അനുര​ഞ്‌ജനം അചിന്ത​നീ​യം!

യഹോ​വ​യു​ടെ കൈ യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റെ ആദിമ അനുഗാ​മി​ക​ളോ​ടു​കൂ​ടെ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 11:21) ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സഹായ​ത്തോ​ടെ അവർ വിട്ടു​വീഴ്‌ച കൂടാതെ നീതി​നി​ഷ്‌ഠ​മായ മാർഗം പിന്തു​ടർന്നു. അവർക്ക്‌ ശത്രുത, തീവ്ര​മായ പീഡനം​പോ​ലും അനുഭ​വ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു​വെ​ന്നതു പരക്കെ അറിയ​പ്പെ​ടുന്ന ഒരു ചരിത്ര വസ്‌തു​ത​യാണ്‌.

ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ ആദ്യത്തെ വിശ്വ​സ്‌താ​നു​ഗാ​മി​ക​ളു​ടെ നിർമലത സുവി​ദി​ത​മാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. തങ്ങളുടെ ജീവൻ പണയ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​ലും അവർ തങ്ങളുടെ വിശ്വാ​സ​ത്തിൽ വിട്ടു​വീ​ഴ്‌ച​ചെ​യ്യാൻ വിസമ്മ​തി​ച്ചു. എന്നാൽ അവരോട്‌ ഇത്ര ക്രൂര​മാ​യി പെരു​മാ​റാൻ കാരണ​മെ​ന്താ​യി​രു​ന്നു?

കാരണം കൂടാതെ വെറു​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു

യേശു​വി​നെ​പ്പോ​ലെ സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ക​ളും ഈ ലോക​ത്തി​ന്റെ അഭിലാ​ഷ​ങ്ങ​ളി​ലും വിശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളി​ലും പങ്കു​ചേർന്നില്ല. (1 യോഹ​ന്നാൻ 4:4-6) കൂടാതെ, “[റോമാ സാമ്രാ​ജ്യ​ത്വ ശക്തിയു​മാ​യുള്ള] ഒരു ഭയാന​ക​മായ ഏററു​മു​ട്ടൽ ഒഴിച്ചു​കൂ​ടാ​നാ​കാ​ത്ത​വണ്ണം” ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ വളർച്ച “അത്ര ത്വരി​ത​ഗ​തി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു”വെന്ന്‌ ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ എഡ്‌മൺഡ്‌ ദെ പ്രെസാൻസെ കുറി​ക്കൊ​ള്ളു​ന്നു.

യേശു ഒരിക്കൽ പ്രവച​നാ​ത്മ​ക​മായ ഒരു സങ്കീർത്തനം തനിക്കു ബാധക​മാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു പറഞ്ഞു: “അവർ കാരണം കൂടാതെ എന്നെ വെറുത്തു.” (യോഹ​ന്നാൻ 15:25, പി.ഒ.സി. ബൈ.; സങ്കീർത്തനം 69:4) തന്റെ ശിഷ്യൻമാ​രോട്‌ ഇതു പറയു​ന്ന​തി​നു​മുമ്പ്‌ അവിടുന്ന്‌ ഇങ്ങനെ മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകി​യി​രു​ന്നു: “ദാസൻ യജമാ​ന​നെ​ക്കാൾ വലിയ​വനല്ല . . . അവർ എന്നെ പീഡി​പ്പി​ച്ചു​വെ​ങ്കിൽ നിങ്ങ​ളെ​യും പീഡി​പ്പി​ക്കും.” (യോഹ​ന്നാൻ 15:20, പി.ഒ.സി. ബൈ.) അവിടു​ത്തെ കാൽചു​വ​ടു​കൾ പിൻപ​റ​റു​ന്നത്‌ എളുപ്പ​മാ​യി​രി​ക്കു​ക​യില്ല. ഒരു സംഗതി​യെ​ന്തെ​ന്നു​വ​ച്ചാൽ, യഹൂദൻമാ​രു​ടെ ഇടയി​ലുള്ള മതനേ​താ​ക്കൻമാർ യേശു​വി​ന്റെ യഹൂദ ശിഷ്യരെ യഹൂദ മത സമ്പ്രദാ​യ​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള വിശ്വാ​സ​ത്യാ​ഗി​ക​ളാ​യി കണക്കാ​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. യേശു​വി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു മേലാൽ സംസാ​രി​ക്ക​രു​തെന്ന്‌ അവിടു​ത്തെ ശിഷ്യൻമാ​രോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ അവർ അത്‌ അനുസ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നും അങ്ങനെ തങ്ങളുടെ വിശ്വാ​സ​ത്തിൽ വിട്ടു​വീഴ്‌ച ചെയ്യു​ന്ന​തി​നും വിസമ്മ​തി​ച്ചു.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 4:17-20; 5:27-32.

പൊ.യു. 33-ലെ പെന്ത​ക്കോ​സ്‌തി​നു​ശേഷം താമസി​യാ​തെ യഹൂദൻമാ​രു​ടെ ന്യായാ​ധി​പ​സം​ഘ​ത്തി​നു മുമ്പാകെ സമർപ്പിച്ച സാക്ഷ്യ​പ​ത്ര​ത്തിൽ ശിഷ്യ​നായ സ്‌തെ​ഫാ​നോസ്‌ “മോ​ശെ​ക്കും ദൈവ​ത്തി​നും വിരോ​ധ​മാ​യി ദൂഷണം പറയുന്ന”തായി കുററം ആരോ​പി​ക്ക​പ്പെട്ടു. ആരോ​പണം കൊടിയ ദ്രോ​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അദ്ദേഹത്തെ കല്ലെറി​ഞ്ഞു കൊന്നു. തൽഫല​മാ​യി, “യെരൂ​ശ​ലേ​മി​ലെ സഭെക്കു ഒരു വലിയ ഉപദ്രവം നേരിട്ടു; അപ്പൊ​സ്‌ത​ലൻമാർ ഒഴികെ എല്ലാവ​രും യെഹൂദ്യ ശമര്യ ദേശങ്ങ​ളിൽ ചിതറി​പ്പോ​യി.” (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 6:11, 13; 8:1) അനേകർ തടവി​ലാ​ക്ക​പ്പെട്ടു.

യഹൂദൻമാർ യേശു​വി​ന്റെ ശിഷ്യൻമാ​രെ “അടങ്ങാത്ത വിദ്വേ​ഷ​ത്തോ​ടെ” പിന്തു​ടർന്നു​വെന്നു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​വും റോമാ സാമ്രാ​ജ്യ​വും (Christianity and the Roman Empire) എന്ന പുസ്‌തകം പറയുന്നു. എന്തിന്‌, ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ സംരക്ഷി​ക്കു​വാൻ റോമാ ഗവൺമെൻറി​നു മിക്ക​പ്പോ​ഴും നടപടി​യെ​ടു​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി​വന്നു! ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌, അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോ​സി​നെ കൊല്ലാൻ തുനിഞ്ഞ യഹൂദൻമാ​രിൽനി​ന്നു റോമൻ പടയാ​ളി​കൾ അദ്ദേഹത്തെ രക്ഷിച്ചു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 21:26-36) എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളും റോമാ​ക്കാ​രും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ദുഷ്‌ക​ര​മായ ഒന്നായി നില​കൊ​ണ്ടു.

റോമാ ഗവൺമെൻറ്‌ പീഡനം ശക്തമാ​ക്കു​ന്നു

സ്‌തേ​ഫാ​നോ​സി​ന്റെ മരണത്തിന്‌ ഏകദേശം ഒൻപതു വർഷത്തി​നു​ശേഷം റോമാ ഭരണാ​ധി​കാ​രി​യാ​യി​രുന്ന ഹെരോദ്‌ അഗ്രിപ്പാ 1-ാമൻ യഹൂദൻമാ​രെ പാട്ടി​ലാ​ക്കാൻവേണ്ടി അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ യാക്കോ​ബി​നെ കൊല്ലി​ച്ചു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 12:1-3) അതി​നോ​ടകം ക്രിസ്‌തു​വി​ലുള്ള വിശ്വാ​സം റോമ​യി​ലേക്കു വ്യാപി​ച്ചി​രു​ന്നു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 2:10) പൊ.യു. 64-ൽ പട്ടണത്തി​ന്റെ ഏറിയ​ഭാ​ഗ​വും തീയാൽ നശിച്ചു. അഗ്നിബാ​ധ​യാൽ ഉണ്ടായ നാശത്തിന്‌ ഉത്തരവാ​ദി നീറോ ആണെന്നുള്ള കിംവ​ദ​ന്തി​യെ അമർത്തു​ന്ന​തിന്‌ ആ നാശത്തി​നു കാരണം ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളാ​ണെന്ന്‌ അയാൾ പഴി ചാരി​യ​തോ​ടെ ഭയങ്കര​മായ പീഡനം ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ പിന്തു​ടർന്നു. നഗരത്തെ കൂടുതൽ പ്രൗഢി​യേ​റി​യ​താ​ക്കി പുതുക്കി പണിയാ​നും അതിനെ നീറോ​പ​ളിസ്‌ എന്നു തന്റെ പേരി​ലാ​ക്കി മാററാ​നു​മാ​യി ഒരു ഒഴിക​ഴി​വെ​ന്ന​വണ്ണം അയാൾ അതിനു തീ വെച്ചതാ​യി​രി​ക്കു​മോ? അതോ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ ഒരറി​യ​പ്പെട്ട വിരോ​ധി​യാ​യി​രുന്ന യഹൂദ മതാനു​സാ​രി​യായ അയാളു​ടെ ചക്രവർത്തി​നി പൊപ്പെയ, ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ​മേൽ പഴിചാ​രാ​നുള്ള അയാളു​ടെ തീരു​മാ​നത്തെ സ്വാധീ​നി​ച്ചി​രി​ക്കു​മോ? ഗവേഷ​കർക്ക്‌ ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ തീർച്ച​യില്ല, എന്നാൽ സംഭവ​ങ്ങ​ളു​ടെ പരിണാ​മം ഭയാന​ക​മാ​യി​രു​ന്നു.

റോമൻ ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ ററാസി​റ​റസ്‌ പറയുന്നു: “മരണ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടെ പരിഹാ​സ​വും കലർത്തി​യി​രു​ന്നു; മൃഗങ്ങ​ളു​ടെ തോൽകൊ​ണ്ടുള്ള വസ്‌ത്രം ധരിപ്പി​ക്ക​പ്പെട്ട [ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ] പട്ടികൾ തുണ്ടം തുണ്ടമാ​യി പറിച്ചു​കീ​റി; അവരെ സ്‌തം​ഭ​ങ്ങ​ളിൽ തറച്ചു; ഇരുട്ടു​മ്പോൾ പ്രകാ​ശ​മാ​യി സേവി​ക്കേ​ണ്ട​തിന്‌ അവരെ എളുപ്പ​ത്തിൽ ആളിക്ക​ത്തു​ന്ന​വ​രാ​ക്കി,” രാജകീയ ഉദ്യാ​ന​ങ്ങളെ പ്രശോ​ഭി​പ്പി​ക്കുന്ന മനുഷ്യ പന്തങ്ങളാ​ക്കി​ത്തീർത്തു. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ സ്‌നേ​ഹി​ത​ന​ല്ലാ​തി​രുന്ന ററാസി​റ​റസ്‌ കൂട്ടി​ച്ചേർക്കു​ന്നു: “അപരാ​ധി​ക​ളെ​ന്ന​പോ​ലെ​യും, മാതൃ​കാ​ശിക്ഷ അർഹി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ​ന്ന​പോ​ലെ​യും, പൊതു​ജ​ന​ക്ഷേ​മത്തെ പ്രതിയല്ല പിന്നെ​യോ” നീറോ എന്ന “ഒരൊററ മമനു​ഷ്യ​ന്റെ ക്രൂര​ത​യു​ടെ പാത്ര​മാ​യി നശിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​രെന്ന നിലയിൽ അവർ അനുകമ്പ ഉണർത്തി.”

വ്യക്തമായ വൈപ​രീ​ത്യ​ങ്ങൾ

റോമി​ന്റെ നാശത്തി​നു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ പഴിചാ​രു​ന്നതു നീറോ​യു​ടെ ഉദ്ദേശ്യ​ത്തി​നു​പ​ക​രി​ച്ചു​വെ​ങ്കി​ലും അയാൾ അവരെ ഒരിക്ക​ലും നിരോ​ധി​ക്കു​ക​യോ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​നു ഭ്രഷ്ടു കല്‌പി​ക്കു​ക​യോ ചെയ്‌തില്ല. എങ്കിൽ പിന്നെ എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു റോമാ​ക്കാ​രും പീഡി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽ പങ്കു​ചേർന്നത്‌? എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ “ഈ ചെറിയ ക്രിസ്‌തീയ ജനസമു​ദാ​യങ്ങൾ അവയുടെ ഭക്തിയാ​ലും മാന്യ​ത​യാ​ലും ഉല്ലാസ​ഭ്രാ​ന്തു​പി​ടിച്ച പുറജാ​തി​ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ സ്വസ്ഥത​കെ​ടു​ത്തു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു” എന്നു ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ വിൽ ഡ്യൂറൻറ്‌ പറയുന്നു. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​വും റോമാ​ക്കാ​രു​ടെ ദ്വന്ദ്വ​യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളി​ലെ രക്തച്ചൊ​രി​ച്ചി​ലും തമ്മിൽ അന്തര​ത്തേ​ക്കാ​ളേ​റിയ ഒരു വൈരു​ദ്ധ്യം സാധ്യ​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ ഒഴിവാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ തങ്ങളു​ടെ​തന്നേ മനസ്സാ​ക്ഷി​കളെ കുററ​വി​മു​ക്ത​മാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു റോമാ​ക്കാർക്കു ലഭിച്ച ഈ സുവർണാ​വ​സരം നഷ്ടപ്പെ​ടു​ത്താൻപ​റ​റിയ ഒന്നായി​രു​ന്നില്ല.

ഒരു ലോക​ശ​ക്തി​യെന്ന നിലയിൽ റോം അജയ്യമാ​യി തോന്നി. തങ്ങളുടെ സൈനിക സാമർഥ്യ​ത്തി​നുള്ള ഒരു കാരണം എല്ലാ ദൈവ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ആരാധ​ന​യാ​ണെന്നു റോമാ​ക്കാർ വിശ്വ​സി​ച്ചു. അതു​കൊണ്ട്‌, ക്രിസ്‌തീയ ഏക​ദൈ​വ​വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ അനന്യ​ഭാ​വ​വും ചക്രവർത്തി​പൂജ ഉൾപ്പെടെ മററു സകല ദൈവ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും നിഷേ​ധ​വും അവർക്കു ഗ്രഹി​ക്കാൻ കഴിയു​ന്ന​തി​ല​ധി​ക​മാ​യി​രു​ന്നു. സാമ്രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ അടിസ്ഥാ​നം​തന്നെ തോണ്ടുന്ന ഒരു സ്വാധീ​ന​മാ​യി ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തെ റോം കണ്ടത്‌ അതിശ​യ​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

സാക്ഷ്യം വഹിക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ വില

പൊ.യു. ഒന്നാം നൂററാ​ണ്ടി​ന്റെ അവസാ​ന​ത്തിൽ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ യോഹ​ന്നാൻ “ദൈവ​വ​ച​ന​വും യേശു​വി​ന്റെ സാക്ഷ്യ​വും നിമിത്തം” പത്‌മോസ്‌ ദ്വീപി​ലേക്കു നാടു​ക​ട​ത്ത​പ്പെട്ടു. (വെളി​പ്പാ​ടു 1:9) റോമാ ചക്രവർത്തി​യാ​യി​രുന്ന ഡൊമി​ഷ്യ​നാണ്‌ ഇതിനു​ത്ത​ര​വാ​ദി​യെന്നു കരുതി​പ്പോ​രു​ന്നു. യേശു​വി​ന്റെ അനുഗാ​മി​കൾ ഇത്രയ​ധി​കം സമ്മർദങ്ങൾ വഹിക്കാ​നി​ട​യാ​യി​ട്ടും ആ നൂററാ​ണ്ടി​ന്റെ അവസാ​ന​ത്തോ​ടെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വം റോമാ സാമ്രാ​ജ്യ​ത്തി​ലു​ട​നീ​ളം വ്യാപി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഇതെങ്ങനെ സാധ്യ​മാ​യി? ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തെ “ഒന്നിപ്പി​ച്ചു നിർത്തി​യത്‌ അതിന്റെ ശുശ്രൂ​ഷ​യാ​യി​രു​ന്നു” എന്ന്‌ ആദിമ സഭയുടെ ഒരു ചരിത്രം (A History of the Early Church) പറയുന്നു. പീഡി​പ്പി​ക്ക​പ്പെട്ട ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളും യോഹ​ന്നാ​നെ​പ്പോ​ലെ തങ്ങളുടെ വിശ്വാ​സ​ത്തിൽ വിട്ടു​വീഴ്‌ച ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല മറിച്ച്‌, ദൈവ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു സംസാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും യേശു​വി​നു സാക്ഷ്യം വഹിക്കു​ന്ന​തി​ലും തീക്ഷ്‌ണ​ത​യോ​ടെ തുടർന്നു.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 20:20, 21; 2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 4:2.

ചക്രവർത്തി​യാ​യ ട്രാജൻ ബിഥു​ന്യ​യി​ലെ (ഇപ്പോ​ഴത്തെ തുർക്കി​യു​ടെ വടക്കു​പ​ടി​ഞ്ഞാറ്‌) ഗവർണ​റാ​യി പ്ലിനിയെ നിയോ​ഗി​ച്ച​തി​ന്റെ രണ്ടു വർഷത്തി​നു​ശേഷം പൊ.യു. 112-ഓടെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ പീഡനം ഒരു പുതിയ രൂപം കൈ​ക്കൊ​ണ്ടു. അവിടെ നേര​ത്തെ​യു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ഭരണനിർവ​ഹണം കുത്തഴി​ഞ്ഞ​താ​യി​രു​ന്ന​തി​ന്റെ ഫലമായി സർവതും അലങ്കോ​ല​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. ക്ഷേത്രങ്ങൾ മിക്കവാ​റും ഉപേക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു, ബലിമൃ​ഗ​ങ്ങൾക്കുള്ള തീററ​യു​ടെ വില്‌പന ഗണ്യമാ​യി ഇടിഞ്ഞു. മൃഗബ​ലി​ക​ളും വിഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളും മററും ഇല്ലാതി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ക്രിസ്‌തീയ ആരാധ​ന​യു​ടെ ലാളി​ത്യ​ത്തെ വില്‌പ​ന​ക്കാർ കുററ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

പുറജാ​തീ​യ ആരാധന പുനഃ​സ്ഥാ​പി​ക്കാൻ പ്ലിനി കഠിന ശ്രമം ചെയ്യവെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ തങ്ങളുടെ ജീവ​നെ​പ്പോ​ലും വകവയ്‌ക്കാ​തെ ചക്രവർത്തി​യു​ടെ പ്രതി​മ​യ്‌ക്കു മുമ്പാകെ വീഞ്ഞും കുന്തി​രി​ക്ക​വും അർപ്പി​ക്കാൻ വിസമ്മ​തി​ച്ചു. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ “ഉത്‌കൃ​ഷ്ട​മായ ധാർമി​ക​നി​ല​വാ​രങ്ങൾ ഉള്ളവരാണ്‌, എന്നാൽ പുരാ​ത​ന​മായ മതാചാ​ര​ങ്ങ​ളോ​ടു പറഞ്ഞറി​യി​ക്കാ​നാ​കാത്ത വിരോ​ധം പുലർത്തു​ന്ന​വ​രാണ്‌” എന്ന്‌ റോമാ അധികാ​രി​കൾ ഒടുവിൽ സമ്മതി​ച്ചു​വെന്ന്‌ പ്രൊ​ഫസർ ഹെൻട്രി ഛാഡ്‌വിക്‌ പറയുന്നു. ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​യാ​യി​രി​ക്കുക എന്നതു വധശി​ക്ഷാർഹ​മായ കുററ​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും യേശു​വി​ന്റെ യഥാർഥ അനുഗാ​മി​കൾക്ക്‌ അനുര​ഞ്‌ജനം അചിന്ത​നീ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു.

“പുറജാ​തി കുടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ ഒററപ്പെട്ട വ്യക്തി​ക​ളു​ടെ മതപരി​വർത്ത​ന​ത്താ​ലു​ണ്ടായ നീരസ​ത്തി​ന്റെ” ഫലമാ​യും വിദ്വേ​ഷം ജനിച്ചു​വെന്ന്‌ പ്രൊ​ഫസർ ഡബ്ലിയൂ. എം. റാംസേ പറയുന്നു. “പുറജാ​തി ദൈവ​ങ്ങ​ളു​ടെ അംഗീ​ക​ര​ണത്തെ സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന കാരണ​ത്താൽ ഒരുവന്റെ അയൽക്കാ​രന്‌ സർവസാ​ധാ​ര​ണ​മായ സാമു​ദാ​യിക ആചാര​ങ്ങ​ളോട്‌ ഒത്തു​പോ​കാൻ കഴിയാ​തെ​വ​ന്ന​പ്പോൾ സാമൂ​ഹിക ജീവിതം വളരെ ദുഷ്‌ക​ര​മാ​യി​ത്തീർത്തു” എന്ന്‌ ഡോ. ജെ. ഡബ്ലിയൂ. സി. വാൻഡ്‌ പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു. അനേക​രും ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ മനുഷ്യ​വർഗ​വി​ദ്വേ​ഷി​ക​ളാ​യി കാണു​ക​യോ നിരീ​ശ്വ​ര​വാ​ദി​ക​ളാ​യി കണക്കാ​ക്കു​ക​യോ ചെയ്‌ത​തിൽ അതിശ​യി​ക്കാ​നില്ല.

വർധനവു കൂടുതൽ പീഡനം വരുത്തി​ക്കൂ​ട്ടു​ന്നു

അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ യോഹ​ന്നാ​നാൽ പഠിപ്പി​ച്ച​താ​യി പറയ​പ്പെ​ടുന്ന പോളി​കാർപ്പ്‌ സ്‌മുർന്ന​യി​ലെ (ഇപ്പോ​ഴത്തെ ഇസ്‌മിർ) ആദരണീ​യ​നായ ഒരു മൂപ്പനാ​യി​ത്തീർന്നു. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ വിശ്വാ​സം​ഹേ​തു​വാ​യി പൊ.യു. 155-ൽ അദ്ദേഹത്തെ സ്‌തം​ഭ​ത്തിൽ ദഹിപ്പി​ച്ചു​കൊ​ന്നു. റോമി​ന്റെ പ്രവി​ശ്യാ ഗവർണ​റാ​യി​രുന്ന സ്‌ററാ​റ​റി​യുസ്‌ ക്വാ​ഡ്രാ​റ​റുസ്‌ ജനക്കൂ​ട്ടത്തെ വിളി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി. തങ്ങളുടെ ദൈവ​ങ്ങ​ളു​ടെ ആരാധ​നയെ നിരു​ത്സാ​ഹ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തി​നാൽ 86 വയസ്സുള്ള പോളി​കാർപ്പി​നെ വെറു​ത്തി​രുന്ന വിരോ​ധി​ക​ളായ പുറജാ​തീ​യ​രെ​ക്കൊ​ണ്ടു സ്‌റേ​റ​ഡി​യം നിറഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഒരു വലിയ ശബ്ബത്തു​നാ​ളാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടു​കൂ​ടെ മതഭ്രാ​ന്ത​രായ യഹൂദൻമാർ മനസ്സോ​ടെ പോളി​കാർപ്പി​നെ ജീവ​നോ​ടെ ദഹിപ്പി​ക്കാ​നുള്ള വിറക്‌ കൂട്ടി​വച്ചു.

അടുത്ത​താ​യി, റോമാ ലോക​ത്തി​ലു​ട​നീ​ളം ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ​മേൽ പീഡന​ത്തി​ന്റെ ഒരു പ്രവാഹം ഇരച്ചു​ക​യറി. ചക്രവർത്തി​യായ മാർക്കസ്‌ ഒറേലി​യ​സ്സി​ന്റെ കീഴിൽ കൂടുതൽ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ കൊല്ല​പ്പെ​ടാൻ ഇടയായി. അവർ റോമാ പൗരൻമാർ ആയിരു​ന്നെ​ങ്കിൽ വാളാൽ കൊല്ല​പ്പെട്ടു; അല്ലാത്ത​പക്ഷം, പൊതു​രം​ഗാ​ങ്ക​ണ​ങ്ങ​ളിൽ വന്യമൃ​ഗ​ങ്ങ​ളാൽ കൊല്ല​പ്പെട്ടു. അവരുടെ കുററ​മെ​ന്താ​യി​രു​ന്നു? തങ്ങളുടെ വിശ്വാ​സ​ത്തിൽ വിട്ടു​വീഴ്‌ച ചെയ്യു​ന്ന​തി​നോ അതു തള്ളിപ്പ​റ​യു​ന്ന​തി​നോ വിസമ്മ​തിച്ച ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു അവർ എന്നതു​മാ​ത്രം.

ആധുനിക ഫ്രഞ്ചു പട്ടണമായ ലിയോൺസ്‌, ലഗ്‌ഡു​ന​മെന്ന റോമൻ കോള​നി​യിൽനി​ന്നു വളർന്ന​താണ്‌, അത്‌ ഭരണസം​ബ​ന്ധ​മായ ഒരു പ്രധാന ഭരണ​കേ​ന്ദ്ര​വും റോമാ​യ്‌ക്കും റൈൻ നദിക്കും മധ്യേ​യുള്ള റോമി​ന്റെ ഒരേ ഒരു കോട്ട​യു​ടെ സ്ഥാനവു​മാ​യി​രു​ന്നു. പൊ.യു. 177-ഓടെ പുറജാ​തി ജനക്കൂട്ടം ഭ്രാന്ത​മാ​യി എതിർത്ത ഒരു ശക്തമായ ക്രിസ്‌തീയ സമുദാ​യം അവിടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ പൊതു​സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽനിന്ന്‌ ഒഴിച്ചു​നിർത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ ഇതിന്‌ ആരംഭം കുറി​ക്ക​പ്പെട്ടു. ജനക്കൂട്ടം കലാപം ഇളക്കി​വി​ട്ടു, അനന്തര​മു​ണ്ടായ പീഡനം ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ വീടിനു പുറത്തു​പോ​കാൻ ധൈര്യ​പ്പെ​ടാ​തെ​വണ്ണം അത്ര ശക്തമാ​യി​രു​ന്നു. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ കണ്ടുപി​ടി​ച്ചു കൊല്ലു​വാൻ റോമൻ ഗവൺമെൻറ്‌ ആജ്ഞ പുറ​പ്പെ​ടു​വി​ച്ചു.

പ്രതി​ഫ​ലം

യേശു​വി​ന്റെ അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാ​രു​ടെ മരണ​ത്തോ​ടും അവരുടെ സംരക്ഷക സ്വാധീ​ന​ത്തി​ന്റെ നീങ്ങി​പ്പോ​ക​ലോ​ടും​കൂ​ടെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളെന്ന്‌ അവകാ​ശ​പ്പെ​ട്ട​വ​രു​ടെ ഇടയിൽ വിശ്വാ​സ​ത്യാ​ഗം വളർന്നു​വ​രാൻ തുടങ്ങി. (2 തെസ്സ​ലൊ​നീ​ക്യർ 2:7) പൊ.യു. നാലാം നൂററാ​ണ്ടി​ന്റെ അവസാ​ന​ത്തോ​ടെ വിശ്വാ​സ​ത്യാ​ഗം ഭവിച്ച ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വം ഒരു ദേശീ​യ​മതം ആയിക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. അതി​നോ​ടകം അത്‌ ദുഷി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും അനുര​ഞ്‌ജ​ന​ത്തി​നു തയ്യാറാ​കു​ക​യും ലോക​ത്തോട്‌ അനുരൂ​പ​മാ​യി സ്വയം തിരി​ച്ച​റി​യി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നു—യേശു​വും അവിടു​ത്തെ ആദിമ ശിഷ്യൻമാ​രും ഒരിക്ക​ലും ചെയ്യാത്ത ഒന്നായി​രു​ന്നു ഇത്‌. (യോഹ​ന്നാൻ 17:16) എന്നിരു​ന്നാ​ലും അതിനു വളരെ മുമ്പു​തന്നെ ബൈബിൾകാ​നോൻ ക്രിസ്‌തീയ വിശ്വാ​സ​ത്തെ​പ്പ​റ​റി​യുള്ള അതിന്റെ വിവരണം സഹിതം പൂർത്തി​യാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു.

ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കിന്‌ ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ കഷ്ടപ്പാ​ടും മരണവും വ്യർഥ​മാ​യി​രു​ന്നോ? തീർച്ച​യാ​യും അല്ലായി​രു​ന്നു! അനുര​ഞ്‌ജ​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു ചിന്തി​ക്കു​ക​പോ​ലും ചെയ്യാതെ അവർ ‘മരണപ​ര്യ​ന്തം വിശ്വ​സ്‌ത​രാ​യി​രി​ക്കു​ക​യും അവർക്കു ജീവകി​രീ​ടം നൽക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തു.’ (വെളി​പ്പാ​ടു 2:10) യഹോ​വ​യു​ടെ ദാസർ ഇന്നും പീഡന​ത്തി​ന്റെ ചൂട്‌ അനുഭ​വി​ക്കു​ന്നു, എന്നാൽ ആദിമ സഹവി​ശ്വാ​സി​ക​ളു​ടെ വിശ്വാ​സ​വും നിർമ​ല​ത​യും അവർക്കു പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തി​ന്റെ ഒരു വലിയ ഉറവായി നില​കൊ​ള്ളു​ന്നു. ആകയാൽ ആധുനി​ക​കാല ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളും അനുര​ഞ്‌ജ​ന​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഒരു ചിന്തയും വച്ചുപു​ലർത്തു​ന്നില്ല.

[8, 9 പേജു​ക​ളി​ലെ ചിത്രങ്ങൾ]

നീറോ

സാമ്രാജ്യത്വ റോമാ​യു​ടെ മാതൃക

കൈസറിന്റെ ആരാധ​ന​യ്‌ക്കാ​യി അർപ്പി​ച്ചി​രുന്ന ഒരു ബലിപീ​ഠം

[കടപ്പാട്‌]

Nero: Courtesy of The British Museum

Museo della Civiltà Romana, Roma

[10-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

മാർക്കസ്‌ ഔറേ​ലി​യസ്‌

[കടപ്പാട്‌]

The Bettmann Archive