം അതിന്റെ സ്വന്തമാ​യ​തി​നെ ഇഷ്ടപ്പെ​ടു​മാ​യി​രു​ന്നു; എന്നാൽ നിങ്ങൾ ലോക​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമാ​യി​രി​ക്കാ​തെ ഞാൻ നിങ്ങളെ ലോക​ത്തിൽനി​ന്നു തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു ലോകം നിങ്ങളെ പകെക്കു​ന്നു.”—യോഹ​ന്നാൻ 15:19, NW.

അപ്പോ​സ്‌ത​ലിക കാലഘ​ട്ട​ങ്ങ​ളിൽ

യേശു​വി​ന്റെ വാക്കുകൾ സത്യമാ​ണെന്നു തെളിഞ്ഞു. അവിടു​ത്തെ മരണത്തി​നു​ശേഷം ഏതാനും ആഴ്‌ചകൾ മാത്രം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ അവിടു​ത്തെ ശിഷ്യൻമാ​രെ അറസ്‌ററ്‌ ചെയ്യു​ക​യും ഭീഷണി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും മർദി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 4:1-3; 5:17, 18, 40) അനന്തരം താമസി​യാ​തെ, തീക്ഷ്‌ണ​ത​യു​ള്ള​വ​നാ​യി​രുന്ന സ്‌തെ​ഫാ​നൊ​സി​നെ യഹൂദൻമാ​രു​ടെ ന്യായാ​ധി​പ​സം​ഘ​ത്തി​നു മുമ്പി​ലേക്കു വലിച്ചി​ഴ​ക്കു​ക​യും തുടർന്നു കല്ലെറി​ഞ്ഞു കൊല്ലു​ക​യും ചെയ്‌തു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 6:8-12; 7:54, 57, 58) പിന്നീട്‌, രാജാ​വായ ഹെരോദ്‌ അഗ്രിപ്പ I-ാമൻ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ യാക്കോ​ബി​നെ വധിച്ചു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 12:1, 2) പരദേ​ശ​വാ​സി​ക​ളായ യഹൂദൻമാ​രു​ടെ പ്രേര​ണ​യാൽ മിഷന​റി​യാ​ത്രാ​വേ​ള​ക​ളിൽ പൗലോസ്‌ പീഡി​പ്പി​ക്ക​പ്പെട്ടു.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 13:50; 14:2, 19.

അത്തരം എതിർപ്പു​ക​ളോട്‌ ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ പ്രതി​ക​രി​ച്ചത്‌ എങ്ങനെ​യാണ്‌? ആദിമ​നാ​ളു​ക​ളിൽ മതാധി​കാ​രി​കൾ യേശു​വി​ന്റെ നാമത്തിൽ പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാ​രെ വിലക്കി​യ​പ്പോൾ, “മനുഷ്യ​രെ​ക്കാൾ ദൈവത്തെ അനുസ​രി​ക്കേ​ണ്ട​താ​കു​ന്നു” എന്ന്‌ അവർ പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 4:19, 20; 5:29) എതിർപ്പു പൊന്തി​വ​ന്ന​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം അവരുടെ മനോ​ഭാ​വം അതു തന്നെയാ​യി​രു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ റോമി​ലെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ “ശ്രേഷ്‌ഠാ​ധി​കാ​ര​ങ്ങൾക്കു (ഗവൺമെൻറു​കൾക്കു) കീഴടങ്ങി”യിരി​ക്കാൻ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേ​ശി​ച്ചു. “കഴിയു​മെ​ങ്കിൽ നിങ്ങളാൽ ആവോളം സകലമ​നു​ഷ്യ​രോ​ടും സമാധാ​ന​മാ​യി​രി​പ്പിൻ” എന്നുകൂ​ടെ അദ്ദേഹം അവരെ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേ​ശി​ച്ചു. (റോമർ 12:18; 13:1) തൻമൂലം ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്ക്‌ ഒരു ദുഷ്‌ക​ര​മായ സമനില നേടേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവരുടെ പ്രാഥ​മിക ഭരണാ​ധി​പൻ എന്ന നിലയിൽ അവർ ദൈവത്തെ അനുസ​രി​ച്ചു. അതേസ​മയം അവർ ദേശീയ അധികാ​ര​ങ്ങൾക്കു കീഴ്‌പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ക​യും സകല മനുഷ്യ​രു​മാ​യി സമാധാ​ന​ത്തിൽ ജീവി​ക്കാൻ പരി​ശ്ര​മി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

റോമാ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ

അന്ന്‌, റോമാ​സാ​മ്രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ പ്രഥമ​ശതക ലോക​ത്തിൽ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ നിസ്സം​ശ​യ​മാ​യും റോമൻ സൈനിക വിഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളാൽ നിലനിർത്ത​പ്പെട്ട പാക്‌സ്‌ റോമാ​ന​യിൽനിന്ന്‌ അഥവാ റോമൻ സമാധാ​ന​ത്തിൽനി​ന്നു പ്രയോ​ജ​ന​മ​നു​ഭ​വി​ച്ചു. ഉറച്ച നിയമ​ക്ര​മ​വാ​ഴ്‌ച​യും നല്ല റോഡു​ക​ളും താരത​മ്യേന സുരക്ഷി​ത​മായ സമു​ദ്ര​യാ​ത്ര​യും ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ വ്യാപ​ന​ത്തി​നു​പ​ക​രിച്ച ഒരു സാഹച​ര്യ​മൊ​രു​ക്കി. ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ വ്യക്തമാ​യും സമൂഹ​ത്തോ​ടുള്ള തങ്ങളുടെ കടപ്പാടു തിരി​ച്ച​റി​യു​ക​യും “കൈസർക്കു​ള്ളതു കൈസർക്കു കൊടു​പ്പിൻ” എന്ന യേശു​വി​ന്റെ അനുശാ​സനം ചെവി​ക്കൊ​ള്ളു​ക​യും ചെയ്‌തു. (മർക്കൊസ്‌ 12:17) റോമാ ചക്രവർത്തി​യായ അന്റൊ​ണി​നസ്‌ പയസിനു (പൊ.യു. [പൊതു യുഗം] 138-161) എഴുതി​യ​പ്പോൾ ജസ്‌റ​റിൻ മാർട്ടർ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ “മറെറല്ലാ മനുഷ്യ​രെ​ക്കാ​ളും കൂടുതൽ മനസ്സോ​ടെ” അവരുടെ നികുതി കൊടു​ത്തു​വെന്ന്‌ അവകാ​ശ​പ്പെട്ടു. (ഒന്നാം വിശ്വാ​സ​സ​മർഥനം [First Apology], അധ്യായം 17) ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ നികു​തി​യ​ട​ച്ചി​രുന്ന മനസ്സാ​ക്ഷി​പൂർവ​ക​മായ വിധം നിമിത്തം അവരുടെ നികുതി പിരി​വു​കാർക്കു “ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളോ​ടു നന്ദിയു​ടെ ഒരു കടപ്പാട്‌ ഉണ്ടായി​രു​ന്ന​താ​യി” പൊ.യു. 197-ൽ തെർത്തു​ല്യൻ റോമൻ ഭരണാ​ധി​പൻമാ​രോ​ടു പറഞ്ഞു. (വിശ്വാ​സ​സ​മർഥനം Apology, അധ്യായം 42) ശ്രേഷ്‌ഠാ​ധി​കാ​ര​ങ്ങൾക്കു കീഴട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കേണം എന്ന പൗലോ​സി​ന്റെ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം അവർ പിൻപ​റ​റി​യി​രുന്ന ഒരു വിധം ഇതായി​രു​ന്നു.

കൂടാതെ തങ്ങളുടെ ക്രിസ്‌തീയ തത്ത്വങ്ങൾ അനുവ​ദി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ തങ്ങളുടെ അയൽക്കാ​രു​മാ​യി സമാധാ​ന​ത്തിൽ ജീവി​ക്കാൻ പരി​ശ്ര​മി​ച്ചു. എന്നാൽ അത്‌ എളുപ്പ​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. അവർക്കു ചുററു​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ലോകം മിക്കവാ​റും അധാർമി​ക​വും ഗ്രീക്ക്‌-റോമാ വിഗ്ര​ഹാ​രാ​ധ​ന​യിൽ പൂണ്ടു​കി​ട​ന്ന​തു​മാ​യി​രു​ന്നു. അതി​നോ​ടു​കൂ​ടെ ചക്രവർത്തി​പൂ​ജ​യും പുതു​താ​യി ചേർക്ക​പ്പെട്ടു. പുറജാ​തീയ റോമൻ മതം അടിസ്ഥാ​ന​പ​ര​മാ​യി രാഷ്‌ട്ര​ത്തി​ന്റെ മതമാ​യി​രു​ന്നു. അതിനാൽ അത്‌ ആചരി​ക്കാ​നുള്ള ഏതു വിസമ്മ​ത​വും രാഷ്‌ട്ര​ത്തോ​ടുള്ള ശത്രു​ത​യാ​യി വീക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇതു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ എവിടെ കൊ​ണ്ടെ​ത്തി​ച്ചു?

ഓക്‌സ്‌ഫോർഡ്‌ പ്രൊ​ഫ​സ​റായ ഇ. ജി. ഹാർഡി ഇങ്ങനെ എഴുതി: “മനസ്സാ​ക്ഷി​ബോ​ധ​മുള്ള ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക്കു വിഗ്ര​ഹാ​രാ​ധന ഉൾപ്പെ​ടു​ന്ന​താ​യി അസാധ്യ​മായ പല കാര്യ​ങ്ങ​ളും തെർത്തു​ല്യൻ വിവരി​ച്ചു​പ​റ​യു​ന്നുണ്ട്‌; ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, കരാറു​ക​ളിൽ ഏർപ്പെ​ടു​മ്പോൾ പതിവുള്ള ശപഥം; ഉത്സവസ​മ​യ​ങ്ങ​ളിൽ വാതി​ലു​ക​ളി​ലെ ദീപാ​ല​ങ്കാ​രം മുതലായ പുറജാ​തീ​യ​മായ സകല മതചട​ങ്ങു​ക​ളും; കളിക​ളും സർക്കസ്സും; മതേതര (അന്യമത ക്ലാസിക്കൽ) സാഹി​ത്യ​ങ്ങൾ പഠിപ്പി​ക്കുന്ന ജോലി; സൈനിക സേവനം; ഗവൺമെൻറ്‌ ഉദ്യോ​ഗങ്ങൾ.”—ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​വും റോമൻ ഗവൺമെൻറും (Christianity and the Roman Government).

അതെ, ക്രിസ്‌തീയ വിശ്വാ​സത്തെ തള്ളിപ്പ​റ​യാ​തെ റോമാ ലോകത്തു ജീവി​ക്കുക ബുദ്ധി​മു​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഫ്രഞ്ച്‌ കത്തോ​ലി​ക്കാ ഗ്രന്ഥകാ​ര​നായ എ. ഹമാൻ ഇങ്ങനെ എഴുതു​ന്നു: “ഒരു ദൈവത്തെ നേരി​ടാ​തെ എന്തെങ്കി​ലും ഒരു കാര്യം ചെയ്യുക അസാധ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​യു​ടെ നിലപാട്‌ അവനു ദൈനം​ദിന പ്രശ്‌നങ്ങൾ കൈവ​രു​ത്തി; സമൂഹ​ത്തി​ന്റെ മുഖ്യ​ധാ​ര​യിൽനിന്ന്‌ അകന്നാണ്‌ അവൻ ജീവി​ച്ചത്‌ . . . വീട്ടി​ലും തെരു​വി​ലും ചന്തസ്ഥല​ത്തും ആവർത്തി​ച്ചു​ണ്ടാ​കുന്ന പ്രശ്‌ന​ങ്ങളെ അവൻ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ച്ചു . . . തെരു​വിൽ ഒരു റോമൻ പൗരൻ ആയാലും അല്ലെങ്കി​ലും ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി ഒരു അമ്പല​ത്തെ​യോ പ്രതി​മ​യെ​യോ കടന്നു​പോ​കു​മ്പോൾ അവന്റെ തല അനാവ​രണം ചെയ്യണ​മാ​യി​രു​ന്നു. സംശയം ജനിപ്പി​ക്കാ​തെ അതിൽനി​ന്നെ​ല്ലാം വിട്ടു​നിൽക്കാൻ അവന്‌ എങ്ങനെ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു, ഇനി വിധേ​യ​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ഒരു പ്രവൃത്തി കൂടാതെ അവന്‌ അതെങ്ങനെ അനുസ​രി​ക്കാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു? അവൻ വ്യാപാ​ര​ത്തിൽ ഏർപ്പെ​ടു​ക​യും പണം കടംവാ​ങ്ങേ​ണ്ട​താ​യി വരുക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ വായ്‌പ തരുന്ന​യാ​ളോ​ടു ദൈവ​ങ്ങ​ളു​ടെ നാമത്തിൽ സത്യം ചെയ്യണ​മാ​യി​രു​ന്നു . . . അവൻ രാഷ്‌ട്രീയ ഉദ്യോ​ഗം സ്വീക​രി​ച്ചാൽ ഒരു ബലിയർപ്പി​ക്കാൻ പ്രതീ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു. പേരു ചേർത്തു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ പ്രതി​ജ്ഞ​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തും സൈനിക സേവന​ത്തി​ന്റെ ചടങ്ങു​ക​ളിൽ പങ്കെടു​ക്കു​ന്ന​തും അവന്‌ എങ്ങനെ ഒഴിവാ​ക്കാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നു?”—ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്കി​ട​യി​ലെ ദൈനം​ദിന ജീവിതം, പൊ.യു. 95-197. [La vie quotidienne des premiers chrétiens (95-197)].

നല്ല പൗരൻമാ​രെ​ങ്കി​ലും ദ്വേഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വർ

പൗലോസ്‌ റോമിൽ നീറോ ചക്രവർത്തി​യാ​ലുള്ള വിചാരണ പ്രതീ​ക്ഷി​ച്ചി​രുന്ന പൊ.യു. ഏതാണ്ട്‌ 60-ലോ 61-ലോ പ്രമുഖ യഹൂദൻമാർ ഈ ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞു: “ഈ മതഭേ​ദ​ത്തി​ന്നു എല്ലായി​ട​ത്തും വിരോ​ധം പറയുന്നു എന്നു ഞങ്ങൾ അറിയു​ന്നു.” (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 28:22) ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ എതിർത്തു സംസാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നു എന്നതിനു ചരി​ത്ര​രേ​ഖ​യു​ടെ പിൻബ​ല​മുണ്ട്‌—എന്നാൽ അത്‌ അന്യാ​യ​മാ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇ.ഡബ്ലിയു. ബാൺസ്‌ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ഉയർച്ച (The Rise of Christianity) എന്ന തന്റെ പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ ഇങ്ങനെ വിവരി​ക്കു​ന്നു: “ക്രിസ്‌തീയ പ്രസ്ഥാനം അതിന്റെ ആദിമ ആധികാ​രിക രേഖക​ളിൽ അടിസ്ഥാ​ന​പ​ര​മാ​യി ധാർമി​ക​വും നിയമ​മ​നു​സ​രി​ക്കു​ന്ന​തു​മാ​യി പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. അതിന്റെ അംഗങ്ങൾ നല്ല പൗരൻമാ​രും വിശ്വസ്‌ത പ്രജക​ളു​മാ​യി​രി​ക്കാൻ ആഗ്രഹി​ച്ചു. പുറജാ​തി മതത്തിന്റെ കുററ​ങ്ങ​ളും കുറവു​ക​ളും അവർ ഒഴിവാ​ക്കി. സ്വകാര്യ ജീവി​ത​ത്തിൽ അവർ സമാധാ​ന​മുള്ള അയൽക്കാ​രും വിശ്വസ്‌ത സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളു​മാ​യി​രി​ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഗൗരവ​മു​ള്ള​വ​രും സൗമ്യ​രും പരി​ശ്ര​മ​ശാ​ലി​ക​ളും ശുദ്ധജീ​വി​തം നയിക്കു​ന്ന​വ​രു​മാ​യി​രി​ക്കാൻ അവർ അഭ്യസി​ക്ക​പ്പെട്ടു. അവർ എങ്ങും നടമാ​ടി​യി​രുന്ന അഴിമ​തി​യു​ടെ​യും കാമാ​സ​ക്തി​യു​ടെ​യും മധ്യേ, തങ്ങളുടെ തത്ത്വങ്ങ​ളോ​ടു വിശ്വ​സ്‌ത​രാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ, അവർ പരമാർഥ​രും സത്യസ​ന്ധ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. അവരുടെ ലൈം​ഗിക നിലവാ​രങ്ങൾ ഉയർന്ന​താ​യി​രു​ന്നു: വിവാ​ഹ​ബന്ധം ആദരി​ക്ക​പ്പെട്ടു, കുടുംബ ജീവിതം നിർമ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു. അത്തരം സദ്‌ഗു​ണ​ങ്ങ​ളു​ള്ള​പ്പോൾ, അവർക്കു കുഴപ്പ​ക്കാ​രായ പൗരൻമാ​രാ​കാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല എന്ന്‌ ഒരുവൻ ചിന്തി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നിട്ടും അവർ വളരെ​ക്കാ​ലം വെറു​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ദ്വേഷി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും പകയ്‌ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തു.”

പുരാതന ലോകം യേശു​വി​നെ മനസ്സി​ലാ​ക്കാ​തി​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അതു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളെ​യും മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യില്ല, അതു​കൊണ്ട്‌ അവരെ വെറു​ക്കു​ക​യാ​ണു ചെയ്‌തത്‌. അവർ ചക്രവർത്തി​യെ​യും പുറജാ​തി ദൈവ​ങ്ങ​ളെ​യും ആരാധി​ക്കാൻ വിസമ്മ​തി​ച്ച​തി​നാൽ നിരീ​ശ്വ​ര​വാ​ദി​ക​ളാ​ണെന്നു കുററ​മാ​രോ​പി​ക്ക​പ്പെട്ടു. ഒരു ദുരന്തം സംഭവി​ച്ചാൽ അവർ ദൈവ​ങ്ങളെ കോപി​പ്പി​ച്ച​താ​യി പഴിക്ക​പ്പെട്ടു. അധാർമിക കളിക​ളി​ലോ രക്തരൂ​ക്ഷിത ദ്വന്ദയുദ്ധ പ്രകട​ന​ങ്ങ​ളി​ലോ ഹാജരാ​കാ​ഞ്ഞ​തി​നാൽ അവരെ സാമൂ​ഹിക വിരു​ദ്ധ​രാ​യി, ‘മനുഷ്യ വർഗവി​ദ്വേ​ഷി​ക​ളാ​യി’പ്പോലും കരുതി​യി​രു​ന്നു. ക്രിസ്‌തീയ “മതവി​ഭാഗ”ത്താൽ കുടും​ബങ്ങൾ തകർന്നു​വെ​ന്നും അതിനാൽ സാമൂ​ഹിക ഭദ്രത​യ്‌ക്ക്‌ അത്‌ ഒരു അപകട​മാ​ണെ​ന്നും അവരുടെ ശത്രുക്കൾ അവകാ​ശ​പ്പെട്ടു. തങ്ങളുടെ ഭാര്യ​മാർ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ വ്യഭി​ചാ​രം ചെയ്യു​ന്നത്‌ ഇഷ്ടപ്പെ​ട്ടി​രുന്ന പുറജാ​തി ഭർത്താ​ക്കൻമാ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചു തെർത്തു​ല്യൻ പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചു.

അന്നു വ്യാപ​ക​മാ​യി നടത്ത​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന ഗർഭച്ഛി​ദ്രത്തെ എതിർത്തി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ വിമർശി​ക്ക​പ്പെട്ടു. എന്നിട്ടും അവരുടെ എതിരാ​ളി​കൾ അവരെ കുട്ടി​കളെ കൊല്ലു​ന്ന​വ​രെന്നു പറഞ്ഞു കുററ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്നു. അവരുടെ യോഗ​ങ്ങ​ളിൽ ബലി​ചെ​യ്യ​പ്പെട്ട കുട്ടി​ക​ളു​ടെ രക്തം അവർ കുടി​ച്ച​താ​യി ആരോ​പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. അതേസ​മയം അവരുടെ ശത്രുക്കൾ അവരെ​ക്കൊ​ണ്ടു രക്തം ചേർന്ന സോ​സേജ്‌ ബലമായി തീററു​വാൻ ശ്രമിച്ചു, അത്‌ അവരുടെ മനസ്സാ​ക്ഷിക്ക്‌ എതിരാ​ണെന്ന്‌ അറിഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ. അപ്രകാ​രം ഈ എതിരാ​ളി​കൾ അവരു​ടെ​തന്നെ ആരോ​പ​ണത്തെ ഖണ്ഡിച്ചു.—തെർത്തു​ല്യൻ, അപ്പോ​ളജി, അധ്യായം 9.

ഒരു പുതിയ മതവി​ഭാ​ഗ​മെ​ന്ന​നി​ല​യിൽ വെറു​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു

ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ കെന്നത്ത്‌ സ്‌കോട്ട്‌ ലററൂ​റെ​ററ്‌ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “ഇനിയും ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ പുതു​തായ ഉത്ഭവത്തെ പ്രതി മറെറാ​രു കൂട്ടം ആരോ​പ​ണങ്ങൾ അതിനെ പരിഹാ​സ​വി​ധേ​യ​മാ​ക്കു​ക​യും അതിന്റെ പ്രതി​യോ​ഗി​ക​ളു​ടെ (യഹൂദ​മ​ത​ത്തി​ന്റെ​യും ഗ്രീക്ക്‌-റോമാ പുറജാ​തി​മ​ത​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും) പുരാ​ത​ന​ത്വ​ത്തോ​ടു വിപരീത താരത​മ്യം നടത്തു​ക​യും ചെയ്‌തു.” (ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ വികാ​സ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ചരിത്രം [A History of the Expansion of Christianity] വാല്യം 1, പേജ്‌ 131) പൊ.യു. രണ്ടാം നൂററാ​ണ്ടി​ന്റെ ആരംഭ​ത്തിൽ റോമൻ ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ സ്യൂ​ട്ടോ​ണി​യസ്‌ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തെ “പുതി​യ​തും ഉപദ്ര​വ​ക​ര​വു​മായ ഒരു അന്ധവി​ശ്വാ​സ”മെന്നു വിളിച്ചു. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി എന്ന പേരു​പോ​ലും വെറു​ക്ക​പ്പെട്ടു എന്നും ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ ഒരു അനഭിമത മതഭേ​ദ​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നും തെർത്തു​ല്യൻ സാക്ഷ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി. രണ്ടാം നൂററാ​ണ്ടിൽ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ റോമാ​സാ​മ്രാ​ജ്യ​ത്തി​ലെ ഉദ്യോ​ഗസ്ഥർ എങ്ങനെ വീക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു എന്നതി​നെ​പ്പ​ററി വിവരി​ക്കവെ, റോബർട്ട്‌ എം. ഗ്രാൻറ്‌ ഇപ്രകാ​രം എഴുതി: “ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വം വെറും അനാവ​ശ്യ​മായ, സാധ്യ​ത​യ​നു​സ​രിച്ച്‌, ഹാനി​കരം പോലു​മായ ഒരു മതമാണ്‌ എന്നതാ​യി​രു​ന്നു അടിസ്ഥാ​ന​മായ കാഴ്‌ച​പ്പാട്‌.”—ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​വും സമൂഹ​വും (Early Christianity and Society).

അതിതീ​ക്ഷ്‌ണ​മായ മതപരി​വർത്തനം ആരോ​പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു

സോർബോൺ [സർവക​ലാ​ശാല] പ്രൊ​ഫ​സ​റായ ജീൻ ബർണാഡ്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ സഭയുടെ ആദിമ​ശ​ത​കങ്ങൾ (Les premiers siècles de l’Eglise) എന്ന പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “[ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ] എല്ലായി​ട​ത്തും പോയി സകല​രോ​ടും സംസാ​രി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പെരു​വ​ഴി​ക​ളി​ലും നഗരങ്ങ​ളി​ലും പൊതു​ച​ത്വ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും വീടു​ക​ളി​ലും. സ്വാഗതം ചെയ്യ​പ്പെ​ട്ടാ​ലും ഇല്ലെങ്കി​ലും. ദരി​ദ്ര​രോ​ടും സ്വത്തു​ക്ക​ളു​ടെ പ്രതി​ബ​ന്ധ​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ധനിക​രോ​ടും. ചെറി​യ​വ​രോ​ടും റോമൻ പ്രവി​ശ്യ​ക​ളി​ലെ ഗവർണർമാ​രോ​ടും . . . അവർ കരമാർഗ​വും കടൽമാർഗ​വും യാത്ര ചെയ്‌തു ഭൂമി​യു​ടെ അററങ്ങ​ളോ​ളം പോക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു.”

അവർ അതു ചെയ്‌തോ? ലഭ്യമായ തെളി​വ​നു​സ​രിച്ച്‌ അവർ അതു ചെയ്‌തു. “കടുത്ത മതപരി​വർത്തനം” ഹേതു​വാ​യി പൊതു​ജ​നാ​ഭി​പ്രാ​യം ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്കെ​തി​രാ​യി​രു​ന്നു എന്നു പ്രൊ​ഫസർ ലിയോൺ ഹോമോ വിവരി​ക്കു​ന്നു. മതപരി​വർത്ത​ന​ത്തി​നുള്ള തീക്ഷ്‌ണത യഹൂദർക്കു നഷ്ടപ്പെട്ടു, “നേരേ​മ​റി​ച്ചു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ അതിതീ​ക്ഷ്‌ണ​ത​യുള്ള മിഷന​റി​മാ​രാ​യി​രു​ന്നു, അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ വിദ്വേ​ഷം ഉണർത്തി”യെന്നു പ്രൊ​ഫസർ ലററൂ​റെ​റെറ്‌ പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു.

പൊ.യു. രണ്ടാം നൂററാ​ണ്ടിൽ റോമൻ തത്ത്വചി​ന്ത​ക​നായ സെൽസസ്‌ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ പ്രസംഗ രീതി​കളെ വിമർശി​ച്ചു. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വം വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വർക്കു വേണ്ടി​യു​ള്ള​താണ്‌ എന്നും അതിനു ബോധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നാ​കു​ന്നതു ‘വിഡ്‌ഢി​ക​ളെ​യും അടിമ​ക​ളെ​യും സ്‌ത്രീ​ക​ളെ​യും കൊച്ചു​കു​ട്ടി​ക​ളെ​യും മാത്ര​മാ​ണെ​ന്നും’ അദ്ദേഹം പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചു. “കബളി​പ്പി​ക്കാ​വു​ന്ന​വരെ” ഉപദേശം പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നെ​ന്നും ‘യുക്തി​പൂർവ​ക​മായ ചിന്തകൂ​ടാ​തെ അവരെ വിശ്വ​സി​പ്പി​ക്കു​ന്നെ​ന്നും’ പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ അദ്ദേഹം കുററ​പ്പെ​ടു​ത്തി. “ചോദ്യ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും ചോദി​ക്കേണ്ട; വിശ്വ​സി​ച്ചാൽ മാത്രം മതി” എന്ന്‌ അവർ പുതിയ ശിഷ്യ​രോ​ടു പറഞ്ഞതാ​യി അദ്ദേഹം അവകാ​ശ​പ്പെട്ടു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും ഒറിജൻ പറയു​ന്ന​ത​നു​സ​രി​ച്ചു സെൽസസ്‌ തന്നെ ഇങ്ങനെ സമ്മതിച്ചു പറഞ്ഞു: “സാധാ​ര​ണ​ക്കാർ മാത്രമല്ല യേശു​വി​ന്റെ മതം സ്വീക​രി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വണ്ണം അവിടു​ത്തെ സിദ്ധാ​ന്ത​ത്താൽ നയിക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌.”

സഭൈ​ക്യ​പ്ര​സ്ഥാ​നം ഇല്ല

ഏകസത്യ​ദൈ​വ​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള സത്യം തങ്ങൾക്കു ലഭിച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെന്ന്‌ അവകാ​ശ​പ്പെ​ട്ട​തി​നും ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ വിമർശി​ക്ക​പ്പെട്ടു. അവർ സഭൈ​ക്യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തെ​യോ (Ecumenism) മിശ്ര​വി​ശ്വാ​സ​ത്തെ​യോ സ്വാഗതം ചെയ്‌തില്ല. ലാററൂ​റെ​ററ്‌ ഇപ്രകാ​രം എഴുതി: “അക്കാലത്തെ മിക്ക വിശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നും വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി അവർ [ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ] മററു മതങ്ങ​ളോ​ടു പ്രതി​കൂ​ല​മാ​യി നില​കൊ​ണ്ടു . . . മററു മതവി​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്വഭാ​വ​വി​ശേ​ഷ​മായ നന്നേ വിശാ​ല​മായ സഹിഷ്‌ണു​തക്കു വിരു​ദ്ധ​മാ​യി ആത്യന്തി​ക​മായ സത്യം തങ്ങൾക്കു​ണ്ടെന്ന്‌ അവർ പ്രഖ്യാ​പി​ച്ചു.”

പൊ.യു. 202-ൽ സെപ്‌റ​റി​മി​യസ്‌ സേവറസ്‌ ചക്രവർത്തി ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ മതപരി​വർത്തനം ചെയ്യി​ക്കു​ന്നതു നിരോ​ധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടുള്ള ഒരു ശാസനം പുറ​പ്പെ​ടു​വി​ച്ചു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും ഇതു തങ്ങളുടെ വിശ്വാ​സത്തെ സംബന്ധി​ച്ചു സാക്ഷീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ അവരെ തടഞ്ഞില്ല. ലററൂ​റെ​ററ്‌ അതിന്റെ ഫലം ഇങ്ങനെ വർണി​ക്കു​ന്നു: “നിലവി​ലി​രുന്ന പുറജാ​തി മതങ്ങളു​മാ​യും അന്നത്തെ പല സാമൂ​ഹിക ആചാര​ങ്ങ​ളു​മാ​യും ധാർമിക നടപടി​ക​ളു​മാ​യും അനുര​ഞ്‌ജ​ന​ത്തി​ലെ​ത്താ​നുള്ള ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ വിസമ്മ​ത​ത്തിൽ, അത്‌ അതിനെ സമൂഹ​ത്തോ​ടു കിടനിൽക്കുന്ന ഒരു സാംഗ​ത്യ​വും (Coherence) സംഘട​ന​യും വളർത്തി​യെ​ടു​ത്തു. അതിൽ ചേരാൻ ആവശ്യ​മാ​യി​രുന്ന ഈ അകൽച്ച​തന്നെ അതിന്റെ അനുയാ​യി​കൾക്കു പീഡന​ത്തി​നെ​തി​രെ ശക്തിയു​ടെ​യും ശിഷ്യരെ നേടി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​ലെ തീക്ഷ്‌ണ​ത​യു​ടെ​യും ഒരു ഉറവിടം പ്രദാനം ചെയ്‌ത ബോധ്യം നൽകി.”

അതു​കൊ​ണ്ടു ചരി​ത്ര​രേഖ വ്യക്തമാണ്‌. മിക്കവാ​റും ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ, നല്ല പൗരൻമാ​രാ​കാ​നും സകല മനുഷ്യ​രു​മാ​യും സമാധാ​ന​ത്തിൽ ജീവി​ക്കാ​നും പരി​ശ്ര​മി​ക്കവെ തന്നെ, “ലോക​ത്തി​ന്റെ ഭാഗ”മായി​ത്തീ​രാൻ വിസമ്മ​തി​ച്ചു. (യോഹ​ന്നാൻ 15:19, NW) അവർ അധികാ​രി​ക​ളോട്‌ ആദരവു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അവർ പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്നതു കൈസർ നിരോ​ധി​ച്ച​പ്പോൾ പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തിൽത്തന്നെ തുടരു​ക​യ​ല്ലാ​തെ ഒരു പോം​വ​ഴി​യും അവർക്കി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. സകലരു​മാ​യും സമാധാ​ന​ത്തിൽ ജീവി​ക്കാൻ അവർ ശ്രമിച്ചു, എന്നാൽ ധാർമിക നിലവാ​ര​ങ്ങ​ളോ​ടും പുറജാ​തി വിഗ്ര​ഹാ​രാ​ധ​ന​യോ​ടും വിട്ടു​വീ​ഴ്‌ചക്ക്‌ അവർ തയ്യാറാ​യില്ല. ഇതെല്ലാം നിമിത്തം ക്രിസ്‌തു മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ തന്നെ അവർ വെറു​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ദ്വേഷി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും പകയ്‌ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും പീഡി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തു.—യോഹ​ന്നാൻ 16:33.

ലോക​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള അവരുടെ വേർപാ​ടു തുടർന്നോ? അല്ലെങ്കിൽ കാലം കടന്നു​പോ​യ​തോ​ടെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വം ആചരി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന്‌ അവകാ​ശ​പ്പെ​ട്ടവർ ഈക്കാ​ര്യ​ത്തിൽ അവരുടെ മനോ​ഭാ​വം മാററി​യോ?

[4-ാം പേജിലെ ആകർഷ​ക​വാ​ക്യം]

ക്രിസ്‌ത്യാനികൾ റോമാ ചക്രവർത്തി​യെ​യും പുറജാ​തി ദൈവ​ങ്ങ​ളെ​യും ആരാധി​ക്കാൻ വിസമ്മ​തി​ച്ച​തു​കൊണ്ട്‌ അവരെ നിരീ​ശ്വ​ര​വാ​ദി​ക​ളാ​യി കുററ​പ്പെ​ടു​ത്തി

[6-ാം പേജിലെ ആകർഷ​ക​വാ​ക്യം]

“ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​യു​ടെ നിലപാട്‌ അവനു ദൈനം​ദിന പ്രശ്‌നങ്ങൾ കൈവ​രു​ത്തി; സമൂഹ​ത്തി​ന്റെ മുഖ്യ​ധാ​ര​യിൽനിന്ന്‌ അകന്നാണ്‌ അവൻ ജീവി​ച്ചത്‌.”

[2-ാം പേജിലെ ചിത്ര​ത്തിന്‌ കടപ്പാട്‌]

Cover: Alinari/Art Resource, N.Y.

[3-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

“ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ പുതു​തായ ഉത്ഭവത്തെ പ്രതി മറെറാ​രു കൂട്ടം ആരോ​പ​ണങ്ങൾ അതിനെ പരിഹാ​സ​വി​ധേ​യ​മാ​ക്കു​ക​യും അതിന്റെ പ്രതി​യോ​ഗി​ക​ളു​ടെ പുരാ​ത​ന​ത്വ​ത്തോ​ടു വിപരീത താരത​മ്യം നടത്തു​ക​യും ചെയ്‌തു.”

[കടപ്പാട്‌]

Museo della Civiltà Romana, Roma

[7-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഒന്നാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ രാജ്യ​സ​ന്ദേ​ശ​ത്തി​ന്റെ തീക്ഷ്‌ണ​ത​യുള്ള പ്രസം​ഗ​ക​രാ​യി അറിയ​പ്പെ​ട്ടു