ആദ്യസ്‌നേ​ഹത്തെക്കുറിച്ച്‌ ഓർത്തുകൊണ്ടി​രു​ന്നത്‌ സഹിച്ചു​നിൽക്കാൻ എന്നെ സഹായി​ച്ചു

ആയിര​ത്തി​ത്തൊ​ള്ളാ​യി​ര​ത്തി​യെ​ഴുപ​തി​ലെ വേനലി​ന്റെ തുടക്കം. സ്ഥലം ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലെ പെൻസിൽവേ​നിയ. അവിടെ ഫീനി​ക്‌സ്‌വി​ല്ലി​ലെ വാലീ ഫോർജ്‌ ജനറൽ ആശുപ​ത്രി​യി​ലാ​ണു ഞാൻ. ഓരോ അര മണിക്കൂ​റി​ലും ഒരു നഴ്‌സ്‌ എന്റെ രക്തസമ്മർദം പരി​ശോ​ധി​ക്കു​ന്നു. അത്‌ കുറഞ്ഞു​കു​റഞ്ഞു വരിക​യാണ്‌. അന്ന്‌ എനിക്ക്‌ വയസ്സ്‌ 20. പട്ടാള​ക്കാ​ര​നായ ഞാൻ ഗുരു​ത​ര​മായ ഒരു പകർച്ച​വ്യാ​ധി പിടി​പെട്ട്‌ അത്യാ​സ​ന്ന​നി​ല​യി​ലാണ്‌. മുമ്പിൽ നിൽക്കുന്ന ചെറു​പ്പ​ക്കാ​ര​നായ നഴ്‌സി​ന്റെ മുഖത്ത്‌ എന്തോ ഒരു വിഷമം. “ആരെങ്കി​ലും മരിക്കു​ന്നത്‌ നിങ്ങൾ എപ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും കണ്ടിട്ടു​ണ്ടോ?” ഞാൻ ചോദി​ച്ചു. വിളറിയ മുഖ​ത്തോ​ടെ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “ഇതുവരെ ഇല്ല.”

ആ നിമിഷം എന്റെ ഭാവി ഇരുള​ട​ഞ്ഞ​താ​യി തോന്നി. ആകട്ടെ, ഞാൻ ഇവിടെ എങ്ങനെ എത്തി, തുടർന്ന്‌ എന്റെ ജീവി​ത​ത്തിൽ എന്തെല്ലാം സംഭവി​ച്ചു. ഞാൻ ചുരു​ക്ക​മാ​യി പറയാം.

യുദ്ധഭൂ​മി​യി​ലേ​ക്കുള്ള എന്റെ കാൽവെപ്പ്‌

വിയറ്റ്‌നാ​മി​ലെ യുദ്ധകാ​ലത്ത്‌, ഓപ്പ​റേഷൻ മുറി​യിൽ ടെക്‌നീ​ഷ്യ​നാ​യി ജോലി ചെയ്‌തി​രു​ന്ന​പ്പോ​ഴാണ്‌ എനിക്കു രോഗം പിടി​പെ​ട്ടത്‌. രോഗി​ക​ളെ​യും പരി​ക്കേ​റ്റ​വ​രെ​യും ശുശ്രൂ​ഷി​ക്കു​ന്നത്‌ എനിക്ക്‌ ഇഷ്ടമാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു ശസ്‌ത്ര​ക്രി​യാ​വി​ദ​ഗ്‌ധൻ ആകണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു എന്റെ ആഗ്രഹം. 1969 ജൂ​ലൈ​യിൽ ഞാൻ വിയറ്റ്‌നാ​മിൽ വിമാ​ന​മി​റങ്ങി. പുതു​താ​യി വന്ന മറ്റ്‌ എല്ലാവ​രെ​യും പോലെ എനിക്കും ഒരാഴ്‌ചത്തെ പരിശീ​ലനം കിട്ടി. അത്‌ അവിടത്തെ കടുത്ത ചൂടു​മാ​യും സമയത്തി​ലെ മാറ്റവു​മാ​യും ഇണങ്ങി​ച്ചേ​രാൻ എന്നെ സഹായി​ച്ചു.

ഡോങ്‌ ടാമിലെ മെകോങ്‌ ഡെൽറ്റ​യി​ലെ ഒരു സർജിക്കൽ ആശുപ​ത്രി​യിൽ ഞാൻ ജോലി​യിൽ പ്രവേ​ശി​ച്ച​യു​ടനെ, അപകടം പറ്റിയ ധാരാളം സൈനി​ക​രു​മാ​യി അനേകം ഹെലി​കോ​പ്‌റ്റ​റു​കൾ പറന്നി​റങ്ങി. ദേശഭ​ക്തി​യും സേവന​മ​നോ​ഭാ​വ​വും ഉണ്ടായി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ഉടനെ ജോലി ആരംഭി​ക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹി​ച്ചു. ഓപ്പ​റേഷൻ മുറി​ക​ളാ​യി ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌ ലോഹം​കൊ​ണ്ടുള്ള ശീതീ​ക​രിച്ച കണ്ടെയ്‌ന​റു​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. പരി​ക്കേ​റ്റ​വരെ ഓപ്പ​റേ​ഷനു തയ്യാറാ​ക്കി പെട്ടെന്ന്‌ അവി​ടേക്കു കൊണ്ടു​വന്നു. ആളുക​ളു​ടെ ജീവൻ രക്ഷിക്കാൻവേണ്ടി ശസ്‌ത്ര​ക്രി​യാ​വി​ദ​ഗ്‌ധ​നും അനസ്‌തേഷ്യ നൽകുന്ന ഡോക്‌ട​റും രണ്ടു നഴ്‌സു​മാ​രും തിങ്ങി​ഞെ​രു​ങ്ങി നിന്ന്‌ അവരെ​ക്കൊ​ണ്ടാ​കു​ന്ന​തെ​ല്ലാം ചെയ്‌തു. എന്നാൽ ഹെലി​കോ​പ്‌റ്റ​റിൽനിന്ന്‌ ചില വലിയ കറുത്ത ബാഗുകൾ ഇറക്കാ​ത്തത്‌ എന്താ​ണെന്ന്‌ എനിക്കു മനസ്സി​ലാ​യില്ല. അതിൽ, പട്ടാള​ക്കാ​രു​ടെ ചിന്നി​ച്ചി​ത​റിയ ശരീര​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളാ​ണെന്ന്‌ എന്നോട്‌ ആരോ പറഞ്ഞു. യുദ്ധഭൂ​മി​യിൽ എത്തിയ​പ്പോ​ഴത്തെ എന്റെ ആദ്യത്തെ അനുഭവം അതായി​രു​ന്നു.

ദൈവ​ത്തി​നാ​യുള്ള അന്വേ​ഷ​ണം

ഒരു യുവാ​വാ​യി​രി​ക്കെ, യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ പഠിപ്പി​ക്കുന്ന ചില കാര്യ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ എനിക്ക്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്റെ അമ്മ സാക്ഷി​ക​ളു​മൊത്ത്‌ ബൈബിൾ പഠിച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും സ്‌നാ​ന​പ്പെ​ടു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം പുരോ​ഗ​മി​ച്ചില്ല. അമ്മയെ ബൈബിൾ പഠിപ്പി​ക്കു​മ്പോൾ അതു കേട്ടി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ ഞാൻ വളരെ ആസ്വദി​ച്ചി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ​യി​രി​ക്കെ, ഒരു ദിവസം ഞാൻ എന്റെ രണ്ടാന​ച്ഛ​നോ​ടൊ​പ്പം രാജ്യ​ഹാ​ളി​ന​ടു​ത്തു​കൂ​ടെ പോകാ​നി​ട​യാ​യി. അപ്പോൾ ഞാൻ ചോദി​ച്ചു, “അത്‌ എന്ത്‌ കെട്ടി​ടമാ?” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: “അക്കൂട്ട​രു​ടെ അടുത്തു​പോ​ലും പോക​രുത്‌!” രണ്ടാന​ച്ഛനെ എനിക്കു വലിയ ഇഷ്ടമാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും അദ്ദേഹ​ത്തിൽ വിശ്വാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും അച്ഛൻ പറഞ്ഞത്‌ ഞാൻ കേട്ടു. അതോടെ, യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​മാ​യുള്ള ബന്ധം എനിക്കു നഷ്ടപ്പെട്ടു.

വിയറ്റ്‌നാ​മിൽനി​ന്നു തിരി​ച്ചു​പോ​ന്ന​ശേഷം ജീവി​ത​ത്തിൽ ദൈവം വേണ​മെന്ന്‌ എനിക്കു തോന്നി. അവിടു​ത്തെ വേദനാ​ക​ര​മായ ഓർമകൾ എന്നെ മാനസി​ക​മാ​യി മരവി​പ്പി​ച്ചു​ക​ളഞ്ഞു. വിയറ്റ്‌നാ​മിൽ എന്താണ്‌ സംഭവി​ക്കു​ന്ന​തെന്ന്‌ ആർക്കും മനസ്സി​ലാ​കു​ന്നി​ല്ലെന്ന്‌ എനിക്കു തോന്നി. പിഞ്ചു​കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലും കൊല്ലു​ന്ന​തി​ന്റെ റിപ്പോർട്ടു​കൾ പരക്കെ വ്യാപി​ച്ച​തി​നെ​ത്തു​ടർന്ന്‌, യു.എസ്‌. സൈനി​കരെ, കുഞ്ഞു​ങ്ങളെ കൊല്ലുന്ന നിഷ്‌ഠൂ​ര​ന്മാ​രെന്ന്‌ വിളി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ആളുകൾ പ്രതി​ഷേ​ധ​പ്ര​ക​ട​നങ്ങൾ നടത്തി​യത്‌ ഞാൻ ഓർക്കു​ന്നു.

എന്റെ ആത്മീയ​വി​ശപ്പ്‌ അടക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി ഞാൻ പല പള്ളിക​ളി​ലെ​യും ആരാധ​ന​ക​ളിൽ പങ്കെടു​ക്കാൻതു​ടങ്ങി. എനിക്കു ദൈവ​ത്തോട്‌ എല്ലായ്‌പോ​ഴും സ്‌നേ​ഹ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും പള്ളിക​ളിൽ നടക്കുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ ഞാൻ തൃപ്‌ത​നാ​യി​രു​ന്നില്ല. അവസാനം, ഞാൻ ഫ്‌ളോ​റി​ഡ​യി​ലെ ഡെൽറെ ബീച്ചി​ലുള്ള യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ രാജ്യ​ഹാ​ളിൽ പോകാൻതു​ടങ്ങി. 1971 ഫെബ്രു​വ​രി​യി​ലെ ഒരു ഞായറാ​ഴ്‌ച​യാണ്‌ ഞാൻ ആദ്യമാ​യി അവിടെ പോയത്‌.

ഞാൻ എത്തിയ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും പരസ്യ​പ്ര​സം​ഗം കഴിയാ​റാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ തുടർന്നുള്ള വീക്ഷാ​ഗോ​പുര അധ്യയ​ന​ത്തിൽ ഞാൻ പങ്കെടു​ത്തു. അവിടെ ചർച്ച ചെയ്‌ത വിഷയ​മൊ​ന്നും എനിക്ക്‌ ഓർമ​യില്ല, പക്ഷെ അവിടു​ത്തെ കൊച്ചു​കു​ട്ടി​കൾപോ​ലും ബൈബിൾ തുറന്ന്‌ വാക്യങ്ങൾ കൃത്യ​മാ​യി എടുക്കു​ന്നത്‌ ഞാൻ ഇന്നും ഓർമി​ക്കു​ന്നു. അത്‌ എന്നെ ശരിക്കും സ്വാധീ​നി​ച്ചു! അവിടെ നടന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഞാൻ ശ്രദ്ധ​യോ​ടെ കേൾക്കു​ക​യും നിരീ​ക്ഷി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. രാജ്യ​ഹാ​ളിൽനി​ന്നു പോകാൻ ഒരുങ്ങു​മ്പോൾ ഏകദേശം 80 വയസ്സുള്ള ഒരു സഹോ​ദരൻ എന്നെ സമീപി​ച്ചു. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ പേര്‌ ജിം ഗാർഡനർ എന്നാണ്‌. നിത്യ​ജീ​വ​നി​ലേക്കു നയിക്കുന്ന സത്യം എന്ന പുസ്‌തകം എന്റെ നേരെ നീട്ടി അദ്ദേഹം എന്നോട്‌ ചോദി​ച്ചു, “ഈ പുസ്‌തകം ഒന്നു വായി​ച്ചു​നോ​ക്കാ​മോ?” അങ്ങനെ ആദ്യ ബൈബിൾപ​ഠ​ന​ത്തി​നാ​യി ഞങ്ങൾ വ്യാഴാഴ്‌ച രാവി​ലെ​ത്തേക്കു സമയം ക്രമീ​ക​രി​ച്ചു.

ആ ഞായറാഴ്‌ച രാത്രി എനിക്ക്‌ ജോലി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഫ്‌ളോ​റി​ഡ​യി​ലെ ബോക്കാ റാട്ടനി​ലുള്ള ഒരു സ്വകാര്യ ആശുപ​ത്രി​യി​ലെ അത്യാ​ഹി​ത​വി​ഭാ​ഗ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു ഞാൻ ജോലി ചെയ്‌തി​രു​ന്നത്‌. രാത്രി 11 മുതൽ രാവിലെ 7 വരെയാ​യി​രു​ന്നു എന്റെ ജോലി സമയം. അന്നു രാത്രി അധികം ജോലി​യൊ​ന്നും ഇല്ലാതി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ എനിക്ക്‌ ആ പുസ്‌തകം വായി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. വായി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കെ പെട്ടെന്ന്‌ ഒരു സീനിയർ നഴ്‌സ്‌ വന്ന്‌ ആ പുസ്‌തകം എന്റെ കയ്യിൽനി​ന്നു തട്ടിപ്പ​റി​ച്ചു​മേ​ടി​ച്ചിട്ട്‌ ഉച്ചത്തിൽ ഇങ്ങനെ ചോദി​ച്ചു: “നീയും ഈ കൂട്ടത്തിൽപ്പെ​ട്ട​താ​ണോ?” അവരുടെ കയ്യിൽനിന്ന്‌ എന്റെ സത്യം പുസ്‌തകം പിടി​ച്ചു​വാ​ങ്ങി​യിട്ട്‌ ഞാൻ പറഞ്ഞു: “ഞാൻ ഇതു പകുതി​യെ വായി​ച്ചു​ള്ളൂ, പക്ഷേ അവരു​ടെ​കൂ​ടെ കൂടു​മെന്നാ തോന്നു​ന്നെ.” അതു കേട്ട​പ്പോൾ അവർ അവി​ടെ​നി​ന്നു പോയി. അങ്ങനെ ആ രാത്രി​തന്നെ ഞാൻ അതു മുഴുവൻ വായിച്ചു തീർത്തു.

ബൈബിൾ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങിയ അന്ന്‌ ഗാർഡനർ സഹോ​ദ​ര​നോട്‌, “നമ്മൾ എന്താണ്‌ പഠിക്കാൻപോ​കു​ന്നത്‌” എന്ന്‌ ഞാൻ ചോദി​ച്ചു. “ഞാൻ അന്നു തന്ന ആ പുസ്‌തകം,” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. അതുകേട്ട ഞാൻ, “ഞാൻ അതു മുഴുവൻ വായി​ച്ചു​തീർത്ത​ല്ലോ” എന്നു പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ ഗാർഡനർ സഹോ​ദരൻ ദയാപൂർവം, “കൊള്ളാ​മ​ല്ലോ! എങ്കിൽ നമുക്ക്‌ അതിന്റെ ആദ്യത്തെ പാഠ​മൊ​ന്നു നോക്കി​യാ​ലോ?” എന്നു ചോദി​ച്ചു. പഠിച്ചു തുടങ്ങി​യ​പ്പോൾ ഞാൻ അതിശ​യി​ച്ചു​പോ​യി, ഞാൻ എന്തുമാ​ത്രം കാര്യ​ങ്ങ​ളാണ്‌ വിട്ടു​പോ​യത്‌! എന്റെ കയ്യിലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ബൈബി​ളിൽനിന്ന്‌ അദ്ദേഹം എന്നെ​ക്കൊണ്ട്‌ കുറെ വാക്യങ്ങൾ വായി​പ്പി​ച്ചു. അവസാനം, ഞാൻ സത്യ​ദൈ​വ​മായ യഹോ​വയെ കണ്ടെത്തി. സ്‌നേ​ഹ​പൂർവം, ജിം എന്നു വിളി​ച്ചി​രുന്ന ഗാർഡനർ സഹോ​ദ​ര​നു​മൊത്ത്‌ ആ പുസ്‌ത​ക​ത്തി​ന്റെ മൂന്ന്‌ അധ്യാ​യങ്ങൾ അന്നു രാവി​ലെ​തന്നെ ഞാൻ പഠിച്ചു. അതുക​ഴി​ഞ്ഞുള്ള എല്ലാ വ്യാഴാ​ഴ്‌ച​ക​ളി​ലും ഞങ്ങൾ മൂന്ന്‌ അധ്യാ​യങ്ങൾ വീതം പഠിച്ചു. ആ പഠനം ഞാൻ ഏറെ ആസ്വദി​ച്ചു. സി.റ്റി. റസ്സൽ സഹോ​ദ​ര​നു​മാ​യി അടുത്ത​പ​രി​ച​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ഒരു അഭിഷി​ക്ത​സ​ഹോ​ദ​ര​നിൽനിന്ന്‌ പഠിക്കാ​നാ​യത്‌ എത്ര വലിയ ഒരു പദവി​യാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നോ!

ഏതാനും ആഴ്‌ച​കൾക്കു ശേഷം ഞാൻ ഒരു രാജ്യ​പ്ര​സാ​ധ​ക​നാ​യി. വീടു​തോ​റു​മുള്ള വേലയുൾപ്പെടെ പല ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​ക​ളും മറിക​ട​ക്കാൻ ജിം സഹോ​ദരൻ എന്നെ സഹായി​ച്ചു. (പ്രവൃ. 20:20) സഹോ​ദരൻ എന്നോ​ടൊ​പ്പം പ്രവർത്തി​ക്കാൻ തുടങ്ങി​യ​തോ​ടെ ഞാൻ പ്രസം​ഗ​വേല കൂടുതൽ ആസ്വദി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. എനിക്കു ലഭിച്ച ഏറ്റവും വലിയ പദവി​യാ​യി​ട്ടാണ്‌ ഞാൻ ഇപ്പോ​ഴും പ്രസം​ഗ​വേ​ലയെ കാണു​ന്നത്‌. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കൂട്ടു​വേ​ല​ക്കാ​ര​നാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എത്ര മഹത്തായ ഒരു കാര്യ​മാണ്‌!—1 കൊരി. 3:9.

യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള എന്റെ ആദ്യസ്‌നേ​ഹം

ഇനി ഞാൻ വളരെ വ്യക്തി​പ​ര​മായ ഒരു കാര്യം പറയാം—യഹോ​വയെ ഞാൻ സ്‌നേ​ഹി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങിയ നിമിഷം. (വെളി. 2:4) അത്‌ യുദ്ധത്തി​ന്റെ വേദനാ​ക​ര​മായ ഓർമ​ക​ളും മറ്റു ദുഷ്‌ക​ര​മായ സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളും മറിക​ട​ക്കാൻ എന്നെ സഹായി​ച്ചു.—യെശ. 65:17.

1971-ലെ വസന്തകാ​ലത്തെ ആ ദിനം ഇന്നും ഞാൻ ഓർക്കു​ന്നു. ആയി​ടെ​യാണ്‌ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ അവരുടെ വീട്ടിൽനിന്ന്‌ എന്നെ പുറത്താ​ക്കി​യത്‌. വീട്ടിൽ ഒരു യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷിയെ താമസി​പ്പി​ക്കാൻ എന്റെ രണ്ടാന​ച്ഛന്‌ ഇഷ്ടമി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ആ സമയത്ത്‌ എന്റെ കയ്യിൽ അധികം കാശൊ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നില്ല. രണ്ടാഴ്‌ച കൂടു​മ്പോ​ഴാ​യി​രു​ന്നു എനിക്കു ശമ്പളം കിട്ടി​യി​രു​ന്നത്‌. കിട്ടിയ കാശിൽ വലി​യൊ​രു പങ്കും ഞാൻ ചെലവ​ഴി​ച്ചത്‌ വസ്‌ത്രങ്ങൾ വാങ്ങാ​നാ​യി​രു​ന്നു. കാരണം പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യി​ലാ​യി​രി​ക്കെ യഹോ​വ​യ്‌ക്കു മഹത്ത്വം കരേറ്റുന്ന വിധത്തി​ലുള്ള വസ്‌ത്രം ധരിക്കണം എന്നു ഞാൻ ആഗ്രഹി​ച്ചു. കുറച്ചു പണമു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​താ​ണെ​ങ്കിൽ ഞാൻ വളർന്ന സ്ഥലമായ മിഷി​ഗ​ണി​ലെ ഒരു ബാങ്കി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌, കുറച്ചു ദിവസം എനിക്ക്‌ എന്റെ കാറിൽ താമസി​ക്കേ​ണ്ടി​വന്നു. കുളി​ക്കാ​നും ഷേവ്‌ ചെയ്യാ​നും ഒക്കെ ഞാൻ അടുത്തുള്ള പെ​ട്രോൾ പമ്പിന്റെ വിശ്ര​മ​മു​റി​യാണ്‌ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌.

അങ്ങനെ​യി​രി​ക്കെ ഒരു ദിവസം, വയൽസേ​വ​ന​ത്തി​നു സഹോ​ദ​രങ്ങൾ രാജ്യ​ഹാ​ളിൽ എത്തി​ച്ചേ​രു​ന്ന​തിന്‌ ഏതാനും മണിക്കൂ​റു​കൾക്കു മുമ്പേ ഞാൻ അവി​ടെ​യെത്തി. ഞാൻ ജോലി​ക​ഴി​ഞ്ഞു നേരെ വരിക​യാ​യി​രു​ന്നു. രാജ്യ​ഹാ​ളി​ന്റെ പുറത്ത്‌ ഒരു ഒഴിഞ്ഞ മൂലയിൽ പോയി​രു​ന്ന​പ്പോൾ, വിയറ്റ്‌നാ​മി​ലെ ചില ഓർമകൾ എന്റെ മനസ്സിൽ തികട്ടി​വന്നു. പൊള്ള​ലേറ്റ മനുഷ്യ​ശ​രീ​ര​ത്തി​ന്റെ ഗന്ധവും മുറി​വു​ക​ളിൽനിന്ന്‌ ഒഴുകു​ന്ന​തും കട്ടപി​ടി​ച്ച​തും ആയ രക്തവും എന്നെ ഏറെ അസ്വസ്ഥ​നാ​ക്കി. “ഞാൻ. . . ഞാൻ മരിച്ചു​പോ​കു​മോ?” എന്നു ചോദി​ക്കുന്ന ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രായ ആ സൈനി​ക​രു​ടെ മുഖങ്ങൾ ഞാൻ വ്യക്തമാ​യി കണ്ടു. അവരുടെ ദയനീ​യ​മായ ആ വാക്കുകൾ എന്റെ കാതു​ക​ളിൽ മുഴങ്ങി. അവർ മരിക്കു​മെന്ന്‌ എനിക്ക്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കിലും, ആ സത്യം എന്റെ കണ്ണുക​ളിൽനിന്ന്‌ അവർക്കു വായി​ച്ചെ​ടു​ക്കാ​നാ​കാത്ത വിധം ഞാൻ ഒളിപ്പി​ച്ചു. എന്നിട്ട്‌ എന്നെ​ക്കൊ​ണ്ടാ​കു​ന്ന​പോ​ലെ അവരെ ആശ്വസി​പ്പി​ച്ചു. ഈ ഓർമ​ക​ളെ​ല്ലാം എന്നെ വികാ​രാ​ധീ​ന​നാ​ക്കി.

അവി​ടെ​യി​രുന്ന്‌ പ്രാർഥി​ച്ച​പ്പോൾ എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറ​ഞ്ഞൊ​ഴു​കി. (സങ്കീ. 56:8) പുനരു​ത്ഥാ​ന​പ്ര​ത്യാ​ശ​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഞാൻ ആഴമായി ചിന്തിച്ചു. അപ്പോ​ഴാണ്‌ കൂട്ടക്കു​രു​തിക്ക്‌ ഇരയാ​യ​വരെ പുനരു​ത്ഥാ​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ യഹോവ തിരി​ച്ചു​വ​രു​ത്തു​മെ​ന്നും, ഞാനും മറ്റുള്ള​വ​രും അനുഭ​വിച്ച മാനസി​ക​വ്യ​ഥകൾ ഇല്ലാതാ​കു​മെ​ന്നും ഒക്കെയുള്ള കാര്യം എന്റെ മനസ്സി​ലേക്കു വന്നത്‌. ആ ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രെ ദൈവം തിരികെ ജീവനി​ലേക്കു കൊണ്ടു​വ​രും. അപ്പോൾ അവർക്ക്‌ യഹോ​വ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു പഠിക്കാ​നുള്ള അവസരം ലഭിക്കും. (പ്രവൃ. 24:15) ആ നിമിഷം, യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള സ്‌നേ​ഹ​ത്താൽ എന്റെ ഹൃദയം നിറ​ഞ്ഞൊ​ഴു​കി. അതെന്റെ അന്തരാ​ത്മാ​വി​നെ ആഴമായി സ്‌പർശി​ച്ചു. ഇന്നും ആ ദിവസം എന്റെ ഓർമ​യിൽ തെളിഞ്ഞു നിൽക്കു​ന്നു. അന്ന്‌ എന്റെ ഉള്ളിൽ ജ്വലിച്ച ആ സ്‌നേഹം ഒരിക്ക​ലും കെട്ടു​പോ​കാ​തി​രി​ക്കാൻ ഞാൻ കഠിന​ശ്രമം ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നു, പ്രത്യേ​കി​ച്ചും ബുദ്ധി​മു​ട്ടു​കൾക്കും പ്രയാ​സ​ങ്ങൾക്കും മധ്യേ.

യഹോവ എല്ലായ്‌പോ​ഴും എനിക്കാ​യി കരുതി

യുദ്ധഭൂ​മി​യിൽ ആളുകൾ ഭീകര​മായ കാര്യ​ങ്ങ​ളാണ്‌ ചെയ്യു​ന്നത്‌. ഞാനും ചെയ്‌തി​ട്ടുണ്ട്‌. എനിക്ക്‌ ഏറ്റവും ഇഷ്ടമുള്ള രണ്ടു തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ ധ്യാനി​ച്ചത്‌ ആ ഓർമ​ക​ളിൽനി​ന്നു പുറത്തു​വ​രാൻ എന്നെ സഹായി​ച്ചു. അതിൽ ആദ്യ​ത്തേത്‌ വെളി​പാട്‌ 12:10, 11 ആണ്‌. സാത്താനെ കീഴട​ക്കാ​നാ​കു​ന്നത്‌ നമ്മുടെ സാക്ഷ്യ​വ​ച​ന​ത്താൽ മാത്രമല്ല കുഞ്ഞാ​ടി​ന്റെ രക്തത്താ​ലും കൂടി​യാ​ണെന്ന്‌ ആ വാക്യം പറയുന്നു. രണ്ടാമ​ത്തേത്‌, ഗലാത്യർ 2:20 ആണ്‌. ആ വാക്യ​ത്തിൽനിന്ന്‌, യേശു മരിച്ചത്‌ ‘എനിക്കു​വേ​ണ്ടി​യാ​ണെന്ന്‌’ ഞാൻ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. യേശു​വി​ന്റെ രക്തത്തി​ലൂ​ടെ​യാണ്‌ യഹോവ ഇപ്പോൾ എന്നെ നോക്കു​ന്നത്‌. ഞാൻ ചെയ്‌ത​തെ​ല്ലാം യഹോവ എന്നോട്‌ ക്ഷമിച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു എന്ന്‌ എനിക്ക്‌ അറിയാം. ഈ അറിവ്‌ ഒരു ശുദ്ധമായ മനസ്സാ​ക്ഷി​യു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാൻ എന്നെ സഹായി​ച്ചു. കരുണാ​മ​യ​നായ യഹോ​വ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള സത്യം എല്ലാവ​രെ​യും അറിയി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ എന്നാലാ​വു​ന്ന​തെ​ല്ലാം ചെയ്യാൻ അത്‌ എന്നെ പ്രചോ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.—എബ്രാ. 9:14.

ജീവി​ത​ത്തി​ലേ​ക്കു പിന്തി​രി​ഞ്ഞു നോക്കു​മ്പോൾ യഹോവ എല്ലായ്‌പോ​ഴും എന്നെ കരുതി​യി​ട്ടു​ണ്ടെന്ന കാര്യം ഞാൻ ആഴമായി വിലമ​തി​ക്കു​ന്നു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ഞാൻ കാറി​ലാണ്‌ താമസി​ക്കു​ന്ന​തെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കിയ അന്നുതന്നെ, വാടക​യ്‌ക്കു വീട്‌ കൊടു​ക്കുന്ന ഒരു സഹോ​ദ​രി​യെ ജിം എനിക്കു പരിച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ത്തന്നു. എനിക്കു താമസി​ക്കാൻ നല്ലൊ​രി​ടം ഒരുക്കി​ത്ത​രാൻ ജിമ്മി​നെ​യും ആ സഹോ​ദ​രി​യെ​യും ഉപയോ​ഗി​ച്ചത്‌ യഹോ​വ​യാ​ണെന്ന കാര്യ​ത്തിൽ എനിക്ക്‌ ഒരു സംശയ​വു​മില്ല. യഹോവ വളരെ ദയാലു​വാണ്‌! അവൻ തന്റെ വിശ്വ​സ്‌ത​ദാ​സരെ ഒരിക്ക​ലും കൈവി​ടില്ല.

നയവും തീക്ഷ്‌ണ​ത​യും സമനി​ല​യിൽ കൊണ്ടു​പോ​കാൻ പഠിക്കു​ന്നു

1971 മെയ്യിൽ ചില ബിസി​നെസ്സ്‌ ആവശ്യ​ങ്ങൾക്കാ​യി എനിക്ക്‌ മിഷി​ഗ​ണിൽ പോ​കേ​ണ്ടി​വന്നു. ഫ്‌ളോ​റി​ഡ​യി​ലുള്ള ഡെൽറെ ബീച്ച്‌ സഭയിൽനിന്ന്‌ പോരു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌ ഞാൻ കാറിന്റെ ഡിക്കി​യിൽ നമ്മുടെ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണങ്ങൾ നിറച്ചു. എന്നിട്ട്‌ ഇന്റർസ്റ്റേറ്റ്‌ 75-ലൂടെ വടക്കോട്ട്‌ യാത്ര തിരിച്ചു. അടുത്ത സംസ്ഥാ​ന​മായ ജോർജിയ വിടു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌ എന്റെ കയ്യിലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന എല്ലാ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളും തീർന്നു. എല്ലാത്തരം സ്ഥലങ്ങളി​ലും ഞാൻ രാജ്യ​സു​വാർത്ത തീക്ഷ്‌ണ​ത​യോ​ടെ പ്രസം​ഗി​ച്ചു. ജയിലു​ക​ളി​ലും വിശ്ര​മ​മു​റി​ക​ളി​ലും ഒക്കെയു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ആളുകൾക്ക്‌ ഞാൻ ലഘു​ലേ​ഖകൾ നൽകി. അന്ന്‌ വിതച്ച വിത്തു​ക​ളിൽ ഏതെങ്കി​ലും ഒന്ന്‌ പൊട്ടി​ക്കി​ളിർത്തു​കാ​ണു​മോ എന്നു ഞാൻ ഓർക്കാ​റുണ്ട്‌.—1 കൊരി. 3:6, 7. 

സത്യം പഠിച്ച സമയത്ത്‌ ഞാൻ അത്ര നയത്തോ​ടെ​യൊ​ന്നു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല മറ്റുള്ള​വ​രോട്‌ ബൈബിൾവി​ഷ​യങ്ങൾ സംസാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌ എന്നതാണ്‌ സത്യം. പ്രത്യേ​കിച്ച്‌ അടുത്ത ബന്ധുക്ക​ളോട്‌. യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള സ്‌നേഹം എന്നിൽ തീവ്ര​മാ​യി ജ്വലി​ച്ചി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ധൈര്യ​ത്തോ​ടെ, എന്നാൽ യാതൊ​രു മയവു​മി​ല്ലാ​തെ​യാണ്‌ ഞാൻ അവരോട്‌ ബൈബിൾവി​ഷ​യങ്ങൾ സംസാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. എന്റെ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളായ ജോണി​നെ​യും റോണി​നെ​യും ഞാൻ അതിയാ​യി സ്‌നേ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ അവരിൽ സത്യം അടി​ച്ചേൽപ്പി​ക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിച്ചു. എന്റെ മര്യാ​ദ​യി​ല്ലാത്ത പെരു​മാ​റ്റ​ത്തിന്‌ ഞാൻ പിന്നീട്‌ അവരോട്‌ ക്ഷമ ചോദി​ച്ചു. അവർ സത്യം സ്വീക​രി​ക്കണം എന്ന പ്രാർഥന ഞാൻ ഇതുവരെ നിറു​ത്തി​ക്ക​ള​ഞ്ഞി​ട്ടില്ല. എന്നാൽ, അന്നുമു​തൽ ഇന്നോളം നയം പ്രകട​മാ​ക്കാൻ യഹോവ എന്നെ പഠിപ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അത്‌ പ്രസം​ഗ​പ​ഠി​പ്പി​ക്കൽ വേലയിൽ എന്നെ വളരെ​യ​ധി​കം സഹായി​ച്ചു.—കൊലോ. 4:6.

എന്റെ ജീവി​ത​ത്തി​ലെ മറ്റു സ്‌നേ​ഹ​ബ​ന്ധ​ങ്ങൾ

യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള എന്റെ സ്‌നേ​ഹ​ബന്ധം ഞാൻ ഓർക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും എന്റെ ജീവി​ത​ത്തി​ലെ മറ്റ്‌ ബന്ധങ്ങൾ ഞാൻ മറന്നി​ട്ടില്ല. അതിൽ അടുത്ത​യാൾ എന്റെ ജീവി​ത​സ​ഖി​യായ സൂസനാണ്‌. രാജ്യ​വേ​ല​യിൽ മുന്നോ​ട്ടു​പോ​കവെ എന്നെ പിന്തു​ണ​യ്‌ക്കുന്ന ഒരു പങ്കാളി​യെ ആവശ്യ​മാ​ണെന്ന്‌ എനിക്ക്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. സൂസൻ ആത്മീയ​ത​യുള്ള ഒരുവ​ളാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ വിവാ​ഹ​ത്തി​നു മുമ്പ്‌ പരസ്‌പരം അടുത്ത​റി​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന നാളു​ക​ളിൽ ഒരു ദിവസം അവളെ കാണാൻ പോയത്‌ ഞാൻ ഇന്നും വ്യക്തമാ​യി ഓർമി​ക്കു​ന്നു. അന്ന്‌ റോഡ്‌ ഐലൻഡി​ലുള്ള ക്രാസ്റ്റ​നി​ലെ വീടിന്റെ പൂമു​ഖ​ത്തി​രുന്ന്‌ അവൾ വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം വായി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അവളുടെ കയ്യിൽ ഒരു ബൈബി​ളു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എന്നെ ആകർഷിച്ച കാര്യം, വീക്ഷാ​ഗോ​പു​ര​ത്തി​ലെ അനുബ​ന്ധ​ലേ​ഖനം വായി​ക്കവെ അവൾ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളും നോക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എന്നതാണ്‌. അന്ന്‌ ഞാൻ ഉറപ്പിച്ചു അവൾ ഒരു ആത്മീയ​വ്യ​ക്തി​യാ​ണെന്ന്‌. 1971 ഡിസം​ബ​റിൽ ഞങ്ങൾ വിവാ​ഹി​ത​രാ​യി. അന്നുമു​തൽ ഇന്നോളം എനി​ക്കൊ​രു താങ്ങായി അവൾ എന്നോ​ടൊ​പ്പം ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ഞാൻ വളരെ നന്ദിയു​ള്ള​വ​നാണ്‌. അവളി​ലുള്ള ഏറ്റവും നല്ല ഗുണം അവൾ എന്നെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അതിലു​മ​ധി​ക​മാ​യി യഹോ​വയെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു എന്നതാണ്‌.

ഞങ്ങൾക്ക്‌ രണ്ട്‌ ആൺമക്ക​ളാ​ണു​ള്ളത്‌. ജെസ്സി​യും പോളും. വളർന്നു​വ​രവെ അവരോ​ടൊ​പ്പം യഹോ​വ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. (1 ശമൂ. 3:19) അവർ സത്യം സ്വന്തമാ​ക്കി​യത്‌ ഞങ്ങളെ അതിയാ​യി സന്തോ​ഷി​പ്പി​ച്ചു. യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള സ്‌നേഹം അവരുടെ ഉള്ളിൽ ഉള്ളതി​നാൽ അവനെ സേവി​ക്കു​ന്ന​തിൽ അവർ തുടരു​ന്നു. 20 വർഷത്തി​ല​ധി​ക​മാ​യി അവർ രണ്ടു പേരും മുഴു​സമയ സേവന​ത്തി​ലാണ്‌. മരുമ​ക്ക​ളായ സ്റ്റെഫാ​നി​യെ​യും റാക്കേ​ലി​നെ​യും പ്രതി​യും ഞാൻ സന്തുഷ്ട​നാണ്‌. അവർ എനിക്കു സ്വന്തം മക്കളെ​പ്പോ​ലെ​യാണ്‌. യഹോ​വയെ മുഴു ഹൃദയ​ത്തോ​ടും ദേഹി​യോ​ടും കൂടെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കുന്ന രണ്ട്‌ ആത്മീയ വ്യക്തി​ക​ളെ​യാണ്‌ എന്റെ മക്കൾ വിവാഹം കഴിച്ചത്‌.—എഫെ. 6:6.

സ്‌നാ​ന​മേ​റ്റ​ശേഷം 16 വർഷം ഞാൻ റോഡ്‌ ഐലൻഡിൽ സേവിച്ചു. അവിടെ എനിക്കു ധാരാളം ഉറ്റ സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ്രാപ്‌ത​രായ മൂപ്പന്മാ​രോ​ടൊ​പ്പം സേവി​ക്കാ​നുള്ള അമൂല്യ​മായ പദവി ലഭിച്ച​തി​ന്റെ മനോ​ഹ​ര​മായ ഓർമകൾ എനിക്കുണ്ട്‌. കൂടാതെ, എന്നെ സ്വാധീ​നിച്ച അനേകം സഞ്ചാര​മേൽവി​ചാ​ര​ക​ന്മാ​രോ​ടും ഞാൻ നന്ദിയു​ള്ള​വ​നാണ്‌. യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള ആദ്യസ്‌നേഹം നിലനി​റു​ത്തിയ അത്തരം സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രോ​ടൊത്ത്‌ പ്രവർത്തി​ക്കാ​നാ​യത്‌ എത്ര അമൂല്യ​മായ പദവി​യാണ്‌! 1987-ൽ ഞങ്ങൾ ആവശ്യം അധിക​മുള്ള നോർത്ത്‌ കാര​ലൈ​ന​യി​ലേക്ക്‌ മാറി​ത്താ​മ​സി​ച്ചു. അവിടെ ഞങ്ങൾ കൂടുതൽ സുഹൃ​ദ്‌ബ​ന്ധങ്ങൾ പടുത്തു​യർത്തി.a

2002 ആഗസ്റ്റിൽ ഐക്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ലെ പാറ്റേർസ​ണി​ലുള്ള ബെഥേ​ലി​ലേക്ക്‌ ലഭിച്ച ക്ഷണം ഞങ്ങൾ സ്വീക​രി​ച്ചു. എനിക്ക്‌ സേവന വിഭാ​ഗ​ത്തി​ലും സൂസന്‌ അലക്കു​ശാ​ല​യി​ലും ആയിരു​ന്നു നിയമനം കിട്ടി​യത്‌. അവിടെ ജോലി ചെയ്യു​ന്നത്‌ സൂസന്‌ ഒത്തിരി ഇഷ്ടമാ​യി​രു​ന്നു! തുടർന്ന്‌ 2005 ആഗസ്റ്റിൽ ഭരണസം​ഘ​ത്തി​ലെ ഒരു അംഗമാ​യി സേവി​ക്കാ​നുള്ള പദവി എനിക്കു ലഭിച്ചു. ഈ നിയമനം എന്നെ കൂടുതൽ താഴ്‌മ​യു​ള്ള​വ​നാ​ക്കി. ലഭിച്ചി​രി​ക്കുന്ന ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​ങ്ങൾ, അതോ​ട​നു​ബ​ന്ധി​ച്ചുള്ള മറ്റു കാര്യങ്ങൾ, യാത്രകൾ ഇവയെ​ക്കു​റി​ച്ചൊ​ക്കെ ഓർത്ത​പ്പോൾ എന്റെ ഭാര്യ എന്തു ചെയ്യണ​മെ​ന്ന​റി​യാ​തെ കുഴങ്ങി​പ്പോ​യി. സൂസന്‌ വിമാ​ന​യാ​ത്ര ബുദ്ധി​മു​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ കുറേ പറക്കു​ന്നുണ്ട്‌! മറ്റു ഭരണസം​ഘാം​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഭാര്യ​മാ​രിൽനിന്ന്‌ സ്‌നേ​ഹ​പൂർവ​മായ അനേകം പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​വാ​ക്കു​കൾ സൂസന്‌ ലഭിച്ചു. അത്‌, ആകുന്നത്ര എന്നെ പിന്തു​ണ​യ്‌ക്കും എന്ന ദൃഢതീ​രു​മാ​ന​മെ​ടു​ക്കാൻ അവളെ സഹായി​ച്ചു. അവൾ അത്‌ ഇന്നോളം അങ്ങനെ​തന്നെ ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നു. അതും ഞങ്ങളുടെ സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആഴം വർധി​പ്പി​ച്ചു.

ഓഫീ​സിൽ എനിക്കു ചുറ്റും കുറേ ഫോ​ട്ടോ​ക​ളുണ്ട്‌. അവ എനിക്കു വളരെ പ്രിയ​പ്പെ​ട്ട​വ​യാണ്‌. കാരണം, എത്ര നല്ലൊരു ജീവി​ത​മാണ്‌ ഞാൻ ആസ്വദി​ച്ച​തെന്ന്‌ അവ എന്നെ ഓർമി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ഇപ്പോൾതന്നെ എനിക്ക്‌ അനേകം മഹത്തായ പ്രതി​ഫ​ലങ്ങൾ ലഭിച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അതിനു കാരണ​മോ, യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള എന്റെ ആദ്യസ്‌നേഹം!