തെററു സമ്മതി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌?

അത്‌ സൈനിക ചരി​ത്ര​ത്തി​ലെ ഏററവും അസാധാ​ര​ണ​മായ മുഖാ​മു​ഖ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നായി​രു​ന്നു. ഒരു അപമാ​ന​ത്തി​നു പകരം​വീ​ട്ടു​ന്ന​തി​നു തീരു​മാ​നി​ച്ചു​റ​ച്ചി​രുന്ന കഠിന​മ​ന​സ്‌ക​രായ 400 പടയാ​ളി​കളെ നിരാ​യു​ധ​യായ ഒരു സന്ദേശ​വാ​ഹക പിന്തി​രി​പ്പി​ച്ചു. ധീരയായ ആ ഒരൊററ വനിത​യു​ടെ അഭ്യർഥ​നകൾ കേട്ട​ശേഷം ആ യോദ്ധാ​ക്ക​ളു​ടെ നേതാവു തന്റെ ദൗത്യം ഉപേക്ഷി​ച്ചു.

ആ നേതാവ്‌ പിന്നീട്‌ ഇസ്ര​യേ​ലി​ന്റെ രാജാ​വാ​യി​ത്തീർന്ന ദാവീദ്‌ ആയിരു​ന്നു. ദൈവത്തെ പ്രസാ​ദി​പ്പി​ക്കാൻ ആഗ്രഹി​ച്ച​തു​കൊണ്ട്‌ അദ്ദേഹം അബീഗ​യിൽ എന്ന ആ സ്‌ത്രീ​ക്കു ചെവി​കൊ​ടു​ത്തു. തന്റെ ഭർത്താ​വായ നാബാ​ലി​നോ​ടു പ്രതി​കാ​രം ചെയ്യു​ന്നതു രക്തപാ​ത​ക​ത്തിൽ കലാശി​ക്കു​മെന്ന്‌ അവൾ നയപൂർവം കാണി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്ത​പ്പോൾ ദാവീദ്‌ പ്രഖ്യാ​പി​ച്ചു: “എന്നെ എതി​രേ​ല്‌പാൻ നിന്നെ ഇന്നു അയച്ചി​രി​ക്കുന്ന യിസ്രാ​യേ​ലി​ന്റെ ദൈവ​മായ യഹോ​വെക്കു സ്‌തോ​ത്രം. നിന്റെ വിവേകം സ്‌തു​ത്യം; രക്തപാ​ത​ക​വും സ്വന്തക​യ്യാൽ പ്രതി​കാ​ര​വും ചെയ്യാ​ത​വണ്ണം എന്നെ ഇന്നു തടുത്തി​രി​ക്കുന്ന നീയും അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടവൾ.” ഒരു കൊടിയ തെററു ചെയ്യു​ന്ന​തിൽനി​ന്നു തന്നെ തടയു​ന്ന​തി​നു ദൈവം അബീഗ​യ​ലി​നെ ഉപയോ​ഗി​ച്ച​തിൽ ദാവീദ്‌ നന്ദിയു​ള്ള​വ​നാ​യി​രു​ന്നു.—1 ശമൂവേൽ 25:9-35.

ഒരു സങ്കീർത്ത​ന​ത്തിൽ ദാവീദ്‌ ചോദി​ച്ചു: “തന്റെ തെററു​കളെ ഗ്രഹി​ക്കു​ന്നവൻ ആർ?” (സങ്കീർത്തനം 19:12) അദ്ദേഹ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ നാമും നമ്മുടെ തെററു​കൾ ആരെങ്കി​ലും ചൂണ്ടി​ക്കാ​ട്ടു​ന്ന​തു​വരെ അതേപ്പ​ററി ബോധ്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രാ​യി​രു​ന്നേ​ക്കാം. മററു​ചില അവസര​ങ്ങ​ളിൽ അസുഖ​ക​ര​മായ പരിണ​ത​ഫ​ലങ്ങൾ നാം തെററു​ചെ​യ്‌തു​വെ​ന്നും ബുദ്ധി​ശൂ​ന്യ​രും ദയയി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും തിരി​ച്ച​റി​യാൻ നമ്മെ നിർബ​ന്ധി​ത​രാ​ക്കു​ന്നു.

നൈരാ​ശ്യ​ത്തി​നു കാരണ​മി​ല്ല

നാം എല്ലാവ​രും തെററു ചെയ്യു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും ഇവ നൈരാ​ശ്യ​ത്തി​നു കാരണ​മാ​കേ​ണ്ട​തില്ല. നയത​ന്ത്ര​ജ്ഞ​നായ ജോൺ ഫെൽപ്‌സ്‌ നിരീ​ക്ഷി​ച്ചു: “തെററു ചെയ്യാത്ത മനുഷ്യൻ സാധാരണ ഒന്നും ആയിത്തീ​രു​ന്നില്ല.” കൂടാതെ ക്രിസ്‌തീയ ശിഷ്യ​നായ യാക്കോബ്‌ പറഞ്ഞു: “നാം എല്ലാവ​രും പലതി​ലും തെററി​പ്പോ​കു​ന്നു.” (യാക്കോബ്‌ 3:2) ഒരിക്ക​ലും ഇടറാതെ ഒരു കുട്ടി നടക്കാൻ പഠിക്കു​മോ? ഇല്ല, കാരണം ഒരു കുട്ടി തെററു​ക​ളിൽനി​ന്നു പഠിക്കു​ക​യും സമനില കിട്ടു​ന്ന​തു​വരെ ശ്രമി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.

സമനി​ല​യോ​ടു കൂടിയ ജീവിതം നയിക്കു​ന്ന​തി​നു നമ്മു​ടെ​യും മററു​ള്ള​വ​രു​ടെ​യും തെററു​ക​ളിൽനി​ന്നു നാം പഠി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ ആവശ്യ​മാണ്‌. നമ്മുടെ അതേ സാഹച​ര്യ​ങ്ങളെ പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ച്ചേ​ക്കാ​വുന്ന അനേക​രു​ടെ​യും അനുഭ​വങ്ങൾ ബൈബിൾ വിവരി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ അവർ ചെയ്‌ത അതേ തെററു​കൾ ചെയ്യു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ ഒഴിഞ്ഞു​നിൽക്കു​വാൻ അതിനു നമ്മെ സഹായി​ക്കാ​നാ​വും. അപ്പോൾ, തെററു​ക​ളിൽനി​ന്നു നമുക്ക്‌ എന്തു പഠിക്കാൻ കഴിയും?

താഴ്‌മ മർമ​പ്ര​ധാ​ന​മായ ഒരു ഗുണം

തെററു ചെയ്യുന്ന എല്ലാവ​രെ​യും ദൈവം കുററം വിധി​ക്കു​ന്നില്ല, എന്നാൽ സാധ്യ​മാ​കു​മ്പോ​ഴും അവയെ തിരു​ത്താൻ വിസമ്മ​തി​ക്കു​ന്ന​വരെ മാത്രം ന്യായം വിധി​ക്കു​ന്നു എന്നതാണ്‌ ഒരു പാഠം. ഇസ്ര​യേ​ലി​ന്റെ രാജാ​വായ ശൗൽ അമാ​ലേ​ക്യ​രെ നിർമൂ​ല​മാ​ക്കാ​നുള്ള യഹോ​വ​യു​ടെ നിർദേ​ശങ്ങൾ ലംഘിച്ചു. പ്രവാ​ച​ക​നായ ശമു​വേ​ലി​നെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ച്ച​പ്പോൾ ശൗൽ ആദ്യം കാര്യ​ങ്ങളെ ലഘൂക​രി​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യും പിന്നീട്‌ മററു​ള്ള​വരെ പഴിചാ​രാൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. തെററു തിരു​ത്തു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ അധിക​മാ​യി തന്റെ ആളുക​ളു​ടെ മുമ്പാകെ തരംതാ​ഴ്‌ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേഹം ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​പ്പെ​ട്ടത്‌. അതു​കൊണ്ട്‌, ‘യഹോവ അദ്ദേഹത്തെ രാജസ്ഥാ​ന​ത്തിൽനി​ന്നു തള്ളിക്ക​ളഞ്ഞു.’—1 ശമൂവേൽ 15:20-23, 30.

ശൗലിന്റെ പിൻഗാ​മി​യായ ദാവീദ്‌ ഗുരു​ത​ര​മായ തെററു​കൾ ചെയ്‌തെ​ങ്കി​ലും ബുദ്ധ്യു​പ​ദേ​ശ​വും ശിക്ഷണ​വും താഴ്‌മ​യോ​ടെ കൈ​ക്കൊ​ണ്ട​തി​നാൽ അദ്ദേഹം ക്ഷമയ്‌ക്കു പാത്രീ​ഭൂ​ത​നാ​യി. ദാവീ​ദി​ന്റെ താഴ്‌മ അബീഗ​യി​ലി​ന്റെ വാക്കുകൾ അനുസ​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അദ്ദേഹത്തെ പ്രേരി​പ്പി​ച്ചു. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ സൈന്യം ഏററു​മു​ട്ട​ലി​നു തയ്യാറാ​യി​നിൽക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കിലും, താൻ വീണ്ടു​വി​ചാ​ര​മി​ല്ലാത്ത ഒരു തീരു​മാ​ന​മെ​ടു​ത്തു​വെന്നു തന്റെ പടയാ​ളി​ക​ളു​ടെ മുമ്പിൽവച്ചു ദാവീദ്‌ സമ്മതി​ച്ചു​പ​റഞ്ഞു. അപ്രകാ​ര​മുള്ള താഴ്‌മ തന്റെ ജീവി​ത​കാ​ലം മുഴുവൻ ക്ഷമ യാചി​ക്കു​ന്ന​തി​നും തന്റെ നടപടി​കളെ തിരു​ത്തു​ന്ന​തി​നും ദാവീ​ദി​നെ സഹായി​ച്ചു.

ചിന്താ​ശൂ​ന്യ​മാ​യ അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങളെ തിരു​ത്തു​ന്ന​തി​നും താഴ്‌മ യഹോ​വ​യു​ടെ ദാസൻമാ​രെ പ്രേരി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. യഹൂദ ന്യായാ​ധി​പ​സം​ഘ​ത്തി​ന്റെ മുമ്പാകെ വിചാ​ര​ണ​ന​ട​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോൾ മഹാപു​രോ​ഹി​തൻ പൗലോ​സി​നെ അടിപ്പാൻ കല്‌പി​ച്ചു. “ദൈവം നിന്നെ അടിക്കും വെള്ളതേച്ച ചുവരേ” എന്ന്‌ അപ്പോ​സ്‌തലൻ പ്രത്യു​ത്തരം നൽകി. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 23:3) ഒരുപക്ഷേ, മോശ​മായ കാഴ്‌ച​ശക്തി നിമി​ത്ത​മാ​കാം അടുത്തു​നി​ന്നവർ “നീ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ മഹാപു​രോ​ഹി​തനെ ശകാരി​ക്കു​ന്നു​വോ” എന്നു ചോദി​ക്കു​ന്ന​തു​വരെ താൻ സംബോ​ധ​ന​ചെ​യ്യു​ന്നത്‌ ആരെയാ​ണെന്നു പൗലോസ്‌ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞില്ല. അതിങ്കൽ, “സഹോ​ദ​രൻമാ​രേ, മഹാപു​രോ​ഹി​തൻ എന്നു ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല; ‘നിന്റെ ജനത്തിന്റെ അധിപ​തി​യെ ദുഷി​ക്ക​രു​തു എന്നു എഴുതി​യി​രി​ക്കു​ന്നു​വ​ല്ലോ’” എന്നു പറഞ്ഞു പൗലോസ്‌ പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ തന്റെ തെററു സമ്മതിച്ചു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 23:4, 5; പുറപ്പാ​ടു 22:28) അതേ, പൗലോസ്‌ താഴ്‌മ​യോ​ടെ തന്റെ തെററു സമ്മതിച്ചു.

അവർ തെററു​കൾ സമ്മതിച്ചു

ചിലർ തങ്ങളുടെ തെററായ ചിന്താ​രീ​തി തിരു​ത്തി​യ​താ​യും ബൈബിൾ പറയുന്നു. ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌, സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​ര​നായ ആസാഫി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു പരിചി​ന്തി​ക്കുക. ദുഷ്ട ജനങ്ങൾ സുഖി​ക്കു​ന്ന​താ​യി തോന്നി​യ​തു​കൊണ്ട്‌ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “ഞാൻ എന്റെ ഹൃദയത്തെ ശുദ്ധീ​ക​രി​ച്ചതു . . . വ്യർത്ഥ​മ​ത്രേ.” എന്നാൽ യഹോ​വ​യു​ടെ മന്ദിര​ത്തി​ലേക്കു പോകു​ക​യും നിർമ​ലാ​രാ​ധ​ന​യു​ടെ പ്രയോ​ജ​ന​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു ധ്യാനി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌ത​ശേഷം ആസാഫി​നു വിവേ​ക​മു​ദി​ച്ചു. കൂടാതെ, തന്റെ തെററ്‌ അദ്ദേഹം സങ്കീർത്തനം 73-ൽ സമ്മതിച്ചു പറഞ്ഞു.

തെററായ ചിന്താ​രീ​തി​കൊ​ണ്ടു തന്റെ വീക്ഷണ​ഗ​തി​യെ വികല​മാ​ക്കാൻ യോനാ​യും അനുവ​ദി​ച്ചു. നീനെ​വേ​യിൽ പ്രസം​ഗി​ച്ച​ശേഷം ആ പട്ടണത്തി​ലെ നിവാ​സി​കളെ രക്ഷിക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം അദ്ദേഹം വ്യക്തി​പ​ര​മായ സംസ്ഥാ​പ​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു തത്‌പ​ര​നാ​യി​രു​ന്നത്‌. നീനെ​വേ​ക്കാ​രു​ടെ മാനസാ​ന്ത​ര​ത്തി​നു​ശേ​ഷ​വും യഹോവ അവരെ നശിപ്പി​ക്കാ​ഞ്ഞ​തിൽ യോനാ അസന്തു​ഷ്ട​നാ​യി​രു​ന്നു, എന്നാൽ ദൈവം അദ്ദേഹത്തെ തിരുത്തി. തന്റെ വീക്ഷണം തെററാ​യി​രു​ന്നു​വെന്നു യോനാ തിരി​ച്ച​റി​യാ​നി​ട​യാ​യി കാരണം, അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ പേരു വഹിക്കുന്ന ബൈബിൾ പുസ്‌തകം സത്യസ​ന്ധ​ത​യോ​ടെ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ തെററു​കൾ സമ്മതി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌.—യോനാ 3:10–4:11.

പിശാ​ചാ​യ സാത്താനല്ല മറിച്ച്‌, യഹോ​വ​യാ​ണു തന്റെ ദുരി​ത​ങ്ങൾക്കു കാരണ​ക്കാ​രൻ എന്നു തെററാ​യി ഊഹി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു തന്റെ കഷ്ടതക്കു താൻ അർഹനല്ല എന്ന്‌ ഇയ്യോബ്‌ തെളി​യി​ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പരി​ശോ​ധ​ന​യിൻകീ​ഴിൽ ദൈവ​ദാ​സർ അവിടു​ത്തോ​ടു വിശ്വ​സ്‌ത​രാ​യി നില​കൊ​ള്ളു​മോ എന്ന വലിയ വിവാ​ദത്തെ സംബന്ധിച്ച്‌ അദ്ദേഹം ബോധ​വാ​നാ​യി​രു​ന്നില്ല. (ഇയ്യോബ്‌ 1:9-12) ആദ്യം എലീഹു​വും പിന്നീടു യഹോ​വ​യും ഇയ്യോ​ബിൻറ തെററു​കൾ കാണു​ന്ന​തിന്‌ അദ്ദേഹത്തെ സഹായി​ച്ച​പ്പോൾ, “ഞാൻ തിരി​ച്ച​റി​യാ​തെ പറഞ്ഞു​പോ​യി . . . ആകയാൽ ഞാൻ എന്നെത്തന്നേ വെറുത്തു പൊടി​യി​ലും ചാരത്തി​ലും കിടന്നു അനുത​പി​ക്കു​ന്നു” എന്ന്‌ അദ്ദേഹം സമ്മതി​ച്ചു​പ​റഞ്ഞു.—ഇയ്യോബ്‌ 42:3, 6.

തെററു​കൾ സമ്മതി​ക്കു​ന്നത്‌ ദൈവ​വു​മാ​യി ഒരു നല്ല ബന്ധം നിലനിർത്തു​വാൻ നമ്മെ സഹായി​ക്കു​ന്നു. മേൽപ്പറഞ്ഞ ദൃഷ്ടാ​ന്തങ്ങൾ കാണി​ക്കു​ന്ന​പ്ര​കാ​രം, നാം നമ്മുടെ തെററു​കൾ സമ്മതി​ക്കു​ക​യും തെററായ ചിന്തക​ളും വീണ്ടു​വി​ചാ​ര​മി​ല്ലാത്ത വാക്കു​ക​ളും എടുത്തു​ചാ​ട്ട​ങ്ങ​ളും തിരു​ത്തു​ന്ന​തി​നു നമ്മളാൽ കഴിയു​ന്നതു ചെയ്യു​ക​യു​മാ​ണെ​ങ്കിൽ അവിടു​ന്നു നമ്മെ കുററം​വി​ധി​ക്കു​ക​യില്ല. ഈ അറിവ്‌ നമുക്ക്‌ എങ്ങനെ ബാധക​മാ​ക്കാം?

നമ്മുടെ തെററു​കൾ സംബന്ധി​ച്ചു ചിലതു​ചെ​യ്യൽ

താഴ്‌മ​യോ​ടെ ഒരു തെററു സമ്മതി​ക്കു​ന്ന​തും അതു സംബന്ധിച്ച്‌ എന്തെങ്കി​ലും ചെയ്യു​ന്ന​തും കുടും​ബ​ബ​ന്ധ​ങ്ങളെ ബലപ്പെ​ടു​ത്താൻ ഇടയാ​ക്കും. ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌, ക്ഷീണമോ അസഹ്യ​ത​യോ മൂലം ഒരുപക്ഷേ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളി​ലൊ​രാൾ അങ്ങേയ​ററം കാർക്ക​ശ്യ​ത്തോ​ടെ കുട്ടി​കൾക്കു ശിക്ഷണം നൽകി​യേ​ക്കാം. ഈ തെററു തിരു​ത്തു​ന്ന​തി​നു വിസ്സമ്മ​തി​ക്കു​ന്നതു മോശ​മായ ഫലം ചെയ്‌തേ​ക്കാം. തദനു​സൃ​ത​മാ​യി, അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ എഴുതി: “പിതാ​ക്കൻമാ​രേ, നിങ്ങളു​ടെ മക്കളെ കോപി​പ്പി​ക്കാ​തെ കർത്താ​വി​ന്റെ ബാലശി​ക്ഷ​യി​ലും പത്ഥ്യോ​പ​ദേ​ശ​ത്തി​ലും പോററി വളർത്തു​വിൻ.”—എഫെസ്യർ 6:4.

പോൾ എന്നു പേരുള്ള ഒരു യുവ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി ഊഷ്‌മ​ള​ത​യോ​ടെ അനുസ്‌മ​രി​ക്കു​ന്നു: “തന്റെ പെരു​മാ​ററം പരിധി കവിഞ്ഞു​പോ​യി എന്നു ഡാഡിക്കു തോന്നി​യ​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം അദ്ദേഹം ക്ഷമാപണം നടത്തി. അത്‌ അദ്ദേഹത്തെ ബഹുമാ​നി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ എന്നെ സഹായി​ച്ചു.” ക്ഷമാപണം ഒരു പ്രത്യേക സാഹച​ര്യ​ത്തിൽ ആവശ്യ​മാ​ണോ എന്നതു വ്യക്തി​പ​ര​മായ തീരു​മാ​ന​മാണ്‌. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ക്ഷമാപ​ണ​ത്തെ​ത്തു​ടർന്ന്‌ അപ്രകാ​ര​മുള്ള തെററു​കൾ ഭാവി​യിൽ ഒഴിവാ​ക്കാ​നുള്ള ആത്മാർഥ​മായ ശ്രമങ്ങൾ ആവശ്യ​മാണ്‌.

ഒരു ഭർത്താ​വോ ഭാര്യ​യോ കഷ്ടപ്പാ​ടി​നി​ട​യാ​ക്കുന്ന തെററു​കൾ ചെയ്യു​ക​യാ​ണെ​ങ്കി​ലെന്ത്‌? തുറന്ന സമ്മതവും ഹൃദയം​ഗ​മ​മായ ക്ഷമാപ​ണ​വും ക്ഷമിക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ഒരു മനസ്സും അവരുടെ സ്‌നേ​ഹ​പു​ര​സ്സ​ര​മായ ബന്ധം നിലനിർത്തു​ന്ന​തി​നു സഹായി​ക്കും. (എഫെസ്യർ 5:33; കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 3:13) പെട്ടെന്നു ക്ഷോഭി​ക്കുന്ന പ്രകൃ​ത​മുള്ള, 50 വയസ്സുള്ള സ്‌പെ​യ്‌ൻകാ​ര​നായ കാസൂസ്‌ തന്റെ ഭാര്യ​യായ അൽബി​ന​യോ​ടു ക്ഷമാപണം നടത്താ​നാ​വാ​ത്ത​വി​ധം ഗർവിയല്ല. “പരസ്‌പരം വൃണ​പ്പെ​ടു​ത്തു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ക്ഷമാപണം നടത്തുന്ന ശീലം ഞങ്ങൾക്കുണ്ട്‌. ഇതു സ്‌നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ പരസ്‌പരം പൊറു​ക്കു​ന്ന​തി​നു ഞങ്ങളെ സഹായി​ക്കു​ന്നു” എന്ന്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ഭാര്യ പറയുന്നു.

ഒരു മൂപ്പൻ തെററു ചെയ്യു​മ്പോൾ

തെററു​കൾ സമ്മതി​ക്കു​ന്ന​തും ആത്മാർഥ​മായ ക്ഷമാപണം നടത്തു​ന്ന​തും ഒരുമ​യിൽ പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ‘പരസ്‌പരം ബഹുമാ​നി​ക്കു​ന്ന​തി​നും’ ക്രിസ്‌തീയ മൂപ്പൻമാ​രെ സഹായി​ക്കും. (റോമർ 12:10) സഭയിൽ തന്റെ അധികാ​ര​ത്തിന്‌ ഇളക്കം തട്ടും എന്ന ഭയത്തിൽ ഒരു മൂപ്പൻ ഒരു തെററു സമ്മതി​ക്കു​ന്ന​തി​നു വൈമ​ന​സ്യ​മു​ള്ള​വ​നാ​യി​രു​ന്നേ​ക്കാം. പക്ഷേ, ഒരു തെററി​നെ ന്യായീ​ക​രി​ക്കാ​നോ, അവഗണി​ക്കാ​നോ, ലഘൂക​രി​ക്കാ​നോ ഉള്ള ശ്രമമാ​ണു മററു​ള്ള​വർക്ക്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ മേൽവി​ചാ​ര​ണ​യി​ലുള്ള വിശ്വാ​സം നഷ്ടപ്പെ​ടാൻ ഏറെ ഇടവരു​ത്തു​ന്നത്‌. ചില​പ്പോൾ വീണ്ടു​വി​ചാ​ര​മി​ല്ലാ​തെ ചില അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളോ മറേറാ പറഞ്ഞു പോയ​തി​ന്റെ​പേ​രിൽ താഴ്‌മ​യോ​ടെ ക്ഷമാപണം നടത്തുന്ന പക്വത​യുള്ള ഒരു സഹോ​ദരൻ മററു​ള്ള​വ​രു​ടെ ആദരവു നേടുന്നു.

ഒരു സർക്കിട്ട്‌ മേൽവി​ചാ​രകൻ മൂപ്പൻമാ​രു​ടെ ഒരു വലിയ കൂട്ടത്തി​നു​മേൽ അധ്യക്ഷത വഹിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​തി​നി​ട​യിൽ ഒരു യോഗം എങ്ങനെ നടത്തണം എന്നതിനെ സംബന്ധി​ച്ചു സൂക്ഷ്‌മ​മ​ല്ലാത്ത ഒരു പ്രസ്‌താ​വന നടത്തിയ സന്ദർഭ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു ഫെർനാൻഡോ എന്നു പേരുള്ള സ്‌പെ​യ്‌നി​ലെ ഒരു മൂപ്പൻ അനുസ്‌മ​രി​ക്കു​ന്നു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞതി​നെ ആദര​വോ​ടു​കൂ​ടി ഒരു മൂപ്പൻ തിരു​ത്തി​യ​പ്പോൾ ആ സർക്കിട്ട്‌ മേൽവി​ചാ​രകൻ തനിക്കു തെററു​പ​റ​റി​യെന്ന്‌ ഉടൻ സമ്മതിച്ചു. ഫെർനാൻഡോ അനുസ്‌മ​രി​ക്കു​ന്നു: “ആ മൂപ്പൻമാ​രു​ടെ​യെ​ല്ലാം മുമ്പാകെ അദ്ദേഹം തെററു സമ്മതി​ച്ച​പ്പോൾ അത്‌ എന്നിൽ വളരെ​യ​ധി​കം മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കി. ആ ക്ഷമാപ​ണ​ത്തി​നു​ശേഷം ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ വളരെ​ക്കൂ​ടു​തൽ ആദരിച്ചു. എന്റെ സ്വന്തം തെററു​കൾ തിരി​ച്ച​റി​യേ​ണ്ടത്‌ എത്ര പ്രധാ​ന​മാ​ണെന്ന്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ദൃഷ്ടാന്തം എന്നെ പഠിപ്പി​ച്ചു.”

തെററു സമ്മതി​ക്കാൻ തിടു​ക്ക​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കുക

സാധാ​ര​ണ​ഗ​തി​യിൽ ഒരു ക്ഷമാപണം വിലമ​തി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു, എന്നാൽ അതു പെട്ടെ​ന്നാ​കു​മ്പോൾ വിശേ​ഷി​ച്ചും അങ്ങനെ​തന്നെ. വാസ്‌തവം പറഞ്ഞാൽ എത്രയും പെട്ടെന്നു നാം ഒരു തെററു സമ്മതി​ക്കു​ന്നു​വോ അത്രയും മെച്ചം​തന്നെ. ദൃഷ്ടാ​ന്തീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌: ഭൂമി പ്രപഞ്ച​ത്തി​ന്റെ കേന്ദ്ര​മ​ല്ലെന്നു തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞതിന്‌ 360 വർഷം മുമ്പ്‌, ഗലീലി​യോ​യെ ശിക്ഷിച്ച മതവി​ചാ​ര​ണാ​ന​ട​പടി “തെററാ​യി”പ്പോയി എന്ന്‌ 1992 ഒക്‌ടോ​ബർ 31-നു പോപ്പ്‌ ജോൺ പോൾ II-ാമൻ സമ്മതിച്ചു. എങ്കിലും ഒരു ക്ഷമാപണം അത്രയും​കാ​ലം നീട്ടി​വ​യ്‌ക്കു​ന്നത്‌ അതിന്റെ മൂല്യം ക്ഷയിപ്പി​ക്കു​ന്നു.

വ്യക്തി​പ​ര​മാ​യ ബന്ധങ്ങളി​ലും ഇതു ശരിയാണ്‌. പെട്ടെ​ന്നുള്ള ഒരു ക്ഷമാപ​ണ​ത്തിന്‌ നിർദ​യ​മായ വാക്കി​നാ​ലോ പ്രവൃ​ത്തി​യാ​ലോ ഉണ്ടായ മുറി​വു​ണ​ക്കു​ന്ന​തി​നു കഴിയും. സമാധാ​നം സ്ഥാപി​ക്കു​ന്ന​തിൽ താമസി​ക്ക​രുത്‌ എന്ന്‌ പിൻവ​രു​ന്ന​പ്ര​കാ​രം പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു യേശു നമ്മെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു: “നീ ബലിപീ​ഠ​ത്തിൽ കാഴ്‌ച​യർപ്പി​ക്കു​മ്പോൾ നിന്റെ സഹോ​ദ​രനു നിന്നോ​ടു എന്തെങ്കി​ലും വിരോ​ധം ഉണ്ടെന്ന്‌ അവി​ടെ​വച്ച്‌ ഓർത്താൽ കാഴ്‌ച​വ​സ്‌തു അവിടെ ബലിപീ​ഠ​ത്തി​നു​മു​മ്പിൽ വച്ചിട്ട്‌ പോയി സഹോ​ദ​ര​നോ​ടു രമ്യത​പ്പെ​ടുക; പിന്നെ വന്നു കാഴ്‌ച​യർപ്പി​ക്കുക.” (മത്തായി 5:23, 24, പി.ഒ.സി. ബൈ.) മിക്ക​പ്പോ​ഴും സമാധാ​ന​ബ​ന്ധങ്ങൾ പുനഃ​സ്ഥാ​പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു നാം കാര്യങ്ങൾ തെററാ​യി കൈകാ​ര്യം ചെയ്‌തു​പോ​യെന്നു സമ്മതിച്ചു ക്ഷമ യാചി​ക്കു​കയേ വേണ്ടൂ. അതു നാം ചെയ്യാൻ താമസി​ക്കു​ന്തോ​റും കൂടുതൽ പ്രയാ​സ​ക​ര​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു.

തെററു സമ്മതി​ക്കാൻ സന്തോ​ഷ​മു​ള്ള​വർ

ശൗലി​ന്റെ​യും ദാവീ​ദി​ന്റെ​യും ദൃഷ്ടാ​ന്തങ്ങൾ ചിത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​പ്ര​കാ​രം നാം തെററു​കളെ കൈകാ​ര്യം ചെയ്യു​ന്ന​വി​ധ​ത്തി​നു നമ്മുടെ ജീവി​തത്തെ ബാധി​ക്കാൻ കഴിയും. ശൗൽ നിർബ​ന്ധ​ബു​ദ്ധി​യോ​ടെ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേ​ശത്തെ ചെറുത്തു, അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ തെററു​കൾ അനവധി മടങ്ങായി പെരുകി, ഒടുവിൽ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ അപ്രീ​തി​യിൽ മരിക്കു​ന്ന​തിൽ കലാശി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ദാവീ​ദി​ന്റെ തെററു​ക​ളും പാപങ്ങ​ളും എന്തുത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നാ​ലും ദാവീദ്‌ അനുതാ​പ​ത്തോ​ടെ തിരുത്തൽ സ്വീക​രി​ക്കു​ക​യും യഹോ​വ​യോ​ടു വിശ്വ​സ്‌ത​നാ​യി നില​കൊ​ള്ളു​ക​യും ചെയ്‌തു. (സങ്കീർത്തനം 32:3-5 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.) നമ്മുടെ ആഗ്രഹ​വും അതല്ലേ?

ഒരു തെററു സമ്മതി​ക്കു​ക​യും തിരു​ത്തു​ക​യും ചെയ്യു​ന്ന​തി​ന്റെ അല്ലെങ്കിൽ പാപം ചെയ്‌ത​തിൽ അനുത​പി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ഏററവും വലിയ ഫലം ദൈവം അതു ക്ഷമിച്ചു എന്ന്‌ അറിയു​ന്ന​താണ്‌. ‘പാപം മറെച്ചും . . . യഹോവ അകൃത്യം കണക്കി​ടാ​തെ​യും . . . ഇരിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ ഭാഗ്യ​വാൻ’ എന്നു ദാവീദ്‌ പറഞ്ഞു. (സങ്കീർത്തനം 32:1, 2) ആ സ്ഥിതിക്ക്‌, തെററു സമ്മതി​ക്കു​ന്നത്‌ എത്ര ജ്ഞാനമാണ്‌!

[29-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഒരു കുട്ടി ഒരിക്ക​ലും ഇടറാതെ നടക്കാൻ പഠിക്കു​മോ?