ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്കു പ്രായ​മാ​യ​വരെ സഹായി​ക്കാൻ കഴിയുന്ന വിധം

“അതു​കൊ​ണ്ടു ഞങ്ങൾ അധൈ​ര്യ​പ്പെ​ടാ​തെ ഞങ്ങളുടെ പുറ​മെ​യുള്ള മനുഷ്യൻ ക്ഷയിച്ചു​പോ​കു​ന്നു എങ്കിലും ഞങ്ങളുടെ അകമേ​യു​ള്ളവൻ നാൾക്കു​നാൾ പുതുക്കം പ്രാപി​ക്കു​ന്നു. . . . കാണു​ന്ന​തി​നെ അല്ല, കാണാ​ത്ത​തി​നെ അത്രേ ഞങ്ങൾ നോക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു; കാണു​ന്നതു താൽക്കാ​ലി​കം, കാണാ​ത്ത​തോ നിത്യം.” അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ കൊരി​ന്ത്യർക്കുള്ള തന്റെ രണ്ടാമത്തെ ലേഖന​ത്തിൽ ഇങ്ങനെ​യെ​ഴു​തി.—2 കൊരി​ന്ത്യർ 4:16-18.

പുരാതന കാലങ്ങ​ളിൽ, വിശ്വാ​സ​മുള്ള സ്‌ത്രീ-പുരു​ഷൻമാർ കാണാത്ത കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ തങ്ങളുടെ ദൃഷ്ടികൾ പതിപ്പി​ച്ചു. അവയിൽ യഹോ​വ​യാം ദൈവം തന്റെ തക്ക സമയത്തു ചെയ്യു​മെന്നു വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്‌തി​രുന്ന സകലവും ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. എബ്രാ​യർക്കുള്ള പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ പൗലോസ്‌, തങ്ങളുടെ മരണം​വരെ വിശ്വ​സ്‌തത കാത്ത ഇത്തരക്കാ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചു പ്രകീർത്തി​ച്ചു പറയുന്നു, അവരിൽ ചിലർ വളരെ പ്രായ​മാ​കു​ന്ന​തു​വരെ ജീവി​ച്ചി​രു​ന്നു. അവരെ നമു​ക്കൊ​രു മാതൃ​ക​യെ​ന്ന​നി​ല​യിൽ ചൂണ്ടി​ക്കാ​ട്ടി​ക്കൊണ്ട്‌ അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ഇവർ എല്ലാവ​രും വാഗ്‌ദ​ത്ത​നി​വൃ​ത്തി പ്രാപി​ക്കാ​തെ ദൂരത്തു​നി​ന്നു അതു കണ്ടു അഭിവ​ന്ദി​ച്ചു . . . വിശ്വാ​സ​ത്തിൽ മരിച്ചു.”—എബ്രായർ 11:13.

ഇന്നു നാം ഈ വാഗ്‌ദ​ത്ത​ങ്ങ​ളു​ടെ നിവൃ​ത്തി​യോ​ടു വളരെ സമീപി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ ഈ ദുഷ്ട വ്യവസ്ഥി​തി​യു​ടെ അന്ത്യം കാണാൻ തങ്ങൾ വ്യക്തി​പ​ര​മാ​യി ജീവി​ച്ചി​രി​ക്കു​മെന്ന്‌ ഉറപ്പി​ല്ലാത്ത രോഗ​ബാ​ധി​ത​രും പ്രായ​മാ​യ​വ​രും നമ്മു​ടെ​യി​ട​യിൽ ഉണ്ട്‌. ചില​പ്പോൾ തങ്ങളുടെ ഇപ്പോ​ഴത്തെ ജീവി​ത​കാ​ലത്തു സകല വാഗ്‌ദ​ത്ത​ങ്ങ​ളും നിറ​വേ​റി​ക്കാ​ണാ​തെ ഇവരിൽ ചിലർകൂ​ടി വിശ്വാ​സ​ത്തിൽ മരി​ച്ചേ​ക്കാം. ഇത്തരക്കാർക്കു 2 കൊരി​ന്ത്യർ 4:16-18-ലെ വാക്കുകൾ വലിയ ഒരു പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​മാ​യി​രി​ക്കും.

യഹോവ രോഗി​ക​ളും പ്രായ​മാ​യ​വ​രും ഉൾപ്പെടെ തന്റെ സകല വിശ്വ​സ്‌ത​രെ​യും ഓർക്കു​ന്നു. (എബ്രായർ 6:10) വിശ്വ​സ്‌ത​രായ പ്രായ​മേ​റി​യ​വ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചു ബൈബി​ളിൽ നിരവധി സ്ഥലങ്ങളിൽ ആദരപൂർവം പറയുന്നു. മോശ​യു​ടെ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തിൽ പ്രായ​മാ​യ​വരെ ആദരി​ക്കേ​ണ്ട​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു പ്രത്യേ​കം പറയുന്നു. (ലേവ്യ​പു​സ്‌തകം 19:32; സങ്കീർത്തനം 92:12-15; സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 16:31) ആദിമ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ ഇടയിൽ, പ്രായ​മേ​റി​യ​വ​രോ​ടു മതി​പ്പോ​ടെ​യാ​ണു പെരു​മാ​റി​യി​രു​ന്നത്‌. (1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 5:1-3; 1 പത്രൊസ്‌ 5:5) ഒരു ബൈബിൾ പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ, ഒരു യുവതി തന്റെ പ്രായ​മായ അമ്മായി​യ​മ്മ​യോ​ടു സ്‌നേ​ഹ​പൂർവ​ക​മായ കരുത​ലും ഹൃദയ​സ്‌പൃ​ക്കായ ആത്മത്യാ​ഗ​വും പ്രകട​മാ​ക്കി​യ​തി​ന്റെ മനോ​ഹ​ര​മായ വിവരണം അടങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ആ പുസ്‌തകം സമുചി​ത​മാ​യി രൂത്ത്‌ എന്ന ആ യുവതി​യു​ടെ നാമം വഹിക്കു​ന്നു.

ഒരു അർപ്പിത സഹായി

വൃദ്ധയായ നവോ​മി​ക്കു ജീവിതം കയ്‌പേ​റി​യ​താ​യി​രു​ന്നു. തന്റെ സ്‌നേ​ഹി​ത​രെ​യും അവകാ​ശ​ത്തെ​യും യഹൂദ്യ​യിൽ പിന്നിൽവി​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു യോർദാൻ നദിക്കു കിഴക്കുള്ള മോവാബ്‌ ദേശത്തു​പോ​യി ജീവി​ക്കാൻ ഒരു ക്ഷാമം അവളെ​യും അവളുടെ കൊച്ചു കുടും​ബ​ത്തെ​യും നിർബ​ന്ധി​ത​രാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ഇവിടെ നവോ​മി​യോ​ടൊ​പ്പം അവരുടെ രണ്ടാൺകു​ട്ടി​കളെ മാത്രം അവശേ​ഷി​പ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവളുടെ ഭർത്താവു മരിച്ചു​പോ​യി. കാല​ക്ര​മ​ത്തിൽ ഇവർ വളർന്നു വിവാഹം കഴിച്ചു. എന്നാൽ അവരും മരിച്ചു. നവോ​മിക്ക്‌, തന്നെ സംരക്ഷി​ക്കാൻ അവകാ​ശി​ക​ളി​ല്ലാ​തെ​യാ​യി.

ഒരു പുതു​കു​ടും​ബം തുടങ്ങാൻ അവൾക്കു പ്രായം വളരെ കടന്നു​പോ​യി​രു​ന്നു, തന്നെയു​മല്ല ജീവിതം ഒട്ടും ആശാവ​ഹ​മാ​യി തോന്നി​യ​തു​മില്ല. നിസ്വാർഥ​മാ​യി, തന്റെ രണ്ടാൺമ​ക്ക​ളു​ടെ വിധവ​മാ​രായ രൂത്തി​നെ​യും ഓർഫ​യെ​യും അവർക്കു ഭർത്താ​ക്കൻമാ​രെ ലഭി​ക്കേ​ണ്ട​തി​നു താന്താ​ങ്ങ​ളു​ടെ മാതൃ​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലേക്കു പറഞ്ഞയ​ക്കാൻ അവൾ ആഗ്രഹി​ച്ചു. അവളോ, ഏകയായി തന്റെ സ്വദേ​ശ​ത്തേക്കു മടങ്ങു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇന്നും, ചില പ്രായ​മാ​യവർ, വിശേ​ഷി​ച്ചും പ്രിയരെ മരണത്തിൽ നഷ്ടപ്പെ​ട്ടവർ വിഷാ​ദ​മ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്നു. നവോ​മി​യെ​പ്പോ​ലെ തങ്ങളെ സംരക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അവർക്ക്‌ ആരെങ്കി​ലും ആവശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കാം, എന്നാൽ തങ്ങൾ ഒരു ഭാരമാ​യി​ത്തീ​രാൻ അവർ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നില്ല.

ഏതായാ​ലും രൂത്ത്‌ തന്റെ അമ്മായി​യ​മ്മയെ ഉപേക്ഷി​ച്ചില്ല. അവൾ ഈ പ്രായ​മേ​റിയ സ്‌ത്രീ​യെ​യും അവർ ആരാധിച്ച ദൈവ​മായ യഹോ​വ​യെ​യും സ്‌നേ​ഹി​ച്ചു. (രൂത്ത്‌ 1:16) അങ്ങനെ ഒന്നിച്ച്‌ അവർ തിരിച്ചു യഹൂദ്യ​യി​ലേ​ക്കുള്ള യാത്ര​യാ​രം​ഭി​ച്ചു. അന്നാട്ടിൽ, വിളവ്‌ എടുത്ത​ശേഷം വയലു​ക​ളിൽ അവശേ​ഷി​ക്കു​ന്നവ കാലാ​പെ​റു​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അഥവാ ശേഖരി​ക്കു​ന്ന​തി​നു യഹോ​വ​യു​ടെ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തിൻ കീഴിൽ ഒരു ക്രമീ​ക​ര​ണ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ്രായ​ത്തിൽ ഇളപ്പമാ​യി​രുന്ന രൂത്ത്‌ ഈ വേല ചെയ്യാൻ മനസ്സോ​ടെ സമ്മതി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ഞാൻ കതിർ പെറു​ക്കട്ടെ.” ഇരുവ​രു​ടെ​യും പ്രയോ​ജ​ന​ത്തി​നാ​യി അവൾ അശ്രാന്തം വേല ചെയ്‌തു.—രൂത്ത്‌ 2:2, 17, 18.

രൂത്തിന്റെ വിശ്വ​സ്‌ത​ത​യും യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള സ്‌നേ​ഹ​വും നവോ​മി​ക്കു വലിയ പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​മാ​യി, അവൾ ക്രിയാ​ത്മ​ക​വും നിർമാ​ണാ​ത്മ​ക​വും ആയ ഒരു വിധത്തിൽ ചിന്തി​ക്കാൻ തുടങ്ങു​ക​യും ചെയ്‌തു. ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​വും നാട്ടാ​ചാ​ര​ങ്ങ​ളും സംബന്ധി​ച്ചുള്ള അവളുടെ അറിവ്‌ ഇപ്പോൾ പ്രയോ​ജ​ന​പ്ര​ദ​മാ​യി. ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രി​യായ ആ സ്‌ത്രീക്ക്‌ ഒരു ദേവര​വി​വാ​ഹ​ത്തി​ലൂ​ടെ തങ്ങളുടെ കുടും​ബ​ത്തി​ന്റെ അവകാശം തിരികെ നേടി​യെ​ടു​ക്കാ​നും കുടും​ബ​വം​ശം തുടരു​ന്ന​തിന്‌ ഒരു പുത്രനെ ജനിപ്പി​ക്കാ​നും കഴി​യേ​ണ്ട​തിന്‌ അവൾ തന്റെ അർപ്പി​ത​യായ സഹായി​ക്കു ജ്ഞാനപൂർവ​ക​മായ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം കൊടു​ത്തു. (രൂത്ത്‌ 3-ാം അധ്യായം) രോഗി​ക​ളെ​യോ പ്രായ​മാ​യ​വ​രെ​യോ സംരക്ഷി​ക്കാൻ ത്യാഗങ്ങൾ സഹിക്കു​ന്ന​വർക്കു രൂത്ത്‌ മികച്ച ഒരു ദൃഷ്ടാ​ന്ത​മാണ്‌. (രൂത്ത്‌ 2:10-12) ഇന്ന്‌ സഭയ്‌ക്കു​ള്ളിൽ, സമാന​മാ​യി, രോഗി​ക​ളെ​യും പ്രായ​മാ​യ​വ​രെ​യും സഹായി​ക്കാൻ വളരെ​യ​ധി​കം ചെയ്യാൻ കഴിയും. എങ്ങനെ?

സംഘാ​ടനം മൂല്യ​വ​ത്താണ്‌

ആദിമ ക്രിസ്‌തീയ സഭയിൽ ഭൗതിക പിന്തുണ ആവശ്യ​മാ​യി​രുന്ന വിധവ​മാ​രു​ടെ ഒരു ലിസ്‌ററു സൂക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു. (1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 5:9, 10) അതു​പോ​ലെ ഇന്ന്‌ ചില സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ മൂപ്പൻമാർ പ്രത്യേക ശ്രദ്ധ ആവശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കുന്ന രോഗി​ക​ളു​ടെ​യും പ്രായ​മാ​യ​വ​രു​ടെ​യും ഒരു ലിസ്‌ററ്‌ ഉണ്ടാക്കി​യേ​ക്കാം. ചില സഭകളിൽ ഒരു മൂപ്പനെ ഇക്കാര്യം തന്റെ പ്രത്യേക ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​മാ​യി കരുതാൻ ചുമത​ല​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടുണ്ട്‌. നവോ​മി​യെ​പ്പോ​ലെ​യുള്ള അനേകർ സഹായം തേടാൻ ചായ്‌വു​ള്ള​വ​ര​ല്ലാ​ത്ത​തി​നാൽ ചുമത​ല​യുള്ള സഹോ​ദരൻ ഒരു സാഹച​ര്യം വിശക​ലനം ചെയ്യു​ന്ന​തി​ലും അത്യാ​വശ്യ കാര്യങ്ങൾ നയപൂർവ​വും വിവേ​ക​പൂർവ​വും ചെയ്യുന്ന കാര്യം ഉറപ്പു വരുത്തു​ന്ന​തി​ലും വിദഗ്‌ധ​നാ​കേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, രാജ്യ​ഹാ​ളിൽ രോഗി​കൾക്കും പ്രായ​മാ​യ​വർക്കും വേണ്ടി വേണ്ടത്ര സൗകര്യ​ങ്ങൾ ഉണ്ടോ​യെന്നു പരി​ശോ​ധി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. പ്രാ​യോ​ഗി​ക​മെ​ങ്കിൽ വീൽചെ​യ​റി​നു​വേണ്ടി ചരിഞ്ഞ ഒരു തിണ്ണ, വിശ്ര​മ​മു​റി​യിൽ അനു​യോ​ജ്യ​മായ സൗകര്യ​ങ്ങൾ, കേൾക്കാൻ പ്രയാ​സ​മു​ള്ള​വർക്ക്‌ ഇയർഫോ​ണു​കൾ, പ്രത്യേക കസേര​ക​ളി​ടാൻ ഒരിടം എന്നിങ്ങ​നെ​യുള്ള കാര്യങ്ങൾ പരിഗ​ണി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. രാജ്യ​ഹാ​ളിൽ വരുക അസാധ്യ​മായ എല്ലാവർക്കും യോഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ ടേപ്പ്‌ റിക്കാർഡിംഗ്‌ ലഭ്യമാ​കാ​നോ അവ ടെലി​ഫോ​ണി​ലൂ​ടെ കേൾക്കാ​നോ ഉള്ള സൗകര്യം ഉണ്ടെന്ന്‌ ഈ സഹോ​ദ​രന്‌ ഉറപ്പു വരുത്താ​വു​ന്ന​താണ്‌.

യോഗ​ങ്ങൾക്കും കൺ​വെൻ​ഷ​നു​കൾക്കും പോകാ​നുള്ള യാത്രാ​സൗ​ക​ര്യം ഏർപ്പെ​ടു​ത്തേ​ണ്ട​തി​ന്റെ​യും ആവശ്യം ഉണ്ടായി​രു​ന്നേ​ക്കാം. പ്രായ​മായ ഒരു സഹോ​ദ​രിക്ക്‌, തന്നെ യോഗ​ങ്ങൾക്കു സ്ഥിരം കൊണ്ടു​പൊ​യ്‌ക്കൊ​ണ്ടി​രുന്ന വ്യക്തി ഇല്ലാഞ്ഞ​തി​നാൽ ഒരു പ്രശ്‌ന​മു​ണ്ടാ​യി. തനിക്കു യാത്രാ​സൗ​ക​ര്യം നൽകാൻ ഒരാളെ കണ്ടെത്തു​ന്ന​തിന്‌ അവർ നിരവധി പേർക്കു ഫോൺ ചെയ്യേ​ണ്ടി​വ​രു​ക​യും തത്‌ഫ​ല​മാ​യി താൻ ഒരു ഭാരമാ​ണെന്നു തോന്നാൻ ഇടയാ​കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഇത്തരം സകല കാര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും ശ്രദ്ധി​ക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു മൂപ്പനെ ക്രമീ​ക​രി​ക്കു​ന്നത്‌ അവരുടെ സംഭ്രമം കുറയ്‌ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

പ്രായ​മാ​യ​വ​രെ ഊഴമ​നു​സ​രി​ച്ചു സന്ദർശി​ക്കാ​മോ എന്നു വിവിധ കുടും​ബ​ങ്ങ​ളോട്‌ ഈ മൂപ്പനു ചോദി​ക്കാ​നും കഴിയും. ഇങ്ങനെ, പ്രായ​മാ​യ​വരെ പരിപാ​ലി​ക്കൽ ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​യു​ടെ ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ ഒരു ഭാഗമാ​ണെന്നു കുട്ടികൾ പഠിക്കും. ഈ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം വഹിക്കാൻ കുട്ടികൾ പഠിക്കു​ന്നതു നല്ലതാണ്‌. (1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 5:4) ഒരു സഞ്ചാര മേൽവി​ചാ​രകൻ ഇങ്ങനെ പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു: “എന്റെ അനുഭ​വ​ത്തിൽ, കുട്ടി​ക​ളോ ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രോ ആയുള്ള തുലോം ചുരുക്കം പേരേ സ്വന്തമാ​യി മുൻകൈ എടുത്തു പ്രായ​മാ​യ​വ​രെ​യോ രോഗി​ക​ളെ​യോ സന്ദർശി​ക്കാ​റു​ള്ളു.” ഒരുപക്ഷേ അവർ അതി​നെ​പ്പ​ററി ചിന്തി​ക്കു​ന്നി​ല്ലാ​യി​രി​ക്കാം, അല്ലെങ്കിൽ എന്താണു ചെയ്യു​ക​യോ പറയു​ക​യോ ചെയ്യേ​ണ്ടത്‌ എന്നതു സംബന്ധിച്ച്‌ അവർക്ക്‌ അനിശ്ചി​ത​ത്വം തോന്നി​യേ​ക്കാം; മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക്‌ അവരെ ഇതു പഠിപ്പി​ക്കാൻ കഴിയും.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, മിക്ക പ്രായ​മാ​യ​വ​രും ഒരു സുഹൃത്തു വരുന്ന കാര്യം കാലേ​കൂ​ട്ടി അറിയാൻ ആഗ്രഹി​ക്കും എന്നോർക്കുക. ഇത്‌ അവർക്ക്‌ ഒരു സന്ദർശ​കനെ കാത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ലുള്ള കൂടു​ത​ലായ സന്തോഷം നൽകുന്നു. സന്ദർശകർ കാപ്പി​യോ കേക്കോ പോലുള്ള ലഘുഭ​ക്ഷ​ണങ്ങൾ കൊണ്ടു​വ​രു​ക​യും, പിന്നീട്‌ പെട്ടെന്നു വൃത്തി​യാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നെ​ങ്കിൽ പ്രായ​മാ​യ​വ​രു​ടെ മേലുള്ള ഒരു അമിത​ഭാ​രം ഒഴിവാ​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. ഇപ്പോ​ഴും തികഞ്ഞ ഊർജ​സ്വ​ല​ത​യുള്ള, പ്രായ​മായ ഒരു ദമ്പതികൾ ക്രമമാ​യി ഓരോ വാരത്തി​ലും ഒരു ദിവസം ഒരു പിക്‌നിക്ക്‌ കുട്ട പായ്‌ക്കു ചെയ്‌തു​കൊ​ണ്ടു സഭയിലെ പ്രായ​മാ​യ​വ​രു​ടെ അടുക്ക​ലേക്കു സന്ദർശ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒരു പരമ്പര നടത്തുന്നു. അവരുടെ സന്ദർശനം വളരെ വിലമ​തി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു.

പ്രായ​മാ​യ​വ​രു​ടെ പ്രയോ​ജ​ന​ത്തി​നാ​യി, നിരവധി സഭകളിൽ പ്രായ​മാ​യ​വർക്കു​വേണ്ടി പകൽസ​മ​യത്തു നടത്ത​പ്പെ​ടുന്ന സഭാ പുസ്‌ത​കാ​ധ്യ​യ​ന​ങ്ങ​ളുണ്ട്‌. ഒരിടത്ത്‌ ഇത്തര​മൊ​രു കൂട്ടത്തെ പിന്തു​ണ​ക്കാൻ താത്‌പ​ര്യ​മു​ണ്ടോ എന്നു ചില കുടും​ബ​ങ്ങ​ളോ​ടും ഏകാകി​ക​ളായ പ്രസാ​ധ​ക​രോ​ടും ചോദി​ച്ചു, പ്രായ​മാ​യ​വർക്കും ചെറു​പ്പ​ക്കാർക്കും പരസ്‌പരം കരുതാൻ കഴിഞ്ഞ ഒരു പുസ്‌ത​കാ​ധ്യ​യ​ന​ക്കൂ​ട്ട​മാ​യി​രു​ന്നു ഫലം.

ഈ രംഗത്തു മുൻകൈ എടുക്കുക എന്നതു മൂപ്പൻമാ​രു​ടെ മാത്രം ചുമത​ല​യാ​യി​ക്കാ​ണ​രുത്‌. രോഗി​ക​ളു​ടെ​യും പ്രായ​മാ​യ​വ​രു​ടെ​യും ആവശ്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു നാമെ​ല്ലാ​വ​രും ബോധ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കണം. അവരെ നമുക്കു രാജ്യ​ഹാ​ളിൽ അഭിവാ​ദനം ചെയ്യാൻ കഴിയും, അവരു​മാ​യി സംസാ​രി​ക്കാൻ സമയ​മെ​ടു​ക്കാ​നും കഴിയും. ഒരു അനൗപ​ചാ​രിക സഹവാ​സ​ത്തി​നു ക്ഷണിക്കു​ന്നത്‌ അവർ ഇഷ്ടപ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം. അല്ലെങ്കിൽ നമ്മോ​ടൊ​പ്പം ഒരു പിക്‌നി​ക്കി​നോ അവധി​ക്കു​പോ​ലു​മോ പോരാൻ അവരെ ക്ഷണിക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. ഒരു സാക്ഷി പട്ടണത്തി​നു വെളി​യിൽ വ്യാപാര സന്ദർശ​ന​ങ്ങൾക്കു പോകു​മ്പോൾ മിക്ക​പ്പോ​ഴും പ്രായ​മായ പ്രസാ​ധ​കരെ തന്റെ കാറിൽ കൊണ്ടു​പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. തങ്ങൾ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു പ്രായ​മാ​യവർ തുടർന്നു വിചാ​രി​ക്കാൻ അവരെ സഹായി​ക്കു​ന്നതു പ്രധാ​ന​മാണ്‌. നവോ​മി​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ചായ്‌വു​പോ​ലെ, പിൻവാ​ങ്ങാൻ അവരെ അനുവ​ദി​ക്ക​രുത്‌. അനുവ​ദി​ച്ചാൽ അത്‌ അവരുടെ വാർധ​ക്യ​പ്ര​ക്രി​യയെ അല്ലെങ്കിൽ വാർധ​ക്യ​ക്ഷീ​ണത്തെ ത്വരി​ത​പ്പെ​ടു​ത്തും.

വൈക​ല്യ​മോ രോഗ​മോ ഉള്ള ചെറു​പ്പ​ക്കാർക്കും ശ്രദ്ധയാ​വ​ശ്യ​മാണ്‌. തന്റെ മാറാ​രോ​ഗി​ക​ളായ മൂന്ന്‌ ആൺകു​ട്ടി​ക​ളിൽ രണ്ടു പേർ പിന്നീടു മരണമടഞ്ഞ അനുഭ​വ​മു​ണ്ടായ ഒരു സാക്ഷി പറയുന്നു: “ദീർഘ​കാ​ലം നീണ്ടു​നിൽക്കുന്ന രോഗ​മു​ള്ള​പ്പോൾ ആരെങ്കി​ലും തുടർച്ച​യാ​യി സംരക്ഷി​ക്കുക എന്നതു ഒരു സഭക്കു വളരെ ബുദ്ധി​മു​ട്ടു​ള​വാ​ക്കു​ന്ന​താണ്‌. തങ്ങളുടെ കിടപ്പി​ലായ സുഹൃ​ത്തു​മൊ​ത്തു ദിവസ​വും ദിനവാ​ക്യം പരിചി​ന്തി​ക്കാ​നും ബൈബി​ളിൽനിന്ന്‌ ഒരധ്യാ​യം വായി​ക്കാ​നും ആശ്രയ​യോ​ഗ്യ​രായ ചില യുവ പ്രസാ​ധ​കരെ എന്തു​കൊ​ണ്ടു നിയമി​ച്ചു​കൂ​ടാ? പയനി​യർമാർ ഉൾപ്പെടെ ചെറു​പ്പ​ക്കാർക്ക്‌ ഊഴമ​നു​സ​രിച്ച്‌ ഇതു ചെയ്യാ​വു​ന്ന​താണ്‌.”

മരണം അനിവാ​ര്യ​മെന്നു തോന്നു​മ്പോൾ

രോഗ​ത്താ​ലാ​യാ​ലും പീഡന​ത്താ​ലാ​യാ​ലും മരണത്തെ യഹോ​വ​യു​ടെ ദാസൻമാർ എപ്പോ​ഴും ധൈര്യ​പൂർവം അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. മരണം അടുത്തി​രി​ക്കാം എന്നു രോഗ​ബാ​ധി​തർക്കു തോന്നി​ത്തു​ട​ങ്ങു​മ്പോൾ അവർക്കു വ്യത്യസ്‌ത വികാ​രങ്ങൾ അനുഭ​വ​പ്പെ​ടു​ന്നതു സ്വാഭാ​വി​ക​മാണ്‌. അവരുടെ മരണാ​ന​ന്തരം ബന്ധുക്ക​ളും പുനഃ​ക്ര​മീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ​യും ദുഃഖ​ത്തി​ന്റെ​യും ഉൾക്കൊ​ള്ള​ലി​ന്റെ​യും ഒരു കാലഘ​ട്ട​ത്തി​ലൂ​ടെ കടന്നു​പോ​കും. അതു​കൊണ്ട്‌ യാക്കോ​ബും ദാവീ​ദും പൗലോ​സും ചെയ്‌ത​തു​പോ​ലെ, രോഗി​യാ​യി​രി​ക്കുന്ന വ്യക്തി മരണ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു തുറന്നു സംസാ​രി​ക്കു​ന്നതു മിക്ക​പ്പോ​ഴും നല്ലതാണ്‌.—ഉൽപത്തി 48, 49 അധ്യാ​യങ്ങൾ; 1 രാജാ​ക്കൻമാർ 2:1-10; 2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 4:6-8.

ഡോക്ട​റാ​യ ഒരു സാക്ഷി എഴുതു​ന്നു: “ഈ വിഷയ​ത്തിൽ നാം വളരെ തുറന്ന മനഃസ്ഥി​തി​ക്കാ​രാ​യി​രി​ക്കണം. ഒരു വ്യക്തി മരണാ​സ​ന്ന​നായ രോഗി​യാ​ണെന്ന വസ്‌തുത മറച്ചു​വെ​ക്കു​ന്നതു രോഗിക്ക്‌ എന്തെങ്കി​ലും നൻമ ചെയ്‌തി​ട്ടു​ള്ള​താ​യി ഞാൻ എന്റെ തൊഴി​ലി​നി​ട​യിൽ ഒരിക്ക​ലും കണ്ടിട്ടില്ല.” എന്നുവ​രി​കി​ലും, രോഗി​ത​ന്നെ​യും എന്തറി​യാ​നും അത്‌ എപ്പോ​ഴ​റി​യാ​നും ആണ്‌ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്ന​തെന്നു നാം മനസ്സി​ലാ​ക്കേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. മരണത്തി​ന്റെ സാമീ​പ്യം തങ്ങൾക്ക​റി​യാ​മെ​ന്നും അതി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള തങ്ങളുടെ ചിന്തക​ളും വികാ​ര​ങ്ങ​ളും തങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യേ​ണ്ട​തു​ണ്ടെ​ന്നും ചില രോഗി​കൾ വ്യക്തമാ​യി സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. മററു ചിലർ പ്രത്യാശ പുലർത്താൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്ന​താ​യി തോന്നു​ന്നു, അപ്പോൾ അവരോ​ടൊ​പ്പം അവരുടെ സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളും പ്രത്യാശ പുലർത്തു​ന്ന​താ​യി​രി​ക്കും നല്ലത്‌.—റോമർ 12:12-15 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.

മരണ​ത്തോ​ട​ടു​ത്ത ഒരാൾ പ്രാർഥി​ക്കാൻ ബുദ്ധി​മു​ട്ടാ​കും​വണ്ണം അത്ര ക്ഷീണി​ത​നോ കുഴഞ്ഞ​വ​നോ ആയിരി​ക്കാം. അത്തര​മൊ​രു രോഗി “ഉച്ചരി​ക്ക​പ്പെ​ടാത്ത ഞരക്കങ്ങളെ” ദൈവം മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു എന്നു റോമർ 8:26, 27-ൽ നിന്നു ഗ്രഹി​ക്കു​മ്പോൾ ആശ്വസി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം. (NW) അത്തരം പിരി​മു​റു​ക്ക​ത്തിൻ കീഴിൽ ഒരു വ്യക്തിക്കു പ്രാർഥ​ന​ക്കുള്ള വാക്കുകൾ കണ്ടെത്താൻ വിഷമ​മാ​ണെന്നു യഹോവ അറിയു​ന്നു.

സാധ്യ​മാ​കു​മ്പോൾ, രോഗി​യോ​ടൊ​പ്പം പ്രാർഥി​ക്കു​ന്നതു പ്രധാ​ന​മാണ്‌. ഒരു സഹോ​ദരൻ പറയുന്നു: “മരിക്കു​ക​യാ​യി​രുന്ന എന്റെ അമ്മക്കു സംസാ​രി​ക്കാ​നുള്ള ശക്തി മേലാൽ ഇല്ലാ​തെ​യാ​യ​പ്പോൾ തന്നോ​ടൊ​പ്പം ഞങ്ങൾ പ്രാർഥി​ക്ക​ണ​മെന്ന്‌ അമ്മ കൈ കൂപ്പി​ക്കൊ​ണ്ടു സൂചി​പ്പി​ച്ചു. പ്രാർഥ​ന​ക്കു​ശേഷം ഞങ്ങൾ ഒരു രാജ്യ​ഗീ​തം പാടി, കാരണം അമ്മക്കു സംഗീതം എപ്പോ​ഴും വളരെ ഇഷ്ടമാ​യി​രു​ന്നു. ആദ്യം ഞങ്ങൾ ഈണം മൂളി​യ​തേ​യു​ള്ളു, പിന്നെ ഞങ്ങൾ താഴ്‌ന്ന സ്വരത്തിൽ വാക്കു​കൾകൂ​ടി പാടി. അമ്മ അതു തികച്ചും ആസ്വദി​ച്ചു. സംശയ​ലേ​ശ​മെ​ന്യേ, യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ എന്നനി​ല​യി​ലുള്ള നമ്മുടെ ജീവി​ത​ത്തോ​ടു നാം ബന്ധിപ്പി​ക്കുന്ന ഈ ഗീതങ്ങൾ മററു വിധങ്ങ​ളിൽ പ്രകട​മാ​ക്കാൻ കഴിയാ​തി​രു​ന്നേ​ക്കാ​വുന്ന വികാ​രങ്ങൾ ഉൾക്കൊ​ള്ളു​ന്നു.”

മരണ​ത്തോ​ട​ടു​ത്തി​രി​ക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തി​യോ​ടു സംസാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു സ്‌നേ​ഹ​വും നയവും വികാ​ര​വും ആവശ്യ​മാണ്‌. ഒരു സന്ദർശ​കന്‌, കെട്ടു​പണി ചെയ്യു​ന്ന​തും വിശ്വാ​സത്തെ ബലിഷ്‌ഠ​മാ​ക്കു​ന്ന​തു​മായ കാര്യങ്ങൾ പറയാൻ തയ്യാറാ​കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. എന്നാൽ മററാ​ളു​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചോ അവരുടെ പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചോ ഉള്ള അഹിത​ക​ര​മായ സംസാരം ഒഴിവാ​ക്കാൻ അയാൾ ജാഗ്ര​ത​യു​ള്ള​വ​നാ​യി​രി​ക്കണം. കൂടാതെ, നമ്മുടെ സന്ദർശ​ന​ത്തി​ന്റെ സമയ​ദൈർഘ്യം ന്യായ​വും വിഹി​ത​വും ആയത്‌ എന്തോ അതിൽ പരിമി​ത​പ്പെ​ടു​ത്തണം. രോഗി അബോ​ധാ​വ​സ്ഥ​യി​ലാ​ണെന്നു തോന്നി​യാ​ലും പറയു​ന്നതു കേൾക്കാൻ അപ്പോ​ഴും അദ്ദേഹ​ത്തി​നു കഴി​ഞ്ഞേ​ക്കു​മെന്ന്‌ ഓർക്കു​ന്നതു നല്ലതാണ്‌. അതു​കൊ​ണ്ടു നിങ്ങൾ എന്തു പറയുന്നു എന്നതിനു ശ്രദ്ധ കൊടു​ക്കുക.

നാം പങ്കുവ​ഹി​ക്കുന്ന ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം

രോഗി​ക​ളെ​യും പ്രായ​മാ​യ​വ​രെ​യും പരിപാ​ലി​ക്കു​ന്നത്‌ ഒരു ഭാരിച്ച ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​മാണ്‌. രോഗി​യു​ടെ ഏററവും അടുത്ത​വർക്ക്‌ അതു ശാരീ​രി​ക​വും വൈകാ​രി​ക​വു​മാ​യി ബുദ്ധി​മു​ട്ടുള്ള ഒന്നാണ്‌. അവർക്കു സഭയിലെ മററു​ള്ള​വ​രു​ടെ സഹതാ​പ​വും സഹായ​വും ആവശ്യ​മാണ്‌, അത്‌ അവർ അർഹി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. രോഗി​ക​ളായ കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളെ​യോ സഹവി​ശ്വാ​സി​ക​ളെ​യോ പരിപാ​ലി​ക്കു​ന്നവർ, തങ്ങൾക്കു ചില യോഗങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെ​ടു​ക​യോ കുറച്ചു കാല​ത്തേക്കു വയൽശു​ശ്രൂ​ഷ​യി​ലെ തങ്ങളുടെ പങ്കു കുറഞ്ഞു​പോ​കു​ക​യോ ചെയ്‌താൽപ്പോ​ലും ഉചിത​മായ ഒരു കാര്യ​മാ​ണു ചെയ്യു​ന്നത്‌. (1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 5:8 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.) സഭയുടെ ഗ്രാഹ്യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടിയ മനോ​ഭാ​വ​ത്താൽ അവർ ശക്തീക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടും. ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ, സ്ഥിര-പരിപാ​ല​കനു ഒരു യോഗ​ത്തിൽ പങ്കെടു​ക്കാ​നോ പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യിൽ ഉൻമേ​ഷ​പ്ര​ദ​മായ ഏതാനും മണിക്കൂ​റു​കൾ ആസ്വദി​ക്കാ​നോ കഴി​യേ​ണ്ട​തി​നു താൽക്കാ​ലി​ക​മാ​യി ഒരു സഹോ​ദ​ര​നോ സഹോ​ദ​രി​ക്കോ ചുമതല ഏറെറ​ടു​ക്കാൻ കഴി​ഞ്ഞേ​ക്കും.

നിങ്ങൾ തന്നെയാ​ണു രോഗി​യെ​ങ്കിൽ തീർച്ച​യാ​യും നിങ്ങൾക്കും ചിലതു ചെയ്യാൻ കഴിയും. നിങ്ങളു​ടെ അസ്വാ​സ്ഥ്യം സംബന്ധിച്ച ഹതാശ​യും നിസ്സഹാ​യ​ത​യും നിങ്ങളെ പരുഷ​രാ​ക്കി​യേ​ക്കാം. എന്നാൽ പാരു​ഷ്യം ഒരുവനെ ഒററ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും മററു​ള്ള​വരെ അകററു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. മറിച്ച്‌ നിങ്ങൾക്കു വിലമ​തി​പ്പു പ്രകടി​പ്പി​ക്കാ​നും സഹകരണം കാണി​ക്കാ​നും ശ്രമി​ക്കാൻ കഴിയും. (1 തെസ്സ​ലൊ​നീ​ക്യർ 5:18) വേദന​യി​ലാ​യി​രി​ക്കുന്ന മററു​ള്ള​വർക്കു​വേണ്ടി പ്രാർഥി​ക്കുക. (കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 4:12) ബൈബി​ളി​ലെ അത്ഭുത​ക​ര​മായ സത്യങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു ധ്യാനി​ക്കു​ക​യും സന്ദർശ​ക​രു​മാ​യി അവ ചർച്ച ചെയ്യു​ക​യും ചെയ്യുക. (സങ്കീർത്തനം 71:17, 18) വിശ്വാ​സത്തെ ബലിഷ്‌ഠ​മാ​ക്കുന്ന ദൈവ​ജ​ന​ത്തി​ന്റെ പുരോ​ഗ​തി​യു​ടെ കാലാ​നു​സൃ​ത​മായ അറിവു നേടുക. (സങ്കീർത്തനം 48:12-14) ഈ സന്തോ​ഷ​ക​ര​മായ സംഭവ​വി​കാ​സ​ങ്ങൾക്കാ​യി യഹോ​വക്കു നന്ദി കരേറ​റുക. ഇത്തരം കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ധ്യാന​ത്തിന്‌ മധ്യാ​ഹ്ന​സൂ​ര്യ​നെ​ക്കാൾ പോലും ആഴവും ഊഷ്‌മ​ള​ത​യും ഏറുന്ന അസ്‌ത​മ​യ​സൂ​ര്യ​നെ​പ്പോ​ലെ നമ്മുടെ ജീവിത സായം​സ​ന്ധ്യ​യി​ലെ നാഴി​ക​കൾക്കു തനതായ ഒരു ശോഭ പകരാൻ കഴിയും.

പടത്തൊ​പ്പി​പോ​ലെ നമ്മുടെ മനസ്സു​കളെ കാക്കുന്ന പ്രത്യാശ നിലനിർത്താൻ നാമെ​ല്ലാം കഠിന​ശ്രമം ചെയ്യേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. (1 തെസ്സ​ലൊ​നീ​ക്യർ 5:8) പുനരു​ത്ഥാ​ന​പ്ര​ത്യാ​ശ​യെ​യും അതിന്റെ ഉറച്ച അടിസ്ഥാ​ന​ത്തെ​യും​കു​റി​ച്ചു ധ്യാനി​ക്കു​ന്നതു നല്ലതാണ്‌. വാർധ​ക്യ​ത്താ​ലുള്ള രോഗ​മോ ക്ഷീണമോ മേലാൽ ഉണ്ടായി​രി​ക്കാത്ത നാളി​ലേക്കു നമുക്ക്‌ ഉറപ്പോ​ടും ആകാം​ക്ഷ​നി​റഞ്ഞ പ്രതീ​ക്ഷ​യോ​ടും​കൂ​ടെ നോക്കി​പ്പാർത്തി​രി​ക്കാം. അപ്പോൾ എല്ലാവ​രും സുഖം അനുഭ​വി​ക്കും. മരിച്ച​വർപോ​ലും തിരി​ച്ചു​വ​രും. (യോഹ​ന്നാൻ 5:28, 29) ഈ “കാണാ​ത്ത​തി​നെ” നാം നമ്മുടെ വിശ്വാ​സ​ക്ക​ണ്ണാ​ലും ഹൃദയ​ത്താ​ലും കാണുന്നു. അവയുടെ കാഴ്‌ച​പ്പാട്‌ ഒരിക്ക​ലും നഷ്ടപ്പെ​ടു​ത്ത​രുത്‌.—യെശയ്യാ​വു 25:8; 33:24; വെളി​പ്പാ​ടു 21:3, 4.