പുകയുന്ന ഒരു തിരി നിങ്ങൾ കെടു​ത്തി​ക്ക​ള​യു​മോ?

യേശു​ക്രി​സ്‌തു സകല തരത്തി​ലു​മുള്ള ആളുക​ളോ​ടു ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ സുവാർത്ത പ്രഖ്യാ​പി​ച്ചു. അവരി​ല​നേ​ക​രും പീഡി​ത​രും നിരു​ത്സാ​ഹി​ത​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ യേശു അവർക്ക്‌ ഹൃദയ​സ്‌പർശി​യായ ഒരു സന്ദേശം നൽകി. കഷ്ടപ്പെ​ടു​ന്ന​വ​രോട്‌ അവന്‌ അനുക​മ്പ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

യെശയ്യാവ്‌ രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ ഒരു പ്രവച​ന​ത്തി​ലേക്കു ശ്രദ്ധ ക്ഷണിച്ചു​കൊ​ണ്ടു സുവി​ശേഷ എഴുത്തു​കാ​ര​നായ മത്തായി യേശു​വി​ന്റെ അനുകമ്പ പ്രദീ​പ്‌ത​മാ​ക്കി. ക്രിസ്‌തു​വിൽ നിറ​വേ​റിയ വാക്കുകൾ ഉദ്ധരി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു മത്തായി ഇങ്ങനെ എഴുതി: “ചതഞ്ഞ ഓട [“ഈറൽ,” NW] അവൻ ഒടിച്ചു​ക​ള​ക​യില്ല; പുകയുന്ന തിരി കെടു​ത്തു​ക​യില്ല; അവൻ ന്യായ​വി​ധി ജയത്തോ​ളം നടത്തും.” (മത്തായി 12:20; യെശയ്യാ​വു 42:3) ഈ വാക്കു​ക​ളു​ടെ അർഥ​മെ​ന്താണ്‌, യേശു എങ്ങനെ​യാണ്‌ ഈ പ്രവചനം നിവർത്തി​ച്ചത്‌?

പ്രവച​ന​ത്തി​ലേ​ക്കൊ​രു എത്തി​നോ​ട്ടം

സാധാ​ര​ണ​മാ​യി ചതുപ്പു​നി​ല​ത്താണ്‌ ഈറൽ വളരു​ന്നത്‌. ആ ചെടി ബലമു​ള്ള​തോ ഈടു​ള്ള​തോ അല്ല. “ചതഞ്ഞ ഈറൽ” തീർച്ച​യാ​യും ദുർബ​ല​മാ​യി​രി​ക്കും. തന്മൂലം അതു ശബത്തിൽ യേശു സുഖ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ വരണ്ട കയ്യുള്ള മനുഷ്യ​നെ​പ്പോ​ലെ പീഡി​ത​രെ​യോ കഷ്ടപ്പെ​ടു​ന്ന​വ​രെ​യോ പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്യു​ന്ന​താ​യി തോന്നു​ന്നു. (മത്തായി 12:10-14) എന്നാൽ വിളക്കു​തി​രി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള പ്രാവ​ച​നിക പരാമർശം സംബന്ധി​ച്ചെന്ത്‌?

പൊ.യു. (പൊതു​യു​ഗം) ഒന്നാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ലെ ഒരു സാധാരണ കുടും​ബ​ത്തി​ലെ വിളക്ക്‌, വളഞ്ഞപി​ടി​യുള്ള കുടം​പോ​ലുള്ള ഒരു മൺപാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. വിളക്കിൽ മിക്ക​പ്പോ​ഴും നിറയെ ഒലിവെണ്ണ ഉണ്ടാകു​മാ​യി​രു​ന്നു. തിരി കത്തിച്ചു നിർത്തു​ന്ന​തി​നു ചണനാ​രു​കൊ​ണ്ടു​ണ്ടാ​ക്കിയ തിരി കേശി​കാ​ക​കർഷ​ണം​മൂ​ലം (capillary attraction) എണ്ണ മുകളി​ലേക്കു വലി​ച്ചെ​ടു​ക്കും. ‘പുകയുന്ന തിരി’ തീർച്ച​യാ​യും അണയാ​റായ ഒന്നായി​രി​ക്കും.

ആലങ്കാ​രി​ക അർഥത്തിൽ, ചതഞ്ഞ ഈറൽപോ​ലെ വളഞ്ഞ, തള്ളപ്പെട്ട അനേക​രോ​ടും യേശു തന്റെ ആശ്വാ​സ​പ്ര​ദ​മായ സന്ദേശം പ്രഘോ​ഷി​ച്ചു. ഇത്തരക്കാർ അണയാ​റായ ഒരു തിരി​പോ​ലെ​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. കാരണം അവരുടെ ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ അവസാന തീക്കണ​വും അണയാ​റാ​യി​രു​ന്നു. അവർ തീർച്ച​യാ​യും പീഡി​ത​രും നിരു​ത്സാ​ഹി​ത​രും ആയിരു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, യേശു ഒരു ആലങ്കാ​രിക ഈറൽ ചതച്ചില്ല, പ്രതീ​കാ​ത്മ​ക​മാ​യി പുകയുന്ന തിരി കെടു​ത്തി​യ​തു​മില്ല. അവന്റെ സ്‌നേ​ഹ​നിർഭ​ര​വും മൃദു​ല​വും അനുക​മ്പാ​പൂർണ​വു​മായ വാക്കുകൾ കഷ്ടപ്പെ​ടുന്ന ആളുകളെ കൂടുതൽ നിരു​ത്സാ​ഹി​ത​രോ വിഷാ​ദ​മ​ഗ്ന​രോ ആക്കിയില്ല. മറിച്ച്‌, അവന്റെ അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളും പെരു​മാ​റ്റ​രീ​തി​യും തീർച്ച​യാ​യും ഉണർവേ​കുന്ന ഫലമു​ള​വാ​ക്കി.—മത്തായി 11:28-30.

ഇന്നും അനേകർക്ക്‌ അനുക​മ്പ​യും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​വും ആവശ്യ​മാണ്‌. കാരണം അവർ മനസ്സു​മ​ടു​പ്പി​ക്കുന്ന പ്രശ്‌ന​ങ്ങളെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. യഹോ​വ​യു​ടെ സേവകർപോ​ലും എല്ലായ്‌പോ​ഴും ശക്തി​ഗോ​പു​ര​ങ്ങളല്ല. ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ചിലർ പുകയുന്ന തിരിക്കു സമാന​മാണ്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ, തീ ഊതി​ക്ക​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​മേ​കു​ന്നവർ ആയിരി​ക്കണം, അങ്ങനെ അന്യോ​ന്യം ബലപ്പെ​ടു​ത്തണം.—ലൂക്കൊസ്‌ 22:32; പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 11:23.

ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ എന്നനി​ല​യിൽ നാം കെട്ടു​പ​ണി​ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​രാ​യി​രി​ക്കണം. ആത്മീയ സഹായം തേടുന്ന ആരെയും ദുർബ​ല​പ്പെ​ടു​ത്താൻ നാം മനപ്പൂർവം ശ്രമി​ക്കു​ക​യില്ല. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ മറ്റുള്ള​വരെ ബലപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തിൽ നാം യേശു​വി​ന്റെ മാതൃക പിൻപ​റ്റാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു. (എബ്രായർ 12:1-3; 1 പത്രൊസ്‌ 2:21) പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തി​നു​വേണ്ടി നമ്മി​ലേക്കു നോക്കു​ന്ന​വരെ നാം മനസ്സറി​യാ​തെ തകർത്തു​ക​ള​ഞ്ഞേ​ക്കാ​മെന്ന വസ്‌തുത, മറ്റുള്ള​വ​രു​മാ​യുള്ള നമ്മുടെ പെരു​മാ​റ്റം സംബന്ധി​ച്ചു ഗൗരവ​മായ ചിന്ത നൽകു​ന്ന​തി​നു നല്ല കാരണ​മാണ്‌. ‘പുകയുന്ന ഒരു തിരി കെടു​ത്താൻ’ നാം തീർച്ച​യാ​യും ആഗ്രഹി​ക്കു​ക​യില്ല. ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​പ​ര​മായ ഏതു മാർഗ​ദർശ​ന​ങ്ങൾക്കു നമ്മെ സഹായി​ക്കാ​നാ​വും?

വിമർശ​ന​ത്തി​ന്റെ ഭവിഷ്യ​ത്തു​കൾ

ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി ‘വല്ല തെറ്റി​ലും അകപ്പെ​ട്ടു​പോ​യെ​ങ്കിൽ ആത്മീയ​രാ​യവർ അങ്ങനെ​യു​ള്ള​വനെ സൌമ്യ​ത​യു​ടെ ആത്മാവിൽ യഥാസ്ഥാ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തണം.’ (ഗലാത്യർ 6:1) എന്നിരു​ന്നാ​ലും, മറ്റുള്ള​വ​രി​ലുള്ള പോരാ​യ്‌മകൾ തിരഞ്ഞു​പി​ടി​ക്കു​ന്ന​തും അവരെ തിരു​ത്തു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി ഓരോ അവസര​വും മുത​ലെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തും ഉചിത​മാ​യി​രി​ക്കു​മോ? അഥവാ അവരുടെ ഇപ്പോ​ഴത്തെ ശ്രമങ്ങൾ മതിയാ​യതല്ല എന്ന അർഥത്തിൽ, ഒരുപക്ഷേ അവർക്കു കുറ്റ​ബോ​ധം തോന്നു​മാ​റു കൂടുതൽ മെച്ചമാ​യി ചെയ്യാൻ അവരെ ഉന്തിവി​ടു​ന്നതു ശരിയാ​യി​രി​ക്കു​മോ? യേശു അങ്ങനെ​യെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ചെയ്‌ത​താ​യി യാതൊ​രു തെളി​വു​മില്ല. മറ്റുള്ള​വരെ പുരോ​ഗ​മി​ക്കാൻ സഹായി​ക്കു​ക​യാ​ണു നമ്മുടെ ഉദ്ദേശ്യ​മെ​ങ്കി​ലും നിർദ​യ​മായ വിമർശ​ന​ത്തി​നു പാത്ര​മാ​കു​ന്ന​വർക്കു ബലവത്താ​യി എന്നതിനു പകരം ബലക്ഷയം സംഭവി​ച്ച​താ​യി​ട്ടാ​യി​രി​ക്കും അനുഭ​വ​പ്പെ​ടുക. കെട്ടു​പ​ണി​ചെ​യ്യുന്ന വിമർശ​നം​പോ​ലും അമിത​മാ​യാൽ തികച്ചും നിരു​ത്സാ​ഹ​ജ​ന​ക​മാ​യേ​ക്കാം. ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​യു​ടെ ആത്മാർഥ​മായ, അത്യുത്തമ ശ്രമങ്ങൾക്കു വെറും അംഗീ​കാ​ര​മി​ല്ലായ്‌മ മാത്ര​മാ​ണു ഫലമെ​ങ്കിൽ, ‘ശ്രമി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ എന്താ നേട്ടം?’ എന്നു പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ അയാൾ എല്ലാം ഇട്ടെറി​ഞ്ഞെ​ന്നു​വ​രാം. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ അയാൾ എല്ലാ ശ്രമവും വെടി​ഞ്ഞെ​ന്നു​വ​രാം.

തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​പ​ര​മായ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം നൽകു​ന്നതു പ്രധാ​ന​മാ​ണെ​ന്നു​വ​രി​കി​ലും അതു നിയമിത മൂപ്പന്മാ​രു​ടെ​യോ സഭയിലെ മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ​യോ സ്വഭാ​വ​മാ​യി മാറരുത്‌. ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം നൽകലും സ്വീക​രി​ക്ക​ലു​മല്ല ക്രിസ്‌തീയ യോഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്രഥമ ഉദ്ദേശ്യം. മറിച്ച്‌, നാം ക്രമമാ​യി ഒരുമി​ച്ചു​കൂ​ടു​ന്നതു പരസ്‌പരം കെട്ടു​പ​ണി​ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നും പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മാണ്‌. തന്മൂലം സകലർക്കും തങ്ങളുടെ സഹവാ​സ​വും ദൈവ​ത്തോ​ടുള്ള തങ്ങളുടെ വിശു​ദ്ധ​സേ​വ​ന​വും ആസ്വദി​ക്കു​ന്ന​തി​നു കഴിയും. (റോമർ 1:11, 12; എബ്രായർ 10:24, 25) ഗുരു​ത​ര​മായ ഒരു തെറ്റും അപൂർണ​ത​യു​ടെ ഫലമായ, അവഗണി​ച്ചു​ക​ള​യാ​വുന്ന ഒരു തെറ്റും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാ​സം നാം തിരി​ച്ച​റി​യു​ന്നത്‌ എത്ര ജ്ഞാനപൂർവ​ക​വും സ്‌നേ​ഹ​നിർഭ​ര​വു​മാണ്‌!—സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 3:1, 7; കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 3:13.

ആളുകൾ വിമർശ​ന​ത്തോ​ടു പ്രതി​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ വേഗത്തിൽ പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തോ​ടു പ്രതി​ക​രി​ക്കും. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, അനുചി​ത​മാ​യി വിമർശി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു​വെന്നു വ്യക്തി​കൾക്കു തോന്നു​മ്പോൾ അവർ വിമർശ​നാ​ത്മക പെരു​മാ​റ്റത്തെ കുറേ​ക്കൂ​ടി മുറു​കെ​പ്പി​ടി​ച്ചെ​ന്നു​വ​രാം! എന്നാൽ അവരെ ന്യായ​മാ​യി അനു​മോ​ദി​ക്കു​മ്പോൾ അവർ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​ത​രാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യും പുരോ​ഗ​മി​ക്കാൻ പ്രേരി​ത​രാ​വു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 12:18) തന്മൂലം, യേശു​വി​നെ​പ്പോ​ലെ നമുക്കും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​മേ​കു​ന്ന​വ​രാ​യി​രി​ക്കാം, ഒരിക്ക​ലും ‘പുകയുന്ന തിരി കെടുത്താ’തെയു​മി​രി​ക്കാം.

താരത​മ്യം ചെയ്യു​ന്നതു സംബന്ധി​ച്ചെന്ത്‌?

മറ്റു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ നല്ല അനുഭ​വങ്ങൾ കേൾക്കു​ന്നതു വളരെ പ്രചോ​ദ​നാ​ത്മ​ക​മാ​യി​രി​ക്കാ​വുന്ന​താണ്‌. രാജ്യ​സ​ന്ദേശം പ്രസം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തിൽ തന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാർക്കു​ണ്ടായ വിജയ​ത്തെ​പ്പറ്റി കേട്ട​പ്പോൾ യേശു​ത​ന്നെ​യും ആനന്ദഭ​രി​ത​നാ​യി. (ലൂക്കൊസ്‌ 10:17-21) സമാന​മാ​യി, വിശ്വാ​സ​ത്തി​ലുള്ള മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ വിജയം, നല്ല മാതൃക, നിർമലത എന്നിവ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു കേൾക്കു​മ്പോൾ നാം പ്രോ​ത്സാ​ഹി​ത​രാ​കു​ന്നു. നമ്മുടെ ക്രിസ്‌തീയ ഗതി മുറു​കെ​പ്പി​ടി​ക്കു​ന്ന​തി​നു കൂടുതൽ നിശ്ചയ​ദാർഢ്യം തോന്നു​ക​യും ചെയ്യും.

എന്നാൽ, ‘നിങ്ങൾ ഈ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ അത്രയും വരുക​യില്ല, നിങ്ങൾ ചെയ്യു​ന്ന​തി​ലും എത്രയോ അധികം ചെയ്യേ​ണ്ട​താണ്‌’ എന്നു തോന്നുന്ന രീതി​യിൽ ഒരു റിപ്പോർട്ട്‌ അവതരി​പ്പി​ച്ചാ​ലോ? കേൾവി​ക്കാ​രൻ ഊർജ​സ്വ​ല​മായ ഒരു പുരോ​ഗ​മ​ന​പ​രി​പാ​ടി ആവിഷ്‌ക​രി​ക്കാൻ ഇടയു​ണ്ടോ? അയാൾ നിരു​ത്സാ​ഹി​ത​നാ​യി തളർന്നു പിന്മാ​റാ​നാ​ണു സാധ്യത. പ്രത്യേ​കി​ച്ചും അടിക്കടി താരത​മ്യം ചെയ്യു​ക​യോ അപ്രകാ​രം അർഥമാ​ക്കു​ക​യോ ചെയ്യു​ന്നെ​ങ്കിൽ. ഇത്‌ ഏറെക്കു​റെ ഒരു പിതാവ്‌ തന്റെ കുട്ടി​യോട്‌, ‘നിനക്കു നിന്റെ സഹോ​ദ​ര​നെ​പ്പോ​ലെ ആയാ​ലെന്താ?’ എന്നു ചോദി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലി​രി​ക്കും. അത്തര​മൊ​ര​ഭി​പ്രാ​യം വിദ്വേ​ഷ​ത്തി​നും നിരു​ത്സാ​ഹ​ത്തി​നും ഇടവരു​ത്തി​യേ​ക്കാം. അല്ലാതെ മെച്ചപ്പെട്ട ഒരു പെരു​മാ​റ്റം വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കാ​നുള്ള പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​മാ​യി​രി​ക്കില്ല. താരത​മ്യം ചെയ്യൽ മുതിർന്ന​വ​രി​ലും സമാന​മായ ഫലം ചെയ്‌തേ​ക്കാം. താരത​മ്യം ചെയ്യ​പ്പെ​ട്ട​വ​രോട്‌ അവർക്ക്‌ ഒരുതരം വെറു​പ്പു​തോ​ന്നാൻ പോലും അത്‌ ഇടയാ​ക്കി​യേ​ക്കാം.

ദൈവ​സേ​വ​ന​ത്തിൽ സകലരും ഒരേ അളവിൽ ചെയ്യണ​മെന്നു നമുക്കു പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാ​നാ​വില്ല. യേശു​വി​ന്റെ ഉപമക​ളി​ലൊ​ന്നിൽ ഒരു യജമാനൻ തന്റെ ദാസന്മാർക്ക്‌ ഒന്ന്‌, രണ്ട്‌, അഞ്ച്‌ എന്നിങ്ങനെ വെള്ളി താലന്തു​കൾ നൽകി. ഇത്‌ “ഓരോ​രു​ത്തന്നു അവനവന്റെ പ്രാപ്‌തി​പോ​ലെ”യാണു കൊടു​ത്തത്‌. ജ്ഞാനപൂർവം തൊഴിൽചെ​യ്‌തു തങ്ങളുടെ താലന്തു​കൾ വർധി​പ്പിച്ച രണ്ടു ദാസന്മാർ, അവരുടെ വേല വ്യത്യസ്‌ത ഫലമാണ്‌ ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ച്ച​തെ​ങ്കിൽപ്പോ​ലും, വിശ്വ​സ്‌ത​രാ​യി​രുന്ന കാരണ​ത്താൽ അനു​മോ​ദി​ക്ക​പ്പെട്ടു.—മത്തായി 25:14-30.

“ഓരോ​രു​ത്തൻ താന്താന്റെ പ്രവൃത്തി ശോധന ചെയ്യട്ടെ; എന്നാൽ അവൻ തന്റെ പ്രശംസ മറ്റൊ​രു​ത്തനെ കാണി​ക്കാ​തെ തന്നിൽ തന്നേ അടക്കി വെക്കും” എന്നു പൗലോസ്‌ അപ്പോ​സ്‌തലൻ എഴുതി​യത്‌ ഉചിത​മാണ്‌. (ഗലാത്യർ 6:4) അങ്ങനെ, മറ്റുള്ള​വർക്കു വാസ്‌ത​വ​മാ​യും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു നിഷേ​ധാ​ത്മ​ക​മായ താരത​മ്യം ചെയ്യൽ നാം ഒഴിവാ​ക്കണം.

കെട്ടു​പ​ണി​ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നുള്ള ചില വിധങ്ങൾ

നിരു​ത്സാ​ഹി​തരെ കെട്ടു​പ​ണി​ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നും ‘പുകയുന്ന തിരി കെടു​ത്തു​ന്നത്‌’ ഒഴിവാ​ക്കു​ന്ന​തി​നും നമുക്ക്‌ എന്തു ചെയ്യാ​നാ​വും? കൊള്ളാം, പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​മേ​കുക എന്നതു​കൊണ്ട്‌ ഉദ്ദേശി​ക്കു​ന്നത്‌ ഒരു പ്രത്യേക സൂത്ര​വാ​ക്യം പിൻപ​റ്റു​ക​യെന്നല്ല. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, നാം ബൈബിൾ തത്ത്വങ്ങൾ ബാധക​മാ​ക്കു​ന്ന​പക്ഷം നമ്മുടെ വാക്കുകൾ മറ്റുള്ള​വരെ കെട്ടു​പ​ണി​ചെ​യ്യാൻ ഇടയുണ്ട്‌. അവയിൽ ചിലത്‌ ഏവ?

താഴ്‌മ​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കുക. ‘ശാഠ്യ​ത്താ​ലോ ദുരഭി​മാ​ന​ത്താ​ലോ ഒന്നും ചെയ്യാ​തി​രി​ക്കാൻ’ ഫിലി​പ്പി​യർ 2:3-ൽ പൗലോസ്‌ നമ്മെ അനുശാ​സി​ച്ചു. പകരം, നാം താഴ്‌മ​യോ​ടെ സംസാ​രി​ക്കു​ക​യും പ്രവർത്തി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യണം. ‘താഴ്‌മ​യോ​ടെ മറ്റുള്ളവർ നമ്മെക്കാൾ ശ്രേഷ്‌ഠ​രാ​ണെന്നു നാം എണ്ണണം.’ നാം നമ്മെപ്പറ്റി യാതൊ​ന്നും ചിന്തി​ക്ക​രു​തെന്നു പൗലോസ്‌ പറഞ്ഞില്ല. എങ്കിലും, ഓരോ​രു​ത്ത​രും ഏതെങ്കി​ലും വിധത്തിൽ നമ്മെക്കാൾ ശ്രേഷ്‌ഠ​രാ​ണെന്നു നാം വിലമ​തി​ക്കണം. ഇവിടെ “ശ്രേഷ്‌ഠർ” എന്നു ഭാഷാ​ന്തരം ചെയ്‌തി​രി​ക്കുന്ന ഗ്രീക്കു പദം നിർദേ​ശി​ക്കു​ന്നത്‌ ഒരു മനുഷ്യൻ “തന്റെതന്നെ പദവി​ക​ളിൽനി​ന്നു കണ്ണുകൾ പറിക്കു​ക​യും തന്നെക്കാൾ ശ്രേഷ്‌ഠ​നാ​യി​രി​ക്കുന്ന മറ്റൊ​രു​വന്റെ ഗുണഗ​ണ​ങ്ങ​ളെ​പ്പറ്റി ആഴമായി പരിചി​ന്തി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന”തിനെ​യാണ്‌. (ജോൺ ആൽബർട്ട്‌ ബെംഗൾ എഴുതിയ പുതി​യ​നി​യമ പദ പഠനങ്ങൾ [ഇംഗ്ലീഷ്‌], വാല്യം 2, പേജ്‌ 432) അപ്രകാ​രം ചെയ്‌തു​കൊ​ണ്ടു മറ്റുള്ള​വരെ ശ്രേഷ്‌ഠ​രാ​യി എണ്ണു​ന്നെ​ങ്കിൽ നാം അവരോ​ടു താഴ്‌മ​യോ​ടെ പെരു​മാ​റും.

ആദരവു കാണി​ക്കുക. ദൈവത്തെ പ്രീതി​പ്പെ​ടു​ത്തുന്ന അഭികാ​മ്യ​രായ വ്യക്തി​ക​ളാ​യി അവരെ വീക്ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു സഹവി​ശ്വാ​സി​ക​ളിൽ വിശ്വാ​സ​മു​ണ്ടെന്ന്‌ ആത്മാർഥ​മായ ആശയ​പ്ര​ക​ട​ന​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ നമുക്കു വ്യക്തമാ​ക്കാം. എന്നാൽ അവർക്ക്‌ ആത്മീയ സഹായം വേണ​മെ​ന്നി​രി​ക്കട്ടെ. അപ്പോൾ നമുക്ക്‌ ആദരപൂർവം, മാന്യ​ത​യോ​ടെ അവർക്കു സഹായം പ്രദാ​നം​ചെ​യ്യാം. പൗലോസ്‌ കാര്യ​ങ്ങളെ ഇങ്ങനെ അവതരി​പ്പി​ച്ചു: “തമ്മിൽ . . . ബഹുമാ​നി​ക്കു​ന്ന​തിൽ അന്യോ​ന്യം മുന്നി​ട്ടു​കൊൾവിൻ.”—റോമർ 12:10.

ഒരു നല്ല ശ്രോ​താ​വാ​യി​രി​ക്കുക. നിരു​ത്സാ​ഹ​ജ​ന​ക​മായ പ്രശ്‌ന​ങ്ങളെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ച്ചേ​ക്കാ​വു​ന്ന​വരെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു നാം പ്രസം​ഗ​ക​രാ​യി​രി​ക്കാ​തെ നല്ല ശ്രോ​താ​ക്കൾ ആയിരി​ക്കണം, ഞൊടി​യി​ട​യിൽ, ഉപരി​പ്ല​വ​മായ നിർദേ​ശങ്ങൾ നൽകു​ന്ന​തി​നു​പ​കരം നിലവി​ലുള്ള ആവശ്യം നേരാം​വണ്ണം നിറ​വേ​റ്റുന്ന തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​പ​ര​മായ മാർഗ​നിർദേശം പ്രദാ​നം​ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നു നമുക്കു വേണ്ടത്ര സമയ​മെ​ടു​ക്കാം. എന്തു പറയണ​മെന്നു നമുക്കു തിട്ടമി​ല്ലെ​ങ്കിൽ മറ്റുള്ള​വരെ സാന്ത്വ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി സംസാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നും അവരെ ബലപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നും ബൈബിൾ ഗവേഷണം നമ്മെ സഹായി​ക്കും.

സ്‌നേ​ഹ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കുക. നാം പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്ന​വ​രോ​ടു നമുക്കു സ്‌നേഹം തോന്നണം. യഹോ​വ​യു​ടെ സഹദാ​സ​രു​ടെ കാര്യ​ത്തിൽ നമ്മുടെ സ്‌നേഹം അതു കേവലം അവരുടെ ഏറ്റവും മികച്ച ക്ഷേമത്തി​നു​വേണ്ടി പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും കവിഞ്ഞ​താ​യി​രി​ക്കണം. ആത്മാർഥ​മായ വികാരം അതിൽ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കണം. യഹോ​വ​യു​ടെ മുഴു ജനത്തോ​ടും നമുക്ക്‌ അത്തരം സ്‌നേ​ഹ​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ നമ്മുടെ വാക്കുകൾ അവർക്കു യഥാർഥ പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​മാ​യി ഉതകും. പുരോ​ഗ​മി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ട നിർദേ​ശങ്ങൾ നാം നൽകേ​ണ്ട​തു​ള്ള​പ്പോ​ഴും നമ്മുടെ ഉദ്ദേശ്യം കേവലം ഒരു വീക്ഷണ​ഗതി അവതരി​പ്പി​ക്കു​കയല്ല മറിച്ച്‌, സ്‌നേ​ഹ​പു​ര​സ്സ​ര​മായ സഹായം പ്രദാ​നം​ചെ​യ്യു​ക​യാ​കു​മ്പോൾ നാം പറയു​ന്നതു തെറ്റി​ദ്ധ​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നോ ദ്രോ​ഹ​ക​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നോ ഇടയില്ല. പൗലോസ്‌ യഥോ​ചി​ത​മാ​യി പറഞ്ഞതു​പോ​ലെ, ‘സ്‌നേഹം ആത്മീക​വർദ്ധന വരുത്തു​ന്നു.’—1 കൊരി​ന്ത്യർ 8:1; ഫിലി​പ്പി​യർ 2:4; 1 പത്രൊസ്‌ 1:22.

എല്ലായ്‌പോ​ഴും കെട്ടു​പ​ണി​ചെ​യ്യു​ന്നവർ ആയിരി​ക്കു​ക

ദുർഘടം പിടിച്ച ഈ “അന്ത്യകാ​ലത്തു” യഹോ​വ​യു​ടെ ജനം അനേക പീഡന​ങ്ങളെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. (2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 3:1-5) ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ തങ്ങളുടെ സഹിഷ്‌ണു​ത​യു​ടെ അതിർവ​ര​മ്പെന്നു തോന്നുന്ന അളവോ​ളം കാര്യങ്ങൾ അവർക്കു സഹി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​ട്ടുണ്ട്‌. നമ്മുടെ സഹാരാ​ധ​കർക്ക്‌, തങ്ങൾ അണയാൻ പോകുന്ന പുകയുന്ന തിരി​ക​ളാ​ണെന്നു തോന്നാൻ ഇടയാ​ക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ പറയു​ന്ന​തി​നോ ചെയ്യു​ന്ന​തി​നോ യഹോ​വ​യു​ടെ ദാസർ എന്നനി​ല​യിൽ നാം തീർച്ച​യാ​യും ആഗ്രഹി​ക്കു​ക​യില്ല.

അപ്പോൾപ്പി​ന്നെ, നാം അന്യോ​ന്യം പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നത്‌ എത്ര പ്രധാ​ന​മാണ്‌! നിരു​ത്സാ​ഹി​ത​രായ സഹാരാ​ധ​ക​രോ​ടു താഴ്‌മ​യു​ള്ള​വ​രും ആദരവു​ള്ള​വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു​കൊ​ണ്ടു കെട്ടു​പ​ണി​ചെ​യ്യു​ന്നവർ ആയിരി​ക്കാൻ നമുക്കു സകല ശ്രമവും ചെലു​ത്താം. അവർ നമ്മിൽ വിശ്വാ​സ​മർപ്പി​ച്ചു സംസാ​രി​ക്കു​മ്പോൾ നമുക്കു ശ്രദ്ധാ​പൂർവം ചെവി​ചാ​യ്‌ക്കാം. ദൈവ​വ​ച​ന​മായ ബൈബി​ളി​ലേക്കു ശ്രദ്ധ തിരി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവരെ സഹായി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ എല്ലായ്‌പോ​ഴും അവസരം തേടാം. സർവോ​പരി, നമുക്കു സ്‌നേഹം പ്രകട​മാ​ക്കാം. കാരണം യഹോ​വ​യു​ടെ പരിശു​ദ്ധാ​ത്മാ​വി​ന്റെ ഈ ഗുണം അന്യോ​ന്യം ബലപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നു നമ്മെ സഹായി​ക്കും. ‘പുകയുന്ന ഒരു തിരി കെടുത്തു’ന്ന രീതി​യിൽ നമുക്ക്‌ ഒരിക്ക​ലും സംസാ​രി​ക്കു​ക​യോ പ്രവർത്തി​ക്കു​ക​യോ ചെയ്യാ​തി​രി​ക്കാം.