വൃദ്ധമാ​താ​പി​താ​ക്കളെ ബഹുമാ​നി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ പ്രതി​ഫ​ല​ങ്ങൾ

ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സത്യാ​രാ​ധ​കർക്കു തങ്ങളുടെ വൃദ്ധമാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളോ​ടു സ്‌നേ​ഹ​മു​ള്ള​തു​കൊണ്ട്‌ അവരെ ആദരി​ക്കു​ക​യും ബഹുമാ​നി​ക്കു​ക​യും പരിച​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. അതവരു​ടെ ആരാധ​ന​യു​ടെ ഭാഗമാണ്‌. ബൈബിൾ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “[മക്കളും കൊച്ചു​മ​ക്ക​ളും] . . . മുമ്പെ സ്വന്തകു​ടും​ബ​ത്തിൽ ഭക്തി കാണിച്ചു അമ്മയപ്പ​ന്മാർക്കു പ്രത്യു​പ​കാ​രം ചെയ്‌വാൻ പഠിക്കട്ടെ; ഇതു ദൈവ​സ​ന്നി​ധി​യിൽ പ്രസാ​ദ​ക​ര​മാ​കു​ന്നു.” (ചെരി​ച്ചെ​ഴു​ത്തു ഞങ്ങളു​ടേത്‌.) (1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 5:4) ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രാ​ണെ​ങ്കി​ലും പ്രായ​മു​ള്ള​വ​രാ​ണെ​ങ്കി​ലും നാം നമ്മുടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കും വല്യമ്മ​വ​ല്യ​പ്പ​ന്മാർക്കും “പ്രത്യു​പ​കാ​രം” ചെയ്യു​ന്നത്‌ ഉചിത​മാണ്‌. അങ്ങനെ നാം അവരുടെ സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​നും കഠിനാ​ധ്വാ​ന​ത്തി​നും നിരവധി വർഷങ്ങ​ളോ​ളം നമ്മെ പരിപാ​ലി​ച്ച​തി​നും വിലമ​തി​പ്പു പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു. എന്തിന്‌, നമ്മുടെ ജീവനു​ത​ന്നെ​യും നാം മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളോ​ടു കടപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു!

മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കും വല്യമ്മ​വ​ല്യ​പ്പ​ന്മാർക്കും അവർ അർഹി​ക്കുന്ന പ്രത്യു​പ​കാ​രം ചെയ്യു​ന്നത്‌ “ദൈവ​സ​ന്നി​ധി​യിൽ പ്രസാ​ദ​ക​ര​മാ​കു​ന്നു” എന്നതു ശ്രദ്ധി​ക്കുക. അതു നമ്മുടെ “ഭക്തി”യുമായി ബന്ധപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. അങ്ങനെ ഈ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേ​ശാ​നു​സൃ​തം പ്രവർത്തി​ക്കു​മ്പോൾ നമുക്കു പ്രതി​ഫലം ലഭിക്കും. നമ്മുടെ പ്രവൃത്തി ദൈവത്തെ പ്രസാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​വെന്നു നമുക്ക​റി​യാം. അതു നമുക്കു സന്തോഷം കൈവ​രു​ത്തു​ന്നു.

മറ്റുള്ള​വർക്കു കൊടു​ക്കു​ന്ന​തിൽ നമുക്ക്‌ സന്തോ​ഷ​മുണ്ട്‌, പ്രത്യേ​കി​ച്ചും നമുക്ക്‌ ഉദാര​മാ​യി നൽകി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​വർക്കു കൊടു​ക്കു​മ്പോൾ. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 20:35) ആ സ്ഥിതിക്ക്‌, ബൈബി​ളി​ന്റെ പിൻവ​രുന്ന തത്ത്വത്തിന്‌ അനുരൂ​പ​മാ​യി പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്ന​തിൽ എന്തൊരു പ്രതി​ഫ​ല​മാ​ണു​ള്ളത്‌: “നിന്റെ അമ്മയപ്പ​ന്മാർ സന്തോ​ഷി​ക്കട്ടെ; നിന്നെ പ്രസവി​ച്ചവൾ ആനന്ദി​ക്കട്ടെ”!—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 23:25.

മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കും വല്യമ്മ​വ​ല്യ​പ്പ​ന്മാർക്കും അവർ അർഹി​ക്കുന്ന പ്രത്യു​പ​കാ​രം ചെയ്യാൻ നമു​ക്കെ​ങ്ങനെ സാധി​ക്കും? ഭൗതി​ക​വും വൈകാ​രി​ക​വും ആത്മീയ​വു​മായ മൂന്ന്‌ വിധങ്ങ​ളിൽ. ഓരോ​ന്നും അതി​ന്റേ​തായ പ്രതി​ഫ​ലങ്ങൾ കൈവ​രു​ത്തും.

ഭൗതിക പിന്തുണ

അടുത്ത കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഭൗതി​കാ​വ​ശ്യ​ങ്ങൾ നിറ​വേ​റ്റു​ന്നതു പ്രധാ​ന​മാ​ണെന്നു ദൈവത്തെ സേവി​ക്കു​ന്ന​വർക്ക​റി​യാം. പൗലൊസ്‌ അപ്പോ​സ്‌തലൻ ഇങ്ങനെ അനുശാ​സി​ച്ചു: “തനിക്കു​ള്ള​വർക്കും പ്രത്യേ​കം സ്വന്തകു​ടും​ബ​ക്കാർക്കും വേണ്ടി കരുതാ​ത്തവൻ വിശ്വാ​സം തള്ളിക്ക​ളഞ്ഞു അവിശ്വാ​സി​യെ​ക്കാൾ അധമനാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.”—1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 5:8.

പശ്ചിമാ​ഫ്രി​ക്ക​യിൽ താമസി​ക്കുന്ന റ്റൂൻജി​യു​ടെ​യും ജോയി​യു​ടെ​യും കാര്യ​മെ​ടു​ക്കാം. സാമ്പത്തിക ഞെരു​ക്ക​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും തങ്ങളോ​ടൊ​പ്പം താമസി​ക്കാൻ ജോയി​യു​ടെ മാതാ​പി​താ​ക്കളെ അവർ ക്ഷണിച്ചു. രോഗി​യാ​യി​രുന്ന പിതാവ്‌ ഒടുവിൽ മരിച്ചു. റ്റൂൻജി അനുസ്‌മ​രി​ക്കു​ന്നു: “പപ്പാ മരിച്ച​പ്പോൾ മമ്മി എന്റെ ഭാര്യയെ കെട്ടി​പ്പി​ടിച്ച്‌ പറഞ്ഞു: ‘ഒരാൾക്കു ചെയ്യാൻ സാധി​ക്കു​ന്ന​തെ​ല്ലാം നീ ചെയ്‌തു. പപ്പായു​ടെ മരണത്തിൽ ഒരു വിധത്തി​ലും നിനക്കു കുറ്റ​ബോ​ധം തോന്നേണ്ട കാര്യ​മില്ല.’ ഞങ്ങൾക്കു പപ്പായു​ടെ അഭാവം അനുഭ​വ​പ്പെ​ടു​ന്നുണ്ട്‌. എങ്കിലും ഞങ്ങൾ പപ്പായ്‌ക്ക്‌ ഏറ്റവും നല്ല മരുന്നു വാങ്ങി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ക​യും താൻ വേണ്ട​പ്പെ​ട്ട​വ​നാ​ണെ​ന്നും തന്നെ ആവശ്യ​മു​ണ്ടെ​ന്നു​മുള്ള തോന്നൽ അദ്ദേഹ​ത്തി​ലു​ള​വാ​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നു; ഞങ്ങളുടെ ദൈവദത്ത ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം നിവർത്തി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾ കഴിവി​ന്റെ പരമാ​വധി ചെയ്‌തു. ആ സംതൃ​പ്‌തി ഞങ്ങൾക്കുണ്ട്‌.”

തീർച്ച​യാ​യും, എല്ലാവർക്കും മറ്റുള്ള​വരെ ഭൗതി​ക​മാ​യി സഹായി​ക്കാൻ കഴി​ഞ്ഞെ​ന്നു​വ​രില്ല. നൈജീ​രി​യ​യിൽ താമസി​ക്കുന്ന ഒരാൾ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “സ്വന്തം​കാ​ര്യം നോക്കി​ന​ട​ത്താൻ സാധി​ക്കാ​ത്ത​യാൾ മറ്റൊ​രാ​ളു​ടെ കാര്യം എങ്ങനെ നോക്കി​ന​ട​ത്തും?” മിക്ക ദേശങ്ങ​ളി​ലും വരും​വർഷ​ങ്ങ​ളിൽ സ്ഥിതി​ഗ​തി​കൾ ഏറെ വഷളാ​കാ​നാ​ണു സാധ്യത. ആഫ്രി​ക്ക​യിൽ സഹാറ​യു​ടെ തെക്കുള്ള പ്രദേ​ശത്തെ ആളുക​ളിൽ പകുതി​യും താമസി​യാ​തെ സമ്പൂർണ ദാരി​ദ്ര്യ​ത്തിൽ കഴി​യേ​ണ്ടി​വ​രു​മെന്ന്‌ ഐക്യ​രാ​ഷ്‌ട്രങ്ങൾ പ്രവചി​ക്കു​ന്നു.

നിങ്ങളു​ടെ സാമ്പത്തി​ക​സ്ഥി​തി മോശ​മാ​ണെ​ങ്കിൽ ദരി​ദ്ര​യായ ഒരു വിധവ​യു​ടെ യഥാർഥ ജീവി​ത​ക​ഥ​യിൽനി​ന്നു നിങ്ങൾക്ക്‌ ആശ്വാസം കണ്ടെത്താ​വു​ന്ന​താണ്‌. യേശു ഭൂമി​യി​ലാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഒരു വിധവ ആലയഭ​ണ്ഡാ​ര​ത്തിൽ ഒരു നിസ്സാര തുക സംഭാ​വ​ന​യി​ടു​ന്നതു നിരീ​ക്ഷി​ച്ചു. അവൾ നൽകി​യതു “രണ്ടു കാശു” മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നിട്ടും, അവളുടെ സാഹച​ര്യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അറിയാ​മാ​യി​രുന്ന യേശു ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ഈ ദരി​ദ്ര​യായ വിധവ എല്ലാവ​രെ​ക്കാ​ളും അധികം ഇട്ടിരി​ക്കു​ന്നു എന്നു ഞാൻ സത്യമാ​യി നിങ്ങ​ളോ​ടു പറയുന്നു. എല്ലാവ​രും തങ്ങളുടെ സമൃദ്ധി​യിൽ നിന്നല്ലോ വഴിപാ​ടു ഇട്ടതു; ഇവളോ തന്റെ ഇല്ലായ്‌മ​യിൽനി​ന്നു തനിക്കുള്ള ഉപജീ​വനം ഒക്കെയും ഇട്ടിരി​ക്കു​ന്നു.”—ലൂക്കൊസ്‌ 21:1-4.

സമാന​മാ​യി, നമ്മുടെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ​യോ വല്യമ്മ​വ​ല്യ​പ്പ​ന്മാ​രു​ടെ​യോ ഭൗതി​കാ​വ​ശ്യ​ങ്ങൾ നിറ​വേ​റ്റു​ന്ന​തി​നാ​യി നാം കഴിവി​ന്റെ പരമാ​വധി—അത്‌ അൽപ്പമാ​ണെ​ങ്കിൽക്കൂ​ടി—ശ്രമി​ക്കു​ന്ന​പക്ഷം യഹോവ അതു നിരീ​ക്ഷി​ക്കു​ക​യും വിലമ​തി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യും. നമ്മുടെ കഴിവി​ന​തീ​ത​മാ​യി എന്തെങ്കി​ലും ചെയ്യാൻ യഹോവ നമ്മിൽനി​ന്നു പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നില്ല. ഒരുപക്ഷേ നമ്മുടെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളോ വല്യമ്മ​വ​ല്യ​പ്പ​ന്മാ​രോ വിചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തും അങ്ങനെ​ത​ന്നെ​യാ​യി​രി​ക്കാം.

വൈകാ​രിക പിന്തുണ

മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ​യും വല്യമ്മ​വ​ല്യ​പ്പ​ന്മാ​രു​ടെ​യും ആവശ്യങ്ങൾ നിറ​വേ​റ്റു​ന്ന​തിൽ ഭൗതിക പിന്തുണ മാത്രമല്ല ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നത്‌. നമു​ക്കെ​ല്ലാം വൈകാ​രിക ആവശ്യ​ങ്ങ​ളുണ്ട്‌. പ്രായം​ചെ​ന്ന​വ​രുൾപ്പെടെ കുടും​ബ​ത്തി​ലെ ഓരോ അംഗവും സ്‌നേ​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​നും തന്റെ ആവശ്യ​മു​ണ്ടെ​ന്നും താൻ വേണ്ട​പ്പെ​ട്ട​വ​നാ​ണെ​ന്നും ആദരണീയ വ്യക്തി​യാ​ണെ​ന്നും കരുത​പ്പെ​ടാ​നും ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു.

കെനി​യ​യിൽ താമസി​ക്കുന്ന മേരി​യു​ടെ കാര്യ​മെ​ടു​ക്കാം. കഴിഞ്ഞ മൂന്നു വർഷമാ​യി അവൾ വൃദ്ധയായ അമ്മായി​യ​മ്മയെ പരിച​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. “അമ്മയുടെ ഭൗതിക ആവശ്യങ്ങൾ നിറ​വേ​റ്റു​ന്ന​തി​നു പുറമേ ഞങ്ങൾ എല്ലായ്‌പോ​ഴും അമ്മയു​മാ​യി സംസാ​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യും. വീട്ടി​ല​ധി​ക​മൊ​ന്നും ചെയ്യാൻ അമ്മയ്‌ക്കാ​വില്ല. എങ്കിലും ഞങ്ങൾ സംസാ​രി​ക്കു​ന്നു, ഉറ്റ സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളു​മാണ്‌. ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ഞങ്ങൾ ദൈവ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു സംസാ​രി​ക്കും. ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ പണ്ടു താമസി​ച്ചി​രു​ന്നി​ടത്തെ ആളുക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​കും സംസാരം. അമ്മയ്‌ക്കി​പ്പോൾ 90-ലധികം വയസ്സു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും നല്ല ഓർമ്മ​ശ​ക്തി​യുണ്ട്‌. 1914-നു മുമ്പുള്ള തന്റെ ബാല്യ​കാല ജീവി​ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു സംസാ​രി​ക്കാ​റു​മുണ്ട്‌.”

മേരി തുടർന്നു പറയുന്നു: “വാർധ​ക്യ​ത്തി​ലെ​ത്തിയ ഒരു വ്യക്തിയെ പരിച​രി​ക്കു​ന്നത്‌ അത്ര എളുപ്പമല്ല. എങ്കിലും അമ്മയെ ഞങ്ങളോ​ടൊ​പ്പം താമസി​പ്പി​ച്ചതു ഞങ്ങൾക്ക്‌ സമൃദ്ധ​മായ അനു​ഗ്ര​ഹങ്ങൾ കൈവ​രു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. കുടും​ബ​ത്തിൽ സമാധാ​ന​വും ഐക്യ​വും കളിയാ​ടു​ന്നു. അമ്മയെ ശുശ്രൂ​ഷി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ഞാൻ വ്യാപൃ​ത​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്നതു കുടും​ബ​ത്തി​ലെ മറ്റംഗ​ങ്ങ​ളി​ലും അതേ വികാ​ര​മു​ണർത്തു​ന്നു. ഭർത്താവ്‌ എന്നോടു കൂടുതൽ ആദരവു കാട്ടുന്നു. എന്നോട്‌ ആരെങ്കി​ലും കടുപ്പി​ച്ചെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പറഞ്ഞാൽ ഉടനടി അമ്മ എനിക്കു​വേണ്ടി വാദി​ക്കു​ന്നു. അമ്മ അടുത്തു​ള്ള​പ്പോൾ ആർക്കും എന്നോടു കർക്കശ​മാ​യി സംസാ​രി​ക്കാ​നാ​വില്ല!”

ആത്മീയ പിന്തുണ

ഭൗതി​ക​വും വൈകാ​രി​ക​വു​മായ പിന്തു​ണ​യേകൽ ദാതാ​വി​നു പ്രതി​ഫലം കൈവ​രു​ത്തു​ന്നു. ആത്മീയ പിന്തു​ണ​യു​ടെ കാര്യ​ത്തി​ലും അതു സത്യമാണ്‌. റോമി​ലെ ക്രിസ്‌തീയ സഭയ്‌ക്കു പൗലൊസ്‌ അപ്പോ​സ്‌തലൻ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “നിങ്ങളു​ടെ സ്ഥിരീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ന്നാ​യി ആത്മിക​വരം വല്ലതും നിങ്ങൾക്കു നല്‌കേ​ണ്ട​തി​ന്നു, അതായതു നിങ്ങൾക്കും എനിക്കും ഒത്തൊ​രു​മി​ച്ചുള്ള വിശ്വാ​സ​ത്താൽ നിങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടെ എനിക്കും ആശ്വാസം ലഭി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു ഞാൻ നിങ്ങളെ കാണ്മാൻ വാഞ്‌ഛി​ക്കു​ന്നു.”—റോമർ 1:11, 12.

അതേ വിധത്തിൽ, ദൈവത്തെ സേവി​ക്കുന്ന വൃദ്ധർക്ക്‌ ആത്മീയ പിന്തു​ണ​യേ​കു​ന്നതു പരസ്‌പര പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തിൽ കലാശി​ക്കു​ന്നു. നൈജീ​രി​യ​യിൽ താമസി​ക്കുന്ന ഓസൊൻഡു വിവരി​ക്കു​ന്നു: “എന്റെ വല്യമ്മ​വ​ല്യ​പ്പ​ന്മാർ ഗതകാ​ല​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറയു​ന്ന​താണ്‌ എനി​ക്കേ​റ്റ​വും രസകര​മാ​യി തോന്നു​ന്നത്‌. എന്റെ വല്യപ്പൻ 50-കളിലും 60-കളിലും താൻ മുഴു​സമയ ശുശ്രൂ​ഷ​ക​നാ​യി പ്രവർത്തിച്ച പ്രദേ​ശ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഉത്സാഹ​പൂർവം വിവരി​ക്കാ​റുണ്ട്‌. ഇന്നത്തെ സഭാ ഘടനയെ താൻ സാക്ഷി​യാ​യി​ത്തീർന്ന​പ്പോ​ഴ​ത്തേ​തു​മാ​യി അദ്ദേഹം താരത​മ്യം ചെയ്യാ​റുണ്ട്‌. ഈ അനുഭ​വങ്ങൾ എന്റെ പയനിയർ സേവന​ത്തിൽ സഹായ​ക​മാണ്‌.”

സഭയി​ലു​ള്ള മറ്റുള്ള​വർക്കും വാർധ​ക്യ​ത്തി​ലെ​ത്തി​യ​വരെ സഹായി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. നേരത്തേ സൂചി​പ്പിച്ച റ്റൂൻജി തന്റെ സഭയിൽ നടന്ന സംഭവ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു വിവരി​ക്കു​ന്നു: “പരസ്യ​പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​നു നിയമനം ലഭിച്ച ഒരു യുവ പയനിയർ സഹോ​ദരൻ ബാഹ്യ​രേഖ പപ്പായു​ടെ അടുക്കൽ കൊണ്ടു​വന്ന്‌ ഒരുമി​ച്ചു തയ്യാറാ​യി. വീക്ഷാ​ഗോ​പുര അധ്യയന നിർവാ​ഹകൻ പപ്പായു​ടെ അടുക്കൽ വന്നുപ​റഞ്ഞു: ‘സഹോ​ദ​രന്‌ അനുഭ​വ​സ​മ്പ​ത്തു​ണ്ട​ല്ലോ. പുരോ​ഗ​മി​ക്കേ​ണ്ട​തി​നു ഞാൻ എന്തു ചെയ്യണ​മെന്നു സഹോ​ദ​രന്‌ എന്നോടു പറയാം.’ ആ മൂപ്പനു ചില പ്രാ​യോ​ഗിക ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം നൽകാൻ പപ്പായ്‌ക്കു കഴിഞ്ഞു. സഹോ​ദ​ര​ന്മാർ നിരവധി തവണ പപ്പായു​ടെ പേര്‌ സഭാ പ്രാർഥ​ന​വേ​ള​ക​ളിൽ ഉൾപ്പെ​ടു​ത്തി. അതെല്ലാം താൻ വേണ്ട​പ്പെ​ട്ട​വ​നാ​ണെന്ന തോന്നൽ അദ്ദേഹ​ത്തി​ലു​ള​വാ​ക്കി.”

നല്ല നടത്ത ആളുകളെ ദൈവ​ത്തി​ലേക്ക്‌ അടുപ്പി​ക്കു​ന്നു

ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ, മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളോ​ടും വല്യമ്മ​വ​ല്യ​പ്പ​ന്മാ​രോ​ടും ബഹുമാ​ന​വും സ്‌നേ​ഹ​വും പ്രകട​മാ​ക്കു​മ്പോൾ നാം ആളുകളെ ദൈവ​ത്തി​ലേക്ക്‌ അടുപ്പി​ക്കു​ക​യാ​യി​രി​ക്കും. പത്രൊസ്‌ അപ്പോ​സ്‌തലൻ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “നിങ്ങളു​ടെ നല്ല പ്രവൃ​ത്തി​കളെ കണ്ടറി​ഞ്ഞി​ട്ടു സന്ദർശ​ന​ദി​വ​സ​ത്തിൽ ദൈവത്തെ മഹത്വ​പ്പെ​ടു​ത്തേ​ണ്ട​തി​ന്നു അവരുടെ ഇടയിൽ നിങ്ങളു​ടെ നടപ്പു നന്നായി​രി​ക്കേണം എന്നു ഞാൻ പ്രബോ​ധി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.”—1 പത്രൊസ്‌ 2:12.

പശ്ചിമാ​ഫ്രി​ക്ക​യിൽ താമസി​ക്കുന്ന ആൻഡ്രൂ എന്ന ക്രിസ്‌തീയ മൂപ്പൻ അവിശ്വാ​സി​യായ, രോഗി​യായ പിതാ​വി​നെ പരിച​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു വാരത്തിൽ രണ്ടു തവണ 95 കിലോ​മീ​റ്റർ യാത്ര​ചെ​യ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹം വിവരി​ക്കു​ന്നു: “ഞാൻ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​യാ​യി​ത്തീർന്ന​പ്പോൾ പിതാവ്‌ എന്നെ ശക്തമായി എതിർത്തി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അദ്ദേഹം രോഗി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഞാൻ പരിച​രി​ക്കു​ന്നതു കണ്ട്‌ എന്റെ ഇളയ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളോട്‌ ‘നിങ്ങളും ജ്യേഷ്‌ഠന്റെ മതത്തിൽ ചേരണം’ എന്നു പറഞ്ഞ്‌ അവരെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു! അതവർക്കു പ്രചോ​ദ​ന​മേകി. ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾ ഒമ്പതു മക്കളും യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളാണ്‌.

വൃദ്ധമാ​താ​പി​താ​ക്കളെ ബഹുമാ​നി​ക്കു​ക​യും പരിച​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നത്‌ ഒരു വലിയ വെല്ലു​വി​ളി​യാ​യി​രി​ക്കും, പ്രത്യേ​കി​ച്ചും സാമ്പത്തിക ബുദ്ധി​മു​ട്ടു​ള്ള​പ്പോൾ. എന്നാൽ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ അതു ചെയ്യാൻ കിണഞ്ഞു പരി​ശ്ര​മി​ക്കു​മ്പോൾ അനേക ഫലങ്ങൾ കൊയ്‌തെ​ടു​ക്കും. സർവോ​പരി, അവരെ​ല്ലാം കൊടു​ക്കു​ന്ന​തി​ലുള്ള സന്തുഷ്ടി​യും ‘എല്ലാവർക്കും പിതാ​വായ’ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തെ​യാ​ണു പ്രസാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്ന അറിവി​നാ​ലുള്ള സംതൃ​പ്‌തി​യും അനുഭ​വി​ച്ച​റി​യും.—എഫെസ്യർ 4:6.

[6-ാം പേജിലെ ചതുരം]

പരിച​രണം സ്വീക​രി​ക്കു​ന്ന​വർക്കും നൽകു​ന്ന​വർക്കു​മുള്ള ദൈവിക ബുദ്ധ്യു​പ​ദേ​ശം

പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നവരായിരിക്കുക: “നമ്മിൽ ഓരോ​രു​ത്തൻ കൂട്ടു​കാ​രനെ നന്മെക്കാ​യി​ട്ടു ആത്മിക വർദ്ധ​നെക്കു വേണ്ടി പ്രസാ​ദി​പ്പി​ക്കേണം.”—റോമർ 15:2.

ദൃഢചിത്തരായിരിക്കുക: “നൻമ ചെയ്‌ക​യിൽ നാം മടുത്തു​പോ​ക​രു​തു; തളർന്നു​പോ​കാ​ഞ്ഞാൽ തക്കസമ​യത്തു നാം കൊയ്യും.”—ഗലാത്യർ 6:9.

താഴ്‌മയുള്ളവരായിരിക്കുക: “ശാഠ്യ​ത്താ​ലോ ദുരഭി​മാ​ന​ത്താ​ലോ ഒന്നും ചെയ്യാതെ താഴ്‌മ​യോ​ടെ ഓരോ​രു​ത്തൻ മററു​ള്ള​വനെ തന്നെക്കാൾ ശ്രേഷ്‌ഠൻ എന്നു എണ്ണി​ക്കൊൾവിൻ.”—ഫിലി​പ്പി​യർ 2:3.

നന്മ പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​യി​രി​ക്കുക: “ഓരോ​രു​ത്തൻ സ്വന്ത ഗുണമല്ല, മററു​ള്ള​വന്റെ ഗുണം അന്വേ​ഷി​ക്കട്ടെ.”—1 കൊരി​ന്ത്യർ 10:24.

ന്യായബോധമുള്ളവരായിരിക്കുക: “നിങ്ങളു​ടെ സൌമ്യത [“ന്യായ​ബോ​ധം,” NW] സകല മനുഷ്യ​രും അറിയട്ടെ; കർത്താവു വരുവാൻ അടുത്തി​രി​ക്കു​ന്നു.”—ഫിലി​പ്പി​യർ 4:5.

അനുകമ്പയുള്ളവരായിരിക്കുക: “നിങ്ങൾ തമ്മിൽ ദയയും മനസ്സലി​വു​മു​ള്ള​വ​രാ​യി [“അനുക​മ്പ​യു​ള്ള​വ​രാ​യി,” NW] ദൈവം ക്രിസ്‌തു​വിൽ നിങ്ങ​ളോ​ടു ക്ഷമിച്ച​തു​പോ​ലെ അന്യോ​ന്യം ക്ഷമിപ്പിൻ.”—എഫെസ്യർ 4:32.

[7-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

പ്രായംകുറഞ്ഞ മൂപ്പന്മാർക്കു പ്രായം​ചെ​ന്ന​വ​രു​ടെ അനുഭ​വ​ത്തിൽനി​ന്നു പ്രയോ​ജ​ന​മ​നു​ഭ​വി​ക്കാൻ കഴിയും