ഭോഷ്‌കു പറയാൻ കഴിയാത്ത ദൈവ​ത്താൽ പരിപാ​ലി​ക്ക​പ്പെട്ടു

മേരി വില്ലീസ്‌ പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം

ആഗോള സാമ്പത്തിക മാന്ദ്യ​ത്തി​ന്റെ ഭവിഷ്യ​ത്തു​കൾ 1932-ഓടെ പശ്ചിമ ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യു​ടെ നാട്ടിൻപു​റത്ത്‌ എത്തിയി​രു​ന്നു. അന്ന്‌ എനിക്കു 19 വയസ്സേ പ്രായ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. എങ്കിലും, എലൻ ഡേവീ​സി​നും എനിക്കും 1,00,000 ചതുര​ശ്ര​കി​ലോ​മീ​റ​റ​റോ​ളം വരുന്ന പ്രദേ​ശത്തു പ്രസംഗ നിയമനം ലഭിച്ചു. ഞങ്ങൾ തുടക്കം​കു​റി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നത്‌ വിലൂന എന്ന ചെറിയ പട്ടണത്തിൽനി​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. അതിന്റെ സ്ഥാനം പശ്ചിമ ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യു​ടെ തലസ്ഥാ​ന​ന​ഗ​രി​യായ പെർത്തി​ലുള്ള ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽനിന്ന്‌ ഏതാണ്ടു 950 കിലോ​മീ​ററർ വടക്കു​കി​ഴ​ക്കാ​യി​ട്ടാണ്‌.

അങ്ങോ​ട്ടുള്ള ഞങ്ങളുടെ യാത്ര സഹൃദ​യ​നായ ഒരു റെയിൽവേ ഗാർഡി​നോ​ടൊ​പ്പം ഒരു ഗുഡ്‌സ്‌ ട്രെയി​നി​ന്റെ പാചക​മു​റി​യിൽ (Caboose) ആയിരു​ന്നു. ട്രെയിൻ വശത്തേക്ക്‌ ഒതുക്കി നിർത്തുന്ന ഓരോ തവണയും അവിടെ എത്രസ​മയം തങ്ങേണ്ടി​വ​രു​മെന്ന്‌ ആ ഗാർഡ്‌ ദയാപു​ര​സ്സരം ഞങ്ങളോ​ടു പറഞ്ഞു. ഒററ​പ്പെ​ട്ടു​കി​ട​ക്കുന്ന റെയിൽവേ അധിവാ​സ​പ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ സാക്ഷ്യം നൽകു​ന്ന​തിന്‌ ഇതു ഞങ്ങൾക്ക്‌ അവസര​മേകി. ഒടുവിൽ ഞങ്ങൾ വിലൂ​ന​യിൽ ഖനി​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി​കൾ താമസി​ക്കുന്ന പട്ടണത്തിൽ ഒരു മണൽക്കാ​റ​റിൻ മധ്യേ എത്തി​ച്ചേർന്നു.

എന്നാൽ, വിലൂ​ന​യിൽ ട്രെയിൻ നിർത്തു​ന്നി​ടം പട്ടണത്തിൽനിന്ന്‌ ഏകദേശം മൂന്നു കിലോ​മീ​ററർ ദൂരെ​യാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും അത്ര കരുത്തു​റ​റ​വ​രാ​യി​രു​ന്നില്ല. തന്നെയു​മല്ല ഞങ്ങളുടെ പക്കൽ സാഹി​ത്യ​ങ്ങൾ നിറച്ച ഭാരം കൂടിയ മൂന്നു കാർട്ട​നു​ക​ളും രണ്ടു സ്യൂട്ട്‌കേ​സു​ക​ളും ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾക്കെന്തു ചെയ്യാൻ പററും? ഒരു തണ്ടിൽ ഒരു കാർട്ടൺ ഞാത്തി​യി​ട്ടു ഞങ്ങൾ ഇരുവ​രും ഓരോ അററത്തു​പി​ടി​ച്ചു വഹിച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ കാർട്ട​നു​കൾ ഓരോ​ന്നാ​യി ചുമന്നു​കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. മൂന്നു കിലോ​മീ​ററർ അകലെ​യുള്ള പട്ടണത്തി​ലേക്കു മൂന്നു കാർട്ട​നു​ക​ളും പെട്ടി​ക​ളും സ്യൂട്ട്‌കേ​സു​ക​ളും കൊ​ണ്ടെ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ മൊത്തം ഏഴു തവണ വന്നു​പോ​കേ​ണ്ടി​വന്നു. ഞങ്ങളുടെ കൈക്കു വളരെ വേദന അനുഭ​വ​പ്പെ​ട്ട​തി​നാൽ വിശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി ഇടയ്‌ക്കി​ടെ നിൽക്കേ​ണ്ട​താ​യും​വന്നു.

പൊടി​പ​ട​ലം, നോവുന്ന കൈകൾ, തളർന്ന കാലുകൾ ഇങ്ങനെ​യൊ​ക്കെ​യാ​യി​ട്ടും ആ വെല്ലു​വി​ളി​യും സാഹസ​വും ഞങ്ങൾ ആസ്വദി​ച്ചു. യഹോവ ഞങ്ങളോ​ടൊ​പ്പ​മു​ണ്ടെന്നു ഞങ്ങൾക്കി​രു​വർക്കും അനുഭ​വ​പ്പെട്ടു. കാരണം, വളരെ അകലെ ഒററ​പ്പെ​ട്ടു​കി​ട​ക്കുന്ന പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലെ പ്രസം​ഗ​ത്തി​ന്റെ ഈ പരുക്കൻ തുടക്കത്തെ തരണം​ചെ​യ്യാൻ അവിടുന്ന്‌ ഞങ്ങളെ പരിപാ​ലി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ ഞങ്ങളുടെ വേലയിൻമേ​ലും അവിടു​ത്തെ അനു​ഗ്രഹം ഞങ്ങൾ കണ്ടു. കാരണം, ഞങ്ങളുടെ ആ യാത്ര​യി​ലെ ശ്രമങ്ങ​ളു​ടെ ഫലമായി യുവാ​വായ ബോബ്‌ ഹോൺ ബൈബിൾ സത്യം സ്വീക​രി​ക്കാ​നി​ട​യാ​യി. ബെഥേൽ സേവന​ത്തിൽ കുറേ വർഷങ്ങൾ ചെലവി​ടാൻ ബോബി​നു കഴിഞ്ഞ​തിൽ ഞങ്ങൾക്ക്‌ അതിയായ സന്തോ​ഷ​മുണ്ട്‌. 1982-ൽ മരിക്കു​ന്ന​തു​വരെ ഏതാണ്ട്‌ 50 വർഷ​ത്തോ​ളം അദ്ദേഹം ദൈവ​സേ​വ​ന​ത്തിൽ വിശ്വ​സ്‌ത​ത​യോ​ടെ തുടർന്നു.

തീര​പ്ര​ദേ​ശ​ത്തെ ജെരാൾഡ്‌ട​ണി​ലേ​ക്കുള്ള 725 കിലോ​മീ​ററർ യാത്ര​യ്‌ക്കി​ട​യിൽ ഞങ്ങൾ ഗ്രാമ​പ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ പ്രസം​ഗി​ച്ചു. അവി​ടെ​നി​ന്നു ഞങ്ങൾ പെർത്തി​ലേക്കു തിരിച്ചു. ചില​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം റെയിൽവേ​യു​ടെ വെറും വിശ്ര​മ​മു​റി​യിൽ ഞങ്ങൾ അന്തിയു​റങ്ങി. ഒരിക്കൽ തീവണ്ടി​പ്പാ​ള​ത്തി​നു സമീപ​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന വൈ​ക്കോൽക്കൂ​ന​യിൽപ്പോ​ലും കിടന്നു​റ​ങ്ങേ​ണ്ടി​വന്നു.

വീട്ടി​ലു​ണ്ടാ​ക്കി​യ ഗോതമ്പു ബിസ്‌ക​ററു നിറച്ച ഒരു തലയണ​ക്ക​വി​യ​നും ഞങ്ങളോ​ടൊ​പ്പം കരുതി​യി​രു​ന്നു. യാത്ര​യു​ടെ ആദ്യപ​കു​തി​യിൽ ഇതായി​രു​ന്നു ഞങ്ങളുടെ മുഖ്യ ഭക്ഷണം. ചില​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം പാത്രം കഴുകി​യും ഭോജ​ന​ശാ​ല​ക​ളു​ടെ​യും ഊണു​മു​റി​ക​ളു​ടെ​യും തറ തേച്ചു​ക​ഴു​കി​യും ഞങ്ങൾ ഊണി​നുള്ള വകനേടി. മററു ചില സമയങ്ങ​ളിൽ പൊള്ളുന്ന വെയി​ലത്തു പയറോ അമരയോ പറിക്കുന്ന വേല​ചെ​യ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ബൈബിൾ സാഹി​ത്യം സ്വീക​രിച്ച താത്‌പ​ര്യ​മുള്ള ആളുക​ളിൽനി​ന്നു കിട്ടിയ സംഭാ​വ​നകൾ ഞങ്ങളുടെ ചെലവു​കൾ വഹിക്കാൻ സഹായ​ക​മാ​യി.

യഹോ​വ​യി​ലു​ള്ള വിശ്വാ​സം നിലനിർത്തു​ന്ന​തി​നും പ്രയാ​സ​ക​ര​മായ സാഹച​ര്യ​ങ്ങളെ സന്തോ​ഷ​പൂർവം നേരി​ടു​ന്ന​തി​നും ആ നാളു​ക​ളിൽ എന്നെ സഹായി​ച്ചത്‌ എന്റെ അമ്മയുടെ മാതൃ​ക​യും അമ്മയിൽനി​ന്നു ലഭിച്ച പ്രാരംഭ പരിശീ​ല​ന​വു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഒരു ക്രിസ്‌തീയ പൈതൃ​കം

എന്റെ അമ്മയ്‌ക്ക്‌ സ്രഷ്ടാ​വിൽ ദൃഢമായ വിശ്വാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എനിക്ക്‌ ഓർമ​വെച്ച നാൾമു​തൽ മക്കളായ ഞങ്ങളോട്‌ അമ്മ ദൈവ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു സംസാ​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ​യി​രി​ക്കെ, സ്‌കൂ​ളിൽ വെച്ചു​നടന്ന, ഏഴു വയസ്സു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന എന്റെ സഹോ​ദ​രന്റെ ദാരു​ണ​മായ അപകട മരണം വേദനാ​ജ​ന​ക​മായ രീതി​യിൽ അമ്മയുടെ വിശ്വാ​സത്തെ പരി​ശോ​ധി​ച്ചു. ദൈവ​ത്തി​നെ​തി​രെ കയ്‌പുള്ള മനോ​ഭാ​വം വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം അമ്മ ആത്മാർഥ​മാ​യി ബൈബിൾ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. കഴിയു​മെ​ങ്കിൽ അത്തരം ദുരന്ത​ങ്ങ​ളു​ടെ കാരണ​മ​റി​യാൻ അവർ ആഗ്രഹി​ച്ചു. അമ്മയുടെ ബൈബിൾ സത്യാ​ന്വേ​ഷ​ണ​ത്തി​നു പ്രതി​ഫലം കിട്ടി. അങ്ങനെ 1920-കളുടെ ആരംഭ​ത്തിൽ സത്യ​ദൈ​വ​മായ യഹോ​വ​ക്കാ​യുള്ള സമർപ്പണം അമ്മ ജലസ്‌നാ​പ​ന​ത്താൽ പ്രതീ​ക​പ്പെ​ടു​ത്തി.

അന്നുമു​തൽക്ക്‌ മിക്ക​പ്പോ​ഴും ഞങ്ങളു​മാ​യുള്ള അമ്മയുടെ സംസാരം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വാഗ്‌ദ​ത്തങ്ങൾ എത്ര ഉറപ്പു​ള്ള​താണ്‌ എന്നതിൽ ഊന്നൽ നൽകി​ക്കൊ​ണ്ടു​ള്ള​താ​യി​രു​ന്നു. എന്തുതന്നെ സംഭവി​ച്ചാ​ലും ‘ദൈവ​ത്തി​നു ഭോഷ്‌കു പറയാ​നാ​കില്ല’ എന്ന്‌ എല്ലായ്‌പോ​ഴും മനസ്സിൽ വയ്‌ക്കു​വാൻ അമ്മ ഞങ്ങളെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. (തീത്തൊസ്‌ 1:2) തന്നിമി​ത്തം, എന്റെ സഹോ​ദ​രി​യും ഞാനും ഞങ്ങളുടെ സഹോ​ദ​രൻമാ​രും ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബ​ങ്ങ​ളും പേരക്കി​ടാ​ങ്ങ​ളും ഇന്നു യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സ്‌തു​തി​പാ​ഠ​ക​രാണ്‌. ഞങ്ങളുടെ മരുമ​ക്ക​ളിൽ രണ്ടുപേർ, അലൻ മേസനും പോൾ മേസനും സഞ്ചാര​മേൽവി​ചാ​ര​കൻമാ​രാ​യി സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്കു​ന്നു.

സുവി​ശേ​ഷ​ഘോ​ഷണം നടത്താൻ മുന്നമേ ഉണ്ടായ ആഗ്രഹം

ഞാൻ പഠിത്ത​ത്തിൽ മോശ​മാ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ 1926-ൽ എനിക്കു 13 വയസ്സു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ സ്‌കൂൾ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സം നിർത്തി. എങ്കിലും ബൈബി​ളിൽനി​ന്നു പഠിച്ച കാര്യങ്ങൾ മററു​ള്ള​വ​രു​മാ​യി പങ്കിടു​ന്ന​തിന്‌ ഒരു ശക്തമായ ആഗ്രഹം ഞാൻ വളർത്തി​യെ​ടു​ത്തു. മററു​ള്ള​വരെ സഹായി​ക്കാൻ മതിയായ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സം എനിക്കി​ല്ലെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു പിതാ​വി​ന്റെ ധാരണ. എന്നാൽ അമ്മ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞു: “ആസന്നമാ​യി​രി​ക്കുന്ന അർമ​ഗെ​ദോൻ യുദ്ധ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും സൗമ്യ​ത​യു​ള്ളവർ ഭൂമിയെ കൈവ​ശ​മാ​ക്കു​മെ​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചും മാത്രം അവൾ ആളുക​ളോ​ടു പറഞ്ഞാൽ അതു​പോ​ലും ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തെ പ്രസി​ദ്ധ​മാ​ക്കും.” അങ്ങനെ, 1930 വരെ സ്‌നാ​പ​ന​മേ​റ​റി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽപ്പോ​ലും കൗമാ​ര​പ്രാ​യ​ത്തിൽത്തന്നെ ഞാൻ വീടു​തോ​റു​മുള്ള പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യിൽ പങ്കുപ​റ​റാൻ തുടങ്ങി. സ്‌നാ​പ​ന​ത്തി​നു​ശേഷം ഉടനെ​തന്നെ പെർത്തി​നു ചുററു​മുള്ള പ്രദേ​ശത്തു ഞാൻ മുഴു​സമയ സുവി​ശേ​ഷ​പ്ര​വർത്തനം തുടങ്ങി.

അടുത്ത വർഷം, അതായത്‌ 1931-ൽ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ എന്ന നമ്മുടെ പുതിയ പേരു ഞങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. ഈ വിശുദ്ധ നാമം ഞങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ അനേകം വീട്ടു​കാ​രും എതിർക്കു​ക​യും പരുഷ​മാ​യി പ്രതി​ക​രി​ക്കു​ക​യു​മു​ണ്ടാ​യി. എങ്കിലും അസുഖ​ക​ര​മായ എതിർപ്പു​ക​ളൊ​ന്നും വകവയ്‌ക്കാ​തെ ഞാൻ ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ നിരന്തരം പങ്കെടു​ത്തു. എന്റെ ദാസർക്കു ‘ഞാൻ നൽകുന്ന പ്രാപ്‌തി​യിൽ ആശ്രയി​ക്കാ’നാകും എന്നു വാഗ്‌ദത്തം ചെയ്യു​മ്പോൾ ദൈവം ഭോഷ്‌കു പറയു​കയല്ല എന്ന ആത്മവി​ശ്വാ​സം എനിക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.—1 പത്രൊസ്‌ 4:11; ഫിലി​പ്പി​യർ 4:13.

“മഹാപു​രു​ഷാര”ത്തെ തിരി​ച്ച​റി​യി​ക്കൽ

വിശാ​ല​മായ ഓസ്‌​ട്രേ​ലിയ ഭൂഖണ്ഡ​ത്തി​ന്റെ മറുവ​ശത്തു പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ എനിക്ക്‌ 1935-ൽ നിയമനം ലഭിച്ചു. അതേത്തു​ടർന്നു വർഷങ്ങ​ളോ​ളം പെർത്തി​ലെ എന്റെ ആദ്യത്തെ വീട്ടിൽനിന്ന്‌ 4,000 കിലോ​മീ​ററർ അകലെ​യുള്ള ന്യൂ സൗത്ത്‌ വെയിൽസി​ലെ ന്യൂ ഇംഗ്ലണ്ട്‌ ജില്ലയിൽ ഒരു പയനിയർ ശുശ്രൂ​ഷ​ക​യാ​യി ഞാൻ സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ച്ചു.

അതുവരെ ഞാൻ യേശു​വി​ന്റെ മരണത്തി​ന്റെ വാർഷിക സ്‌മാ​ര​ക​ത്തി​ന്റെ ചിഹ്നങ്ങ​ളായ പുളി​പ്പി​ല്ലാത്ത അപ്പത്തി​ലും ചുവന്ന വീഞ്ഞി​ലും പങ്കു​കൊ​ള്ളു​മാ​യി​രു​ന്നു. എല്ലാവർക്കും പ്രത്യേ​കിച്ച്‌, തീക്ഷ്‌ണ​ത​യുള്ള മുഴു​സമയ ശുശ്രൂ​ഷ​കർക്കു ചെയ്യാൻ കഴിയുന്ന ശരിയായ കാര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു ഇതെങ്കി​ലും എനിക്കു സ്വർഗീയ പ്രത്യാ​ശ​യു​ണ്ടെന്ന കാര്യ​ത്തിൽ ഒരിക്ക​ലും ഉറച്ച ബോധ്യ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. പിന്നീട്‌, ഭൂമി​യി​ലെ നിത്യ​ജീ​വി​ത​ത്തി​നു പ്രത്യാ​ശ​യുള്ള ഒരു മഹാപു​രു​ഷാ​രം കൂട്ടി​വ​രു​ത്ത​പ്പെ​ടു​ക​യാണ്‌ എന്ന്‌ 1935-ൽ ഞങ്ങൾക്കു വ്യക്തമാ​ക്കി​ത്തന്നു. ആ മഹാപു​രു​ഷാ​ര​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമാ​ണു ഞങ്ങളെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞ​തിൽ ഞങ്ങളി​ല​നേ​ക​രും ആഹ്‌ളാ​ദി​ക്കു​ക​യും ചിഹ്നത്തിൽ പങ്കു​കൊ​ള്ളു​ന്നതു നിർത്തു​ക​യും ചെയ്‌തു. (യോഹ​ന്നാൻ 10:16; വെളി​പ്പാ​ടു 7:9) യഹോവ വാഗ്‌ദത്തം ചെയ്‌ത​പോ​ലെ ബൈബിൾ സത്യം ക്രമാ​നു​ഗ​ത​മാ​യി ശക്തി​യോ​ടെ പ്രകാ​ശി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 4:18.

പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യി​ലെ പുതിയ രീതികൾ

1930-കളുടെ മധ്യത്തിൽ ഞങ്ങൾ ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ ഫോ​ണോ​ഗ്രാഫ്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. അതു​കൊണ്ട്‌ ഭാരമുള്ള ഫോ​ണോ​ഗ്രാഫ്‌ വയ്‌ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി മാത്രമല്ല റെക്കോർഡു​ക​ളും സാഹിത്യ ബാഗു​ക​ളും​കൂ​ടെ വഹിക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി ഞങ്ങളുടെ ബലിഷ്‌ഠ​മായ സൈക്കി​ളി​ന്റെ മുമ്പി​ലും പിമ്പി​ലും സാധനങ്ങൾ വയ്‌ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള കാരിയർ പിടി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ടി​വന്നു. സൈക്കി​ളിൽ സാധനങ്ങൾ വെച്ചു​നി​റ​ച്ചാൽപ്പി​ന്നെ ഞാൻ വളരെ ശ്രദ്ധ​ചെ​ലു​ത്തേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു കാരണം അതു മറിഞ്ഞു​വീ​ണാൽപ്പി​ന്നെ നിവർത്താൻ സാധി​ക്കാ​ത്ത​വി​ധം അത്ര കനമാ​യി​രു​ന്നു അതിന്‌!

ഏതാണ്ട്‌ ആ കാലത്തു​ത​ന്നെ​യാണ്‌ ഇൻഫോർമേഷൻ മാർച്ചസ്‌ എന്നു പറയ​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന പരിപാ​ടി​യും ഞങ്ങൾ തുടങ്ങി​യത്‌. ശ്രദ്ധപി​ടി​ച്ചു​പ​റ​റുന്ന മുദ്രാ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ അച്ചടിച്ച പ്ലാക്കാർഡു​കൾ അല്ലെങ്കിൽ പരസ്യ​പ്പ​ല​കകൾ മുമ്പി​ലും പിമ്പി​ലും തൂക്കി​യി​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു പട്ടണത്തി​ന്റെ പ്രധാന തെരു​വു​ക​ളി​ലൂ​ടെ ഞങ്ങൾ നടന്നു. ഈ വേല വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ ഒരു പ്രത്യേക പരി​ശോ​ധ​ന​യാ​യി ഞാൻ കണ്ടെത്തി, പ്രത്യേ​കി​ച്ചും എന്നെ അറസ്‌ററു ചെയ്‌തു രാത്രി​മു​ഴു​വൻ ലിസ്‌മോർ പട്ടണത്തി​ലെ ഒരു ചെറിയ ജയിൽമു​റി​യിൽ അടച്ചി​ട്ട​പ്പോൾ. തലമുടി ചീകാൻപോ​ലും സമ്മതി​ക്കാ​തെ പിറേ​റന്നു കോടതി മുമ്പാകെ എന്നെ ഹാജരാ​ക്കി​യ​പ്പോൾ ഞാൻ നാണം കൊണ്ടു ചൂളി​പ്പോ​യി! എങ്കിലും വാഗ്‌ദത്തം ചെയ്‌ത​പ്ര​കാ​രം യഹോവ ഒരിക്കൽക്കൂ​ടെ എന്നെ ബലപ്പെ​ടു​ത്തി. അറസ്‌ററു ചെയ്‌ത കോൺസ്‌റ​റ​ബി​ളി​ന്റെ മതത്തെ ധിക്കരി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു എന്റെ പ്ലാക്കാർഡ്‌ എന്നതാ​യി​രു​ന്നു അയാളു​ടെ ഏക കുററാ​രോ​പണം. ഇക്കാര​ണ​ത്താൽ കേസു തള്ളി​പ്പോ​യി.

വീണ്ടും പടിഞ്ഞാ​റോട്ട്‌

1940-കളുടെ ആരംഭ​ത്തിൽ പശ്ചിമ ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യി​ലെ നാട്ടിൻപു​റ​ത്തുള്ള ചെറു​പ​ട്ട​ണ​ങ്ങ​ളി​ലേക്ക്‌ എനിക്കു വീണ്ടും നിയമനം കിട്ടി. ഓർമ​യിൽ കുടി​കൊ​ള്ളുന്ന അനുഭ​വ​ങ്ങ​ളും ആത്മീയ​മായ അനു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളും ഇവിടെ ഞാൻ തുടർച്ച​യാ​യി ആസ്വദി​ച്ചു. നോർഥാ​മി​ലെ എന്റെ നിയമ​ന​വേ​ള​യിൽ പട്ടണത്തിൽനിന്ന്‌ ഏതാണ്ടു 11 കിലോ​മീ​ററർ അകലെ ഫ്‌ളോ ററിമ്മൻസ്‌ എന്നു പേരുള്ള തിരക്കുള്ള ഒരു കുടും​ബി​നി​യെ ഞാൻ കണ്ടുമു​ട്ടി. അവർ റിക്കൻസി​ലി​യേഷൻ എന്ന പുസ്‌തകം സ്വീക​രി​ക്കു​ക​യും താമസി​യാ​തെ യഹോ​വ​യു​ടെ ഒരു സമർപ്പിത സാക്ഷി​യാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യും ചെയ്‌തു. അവൾ ഇപ്പോ​ഴും രാജ്യ​സേ​വ​ന​ത്തിൽ സജീവ​യാണ്‌. അന്നു നാലു വയസ്സു​മാ​ത്രം പ്രായ​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന അവളുടെ മകൾ ഇപ്പോൾ ഒരു പ്രത്യേ​ക​പ​യ​നി​യ​റാണ്‌.

അവിസ്‌മ​ര​ണീ​യ​മായ വേറെ​യും അനുഭ​വ​ങ്ങ​ളുണ്ട്‌. ഒരിക്കൽ എന്റെ പങ്കാളി​യും ഞാനും​കൂ​ടെ നോർഥാ​മി​ലെ ഒരു പാലത്തി​ലൂ​ടെ കുതി​ര​വ​ണ്ടി​യിൽ യാത്ര​ചെ​യ്യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അപ്പോ​ഴതാ കുതിര പെട്ടെ​ന്നൊ​രു മരണപ്പാ​ച്ചൽ. ഞങ്ങളാകെ പേടിച്ചു വിറച്ചു​പോ​യി, കാരണം താഴെ അവോൻ നദിയിൽ വെള്ളം നീർച്ചു​ഴി​യി​ട്ടാണ്‌ ഒഴുകു​ന്നത്‌. ഏതാണ്ട്‌ ഒരു കിലോ​മീ​റ​റ​റി​ല​ധി​കം ദൂരം ചെന്ന​പ്പോൾ കുതിര വേഗത കുറച്ചു.

വിവാ​ഹ​വും കുടും​ബ​വും

ഞാൻ 1950-ൽ ആർഥർ വില്ലീ​സി​നെ വിവാഹം കഴിച്ചു. അദ്ദേഹ​വും അനേക​വർഷ​ങ്ങ​ളാ​യി പയനിയർസേ​വനം നടത്തു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ പശ്ചിമ ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യി​ലെ ചെറു​പ​ട്ട​ണ​മായ പിൻജെ​ല്ലി​യിൽ താമസ​മു​റ​പ്പി​ച്ചു. അവി​ടെ​വെച്ചു ഞങ്ങൾക്ക്‌ മകൻ ബൻഡ്‌ലീ​യും മകൾ യൂനി​സും പിറന്നു. കുട്ടി​ക​ളു​ടെ സ്‌കൂൾ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സം തീരാ​റാ​യ​പ്പോൾ വീണ്ടും പയനി​യ​റാ​യി പേർ ചാർത്താൻ ആർഥർ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. യോഗ്യ​ത​പ്രാ​പിച്ച ഉടനെ​തന്നെ നിരന്ത​ര​പ​യ​നി​യ​റിങ്‌ നടത്താൻ പിതാ​വി​ന്റെ നല്ല മാതൃക കുട്ടി​കളെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു.

പ്രസം​ഗ​വേ​ല​ക്കാ​യി ആർഥർ കുട്ടി​കളെ മിക്ക​പ്പോ​ഴും വളരെ ദൂരെ​യുള്ള ഗ്രാമ​പ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലേക്കു കൊണ്ടു​പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ചില സന്ദർഭ​ങ്ങ​ളിൽ അദ്ദേഹം ഓരോ രാത്രി​യി​ലും വെളി​യിൽ താവള​മ​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു മക്കളോ​ടൊ​പ്പം ഒരാഴ്‌ച​യോ ചില​പ്പോൾ അതില​ധി​ക​മോ സമയം വീട്ടിൽനി​ന്നു മാറി​നിൽക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഈ ദിനങ്ങ​ളിൽ ഞാൻ വീട്ടിൽ തങ്ങി ഗൃഹോ​പ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ കച്ചവട​ത്തിൽ ശ്രദ്ധ​കേ​ന്ദ്രീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും അവർക്കു മൂന്നു​പേർക്കും പയനി​യ​റിങ്‌ ചെയ്യാൻ സൗകര്യ​മു​ണ്ടാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

ആദിവാ​സി​ക​ളു​ടെ ഇടയി​ലുള്ള ശുശ്രൂഷ

ഒരു പ്രഭാ​ത​ത്തിൽ ഗ്രാമീണ പര്യടനം കഴിഞ്ഞു കുടും​ബം മടങ്ങി​യെ​ത്തിയ ഉടനെ ഞങ്ങൾ ഒരു അപ്രതീ​ക്ഷിത അതിഥി​യെ സ്വീക​രി​ക്കാ​നി​ട​യാ​യി. വന്നയാൾ ഒരു ആദിവാ​സി​യാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ ചോദി​ച്ചു: “തിരികെ വരാൻ ഞാൻ എന്തു ചെയ്യണം?” ആദ്യം ഞങ്ങളൊ​ന്നു പതറി. എന്നാൽ മദ്യപാ​നി​യെന്ന കാരണ​ത്താൽ അനേകം വർഷങ്ങൾക്കു​മുമ്പ്‌ അയാളെ ക്രിസ്‌തീയ സഭയിൽനി​ന്നു പുറത്താ​ക്കി​യ​താ​ണെന്ന്‌ ആർഥർ പിന്നീടു തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. അന്നുമു​തൽ അയാൾ മുഴു​ക്കു​ടി​യും കുന്നു​കൂ​ടുന്ന കടവും നിമിത്തം ഞെട്ടി​പ്പി​ക്കുന്ന രീതി​യിൽ ചീത്ത​പ്പേരു സമ്പാദി​ച്ചു.

യഹോ​വ​യു​ടെ ശുദ്ധമായ സ്ഥാപന​ത്തി​ലേക്കു പുനഃ​സ്ഥി​തീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അയാൾ എന്തു ചെയ്യണ​മെന്ന്‌ ആർഥർ അയാൾക്കു വിശദീ​ക​രി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. അധിക​മൊ​ന്നും സംസാ​രി​ക്കാ​തെ അയാൾ ശാന്തനാ​യി തിരി​കെ​പ്പോ​യി. അയാൾ എന്തു​ചെ​യ്യു​മെന്നു ഞങ്ങളെ​ല്ലാം വിചാ​രി​ച്ചു. അടുത്ത ഏതാനും മാസങ്ങ​ളിൽ സംഭവി​ച്ചതു ഞങ്ങളാ​രും പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാത്ത കാര്യ​ങ്ങ​ളാണ്‌. അയാൾ വരുത്തിയ മാററങ്ങൾ തികച്ചും അവിശ്വ​സ​നീ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു! അയാൾ മദ്യത്തി​ന്റെ അടിമ​ത്ത​ത്തിൽനി​ന്നു മോചനം നേടു​ക​മാ​ത്രമല്ല ആ ജില്ലയി​ലെ ആളുകളെ സന്ദർശിച്ച്‌ അയാൾ കൊടു​ക്കാ​നുള്ള കടത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അവരെ ഓർമി​പ്പി​ക്കു​ക​യും കടപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നതു പിന്നീട്‌ തിരി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു! ഇന്ന്‌ അദ്ദേഹം വീണ്ടും ഒരു ക്രിസ്‌തീയ സഹോ​ദ​ര​നാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. കൂടാതെ, കുറേ​ക്കാ​ലം പയനിയർ ശുശ്രൂ​ഷ​ക​നാ​യി സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​ട്ടുണ്ട്‌.

പിൻജെ​ല്ലി​യിൽ അനേകം ആദിവാ​സി​ജ​നങ്ങൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തി​ലെ സത്യം പഠിച്ച്‌ അതു സ്വീക​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ എളിമ​യുള്ള ഈ ജനങ്ങളെ സഹായി​ക്കുന്ന ഏററവും സന്തുഷ്ട​ദാ​യ​ക​മായ ശുശ്രൂഷ ഞങ്ങൾ ആസ്വദി​ച്ചു. സത്യം പഠിക്കു​വാൻ ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​ക്കാ​രായ അനേകം ആദിവാ​സി​കളെ സഹായി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ഒരു പങ്കുവ​ഹി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞത്‌ എന്നെ സംബന്ധി​ച്ചു വിശ്വാ​സത്തെ എത്രമാ​ത്രം ബലിഷ്‌ഠ​മാ​ക്കുന്ന ഒരു സംഗതി​യാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നോ!

പിൻജെ​ല്ലി​യിൽ ഒരു സഭ സ്ഥാപി​ത​മാ​യി. തുടക്ക​ത്തിൽ അധികം അംഗങ്ങ​ളും ആദിവാ​സി​ക​ളിൽപ്പെ​ട്ട​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾക്ക്‌ അവരി​ല​നേ​ക​രെ​യും എഴുതാ​നും വായി​ക്കാ​നും പഠിപ്പി​ക്കേ​ണ്ടി​വന്നു. ആദ്യവർഷ​ങ്ങ​ളിൽ അവർക്കെ​തി​രെ ധാരാളം മുൻവി​ധി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, എന്നാൽ അവരുടെ ശുദ്ധമായ ജീവി​ത​രീ​തി​യും ആശ്രയ​യോ​ഗ്യ​രായ പൗരൻമാ​രെന്ന നിലയും നിമിത്തം ആദിവാ​സി സാക്ഷി​കളെ പട്ടണത്തി​ലെ ജനങ്ങൾ ആദരി​ക്കാൻ തുടങ്ങി.

യഹോ​വ​യു​ടെ നിലയ്‌ക്കാത്ത സഹായം

ദൈവത്തെ 57 വർഷം വിശ്വ​സ്‌ത​ത​യോ​ടെ സേവിച്ച എന്റെ പ്രിയ ഭർത്താവ്‌ 1986-ന്റെ ആരംഭ​ത്തിൽ മരണമ​ടഞ്ഞു. പിൻജെ​ല്ലി​യി​ലുള്ള എല്ലാ വ്യാപാ​രി​ക​ളും ആ പട്ടണത്തി​ലുള്ള എല്ലാ ജനങ്ങളും അദ്ദേഹത്തെ വളരെ​യ​ധി​കം ആദരി​ച്ചി​രു​ന്നു. പെട്ടെ​ന്നു​ണ്ടായ ഈ നഷ്ടം സഹിക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ട ബലം നൽകി​ക്കൊണ്ട്‌ യഹോവ വീണ്ടും എന്നെ പരിപാ​ലി​ച്ചു.

എന്റെ മകൻ ബൻഡ്‌ലീ പശ്ചിമ ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യു​ടെ വടക്കു​ഭാ​ഗത്ത്‌ ഒരു മൂപ്പനാ​യി സേവി​ക്കു​ന്നു. അവി​ടെ​വെച്ച്‌ അവനും അവന്റെ ഭാര്യ ലോർണ​യും തങ്ങളുടെ കുടും​ബത്തെ സത്യത്തിൽ വളർത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​വന്നു. എന്റെ മകൾ യൂനിസ്‌ ഇന്നുവരെ മുഴു​സമയ സേവന​ത്തിൽ തുടർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന​താണ്‌ എനിക്ക്‌ അതീവ സന്തോഷം പകരുന്ന മറെറാ​രു സംഗതി. അവളും അവളുടെ ഭർത്താവ്‌ ജെഫും പയനി​യർമാ​രാ​യി സേവി​ക്കു​ന്നു. ഞാനി​പ്പോൾ അവരോ​ടൊ​പ്പ​മാ​ണു താമസി​ക്കു​ന്നത്‌. തന്നെയു​മല്ല, തുടർച്ച​യാ​യി സഹായ പയനി​യ​റിങ്‌ ചെയ്യു​ന്ന​തി​ലുള്ള അനു​ഗ്ര​ഹ​വും ഞാൻ ആസ്വദി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌.

തന്റെ സേവകർ നേരി​ടേണ്ടി വന്നേക്കാ​വുന്ന ഏതു സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​യും തരണം​ചെ​യ്യു​ന്ന​തിന്‌ ആവശ്യ​മായ ബലം നൽകു​മെന്ന യഹോ​വ​യു​ടെ സ്‌നേ​ഹ​പു​ര​സ്സ​ര​മായ വാഗ്‌ദ​ത്ത​ത്തി​ന്റെ നിവൃത്തി അറുപ​തി​ല​ധി​കം വർഷങ്ങ​ളാ​യി ഞാൻ അനുഭ​വി​ച്ച​റി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. അവിടു​ത്തെ ഒരിക്ക​ലും സംശയി​ക്കു​ക​യോ നിസ്സാ​ര​നാ​യി കരുതു​ക​യോ ചെയ്യാ​തി​രു​ന്നാൽ നമ്മുടെ എല്ലാ ആവശ്യ​ങ്ങ​ളും അവിടുന്ന്‌ നിവർത്തി​ച്ചു​ത​രും. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കൈ പ്രവർത്തി​ച്ചു​ക​ണ്ട​തു​മൂ​ലം എന്റെ വിശ്വാ​സം ബലിഷ്‌ഠ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. നമുക്കു ഗ്രഹി​ക്കാ​വു​ന്ന​തി​ലും അധിക​മായ അനു​ഗ്ര​ഹങ്ങൾ അവിടുന്ന്‌ നൽകു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ​യെ​ന്നും ഞാൻ കണ്ടറി​ഞ്ഞി​ട്ടുണ്ട്‌. (മലാഖി 3:10) വാസ്‌ത​വ​മാ​യും ദൈവ​ത്തി​നു ഭോഷ്‌കു പറയാൻ കഴിയില്ല!

[27-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

മേരി 1933-ൽ

[29-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

മേരിയും ആർഥറും പിൽക്കാല വർഷങ്ങ​ളിൽ