മേലാൽ ഒരു പാറയോ ദ്വീപോ അല്ല

‘ഞാനൊ​രു പാറ⁄ഞാനൊരു ദ്വീപ്‌⁄പാറയ്‌ക്കു വേദന തോന്നില്ല⁄ദ്വീപൊരിക്കലും കരയില്ല.’ ’60-കളിലെ ഒരു ഗാനത്തി​ന്റെ ഈരടി​യാ​ണത്‌. ഈ ഗാനം എനിക്കു വളരെ പ്രിയ​പ്പെ​ട്ട​താ​യി​രു​ന്നു, കാരണം ഞാൻ ജീവി​ച്ചത്‌ അങ്ങനെ​യാ​യി​രു​ന്നു. സ്‌നേഹം, അനുകമ്പ, ദയ തുടങ്ങി മററു​ള്ള​വർക്ക്‌ അനുഭ​വ​പ്പെ​ട്ട​താ​യി അവർ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ എനിക്ക്‌ ഒരിക്ക​ലും അനുഭ​വ​പ്പെ​ട്ട​താ​യി ഓർക്കാൻ കഴിയു​ന്നില്ല. അത്തരം വികാ​രങ്ങൾ ഉള്ളതായി ഞാൻ നടിക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു, മററു​ള്ള​വ​രും അങ്ങനെ​യാ​ണു ചെയ്യു​ന്ന​തെന്നു ഞാൻ വിശ്വ​സി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഒരു മുതിർന്ന വ്യക്തി​യാ​യി​രി​ക്കെ എന്നെങ്കി​ലും കരഞ്ഞതാ​യി എനിക്ക്‌ ഓർമ​യില്ല. എന്നാൽ ഒരു ക്രിസ്‌തീയ സഭയിൽ മൂപ്പനാ​യി സേവി​ക്കുന്ന 50 വയസ്സുള്ള ഞാൻ ഒരു പുസ്‌തകം വായി​ച്ചതു നിമിത്തം ഇന്നിതാ എന്റെ വീട്ടിൽ ഒററയ്‌ക്കി​രുന്ന്‌ ഏങ്ങലടി​ച്ചു കരയുന്നു. ഈ “പാറ”യ്‌ക്ക്‌, ഈ “ദ്വീപി”ന്‌ ഇതെങ്ങനെ സംഭവി​ച്ചു?

ബോസ്‌റ​റ​ണി​ന്റെ ഒരു പ്രാന്ത​പ്ര​ദേ​ശത്ത്‌ എട്ടു മക്കളിൽ നാലാ​മ​ത്ത​വ​നാ​യി 1936-ൽ ഞാൻ പിറന്നു. എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ മദ്യാ​സ​ക്ത​രാ​യി​രു​ന്നു. യാതൊ​രു വിധത്തി​ലും ഞങ്ങൾ വികാ​ര​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു ചർച്ച ചെയ്യു​ക​യോ കെട്ടി​പ്പു​ണ​രു​ക​യോ സ്‌നേഹം പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ക​യോ ചെയ്‌ത​താ​യി എനിക്ക്‌ ഓർക്കാൻ കഴിയു​ന്നില്ല. എനിക്ക്‌ ആറു മാസം പ്രായ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ആരോ ഒരാൾ സ്‌നാ​ന​ത്തൊ​ട്ടി​യിൽ എന്നെ കിടത്തി അതിന്റെ വാൽവ്‌ അടച്ചിട്ട്‌ ടാപ്പ്‌ തുറന്നു​വി​ട്ടു, എന്നിട്ട്‌ എന്നെ അവിടെ ഉപേക്ഷി​ച്ചി​ട്ടു​പോ​യി. പരിചാ​രിക കണ്ടതു​കൊണ്ട്‌ എന്റെ ജീവൻ രക്ഷപെട്ടു. ഒരു കുട്ടി ആയിരി​ക്കെ എനിക്ക്‌ അനുഭ​വ​പ്പെട്ട കാര്യങ്ങൾ ഭയവും കോപ​വും ശാരീ​രിക വേദന​യും മാത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഇവ എന്നെ പഠിപ്പി​ച്ചത്‌ എന്റെ പിതാ​വാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹം കോപം​കൊ​ണ്ടു പൊട്ടി​ത്തെ​റി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു, മിക്കവാ​റും എന്റെ കൊച്ചു ശരീര​ത്തിൽ അതു പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നു, മുഷ്ടി​കൾകൊ​ണ്ടും കാലു​കൾകൊ​ണ്ടും. അര നൂററാ​ണ്ടു പിന്നി​ട്ടി​ട്ടും അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ മുഖത്തെ ആ ഭാവം എന്നെ ഇപ്പോ​ഴും വേട്ടയാ​ടാ​റുണ്ട്‌. ഞാനൊ​രു ചീത്തക്കു​ട്ടി ആയിരു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ എനിക്ക്‌ ഈ പ്രഹര​മെ​ല്ലാം കിട്ടി​യ​തെന്ന്‌ ജീവി​ത​ത്തി​ലെ ഏറിയ​കാ​ല​വും ഞാൻ വിശ്വ​സി​ച്ചു, എന്നാൽ എന്നോട്‌ അദ്ദേഹം കാട്ടിയ ക്രോധം ഞാൻ നല്ലവനോ കൊള്ള​രു​താ​ത്ത​വ​നോ ആയിരി​ക്കു​ന്ന​തു​മാ​യി ഒരു ബന്ധവു​മി​ല്ലെന്ന്‌ എനിക്കി​പ്പോൾ അറിയാം.

എനിക്ക്‌ അഞ്ചും ആറും വയസ്സു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബ​ഡോ​ക്ടർ എന്നെ ലൈം​ഗിക ദുരു​പ​യോ​ഗം ചെയ്‌തു. എന്റെ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സം തുടങ്ങി​യ​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ താമസി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌ 2,50,000 ഡബ്ലിയു​എ​എ​സ്‌പി​കൾ (വെള്ളക്കാ​രായ ആംഗ്ലോ-സാക്‌സൺ പ്രൊ​ട്ട​സ്‌റ​റൻറു​കാർ) പാർത്തി​രുന്ന ഒരു നഗരത്തി​ലാണ്‌. എന്റെ സഹപാ​ഠി​കൾ ഒരു യഹൂദ ബാലനായ എന്നെ പീഡി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ഓടി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. 10-ഓ 12-ഓ പേർ വരുന്ന ഈ സംഘം എന്നെ പിടി​കൂ​ടു​മ്പോൾ വസ്‌ത്രങ്ങൾ ഉരിഞ്ഞ്‌ അവർ എന്നെ തല്ലുമാ​യി​രു​ന്നു, എന്നിട്ട്‌ അവ മരങ്ങളു​ടെ മുകളി​ലേക്ക്‌ എറിയും. വസ്‌ത്രങ്ങൾ തിരികെ എടുക്കാൻ നഗ്നനായി ഞാൻ മരങ്ങളിൽ കയറേ​ണ്ടി​വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു.

എന്റെ 18-ാം ജൻമദി​ന​ത്തിന്‌ ഒരു മാസം മുമ്പ്‌ വീട്ടിൽനി​ന്നു രക്ഷപെ​ടാൻ വേണ്ടി ഞാൻ പട്ടാള​ത്തിൽ ചേർന്നു. അന്നുവരെ ഞാൻ മദ്യം രുചി​ച്ചു​നോ​ക്കി​യി​ട്ടേ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നില്ല, എന്നാൽ താമസി​യാ​തെ​തന്നെ ഞാൻ കുടി​ക്കാൻ തുടങ്ങി, പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ മദ്യാ​സ​ക്ത​നാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യും ചെയ്‌തു. 20 വർഷം ഞാൻ പട്ടാള​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, മദ്യത്തി​നുള്ള പണം യാചി​ച്ചോ കടം വാങ്ങി​യോ മോഷ്ടി​ച്ചോ ഞാൻ മദ്യപി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. 24 വയസ്സാ​യ​പ്പോൾ ഞാൻ വിവാഹം കഴിച്ചു, ഒരു മകനും പിറന്നു. ഭാര്യ​യെ​യും മകനെ​യും ഒരു ഭാരമാ​യും അനാവ​ശ്യ​മായ ഒരു ചെലവാ​യും കരുതിയ ഒരു മദ്യാ​സക്തൻ—ഞാൻ—ഭരണം നടത്തു​ക​യും നിയ​ന്ത്രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌ത ഒരു ഭവനത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു അവർ ജീവി​ച്ചു​പോ​ന്നത്‌.

1974-ൽ ഞാൻ പട്ടാള​ത്തിൽനി​ന്നു വിരമി​ച്ചു. എന്നിട്ട്‌ കുറെ​ക്കാ​ല​ത്തേക്ക്‌ അൽപ്പം ബിസി​ന​സ്സൊ​ക്കെ നടത്തി​നോ​ക്കി. എന്നാൽ പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ അത്‌ നിറുത്തി. മേലാൽ ഞാൻ കുടി​ച്ചില്ല, കാരണം എന്റെ ശരീര​ത്തി​നു മദ്യപാ​ന​ത്തോട്‌ അൽപ്പം​പോ​ലും പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടാൻ കഴിയു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. ഒന്നോ രണ്ടോ പ്രാവ​ശ്യം ബിയർ കഴിച്ചാൽ തൊലി ചൊറി​ഞ്ഞു​പൊ​ട്ടു​മാ​യി​രു​ന്നു. അപ്പോൾ ഞാൻ മയക്കു​മ​രു​ന്നു​കൾക്ക്‌ അടിമ​യാ​യി—പ്രധാ​ന​മാ​യും മരിജ്വാ​നക്ക്‌, എന്നാൽ മററു മയക്കു​മ​രു​ന്നു​കൾ കിട്ടു​മ്പോൾ അതും ഞാൻ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ഒരു ജോലി നിലനിർത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​കുക ഇത്‌ അസാധ്യ​മാ​ക്കി​ത്തീർത്തു. അതു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ വീട്ടി​ലി​രു​ന്നു വീട്ടു​കാ​ര്യ​ങ്ങൾ നോക്കി, അതേസ​മയം സഹധർമി​ണി ഡോണ ജോലി​ക്കു പോയി.

യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ വീട്ടിൽ വരുന്നു

ഒരു ദിവസം രാവിലെ ഭാര്യ ജോലി​ക്കു പോകാൻ തുടങ്ങു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. സമയം 7:30. അപ്പോൾ ഞാൻ മയക്കു​മ​രു​ന്ന​ടിച്ച്‌ കിറുങ്ങി ഇരിക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഇത്‌ അവളെ കുപി​ത​യാ​ക്കി. മുൻവാ​തി​ലി​ലൂ​ടെ പുറ​ത്തേക്കു പോയ വഴിക്ക്‌ അവൾ ഒരു ബോർഡ്‌ പറിച്ച്‌ എന്റെ നേരെ എറിഞ്ഞിട്ട്‌ ഇങ്ങനെ ആക്രോ​ശി​ച്ചു: “അവർ നിങ്ങളെ ശല്യം ചെയ്‌തു കൊന്നി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ.” ആ ബോർഡ്‌ അവൾ ജനാല​യ്‌ക്കൽ എപ്പോ​ഴും വച്ചിരുന്ന ഒന്നായി​രു​ന്നു, വലിയ അക്ഷരത്തിൽ അതിൽ ഇങ്ങനെ എഴുതി​യി​രു​ന്നു, “യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ പാടില്ല.” ആ ബോർഡ്‌ ഞാൻ കുപ്പയി​ലി​ട്ടു. അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ രണ്ടു സ്‌ത്രീ​കൾ ഞങ്ങളുടെ വീട്ടു​വാ​തിൽക്കൽ വന്നു. അവർ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു.

ഈ സമയത്ത്‌ ഞാൻ ബുദ്ധമതം സ്വീക​രി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. എന്റെ യഹൂദ-കത്തോ​ലിക്ക മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ കപടഭക്തി നിമിത്തം ദീർഘ​നാൾ മുമ്പേ​തന്നെ ഞാൻ ബൈബിൾ തള്ളിക്ക​ള​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ദൈവത്തെ കണ്ടെത്താൻ ഒരു കാലത്ത്‌ ഞാൻ അന്വേ​ഷണം നടത്തി​നോ​ക്കി, ദൈവ​മി​ല്ലാ​യി​രി​ക്കു​മെന്നു വിചാ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു ഞാൻ ശ്രമം ഉപേക്ഷി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഞാൻ പരിണാ​മ​ത്തിൽ വിശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നു, ഇടിമി​ന്ന​ലുള്ള മഴക്കാ​ലത്ത്‌ തുറസ്സായ സ്ഥലത്തു നിന്നു​കൊണ്ട്‌ മുകളി​ലേക്കു നോക്കി എന്റെ മനസ്സിൽവന്ന എല്ലാ വൃത്തി​കെട്ട പേരും ഞാൻ ദൈവത്തെ വിളി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു, ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌: “നീ സ്ഥിതി ചെയ്യു​ന്നെ​ങ്കിൽ എന്നെ കൊന്നു​ക​ള​യുക.” അങ്ങനെ ചെയ്യു​ക​വഴി ദൈവ​മി​ല്ലെന്നു തെളി​യി​ച്ച​താ​യി ഞാൻ വിശ്വ​സി​ച്ചു. ഞാൻ ദൈവ​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ കൊന്നു​ക​ള​യു​ക​തന്നെ ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. അവൻ അങ്ങനെ ചെയ്യാ​ഞ്ഞ​തു​കൊണ്ട്‌ ദൈവ​മില്ല എന്ന നിഗമ​ന​ത്തിൽ ഞാൻ എത്തി​ച്ചേർന്നു. ലോകത്തെ നശിപ്പി​ക്കു​ന്നതു നിർത്താ​നുള്ള മമനു​ഷ്യ​ന്റെ പ്രാപ്‌തി​യി​ല്ലായ്‌മ നിമിത്തം ലോകം നാശത്തി​നു വിധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണെന്നു ഞാൻ വിചാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നു. അതെല്ലാം സംഭവി​ക്കു​ന്നത്‌ മയക്കു​മ​രു​ന്ന​ടി​ച്ചു കിറു​ങ്ങി​യി​രുന്ന്‌ ടിവി​യിൽ എനിക്കു കാണാ​നാ​കു​മെന്നു ഞാൻ പ്രത്യാ​ശി​ച്ചി​രി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

അങ്ങനെ​യി​രി​ക്കെ, അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ രണ്ടു സ്‌ത്രീ​കൾ വീട്ടിൽ വന്നു. മയക്കു​മ​രു​ന്ന​ടിച്ച്‌ കിറു​ങ്ങി​യി​രുന്ന ഞാൻ എന്തെങ്കി​ലും രസത്തി​നു​വേണ്ടി പരതു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. 20 മിനി​റേ​റാ​ളം ഞങ്ങൾ അർഥശൂ​ന്യ​മായ സംഭാ​ഷണം നടത്തി, ഒടുവിൽ 25 സെൻറിന്‌ ഒരു ചെറിയ നീലപ്പു​സ്‌തകം അവർ എനിക്കു തന്നു. 20 മിനി​ററു നേരത്തെ രസം പകർന്ന​തിന്‌ 25 സെൻറ്‌ മുടക്കു​ന്നതു നഷ്ടമ​ല്ലെന്നു ഞാൻ നിരൂ​പി​ച്ചു, അങ്ങനെ ഞാനാ പുസ്‌തകം വാങ്ങി യാതൊ​രു താത്‌പ​ര്യ​വു​മി​ല്ലാ​തെ മേശപ്പു​റ​ത്തേക്ക്‌ എറിഞ്ഞു.

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ കുറെ സമയ​ത്തേക്കു മരിജ്വാ​ന വലിക്കാ​തി​രി​ക്കാൻ വേണ്ടി എന്തെങ്കി​ലും വായി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കാൻ ഞാൻ പരതു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ ആ ചെറിയ നീലപ്പു​സ്‌തകം കണ്ടു, ഒരു മണിക്കൂ​റോ മറേറാ എനി​ക്കൊ​രു വിനോ​ദ​മാ​യി​രി​ക്കു​മെന്നു കരുതി ഞാന​തെ​ടു​ത്തു. നാല്‌ മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ ഞാനാ പുസ്‌തകം വായി​ച്ചു​തീർത്തി​രു​ന്നു, അതിന്റെ ശീർഷ​ക​മായ നിത്യ​ജീ​വ​നി​ലേക്കു നയിക്കുന്ന സത്യം തന്നെയാണ്‌ അതെന്ന്‌ എനിക്കു പൂർണ​മാ​യും ബോധ്യ​പ്പെട്ടു. വീട്ടിൽ മയക്കു​മ​രു​ന്നു​കൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു, പുസ്‌തകം താഴെ വെച്ചാ​ലു​ടൻ ഞാനതു വീണ്ടും ഉപയോ​ഗി​ക്കു​മെ​ന്നും വായിച്ച എല്ലാ കാര്യ​ങ്ങ​ളും ഞാൻ അവഗണി​ക്കു​മെ​ന്നും എനിക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു. അവസാ​നത്തെ പേജിൽ ഒരു ഡോള​റിന്‌ ഒരു ബൈബിൾ കിട്ടു​മെ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, “ദൈവമേ, എനിക്കു ചെയ്യാൻ കഴിയു​ന്നത്‌ ഇതു മാത്ര​മാണ്‌, ബാക്കി കാര്യങ്ങൾ നീ ചെയ്യേ​ണ്ടി​വ​രും”— ജീവി​ത​ത്തി​ലൊ​രി​ക്ക​ലും ഞാൻ പ്രാർഥി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല—എന്നു ദൈവ​ത്തോ​ടു പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ ഒരു കവറി​ന​കത്ത്‌ ഒരു ഡോള​റിട്ട്‌ ഞാനതു തപാലിൽ അയച്ചു. എന്നിട്ട്‌ വീണ്ടും മയക്കു​മ​രു​ന്ന​ടി​ച്ചു കിറുങ്ങി. അങ്ങനെ എന്നെ ആഴത്തിൽ സ്‌പർശിച്ച സകല കാര്യ​ങ്ങ​ളും ഞാൻ അവഗണി​ച്ചു.

തപാലിൽ എനിക്കു ബൈബിൾ കിട്ടി. എന്നാൽ ഞാനത്‌ തുറന്നു​നോ​ക്കുക പോലും ചെയ്‌തില്ല. അതിനു​ശേഷം, താമസി​യാ​തെ രണ്ടു സാക്ഷികൾ വന്ന്‌ എന്നോ​ടൊ​ത്തു ബൈബിൾ പഠിക്കാ​മെന്നു വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്‌തു, ഞാൻ സമ്മതി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അധ്യയ​നങ്ങൾ ആസ്വാ​ദ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു, എന്നാൽ പുരോ​ഗ​തി​യൊ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നില്ല. കാരണം താത്ത്വി​ക​മായ എന്റെ അറിവു​കൊണ്ട്‌ അവരിൽ മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കാ​നാ​ണു ഞാൻ അധിക​വും ശ്രമി​ച്ചത്‌. മാത്രമല്ല, അവർ പോയ ഉടനെ​തന്നെ ഞാൻ മയക്കു​മ​രു​ന്നു​കൾ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ ദിവസം ഞാൻ കൈവ​രിച്ച ഏതു പുരോ​ഗ​തി​യെ​യും അത്‌ അസ്ഥാന​ത്താ​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഒടുവിൽ, ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ ജിം എന്നു പേരുള്ള ഒരു സാക്ഷി എന്റെയ​ടുത്ത്‌ വന്ന്‌ യെഹെ​സ്‌കേൽ 33:9 വായി​ക്കാൻ ആവശ്യ​പ്പെട്ടു. ഞാനതു വായിച്ചു: “ദുഷ്ടൻ തന്റെ വഴി വിട്ടു​തി​രി​യേ​ണ്ട​തി​ന്നു നീ അവനെ ഓർമ്മ​പ്പെ​ടു​ത്തീ​ട്ടും അവൻ തന്റെ വഴി വിട്ടു​തി​രി​യാ​ഞ്ഞാൽ, അവൻ തന്റെ അകൃത്യം​നി​മി​ത്തം മരിക്കും; നീയോ, നിന്റെ പ്രാണനെ രക്ഷിച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.” എന്നിട്ട്‌, അതിന്റെ അർഥം എന്താ​ണെന്ന്‌ അദ്ദേഹം എന്നോടു ചോദി​ച്ചു. ഞാൻ പറഞ്ഞു: “അതിന്റെ അർഥം നിങ്ങൾ ഇനി മടങ്ങി​വ​രി​ക​യി​ല്ലെ​ന്നും ഞാൻ മരിക്കാൻ പോകു​ക​യാ​ണെ​ന്നു​മാണ്‌.” “ശരിയാണ്‌” എന്നു പറഞ്ഞിട്ട്‌ അദ്ദേഹം പോയി.

ആ സാക്ഷി തിരി​ച്ചു​വ​രു​ന്നു

എനിക്ക്‌ അപ്പോ​ഴും ഒരു മനസ്സാക്ഷി ഉണ്ടായി​രു​ന്ന​താ​യി കണ്ടെത്തി​യെന്നു പറയാൻ സന്തോ​ഷ​മുണ്ട്‌—ദീർഘ​നാൾ മുമ്പു​തന്നെ എന്റെ മനസ്സാ​ക്ഷി​യെ ഞാൻ കൊന്നു​വെന്നു വിശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഞാൻ ബൈബി​ളിൽ കണ്ട ഭാവി​യോട്‌ എനിക്കു കുറെ​യൊ​ക്കെ ആഗ്രഹം തോന്നു​ക​തന്നെ ചെയ്‌തു, അതു​കൊണ്ട്‌ മയക്കു​മ​രു​ന്നു​പ​യോ​ഗം നിർത്താൻ ഞാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. ആഴ്‌ച​ക​ളോ​ളം ഞാൻ തന്നെത്താൻ ശ്രമി​ച്ചി​ട്ടും വിജയി​ക്കാ​നാ​യില്ല. ഒരു ദിവസം വൈകു​ന്നേരം ജിം എന്ന സാക്ഷിയെ പരാമർശി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ “ആ സുഹൃ​ത്തി​നെ” വിളി​ക്കാൻ ഭാര്യ നിർദേ​ശി​ച്ചു. ഇനി തിരികെ വരി​ല്ലെന്ന്‌ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു​വെ​ന്നും അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ഫോൺനമ്പർ എനിക്ക​റി​യി​ല്ലെ​ന്നും ഞാൻ അവളോ​ടു പറഞ്ഞു. എനിക്കാ​കെ നിരാശ തോന്നി.

പിറേറ ദിവസം രാവിലെ ഒരു വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം മുൻ വാതി​ലിൽ തിരു​കി​വെ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തി. അതിൽ ജിമ്മിന്റെ ഫോൺനമ്പർ എഴുതി​യി​രു​ന്നു. “പ്രത്യേ​കിച്ച്‌ യാതൊ​രു കാരണ​വും കൂടാതെ” അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ഭാര്യ അതവിടെ വെച്ചതാ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ അദ്ദേഹ​ത്തി​നു ഫോൺ ചെയ്‌ത്‌ മദ്യവും മയക്കു​മ​രു​ന്നു​ക​ളും സംബന്ധിച്ച എന്റെ പ്രശ്‌നം തുറന്നു​പ​റഞ്ഞു, എന്നെ സഹായി​ക്കാൻ അദ്ദേഹ​ത്തി​നു കഴിയു​മോ എന്ന്‌ ആരായു​ക​യും ചെയ്‌തു. മയക്കു​മ​രു​ന്നു​കൾ വേണ്ടെ​ന്നു​വെ​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ വീണ്ടും വന്ന്‌ എന്നോ​ടൊ​ത്തു പഠിക്കാ​മെന്ന്‌ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

രാപക​ലി​ല്ലാ​ത്ത തീവ്ര​മായ ഒരു പഠനത്തിന്‌ അതു തുടക്കം കുറിച്ചു. അദ്ദേഹം ദിവസ​വും എന്നോ​ടൊ​ത്തു പഠിക്കുക മാത്രമല്ല എനിക്കു ബൈബിൾ പഠന​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളും വീക്ഷാ​ഗോ​പുര ലേഖന​ങ്ങ​ളും തരിക​യും ചെയ്‌തു. രാത്രി​യിൽ നാല്‌ മണിക്കൂർ മാത്രമേ ഞാൻ ഉറങ്ങി​യു​ള്ളൂ—മദ്യാ​സ​ക്ത​രു​ടെ ഒരു സാധാരണ പ്രശ്‌ന​മാ​ണിത്‌—ശേഷിച്ച സമയം മുഴുവൻ ബൈബിൾ പഠനത്തി​നാ​യി ഞാൻ അർപ്പിച്ചു. മയക്കു​മ​രു​ന്നു​കൾ ഒഴിവാ​ക്കി​യ​തോ​ടെ, കഴിഞ്ഞ ഒരു വർഷമാ​യി ഞാൻ പഠിച്ച സകല കാര്യ​ങ്ങ​ളും ദിവസ​വും 18 മുതൽ 20 വരെ മണിക്കൂർ പഠിക്കുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളും എന്നെ ആഴമായി സ്‌പർശി​ച്ചു.

മാത്രമല്ല, ഞാൻ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ എല്ലാ യോഗ​ങ്ങ​ളി​ലും സംബന്ധി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. ഏതാനും ആഴ്‌ച​കൾക്കു​ള്ളിൽ എന്റെ ജീവി​ത​ത്തി​ലെ ആദ്യത്തെ യഥാർഥ പ്രാർഥന നടത്തുന്ന ഘട്ടത്തോ​ളം ഞാൻ പുരോ​ഗതി പ്രാപി​ച്ചു. അത്‌ എന്റെ സമർപ്പണ പ്രാർഥന കൂടെ ആയിരു​ന്നു. ഞാൻ വീടു​തോ​റും പോയി എനിക്ക​റി​യാ​വുന്ന എല്ലാവ​രോ​ടും പ്രസം​ഗി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. ഏഴ്‌ അധ്യയ​നങ്ങൾ ആരംഭി​ച്ചു, ഇവയിൽ അഞ്ചെണ്ണം, എന്റെ ഭാര്യ​യും മകനും ഉൾപ്പെടെ, സ്‌നാ​പ​ന​ഘ​ട്ട​ത്തോ​ളം പുരോ​ഗതി പ്രാപി​ച്ചു. “ആ സുഹൃത്തി”നു ഫോൺചെ​യ്‌ത്‌ കേവലം മൂന്നു മാസം കഴിഞ്ഞ്‌ 1976 മേയ്‌ 23-ന്‌ ഒരു സർക്കിട്ട്‌ സമ്മേള​ന​ത്തിൽവെച്ചു ഞാൻ സ്‌നാ​പ​ന​മേ​ററു. ഞാൻ പയനി​യ​റിങ്‌ (മുഴു​സമയ പ്രസം​ഗ​വേല) ആരംഭി​ച്ചു, 13 വർഷം അതു തുടരു​ക​യും ചെയ്‌തു.

ഞാൻ ഈ കഥ തുടങ്ങി​യി​ട​ത്തേക്ക്‌—വീട്ടിൽ ഒററയ്‌ക്കി​രുന്ന്‌ ഒരു പുസ്‌തകം വായിച്ച്‌ കരയുന്ന ഒരു 50 വയസ്സു​കാ​രൻ എന്ന അവസ്ഥയി​ലേക്ക്‌—ഇത്‌ എന്നെ കൊ​ണ്ടെ​ത്തി​ക്കു​ന്നു. സ്വയം പുരോ​ഗതി വരുത്താൻ സഹായി​ക്കുന്ന പുസ്‌ത​ക​ങ്ങൾക്ക്‌ ’80-കളിൽ വളരെ പ്രിയ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ അവയി​ലൊ​ന്നു വായി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. സ്വയം സഹായി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള ഭാഗം എന്നെ സഹായി​ച്ചില്ല, അതു പ്രദാനം ചെയ്‌ത ലൗകിക ചിന്താ​ഗതി പിൻപ​റ​റാൻ ഞാൻ ചായ്‌വു കാണി​ച്ചില്ല. എന്നാൽ എന്റെ ബാല്യ​കാ​ലത്തെ വ്രണിത വർഷങ്ങ​ളും സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​നു വേണ്ടി​യുള്ള വൈകാ​രി​ക​മായ ആഗ്രഹ​വും എന്നെ വൈകാ​രിക വൈക​ല്യ​മു​ള്ള​വ​നാ​യി അവശേ​ഷി​പ്പി​ച്ചു എന്ന്‌ ജീവി​ത​ത്തി​ലാ​ദ്യ​മാ​യി മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ ആ പുസ്‌തകം എന്നെ സഹായി​ക്കു​ക​തന്നെ ചെയ്‌തു. എനിക്കു വന്ന കണ്ണുനീർ, വികാ​രങ്ങൾ തോന്നാ​നുള്ള പ്രാപ്‌തി​യിൽ എനിക്ക്‌ കുറവു തോന്നി​യ​തി​ന്റെ കാരണം മനസ്സി​ലാ​യ​തു​കൊണ്ട്‌ സന്തോ​ഷ​ത്തി​ന്റെ കണ്ണുനീ​രും ഒരു വൈകാ​രിക മനുഷ്യ​നെന്ന നിലയിൽ 50 വർഷ​ത്തോ​ള​മാ​യി വൈകാ​രി​ക​മാ​യി പ്രതി​ക​രി​ക്കാൻ കഴിയാ​തി​രു​ന്ന​തി​നാൽ കടുത്ത നഷ്ടം നിമി​ത്ത​മുള്ള ദുഃഖ​ത്തി​ന്റെ കണ്ണുനീ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്റെ ജീവി​ത​ത്തി​ലു​ട​നീ​ളം വളരെ​യ​ധി​കം വിഷാ​ദ​ഘ​ട്ടങ്ങൾ ഞാൻ അനുഭ​വി​ച്ച​തി​ന്റെ കാരണം അതു വിശദീ​ക​രി​ച്ചു.

ക്രമേണ, ബൈബി​ളിൽ യഹോ​വ​യെ​യും അവന്റെ സ്‌നേ​ഹ​ത്തെ​യും കുറിച്ചു ഞാൻ വായി​ച്ച​പ്പോൾ വികാ​രങ്ങൾ എന്നിൽ ഉടലെ​ടു​ത്തു​തു​ടങ്ങി. മുമ്പൊ​രി​ക്ക​ലും വ്യക്തി​പ​ര​മാ​യി ആ സ്‌നേഹം എനിക്ക്‌ അനുഭ​വ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നില്ല. ഇവിടെ ഭൂമി​യിൽ യഹോ​വ​യു​ടെ നീതി​യുള്ള വാഗ്‌ദത്തം ചെയ്യപ്പെട്ട പുതിയ ലോക​ത്തിൽ ഭാര്യ​ക്കും മകനും ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സഭകളി​ലെ എന്റെ സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​രൻമാർക്കും ഞാൻ ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള സുവാർത്ത പ്രസം​ഗി​ക്കുന്ന ആളുകൾക്കും എന്നേക്കും ജീവി​ക്കാ​നുള്ള അവസരം ഉണ്ടായി​രി​ക്കാൻ തക്കവണ്ണം അവരോട്‌ എനിക്കു സ്‌നേ​ഹ​മുണ്ട്‌.

സ്‌നേ​ഹി​ക്കാ​നും സ്‌നേ​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​നും സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വർ

സ്‌നേ​ഹി​ക്കാ​നും സ്‌നേ​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​നു​മാണ്‌ നാം സൃഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌. ഒരു കുട്ടി ജനിക്കു​മ്പോൾ അതിന്‌ ഈ സ്‌നേഹം ആവശ്യ​മാണ്‌, അതിന്‌ അംഗീ​കാ​രം ലഭിക്കു​ക​യും വേണം. ഒരു കുട്ടി​യു​ടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ അതിനെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ക​യും അംഗീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യാതെ വരു​മ്പോൾ താൻ സ്‌നേ​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ടാൻ കൊള്ളാ​ത്ത​വ​നാ​ണെ​ന്നും ആത്മമൂ​ല്യം ഇല്ലാത്ത​വ​നാ​ണെ​ന്നു​മുള്ള തോന്ന​ലു​കൾ അവനു​ണ്ടാ​കു​ന്നു. ഞാൻ വളരെ ചെറിയ കുട്ടി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ, മററു​ള്ളവർ എന്നെ എടുത്തു കൈക​ളിൽ പിടി​ക്കാ​നും തലോ​ടാ​നും ഞാൻ അതിയാ​യി കൊതി​ച്ചി​രു​ന്നു. വീട്ടിൽ സന്ദർശകർ വന്നപ്പോൾ ഞാൻ എന്റെ കളി​ത്തൊ​ട്ടി​ലിൽ കിടക്കു​ന്നത്‌ അവർ കാണു​ന്നതു ഞാനോർക്കു​ന്നുണ്ട്‌. അവർ എന്നെ എടുക്കണേ എന്നു ഞാൻ ആശിക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അവർ എന്നെ ഒരിക്ക​ലും എടുത്തില്ല, ആരും എന്നെ എടുക്കാ​ഞ്ഞ​തു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ കരയാൻ തുടങ്ങു​മാ​യി​രു​ന്നു.

അത്തരം ബാല്യ​കാല വ്രണങ്ങൾ ഒരു ഭർത്താ​വും ഒരു കുടും​ബ​നാ​ഥ​നു​മെന്ന നിലയിൽ എന്നിൽ വൈക​ല്യം അവശേ​ഷി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു, അവ എന്നെ സ്വർഗീയ പിതാ​വായ യഹോ​വക്ക്‌ എന്നെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കാൻ കഴിയു​മെന്നു വിശ്വ​സി​ക്കാൻ പ്രയാ​സ​മു​ള്ള​വ​നു​മാ​ക്കി​ത്തീർത്തു. യഹോ​വ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള സത്യം ക്രമേണ എന്നിൽ മാററം വരുത്തി, അവനെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള എന്റെ ബോധ്യം തലയിൽനി​ന്നു ഹൃദയ​ത്തി​ലേക്കു മാറി. കലവറ കൂടാതെ യഹോവ എന്നെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന്‌ എനിക്കി​പ്പോ​ള​റി​യാം. ആ സ്‌നേഹം ഏതെങ്കി​ലും മാർഗ​ത്തിൽ നേടി​യെ​ടു​ക്കാ​വുന്ന ഒന്നല്ലെ​ന്നും എനിക്ക​റി​യാം. അത്‌ സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ദൈവ​മായ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള അനർഹ​ദ​യ​യാണ്‌.

ഇതി​ന്റെ​യെ​ല്ലാം ഏററവും പ്രധാ​ന​പ്പെട്ട സംഗതി യഹോ​വ​യു​ടെ അനു​ഗ്ര​ഹങ്ങൾ നിമിത്തം ഭാര്യ​യ്‌ക്കും എനിക്കും ഇപ്പോൾ നല്ലൊരു ജീവിതം നയിക്കാൻ കഴിയു​ന്നു​വെ​ന്ന​താണ്‌. രാജ്യ​പ്ര​സം​ഗ​ക​രു​ടെ ആവശ്യം കൂടു​ത​ലു​ള്ളി​ട​ത്താണ്‌ ഞങ്ങളി​പ്പോൾ സേവി​ക്കു​ന്നത്‌, അരി​സോണ മലനി​ര​ക​ളി​ലെ മനോ​ഹ​ര​മായ ഒരു കൊച്ചു​പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ലെ സ്‌നേ​ഹ​സ​മ്പ​ന്ന​മായ ഒരു സഭയോ​ടൊത്ത്‌. സഭയിലെ അധ്യക്ഷ​മേൽവി​ചാ​ര​ക​നാ​യി ഞാൻ സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്കു​ന്നു, സഭയിൽ ഒരു പുസ്‌ത​കാ​ധ്യ​യനം നടത്തു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. ദിവ്യാ​ധി​പത്യ ശുശ്രൂ​ഷാ​സ്‌കൂൾ നടത്തു​ക​യെന്ന വലിയ സന്തോ​ഷ​വും എനിക്കുണ്ട്‌. കിട്ടുന്ന പെൻഷ​നോ​ടൊ​പ്പം ജനാലകൾ കഴുകു​ക​യെന്ന ഒരു ജോലി​യിൽനി​ന്നുള്ള വരുമാ​ന​വും എനിക്കുണ്ട്‌. അതു നിമിത്തം ഭൗതി​ക​മാ​യി ആവശ്യ​മുള്ള എല്ലാ സംഗതി​ക​ളും ഞങ്ങൾക്കുണ്ട്‌. ഞങ്ങളുടെ ശുശ്രൂ​ഷ​യ്‌ക്കും സ്‌നേ​ഹ​വാ​നായ സ്വർഗീയ പിതാ​വി​ന്റെ സേവന​ത്തി​ന്റെ ശിഷ്ട ഭാഗത്തി​നും വേണ്ടി വേണ്ടത്ര സമയം മാററി​വെ​ക്കാ​നും കഴിയു​ന്നുണ്ട്‌.

എന്റെ ഭാര്യ “യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ പാടില്ല” എന്ന ബോർഡ്‌ എനിക്കു നേരെ എറിഞ്ഞ ആ പ്രഭാ​ത​ത്തി​ലേക്കു പിന്തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കു​മ്പോൾ എനിക്കാ​യി ചെയ്‌തി​രി​ക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ നിമിത്തം സ്‌നേ​ഹ​വാ​നാം സ്വർഗീയ പിതാ​വി​നോ​ടുള്ള നന്ദി എന്നിൽ വന്നുനി​റ​യു​ന്നു. ഒരു ജോലി നിലനിർത്താൻ കഴിയാ​തി​രുന്ന, എന്നോ​ടൊ​പ്പം സകലരും മരിക്കു​ന്നതു കാണാൻ കാത്തി​രുന്ന, ഒരു മദ്യ-മരുന്നാ​സ​ക്ത​നിൽനിന്ന്‌ ഞാനി​പ്പോൾ ഭൂമി​യി​ലെ യഹോ​വ​യു​ടെ ദൃശ്യ​സ്ഥാ​പ​ന​ത്തി​ലെ ഒരംഗ​മാ​യി മാറി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ലോക​ത്തി​ന്റെ ഒരേ​യൊ​രു പ്രത്യാ​ശ​യായ ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള സുവാർത്ത കഴിയു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം പേരെ അറിയി​ക്കാൻ സമർപ്പി​ക്ക​പ്പെട്ട ഒരുവ​നെന്ന നിലയി​ലേക്ക്‌. ഞാൻ സദാ ആഗ്രഹി​ച്ചി​രുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളായ സ്‌നേ​ഹ​വും വിശ്വാ​സ​വും അംഗീ​കാ​ര​വും എനിക്കു തരുന്ന ആളുകളെ നൽകി യഹോവ എന്റെ ജീവി​തത്തെ ധന്യമാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

വേദന അനുഭ​വ​പ്പെ​ടാത്ത ഒരു “പാറ” ആയിരി​ക്കാ​നോ ഒരിക്ക​ലും കരയാത്ത ഒരു “ദ്വീപ്‌” ആയിരി​ക്കാ​നോ ഞാൻ മേലാൽ ശ്രമി​ക്കു​ന്നില്ല.—ലാരി രൂബൻ പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം.

[23-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ലാരി രൂബനും ഭാര്യ ഡോണ​യും