യഹോ​വ​യു​ടെ സേവന​ത്തിൽ ദീർഘാ​യു​സ്സോ​ടെ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു നന്ദി

ഓട്ടില്യ മിഡ്‌ലൻ പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം

പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ അവസാനം. കപ്പലുകൾ നങ്കൂര​മിട്ട്‌ നിരനി​ര​യാ​യി കിടക്കുന്ന പശ്ചിമ നോർവേ​യു​ടെ കൊപർവിക്ക്‌ തുറമു​ഖം. തെരു​വു​ക​ളിൽ മനുഷ്യ​രും കുതി​ര​ക​ളും വലിക്കുന്ന വണ്ടിക​ളുള്ള കാലം. വെളി​ച്ച​ത്തി​നാ​യി വീടു​ക​ളിൽ എണ്ണവി​ള​ക്കു​ക​ളും ചൂടു കായാൻ വിറകും കൽക്കരി​യും ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രുന്ന കാലം. വെള്ളയ​ടി​ച്ച​താ​യി​രു​ന്നു മിക്ക വീടു​ക​ളും. അവയാ​കട്ടെ, തടി​കൊ​ണ്ടു നിർമി​ച്ച​വ​യും. അവിടെ, 1898 ജൂണിൽ അഞ്ചു മക്കളിൽ രണ്ടാമത്തെ കുട്ടി​യാ​യി ഞാൻ ജനിച്ചു.

തൊഴിൽര​ഹി​ത​നാ​യി​രുന്ന പിതാവ്‌ 1905-ൽ ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലേക്കു പോയി. മൂന്നു വർഷത്തി​നു​ശേഷം തിരി​ച്ചെ​ത്തിയ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ സൂട്ട്‌കേസ്‌ നിറയെ സമ്മാന​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു. കുട്ടി​കൾക്കുള്ള രസകര​മായ സമ്മാനങ്ങൾ, പിന്നെ അമ്മയ്‌ക്കു സിൽക്കു തുണി​ത്ത​ര​ങ്ങ​ളും മറ്റു സാധന​ങ്ങ​ളും. എന്നാൽ, ഏറ്റവും വിലപി​ടി​പ്പു​ള്ള​താ​യി അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ പക്കലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നത്‌ വേദാ​ധ്യ​യന പത്രി​കകൾ എന്ന ശീർഷ​ക​ത്തി​ലുള്ള ചാൾസ്‌ റ്റെയ്‌സ്‌ റസ്സലിന്റെ കുറെ വാല്യ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു.

ആ പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു പഠിച്ച സംഗതി​കൾ പിതാവ്‌ സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളോ​ടും ബന്ധുക്ക​ളോ​ടും പറയാൻ തുടങ്ങി. പ്രാ​ദേ​ശിക പള്ളി​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽവെച്ച്‌, കത്തുന്ന ഒരു നരകം ഇല്ലെന്നു ബൈബി​ളു​പ​യോ​ഗിച്ച്‌ അദ്ദേഹം തെളി​യി​ച്ചു. (സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 9:5, 10) പിതാവ്‌ ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളിൽനി​ന്നു തിരി​ച്ചെ​ത്തി​യ​തി​ന്റെ പിറ്റേ​വർഷം, 1909-ൽ, റസ്സൽ സഹോ​ദരൻ നോർവേ സന്ദർശിച്ച്‌ ബെർഗ​നി​ലും ഇപ്പോൾ ഓസ്ലോ എന്നറി​യ​പ്പെ​ടുന്ന ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​യ​യി​ലും പ്രസം​ഗങ്ങൾ നടത്തി. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ പ്രസംഗം കേൾക്കാൻ പിതാവ്‌ ബെർഗ​നി​ലേക്കു പോയി.

വ്യാ​ജോ​പ​ദേ​ശങ്ങൾ പരത്തു​ന്നു​വെന്നു പറഞ്ഞ്‌ മിക്കയാ​ളു​ക​ളും പിതാ​വി​നെ കുറ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തി. അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടു സഹതാപം തോന്നി​യിട്ട്‌ അയൽക്കാർക്കു ബൈബിൾ ലഘുലേഖ കൊടു​ക്കു​ന്ന​തിൽ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ സഹായി​ച്ചു. 1912-ൽ, ഞാൻ ഒരു പുരോ​ഹി​തന്റെ മകൾക്കു നരക​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ഒരു ലഘുലേഖ കൊടു​ത്തു. അവൾ എന്നെയും പിതാ​വി​നെ​യും അധി​ക്ഷേ​പി​ക്കു​ക​യാ​ണു ചെയ്‌തത്‌. ഒരു പുരോ​ഹി​തന്റെ മകൾ അത്തരം അസഭ്യ​വാ​ക്കു​കൾ ഉപയോ​ഗി​ച്ച​പ്പോൾ ഞാൻ ഞെട്ടി​പ്പോ​യി!

നല്ലൊരു പ്രസം​ഗ​ക​നായ തെയോ​ഡോർ സിമെൻസൺ ഉൾപ്പെടെ മറ്റു ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​കൾ—യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ അന്ന്‌ അങ്ങനെ​യാണ്‌ അറിയ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നത്‌—കൊപർവി​ക്കിൽ ഞങ്ങളെ ഇടയ്‌ക്കി​ടെ സന്ദർശി​ച്ചി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹം ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽവെച്ച്‌ പ്രസം​ഗി​ക്കു​മ്പോൾ ഞാൻ ആളുകളെ ക്ഷണിക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹം പ്രസം​ഗ​ത്തി​നു​മുമ്പ്‌ സിതെർ എന്ന സംഗീ​തോ​പ​ക​രണം വായിച്ച്‌ പാടു​ക​യും പ്രസം​ഗ​ത്തി​നു​ശേഷം ഒരു ശുഭരാ​ത്രി​ഗീ​തം ആലപി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾക്ക്‌ അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടു വലിയ ബഹുമാ​നം ഉണ്ടായി​രു​ന്നു.

ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ വരാറു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന മറ്റൊരു സന്ദർശക, കോൽപോർട്ടർ അഥവാ ഒരു മുഴു​സമയ ശുശ്രൂ​ഷക ആന്ന ആൻഡേ​ഴ്‌സൻ ആയിരു​ന്നു. ആളുകൾക്കു ബൈബിൾ സാഹി​ത്യ​ങ്ങൾ കൊടു​ത്തു​കൊണ്ട്‌ അവർ നോർവേ മുഴു​വ​നും, പട്ടണം​തോ​റും സഞ്ചരി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഏറിയ​കൂ​റും സൈക്കി​ളി​ലാ​യി​രു​ന്നു യാത്ര. ഒരിക്കൽ സാൽവേഷൻ ആർമി​യിൽ ഒരു ഓഫീസർ ആയിരു​ന്ന​തി​നാൽ കൊപർവി​ക്കി​ലെ ചില സാൽവേഷൻ ആർമി ഓഫീ​സർമാ​രെ അവർക്ക്‌ പരിച​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. തങ്ങളുടെ യോഗ​ഭ​വ​ന​ത്തിൽ ഒരു ബൈബിൾ പ്രസംഗം നടത്താൻ അവർ അവരെ അനുവ​ദി​ച്ചു. അവിടെ വന്ന്‌ അവരുടെ പ്രസംഗം കേൾക്കാൻ ഞാൻ ആളുകളെ ക്ഷണിക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

കൊപർവി​ക്കിൽ ഞങ്ങളെ സന്ദർശിച്ച മറ്റൊരു കോൽപോർട്ടർ കാൾ ഗുൺബർ ആയിരു​ന്നു. താഴ്‌മ​യു​ള്ള​വ​നും ശാന്തശീ​ല​നും, എന്നാൽ സരസനു​മായ അദ്ദേഹം ഓസ്ലോ​വി​ലെ ബ്രാഞ്ച്‌ ഓഫീ​സിൽ പരിഭാ​ഷ​ക​നാ​യും കൂടെ​ക്കൂ​ടെ സേവി​ച്ചി​രു​ന്നു. വർഷങ്ങൾക്കു​ശേഷം, ഞങ്ങളവി​ടെ ഒരുമി​ച്ചു വേല ചെയ്‌തു.

മതവീ​ക്ഷ​ണ​ങ്ങ​ളാൽ സ്വാധീ​നി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു

അക്കാലത്ത്‌ മിക്കയാ​ളു​കൾക്കും ദൈവ​ത്തി​ലും ബൈബി​ളി​ലും ശക്തമായ വിശ്വാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെന്നു മാത്രമല്ല, നരകാഗ്നി, ത്രിത്വം എന്നിവ​പോ​ലുള്ള വിശ്വാ​സങ്ങൾ അവരുടെ ഹൃദയ​ങ്ങ​ളിൽ വേരൂ​ന്നി​യു​മി​രു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ ഈ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​കൾ ബൈബി​ളു​മാ​യി ചേർച്ച​യി​ല​ല്ലെന്നു ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​കൾ പഠിപ്പി​ച്ച​പ്പോൾ അതു വലിയ കോളി​ളക്കം സൃഷ്ടിച്ചു. എന്റെ പിതാവ്‌ ഒരു മതവി​രോ​ധി​യാ​ണെന്ന അയൽപ​ക്ക​ക്കാ​രു​ടെ കടുത്ത ആരോ​പണം എന്നെ വല്ലാതെ ഉലച്ചു. ഒരിക്കൽ ഞാൻ അദ്ദേഹ​ത്തോട്‌ ഇങ്ങനെ​പോ​ലും പറഞ്ഞു: “ഡാഡി പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നതു ശരിയല്ല. ഇതു മത​ദ്രോ​ഹ​മാണ്‌!”

“ഓട്ടില്യ, നീ ഇങ്ങു വന്നേ, ബൈബിൾ പറയു​ന്നത്‌ എന്താ​ണെന്നു നോക്കൂ,” അദ്ദേഹം എന്നെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. എന്നിട്ട്‌ അദ്ദേഹം തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ വായി​ച്ചു​കേൾപ്പി​ച്ചു. തത്‌ഫ​ല​മാ​യി, അദ്ദേഹ​ത്തി​ലും അദ്ദേഹം പഠിപ്പിച്ച സംഗതി​ക​ളി​ലു​മുള്ള എന്റെ വിശ്വാ​സം വർധിച്ചു. വേദാ​ധ്യ​യന പത്രി​കകൾ വായി​ക്കാൻ അദ്ദേഹം എന്നെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. അങ്ങനെ 1914-ലെ വേനൽക്കാ​ലത്ത്‌, പലപ്പോ​ഴും ഞാൻ പട്ടണത്തി​നു നേരേ​യുള്ള കുന്നി​ന്മേൽ ചെന്നി​രുന്ന്‌ അതു വായി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

1914 ആഗസ്റ്റിൽ ആളുകൾ ഒന്നാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധം പൊട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ട്ട​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു വായി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഒരു പ്രാ​ദേ​ശിക പത്ര​മോ​ഫീ​സി​നു​മു​മ്പിൽ തടിച്ചു​കൂ​ടി. സംഗതി മനസ്സി​ലാ​ക്കി അവി​ടെ​യെ​ത്തിയ പിതാവ്‌ ആശ്ചര്യ​ഭ​രി​ത​നാ​യി പറഞ്ഞു: “ദൈവ​ത്തി​നു സ്‌തോ​ത്രം!” താൻ പ്രസം​ഗി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന ബൈബിൾ പ്രവച​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ നിവൃ​ത്തി​യാ​യി​ട്ടാണ്‌ യുദ്ധം പൊട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ട്ട​തെന്ന്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​നു മനസ്സി​ലാ​യി. (മത്തായി 24:7) തങ്ങൾ ഉടൻ സ്വർഗ​ത്തി​ലേക്ക്‌ എടുക്ക​പ്പെ​ടു​മെ​ന്നാണ്‌ അപ്പോൾ അനേകം ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​ക​ളും വിചാ​രി​ച്ചത്‌. അതു സംഭവി​ക്കാ​ഞ്ഞ​തി​നാൽ ചിലർ നിരാ​ശ​രാ​യി.

ബൈബിൾ സത്യത്തി​നാ​യി ഞാനെ​ടുത്ത നിലപാട്‌

1915-ൽ, 17-ാമത്തെ വയസ്സിൽ, അപ്പർ പ്രൈ​മറി സ്‌കൂൾ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സം പൂർത്തി​യാ​ക്കിയ ഞാൻ ഒരു ഓഫീ​സിൽ ജോലി ചെയ്യാൻ ആരംഭി​ച്ചു. അന്നുമു​തൽ ഞാൻ വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം മുടങ്ങാ​തെ വായി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. എന്നാൽ 1918 വരെ കൊപർവി​ക്കിൽ സ്ഥിരമാ​യി യോഗങ്ങൾ നടന്നി​രു​ന്നില്ല. തുടക്ക​ത്തിൽ ഞങ്ങൾ അഞ്ചു പേരേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ വേദാ​ധ്യ​യന പത്രി​കകൾ പോലുള്ള പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണങ്ങൾ വായിച്ച്‌ വിവരങ്ങൾ ചോ​ദ്യോ​ത്തര രൂപേണ ഞങ്ങൾ ചർച്ച​ചെ​യ്‌തു. ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു നല്ലരീ​തി​യിൽ സംസാ​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, അമ്മ ഒരിക്ക​ലും ഞങ്ങളോ​ടൊ​പ്പം ചേർന്നില്ല.

ഞാൻ ജോലി ചെയ്‌തി​രുന്ന ഓഫീ​സിൽവെച്ച്‌, 1918 മുതൽ ഞാൻ ആൻറൺ സാൾട്‌ന​സ്സു​മാ​യി പരിച​യ​ത്തി​ലാ​യി. ഒരു ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​യാ​യി​ത്തീ​രാൻ എനിക്ക്‌ അദ്ദേഹത്തെ സഹായി​ക്കാൻ സാധിച്ചു. ഈ സമയത്തു ഞാനൊ​രു നിരന്ത​ര​പ്ര​സാ​ധി​ക​യാ​കു​ക​യും 1921-ലെ ബെർഗൻ സമ്മേള​ന​ത്തിൽ സ്‌നാ​പ​ന​മേൽക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

മുഴു സ്‌കാൻഡി​നേ​വി​യ​യ്‌ക്കു​മാ​യി സ്വീഡ​നി​ലെ ഒറെ​ബ്രൂ​വിൽ 1925 മേയിൽ ഒരു സമ്മേളനം നടന്നു. വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ പ്രസി​ഡ​ന്റാ​യി​രുന്ന ജോസഫ്‌ എഫ്‌. റഥർഫോർഡ്‌ ഉൾപ്പെടെ 500-ലധികം പേർ സന്നിഹി​ത​രാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ 30-ഓളം പേർ ഓസ്ലോ​യിൽനിന്ന്‌ ട്രെയി​നിൽ യാത്ര തിരിച്ചു.

സ്‌കാൻഡി​നേ​വി​യൻ, ബാൾട്ടിക്ക്‌ രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലു​ട​നീ​ള​മുള്ള പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യ്‌ക്കു നേതൃ​ത്വം കൊടു​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി ഡെൻമാർക്കി​ലെ കോപ്പൻഹേ​ഗ​നിൽ ഉത്തര യൂറോ​പ്യൻ ഓഫീസ്‌ സ്ഥാപി​ക്കു​മെന്ന്‌ ഈ സമ്മേള​ന​ത്തിൽ അറിയി​പ്പു​ണ്ടാ​യി. പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യ്‌ക്കു മേൽനോ​ട്ടം വഹിക്കാ​നാ​യി സ്‌കോ​ട്ട്‌ലൻഡിൽനി​ന്നുള്ള വില്യം ഡേ നിയമി​ത​നാ​യി. അദ്ദേഹം നല്ല മതിപ്പു​നേടി, താമസി​യാ​തെ വലിയ സ്‌കോ​ട്ട്‌സ്‌മാൻ എന്ന്‌ അറിയ​പ്പെ​ടാൻ തുടങ്ങി. ആരംഭ​ത്തിൽ ഡേ സഹോ​ദ​രന്‌ ഒരു സ്‌കാൻഡി​നേ​വി​യൻ ഭാഷയും അറിയി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ യോഗ​ങ്ങ​ളി​ലും സമ്മേള​ന​ങ്ങ​ളി​ലും പിറകി​ലി​രുന്ന്‌ അദ്ദേഹം കുട്ടി​ക​ളു​ടെ കാര്യം നോക്കി സ്റ്റേജിൽ നടക്കുന്ന സംഗതി​ക​ളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ക്കാൻ മാതാ​പി​താ​ക്കളെ സഹായി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

1925 മാർച്ച്‌ 1 ലക്കം വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം (ഇംഗ്ലീഷ്‌) വെളി​പ്പാ​ടു 12-ാം അധ്യായം ചർച്ച​ചെ​യ്‌തു. ആ അധ്യായം ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ പിറവി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറയു​ന്നു​വെ​ന്നും അത്‌ 1914-ൽ സ്വർഗ​ത്തിൽ സംഭവി​ച്ചു​വെ​ന്നും പ്രസ്‌തുത ലക്കം വിശദ​മാ​ക്കി. മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ ബുദ്ധി​മു​ട്ടാ​യ​തി​നാൽ ഞാൻ ആ ലേഖനം പലയാ​വർത്തി വായിച്ചു. അവസാനം അതു മനസ്സി​ലാ​യ​പ്പോൾ എനിക്കു വലിയ സന്തോ​ഷ​മാ​യി.

ബൈബിൾ വിഷയ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ഗ്രാഹ്യ​ത്തിൽ പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലു​കൾ വരുത്തി​യ​പ്പോൾ, ചിലർ ഇടറി ദൈവ​ജ​നത്തെ വിട്ടു​പി​രി​ഞ്ഞു. എന്നാൽ അത്തരം പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലു​കൾ മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ ബുദ്ധി​മു​ട്ടു തോന്നി​യ​പ്പോൾ, ഞാനെ​ന്നും വിവരങ്ങൾ ആവർത്തി​ച്ചു വായിച്ച്‌ അതിലെ ന്യായ​വാ​ദം മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നിട്ടും പുതിയ വിശദീ​ക​രണം മനസ്സി​ലാ​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ, വ്യക്തമായ വിശദീ​ക​ര​ണ​ത്തി​നാ​യി ഞാൻ കാത്തി​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അത്തരം ക്ഷമ പ്രകട​മാ​ക്കി​യ​തി​നാൽ എനിക്കു പലപ്പോ​ഴും പ്രതി​ഫലം ലഭിച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌.

ബെഥേൽ സേവനം

ഏതാനും വർഷം ഞാൻ കണക്കെ​ഴു​ത്തു​കാ​രി​യാ​യും സെക്ര​ട്ട​റി​യാ​യും താലൂക്ക്‌ ഓഡി​റ്റ​റാ​യും ജോലി നോക്കി. 1928-ൽ സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ കണക്കെ​ഴു​ത്തു​കാ​രന്‌ അസുഖം പിടി​പെട്ട്‌ ബെഥേൽ വിട്ടു​പോ​കേ​ണ്ടി​വന്നു. അത്തരം ജോലി​യിൽ പരിച​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ, ആ ജോലി ഏറ്റെടു​ക്കാൻ എന്നോ​ടാ​വ​ശ്യ​പ്പെട്ടു. 1928 ജൂണിൽ ഞാൻ ബെഥേൽ സേവനം തുടങ്ങി. ഇടയ്‌ക്ക്‌, ഡേ സഹോ​ദരൻ ഞങ്ങളെ സന്ദർശിച്ച്‌ കണക്കുകൾ ഓഡിറ്റു ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഓസ്ലോ​യി​ലെ പരസ്യ​പ്ര​സം​ഗ​വേ​ല​യ്‌ക്കും ഞങ്ങളുടെ ബെഥേൽ കുടും​ബം നേതൃ​ത്വ​മെ​ടു​ത്തു. അവിടെ അന്ന്‌ ഒരു സഭയെ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ.

ഞങ്ങളിൽ ചിലർ ബെഥേ​ലി​ലെ ഷിപ്പിങ്‌ വിഭാ​ഗ​ത്തി​ലെ സാക്‌സ്‌ക്ഷമർ സഹോ​ദ​രനെ, സുവർണ​യു​ഗം (ഇപ്പോ​ഴത്തെ ഉണരുക!) പായ്‌ക്കു ചെയ്‌ത്‌ അയയ്‌ക്കു​ന്ന​തിൽ സഹായി​ച്ചി​രു​ന്നു. സിമെൻസൺ സഹോ​ദ​ര​നും ഗുൺബെർഗ്‌ സഹോ​ദ​ര​നും സഹായി​ക്കാൻ കൂടു​മാ​യി​രു​ന്നു. നല്ല രസകര​മായ സമയമാ​യി​രു​ന്നു അത്‌, ജോലി​ക്കി​ട​യിൽ ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ഞങ്ങൾ പാടു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നു.

രാജ്യ​പ്ര​ത്യാ​ശ​യി​ലുള്ള ഉറപ്പ്‌

“മഹാപു​രു​ഷാ​രം” ഒരു ഉപ സ്വർഗീയ വർഗമ​ല്ലെന്ന്‌ 1935-ൽ ഞങ്ങൾ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. പകരം അത്‌ മഹോ​പ​ദ്ര​വത്തെ അതിജീ​വിച്ച്‌ ഭൂമി​യി​ലെ പറുദീ​സ​യിൽ എന്നേക്കും ജീവി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അവസര​മുള്ള വർഗത്തെ പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്യു​ന്നു​വെന്നു ഞങ്ങൾ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. (വെളി​പ്പാ​ടു 7:9-14) ഈ പുതിയ ഗ്രാഹ്യം ലഭിച്ച​പ്പോൾ, സ്‌മാരക ചിഹ്നങ്ങ​ളിൽ പങ്കുപ​റ്റി​യി​രുന്ന ചിലർ തങ്ങളുടെ ഭൗമിക പ്രത്യാശ തിരി​ച്ച​റിഞ്ഞ്‌ പങ്കുപ​റ്റു​ന്നതു നിർത്തി.

എന്റെ സ്വർഗീയ പ്രത്യാ​ശ​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഞാനൊ​രി​ക്ക​ലും സംശയി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, ‘ദൈവം എന്തിനാണ്‌ എന്നെ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ന്നത്‌?’ എന്നു ഞാൻ പലപ്പോ​ഴും ചിന്തി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. അത്തരം വലിയ പദവിക്കു ഞാൻ അയോ​ഗ്യ​യാ​ണെന്ന്‌ എനിക്കു തോന്നി. ധൈര്യ​ക്കു​റ​വുള്ള ഒരു കൊച്ചു സ്‌ത്രീ​യായ ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ സ്വർഗ​ത്തിൽ ക്രിസ്‌തു​വി​നോ​ടൊ​പ്പം ഭരിക്കുന്ന ഒരു രാജാ​വാ​യി വിചാ​രി​ക്കുക വിചി​ത്ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി തോന്നി. (2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 2:11, 12; വെളി​പ്പാ​ടു 5:10) എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ‘ഏറെ ബലവാൻമാ​രെ’ വിളി​ച്ചില്ല, എന്നാൽ “ജ്ഞാനി​കളെ ലജ്ജിപ്പി​പ്പാൻ ദൈവം ലോക​ത്തിൽ ബലഹീ​ന​മാ​യതു തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തു” എന്ന പൗലൊസ്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ലന്റെ വാക്കു​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു ഞാൻ ധ്യാനി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.—1 കൊരി​ന്ത്യർ 1:26, 27.

രണ്ടാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധ​കാ​ലത്തെ പ്രവർത്ത​നം

1940 ഏപ്രിൽ 9-നു ജർമൻ സൈന്യം നോർവേയെ ആക്രമി​ച്ചു, താമസി​യാ​തെ അത്‌ അവരുടെ കീഴി​ലാ​കു​ക​യും ചെയ്‌തു. യുദ്ധത്തി​ന്റെ ഫലമായി, അനേക​രും രാജ്യ​സ​ന്ദേ​ശ​ത്തോ​ടു പ്രതി​ക​രി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. 1940 ഒക്ടോ​ബർമു​തൽ 1941 ജൂൺവരെ, ഞങ്ങൾ 2,72,000 പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളും ചെറു​പു​സ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളും സമർപ്പി​ച്ചു. അതിനർഥം നോർവേ​യി​ലെ 470-തിലധി​കം വരുന്ന സാക്ഷി​ക​ളിൽ ഓരോ​രു​ത്ത​രും ആ ഒമ്പതു മാസങ്ങ​ളിൽ ശരാശരി 570 പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളും ചെറു​പു​സ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളും സമർപ്പി​ച്ചു​വെ​ന്നാണ്‌!

1941 ജൂലൈ 8-നു ഗസ്റ്റപ്പോ എല്ലാ അധ്യക്ഷ​മേൽവി​ചാ​ര​ക​ന്മാ​രെ​യും സന്ദർശിച്ച്‌ പ്രസം​ഗ​വേല നിർത്തു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ തടങ്കൽപ്പാ​ള​യ​ങ്ങ​ളി​ലാ​ക്കു​മെന്ന്‌ പറഞ്ഞു. അഞ്ചു ജർമൻ പൊലീസ്‌ ഓഫീ​സർമാർ ബെഥേ​ലിൽ വന്ന്‌ വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ നല്ലൊരു പങ്ക്‌ സ്വത്തും കണ്ടു​കെട്ടി. ബെഥേൽ കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങളെ കൊണ്ടു​പോ​യി ചോദ്യം​ചെ​യ്‌തു. എന്നാൽ ആരെയും തടവി​ലാ​ക്കി​യില്ല. അവസാനം, 1941 ജൂലൈ 21-ന്‌, ഈങ്കോ​ഗ്നി​ടോ​ഗറ്റൻ തെരു​വി​ലെ 28 ബി എന്ന സൊ​സൈ​റ്റി​ക്കെ​ട്ടി​ടം കണ്ടു​കെ​ട്ടു​ക​യും നമ്മുടെ പ്രസം​ഗ​വേല നിരോ​ധി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഞാൻ കൊപർവി​ക്കി​ലേക്കു തിരി​ച്ചു​പോ​യി സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി ലൗകിക ജോലി​യി​ലേർപ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തു.

ആ സമയം പിതാവ്‌ ഒരു പയനി​യ​റാ​യി സേവി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു ദിവസം നാസികൾ വന്ന്‌ പിതാവ്‌ താമസി​ച്ചി​രുന്ന വീടു പരി​ശോ​ധി​ച്ചു. അവർ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ബൈബി​ളും ബൈബിൾ കൺകോർഡൻസു​ക​ളും ഉൾപ്പെടെ എല്ലാ സാഹി​ത്യ​വും എടുത്തു​കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. ഈ കാലഘ​ട്ടത്ത്‌ ഞങ്ങൾക്കു വളരെ കുറച്ച്‌ ആത്മീയ ആഹാരമേ ലഭിച്ചു​ള്ളൂ. ആത്മീയ​മാ​യി ശക്തരായി നില​കൊ​ള്ളു​ന്ന​തിന്‌, ഞങ്ങൾ ഗവൺമെൻറ്‌ എന്നതു​പോ​ലുള്ള പഴയ പുസ്‌ത​കങ്ങൾ ആവർത്തി​ച്ചു പഠിക്കു​ക​യും പ്രസം​ഗ​വേല തുടരു​ക​യും ചെയ്‌തു.

സങ്കടക​ര​മെ​ന്നു പറയട്ടെ, പലയി​ട​ങ്ങ​ളി​ലും സഹോ​ദ​ര​ങ്ങൾക്കി​ട​യിൽ ഭിന്നി​പ്പു​ണ്ടാ​യി. പരസ്യ​മാ​യി, വീടു​തോ​റും പോയി പ്രസം​ഗി​ക്ക​ണ​മെന്ന അഭി​പ്രാ​യ​ക്കാ​രാ​യി​രു​ന്നു ഒരു കൂട്ടർ. മറിച്ച്‌ ആളുക​ളു​മാ​യി മറ്റു വിധങ്ങ​ളിൽ ബന്ധപ്പെട്ട്‌ കൂടുതൽ രഹസ്യ​മാ​യി പ്രവർത്തി​ക്ക​ണ​മെന്ന്‌ മറ്റൊരു കൂട്ടരും. അങ്ങനെ മുമ്പ്‌ വളരെ നന്നായി സഹകരി​ച്ചി​രു​ന്ന​വ​രും ഞങ്ങൾ വളരെ സ്‌നേ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്ന​വ​രു​മായ പ്രമുഖ സഹോ​ദ​രങ്ങൾ പരസ്‌പരം സംസാ​രി​ക്കാത്ത അവസ്ഥയി​ലാ​യി. അവർക്കി​ട​യി​ലെ ഈ ഭിന്നിപ്പ്‌ എന്നെ വളരെ​യ​ധി​കം വേദനി​പ്പി​ച്ചു. ഞാൻ സാക്ഷി​യാ​യ​തി​നു​ശേഷം ജീവി​ത​ത്തി​ലെ ഏറ്റവും വേദനാ​ജ​ന​ക​മായ സ്ഥിതി​വി​ശേഷം അതായി​രു​ന്നു.

യുദ്ധാ​ന​ന്തരം പുതു​പ്ര​വർത്ത​നം

യുദ്ധത്തി​നു​ശേഷം, 1945-ലെ വേനൽക്കാ​ലത്ത്‌ ഡേ സഹോ​ദരൻ നോർവേ സന്ദർശിച്ച്‌ ഓസ്ലോ​യി​ലും ഷേയനി​ലും ബെർഗ​നി​ലും യോഗങ്ങൾ നടത്തി. സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളോ​ടു വിയോ​ജി​പ്പു​കൾ മറന്നു​ക​ള​യാൻ അഭ്യർഥി​ച്ചിട്ട്‌, അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നവർ എഴു​ന്നേ​റ്റു​നിൽക്കാൻ അദ്ദേഹം ആവശ്യ​പ്പെട്ടു. എല്ലാവ​രും എഴു​ന്നേ​റ്റു​നി​ന്നു! 1945 ഡിസം​ബ​റിൽ വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ അന്നത്തെ പ്രസി​ഡൻറാ​യി​രുന്ന നാഥാൻ എച്ച്‌. നോർ സഹോ​ദ​രന്റെ സന്ദർശ​ന​ത്തി​നു​ശേഷം തർക്കം എന്നന്നേ​ക്കു​മാ​യി പരിഹ​രി​ക്ക​പ്പെട്ടു.

അതിനി​ടെ, 1945 ജൂലൈ 17-ന്‌, ബ്രാഞ്ച്‌ ദാസനായ എനൊക്ക്‌ അമനിൽനിന്ന്‌ എനി​ക്കൊ​രു ടെല​ഗ്രാം കിട്ടി. ‘ബെഥേ​ലി​ലേക്ക്‌ എപ്പോൾ തിരി​ച്ചു​വ​രാ​നാ​കും?’ എന്നൊരു ചോദ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. ചിലർ പറഞ്ഞു ഞാൻ വീട്ടിൽ താമസിച്ച്‌ 70-ലധികം വയസ്സായ എന്റെ പിതാ​വി​നെ ശുശ്രൂ​ഷി​ക്ക​ണ​മെന്ന്‌. എന്നാൽ ബെഥേൽ സേവന​ത്തി​ലേക്കു തിരി​ച്ചു​പോ​കാ​നാണ്‌ പിതാവ്‌ എന്നെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചത്‌. അങ്ങനെ ഞാൻ ബെഥേ​ലി​ലേക്കു പോയി. 1946-ൽ ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളിൽനി​ന്നുള്ള ഒരു സഹോ​ദ​ര​നായ മർവിൻ എഫ്‌. ആൻഡേ​ഴ്‌സൻ ഞങ്ങളുടെ ബ്രാഞ്ച്‌ മേൽവി​ചാ​രകൻ ആയി. പ്രസം​ഗ​വേല പുനഃ​സം​ഘ​ടി​പ്പി​ക്ക​പ്പെട്ടു.

വേനൽ അവധി​ക്കാ​ലത്ത്‌ എന്റെ കുടും​ബത്തെ കാണാ​നാ​യി ഞാൻ കൊപർവി​ക്കി​ലേക്കു യാത്ര​ചെ​യ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്റെ രണ്ടു സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രും സഹോ​ദ​രി​മാ​രും സാക്ഷി​ക​ളാ​യില്ല, എന്നാൽ എന്നോ​ടും പിതാ​വി​നോ​ടും അവർ എല്ലായ്‌പോ​ഴും സൗഹൃദം കാണി​ച്ചി​രു​ന്നു. എന്റെ ഒരു സഹോ​ദരൻ തുറമു​ഖ​മേ​ധാ​വി​യും പൈലറ്റ്‌ മാസ്റ്ററും മറ്റേ സഹോ​ദരൻ ഒരധ്യാ​പ​ക​നും ആയിത്തീർന്നു. എനിക്കു കാര്യ​മായ ഭൗതിക സ്വത്തു​ക്ക​ളൊ​ന്നു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെങ്കി​ലും പിതാവ്‌ അവരോ​ടു പറയു​മാ​യി​രു​ന്നു: “നിങ്ങ​ളെ​ക്കാൾ ധനിക ഓട്ടി​ല്യ​തന്നെ.” അതു സത്യമാ​യി​രു​ന്നു! അവരുടെ നേട്ടങ്ങൾ എനിക്കു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ആത്മീയ സമ്പത്തു​മാ​യുള്ള താരത​മ്യ​ത്തിൽ ഒന്നുമ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു! 78-ാമത്തെ വയസ്സിൽ, അതായത്‌ 1951-ൽ, പിതാവു മരണമ​ടഞ്ഞു. അമ്മ 1928-ൽ മരിച്ചു​പോ​യി​രു​ന്നു.

എന്റെ ജീവി​ത​ത്തി​ലെ ഒരു സുപ്ര​ധാന സംഭവ​മാ​യി​രു​ന്നു 1953-ൽ ന്യൂ​യോർക്ക്‌ നഗരത്തി​ലെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ സാർവ​ദേ​ശീയ കൺ​വെൻ​ഷ​നിൽ പങ്കെടു​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞത്‌. ആ വർഷം ലോക വയലിലെ പ്രസാ​ധ​ക​രു​ടെ എണ്ണം 5 ലക്ഷം കവിഞ്ഞി​രു​ന്നു. കൺ​വെൻ​ഷ​നിൽ 1,65,000-ത്തിലധി​കം പേർ സംബന്ധി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി! 1953-ലെ കൺ​വെൻ​ഷ​നു​മുമ്പ്‌, യഹോ​വ​യു​ടെ ഭൗമിക സ്ഥാപന​ത്തി​ന്റെ ആസ്ഥാന​മായ ബ്രുക്ലിൻ ബെഥേ​ലിൽ ഒരാഴ്‌ച ജോലി ചെയ്‌തു.

എന്നാലാ​വതു ചെയ്യൽ

കഴിഞ്ഞ ഏതാനും വർഷങ്ങ​ളാ​യി തിമിരം കാരണം എന്റെ കാഴ്‌ച​ശക്തി കുറഞ്ഞി​ട്ടുണ്ട്‌. ശക്തികൂ​ടിയ കണ്ണടയും ഭൂതക്ക​ണ്ണാ​ടി​യും വെച്ച്‌ ഞാനി​പ്പോ​ഴും വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ കുറ​ച്ചൊ​ക്കെ വായി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. ക്രിസ്‌തീയ സഹോ​ദ​രി​മാർ എന്നെ സന്ദർശിച്ച്‌ ആഴ്‌ച​യിൽ രണ്ടു​പ്രാ​വ​ശ്യം വായി​ച്ചു​കേൾപ്പി​ക്കും. അതിന​വ​രോട്‌ എനിക്കു നന്ദിയുണ്ട്‌.

എന്റെ പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യും തീരെ കുറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. വേനൽക്കാ​ലത്ത്‌ ക്രിസ്‌തീയ സഹോ​ദ​രി​മാർ മിക്ക​പ്പോ​ഴും എന്നെ ചക്രക്ക​സേ​ര​യി​ലി​രു​ത്തി കൊണ്ടു​പോ​കും. അങ്ങനെ എനിക്കു കുറച്ചു​നേരം പ്രസം​ഗ​വേല ചെയ്യാൻ സാധി​ക്കു​ന്നു. കൂടാതെ ഏതാണ്ട്‌ 100 വർഷം​മുമ്പ്‌ ഞാൻ ഒരു വിദ്യാർഥി​നി​യാ​യി​രുന്ന പ്രൈ​മറി സ്‌കൂൾപോ​ലുള്ള കൊപർവി​ക്കി​ലെ സ്‌കൂ​ളു​ക​ളി​ലേക്കു മാസി​ക​ക​ളും ലഘുപ​ത്രി​ക​ക​ളും മുടങ്ങാ​തെ അയച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. ഇപ്പോ​ഴും പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​നു മുടക്കം​വ​രു​ത്താത്ത പ്രസാ​ധി​ക​യാ​യി​രി​ക്കാൻ സാധി​ക്കു​ന്ന​തിൽ എനിക്കു ചാരി​താർഥ്യ​മുണ്ട്‌.

1983 മുതൽ ഓസ്ലോ​യ്‌ക്കു വെളി​യിൽ ഇട്രെ എനബാ​ക്കിൽ സ്ഥിതി​ചെ​യ്യുന്ന ബെഥേ​ലിൽ എന്റെ മുറി സ്ഥിതി​ചെ​യ്യുന്ന അതേ നിലയിൽത്തന്നെ ഭക്ഷണമു​റി​യും രാജ്യ​ഹാ​ളും ആയത്‌ വലി​യൊ​ര​നു​ഗ്ര​ഹ​മാ​യി. അതു​കൊണ്ട്‌ എനിക്ക്‌ ഒരു വാക്കറി​ന്റെ സഹായ​ത്തോ​ടെ പ്രഭാത ആരാധ​ന​യ്‌ക്കും ഭക്ഷണത്തി​നും യോഗ​ങ്ങൾക്കും വരാൻ സാധി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. എനിക്കി​പ്പോ​ഴും കൺ​വെൻ​ഷ​നു​കൾക്കും സമ്മേള​ന​ങ്ങൾക്കും പോകാൻ സാധി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും സന്തോ​ഷ​മുണ്ട്‌. അനേക വർഷങ്ങ​ളാ​യി പരിച​യ​മുള്ള സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളെ​യും കൂടാതെ പുതിയ സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രെ​യും അനേകം നല്ല കുട്ടി​ക​ളെ​യും കാണു​ന്നത്‌ എനിക്കു വലിയ ഇഷ്ടമാണ്‌.

അന്ത്യം​വരെ വിശ്വാ​സം നിലനിർത്തൽ

ഇവിടെ ബെഥേ​ലിൽ ഊർജ​സ്വ​ല​രും പ്രസന്ന​ത​യു​ള്ള​വ​രും ആത്മീയ​രു​മായ ആളുക​ളു​ടെ മധ്യേ ആയിരി​ക്കു​ന്നത്‌ ഒരനു​ഗ്ര​ഹം​ത​ന്നെ​യാണ്‌. ഞാനെന്റെ ബെഥേൽ സേവനം തുടങ്ങി​യ​പ്പോൾ, മുഴു​കു​ടും​ബ​വും സ്വർഗീയ പ്രത്യാ​ശ​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. (ഫിലി​പ്പി​യർ 3:14) ഇപ്പോൾ ഞാനൊ​ഴി​കെ മറ്റെല്ലാ​വ​രും ഭൂമി​യിൽ എന്നേക്കും ജീവി​ക്കാൻ പ്രതീ​ക്ഷാ​പൂർവം കാത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രാണ്‌.

യഹോവ നേരത്തെ നടപടി​യെ​ടു​ക്കു​മെന്നു നാം പ്രതീ​ക്ഷി​ച്ചു​വെ​ന്നതു സത്യമാണ്‌. എന്നാൽ, മഹാപു​രു​ഷാ​രം വലുതാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്കു​ന്നതു കാണു​ന്ന​തിൽ ഞാൻ ആഹ്ലാദി​ക്കു​ന്നു. എത്ര വർധന​വാണ്‌ ഞാൻ കണ്ടിരി​ക്കു​ന്നത്‌! ഞാൻ ആദ്യം ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ ഏർപ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ, ലോക​വ്യാ​പ​ക​മാ​യി 5,000 പ്രസാ​ധ​കരേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. ഇപ്പോൾ 54 ലക്ഷത്തി​ല​ധി​കം പേർ! തീർച്ച​യാ​യും, “കുറഞ്ഞവൻ ആയിര​വും ചെറി​യവൻ മഹാജാ​തി​യും ആയിത്തീ​രു”ന്നതു ഞാൻ കണ്ടിരി​ക്കു​ന്നു. (യെശയ്യാ​വു 60:22) നാം യഹോ​വ​യ്‌ക്കാ​യി കാത്തി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌, കാരണം ഹബക്കൂക്ക്‌ ഇങ്ങനെ​യാണ്‌ എഴുതി​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌: “അതു വൈകി​യാ​ലും അതിന്നാ​യി കാത്തി​രിക്ക; അതു വരും നിശ്ചയം; താമസി​ക്ക​യു​മില്ല.”—ഹബക്കൂക്ക്‌ 2:3.