തീരു​മാ​നി​ക്കാൻ സമയമാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊണ്ട്‌?

പൊ.യു.മു. (പൊതു​യു​ഗ​ത്തി​നു​മുമ്പ്‌) 16-ാം നൂററാ​ണ്ടിൽ ദൈവം ഇസ്രാ​യേ​ല്യ​രെ “മറെറല്ലാ ജനങ്ങളിൽനി​ന്നും . . . ഒരു വിശുദ്ധ ജനതയാ​യി പ്രത്യേക സമ്പത്താ”യി തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. (പുറപ്പാട്‌ 19:5, 6, NW) വിഗ്ര​ഹാ​രാ​ധ​ന​യാ​ലും അയൽജ​ന​ത​ക​ളു​ടെ ദുഷിച്ച നടപടി​ക​ളാ​ലും മലിന​മാ​കാൻ സ്വയം അനുവ​ദി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ തങ്ങളുടെ വിശു​ദ്ധി​യും മതനിർമ​ല​ത​യും പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ കളഞ്ഞു​കു​ളിച്ച അവർ സ്വയം “ദുശ്ശാ​ഠ്യ​മുള്ള ജന”മായി തിരി​ച്ച​റി​യി​ച്ചു. (ആവർത്ത​ന​പു​സ്‌തകം 9:6, 13; 10:16; 1 കൊരി​ന്ത്യർ 10:7-11) യോശു​വ​യു​ടെ മരണത്തി​നു​ശേഷം മുന്നൂ​റി​ലേറെ വർഷം ദൈർഘ്യ​മുള്ള ഒരു കാലഘ​ട്ട​ത്തിൽ യഹോവ ന്യായാ​ധി​പൻമാ​രെ, വിശ്വ​സ്‌ത​രായ വഴികാ​ട്ടി​കളെ, എഴു​ന്നേൽപ്പി​ച്ചു. അവർ ഇസ്രാ​യേൽ ജനത്തെ സത്യാ​രാ​ധ​ന​യി​ലേക്കു തിരി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​വ​രേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. എന്നുവ​രി​കി​ലും, ജനങ്ങൾ “തങ്ങളുടെ പ്രവൃ​ത്തി​ക​ളും ദുശ്ശാ​ഠ്യ​ന​ട​പ്പും വിടാതി”രുന്നു.—ന്യായാ​ധി​പൻമാർ 2:17-19.

അതിനു​ശേ​ഷം, സത്യാ​രാ​ധ​ന​യി​ലേക്കു തിരി​ച്ചു​വ​രാൻ ജനങ്ങളെ പ്രേരി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി ദൈവം വിശ്വ​സ്‌ത​രായ രാജാ​ക്കൻമാ​രെ​യും പ്രവാ​ച​കൻമാ​രെ​യും എഴു​ന്നേൽപ്പി​ച്ചു. പ്രവാ​ച​ക​നായ അസര്യാവ്‌ ആസാ രാജാ​വി​നെ​യും തന്റെ രാജ്യ​ത്തുള്ള മററു മനുഷ്യ​രെ​യും യഹോ​വയെ അന്വേ​ഷി​ക്കാൻ ഇങ്ങനെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു: “നിങ്ങൾ യഹോ​വ​യോ​ടു​കൂ​ടെ ഇരിക്കു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം അവൻ നിങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടെ ഇരിക്കും; അവനെ അന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്നു എങ്കിൽ നിങ്ങൾ അവനെ കണ്ടെത്തും; ഉപേക്ഷി​ക്കു​ന്നു എങ്കിൽ അവൻ നിങ്ങ​ളെ​യും ഉപേക്ഷി​ക്കും.” ആസാ യഹൂദാ രാജ്യത്തു മതനവീ​ക​രണം നടപ്പാക്കി. (2 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തം 15:1-16) തന്നിമി​ത്തം, യോവേൽ പ്രവാ​ച​ക​നി​ലൂ​ടെ ദൈവ​ത്തി​നു ക്ഷണം പുതു​ക്കേ​ണ്ടി​വന്നു. (യോവേൽ 2:12, 13) പിന്നീട്‌, സെഫന്യാ​വും ‘യഹോ​വയെ അന്വേ​ഷി​ക്കാൻ’ യഹൂദാ നിവാ​സി​കളെ ഉദ്‌ബോ​ധി​പ്പി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. വിഗ്ര​ഹാ​രാ​ധ​ന​യും വഷളത്വ​വും നിർമാർജനം ചെയ്യാ​നുള്ള ഒരു നവീക​ര​ണ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തിൽ യുവാ​വായ യോശി​യാ രാജാ​വും അപ്രകാ​രം പ്രവർത്തി​ച്ചു.—സെഫെ​ന്യാ​വു 2:3; 2 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തം 34:3-7.

അത്തരം അനുതാ​പ​പ്ര​വർത്ത​നങ്ങൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, ആളുക​ളു​ടെ ആത്മീയ അവസ്ഥ ആശങ്കാ​ജ​ന​ക​മാം​വി​ധം കൂടു​തൽക്കൂ​ടു​തൽ വഷളാ​വു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. (യിരെ​മ്യാ​വു 2:13; 44:4, 5) വിഗ്ര​ഹാ​രാ​ധ​നാ​പ​ര​മായ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളാൽ മലിന​മായ മതവ്യ​വ​സ്ഥി​തി​യെ നവീക​രി​ക്കാ​നാ​വാ​ത്തത്‌ എന്നു വർണിച്ച യിരെ​മ്യാവ്‌ അതിനെ ഇങ്ങനെ കുററം​വി​ധി​ച്ചു: “കൂശ്യന്നു തന്റെ ത്വക്കും പുള്ളി​പ്പു​ലി​ക്കു തന്റെ പുള്ളി​യും മാററു​വാൻ കഴിയു​മോ? എന്നാൽ ദോഷം ചെയ്‌വാൻ ശീലി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന നിങ്ങൾക്കും നൻമ ചെയ്‌വാൻ കഴിയും.” (യിരമ്യാ​വു 13:23) ഇക്കാര​ണ​ത്താൽ ദൈവം യഹൂദാ രാജ്യ​ത്തി​നു വളരെ കടുത്ത ഒരു ശിക്ഷ വരുത്തി. പൊ.യു.മു. 607-ൽ യെരു​ശ​ലേ​മും അതിന്റെ ആലയവും നശിപ്പി​ക്ക​പ്പെട്ടു. അതിജീ​വ​കരെ ബാബി​ലോ​നി​ലേക്കു തടവു​കാ​രാ​യി പിടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അവർ അവിടെ 70 വർഷം താമസി​ച്ചു.

ആ കാലഘട്ടം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ ദൈവം കരുണ കാട്ടി. ഇസ്രാ​യേ​ല്യ​രെ മോചി​പ്പി​ക്കാൻ അവൻ സൈറസ്‌ രാജാ​വി​നെ പ്രേരി​പ്പി​ച്ചു. യെരു​ശ​ലേ​മി​ലെത്തി ആലയം പുനർനിർമി​ക്കാൻ അവരുടെ ഒരു ശേഷിപ്പ്‌ അങ്ങോട്ടു തിരിച്ചു. ഇതിൽനി​ന്നെ​ല്ലാം ഒരു പാഠം പഠി​ക്കേ​ണ്ട​തി​നു​പ​കരം അവർ പിന്നെ​യും സത്യാ​രാ​ധ​ന​യിൽനിന്ന്‌ അകന്നു. അതുനി​മി​ത്തം യഹോവ തന്റെ ക്ഷണം പുതുക്കി: “എന്റെ അടുക്ക​ലേക്കു മടങ്ങി​വ​രു​വിൻ; ഞാൻ നിങ്ങളു​ടെ അടുക്ക​ലേ​ക്കും മടങ്ങി​വ​രും.”—മലാഖി 3:7.

ഇസ്രാ​യേ​ലി​നെ തള്ളിക്ക​ള​ഞ്ഞ​തി​ന്റെ കാരണം

യേശു​വി​ന്റെ നാളിൽ ഇസ്രാ​യേ​ലി​ന്റെ മതപര​മായ അവസ്ഥ എന്തായി​രു​ന്നു? “മാനു​ഷി​ക​നി​യ​മങ്ങൾ പ്രമാ​ണ​ങ്ങ​ളാ​യി” പഠിപ്പി​ക്കുന്ന “അന്ധരായ” വഴികാ​ട്ടി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു കപടഭ​ക്ത​രായ മതനേ​താ​ക്കൻമാർ. ‘അവർ തങ്ങളുടെ പാരമ്പ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ പേരിൽ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പ്രമാണം ലംഘി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.’ ആ ജനത ദൈവത്തെ “അധരം​കൊണ്ട്‌” ബഹുമാ​നി​ച്ചു. എന്നാൽ അവരുടെ ഹൃദയം അവനിൽനി​ന്നു വളരെ അകലെ​യാ​യി​രു​ന്നു. (മത്തായി 15:3, 4, 8, 9, 14, പി.ഒ.സി. ബൈബിൾ) ഒരു ജനത എന്നനി​ല​യിൽ അനുത​പി​ക്കാൻ അവർക്കു പിന്നെ​യും ഒരവസ​രം​കൂ​ടി ലഭിക്കു​മാ​യി​രു​ന്നോ? ഇല്ല. യേശു പറഞ്ഞു: “ദൈവ​രാ​ജ്യം നിങ്ങളിൽനിന്ന്‌ എടുത്തു ഫലംപു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കുന്ന ജനതയ്‌ക്കു നല്‌ക​പ്പെ​ടും.” തുടർന്ന്‌ അവൻ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: യെരു​ശ​ലേ​മി​ലെ ആലയമായ ‘നിങ്ങളു​ടെ ഭവനം പരിത്യ​ക്ത​മാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു.’ (മത്തായി 21:43; 23:38, പി.ഒ.സി. ബൈ.) അവരുടെ കുററം അങ്ങേയ​ററം വലുതാ​യി​രു​ന്നു. യേശു​വി​നെ മിശിഹ എന്ന്‌ അംഗീ​ക​രി​ക്കാ​തെ അവനെ മരണത്തിന്‌ ഏൽപ്പി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ക​യും മർദക ഭരണം​ന​ട​ത്തി​യി​രുന്ന റോമൻ കൈസ​റി​നെ തങ്ങളുടെ രാജാ​വാ​യി തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.—മത്തായി 27:25; യോഹ​ന്നാൻ 19:15.

യേശു തന്റെ ശുശ്രൂഷ നിർവ​ഹിച്ച കാലഘട്ടം ന്യായ​വി​ധി​യു​ടെ ഒരു സമയമാ​യി​രു​ന്നു​വെന്ന്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കാ​നൊ​ന്നും ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ കൂട്ടാ​ക്കി​യില്ല. അവിശ്വ​സ്‌ത​രായ യെരു​ശ​ലേം നിവാ​സി​ക​ളോ​ടു യേശു പറഞ്ഞു: “നീ പരി​ശോ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന കാലഘട്ടം നീ വിവേ​ചി​ച്ച​റി​ഞ്ഞില്ല.”—ലൂക്കോസ്‌ 19:44, NW.

പൊ.യു. 33-ലെ പെന്ത​ക്കോ​സ്‌തിൽ ദൈവം തന്റെ പുത്ര​നായ യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റെ ആത്മാഭി​ഷിക്ത ശിഷ്യ​രു​ടേ​തായ ഒരു പുതിയ ജനതക്ക്‌, അഥവാ ജനത്തിന്‌, രൂപം കൊടു​ത്തു. ഇക്കൂട്ടർ എല്ലാ വർഗങ്ങ​ളിൽനി​ന്നും ജനതക​ളിൽനി​ന്നു​മാ​യി തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 10:34, 35; 15:14) യഹൂദ മതവ്യ​വ​സ്ഥി​തി അവസാനം നവീക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​മെ​ന്ന​തിന്‌ എന്തെങ്കി​ലും പ്രത്യാ​ശ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നോ? പൊ.യു. 70-ൽ യെരു​ശ​ലേ​മി​നെ തകർത്തു തരിപ്പ​ണ​മാ​ക്കിയ റോമൻ സൈന്യം അതിനുള്ള ഉത്തരം പ്രദാനം ചെയ്‌തു. ദൈവം ആ മതവ്യ​വ​സ്ഥി​തി​യെ സമ്പൂർണ​മാ​യി തള്ളിക്ക​ള​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.—ലൂക്കൊസ്‌ 21:5, 6.

ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ വലിയ വിശ്വാ​സ​ത്യാ​ഗം

ഒരു “വിശു​ദ്ധ​ജ​ന​ത​യും ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സ്വന്തം ജന”വും വീണ്ടും രൂപം​കൊ​ണ്ടു. അതിന്റെ അംഗങ്ങ​ളാ​കട്ടെ, അഭിഷിക്ത ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളും. (1 പത്രോസ്‌ 2:9, പി.ഒ.സി. ബൈ. ഗലാത്യർ 6:16) എന്നാൽ ആദിമ ക്രിസ്‌തീയ സഭപോ​ലും മതപര​മായ നിർമലത അധിക​നാൾ കാത്തു​സൂ​ക്ഷി​ച്ചില്ല.

തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ ഒരു വലിയ വിശ്വാ​സ​ത്യാ​ഗം, സത്യവി​ശ്വാ​സം വിട്ടു​ക​ളയൽ, മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. യേശു​വി​ന്റെ ഉപമയി​ലെ പ്രതീ​കാ​ത്മക കളകൾ, അതായത്‌ വ്യാജ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​കൾ, പ്രതീ​കാ​ത്മക ഗോത​മ്പി​ന്റെ, ദൈവാ​ത്മാ​വി​നാൽ അഭിഷി​ക്ത​രായ സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ, വളർച്ച മുരടി​പ്പി​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രി​ക്കും. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ മുഖ്യ എതിരാ​ളി​യായ പിശാച്‌ ഊട്ടി​വ​ളർത്തുന്ന വ്യാജ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ വ്യാപനം “മനുഷ്യർ ഉറങ്ങു​മ്പോൾ” ആരംഭി​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണെന്ന്‌ ഉപമ വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. ക്രിസ്‌തു​വി​ന്റെ വിശ്വ​സ്‌ത​രായ അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാ​രു​ടെ മരണത്തി​നു​ശേഷം, തത്‌ഫ​ല​മാ​യി സംഭവിച്ച ആത്മീയ മയക്കത്തി​ന്റേ​തായ ഒരു കാലഘ​ട്ട​ത്തിൽ, ഇതു സംഭവി​ച്ചു. (മത്തായി 13:24-30, 36-43; 2 തെസ്സ​ലൊ​നീ​ക്യർ 2:6-8) അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാർ മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, അനേകം വ്യാജ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​കൾ ആട്ടിൻകൂ​ട്ട​ത്തി​ലേക്കു നുഴഞ്ഞു​ക​യറി. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 20:29, 30; 1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 4:1-3; 2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 2:16-18; 2 പത്രൊസ്‌ 2:1-3) അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാ​രിൽ ഒടുവിൽ മരിച്ചതു യോഹ​ന്നാൻ ആയിരു​ന്നു. പൊ.യു. ഏതാണ്ട്‌ 98-ൽ “അന്ത്യനാ​ഴിക,” അപ്പോ​സ്‌ത​ലിക കാലഘ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ അവസാ​ന​ഘട്ടം, അതി​നോ​ട​കം​തന്നെ ആരംഭി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു​വെന്ന്‌ അവൻ എഴുതു​ക​യു​ണ്ടാ​യി.—1 യോഹ​ന്നാൻ 2:18, 19.

മതവും രാഷ്‌ട്രീ​യ​ശ​ക്തി​യും തമ്മിലുള്ള സഖ്യം റോമാ ചക്രവർത്തി​യായ കോൺസ്‌റ​റ​ന്റൈൻ അംഗീ​ക​രി​ച്ച​തോ​ടെ ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ ആത്മീയ​വും ഉപദേ​ശ​പ​ര​വും ധാർമി​ക​വു​മായ അവസ്ഥ തലകീ​ഴാ​യി. “നാലാം നൂററാ​ണ്ടിൽ സഭയ്‌ക്കു​ണ്ടായ വിജയം” ക്രിസ്‌തീയ കാഴ്‌ച​പ്പാ​ടി​ലെ​ടു​ക്കു​മ്പോൾ “ഒരു ദുരന്തം” ആയിരു​ന്നു​വെന്ന്‌ അനേകം ചരി​ത്ര​കാ​രൻമാ​രും സമ്മതി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. ‘ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​കം അവളുടെ ഉത്‌കൃഷ്ട ധാർമിക നിലവാ​രം കളഞ്ഞു​കു​ളി​ക്കു​ക​യും പുറജാ​തി​മ​ത​ങ്ങ​ളിൽനിന്ന്‌ “മറിയാ​രാ​ധന,” “വിശു​ദ്ധൻമാ”രെ പൂജിക്കൽ, ത്രിത്വ​ത്തി​ന്റെ ആശയം എന്നിവ​പോ​ലുള്ള അനേകം ആചാര​ങ്ങ​ളും തത്ത്വചി​ന്ത​ക​ളും സ്വീക​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ വ്യാജ​വി​ജ​യ​ത്തി​നു​ശേഷം അവളുടെ അവസ്ഥ ജീർണി​ച്ചു. പാപ്പാ​മാ​രു​ടെ​യും കൗൺസി​ലു​ക​ളു​ടെ​യും ഉത്തരവു​ക​ളും താത്ത്വി​ക​നിർവ​ച​ന​ങ്ങ​ളും ഒരു വശത്ത്‌. അവയ്‌ക്കെ​ല്ലാം പുറമേ മതവി​ചാ​രണ, കുരി​ശു​യു​ദ്ധങ്ങൾ, കത്തോ​ലി​ക്ക​രും പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറു​കാ​രും തമ്മിലുള്ള “വിശുദ്ധ” യുദ്ധങ്ങൾ, അങ്ങനെ എന്തെല്ലാം. അവയു​ടെ​യെ​ല്ലാം ഫലമോ, നവീക​ര​ണാ​തീ​ത​മായ മതവ്യ​വ​സ്ഥി​തി​യും.

കേവലം അഗ്നി പ്രകാശം ചൊരിഞ്ഞ ഒരു ലോകം (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന തന്റെ പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ വില്യം മാൻചെ​സ്‌ററർ എഴുതു​ന്നു: “പതിന​ഞ്ചാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ​യും പതിനാ​റാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ​യും പാപ്പാ​മാർ റോമാ ചക്രവർത്തി​മാ​രെ​പ്പോ​ലെ ജീവിച്ചു. അവരാ​യി​രു​ന്നു ലോക​ത്തി​ലെ ഏററവും സമ്പന്നർ. വിശുദ്ധ സ്ഥാനമാ​നങ്ങൾ വിററു​കൊണ്ട്‌ അവരും അവരുടെ കർദി​നാൾമാ​രും കൂടു​തൽക്കൂ​ടു​തൽ സമ്പന്നരാ​യി.” വലിയ വിശ്വാ​സ​ത്യാ​ഗ​ത്തി​നി​ട​യിൽ, ചെറിയ കൂട്ടം ആളുക​ളോ വ്യക്തികൾ തനിച്ചോ പ്രതീ​കാ​ത്മക ഗോത​മ്പി​ന്റെ സ്വഭാ​വ​ഗു​ണങ്ങൾ പ്രകട​മാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌ സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ത്വം പുനഃ​സ്ഥാ​പി​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. അതിന്‌ അവർ വലിയ വില ഒടു​ക്കേ​ണ്ടി​വന്നു. അതേപു​സ്‌തകം ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ തോന്നി​യി​ട്ടുണ്ട്‌, പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറു​കാ​രോ കത്തോ​ലി​ക്ക​രോ ആയാലും ശരി, രക്തസാ​ക്ഷി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ തീജ്വാ​ല​യിൽപ്പെട്ടു കരിവാ​ളി​ച്ച​വ​രാ​യി​ത്തീർന്നതു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ശരിയായ വിശു​ദ്ധൻമാർ ആയിരു​ന്നി​ല്ലേ​യെന്ന്‌.” പരിഷ്‌കർത്താ​ക്കൾ എന്നറി​യ​പ്പെ​ടുന്ന മാർട്ടിൻ ലൂഥർ, ജോൺ കാൽവിൻ എന്നിവ​രെ​പ്പോ​ലെ​യുള്ള മററു​ള്ളവർ അണഞ്ഞു​പോ​കാത്ത മതവ്യ​വ​സ്ഥി​തി​കൾ തട്ടിക്കൂ​ട്ടി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തിൽ വിജയി​ച്ചു. അവയെ​ല്ലാം കത്തോ​ലി​ക്കാ സഭയിൽനി​ന്നു വേർപെ​ട്ട​താ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അപ്പോ​ഴും അതിന്റെ അടിസ്ഥാന തത്ത്വങ്ങൾത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു അവർ കൂടെ​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​യത്‌. അവരും രാഷ്‌ട്രീയ കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ ആഴത്തിൽ ഉൾപ്പെട്ടു.

മതപര​മാ​യി വീണ്ടു​മൊ​രു ഉണർന്നെ​ഴു​ന്നേൽപ്പു സാധ്യ​മാ​ക്കാൻ എന്ന പേരി​ലുള്ള ശ്രമങ്ങ​ളൊ​ക്കെ പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറ്‌ മേഖല​യിൽ അരങ്ങേറി. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, 18, 19 നൂററാ​ണ്ടു​ക​ളിൽ ഈ ശ്രമങ്ങ​ളു​ടെ ഫലമായി തീവ്ര​മായ വിദേ​ശ​മി​ഷ​നറി പ്രവർത്തനം നടന്നു. എന്നിട്ടും, പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറ്‌ ആട്ടിൻകൂ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ ആത്മീയ അവസ്ഥ തീർച്ച​യാ​യും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ജ​ന​ക​മ​ല്ലെന്ന്‌ അവയുടെ ഇടയൻമാർതന്നെ സമ്മതി​ക്കു​ന്നു. “സഭകൾക്ക​ക​ത്തു​തന്നെ വിശ്വാ​സ​പ്ര​തി​സ​ന്ധി​യുണ്ട്‌” എന്ന്‌ പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറ്‌ ദൈവ​ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞ​നായ ഒസ്‌കാർ കൂൾമാൻ ഈയിടെ സമ്മതി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി.

നവീക​ര​ണ​ങ്ങ​ളും എതിർന​വീ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളും കത്തോ​ലി​ക്കാ സഭയ്‌ക്ക​ക​ത്തും പ്രോ​ത്‌സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. 11 മുതൽ 13 വരെയുള്ള നൂററാ​ണ്ടു​ക​ളിൽ വ്യാപ​ക​മാ​യി​രുന്ന അഴിമ​തി​യും പുരോ​ഹി​ത​വർഗ​ത്തി​ന്റെ വിപു​ല​മായ സമ്പത്തും നിമിത്തം ദാരി​ദ്ര്യ​വ്ര​താ​നു​ഷ്‌ഠാ​നങ്ങൾ കർശന​മാ​യി പിൻപ​റ​റി​യി​രുന്ന ആശ്രമ​ജീ​വിത പ്രസ്ഥാ​നങ്ങൾ രൂപീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെട്ടു. എന്നാൽ സൂക്ഷ്‌മ നിരീ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​നു വിധേ​യ​രായ അവരെ സഭാധി​കാ​രി​കൾ അടിച്ച​മർത്തു​ക​യാ​ണു​ണ്ടാ​യത്‌ എന്നാണ്‌ പണ്ഡിതൻമാർ പറയു​ന്നത്‌. അങ്ങനെ​യാണ്‌ 16-ാം നൂററാ​ണ്ടിൽ എതിർന​വീ​ക​ര​ണ​പ്ര​സ്ഥാ​നം അരങ്ങേ​റി​യത്‌. ട്രൻറ്‌ കൗൺസിൽ മുൻകൈ എടുത്തു നടത്തിയ ഈ എതിർന​വീ​ക​രണം ഏറിയ​പ​ങ്കും പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറ്‌ നവീക​ര​ണ​പ്ര​സ്ഥാ​നത്തെ നേരി​ടാൻവേ​ണ്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു.

19-ാം നൂററാ​ണ്ടി​ന്റെ ആദ്യപ​കു​തി​യിൽ, സഭയുടെ നേതൃ​ത്വ​ത്തി​ലുള്ള നവീകരണ കാലഘ​ട്ടത്ത്‌ കത്തോ​ലി​ക്കാ സഭ അധികാ​ര​ക്കൊ​തി​പൂണ്ട, യാഥാ​സ്ഥി​തിക നിലപാട്‌ എടുത്തു. എന്നാൽ സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ത്വം വീണ്ടെ​ടു​ക്കാൻ യഥാർഥ നവീക​ര​ണ​ങ്ങ​ളെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും നടന്നതാ​യി പറയാ​നാ​വില്ല. പ്രത്യുത, ലോക​ത്തി​ലെ മത-രാഷ്‌ട്രീയ-സാമൂ​ഹിക മാററ​ത്തി​ന്റെ വെളി​ച്ച​ത്തിൽ പുരോ​ഹി​ത​വർഗ​ത്തി​ന്റെ അധികാ​രം നിലനിർത്താ​നുള്ള ശ്രമങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു ഇവയൊ​ക്കെ.

കുറേ​ക്കൂ​ടെ അടുത്ത​കാ​ലത്ത്‌, 1960-കളിൽ രണ്ടാം വത്തിക്കാൻ സഭൈക്യ കൗൺസിൽ തുടങ്ങി. അപ്പോൾ തോന്നി, കത്തോ​ലി​ക്കാ സഭ ആഴത്തി​ലുള്ള ഒരു പരിവർത്തന പ്രക്രി​യ​യ്‌ക്കു തുടക്കം​കു​റി​ക്കാൻ പോകു​ക​യാ​ണെന്ന്‌. എന്നുവ​രി​കി​ലും, കൗൺസി​ലു​ക​ളി​ലൂ​ടെ നവീക​ര​ണ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യെന്നു കൊട്ടി​ഘോ​ഷിച്ച പ്രസ്ഥാ​നത്തെ ഇപ്പോ​ഴത്തെ പാപ്പാ ഇടപെട്ടു പൊടു​ന്നനെ നിർത്തി​വെ​പ്പി​ച്ചു. പുരോ​ഗ​മ​ന​വാ​ദി​ക​ളായ സഭാം​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ വീര്യം കെടു​ത്തു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം. വോയ്‌റ​റി​വാ​യു​ടെ പുനഃ​സ്ഥാ​പ​ന​മെന്നു ചിലർ വിളി​ക്കുന്ന ഈ ഘട്ടത്തെ ഒരു കത്തോ​ലി​ക്കാ വിഭാഗം നിർവ​ചി​ക്കു​ന്നത്‌ “കോൺസ്‌റ​റ​ന്റൈ​നി​സ​ത്തി​ന്റെ പുതിയ രൂപം” എന്നാണ്‌. ജെസ്യൂട്ട്‌ പത്രി​ക​യായ ലാ ചീവീൽററാ കറേറാ​ലി​ക്ക​യിൽ സൂചി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, മററു മതങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലെ കത്തോ​ലി​ക്കാ സഭയും അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​ന്നതു “സമൂല​വും ആഗോ​ള​വു​മായ ഒരു പ്രതി​സ​ന്ധി​യെ​യാണ്‌: അതിൽ വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ വേരു​കൾത​ന്നെ​യും ക്രിസ്‌തീയ ജീവി​ത​വും ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ സമൂല​മെന്നു പറയു​ന്നത്‌. അത്‌ ആഗോ​ള​വു​മാണ്‌, കാരണം ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ സകല വശങ്ങളും അതിലുൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.”

ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ മതങ്ങൾ ഒരു നവീകരണ പ്രക്രി​യ​യ്‌ക്കു യഥാർഥ​ത്തിൽ വിധേ​യ​മാ​യി​ട്ടില്ല, അതു ചെയ്യാൻ അവർക്കൊ​ട്ടു സാധി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു​മില്ല. കാരണം സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ത്വം പുനഃ​സ്ഥാ​പി​ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നത്‌ “കൊയ്‌ത്തു” കാലത്താണ്‌. അതു സംഭവി​ക്കു​ന്നത്‌ ഒരു നിർമല സഭയി​ലേക്കു പ്രതീ​കാ​ത്മക ഗോതമ്പ്‌ ശേഖരി​ക്കു​ന്ന​തോ​ടെ​യാണ്‌. (മത്തായി 13:30, 39) ക്രിസ്‌തീ​യം എന്നോ അല്ലെന്നോ ഒക്കെ അവകാ​ശ​പ്പെ​ട്ടു​കൊണ്ട്‌ മതത്തിന്റെ അംഗീ​കാ​ര​ത്തോ​ടെ ചെയ്‌തു​കൂ​ട്ടിയ കുററ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ദുഷ്‌കൃ​ത്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും നീണ്ട പട്ടിക​നി​മി​ത്തം ഒരുവൻ ഈ ചോദ്യം ചോദി​ച്ചു​പോ​കും, ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തിൽനി​ന്നു യഥാർഥ നവീക​രണം വരു​മെന്നു യാഥാർഥ്യ​ബോ​ധ​ത്തോ​ടെ പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാ​നാ​വു​മോ?

നവീക​രണം അസാധ്യ​മോ?

വെളി​പാട്‌, അഥവാ അപ്പോ​ക്ക​ലി​പ്‌സ്‌ പുസ്‌തകം “മഹാബാ​ബി​ലോൻ” എന്ന നിഗൂ​ഢ​നാ​മം വഹിക്കുന്ന ഒരു പ്രതീ​കാ​ത്മക മഹാ​വേ​ശ്യ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറയുന്നു. (വെളി​പാട്‌ 17:1, 5, NW) ഈ പ്രതീ​ക​ത്തി​ന്റെ നിഗൂഢത വിശദീ​ക​രി​ക്കാൻ ബൈബിൾ വായന​ക്കാർ നൂററാ​ണ്ടു​ക​ളാ​യി പരി​ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു. പുരോ​ഹി​ത​വർഗ​ത്തി​ന്റെ സമ്പത്തി​ലും അഴിമ​തി​യി​ലും അനേകർക്കും മുഷി​ച്ചിൽ തോന്നി​യി​ട്ടുണ്ട്‌. മഹാബാ​ബി​ലോൻ പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്യു​ന്നതു സഭാധി​കാ​രി​ക​ളെ​യാ​ണെന്നു ചിലർ ചിന്തിച്ചു. 1415-ൽ ജീവ​നോ​ടെ ചുട്ടെ​രി​ച്ചു കൊല്ല​പ്പെട്ട ബെഹേ​മി​യൻ കത്തോ​ലി​ക്കാ പുരോ​ഹി​ത​നായ യാൻ ഹസ്‌, 1570-ൽ തൂക്കി​യി​ട്ടു ചുട്ടു​കൊന്ന, ഇററലി​യി​ലെ മാനവ​താ​വാ​ദി​യായ (humanist) അന്റോണിയോ പാലാ​റി​യോ എന്നിവർ അവരിൽ ചിലരാണ്‌. “അതിന്റെ ആദിമ മഹിമ”യിലേക്കു തിരി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​വ​രാ​മെന്ന പ്രതീ​ക്ഷ​യിൽ കത്തോ​ലി​ക്കാ സഭയെ നവീക​രി​ക്കാൻ അവർ രണ്ടു​പേ​രും നന്നേ പാടു​പെട്ടു. പക്ഷേ വിജയി​ച്ചി​ല്ലെ​ന്നു​മാ​ത്രം.

നേരേ​മ​റിച്ച്‌, മഹാബാ​ബി​ലോൻ പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്യു​ന്നതു സകല വ്യാജ​മ​ത​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ലോക​സാ​മ്രാ​ജ്യ​ത്തെ​യാ​ണെന്നു വെളി​പാട്‌ പുസ്‌ത​ക​ത്തി​ന്റെ 17, 18 അധ്യാ​യങ്ങൾ സൂചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.a ഈ സംയുക്ത “മഹാ​വേശ്യ”യെ നവീക​രി​ക്കാ​നാ​വില്ല. കാരണം “അവളുടെ പാപം ആകാശ​ത്തോ​ളം കുന്നി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.” വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, ഈ 20-ാം നൂററാ​ണ്ടിൽ, നിലയ്‌ക്കാ​തെ രക്തംചീ​ന്തിയ യുദ്ധങ്ങൾക്കും മനുഷ്യ​വർഗത്തെ കഷ്ടത്തി​ലാ​ക്കുന്ന ധാർമി​ക​ത്ത​കർച്ച​യ്‌ക്കു​മുള്ള ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം പേറേ​ണ്ടത്‌ കേവലം ക്രൈ​സ്‌ത​വ​ലോ​ക​ത്തി​ലെ മതങ്ങൾ മാത്രമല്ല, മിക്കവാ​റും എല്ലാ മതങ്ങളും​ത​ന്നെ​യാണ്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ ദൈവം “ബാബി​ലോ”നെ നാശത്തി​നു വിധി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌.—വെളി​പ്പാ​ടു 18:5, 8.

“അവളെ വിട്ടു​പോ”രാനുള്ള സമയം ഇപ്പോ​ഴാണ്‌

ഈ ദുഷ്ട “വ്യവസ്ഥി​തി​യു​ടെ സമാപനം” നടക്കുന്ന കാലഘട്ടം നമ്മുടെ നാളി​നോട്‌ ഒത്തുവ​രു​ന്നു​വെന്നു ബൈബിൾ പ്രവച​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ നിവൃത്തി വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. (മത്തായി 24:3, NW) ദൈവത്തെ ആരാധി​ക്കാൻ ആത്മാർഥ​മാ​യി ആഗ്രഹി​ക്കുന്ന ആർക്കും സ്വന്തം ആശയങ്ങ​ളും ഇഷ്ടങ്ങളും പിൻപ​റ​റാ​നാ​വില്ല. അയാൾ ‘യഹോ​വയെ കണ്ടെത്താ​നാ​വുന്ന സമയത്ത്‌ അവനെ അന്വേഷി’ക്കണം. അതേ, ഇപ്പോൾത്തന്നെ. കാരണം യേശു മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പറഞ്ഞ “മഹോ​പ​ദ്രവം” അടുത്തി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. (യെശയ്യാ​വു 55:6; മത്തായി 24:21, NW) ഇസ്രാ​യേൽ ജനങ്ങളു​ടെ കാര്യ​ത്തിൽ സത്യമാ​യി​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, പഴക്കത്തിൽ ഊററം​കൊ​ള്ളുന്ന ഒരു മതത്തിന്റെ ദുഷിപ്പ്‌ ദൈവം സഹിക്കു​ക​യില്ല. മുങ്ങാൻ പോകുന്ന ഒരു കപ്പൽ നന്നാക്കി​യെ​ടു​ക്കാൻ പാടു​പെ​ടു​ന്ന​തി​നു പകരം, ദൈവാം​ഗീ​കാ​ര​വും രക്ഷയും ആഗ്രഹി​ക്കുന്ന സകലരും വെളി​പ്പാ​ടു 18:4-ലെ നിശ്വസ്‌ത കൽപ്പന താമസം​വി​നാ അനുസ​രി​ക്കണം: “എന്റെ ജനമാ​യു​ള്ളോ​രേ, അവളുടെ പാപങ്ങ​ളിൽ കൂട്ടാ​ളി​ക​ളാ​കാ​തെ​യും അവളുടെ ബാധക​ളിൽ ഓഹരി​ക്കാ​രാ​കാ​തെ​യു​മി​രി​പ്പാൻ അവളെ [മഹാബാ​ബി​ലോ​നെ] വിട്ടു​പോ​രു​വിൻ.”

എന്നാൽ എങ്ങോ​ട്ടാ​ണു “വിട്ടു​പോ”രേണ്ടത്‌? രക്ഷ വേറെ എവിടെ കണ്ടെത്താ​നാ​വും? തെററായ സ്ഥലത്ത്‌ അഭയം തേടു​ന്ന​തി​നുള്ള അപകട​മി​ല്ലേ? ദൈവാം​ഗീ​കാ​ര​മുള്ള ഒരേ ഒരു മതത്തെ എങ്ങനെ തിരി​ച്ച​റി​യാ​നാ​വും? വിശ്വാ​സ​യോ​ഗ്യ​മായ ഉത്തരങ്ങൾ ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തിൽ മാത്രമേ കാണാ​നാ​വൂ. (2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 3:16, 17) കൂടുതൽ സൂക്ഷ്‌മ​മാ​യി ബൈബിൾ പരി​ശോ​ധി​ക്കാൻ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ നിങ്ങളെ ക്ഷണിക്കു​ക​യാണ്‌. “തന്റെ നാമത്തി​ന്നാ​യി” ദൈവം തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തി​രി​ക്കുന്ന ‘ജനം’ ആരെന്നും വരാനി​രി​ക്കുന്ന അവന്റെ ക്രോ​ധ​ദി​വ​സ​ത്തിൽ അവൻ സംരക്ഷി​ക്കാ​നി​രി​ക്കു​ന്നവർ ആരെന്നും മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ നിങ്ങൾ പ്രാപ്‌ത​രാ​യി​ത്തീ​രും.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 15:14; സെഫന്യാ​വു 2:3; വെളി​പ്പാ​ടു 16:14-16.

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[7-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

മതപരമായ നിങ്ങളു​ടെ കപ്പൽ മുങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ, സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ജീവര​ക്ഷാ​ക​പ്പ​ലിൽ കയറുക