മനസ്സാക്ഷി ഭാരമോ അതോ നേട്ടമോ?

‘മനസ്സാക്ഷി എന്നെ കുറ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു!’ നമ്മിൽ മിക്കവ​രും ഇടയ്‌ക്കി​ടെ മനസ്സാ​ക്ഷി​ക്കുത്ത്‌ അനുഭ​വി​ക്കു​ന്നു. അത്തരം വികാ​രങ്ങൾ വെറും മാനസിക അസ്വാ​സ്ഥ്യം​മു​തൽ തീവ്ര​മായ മനോ​വേ​ദ​ന​വ​രെ​യാ​കാം. കലുഷി​ത​മായ ഒരു മനസ്സാക്ഷി വിഷാ​ദ​ത്തി​നോ ആഴമായ പരാജ​യ​ബോ​ധ​ത്തി​നോ പോലും വഴിമ​രു​ന്നി​ട്ടേ​ക്കാം.

അതു​കൊണ്ട്‌, പ്രസ്‌തുത വീക്ഷണ​ത്തിൽ, മനസ്സാക്ഷി ഒരു ഭാരമല്ലേ? അങ്ങനെ​യാ​ണെന്നു ചിലർ വിചാ​രി​ച്ചേ​ക്കാം. മുൻത​ല​മു​റ​ക​ളി​ലെ ചിന്തകൻമാർ മിക്ക​പ്പോ​ഴും മനസ്സാ​ക്ഷി​യെ സഹജമായ, ജന്മസി​ദ്ധ​മായ ഒരു കഴിവാ​യി വീക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു. അതു ദൈവം​തന്നെ നേരിട്ടു നൽകിയ ഒരു ധാർമിക വഴികാ​ട്ടി​യാ​ണെന്ന്‌ അനേകർ വിചാ​രി​ച്ചു. അങ്ങനെ മനസ്സാക്ഷി, “മനുഷ്യ​നി​ലെ ദൈവ​സാ​ന്നി​ധ്യം,” “നമ്മുടെ യഥാർഥ സ്വഭാവം,” “ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ശബ്ദം” എന്നൊക്കെ വിളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.

എന്നാൽ, മനസ്സാ​ക്ഷി​യെ​ന്നത്‌ പ്രധാ​ന​മാ​യും ആർജി​ച്ചെ​ടുത്ത ഒരു കഴിവാ​ണെന്ന്‌, മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ​യും സമൂഹ​ത്തി​ന്റെ​യും സ്വാധീ​ന​ഫ​ല​മാ​ണെന്ന്‌ തറപ്പി​ച്ചു​പ​റ​യുന്ന രീതി കഴിഞ്ഞ ഏതാനും വർഷങ്ങ​ളാ​യി സാധാ​ര​ണ​മാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌, അനഭി​കാ​മ്യ സ്വഭാ​വ​ത്തിൽനിന്ന്‌ ഒഴിഞ്ഞി​രി​ക്കാൻ ഒരു കുട്ടി പഠിക്കു​ന്നത്‌ മുഖ്യ​മാ​യും ശിക്ഷാ​ഭ​യ​ത്തിൽനി​ന്നാ​ണെന്നു ചില മനശ്ശാ​സ്‌ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാർ വാദി​ക്കു​ന്നു. മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ വ്യക്തിഗത മൂല്യ​ങ്ങ​ളും വിശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളും കേവലം ആർജി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​യാണ്‌ നാം മനസ്സാ​ക്ഷി​യെന്ന്‌ വിളി​ക്കു​ന്ന​തെന്ന്‌ അവർ വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു. മൂല്യ​ങ്ങ​ളും നിലവാ​ര​ങ്ങ​ളും പകരു​ന്ന​തിൽ സമൂഹം പൊതു​വിൽ വഹിക്കുന്ന പങ്കി​ലേക്കു മറ്റുള്ളവർ വിരൽചൂ​ണ്ടു​ന്നു. ചെയ്യാൻ നാം ആഗ്രഹി​ക്കുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളും ചെയ്യാൻ ഒരു മർദക സമൂഹം നമ്മോ​ടാ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ടുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളും തമ്മിലുള്ള വെറു​മൊ​രു പോരാ​ട്ട​മാ​യി ചിലർ മനസ്സാ​ക്ഷി​ക്കു​ത്തി​നെ വീക്ഷി​ക്കു​ന്നു!

സിദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങൾ എന്തുത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നാ​ലും, മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളും കുടും​ബ​ങ്ങ​ളും മുഴു സമൂഹം​ത​ന്നെ​യും നിന്ദ്യ​മാ​യി പെരു​മാ​റി​യി​ട്ടും അചഞ്ചല​രാ​യി നിന്നവ​രുണ്ട്‌, കാരണം അവരുടെ മനസ്സാക്ഷി പറഞ്ഞതു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ അവർ ഉറച്ചു​നി​ന്നത്‌. മനസ്സാ​ക്ഷി​യെ​പ്രതി തങ്ങളുടെ ജീവൻ ബലിക​ഴി​ക്കാൻപോ​ലും ചിലർ സന്നദ്ധരാ​യി​ട്ടുണ്ട്‌! ലോക​സം​സ്‌കാ​രങ്ങൾ തമ്മിൽ വളരെ​യേറെ വ്യത്യാ​സ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും, കൊല​പാ​തകം, മോഷണം, വ്യഭി​ചാ​രം, ഭോഷ്‌ക്കു പറച്ചിൽ, നിഷിദ്ധ ബന്ധു​വേഴ്‌ച തുടങ്ങി​യ​വയെ മിക്കവാ​റു​മെ​ല്ലാ​യി​ട​ത്തും തെറ്റായ നടപടി​ക​ളാ​യി വീക്ഷി​ച്ചു​പോ​രു​ന്നു. മനസ്സാക്ഷി സഹജമാണ്‌ അഥവാ ജന്മസി​ദ്ധ​മാണ്‌ എന്നതിന്റെ തെളി​വല്ലേ ഇത്‌?

മനസ്സാക്ഷി—ബൈബി​ളി​ന്റെ വീക്ഷണം

ഈ വിഷയ​ത്തിൽ യഥാർഥ ആധികാ​രി​ക​ത​യു​ള്ളത്‌ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തി​നാണ്‌. ഏതായാ​ലും, “നമ്മെ ഉണ്ടാക്കി​യത്‌ അവനാണ്‌ [ദൈവ​മാണ്‌], നാമല്ല.” (സങ്കീർത്തനം 100:3, NW) അവന്‌ നമ്മുടെ ഘടന പൂർണ​മാ​യി അറിയാം. മനുഷ്യൻ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ “പ്രതി​ച്ഛാ​യ​യിൽ” സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടെന്നു ദൈവ​വ​ച​ന​മായ ബൈബിൾ പറയുന്നു. (ഉല്‌പത്തി 1:26) ശരിയും തെറ്റും എന്താ​ണെ​ന്നുള്ള ഒരു അവബോ​ധ​ത്തോ​ടെ മനുഷ്യൻ സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെട്ടു; മനസ്സാക്ഷി മനുഷ്യ​സ്വ​ഭാ​വ​ത്തി​ന്റെ അവിഭാ​ജ്യ ഭാഗമാ​യി​രു​ന്നു.—ഉല്‌പത്തി 2:16, 17 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.

റോമർക്കു​ള്ള തന്റെ ലേഖന​ത്തിൽ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലൊസ്‌ ഇതു സ്ഥിരീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “[ദൈവ​ത്തി​ന്റെ] ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​മി​ല്ലാത്ത ജാതികൾ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തി​ലു​ള്ളതു സ്വഭാ​വ​ത്താൽ ചെയ്യു​മ്പോൾ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​മി​ല്ലാത്ത അവർ തങ്ങൾക്കു തന്നേ ഒരു ന്യായ​പ്ര​മാ​ണം ആകുന്നു. അവരുടെ മനസ്സാ​ക്ഷി​കൂ​ടെ സാക്ഷ്യം പറഞ്ഞും അവരുടെ വിചാ​രങ്ങൾ തമ്മിൽ കുററം ചുമത്തു​ക​യോ പ്രതി​വാ​ദി​ക്ക​യോ ചെയ്‌തും​കൊ​ണ്ടു അവർ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തി​ന്റെ പ്രവൃത്തി തങ്ങളുടെ ഹൃദയ​ത്തിൽ എഴുതി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി കാണി​ക്കു​ന്നു.” (റോമർ 2:14, 15) യഹൂദൻമാർക്കു കൊടുത്ത ദിവ്യ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തിൻകീ​ഴിൽ വരാത്ത അനേകർ ദൈവ​നി​യ​മ​ത്തി​ലെ ചില തത്ത്വങ്ങൾ പിൻപ​റ്റി​യെന്നു കുറി​ക്കൊ​ള്ളുക, അവർ അങ്ങനെ ചെയ്‌തത്‌ സാമൂ​ഹിക സമ്മർദ​ത്താ​ലല്ല, മറിച്ച്‌ “സ്വഭാ​വത്താ”ലായി​രു​ന്നു!

അപ്പോൾ, ഒരു ഭാരമാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽനി​ന്നു തികച്ചും വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി, മനസ്സാക്ഷി ഒരു ദിവ്യ​ദാ​നം, ഒരു നേട്ടം ആണ്‌. അതു നമുക്കു മനഃ​പ്ര​യാ​സ​ത്തിന്‌ ഇടയാ​ക്കി​യേ​ക്കാ​മെ​ന്നതു ശരിതന്നെ. എന്നാൽ അതിന്‌ ഉചിത​മായ ശ്രദ്ധ നൽകു​മ്പോൾ, ആഴമായ സംതൃ​പ്‌തി​യും ആന്തരിക സമാധാ​ന​വും നൽകി നമുക്കു പ്രതി​ഫ​ല​മേ​കാ​നും അതിനു കഴിയും. അതിനു നമ്മെ വഴിന​യി​ക്കാ​നും സംരക്ഷി​ക്കാ​നും പ്രചോ​ദി​പ്പി​ക്കാ​നും കഴിയും. വ്യാഖ്യാ​താ​വി​ന്റെ ബൈബിൾ (ഇംഗ്ലീഷ്‌) ഇങ്ങനെ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു: “താൻ ചെയ്യു​ന്ന​തും നിശ്ചയ​മാ​യും ചെയ്യേ​ണ്ട​താ​ണെന്ന്‌ താൻ വിചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തും തമ്മിലുള്ള വിടവു നികത്താൻ ഒരു വ്യക്തി ശ്രമി​ക്കു​മ്പോൾ മാത്രമേ മാനസി​ക​വും വൈകാ​രി​ക​വു​മായ ആരോ​ഗ്യം കാത്തു​സൂ​ക്ഷി​ക്കാൻ കഴിയൂ.” എങ്ങനെ​യാണ്‌ ഒരുവന്‌ ആ വിടവു നികത്താൻ കഴിയുക? നമ്മുടെ മനസ്സാ​ക്ഷി​യെ രൂപ​പ്പെ​ടു​ത്തി പരിശീ​ലി​പ്പി​ച്ചെ​ടു​ക്കുക സാധ്യ​മാ​ണോ? ഈ ചോദ്യ​ങ്ങൾ അടുത്ത ലേഖന​ത്തിൽ പരിചി​ന്തി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രി​ക്കും.