ഉദ്ദേശ്യ​പൂർണ​മായ ഒരു ജീവി​ത​രീ​തി

മെൽവ എ. വീലാൻഡ്‌ പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം

വർഷം 1940, മാസം മാർച്ച്‌. ഞാൻ സ്‌നാ​പ​ന​മേ​റ​റിട്ട്‌ ഏതാനും മാസങ്ങളേ ആയുള്ളൂ. എന്റെ സഹോ​ദരി ഫിലസ്‌ എന്നെ സമീപി​ച്ചി​ട്ടു ചോദി​ച്ചു: “നിനക്കു പയനി​യ​റിങ്‌ ചെയ്‌തു​കൂ​ടേ?” “പയനി​യ​റി​ങോ?” ഞാൻ ചോദി​ച്ചു. “മുഴു​സ​മ​യ​വും, മിക്കവാ​റും എല്ലാദി​വ​സ​വും പ്രസം​ഗി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​ണോ നീ ഈ പറയു​ന്നത്‌?”

ഞാൻ ചിന്തിച്ചു, ‘ബൈബി​ളി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള പരിമി​ത​മായ അറിവും അതി​നെ​ക്കാ​ളു​പരി, ബാങ്കിൽ തുച്ഛമായ നിക്ഷേ​പ​വു​മുള്ള എനിക്ക്‌ എങ്ങനെ ഒരു പയനിയർ ആകാൻ കഴിയും?’ എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഫിലസി​ന്റെ ചോദ്യം എന്നെ ചിന്തി​പ്പി​ച്ചു. അതേപ്പ​ററി ഞാൻ വളരെ​യ​ധി​കം പ്രാർഥി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

ഒടുവിൽ ഞാൻ ഇങ്ങനെ ന്യായ​വാ​ദം ചെയ്‌തു, ‘നാം മുമ്പേ ദൈവ​രാ​ജ്യം അന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ നമ്മെ കാത്തു​പ​രി​പാ​ലി​ക്കു​മെന്നു ദൈവം വാഗ്‌ദത്തം ചെയ്യു​മ്പോൾ എന്തു​കൊണ്ട്‌ എനിക്ക​വ​നിൽ വിശ്വ​സി​ച്ചു​കൂ​ടാ?’ (മത്തായി 6:33) അതു​കൊണ്ട്‌, 1940, ജൂണിൽ ഞാൻ വസ്‌ത്ര​നിർമാ​ണ​മെന്ന എന്റെ തൊഴിൽ ഉപേക്ഷി​ക്കു​ന്ന​താ​യി അറിയി​പ്പു നൽകി. പിന്നീട്‌, ഒരു പയനി​യ​റിങ്‌ നിയമ​ന​ത്തി​നു​വേണ്ടി അപേക്ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈ​റ​റി​യു​ടെ ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യി​ലെ ബ്രാഞ്ച്‌ ഓഫീ​സി​ലേക്കു ഞാൻ എഴുതി.

എന്റെ ആയുഷ്‌കാല നിയമനം

രണ്ടാഴ്‌ച​യ്‌ക്കു​ശേഷം എനിക്കു മറുപടി ലഭിച്ചു. ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യി​ലെ ഏററവും വലിയ പട്ടണമായ സിഡ്‌നി​യു​ടെ നഗര​പ്രാ​ന്ത​മായ സ്‌റ്ര​റാ​ത്ത്‌ഫീൽഡിൽ സ്ഥിതി​ചെ​യ്യുന്ന യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ആസ്ഥാന​ത്തി​ന്റെ ഗ്രൗണ്ടിൽ നടക്കാ​നി​രുന്ന കൺ​വെൻ​ഷ​നിൽ ഞാൻ പങ്കെടു​ത്ത​ശേഷം എനിക്ക്‌ ഒരു നിയമനം നൽകു​ന്ന​താണ്‌ എന്നറി​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള​താ​യി​രു​ന്നു മറുപടി. കൺ​വെൻ​ഷൻ കഴിഞ്ഞ​തി​ന്റെ പിറേ​റന്നു രാവിലെ എന്റെ നിയമനം സ്വീക​രി​ക്കാൻ ഞാൻ ഓഫീ​സിൽ ഹാജരാ​യി.

ഓഫീ​സി​ലി​രു​ന്ന വ്യക്തി വിശദീ​ക​രി​ച്ചു: “ഞങ്ങൾക്കി​പ്പോൾ അലക്കു​ശാ​ല​യിൽ വളരെ തിരക്കാണ്‌. നിങ്ങൾക്ക്‌ ഏതാനും ആഴ്‌ചകൾ ഇവിടെ താമസി​ച്ചു ഞങ്ങളെ സഹായി​ക്കാ​നാ​വു​മോ?” 1940, ആഗസ്‌റ​റി​ലാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. ഞാൻ ഇപ്പോ​ഴും അലക്കു​ശാ​ല​യിൽത്ത​ന്നെ​യാ​ണു വേല​ചെ​യ്‌തു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നത്‌! അന്നു വെറും 35 പേർ മാത്രമേ ആസ്ഥാനത്തെ കുടും​ബ​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ 276 പേരുണ്ട്‌.

ഒരു അലക്കു​ശാ​ല​യിൽ വേല​ചെ​യ്യുക എന്നത്‌ “ഒരു ഉദ്ദേശ്യ​പൂർണ​മായ ജീവി​ത​രീ​തി”യായി ഞാൻ കരുതു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണെന്നു നിങ്ങൾ ഒരുപക്ഷേ ചിന്തി​ച്ചേ​ക്കാം. പ്രത്യേ​കി​ച്ചും 50-ലധികം വർഷമാ​യി എന്റെ വേല ഇതാ​ണെ​ന്ന​തി​ന്റെ വീക്ഷണ​ത്തിൽ. അതു വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മുമ്പ്‌ എന്റെ ആദ്യകാല അനുധാ​വ​ന​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചൊ​ന്നു പറഞ്ഞോ​ട്ടെ.

സ്‌പോർട്‌സ്‌ ഒരു ജീവി​ത​രീ​തി​യാ​യി​ത്തീർന്നു

1914, ജനുവരി 1-ന്‌ അഞ്ചുമ​ക്ക​ളിൽ ആദ്യത്ത​വ​ളാ​യി മെൽബ​ണിൽ ഞാൻ പിറന്നു. ഞങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കൾ വളരെ സ്‌നേ​ഹ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. അവർ ഉത്തമ സ്വഭാ​വ​ഗു​ണ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. ആവശ്യ​മെ​ന്നു​തോ​ന്നു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ശിക്ഷണ​വും നൽകി​യി​രു​ന്നു. മതപര​മാ​യി പറഞ്ഞാൽ അത്ര കർക്കശ​മൊ​ന്നു​മ​ല്ലാത്ത ചുററു​പാ​ടി​ലാ​ണു ഞങ്ങളെ വളർത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നത്‌. കാരണം ഞങ്ങളുടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ പള്ളിയിൽ പോകു​ന്ന​വ​രാ​യി​രു​ന്നില്ല. എന്നുവ​രി​കി​ലും, കുട്ടി​ക​ളായ ഞങ്ങൾ ചർച്ച്‌ ഓഫ്‌ ഇംഗ്ലണ്ടി​ന്റെ സൺഡേ​സ്‌കൂ​ളിൽ പോക​ണ​മെന്ന്‌ അവർക്കു വല്യ നിർബ​ന്ധ​മാ​യി​രു​ന്നു.

1928-ൽ സ്‌കൂൾ പഠനം കഴിഞ്ഞ​ശേഷം ഞാൻ ഒരു തയ്യൽക്കാ​രി​യാ​യി ജോലി​ചെ​യ്യാൻ തുടങ്ങി. അന്നേരം ലഭിച്ച ഒഴിവു​സ​മ​യ​ങ്ങ​ളിൽ അധിക​പ​ങ്കും സ്‌പോർട്‌സിൽ പങ്കെടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു ചെലവ​ഴി​ക്കാൻ ഞാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. എന്റെ ലജ്ജാശീ​ലത്തെ മറിക​ട​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അത്‌ എന്നെ സഹായി​ക്കു​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു എന്റെ ധാരണ. ഞാൻ ഒരു ടെന്നീസ്‌ ക്ലബിൽ ചേർന്നു മുഴു​വർഷ​വും കളിയിൽ പങ്കെടു​ത്തു. ശീതകാ​ലത്തു ബാസ്‌ക​റ​റ്‌ബോ​ളും ബേസ്‌ബോ​ളും കളിക്കു​ക​യും വേനൽക്കാ​ലത്തു വനിത​ക​ളു​ടെ ക്രിക്ക​ററ്‌ ടീമിലെ അംഗമാ​യി കളിക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. എനിക്കു പ്രിയ​പ്പെട്ട കളിയാ​യി​രു​ന്നു ക്രിക്ക​ററ്‌. സംസ്ഥാ​നതല മത്സരങ്ങ​ളിൽ പങ്കെടു​ക്കാൻ യോഗ്യ​ത​നേ​ടു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി ഒരു ഫാസ്‌ററ്‌ ബൗളർ എന്നനി​ല​യി​ലുള്ള എന്റെ കഴിവു വികസി​പ്പി​ച്ചെ​ടു​ക്കാൻ ഞാൻ കഠിന​മാ​യി പരി​ശ്ര​മി​ച്ചു.

സ്‌പോർട്‌സിൽനി​ന്നു വ്യത്യ​സ്‌ത​മായ ഒരു ഉദ്ദേശ്യം

ചീത്തക്കാ​ര്യ​ങ്ങൾ ചെയ്‌ത​വരെ നിത്യം ദണ്ഡിപ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു സ്‌നേ​ഹ​വാ​നായ ദൈവം ഒരു സ്ഥലം ഒരുക്കി​യി​ട്ടുണ്ട്‌ എന്ന പഠിപ്പി​ക്കൽ ചെറു​പ്പം​മു​തലേ എന്നെ അലട്ടി​യി​രു​ന്നു. ഇതി​ലെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും കഴമ്പു​ള്ള​താ​യി എനിക്കു തോന്നി​യില്ല. അങ്ങനെ​യി​രി​ക്കെ അപ്രതീ​ക്ഷി​ത​മാ​യി “നരകം” എന്നതിന്റെ ശരിയായ അർഥം ബൈബി​ളിൽനി​ന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യ​പ്പോൾ എനിക്കു​ണ്ടായ ആനന്ദം ഒന്നു വിഭാ​വനം ചെയ്യൂ. അതു നടന്നത്‌ ഇപ്രകാ​ര​മണ്‌:

എന്റെ സഹോ​ദരി ഫിലസ്‌ എന്നെക്കാൾ അഞ്ചു വയസ്സിന്‌ ഇളയതാണ്‌. സ്‌പോർട്‌സിൽ പങ്കെടു​ക്കു​ന്നത്‌ അവൾക്കും ഇഷ്ടമാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ ഒരേ വനിതാ ക്രിക്ക​ററ്‌ ടീമിലെ അംഗങ്ങ​ളു​മാ​യി​രു​ന്നു. 1936-ൽ ജിം എന്നു പേരുള്ള ഒരു യുവാ​വി​നെ ടീമിലെ ഒരംഗം ഫിലസി​നു പരിച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി. അദ്ദേഹം മതത്തിൽ വളരെ തത്‌പ​ര​നാ​യി അറിയ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. ഉടൻതന്നെ ജിം ഫിലസി​നോ​ടു ബൈബി​ളി​ലെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു സംസാ​രി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. അത്‌ അവളിൽ വളരെ താത്‌പ​ര്യ​മു​ള​വാ​ക്കി. “ഇതു യുക്തി​ക്കും ന്യായ​ത്തി​നും എത്രയോ നിരക്കു​ന്ന​താണ്‌” എന്ന്‌ അവൾ എന്നോടു പറയു​മാ​യി​രു​ന്നു.

അപ്പോൾ ഫിലസും ഞാനും വീട്ടിൽ ഒരേ മുറി​യി​ലാ​ണു കഴിഞ്ഞി​രു​ന്നത്‌. ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു ജിം അവളോ​ടു പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന കാര്യ​ത്തിൽ എന്റെ താത്‌പ​ര്യ​മു​ണർത്തു​ന്ന​തിന്‌ അവൾ ശ്രമി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. “മനുഷ്യ ഗവൺമെൻറു​കൾ ചെയ്യാൻ പരാജ​യ​പ്പെ​ട്ട​തെ​ല്ലാം അതു ചെയ്യാൻ പോകു​ക​യാണ്‌” എന്ന്‌ അവൾ ആവേശ​പൂർവം എന്നോടു പറഞ്ഞു. എന്നാൽ, ഇതു നമ്മെ കുഴക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള വേറൊ​രു മതം മാത്ര​മാ​ണെ​ന്നും വാസ്‌തവം പറഞ്ഞാൽ ഭാവി​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ആർക്കും അറിഞ്ഞു​കൂ​ടെ​ന്നും ഞാൻ അവളോ​ടു തർക്കിച്ചു. എന്നാൽ ഫിലസ്‌ അതു മുറു​കെ​പ്പി​ടി​ക്കു​ക​തന്നെ ചെയ്‌തു. കൂടാതെ, ഞാൻ വായി​ക്കു​മെന്ന പ്രതീ​ക്ഷ​യിൽ മുറി​യിൽ പലയി​ട​ത്തും സാഹി​ത്യ​ങ്ങൾ വെക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നു.

ഈ പുതിയ വിശ്വാ​സ​ത്തിൽ ഫിലസ്‌ ഇത്രമാ​ത്രം ആവേശ​ഭ​രി​ത​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു കാരണ​മെ​ന്തെ​ന്ന​റി​യാൻ എനിക്കു ജിജ്ഞാ​സ​യാ​യി. അതു​കൊണ്ട്‌ ഒരു ദിവസം ഞാൻ ഒരു ചെറു​പു​സ്‌തകം എടുത്തു​നോ​ക്കി. ഇതിനു​ശേഷം (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന ആകർഷ​ക​മായ ശീർഷ​ക​മാ​യി​രു​ന്നു അതി​ന്റേത്‌. അതിന്റെ താളു​ക​ളോ​രോ​ന്നാ​യി മറിച്ചു​നോ​ക്കവേ “നരകം” എന്ന പദം ഞാൻ കണ്ടു. അത്‌ എന്നിൽ താത്‌പ​ര്യ​മു​ണർത്തി. ബൈബി​ളിൽ “നരകം” എന്ന പദം യഥാർഥ​ത്തിൽ മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തി​ന്റെ പൊതു ശവക്കു​ഴി​യെ​യാ​ണു പരാമർശി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നും നല്ലയാ​ളു​ക​ളും ചീത്തയാ​ളു​ക​ളും അവി​ടേക്കു പോകു​മെ​ന്നും ഞാൻ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. അത്‌ എന്നെ അതിശ​യി​പ്പി​ച്ചു. നരകം ഒരു ദണ്ഡനസ്ഥ​ല​മ​ല്ലെ​ന്നും മരിച്ചവർ നിർബോ​ധാ​വ​സ്ഥ​യി​ലാ​ണെ​ന്നും അവർക്കു യാതൊ​ന്നും അനുഭ​വ​പ്പെ​ടു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും ഞാൻ മനസ്സി​ലാ​ക്കി.—സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 9:5, 10; സങ്കീർത്തനം 146:3, 4.

ഇതിൽ കഴമ്പു​ള്ള​താ​യി എനിക്കു​തോ​ന്നി. വിശേ​ഷി​ച്ചും, ഒരു സ്‌നേ​ഹ​വാ​നായ ദൈവം പുനരു​ത്ഥാ​നം എന്ന അത്ഭുത​ത്തി​ലൂ​ടെ മരിച്ച​വരെ വീണ്ടും ജീവനി​ലേക്കു വരുത്തു​മെന്ന്‌ ആ ചെറു​പു​സ്‌തകം വിശദീ​ക​രി​ച്ച​പ്പോൾ. (യോഹ​ന്നാൻ 5:28, 29) ജിം ഫിലസി​നോ​ടു പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു കൂടുതൽ അറിയാൻ അപ്പോൾ ഞാനും ആഗ്രഹി​ച്ചു. ഞാൻ കുഞ്ഞാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ പിതാവ്‌ എനിക്കു നൽകി​യി​രുന്ന ചെറിയ ജയിംസ്‌ രാജാ​വി​ന്റെ ഭാഷാ​ന്ത​ര​ത്തിൽനിന്ന്‌ ചെറു​പു​സ്‌ത​ക​ത്തിൽ കൊടു​ത്തി​രുന്ന തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ എടുത്തു​നോ​ക്കി. നരക​ത്തെ​പ്പ​റ​റി​യും മരിച്ച​വ​രു​ടെ അവസ്ഥ​യെ​പ്പ​റ​റി​യും അതിൽ പറഞ്ഞി​രുന്ന കാര്യ​ങ്ങൾക്ക്‌ ഇത്‌ ഉറപ്പു​വ​രു​ത്തി.

എന്നെ ആകർഷിച്ച മറെറാ​രു സംഗതി ദൈവ​ത്തി​നു വ്യക്തി​പ​ര​മായ പേരുണ്ട്‌, അത്‌ യഹോവ എന്നാണ്‌ എന്നതാ​യി​രു​ന്നു. (സങ്കീർത്തനം 83:18) ദൈവം ചെയ്യു​ക​യും സംഭവി​ക്കാൻ അനുവ​ദി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌ത സകല കാര്യ​ങ്ങൾക്കും തക്ക കാരണ​മു​ണ്ടെ​ന്നും എനിക്കു കാണാൻ കഴിഞ്ഞു. ‘എന്റെ ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ യഥാർഥ ഉദ്ദേശ്യം എന്താണ്‌?’ എന്ന്‌ എന്നോ​ടു​തന്നെ ചോദി​ക്കാൻ ഇത്‌ ഇടയാക്കി. ജീവി​ത​ത്തിൽ മറെറ​ല്ലാ​ക്കാ​ര്യ​ങ്ങൾക്കും മേലായി സ്‌പോർട്‌സ്‌ ഇത്ര കാര്യ​മാ​യി എടുക്ക​ണ​മോ എന്ന്‌ അന്നുമു​തൽക്കു ഞാൻ ചിന്തി​ക്കാൻ തുടങ്ങി.

തീരു​മാ​നങ്ങൾ പ്രവൃ​ത്തി​പ​ഥ​ത്തി​ലേക്ക്‌

ജീവി​ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള എന്റെ ധാരണ​യ്‌ക്ക്‌ എങ്ങനെ മാററം വന്നു​വെന്നു ജിമ്മി​നും ഫിലസി​നും യാതൊ​രു പിടി​പാ​ടു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ ഒരു സുഹൃ​ത്തി​ന്റെ പാർട്ടി​ക്കു​വേണ്ടി ഞങ്ങൾ ക്ഷണിക്ക​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ അവർ അതു കണ്ടുപി​ടി​ച്ചു. അന്നൊക്കെ അത്തരം സന്ദർഭ​ങ്ങ​ളിൽ സന്നിഹി​ത​രാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ​ല്ലാം എഴു​ന്നേ​റ​റു​നിന്ന്‌ മദ്യം​പ​കർന്ന തങ്ങളുടെ ഗ്ലാസു​ക​ളു​യർത്തി ഇംഗ്ലണ്ടി​ലെ രാജാ​വി​ന്റെ ബഹുമാ​നാർഥം കുടി​ക്കുന്ന ഒരു സമ്പ്രദാ​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ ജിമ്മി​നോ​ടും ഫിലസി​നോ​ടു​മൊ​പ്പം അവി​ടെ​ത്തന്നെ ഇരിക്കാൻ ഞാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. ഞാൻ അപ്പോ​ഴും ഇരിക്കു​ന്നതു കണ്ടപ്പോൾ അവർക്കു തങ്ങളുടെ കണ്ണുകളെ വിശ്വ​സി​ക്കാ​നാ​യില്ല! വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, ഞങ്ങൾ ഒരനാ​ദ​ര​വും അതു​കൊണ്ട്‌ അർഥമാ​ക്കി​യി​രു​ന്നില്ല. എന്നാൽ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളെന്ന നിലയിൽ നിഷ്‌പ​ക്ഷ​രാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും അത്തരം ചടങ്ങു​ക​ളിൽ പങ്കുപ​റ​റ​രു​തെ​ന്നും ഞങ്ങൾക്കു തോന്നി.—യോഹ​ന്നാൻ 17:16.

എന്നുവ​രി​കി​ലും, എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളും കുടും​ബ​ത്തി​ലെ മററം​ഗ​ങ്ങ​ളും ഭയന്നു​പോ​യി. ഞങ്ങൾ അവിശ്വ​സ്‌ത​രാണ്‌, വട്ടുപി​ടി​ച്ച​വ​രാണ്‌ അല്ലെങ്കിൽ ഇതു രണ്ടുമാണ്‌ എന്ന്‌ അവർ പറഞ്ഞു! പിന്നീട്‌, ഫിലസും ഞാനും വനിത​ക​ളു​ടെ ക്രിക്ക​ററ്‌ ടീമി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള വാർഷിക സമ്മാന​ദാ​ന​ച്ച​ട​ങ്ങിൽ ഹാജരാ​യ​പ്പോൾ ദേശീ​യ​പ​ര​മായ ഒരു ചടങ്ങിൽ സമാന​മായ ഒരു സംഭവ​മു​ണ്ടാ​യി. അതിന്റെ അനന്തര​ഫലം ഞങ്ങൾ രണ്ടു​പേ​രും ടീമിൽനി​ന്നു വിരമി​ച്ചു​വെ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. ഇതു ഞാൻ വിചാ​രി​ച്ച​പോ​ലെ അത്ര പ്രയാ​സ​മു​ള്ള​താ​യി​രു​ന്നില്ല. കാരണം എന്റെ കൂറും വിശ്വ​സ്‌ത​ത​യും ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സ്വർഗീയ രാജ്യ​ത്തി​ന്റെ രാജാ​വായ ക്രിസ്‌തു​യേ​ശു​വി​നോ​ടു കാണി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു ഞാൻ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.

കൂടു​ത​ലാ​യ ബൈബിൾ പരിജ്ഞാ​നം​കൊണ്ട്‌ എന്റെ വിശ്വാ​സം കെട്ടു​പ​ണി​ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നു ഞാൻ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ യോഗ​ങ്ങ​ളിൽ ക്രമമാ​യി ഹാജരാ​കേ​ണ്ടത്‌ ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നെന്നു ഫിലസ്‌ വിശദ​മാ​ക്കി. അന്നു മെൽബ​ണിൽ ഒരു സഭ മാത്രമേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. അങ്ങനെ, ഞായറാ​ഴ്‌ച​തോ​റും ഉച്ചതി​രി​ഞ്ഞുള്ള യോഗ​ങ്ങ​ളിൽ ഞാൻ ഹാജരാ​കാൻ തുടങ്ങി. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ യഥാർഥ ഭൗമി​ക​സ്ഥാ​പനം ഇതുത​ന്നെ​യാ​ണെന്ന്‌ ഉടൻതന്നെ എനിക്കു ബോധ്യ​മാ​യി.

താമസ​മ​ന്യെ, സഭയുടെ വീടു​തോ​റു​മുള്ള പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യിൽ പങ്കെടു​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ എന്നെ ക്ഷണിക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. ആദ്യ​മൊ​ക്കെ എനിക്കു മടിയാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അതെങ്ങ​നെ​യാ​ണു നടത്ത​പ്പെ​ടു​ന്ന​തെന്നു കാണു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി ഒരു ഞായറാഴ്‌ച ഞാൻ കൂടെ​പ്പോ​കാൻ നിശ്ചയി​ച്ചു. അനുഭ​വ​പ​രി​ച​യ​മുള്ള ഒരു പ്രസാ​ധ​ക​യോ​ടൊ​പ്പം എന്നെ നിയോ​ഗി​ച്ച​പ്പോൾ എനിക്കു സന്തോ​ഷ​മാ​യി. അവർ ആദ്യവീ​ട്ടിൽ ആത്മവി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ സംസാ​രി​ക്കു​ക​യും വീട്ടു​കാ​രിൽനി​ന്നു നല്ല പ്രതി​ക​രണം ലഭിക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഞാൻ മനസ്സിൽ വിചാ​രി​ച്ചു, ‘ഓ, ഇത്‌ അത്രകണ്ടു ബുദ്ധി​മു​ട്ടുള്ള കാര്യ​മൊ​ന്നു​മ​ല്ല​ല്ലോ. എങ്കിലും അത്രയും നന്നായി സംസാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ഞാൻ നല്ലവണ്ണം പരിശീ​ലി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.’ അങ്ങനെ ചിന്തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കെ, ആദ്യത്തെ വീടി​നു​ശേഷം ആ സാക്ഷി എന്നോട്‌, “നിനക്കി​നി തനിയെ ചെയ്യാൻ പററു​മ​ല്ലോ” എന്നു പറഞ്ഞ​പ്പോൾ എനിക്കു​ണ്ടായ വേവലാ​തി ഒന്ന്‌ സങ്കൽപ്പി​ച്ചു​നോ​ക്കൂ.

“തനിച്ചോ?” അങ്കലാ​പ്പോ​ടെ ഞാൻ ചോദി​ച്ചു! “കളിപ​റ​യല്ലേ! ആരെങ്കി​ലും എന്നോട്‌ എനിക്ക്‌ ഉത്തരം അറിയാത്ത ഒരു ചോദ്യം ഉന്നയി​ച്ചാൽ ഞാൻ എന്തു പറയും?” എന്നാൽ എന്റെ സുഹൃത്തു നിർബന്ധം പിടിച്ചു. അതു​കൊണ്ട്‌, വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ വിറച്ചു​കൊ​ണ്ടു ഞാൻ തനിയെ പോയി. അവർ തെരു​വി​ന്റെ മറുവ​ശ​ത്തുള്ള ആളുകൾക്കു സാക്ഷ്യം നൽകു​ന്ന​തിൽ തുടർന്നു. ഒരുവി​ധ​ത്തിൽ ഞാൻ ആദ്യത്തെ ആ പ്രഭാതം തള്ളിനീ​ക്കി.

അന്നുമു​തൽ ഓരോ ഞായറാഴ്‌ച രാവി​ലെ​യും ഞാൻ പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യിൽ പങ്കെടു​ക്കാൻ തുടങ്ങി. വീട്ടു​വാ​തിൽക്കൽവെച്ച്‌ ആരെങ്കി​ലും എനിക്ക്‌ ഉത്തരം പറയാൻ കഴിയാത്ത ഒരു ചോദ്യം ചോദി​ച്ചാൽ, “ഇതേക്കു​റി​ച്ചു ഞാൻ ഗവേഷണം നടത്തി​യ​ശേഷം നിങ്ങളെ വന്നുകാ​ണാം” എന്നു പറയു​മാ​യി​രു​ന്നു. സന്തോ​ഷ​ക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, എന്റെ അർഥപൂർണ​മായ, പുതിയ ജീവി​ത​രീ​തി​യിൽ തുടരു​ന്ന​തിന്‌ ആവശ്യ​മായ ബലവും ധൈര്യ​വും യഹോവ തുടർന്നു നൽകി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. എന്റെ ജീവിതം ഞാൻ അവനു സമർപ്പി​ക്കു​ക​യും 1939, ഒക്‌ടോ​ബ​റിൽ മെൽബൺ സിററി ബാത്ത്‌സിൽ സ്‌നാ​പ​ന​മേൽക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അതേത്തു​ടർന്നാ​ണു ഫിലസ്‌ എന്നോടു പയനി​യ​റിങ്‌ ചെയ്‌തു​കൂ​ടേ​യെന്നു ചോദി​ച്ചത്‌. അവൾ അതി​നോ​ടകം ജിമ്മിനെ വിവാഹം കഴിച്ചി​രു​ന്നു.

ബ്രാഞ്ചി​ലെ സേവനം

1941, ജനുവ​രി​യിൽ, ഞാൻ ബെഥേ​ലിൽ—ബ്രാഞ്ച്‌ ഓഫീ​സി​നെ ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ​യാ​ണു വിളി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌—വേല ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയ ഉടൻതന്നെ, ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യി​ലെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ വേലയു​ടെ മേൽ നിരോ​ധനം ഏർപ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. പിന്നീട്‌ മിലി​ട്ടറി ഞങ്ങളുടെ ബെഥേൽ ഭവനം കണ്ടു​കെട്ടി. അതു​കൊണ്ട്‌ എന്നെ സൊ​സൈ​റ​റി​യു​ടെ കൃഷി​യി​ടം സ്ഥിതി​ചെ​യ്‌തി​രുന്ന ഇങ്കൾബേർണി​ലേക്ക്‌ അയക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. അത്‌ പട്ടണത്തിൽനി​ന്നു 48 കിലോ​മീ​ററർ അകലെ​യാ​യി​രു​ന്നു. 1943, ജൂണിൽ വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈ​റ​റി​യെ നിരപ​രാ​ധി​യെന്നു കോടതി വിധി​ക്കു​ക​യും നിരോ​ധനം എടുത്തു​മാ​റ​റു​ക​യും ചെയ്‌തു. ആ വർഷത്തി​ന്റെ അവസാ​ന​ത്തോ​ടെ ഞങ്ങളിൽ 25 പേരെ സ്‌റ്ര​റാ​ത്ത്‌ഫീൽഡ്‌ ബെഥേ​ലി​ലേക്കു തിരികെ വിളി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. അവിടെ അലക്കു​ശാ​ല​യിൽ വേല​ചെ​യ്‌തും ഭവനത്തി​ലെ മററു കൃത്യ​ങ്ങ​ളിൽ സഹായി​ച്ചും​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ വേലയിൽ തുടർന്നു.

അടുത്ത ദശകം പെട്ടെന്നു കടന്നു​പോ​യ​തു​പോ​ലെ തോന്നി. പിന്നീട്‌, 1956-ൽ ഞാൻ ബെഥേ​ലി​ലെ ഒരു സഹപ്ര​വർത്ത​ക​നാ​യി​രുന്ന റെറഡ്‌ വീലാൻഡി​നെ വിവാഹം ചെയ്‌തു. റെറഡ്‌ വളരെ ശാന്തനും ക്ഷമയു​ള്ള​വ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഭാര്യാ​ഭർത്താ​ക്കൻമാർ എന്നനി​ല​യിൽ ബെഥേ​ലിൽ തുടരു​ന്ന​തിന്‌ അനുവാ​ദം കിട്ടി​യ​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ ആനന്ദപു​ള​കി​ത​രാ​യി. ഞങ്ങൾ രണ്ടു​പേ​രും ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യാ ബ്രാഞ്ചിൽ സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള പദവി​യിൽ ആനന്ദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു ഞങ്ങളുടെ അർഥപൂർണ​മായ ജീവി​ത​രീ​തി​യെ നിധി​പോ​ലെ കാത്തു​കൊ​ണ്ടു. ബെഥേൽ ജോലി​ക്കു പുറമേ, ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ ശിഷ്യൻമാ​രാ​യി​ത്തീ​രാൻ മററു​ള്ള​വരെ സഹായി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഒരുമി​ച്ചു പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്ന​തി​ലുള്ള സന്തോ​ഷ​വും ഞങ്ങൾ അനുഭ​വി​ച്ചു. ഒരു ഉദാഹ​ര​ണ​മാ​യി നിങ്ങൾക്ക്‌ 1993, ഒക്‌ടോ​ബർ 22-ലെ ഉണരുക!യിൽ (ഇംഗ്ലീഷ്‌) ഒരു വീക്ക്‌സ്‌ കുടും​ബ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു വായി​ക്കാൻ കഴിയും.

എന്റെ ബെഥേൽ ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ ആദ്യത്തെ 30 വർഷത്തി​നി​ട​യിൽ രാജ്യ​പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​ന്റെ ഒരേരീ​തി​യി​ലുള്ള വളർച്ച​കാ​രണം 10-ഓ 12-ഓ പേർ മാത്രമേ ഞങ്ങളോ​ടു ചേരേ​ണ്ടി​വ​ന്നു​ള്ളൂ. എന്നാൽ 1970-ൽ വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം, ഉണരുക! എന്നീ മാസി​കകൾ ഇവിടെ അച്ചടി​ക്കാൻ തുടങ്ങി​യ​തോ​ടെ സ്ഥിതി​ഗ​തി​കൾക്കു ശീഘ്ര​ഗ​തി​യിൽ മാററം വന്നു. 1972 ജനുവ​രി​യിൽ ഒരു പുതിയ അച്ചടി​ശാ​ല​യു​ടെ നിർമാ​ണം തുടങ്ങി. ഉടൻതന്നെ, 40 ടണ്ണുള്ള ഒരു അച്ചടി​യ​ന്ത്രം ജപ്പാനിൽനിന്ന്‌ എത്തി​ച്ചേർന്നു. 1973-ഓടു​കൂ​ടി ഞങ്ങൾ മാസ​ന്തോ​റും 7,00,000 മാസി​കകൾ അച്ചടി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. ഞങ്ങളുടെ ബെഥേൽ കുടും​ബം അപ്പോൾ ശരിക്കും വളരാൻ തുടങ്ങി.

1970-കൾ എനിക്കു ദുഃഖ​വും കൈവ​രു​ത്തി. ഒന്നാമത്‌, 1975-ൽ 80-ാം വയസ്സിൽ എന്റെ പ്രിയ​ഭാ​ജ​ന​മായ ഭർത്താവ്‌ റെറഡ്‌ മൃതി​യ​ടഞ്ഞു. പിന്നീട്‌, ഒരുവർഷ​മാ​കു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പേ വാർധ​ക്യം​ചെന്ന എന്റെ പിതാ​വും മരണത്തിൽ നിദ്ര​പ്രാ​പി​ച്ചു. യഹോ​വ​യിൽനി​ന്നും അവന്റെ വചനമായ ബൈബി​ളിൽനി​ന്നും എന്റെ ആത്മീയ സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​രൻമാ​രിൽനി​ന്നും ഞാൻ ഏറെ സാന്ത്വ​ന​മ​ടഞ്ഞു. ബെഥേ​ലിൽ അർഥപൂർണ​മായ എന്റെ പ്രവർത്ത​ന​ത്തിൽ തിരക്കു​ള്ള​വ​ളാ​യി​രു​ന്ന​തും എന്റെ ജീവി​ത​ത്തി​ലെ ദുഃഖ​ക​ര​മായ ഈ ഘട്ടത്തിൽ എന്നെ വളരെ​യേറെ സഹായി​ച്ചു.

എന്നുവ​രി​കി​ലും ജീവിതം താളം തെററാ​തെ മുന്നോ​ട്ടു​പോ​യി. ഒരു വിധവ​യാ​യി​ത്തീർന്ന ഞാൻ വീണ്ടും സംതൃ​പ്‌തി​യും അനു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളും അനുഭ​വി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. 1978-ൽ ഇംഗ്ലണ്ടി​ലെ ലണ്ടനിൽ വെച്ചു​നടന്ന കൺ​വെൻ​ഷ​നിൽ ഞാൻ പങ്കെടു​ത്തു. അതിനു​ശേഷം ന്യൂ​യോർക്കി​ലെ ബ്രുക്ക്‌ളി​നിൽ സ്ഥിതി​ചെ​യ്യുന്ന വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈ​റ​റി​യു​ടെ ലോകാ​സ്ഥാ​ന​വും സന്ദർശി​ച്ചു. എന്റെ നൂറു​ക​ണ​ക്കി​നു സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​രൻമാർ അവിടെ, ബ്രുക്ക്‌ളിൻ ബെഥേ​ലിൽ സന്തോ​ഷ​പൂർവം വേല​ചെ​യ്യുന്ന കാഴ്‌ച ഇന്നുവ​രേ​ക്കും എന്നിൽ ഒരു പ്രചോ​ദ​ന​മാ​യി നില​കൊ​ള്ളു​ന്നു.

ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ ബെഥേൽ സമുച്ച​യ​ത്തി​ന്റെ വികസ​ന​ത്തി​നു പിന്നെ​യും പദ്ധതി​യി​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നെന്ന്‌ 1970-ന്റെ അവസാ​ന​ത്തോ​ടെ ഞങ്ങൾ അറിഞ്ഞു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, വികസനം സ്‌ട്രാ​ത്ത്‌ഫീൽഡിൽ ആയിരി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. അവിടെ സ്ഥലമി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അതിനു​പ​കരം, 1940-കളുടെ ആരംഭ​ത്തി​ലെ നിരോ​ധ​ന​കാ​ലത്തു ഞാൻ ജോലി​ചെ​യ്‌തി​രുന്ന ഇങ്കൾബേർണി​ലുള്ള ഞങ്ങളുടെ സ്ഥലത്തു പുതി​യ​തും വളരെ വലുതു​മായ ഒരു സമുച്ചയം പണി​യേ​ണ്ട​താ​യി​വന്നു.

നിർബാ​ധം തുടർന്ന അർഥപൂർണ​മായ ജീവിതം

1982, ജനുവ​രി​യിൽ കൂടുതൽ സൗകര്യ​ങ്ങ​ളുള്ള പുതിയ സ്ഥലത്തേക്കു മാറി​യ​പ്പോൾ ഞങ്ങൾക്ക്‌ എന്തൊ​രാ​വേ​ശ​മാ​യി​രു​ന്നു! സുപരി​ചി​ത​മായ ചുററു​പാ​ടു​കൾ വിട്ടു​പോ​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ ആദ്യം അൽപ്പം പ്രയാസം തോന്നി​യെ​ന്നതു ശരിയാണ്‌. എന്നാൽ പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ സുന്ദര​മായ 73 കിടപ്പു​മു​റി​ക​ളുള്ള ഞങ്ങളുടെ പുതിയ സ്ഥലം ഞങ്ങളെ രോമാ​ഞ്ചം കൊള്ളി​ച്ചു. ഇപ്പോൾ ദൃഷ്ടി​പാ​യി​ച്ചാൽ കാണു​ന്നത്‌ ഇഷ്ടിക​ച്ചു​വ​രു​കൾക്കും നഗര​പ്രാ​ന്ത​ത്തി​ലെ തെരു​വു​കൾക്കും പകരം പച്ചപ്പട്ടു​വി​രിച്ച പാടങ്ങ​ളും കാലികൾ മേയു​ന്ന​തും ഉത്‌കൃ​ഷ്ട​മായ സൂര്യോ​ദ​യ​വും സൂര്യാ​സ്‌ത​മ​യ​വും ആണ്‌—അത്യന്തം ആസ്വാ​ദ്യ​മായ ഒരു രംഗവി​ധാ​നം​തന്നെ.

1983, മാർച്ച്‌ 19-ന്റെ മനോ​ഹ​ര​മായ ശരത്‌കാല വെയി​ലിൽ പുതിയ കോം​പ്ല​ക്‌സി​ന്റെ സമർപ്പണം ആഹ്ലാദ​ക​ര​മാ​യ​രീ​തി​യിൽ നടന്നു. ഭരണസം​ഘ​ത്തി​ലെ അംഗമായ ലോയ്‌ഡ്‌ ബാരി ഉത്തേജനം പകരുന്ന സമർപ്പ​ണ​പ്ര​സം​ഗം നടത്തി. അദ്ദേഹ​വും ഭാര്യ​യും സമർപ്പണ പരിപാ​ടി​യിൽ സന്നിഹി​ത​രാ​യത്‌ ഞാൻ വ്യക്തി​പ​ര​മാ​യി വിലമ​തി​ച്ചു. കാരണം വളരെ ചെറു​പ്പ​മാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഞങ്ങളെ​ല്ലാം സ്‌ട്രാ​ത്ത്‌ഫീൽഡ്‌ ബെഥേ​ലിൽ ഒരുമി​ച്ചു പ്രവർത്തി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​വ​രാണ്‌.

രാജ്യ പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യിൽ തുടർച്ച​യാ​യു​ണ്ടായ വളർച്ച​യു​ടെ ഫലമായി ഇങ്കൾബേർണി​ലുള്ള ഞങ്ങളുടെ സൗകര്യ​ങ്ങൾ കൂടുതൽ വികസി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ അത്യാ​വ​ശ്യ​മാ​യി​ത്തീർന്നു. 1987-ൽ ഓഫീസ്‌ വലുതാ​ക്കി. പിന്നീട്‌, 1989, നവംബർ 25-ന്‌ താമസ​ത്തി​നു​വേണ്ടി ഒരു പുതിയ അഞ്ചുനി​ല​ക്കെ​ട്ടി​ട​വും ഫാക്‌റ​റ​റി​യോ​ടു ചേർത്ത്‌ ഒരു മൂന്നു​നി​ല​ക്കെ​ട്ടി​ട​വും സമർപ്പി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. എത്രമാ​ത്രം വർധന​വാണ്‌ ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ന്നത്‌—ഓസ്‌​ട്രേ​ലി​യ​യിൽ ഞാൻ ശുശ്രൂഷ തുടങ്ങി​യ​പ്പോ​ഴു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന 4,000 പേരിൽനിന്ന്‌ ഏതാണ്ട്‌ 59,000 പേരി​ലേക്ക്‌!

അടുത്ത​കാ​ലത്ത്‌, ജപ്പാ​നോ​ടും ജർമനി​യോ​ടു​മൊ​പ്പം ഓസ്‌​ട്രേ​ലിയ ബ്രാഞ്ചും സൊ​സൈ​റ​റി​യു​ടെ മൂന്നു റീജിനൽ എൻജി​നി​യ​റിങ്‌ ഓഫീ​സു​ക​ളി​ലൊ​ന്നാ​ക്കി. ഇത്‌ ബെഥേൽ സമുച്ചയം വീണ്ടും വികസി​പ്പി​ക്കു​ന്നത്‌ ആവശ്യ​മാ​ക്കി​ത്തീർത്തു. മറെറാ​രു മൂന്നു​നില ഓഫീസ്‌ കെട്ടി​ട​ത്തി​ന്റെ പണി പൂർത്തി​യാ​യി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. കൂടാതെ താമസ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള അഞ്ചുനി​ല​ക്കെ​ട്ടി​ട​ത്തി​ന്റെ പണിയും തീരാ​റാ​യി. നിരന്തരം വളർന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബ​ത്തി​ലെ അംഗങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി അതിൽ 80 മുറി​കൾകൂ​ടി ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ന്ന​താണ്‌.

അലക്കു​ശാ​ല​യി​ലെ വേല കൈകാ​ര്യം ചെയ്യു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി ഞങ്ങൾക്കു ജോലി​ക്കാ​രു​ടെ ഒരു നല്ല സംഖ്യ​ത​ന്നെ​യുണ്ട്‌. എന്നാൽ, രണ്ടാഴ്‌ച​ത്തേക്ക്‌ ഈ ഡിപ്പാർട്ടു​മെൻറി​നെ സഹായി​ക്കാ​നാ​യി 1940-ൽ എന്നെ ക്ഷണിച്ച ആ ആഗസ്‌ററു ദിനം ഞാൻ കൂടെ​ക്കൂ​ടെ ഓർക്കാ​റുണ്ട്‌. ആ രണ്ടാഴ്‌ച 50 വർഷമാ​യി നീണ്ടതി​ലും ഇത്രയും ഉദ്ദേശ്യ​പൂർണ​മായ ജീവി​ത​രീ​തി​യി​ലേക്കു യഹോ​വ​യാം ദൈവം എന്റെ കാലടി​കളെ നയിച്ച​തി​ലും ഞാൻ വളരെ നന്ദിയു​ള്ള​വ​ളാണ്‌.

[21-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

എനിക്ക്‌ 25 വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ

[23-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

1956-ലെ ഞങ്ങളുടെ വിവാ​ഹ​ദി​നം

[24-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

1938-ൽ എന്റെ സഹോ​ദ​രി​യും ഞാനും സ്‌പോർട്‌സിൽ ഇഴുകി​ച്ചേർന്നി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു എന്നാൽ, ഇന്ന്‌ എന്റെ ജീവിതം അതിലും വളരെ​യേറെ ഫലപ്ര​ദ​മാണ്‌