സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പ്രതി​ഫ​ല​ങ്ങൾ

പൊ.യു. (പൊതു​യു​ഗം) 32-ൽ ഫൊയ്‌നീ​ക്ക്യ​യിൽ ജീവി​ച്ചി​രുന്ന ഒരു ഗ്രീക്കു​കാ​രി​യാ​യി​രു​ന്നു അവൾ. അവളുടെ മകൾ രോഗം ബാധിച്ച്‌ അത്യാസന്ന നിലയി​ലാ​യി​രു​ന്നു. എങ്ങനെ​യെ​ങ്കി​ലും തന്റെ മകളൊ​ന്നു സുഖം​പ്രാ​പി​ച്ചാൽ മതി​യെന്നേ അവൾക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. ഒരപരി​ചി​തൻ—രോഗി​കളെ സുഖ​പ്പെ​ടു​ത്താൻപോന്ന ശക്തിയു​ള്ള​താ​യി പ്രഖ്യാ​ത​നായ ഒരു വിദേശി—തന്റെ നാടു സന്ദർശി​ക്കു​ന്നു​വെന്നു കേട്ട​പ്പോൾ അവനെ​ക്കണ്ടു സഹായം അഭ്യർഥി​ക്ക​ണ​മെന്ന്‌ അവൾ ദൃഢനി​ശ്ചയം ചെയ്‌തു.

അവനെ കണ്ടയു​ടനെ അവൾ അവന്റെ കാൽക്കൽ വീണ്‌ അവനോ​ട​പേ​ക്ഷി​ച്ചു: “കർത്താവേ, ദാവീ​ദ്‌പു​ത്രാ, എന്നോടു കരുണ തോ​ന്നേ​ണമേ; എന്റെ മകൾക്കു ഭൂതോ​പ​ദ്രവം കഠിന​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.” ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു ഗ്രീക്കു​കാ​രി​യായ ആ സ്‌ത്രീ തന്റെ മകളെ സുഖ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തിന്‌ യേശു​വി​നോ​ടു യാചിച്ചു.

ഇപ്രകാ​രം ചെയ്യു​ന്ന​തിന്‌ അവളുടെ പക്ഷത്തു​നിന്ന്‌ ആവശ്യ​മായ ധൈര്യ​വും താഴ്‌മ​യും നിങ്ങൾക്കു വിഭാവന ചെയ്യാ​മോ? യേശു ശക്തിയും സൽപ്പേ​രു​മുള്ള ആധികാ​രി​ക​മായ വ്യക്തി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ഉടമയാ​യി​രു​ന്നു, കൂടാതെ തന്നെപ്പ​റ്റി​യുള്ള സ്ഥിതി​വി​വ​രങ്ങൾ ആരും അറിയാൻ താൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെന്ന്‌ അവൻ നേരത്തെ അറിയി​ച്ചി​രു​ന്നു. തികച്ചും ആവശ്യ​മാ​യി​രുന്ന അൽപ്പം വിശ്രമം തേടി​യാണ്‌ അവൻ തന്റെ ശിഷ്യൻമാ​രെ​യും കൂട്ടി ഫൊയ്‌നീ​ക്ക്യ​യ്‌ക്കു പോയത്‌, അല്ലാതെ വിജാ​തീ​യ​രായ അവിശ്വാ​സി​ക​ളു​ടെ ഇടയിൽ പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്ന​തി​നല്ല. കൂടാതെ, യേശു ഒരു യഹൂദ​നും ആ സ്‌ത്രീ ഒരു അന്യജാ​തി​ക്കാ​രി​യും ആയിരു​ന്നു, തന്നെയു​മല്ല, വെറു​ക്ക​പ്പെട്ട ജാതി​ക​ളു​മാ​യി സഹവസി​ക്കു​ന്നതു യഹൂദൻമാർക്ക്‌ എത്ര വെറു​പ്പുള്ള സംഗതി​യാ​ണെന്ന്‌ അവൾക്ക്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന​തിൽ സംശയ​മില്ല. എന്നുവ​രി​കി​ലും, തന്റെ മകൾ സുഖം​പ്രാ​പി​ക്കേ​ണ്ട​തിന്‌ എന്തും ചെയ്യാൻ അവൾ കച്ചകെ​ട്ടി​യി​റങ്ങി.

യേശു​വും അവന്റെ അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാ​രും ആ സമയം സഹായം അഭ്യർഥി​ക്കു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ അവളെ പിന്തി​രി​പ്പി​ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ആദ്യം യേശു അവളോട്‌ ഒരു വാക്കും ഉരിയാ​ടി​യില്ല. എന്നാൽ പിന്നീട്‌, അവളുടെ ആവർത്തി​ച്ചും നിർത്താ​തെ​യു​മുള്ള കരച്ചിൽമൂ​ലം കോപം​പൂണ്ട്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ലൻമാർ യേശു​വി​നോ​ടു പറഞ്ഞു: “അവൾ നമ്മുടെ പിന്നാലെ നിലവി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു വരുന്നു; അവളെ പറഞ്ഞയ​ക്കേ​ണമേ.”

എന്നാൽ അവൾ വെറു​ങ്ക​യ്യോ​ടെ പോകുന്ന ലക്ഷണമില്ല. മറിച്ച്‌, അവൾ യേശു​വി​ന്റെ മുമ്പാകെ കമിഴ്‌ന്നു​വീ​ണു​കൊ​ണ്ടു പറഞ്ഞു: “കർത്താവേ, എന്നെ സഹായി​ക്കേ​ണമേ.”

തന്റെ പ്രമുഖ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം ഇസ്രാ​യേൽ മക്കളുടെ കാര്യ​ത്തി​ലാ​ണെന്നു ചൂണ്ടി​ക്കാ​ട്ടു​ക​യും അതേ സമയം​തന്നെ അവളുടെ വിശ്വാ​സ​ത്തെ​യും ദൃഢനി​ശ്ച​യ​ത്തെ​യും പരി​ശോ​ധി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു​കൊ​ണ്ടു യേശു അനുക​മ്പാ​പൂർവം അവളോ​ടു വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “മക്കളുടെ [ഇസ്രാ​യേ​ല്യ​രു​ടെ] അപ്പം എടുത്തു നായ്‌ക്കു​ട്ടി​കൾക്കു [വിജാ​തീ​യർക്ക്‌] ഇട്ടു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നതു നന്നല്ല.”

തന്റെ വംശ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു നടത്തിയ ഹീന​പ്ര​സ്‌താ​വ​ന​യിൽ പരിഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം അവൾ താഴ്‌മ​യോ​ടെ ഇങ്ങനെ ഉത്തരം നൽകി​ക്കൊ​ണ്ടു തന്റെ അപേക്ഷ ആവർത്തി​ച്ചു: “അതേ, കർത്താവേ, നായ്‌ക്കു​ട്ടി​ക​ളും ഉടയവ​രു​ടെ മേശയിൽനി​ന്നു വീഴുന്ന നുറു​ക്കു​കൾ തിന്നു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ.”

അവളുടെ വിശ്വാ​സ​ത്തെ​പ്പറ്റി പുകഴ്‌ത്തി​പ്പ​റ​യു​ക​യും അവളുടെ അപേക്ഷ​യ്‌ക്ക്‌ അനുകൂ​ല​മാ​യി പ്രവർത്തി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌ ആ ഗ്രീക്കു​കാ​രി​യു​ടെ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹ​ത്തിന യേശു പ്രതി​ഫലം നൽകി. വീട്ടിൽ തിരി​ച്ചെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ തന്റെ മകൾ പൂർണ​മാ​യും സുഖം​പ്രാ​പി​ച്ച​താ​യി കണ്ട അവൾക്കു​ണ്ടായ സന്തോഷം ഒന്നു വിഭാവന ചെയ്യൂ!—മത്തായി 15:21-28; മർക്കൊസ്‌ 7:24-30.

ഒന്നാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ലെ ആ സ്‌ത്രീ​യെ​പ്പോ​ലെ, യഹോ​വയെ സന്തോ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നും അവന്റെ അംഗീ​കാ​രം നേടി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മുള്ള നമ്മുടെ ശ്രമങ്ങ​ളിൽ നാം സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കണം. ആ ഗ്രീക്കു​കാ​രി​യു​ടെ കാര്യ​ത്തി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ, ‘നൻമ ചെയ്യു​ന്ന​തി​നുള്ള’ നമ്മുടെ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹ​ത്തി​നു പ്രതി​ഫലം ലഭിക്കു​മെന്നു ബൈബിൾ നമുക്ക്‌ ഉറപ്പു നൽകുന്നു.—ഗലാത്യർ 6:9.

സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം എന്നാൽ എന്താണ്‌? അത്‌ ആവശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌? നമ്മിൽ ഈ ഗുണം നഷ്ടപ്പെ​ടാൻ, നാമത്‌ ഉപേക്ഷി​ക്കാൻ അല്ലെങ്കിൽ പരിത്യ​ജി​ക്കാൻ ഏതു സംഗതി​കൾ ഇടയാ​ക്കി​യേ​ക്കാം? നമ്മുടെ സ്രഷ്ടാ​വും പിതാ​വു​മായ യഹോ​വയെ സേവി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ഇപ്പോൾ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം കാണി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ എന്തെല്ലാം പ്രതി​ഫ​ലങ്ങൾ ലഭിക്കു​മെന്നു നമുക്കു പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാ​നാ​വും?

“സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം കാട്ടുക” എന്ന ക്രിയാ​പ​ദത്തെ ഒരു നിഘണ്ടു നിർവ​ചി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ ഇങ്ങനെ​യാണ്‌: “തടസ്സങ്ങ​ളോ മുന്നറി​യി​പ്പു​ക​ളോ പരാജ​യ​ങ്ങ​ളോ ഗണ്യമാ​ക്കാ​തെ ചില ഉദ്ദേശ്യ​ങ്ങൾക്കോ നിലപാ​ടി​നോ ഉദ്യമ​ത്തി​നോ വേണ്ടി സ്ഥിരമാ​യി പറ്റിനിൽക്കുക. . . . അസ്‌തി​ത്വ​ത്തിൽ തുടരുക; നിലനിൽക്കുക.”

യഹോ​വ​യു​ടെ ഹിതം ചെയ്യു​ന്ന​തിൽ തുടർന്നു നിൽക്കാൻ ബൈബിൾ അവന്റെ ദാസരെ ആവർത്തിച്ച്‌ അനുശാ​സി​ക്കു​ന്നു. ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌, “ഒന്നാമതു രാജ്യ​വും അവന്റെ നീതി​യും അന്വേ​ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്കുക,” “നല്ലതു മുറുകെ പിടി​പ്പിൻ,” “പ്രാർഥ​ന​യിൽ ഉറ്റിരി​പ്പിൻ,” നൻമ ചെയ്‌ക​യിൽ “മടുത്തു​പോ​ക​രു​തു,” എന്നിങ്ങനെ നമ്മോടു പറയ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.—മത്തായി 6:33, NW; 1 തെസ്സ​ലൊ​നീ​ക്യർ 5:21; റോമർ 12:12; ഗലാത്യർ 6:9.

ദൈനം​ദി​ന ജീവി​ത​ത്തിൽ അതിജീ​വ​ന​ത്തി​നു​വേണ്ടി നാമെ​ല്ലാം കൈവ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തേണ്ട ഒരു ഗുണമാ​ണു സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം. അതില്ലാ​തെ യഥാർഥ​മായ, നിലനിൽക്കുന്ന ഒന്നും നേടി​യെ​ടു​ക്കാൻ നമുക്കാ​വില്ല. ദൃഷ്ടാ​ന്ത​മാ​യി, ഒരു പിഞ്ചു​പൈതൽ എഴു​ന്നേ​റ്റു​നിൽക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യും ആദ്യമാ​യി പിച്ചവ​യ്‌ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നതു പരിചി​ന്തി​ക്കുക. ഒറ്റ ദിവസം​കൊണ്ട്‌ എഴു​ന്നേ​റ്റു​നിന്ന്‌ അനായാ​സം നടക്കുക എന്നതു തികച്ചും അസാധാ​ര​ണ​മായ സംഗതി​യാണ്‌. പിഞ്ചു​കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെന്ന നിലയിൽ ഒടുവിൽ നടക്കാൻ പഠിക്കു​ന്ന​തി​നു​മുമ്പ്‌ ഒരുപക്ഷേ നാമെ​ല്ലാം പലതവണ ശ്രമി​ക്കു​ക​യും പരാജ​യ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തി​ട്ടു​ണ്ടാ​കും. ആദ്യത്തെ ശ്രമത്തിൽ നാം താഴെ വീണ​പ്പോൾ വീണ്ടും ശ്രമി​ക്കു​ക​യി​ല്ലെന്നു തീരു​മാ​നി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ എന്തു സംഭവി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു? നാമി​പ്പോ​ഴും നമ്മുടെ കൈകാ​ലു​ക​ളിൽ ഇഴയു​മാ​യി​രു​ന്നു! മൂല്യ​വ​ത്തായ ലാക്കു​ക​ളിൽ എത്തി​ച്ചേ​രു​ന്ന​തി​നും തൊഴി​ലു​ക​ളി​ലും ആത്മാഭി​മാ​ന​ത്തി​ലും ഉചിത​മാ​യ​രീ​തി​യിൽ പുരോ​ഗ​മി​ക്കു​ന്ന​തി​നും സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം അത്യന്താ​പേ​ക്ഷി​ത​മാണ്‌. പൊതു​വേ പറയ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, “വിജയി​കൾ പിൻവാ​ങ്ങാ​റില്ല, പിൻവാ​ങ്ങു​ന്നവർ വിജയി​ക്കാ​റു​മില്ല.”

ദീർഘ​നാ​ളാ​യി പയനി​യ​റിങ്‌ ചെയ്യു​ന്നവർ, പ്രത്യേക പ്രാപ്‌തി​ക​ളാ​ലോ സിദ്ധി​ക​ളാ​ലോ വിജയം ഉറപ്പു​വ​രു​ത്താ​നാ​വില്ല എന്നു തിരി​ച്ച​റി​യു​ന്നു. യഹോ​വ​യു​ടെ ഹിതം ചെയ്യു​ന്ന​തി​നുള്ള ദൃഢമായ ആഗ്രഹ​വും ഉറച്ച തീരു​മാ​ന​വും അതിനാ​വ​ശ്യ​മാണ്‌. കൂടാതെ, താത്‌കാ​ലിക പരാജ​യ​ങ്ങ​ളും വിഷാ​ദ​വും നേരി​ടു​മ്പോൾ ധൈര്യ​വും ആവശ്യ​മാണ്‌. ദൈവാ​നു​ഗ്ര​ഹ​ത്തിൽ നിത്യം പങ്കുപ​റ്റു​ന്ന​തി​നുള്ള ലക്ഷ്യത്തി​ലേക്കു ശരിയാ​യി ഉന്നം വയ്‌ക്കേ​ണ്ട​താണ്‌.

അതേ, യഹോ​വ​യു​ടെ പ്രീതി​നേ​ടാൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യും ജീവിത ഓട്ടത്തിൽ വിജയം വരിക്കാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന നമു​ക്കോ​രോ​രു​ത്തർക്കും സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹ​വും സഹിഷ്‌ണ​ത​യും ആവശ്യ​മാണ്‌. ഈ ഗുണങ്ങ​ളി​ല്ലാ​ത്ത​പക്ഷം, നമുക്കു യഹോ​വ​യു​ടെ പ്രീതി​യും യഥാർഥ ജീവന്റെ പ്രതി​ഫ​ല​വും നഷ്ടപ്പെ​ടു​ന്ന​തിന്‌ ഏറെ സാധ്യ​ത​ക​ളുണ്ട്‌.—സങ്കീർത്തനം 18:20; മത്തായി 24:13; 1 തിമൊ​ഥെ​യോസ്‌ 6:18, 19.

ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​യെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം മറ്റ്‌ ഉത്തവാ​ദി​ത്വ​ങ്ങ​ളെ​ക്കാ​ള​ധി​കം തന്റെ ആത്മീയ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളിൽ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം കാണി​ക്കുക എന്നതു മിക്ക​പ്പോ​ഴും ബുദ്ധി​മു​ട്ടുള്ള കാര്യ​മാണ്‌. ഒരു പുരുഷൻ തന്റെ കുടും​ബ​ത്തി​ന്റെ ഭൗതിക ആവശ്യങ്ങൾ നിറ​വേ​റ്റു​ന്ന​തി​നു ലൗകിക ജോലി​യിൽ തുടർച്ച​യാ​യി കഠിനാ​ധ്വാ​നം ചെയ്യു​ക​യും, എന്നാൽ തന്റെ കുടും​ബ​വു​മൊ​ത്തു ക്രമമാ​യ ഒരു ബൈബി​ള​ധ്യ​യ​ന​മെ​ടു​ക്കാൻ കഴിയാ​ത്ത​വണ്ണം ‘വളരെ ക്ഷീണിതൻ’ ആയിരി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തേ​ക്കാം. ക്രിസ്‌തീയ വേലക​ളിൽ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം കാണി​ക്കുക എന്നത്‌ അനേകർക്കും ഇത്ര പ്രയാ​സ​മാ​ക്കി​ത്തീർക്കുന്ന ഘടകങ്ങൾ ഏവ?

നിരു​ത്സാ​ഹ​മാണ്‌ ഒരു ഘടകം. അതു നമ്മു​ടെ​തന്നെ പോരാ​യ്‌മ​ക​ളിൽനി​ന്നും ബലഹീ​ന​ത​ക​ളിൽനി​ന്നു​മാണ്‌ ഉടലെ​ടു​ക്കു​ന്നത്‌. നാം നിഷേ​ധാ​ത്മക മനോ​ഭാ​വ​ത്തോ​ടെ നമ്മുടെ തെറ്റു​ക​ളെ​പ്പറ്റി നിരന്തരം ചിന്തി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ, യഹോവ നമ്മുടെ പാപങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഒരുകാ​ല​ത്തും പൊറു​ക്കു​ക​യില്ല എന്ന തോന്ന​ലി​നാൽ നാം നിരാ​ശ​പൂ​ണ്ടു ശ്രമം ഉപേക്ഷി​ച്ചെന്നു വരാം.

മറ്റൊരു ഘടകം, അധാർമി​കത, അഴിമതി, വിദ്വേ​ഷം എന്നിവ​യ​ട​ങ്ങിയ ലൗകിക അന്തരീ​ക്ഷ​മാണ്‌. (1 യോഹ​ന്നാൻ 2:15, 16) ലൗകിക സ്വാധീ​നം ചീത്തയാ​ക്കു​ക​യോ നശിപ്പി​ക്കു​ക​യോ ചെയ്യാ​നി​ട​യുള്ള “പ്രയോ​ജ​ന​പ്ര​ദ​മായ ശീലങ്ങ”ളിലൊന്ന്‌ ക്രിസ്‌തീയ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹ​മാണ്‌.—1 കൊരി​ന്ത്യർ 15:33.

നമ്മുടെ വിശുദ്ധ സേവന​ത്തോ​ടു പൊതു​ജ​ന​ങ്ങൾക്കുള്ള എതിർപ്പോ ഉദാസീ​ന​ത​യോ പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യി​ലുള്ള നമ്മുടെ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹത്തെ ദുർബ​ല​പ്പെ​ടു​ത്തി​യേ​ക്കാം. ഭഗ്നാശ​രായ നാം, നമ്മുടെ പ്രദേ​ശ​ത്തുള്ള ആളുകൾ സത്യത്തി​നാ​യി കാംക്ഷി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെന്നു നിഗമനം ചെയ്‌തേ​ക്കാം. ഇത്‌ ‘എന്താ പ്രയോ​ജനം?’ എന്നു നാം ചോദി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ശുശ്രൂ​ഷ​യോ​ടു ബന്ധപ്പെട്ട പ്രത്യേക സേവന പദവികൾ ത്യജി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ഇടയാ​ക്കു​ന്നു.

ലോക​ത്തി​ന്റെ സുഖ​ലോ​ലു​പതാ മനോ​ഭാ​വ​ത്താ​ലും നാം സ്വാധീ​നി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം. മറ്റുള്ള​വ​രെ​ല്ലാം സ്വയം ആസ്വദി​ക്കു​ക​യോ ആയാസ​ര​ഹി​ത​മായ ജീവിതം നയിക്കു​ക​യോ ചെയ്യു​ന്ന​താ​യി തോന്നി​ക്കു​മ്പോൾ നാം എന്തിനു കഠിനാ​ധ്വാ​നം ചെയ്യു​ക​യും ത്യാഗങ്ങൾ സഹിക്കു​ക​യും ചെയ്യണം?—താരത​മ്യം ചെയ്യുക: മത്തായി 16:23, 24.

യഹോ​വ​യു​ടെ ഹിതം ചെയ്യു​ന്ന​തിൽ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം കാണി​ക്കു​ന്ന​തി​നു നാം ക്രിസ്‌തീയ വ്യക്തി​ത്വം ധരിക്കു​ക​യും ജഡത്തി​നൊ​ത്ത​വ​ണ്ണമല്ല ആത്മാവി​നൊ​ത്ത​വണ്ണം ജീവി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യണം. (റോമർ 8:4-8; കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 3:10, 12, 14) കാര്യാ​ദി​കൾ സംബന്ധി​ച്ച യഹോ​വ​യു​ടെ വീക്ഷണ​ഗ​തി​യു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​ന്നതു ജീവത്‌പ്ര​ധാ​ന​മായ നമ്മുടെ ആത്മീയ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളിൽ തുടരു​ന്ന​തി​നു നമ്മെ പ്രാപ്‌ത​രാ​ക്കും.—1 കൊരി​ന്ത്യർ 16:13.

സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ങ്ങൾ

കൊടിയ പീഡന​ങ്ങൾക്കു മധ്യേ​യും കൂറു​പു​ലർത്തു​ക​യും വിശ്വ​സ്‌ത​രാ​യി നില​കൊ​ള്ളു​ക​യും ചെയ്‌ത ദാസൻമാ​രു​ടെ ദൃഷ്ടാന്തം യഹോവ നമുക്കു പ്രദാ​നം​ചെ​യ്‌തി​ട്ടുണ്ട്‌. അവ പരിചി​ന്തി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌, ക്രിസ്‌തീയ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം നമു​ക്കെ​ങ്ങനെ വികസി​പ്പി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​ക​യും പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യാ​മെ​ന്നും അത്‌ ഇത്ര വില​യേ​റി​യ​താ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നും നമുക്കു കാണാം.

യഹോ​വ​യു​ടെ നാമ മഹത്ത്വ​ത്തി​നു​വേണ്ടി അത്യന്തം കഷ്ടം സഹിച്ച യേശു​വാണ്‌ ഏറ്റവും വലിയ ദൃഷ്ടാന്തം. സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹ​ത്തോ​ടെ​യുള്ള അവന്റെ ഭക്തി​ക്രി​യകൾ സൂക്ഷ്‌മ​മാ​യി പഠിക്കു​ന്ന​തി​നു ബൈബിൾ നമ്മെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നു: “ആകയാൽ നാമും സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ഇത്ര വലി​യൊ​രു സമൂഹം നമുക്കു ചുറ്റും നിൽക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു സകല ഭാരവും മുറുകെ പറ്റുന്ന പാപവും വിട്ടു നമുക്കു മുമ്പിൽ വെച്ചി​രി​ക്കുന്ന ഓട്ടം സ്ഥിരത​യോ​ടെ ഓടുക. വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ നായക​നും പൂർത്തി വരുത്തു​ന്ന​വ​നു​മായ യേശു​വി​നെ നോക്കുക; തന്റെ മുമ്പിൽ വെച്ചി​രുന്ന സന്തോഷം ഓർത്തു അവൻ അപമാനം അലക്ഷ്യ​മാ​ക്കി ക്രൂശി​നെ സഹിക്ക​യും ദൈവ​സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തി​ന്റെ വലത്തു​ഭാ​ഗത്തു ഇരിക്ക​യും ചെയ്‌തു. നിങ്ങളു​ടെ ഉള്ളിൽ ക്ഷീണിച്ചു മടുക്കാ​തി​രി​പ്പാൻ പാപി​ക​ളാൽത​നി​ക്കു നേരിട്ട ഇങ്ങനെ​യുള്ള വിരോ​ധം സഹിച്ച​വനെ ധ്യാനി​ച്ചു​കൊൾവിൻ.”—എബ്രായർ 12:1-3.

ജീവനു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള ഓട്ടം ഒരു ദീർഘ​ദൂര ഓട്ടമാണ്‌, ഹ്രസ്വ​ദൂര ഓട്ടമല്ല. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു നമുക്കു ക്രിസ്‌തു​സ​മാന സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം ആവശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌. ഓടു​ന്ന​തി​നി​ട​യിൽ അധിക​സ​മ​യ​വും ലക്ഷ്യം അല്ലെങ്കിൽ ഫിനി​ഷിങ്‌ ലൈൻ, ദൃശ്യ​മാ​യെന്നു വരില്ല. ശ്രമക​ര​മായ ഗതിയി​ലു​ട​നീ​ളം ആ ലക്ഷ്യം മനസ്സാ എത്തിപ്പി​ടി​ക്കാൻ കഴി​യേ​ണ്ട​തിന്‌ അതു നമ്മുടെ മനക്കണ്ണു​ക​ളിൽ വ്യക്തമാ​യി​രി​ക്കണം. അത്തര​മൊ​രു മനോ​ദൃ​ശ്യം, “തന്റെ മുമ്പിൽ വെച്ചി​രുന്ന സന്തോഷം,” യേശു​വി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ഈ സന്തോ​ഷ​ത്തിൽ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കളെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം എന്താണ്‌ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നത്‌? ചുരുക്കം ചിലർക്കു സ്വർഗ​ത്തിൽ അമർത്ത്യ ജീവനും അനേകർക്കു ഭൂമി​യി​ലെ പറുദീ​സ​യിൽ നിത്യ​ജീ​വ​നും എന്നതാണ്‌ ഒരു സംഗതി. മറ്റൊന്ന്‌, ഒരുവൻ യഹോ​വ​യു​ടെ ഹൃദയത്തെ സന്തോ​ഷി​പ്പി​ച്ചു​വെ​ന്നും ദൈവ​നാ​മ​ത്തി​ന്റെ വിശു​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ത്തി​നാ​യി തന്റെ ഭാഗം നിവർത്തി​ച്ചു​വെ​ന്നു​മുള്ള ആത്മസം​തൃ​പ്‌തി​യാണ്‌.—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 27:11; യോഹ​ന്നാൻ 17:4.

യഹോ​വ​യു​മാ​യി ഉറ്റ, ആനന്ദദാ​യ​ക​മായ ബന്ധം ആസ്വദി​ക്കു​ന്ന​തും ഈ സന്തോ​ഷ​ത്തിൽ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. (സങ്കീർത്തനം 40:8; യോഹ​ന്നാൻ 4:34) അത്തര​മൊ​രു ബന്ധം ഉത്തേജനം പകരു​ന്ന​തും ജീവൻ നിലനിർത്തു​ന്ന​തും തളർന്നു പിൻമാ​റാ​തെ സഹിഷ്‌ണു​ത​യോ​ടെ ഓടു​ന്ന​തിന്‌ ഒരുവനെ ബലപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തു​മാണ്‌. കൂടാതെ, തന്റെ ദാസൻമാ​രു​ടെ​മേൽ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വു പകർന്നു​കൊ​ണ്ടു യഹോവ ആ ബന്ധത്തെ അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നു, അതു സന്തോ​ഷ​ത്തി​ലും സന്തോ​ഷ​ജ​ന​ക​മായ പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​ലും കലാശി​ക്കു​ന്നു.—റോമർ 12:11; ഗലാത്യർ 5:22.

ഇയ്യോ​ബി​ന്റെ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹ​ത്തോ​ടെ​യുള്ള വിശ്വാ​സ​ത്തെ​പ്പറ്റി പരിചി​ന്തി​ക്കു​ന്നതു പ്രയോ​ജ​ന​പ്ര​ദ​മാ​യി​രി​ക്കും. അവൻ അപൂർണ​നാ​യി​രു​ന്നു, തന്റെ സാഹച​ര്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പരിമി​ത​മായ അറിവേ അവനു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു​താ​നും. തൻമൂലം ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അവൻ സ്വയം നീതീ​ക​രി​ക്കുന്ന മനോ​നില പ്രകട​മാ​ക്കു​ക​യും നിരാ​ശ​യി​ലാ​ണ്ടു​പോ​കു​ക​യും ചെയ്‌തു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, അവൻ യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള നിർമലത പാലി​ക്കു​ന്ന​തി​നും അവനെ ഒരിക്ക​ലും ഉപേക്ഷി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ദൃഢമായ തീരു​മാ​ന​മെ​ടു​ത്തു. (ഇയ്യോബ്‌ 1:20-22; 2:9, 10; 27:2-6) സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹ​ത്തോ​ടെ​യുള്ള ഭക്തി കാരണം ആത്മീയ​വും ഭൗതി​ക​വു​മായ അനു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം നിത്യ​ജീ​വന്റെ പ്രത്യാ​ശ​യും നൽകി​ക്കൊ​ണ്ടു യഹോവ ഇയ്യോ​ബി​നു പ്രതി​ഫലം നൽകി. (ഇയ്യോബ്‌ 42:10-17; യാക്കോബ്‌ 5:10, 11) ഇയ്യോ​ബി​നെ​പ്പോ​ലെ നാമും ഇപ്പോ​ഴത്തെ നമ്മുടെ ജീവി​ത​ത്തിൽ ധാരാളം കഷ്ടനഷ്ടങ്ങൾ അനുഭ​വി​ച്ചെ​ന്നു​വ​രാം. എന്നാൽ നമ്മുടെ വിശ്വ​സ്‌ത​ത​യോ​ടെ​യുള്ള സഹിഷ്‌ണു​ത​യു​ടെ​മേൽ യഹോ​വ​യു​ടെ അനു​ഗ്ര​ഹ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​മെന്നു നമുക്ക്‌ ഉറപ്പു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയും.—എബ്രായർ 6:10-12.

ആധുനിക നാളു​ക​ളിൽ, യഹോ​വ​യു​ടെ ഹിതം ചെയ്യു​ന്ന​തിന്‌ ഒരു കൂട്ടമെന്ന നിലയിൽ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ ക്രിസ്‌തീയ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം പ്രകടി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, അവരുടെ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹ​ത്തോ​ടെ​യുള്ള, വീടു​തോ​റു​മുള്ള വേലയും മറ്റു പരസ്യ പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യും നിമിത്തം അവരും അവരുടെ വേലയും ലോക​വ്യാ​പ​ക​മായ ശ്രദ്ധ പിടി​ച്ചു​പ​റ്റി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. എതിർപ്പും പീഡന​വും ഗണ്യമാ​ക്കാ​തെ സുവാർത്ത പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള അവരുടെ തീക്ഷ്‌ണത സംബന്ധി​ച്ചു മാധ്യ​മങ്ങൾ ധാരാളം പരാമർശങ്ങൾ നടത്തി​യി​ട്ടുണ്ട്‌. അവയി​ലൊ​ന്നു തമാശാ​രൂ​പ​ത്തിൽ ഇങ്ങനെ​യൊ​രു വാചകം പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചു, “യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ കണ്ണിൽപ്പെ​ടാ​തെ ആർക്കും രക്ഷപെ​ടാ​നാ​വില്ല.”—മത്തായി 5:16.

ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ വർധിച്ച ഫലം പ്രദാ​നം​ചെ​യ്‌തു​കൊ​ണ്ടു യഹോവ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ സ്ഥിരത​യോ​ടെ​യുള്ള ശ്രമത്തെ അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇറ്റലി​യി​ലെ പ്രഗത്ഭ​രാ​യി​രുന്ന ചില സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ അനുഭവം പരിചി​ന്തി​ക്കുക. 1960-കളിൽ നടന്ന സംഭവ​മാണ്‌. അന്നവിടെ 5,30,00,000 ആളുക​ളു​ടെ​യി​ട​യിൽ പ്രസം​ഗ​വേല നടത്താൻ ഏതാണ്ടു 10,000 സാക്ഷി​ക​ളാണ്‌ ഉണ്ടായി​രു​ന്നത്‌. 6,000 നിവാ​സി​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ഒരു പട്ടണത്തിൽ ഒറ്റ സാക്ഷി​പോ​ലും ഇല്ലായി​രു​ന്നു​താ​നും. അവിടം സന്ദർശിച്ച സഹോ​ദ​രൻമാർക്കു പ്രതി​കൂല പ്രതി​ക​ര​ണ​മാ​ണു ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ ലഭിച്ചത്‌.

സഹോ​ദ​രൻമാർ അവിടെ പ്രസം​ഗി​ക്കാൻ പോകു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം പട്ടണത്തി​ലെ സ്‌ത്രീ​ക​ളിൽ അനേക​രും പുരു​ഷ​ന്മാർപോ​ലും ആൺകു​ട്ടി​കളെ വിളി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി സാക്ഷി​കൾക്കു​നേരേ കൂക്കി​വി​ളി​ക്കു​ക​യും ബഹളം വയ്‌ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌ അവരെ പിന്തു​ട​രാൻ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ ആ പട്ടണം​വി​ട്ടു മറ്റൊ​ന്നി​ലേക്കു പോകാൻ സഹോ​ദ​രൻമാർ നിർബ​ന്ധി​ത​രാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ പട്ടണത്തി​ലെ സകല നിവാ​സി​കൾക്കും ചുരു​ങ്ങി​യത്‌ ഒരു പ്രാവ​ശ്യ​മെ​ങ്കി​ലും സാക്ഷ്യം നൽകു​ന്ന​തി​നുള്ള ശ്രമത്തിൽ സഹോ​ദ​രങ്ങൾ ശക്തമായ മഴയുള്ള ദിവസ​ങ്ങ​ളിൽമാ​ത്രം, പയ്യൻമാ​രു​ടെ ശല്യമു​ണ്ടാ​വു​ക​യി​ല്ലെന്ന പ്രതീ​ക്ഷ​യിൽ, പ്രസം​ഗ​വേല ചെയ്യാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. പ്രസാ​ധ​കരെ ശല്യം ചെയ്യു​ന്ന​തി​നു മാത്ര​മാ​യി മഴ നനയാൻ പട്ടണത്തി​ലു​ള്ള​വർക്കു മനസ്സി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നത്‌ അവർ ശ്രദ്ധിച്ചു. ഈ വിധത്തിൽ ഒരു നല്ല സാക്ഷ്യം നൽക​പ്പെട്ടു. താത്‌പ​ര്യ​ക്കാ​രായ ആളുകളെ കണ്ടെത്തി. പുതിയ ബൈബി​ള​ധ്യ​യ​നങ്ങൾ തുടങ്ങി. തത്‌ഫ​ല​മാ​യി, ആ ചെറിയ പട്ടണത്തിൽ പുരോ​ഗതി പ്രാപി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന ഒരു സഭ സ്ഥാപി​ച്ചു​വെന്നു മാത്രമല്ല വെയി​ലുള്ള ദിവസ​ങ്ങ​ളിൽപ്പോ​ലും പ്രസം​ഗ​വേല നടത്താൻ തുടങ്ങി. ആ സ്ഥലത്തും മുഴു ഇറ്റലി​യി​ലും സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹത്തെ യഹോവ തുടർച്ച​യാ​യി അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ക​യാണ്‌. ഇന്നി​പ്പോൾ ആ രാജ്യത്ത്‌ 2,00,000 യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ ഉണ്ട്‌.

ശരിയാ​യ​തു ചെയ്യു​ന്ന​തിൽ സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹം കാണി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ പ്രതി​ഫ​ലങ്ങൾ വളരെ​യ​ധി​ക​മാണ്‌. ദൈവ​ത്മാ​വി​ന്റെ ശക്തിയാൽ മനുഷ്യ​ച​രി​ത്ര​ത്തിൽ അഭൂത​പൂർവ​മായ വേല, അതായത്‌, ദശലക്ഷ​ക്ക​ണ​ക്കിന്‌ ആളുക​ളോട്‌ വീട്ടു​വാ​തിൽക്ക​ലും അല്ലാ​തെ​യും രാജ്യ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യുള്ള സുവാർത്ത പ്രസം​ഗി​ക്കുന്ന വേല, നിർവ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തി​നു യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​കൾക്കു കഴിഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. (സെഖര്യാ​വു 4:6) യഹോ​വ​യു​ടെ ഭൗമിക സ്ഥാപന​ത്തി​ന്റെ അത്ഭുത​ക​ര​മായ വളർച്ച​യി​ലും ഓജസി​ലും ബൈബിൾ പ്രവച​നങ്ങൾ നിവൃ​ത്തി​യേ​റി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി അവർ സസന്തോ​ഷം മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. (യെശയ്യാ​വു 54:2; 60:22) അവർ ദൈവ​മു​മ്പാ​കെ ശുദ്ധമായ മനസ്സാക്ഷി കാത്തു​സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു, നിത്യ​ജീ​വന്റെ പ്രത്യാ​ശ​യിൽ ആനന്ദം​കൊ​ള്ളു​ന്നു. സർവോ​പരി, അവർ സ്രഷ്ടാ​വായ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​വു​മാ​യി ഉറ്റ ബന്ധം ആസ്വദി​ക്കു​ന്നു.—സങ്കീർത്തനം 11:7.

[25-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

യേശു ഈ ഗ്രീക്കു​കാ​രി​യു​ടെ താഴ്‌മ​യോ​ടെ​യുള്ള സ്ഥിരോ​ത്സാ​ഹ​ത്തി​നു പ്രതി​ഫലം നൽകി

26-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഇന്നു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ മുമ്പാ​കെ​യുള്ള പ്രത്യാ​ശ​യിൽ പറുദീ​സ​യി​ലെ ജീവി​ത​വും ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു