“നിങ്ങളു​ടെ മകൾക്ക്‌ പ്രമേ​ഹ​മുണ്ട്‌!”

ഡോക്ട​റു​ടെ നാവിൽനിന്ന്‌ അടർന്നു​വീണ ആ വാക്കുകൾ എന്നി​ലേൽപ്പിച്ച ആഘാതം അത്ര പെട്ടെ​ന്നൊ​ന്നും എനിക്കു മറക്കാ​നാ​വില്ല. എന്റെ മോൾ സോണി​യ​യ്‌ക്ക്‌ അന്നു പത്തു വയസ്സാണ്‌. ചുറു​ചു​റു​ക്കോ​ടെ എപ്പോ​ഴും ഓടി​ച്ചാ​ടി നടന്നി​രുന്ന അവൾ നിറഞ്ഞു തുളു​മ്പുന്ന ആരോ​ഗ്യ​ത്തിന്‌ ഉടമയാ​യി​രു​ന്നു. ഏറ്റവും ഒടുവിൽ അവളെ ഒരു അസുഖ​ത്തി​നാ​യി ചികി​ത്സി​ച്ചത്‌ അവൾക്ക്‌ അഞ്ചു വയസ്സു​ള്ള​പ്പോ​ഴാ​യി​രു​ന്നു.

എന്നാൽ, ഇത്തവണ ഡോക്ടറെ കാണാൻ ചെന്നതി​ന്റെ തൊട്ടു​മു​മ്പുള്ള ദിവസങ്ങൾ ശരിക്കും വിഷമം പിടി​ച്ച​താ​യി​രു​ന്നു. കുറച്ചു ദിവസ​ങ്ങ​ളാ​യി, സോണി​യയെ കണ്ടാൽ തന്നെ എന്തോ അസുഖ​മു​ള്ള​താ​യി തോന്നു​മാ​യി​രു​ന്നു. മാത്രമല്ല, ആയിട​യ്‌ക്ക്‌ അവൾക്ക്‌ അമിത​ദാ​ഹ​വും അനുഭ​വ​പ്പെ​ടാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, വെള്ളം കുടി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ലാ​കട്ടെ ഉടനെ മൂത്ര​മൊ​ഴി​ക്ക​ണ​മെന്ന തോന്ന​ലും. ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ 15 മിനിട്ടു കൂടു​മ്പോൾ അവൾക്കു മൂത്ര​മൊ​ഴി​ക്കാൻ പോ​കേ​ണ്ടി​വന്നു. രാത്രി​യിൽ ചുരു​ങ്ങി​യത്‌ മൂന്നു തവണ​യെ​ങ്കി​ലും അതിനു വേണ്ടി അവൾ എഴു​ന്നേൽക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ആദ്യ​മൊ​ക്കെ, മൂത്രാ​ശ​യ​ത്തിൽ പഴുപ്പു പോലെ നിസ്സാ​ര​മായ എന്തെങ്കി​ലും പ്രശ്‌ന​മാ​യി​രി​ക്കും എന്നും കുറച്ചു കഴിയു​മ്പോൾ അതു ശരിയാ​യി​ക്കൊ​ള്ളും എന്നു​മൊ​ക്കെ ഓർത്തു ഞാൻ സ്വയം സമാധാ​നി​ക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. എന്നാൽ കുറച്ചു ദിവസം കൂടി കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ, ആന്റിബ​യോ​ട്ടി​ക്കോ മറ്റോ കൊടു​ക്കാ​തെ ശരിയാ​കില്ല എന്ന്‌ എനിക്കു മനസ്സി​ലാ​യി.

അങ്ങനെ​യാണ്‌ ഞാൻ അവളെ ഡോക്ട​റു​ടെ അടുത്തു കൊണ്ടു​പോ​യത്‌. അവളുടെ അസുഖത്തെ കുറി​ച്ചുള്ള എന്റെ നിഗമ​ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം പറഞ്ഞ​പ്പോൾ അവളുടെ മൂത്രം പരി​ശോ​ധി​ക്കണം എന്ന്‌ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. മൂത്രം എടുത്ത പാത്ര​ത്തിൽ നിറയെ, കാഴ്‌ചക്കു ചെറിയ മഞ്ഞിൻപ​ര​ലു​കൾ പോലി​രി​ക്കുന്ന തരികൾ ഉള്ളതു ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. നേഴ്‌സും അതു ശ്രദ്ധി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. ലളിത​മായ ഒരു രക്തപരി​ശോ​ധന അവരുടെ സംശയങ്ങൾ സ്ഥിരീ​ക​രി​ച്ചു. അവൾക്ക്‌ ടൈപ്പ്‌ 1 പ്രമേ​ഹ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

അതിന്റെ അർഥം സോണി​യ​യ്‌ക്കു മനസ്സി​ലാ​യി. വെറും പത്തു വയസ്സേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ എങ്കിലും, സ്‌കൂ​ളിൽ വെച്ച്‌ അവൾ പ്രമേ​ഹത്തെ കുറിച്ചു പഠിച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവളുടെ മുഖത്തു തെളിഞ്ഞ ഭീതി​യും വിഷമ​വും എന്റെ വികാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ തനി​പ്ര​തി​ഫ​ല​ന​മാണ്‌ എന്നു തോന്നി. അവൾക്ക്‌ എന്തെങ്കി​ലും സംഭവി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌ ഉടനടി ആശുപ​ത്രി​യിൽ കൊണ്ടു​പോ​ക​ണ​മെന്ന്‌ ഡോക്ടർ എന്നോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെട്ടു. എന്നിട്ട്‌ അദ്ദേഹം തന്നെ, യു.എസ്‌.എ.-യിലെ ഓറി​ഗ​ണിൽ ഉള്ള പോർട്ട്‌ലൻഡി​ലെ ഒരു ആശുപ​ത്രി​യിൽ, തീവ്ര പരിചരണ വിഭാ​ഗ​ത്തിൽ അവളെ അഡ്‌മി​റ്റു ചെയ്യാ​നുള്ള ക്രമീ​ക​ര​ണങ്ങൾ ചെയ്‌തു തന്നു. അങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥയിൽ ആയപ്പോൾ സോണി​യ​യ്‌ക്കു ദേഷ്യം അടക്കാ​നാ​യില്ല. ജീവൻ നിലനിർത്താൻ കുത്തി​വെ​പ്പു​കൾ എടു​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്ന​തി​നെ അവൾ വെറുത്തു. സദാ കരച്ചി​ലാ​യി​രു​ന്നു അവൾ. തനിക്ക്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ ഇങ്ങനെ​യൊ​ക്കെ സംഭവി​ച്ചത്‌ എന്ന്‌ എന്നോ​ടവൾ കൂടെ​ക്കൂ​ടെ ചോദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. എത്ര പണി​പ്പെ​ട്ടാണ്‌ എന്റെ സങ്കടം ഞാൻ കടിച്ച​മർത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നത്‌ എന്ന്‌ എനിക്കു മാത്രമേ അറിയൂ. കുറെ കഴിഞ്ഞ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും എനിക്കും നിയ​ന്ത്രണം വിട്ടു. അവിടെ, ആ കാത്തി​രി​പ്പു​മു​റി​യിൽ പരസ്‌പരം കെട്ടി​പ്പു​ണർന്നു ഞങ്ങൾ ഏങ്ങലടി​ച്ചു കരഞ്ഞു, സഹായ​ത്തി​നാ​യി യഹോ​വ​യോ​ടു കേണ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു​ക്കൊണ്ട്‌.

ആശുപ​ത്രി​യി​ലെ അഗ്നിപ​രീ​ക്ഷ​ണം

സോണി​യ​യെ​യും കൊണ്ടു വീട്ടിൽ ചെന്ന്‌ അത്യാ​വ​ശ്യം ചില സാധനങ്ങൾ എടുത്തി​ട്ടു​വ​രാൻ ഡോക്ടർ സമ്മതം മൂളി. അവിടെ ചെന്നതി​നു ശേഷം ഞാൻ ഭർത്താവ്‌ ഫില്ലിനെ വിവര​മ​റി​യി​ച്ചു. സ്‌കൂ​ളിൽ നിന്നു ഞങ്ങളുടെ മകൻ ഓസ്റ്റിനെ വിളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​വ​രാൻ വേണ്ട ഏർപ്പാ​ടു​ക​ളും ചെയ്‌തു. ഒരു മണിക്കൂ​റി​നകം ഞാനും ഭർത്താ​വും കൂടെ സോണി​യയെ ആശുപ​ത്രി​യിൽ പ്രവേ​ശി​പ്പി​ച്ചു. അവളുടെ രക്തത്തിൽ കൂടു​ത​ലാ​യി അടിഞ്ഞു​കൂ​ടി​യി​രുന്ന പഞ്ചസാ​ര​യും കീറ്റോ​ണു​ക​ളും നീക്കം ചെയ്യു​ന്ന​തിന്‌ അവർ ഉടനടി ഞരമ്പി​ലൂ​ടെ ലായനി കയറ്റാൻ തുടങ്ങി.a ഇത്‌ ഒരു അഗ്നിപ​രീക്ഷ തന്നെയാ​യി​രു​ന്നു. നിർജ​ലീ​ക​രണം മൂലം സോണി​യ​യ്‌ക്കു മൂന്നു​കി​ലോ തൂക്കം നഷ്ടപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. കുത്തി​വെ​ക്കാ​നാ​ണെ​ങ്കിൽ, ഞരമ്പു കിട്ടു​ന്നു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അവസാനം ഒരുവി​ധ​ത്തിൽ നേഴ്‌സിന്‌ അതിനു കഴിഞ്ഞു, അങ്ങനെ, തത്‌കാ​ല​ത്തേക്കു പ്രശ്‌നങ്ങൾ അടങ്ങി. സോണി​യയെ തിരി​ച്ചു​വീ​ട്ടി​ലേക്കു കൊണ്ടു പോകു​ന്ന​തി​നു മുമ്പു​തന്നെ വായിച്ചു മനസ്സി​ലാ​ക്കണം എന്ന നിബന്ധ​ന​യിൽ, ആശുപ​ത്രി​യിൽ നിന്നു ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു വലിയ പുസ്‌തകം തന്നു, ബന്ധപ്പെട്ട വിവര​ങ്ങ​ള​ട​ങ്ങിയ കുറെ കടലാ​സു​ക​ളും.

ഡോക്ടർമാ​രും നേഴ്‌സു​മാ​രും ഭക്ഷണക്രമ വിദഗ്‌ധ​രും ഞങ്ങളെ നിരന്തരം സന്ദർശി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ദിവസം രണ്ടു തവണ വീതം സോണി​യ​യ്‌ക്ക്‌ ഇൻസു​ലിൻ കുത്തി​വെ​ക്കു​ന്ന​തിന്‌, സിറിഞ്ച്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ എങ്ങനെ​യെന്ന്‌ അവർ ഞങ്ങൾക്കു കാണിച്ചു തന്നു. രക്തപരി​ശോ​ധന നടത്തേ​ണ്ടുന്ന വിധവും അവർ ഞങ്ങളെ പഠിപ്പി​ച്ചു. ദിവസം നാലു പ്രാവ​ശ്യം രക്തപരി​ശോ​ധന നടത്തേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. രക്തത്തിലെ പഞ്ചസാ​ര​യു​ടെ അളവു കണ്ടുപി​ടി​ക്കാൻ ആയിരു​ന്നു ഇത്‌. എന്തുമാ​ത്രം കാര്യ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നോ ഞങ്ങൾക്കു പഠിക്കാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നത്‌! അവൾക്കു ഭക്ഷണം കൊടു​ക്കേ​ണ്ടുന്ന രീതി പോലും ഞങ്ങൾ പഠി​ക്കേണ്ടി വന്നു. പഞ്ചസാ​ര​യു​ടെ അളവ്‌ അധിക​മുള്ള ആഹാര​മൊ​ന്നും തന്നെ പാടില്ല. വളരുന്ന പ്രായ​മാ​യതു കൊണ്ട്‌ ആവശ്യ​മായ സമീകൃത ആഹാരം നൽകു​മ്പോൾ തന്നെ ഓരോ നേര​ത്തെ​യും ആഹാര​ത്തി​ലെ ധാന്യ​ക​ത്തി​ന്റെ അളവു കിറു​കൃ​ത്യ​മാ​യി​രി​ക്കാൻ ശ്രദ്ധി​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു.

മൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ അവളെ ആശുപ​ത്രി​യിൽ നിന്നു വിട്ടു. ഇൻസു​ലിൻ കുത്തി​വെ​ക്കാൻ അവൾ എന്നെ അനുവ​ദി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും രക്തപരി​ശോ​ധന സ്വയം നടത്താ​നാണ്‌ അവൾ ഇഷ്ടപ്പെ​ട്ടത്‌. ഒരു മാസത്തി​നു​ള്ളിൽ ഇൻസു​ലിൻ കുത്തി​വെ​ക്കു​ന്ന​തും അവൾ തനിയെ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. ഇന്നുവ​രെ​യും അത്‌ അങ്ങനെ തന്നെയാണ്‌. തനിക്കു പ്രമേ​ഹ​മുണ്ട്‌ എന്ന വസ്‌തുത അംഗീ​ക​രി​ച്ചു കൊണ്ട്‌ അതുമാ​യി പൊരു​ത്ത​പ്പെട്ടു ജീവി​ക്കാൻ അവൾ പഠിക്കു​ന്നതു കാണു​ന്നത്‌ അത്ഭുത​ക​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. ആദ്യ​മൊ​ക്കെ, മരിച്ചു പോയി​ട്ടു പറുദീസ വരു​മ്പോൾ ഉയിർത്തെ​ഴു​ന്നേറ്റു വന്നാൽ മതി എന്നായി​രു​ന്നു അവളുടെ ആഗ്രഹം. എങ്കിലും അതിൽ നിന്ന്‌, തന്റെ രോഗ​ത്തി​ന്റെ ശാരീ​രിക ലക്ഷണങ്ങ​ളും അതുള​വാ​ക്കുന്ന വൈകാ​രിക പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളും മറ്റു പരിമി​തി​ക​ളും മനസ്സി​ലാ​ക്കാ​നും ആവശ്യങ്ങൾ പറഞ്ഞറി​യി​ക്കാ​നും പറ്റുന്ന ഒരു അവസ്ഥയി​ലേക്ക്‌ അവൾ പുരോ​ഗ​മി​ച്ചു.

പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ട​ലു​ക​ളു​ടെ കാലം

ആദ്യത്തെ ഏതാനും മാസങ്ങ​ളിൽ ഞങ്ങൾ വളരെ​യ​ധി​കം ബുദ്ധി​മു​ട്ടി. കുടും​ബ​ത്തി​ലെ ഓരോ അംഗത്തി​നും സമ്മിശ്ര വികാ​ര​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു അനുഭ​വ​പ്പെ​ട്ടത്‌. കഴിവി​ന്റെ പരമാ​വധി ചെയ്യാൻ ശ്രമിച്ച്‌ ശ്രമിച്ച്‌, കുറെ കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ എല്ലാം ഇട്ടെറിഞ്ഞ്‌ എവി​ടേ​ക്കെ​ങ്കി​ലും ഓടി​പ്പോ​കാൻ വരെ എനിക്കു തോന്നി​പ്പോ​യി. ചിട്ടകൾ കടുകിട പോലും തെറ്റാതെ പാലി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു ഏറ്റവും കടുപ്പം, പ്രത്യേ​കി​ച്ചും അവ ക്രിസ്‌തീയ യോഗ​ങ്ങൾക്കും പ്രസംഗ പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​നും തടസ്സം സൃഷ്ടി​ച്ച​പ്പോൾ. ദിവ​സേ​ന​യുള്ള സ്‌കൂൾച​ര്യ​ക​ളു​ടെ​യും അവധി​ക്കാ​ല​ത്തി​ന്റെ​യും കാര്യ​മൊ​ട്ടു പറയു​ക​യും വേണ്ട. എന്നാൽ, പ്രാർഥ​നാ​പൂർവം അതതു ദിവസത്തെ കാര്യ​ങ്ങ​ളിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചു മുന്നോ​ട്ടു പോകാൻ ഞാനും ഭർത്താ​വും പഠിച്ചു. അതു​പോ​ലെ തന്നെ ഞങ്ങൾ പുതിയ ചുമത​ലകൾ മനസ്സാ സ്വീക​രി​ക്കാ​നും തുടങ്ങി.

അന്തഃ​സ്രാവ വിജ്ഞാ​ന​ത്തിൽ പ്രത്യേക പരിശീ​ലനം സിദ്ധിച്ച, വളരെ നല്ല ഒരു ഡോക്ടറെ കണ്ടുപി​ടി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾക്കു സാധിച്ചു. എപ്പോൾ വേണ​മെ​ങ്കി​ലും ഞങ്ങളുടെ സഹായ​ത്തിന്‌ എത്താൻ അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ യാതൊ​രു മടിയു​മില്ല. ഇ-മെയി​ലി​ലൂ​ടെ പോലും അദ്ദേഹം ഞങ്ങളു​മാ​യി ബന്ധം പുലർത്താ​റുണ്ട്‌. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ഓഫീസ്‌ പതിവാ​യി സന്ദർശി​ക്കുക എന്നത്‌ ഞങ്ങളുടെ പട്ടിക​യു​ടെ ഒരു ഭാഗമാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. മൂന്നു​മാ​സം കൂടു​മ്പോൾ പരി​ശോ​ധ​ന​യ്‌ക്കാ​യി അദ്ദേഹത്തെ സന്ദർശി​ക്കു​ന്നതു കൊണ്ട്‌ സോണി​യ​യു​ടെ പുരോ​ഗതി അറിയാൻ കഴിയു​ന്നു, മാത്രമല്ല അവൾക്കു വേണ്ടി ഞങ്ങളാൽ ആകുന്നതു ചെയ്യു​ന്നുണ്ട്‌ എന്ന സാന്ത്വ​ന​ദാ​യ​ക​മായ ഉറപ്പും അതു നൽകുന്നു.

സ്വാഭാ​വി​ക​മാ​യും, തന്റെ പെങ്ങൾക്ക്‌ ഇത്രമാ​ത്രം ശ്രദ്ധ ലഭിക്കു​ന്നതു ഞങ്ങളുടെ മകനെ വളരെ​യേറെ അസ്വസ്ഥ​നാ​ക്കി. ഇതു നന്നായി മനസ്സി​ലാ​ക്കിയ അവന്റെ ടീച്ചറും സഭയി​ലു​ള്ള​വ​രും, അവൻ അതേ കുറിച്ച്‌ അധികം ആലോ​ചി​ച്ചു വിഷമി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഇടകൊ​ടു​ക്കാ​തി​രി​ക്കാൻ പ്രത്യേ​കം ശ്രദ്ധിച്ചു. മാത്രമല്ല, ഇങ്ങനെ​യൊ​രു സാഹച​ര്യ​ത്തിൽ അവൻ ചില പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലു​കൾ വരു​ത്തേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌ എന്നു കാണാ​നും അവർ അവനെ സഹായി​ച്ചു. ഇപ്പോൾ അവളുടെ കാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധി​ക്കു​ന്ന​തിൽ അവൻ ഞങ്ങൾക്കു വലി​യൊ​രു സഹായ​മാണ്‌. സോണി​യ​യു​ടെ അച്ഛനും അമ്മയു​മെന്ന നിലയിൽ ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അവളുടെ കാര്യ​ത്തിൽ ഞങ്ങൾ അമിത സംരക്ഷ​ണ​ബോ​ധ​വും അവളുടെ ആരോ​ഗ്യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അമിത​ഭ​യ​വും ഉള്ളവരാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടുണ്ട്‌. എന്നാൽ ഭയത്തിന്റെ ഇത്തരം വികാ​ര​ങ്ങളെ തടയാ​നുള്ള ഏറ്റവും മെച്ചപ്പെട്ട മാർഗം, ഈ രോഗത്തെ കുറിച്ചു ഗവേഷണം നടത്തി അതു ശരീരത്തെ ബാധി​ക്കുന്ന വിധം സംബന്ധി​ച്ചു പഠിക്കു​ക​യാണ്‌ എന്നു ഞങ്ങൾ മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഞങ്ങളുടെ ഇപ്പോ​ഴത്തെ അവസ്ഥ

ഒട്ടുമി​ക്ക​പ്പോ​ഴും ഞങ്ങൾ യഹോ​വ​യു​ടെ വാഗ്‌ദാ​ന​ങ്ങളെ കുറി​ച്ചും രോഗം ഒരു പഴങ്കഥ​യാ​യി മാറുന്ന സമയത്തെ കുറി​ച്ചും ചർച്ച ചെയ്യാ​റുണ്ട്‌. (യെശയ്യാ​വു 33:24) അതു യാഥാർഥ്യ​മാ​യി തീരു​ന്നതു വരെ, ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ അനു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങളെ കുറിച്ചു മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു സംസാ​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ കഴിവി​ന്റെ പരമാ​വധി ചെയ്‌തു കൊണ്ട്‌ ഒരു കുടും​ബ​മെന്ന നിലയിൽ യഹോ​വയെ സേവി​ക്കു​ന്ന​തിൽ സജീവ​മാ​യി തുടരുക എന്നതാണു ഞങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യം. സഭാ​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ ക്രമമാ​യി ഹാജരാ​കാ​നും ഞങ്ങൾ പരമാ​വധി ശ്രമി​ക്കു​ന്നു.

ഏതാനും വർഷം മുമ്പ്‌, താത്‌കാ​ലിക അടിസ്ഥാ​ന​ത്തിൽ എന്റെ ഭർത്താ​വിന്‌ ഇസ്രാ​യേ​ലിൽ ഒരു ജോലി വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്യ​പ്പെട്ടു. സോണി​യ​യു​ടെ രോഗാ​വസ്ഥ കണക്കി​ലെ​ടു​ത്തു കൊണ്ട്‌ ഞങ്ങൾ അങ്ങോട്ടു താമസം മാറ്റു​ന്ന​തി​നെ കുറിച്ചു വളരെ​യ​ധി​കം ആലോ​ചി​ച്ചു എന്നു മാത്രമല്ല, അക്കാര്യം ഞങ്ങളുടെ പ്രാർഥ​നാ​വി​ഷ​യ​മാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. സോണി​യ​യു​ടെ ഭക്ഷണ​ക്ര​മങ്ങൾ കടുകിട പോലും തെറ്റാതെ പാലി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി ക്രമീ​ക​രണം ചെയ്യു​ന്നത്‌ ഉൾപ്പെടെ ശരിയായ വിധത്തി​ലുള്ള തയ്യാ​റെ​ടു​പ്പു​കൾ നടത്തുന്ന പക്ഷം, അത്തര​മൊ​രു നീക്കം ആത്മീയ അനു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളിൽ കലാശി​ച്ചേ​ക്കും എന്നു ഞങ്ങൾക്കു മനസ്സി​ലാ​യി. ഒന്നര വർഷ​ത്തോ​ളം, ടെൽ അവീവ്‌ ഇംഗ്ലീഷ്‌ സഭയുടെ ഭാഗമാ​യി​രി​ക്കാ​നുള്ള പദവി ഞങ്ങൾക്കു ലഭിച്ചു. തികച്ചും വ്യത്യ​സ്‌ത​മായ രീതി​യി​ലുള്ള പ്രസം​ഗ​പ്ര​വർത്തനം ആസ്വദി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾക്കു കഴിഞ്ഞു. അതു ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബ​ത്തിന്‌ ഒരു മുതൽക്കൂ​ട്ടു തന്നെയാ​യി​രു​ന്നു.

“നിങ്ങളു​ടെ മകൾക്ക്‌ പ്രമേ​ഹ​മുണ്ട്‌!” എന്ന ആ ഏതാനും വാക്കുകൾ ഞങ്ങളുടെ ജീവിതം തന്നെ തകിടം​മ​റി​ച്ചു. എന്നാൽ നിരാ​ശ​യു​ടെ നീർച്ചു​ഴി​യിൽ പെട്ട്‌ ഉഴലു​ന്ന​തി​നു പകരം, ഞങ്ങൾ മകളുടെ ശാരീ​രിക ക്ഷേമം ഒരു കുടും​ബ​പ​ദ്ധ​തി​യാ​യി സ്വീക​രി​ച്ചു. ഇതു ഞങ്ങളെ തമ്മിൽ മുമ്പെ​ന്ന​ത്തെ​ക്കാ​ളും കൂടുതൽ അടുപ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. “സർവ്വാ​ശ്വാ​സ​വും നല്‌കുന്ന ദൈവ”മായ യഹോവ പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടാൻ ഞങ്ങളെ സഹായി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. (2 കൊരി​ന്ത്യർ 1:3)—സിൻഡി ഹേർഡ്‌ പറഞ്ഞ പ്രകാരം.

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[21-ാം പേജിലെ ചതുരം]

എന്താണ്‌ പ്രമേഹം?

നാം കഴിക്കുന്ന ആഹാരത്തെ ശരീരം നമുക്ക്‌ ഉപയോ​ഗി​ക്കാൻ പറ്റുന്ന ഊർജ​മാ​ക്കി മാറ്റുന്നു. ഇത്‌ ശ്വസനം പോലെ തന്നെ അത്യാ​വ​ശ്യ​മായ ഒരു സംഗതി​യാണ്‌. ആഹാര​പ​ദാർഥങ്ങൾ ആമാശ​യ​ത്തി​ലും കുടലു​ക​ളി​ലും വെച്ച്‌ ലഘുവായ ഘടകങ്ങ​ളാ​യി വിഘടി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. ഈ ഘടകങ്ങ​ളി​ലൊന്ന്‌ ഗ്ലൂക്കോസ്‌ എന്ന ഒരു തരം പഞ്ചസാ​ര​യാണ്‌. ഇപ്രകാ​രം പഞ്ചസാര ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​മ്പോൾ, അതി​നോ​ടുള്ള പ്രതി​ക​ര​ണ​മാ​യി ആഗ്നേയ ഗ്രന്ഥി ഇൻസു​ലിൻ ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ഇൻസു​ലിൻ ശരീര കോശ​ങ്ങ​ളി​ലേക്കു പഞ്ചസാ​രയെ കടത്തി​വി​ടു​ന്നു. കോശ​ങ്ങൾക്ക​കത്തു വെച്ച്‌ പഞ്ചസാ​ര​യ്‌ക്ക്‌ ഓക്‌സീ​ക​രണം—ഓക്‌സി​ജന്റെ സാന്നി​ധ്യ​ത്തിൽ നടക്കുന്ന വിഘടനം—സംഭവ​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ഫലമായി ഊർജം ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു.

ഒരാൾക്കു പ്രമേ​ഹ​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ, ഒന്നുകിൽ ആഗ്നേയ ഗ്രന്ഥി വേണ്ടത്ര ഇൻസു​ലിൻ ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്നില്ല അല്ലെങ്കിൽ ശരീരം വേണ്ട വിധത്തിൽ ഇൻസു​ലിൻ ഉപയോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നില്ല. ഇതി​ലേതു സംഭവി​ച്ചാ​ലും, രക്തത്തി​ലുള്ള പഞ്ചസാര ശരീര​കോ​ശ​ങ്ങൾക്കു​ള്ളി​ലേക്കു കടക്കു​ക​യില്ല. ഇൻസു​ലി​നെ ആശ്രയി​ക്കേണ്ട തരം പ്രമേ​ഹത്തെ മനസ്സി​ലാ​ക്കൽ (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന പുസ്‌തകം ഇപ്രകാ​രം പറയുന്നു: “അതിന്റെ ഫലമായി രക്തത്തിലെ പഞ്ചസാ​ര​യു​ടെ അളവു കണക്കി​ല​ധി​കം ഉയരുന്നു. ഇങ്ങനെ രക്തത്തിൽ കണക്കി​ല​ധി​കം നിറയുന്ന പഞ്ചസാര വൃക്കയി​ലൂ​ടെ കടന്നു മൂത്ര​ത്തി​ലെ​ത്തു​ന്നു.” ചികി​ത്സി​ക്കാ​ത്ത​പക്ഷം, പ്രമേഹ രോഗി കൂടെ​ക്കൂ​ടെ​യുള്ള മൂത്രം​പോക്ക്‌ പോലുള്ള ലക്ഷണങ്ങൾ പ്രകടി​പ്പി​ച്ചേ​ക്കാം.

[21-ാം പേജിലെ ചതുരം]

ടൈപ്പ്‌ 1 പ്രമേഹം

ഈ പ്രമേഹം മുമ്പ്‌ അറിയ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നത്‌ ജുവ​നൈൽ ഡയബറ്റിസ്‌ എന്നായി​രു​ന്നു. മുഖ്യ​മാ​യും ഇതു കുട്ടി​ക​ളി​ലും ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രി​ലു​മാണ്‌ കണ്ടുവ​രു​ന്നത്‌ എന്നതാ​യി​രു​ന്നു കാരണം. എന്നാൽ ഏതു പ്രായ​ത്തി​ലു​ള്ള​വർക്കും ഇതു പിടി​പെ​ടാ​വു​ന്ന​താണ്‌. പ്രമേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കാരണം എന്താണ്‌ എന്ന്‌ ഇതുവരെ കണ്ടുപി​ടി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, വിവിധ ഘടകങ്ങൾ ടൈപ്പ്‌ 1 പ്രമേ​ഹ​ത്തിന്‌ ഇടയാ​ക്കു​ന്ന​താ​യി കരുത​പ്പെ​ടു​ന്നു:

1. പാരമ്പ​ര്യം (ജനിതക ഘടകം)

2. സ്വയം​നാ​ശ​ക​പ്ര​തി​രോ​ധ​ശക്തി (ശരീരം അതിന്റെ തന്നെ കലക​ളോ​ടോ കോശ​ങ്ങ​ളോ​ടോ പ്രതി​രോ​ധ​ശേഷി വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കുന്ന അവസ്ഥ—ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ, ആഗ്നേയ ഗ്രന്ഥി​യി​ലെ കോശ​ങ്ങ​ളോ​ടോ കലക​ളോ​ടോ ആണ്‌ ശരീരം പ്രതി​രോ​ധ​ശേഷി വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കു​ന്നത്‌)

3. പാരി​സ്ഥി​തിക ഘടകങ്ങൾ (വൈറസ്‌ അല്ലെങ്കിൽ രാസഘ​ട​കങ്ങൾ)

വൈറസ്‌ ബാധയോ മറ്റു ഘടകങ്ങ​ളോ മൂലം ഐലറ്റ്‌ കോശ​ങ്ങൾക്ക്‌ (ആഗ്നേയ ഗ്രന്ഥി​യി​ലെ കോശങ്ങൾ—ഇൻസു​ലിൻ ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്നത്‌ ഈ കോശ​ങ്ങ​ളാണ്‌) കേടു സംഭവി​ച്ചേ​ക്കാം. കൂടുതൽ കൂടുതൽ ഐലറ്റ്‌ കോശങ്ങൾ നശിക്കു​ന്ന​തോ​ടെ, ഒരാൾക്ക്‌ പ്രമേഹം പിടി​പെ​ടാ​നുള്ള സാധ്യ​ത​യും കൂടുന്നു.

പ്രമേ​ഹ​രോ​ഗി​ക​ളിൽ പലതരം ലക്ഷണങ്ങൾ കണ്ടുവ​രു​ന്നുണ്ട്‌:

1. കൂടെ​ക്കൂ​ടെ​യുള്ള മൂത്രം​പോക്ക്‌

2. അമിത ദാഹം

3. അടിക്കടി വിശപ്പു​തോ​ന്നൽ; ശരീര​ത്തിന്‌ ആവശ്യ​ത്തിന്‌ ഊർജം ലഭിക്കാ​ത്തതു കൊണ്ടാണ്‌ ഇതു സംഭവി​ക്കു​ന്നത്‌

4. തൂക്കം കുറയൽ. ശരീര​കോ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലേക്കു പഞ്ചസാര കടക്കാതെ വരു​മ്പോൾ, ശരീരം അതു ശേഖരി​ച്ചു വെച്ചി​രി​ക്കുന്ന കൊഴു​പ്പി​നെ​യും മാംസ്യ​ങ്ങ​ളെ​യും ഓക്‌സീ​ക​രിച്ച്‌ ഊർജം ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ഇത്‌, ശരീര​ത്തി​ന്റെ തൂക്കം കുറയു​ന്ന​തിന്‌ ഇടയാ​ക്കും

5. അസ്വസ്ഥത. പ്രമേ​ഹ​രോ​ഗി​ക്കു മൂത്ര​മൊ​ഴി​ക്കു​ന്ന​തി​നു രാത്രി​യിൽ കൂടെ​ക്കൂ​ടെ എഴു​ന്നേൽക്കേണ്ടി വരുന്നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ, അദ്ദേഹ​ത്തി​നു സുഖക​ര​മായ ഉറക്കം ലഭിക്കു​ക​യില്ല. അതിന്റെ ഫലമായി പെരു​മാ​റ്റ​ത്തിൽ വ്യത്യാ​സങ്ങൾ കണ്ടേക്കാം

ടൈപ്പ്‌ 1 പ്രമേ​ഹ​മാ​ണെ​ങ്കിൽ, ആഗ്നേയ ഗ്രന്ഥി ഒന്നുകിൽ ഇൻസു​ലിൻ ഒട്ടും ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്നില്ല അല്ലെങ്കിൽ തീരെ കുറച്ചു മാത്രമേ ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​ള്ളൂ. അത്തരം കേസു​ക​ളിൽ, ഇൻസു​ലിൻ ദിവസേന സ്വീക​രി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ അനിവാ​ര്യ​മാണ്‌. സാധാ​ര​ണ​ഗ​തി​യിൽ ഇൻസു​ലിൻ കുത്തി​വെ​ക്കു​ക​യാ​ണു പതിവ്‌. (ഇൻസു​ലിൻ വായി​ലൂ​ടെ കഴിച്ചാൽ, അതു വയറ്റിൽ വെച്ച്‌ നശിച്ചു​പോ​കും).

[21-ാം പേജിലെ ചതുരം]

ടൈപ്പ്‌ 2 പ്രമേഹം

ടൈപ്പ്‌ 1 പ്രമേ​ഹ​വു​മാ​യി ഇതിനെ കൂട്ടി​ക്കു​ഴ​യ്‌ക്ക​രുത്‌. ഇത്തരം പ്രമേ​ഹ​മുള്ള ഒരാളു​ടെ ശരീരം ഒന്നുകിൽ ആവശ്യ​ത്തിന്‌ ഇൻസു​ലിൻ ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്നില്ല അല്ലെങ്കിൽ അതു ഫലപ്ര​ദ​മാ​യി ഉപയോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നില്ല. 40 വയസ്സിനു മേൽ പ്രായ​മു​ള്ള​വ​രിൽ ഏറ്റവും സാധാ​ര​ണ​മാ​യി കണ്ടുവ​രുന്ന പ്രമേ​ഹ​മാ​ണിത്‌. ഈ പ്രമേഹം സാധാ​ര​ണ​ഗ​തി​യിൽ ഏറെ സാവധാ​ന​മാ​ണു വികാസം പ്രാപി​ക്കുക. ഈ പ്രമേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ പാരമ്പ​ര്യ​ത്തിന്‌ ഒരു പങ്കു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും, തെറ്റായ ഭക്ഷണ​ക്രമം അല്ലെങ്കിൽ അമിത​വണ്ണം എന്നിവ നിമിത്തം അതു വഷളാ​കു​ന്നു. പല കേസു​ക​ളി​ലും ഗുളി​ക​ക​ളു​ടെ ഉപയോ​ഗ​ത്താൽ കൂടുതൽ ഇൻസു​ലിൻ ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ക്കാൻ തക്കവണ്ണം ആഗ്നേയ ഗ്രന്ഥിയെ ഉത്തേജി​പ്പി​ക്കാൻ കഴിയും, ചുരു​ങ്ങിയ പക്ഷം രോഗ​ത്തി​ന്റെ ആരംഭ ദശയി​ലെ​ങ്കി​ലും. എന്നാൽ ഈ ഗുളി​കകൾ ഇൻസു​ലിൻ അല്ല.

[22-ാം പേജിലെ ചതുരം]

പ്രമേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അപകടങ്ങൾ

ശരീര​ത്തി​നു പ്രവർത്തി​ക്കാൻ ഇന്ധനം ആവശ്യ​മാണ്‌. ഈ ആവശ്യം നിറ​വേ​റ്റു​ന്ന​തിന്‌ ഗ്ലൂക്കോസ്‌ ഉപയോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ കഴിയു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ, പിന്നെ ശരീരം ചെയ്യു​ന്നത്‌ അതു ശേഖരി​ച്ചു വെച്ചി​രി​ക്കുന്ന കൊഴു​പ്പും മാംസ്യ​ങ്ങ​ളും ഉപയോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യാണ്‌. കൊഴുപ്പ്‌ ഓക്‌സീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​മ്പോൾ പക്ഷേ, കീറ്റോ​ണു​കൾ എന്ന പാഴ്‌വ​സ്‌തു​ക്ക​ളും ഉണ്ടാകു​ന്നു. രക്തത്തിലെ കീറ്റോ​ണി​ന്റെ അളവു കൂടി​ക്കൂ​ടി ഒടുവിൽ അതു മൂത്ര​ത്തിൽ കലരുന്നു. കീറ്റോ​ണു​കൾക്ക്‌ ആരോ​ഗ്യ​മുള്ള ശരീര​ക​ല​ക​ളെ​ക്കാൾ കൂടുതൽ അമ്ലസ്വ​ഭാ​വ​മു​ള്ള​തി​നാൽ, രക്തത്തിൽ കണക്കി​ല​ധി​കം കീറ്റോ​ണു​കൾ അടിഞ്ഞു​കൂ​ടി​യാൽ അതു കീറ്റോ​അ​സി​ഡോ​സിസ്‌ എന്ന ഗുരു​ത​ര​മായ അവസ്ഥയി​ലേക്കു നയി​ച്ചേ​ക്കാം.

പ്രമേഹ രോഗി​യു​ടെ രക്തത്തിലെ പഞ്ചസാ​ര​യു​ടെ അളവു സാധാ​ര​ണ​യി​ലും കുറഞ്ഞു​പോ​കു​ന്ന​തും അപകട​ക​ര​മാണ്‌. (ഇതിനെ ഹൈ​പ്പോ​ഗ്ലൈ​സീ​മിയ എന്നു പറയുന്നു.) അങ്ങനെ സംഭവി​ക്കു​മ്പോൾ അസുഖ​ക​ര​മായ അനേകം രോഗ​ല​ക്ഷ​ണങ്ങൾ അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ ഉണ്ടാ​യേ​ക്കാം. വിറയൽ, വിയർപ്പ്‌, ക്ഷീണം, വിശപ്പ്‌, അസ്വസ്ഥത, ആശയക്കു​ഴപ്പം അല്ലെങ്കിൽ ഹൃദയ​മി​ടി​പ്പി​ന്റെ വേഗം കൂടൽ, കാഴ്‌ച മങ്ങൽ, തലവേദന, മരവിപ്പ്‌, ചുണ്ടു​കൾക്കും വായയ്‌ക്കു ചുറ്റി​നും തരിപ്പ്‌ അനുഭ​വ​പ്പെടൽ എന്നിവ സംഭവി​ച്ചേ​ക്കാം, ചില​പ്പോൾ അപസ്‌മാ​ര​ത്തി​ന്റേതു പോലുള്ള ലക്ഷണങ്ങ​ളോ ബോധ​ക്ഷ​യ​മോ പോലും ഉണ്ടാ​യേ​ക്കാം. ശരിയായ ആഹാരം കൃത്യ സമയത്തു കഴിച്ചാൽ മിക്ക​പ്പോ​ഴും ഈ പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഒഴിവാ​ക്കാ​വു​ന്ന​തേ​യു​ള്ളൂ.

മുകളിൽ പരാമർശി​ച്ചതു പോലുള്ള ലക്ഷണങ്ങൾ കണ്ടാൽ, ലഘുവായ പഞ്ചസാ​രകൾ കഴിക്കു​ന്നതു വഴി—ഒരുപക്ഷേ ഏതെങ്കി​ലും പഴച്ചാ​റോ ഗ്ലൂക്കോസ്‌ ഗുളി​ക​ക​ളോ മറ്റോ കഴിക്കു​ന്നത്‌—രക്തത്തിലെ പഞ്ചസാ​ര​യു​ടെ അളവു സുരക്ഷി​ത​മായ നിലയി​ലേക്കു കൊണ്ടു​വ​രാൻ സഹായി​ച്ചേ​ക്കും, മറ്റു ഭക്ഷണങ്ങൾ കഴിക്കു​ന്നതു വരെ. എന്നാൽ സാഹച​ര്യം ഗുരു​ത​ര​മാ​ണെ​ങ്കിൽ, ഗ്ലൂക്ക​ഗോൺ കുത്തി​വെ​ക്കേണ്ടി വരും. കരളിൽ സംഭരി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന പഞ്ചസാര രക്തത്തി​ലേക്കു കടത്തി​വി​ടു​ന്ന​തി​നു സഹായി​ക്കുന്ന ഒരു ഹോർമോൺ ആണ്‌ ഗ്ലൂക്ക​ഗോൺ. ഇങ്ങനെ രക്തത്തിലെ പഞ്ചസാ​ര​യു​ടെ അളവു വർധി​ക്കു​ന്നു. പ്രമേ​ഹ​രോ​ഗി​യായ ഒരു കുട്ടി​യു​ടെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ, സ്‌കൂൾ അധികൃ​ത​രെ​യും സ്‌കൂൾ ബസ്‌ ഡ്രൈ​വ​റെ​യും അല്ലെങ്കിൽ ഡേ കെയർ ജോലി​ക്കാ​രെ​യു​മൊ​ക്കെ കുട്ടി​യു​ടെ അവസ്ഥയെ കുറിച്ച്‌ അറിയി​ക്കാൻ താത്‌പ​ര്യ​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കാം.

[22-ാം പേജിലെ ചതുരം]

ഭാവി പ്രശ്‌ന​ങ്ങൾ

ഒരു പ്രമേഹ രോഗിക്ക്‌ ഭാവി​യിൽ പലതരം പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഉണ്ടാ​യേ​ക്കാ​നും സാധ്യ​ത​യുണ്ട്‌. ഹൃദയാ​ഘാ​തം, മസ്‌തി​ഷ്‌കാ​ഘാ​തം, നേത്ര രോഗങ്ങൾ, അടിക്ക​ടി​യുള്ള അണുബാധ എന്നിവ​യും കരൾ, കാൽ അല്ലെങ്കിൽ പാദം എന്നിവ​യ്‌ക്കു സംഭവി​ക്കുന്ന കുഴപ്പ​ങ്ങ​ളും അതിൽ ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു. രക്തക്കു​ഴ​ലു​കൾ, നാഡികൾ എന്നിവ​യ്‌ക്കു പറ്റുന്ന തകരാ​റു​കൾ, രോഗ​ബാ​ധ​യ്‌ക്കെ​തി​രെ പ്രതി​രോധ ശേഷി നഷ്ടപ്പെടൽ എന്നീ കാരണങ്ങൾ കൊണ്ടാ​യി​രി​ക്കാം ഇവ സംഭവി​ക്കു​ന്നത്‌. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, എല്ലാത്തരം പ്രമേ​ഹ​ങ്ങ​ളും ഭാവി​യിൽ പ്രശ്‌നങ്ങൾ സൃഷ്ടി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നില്ല.

രക്തത്തിലെ പഞ്ചസാര സാധാരണ അളവി​ലാ​ക്കി നിറു​ത്തു​ന്നതു മൂലം ഇത്തരം കുഴപ്പങ്ങൾ വൈകി​ക്കാ​നോ അല്ലെങ്കിൽ അവയുടെ ഹാനി​ക​ര​മായ പ്രത്യാ​ഘാ​തങ്ങൾ ലഘൂക​രി​ക്കാ​നോ സാധി​ക്കും. ഇതു കൂടാതെ, തൂക്കവും രക്തസമ്മർദ​വും സാധാരണ നിലയി​ലാ​ക്കി നിറു​ത്തു​ന്ന​തും പുകവ​ലി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തും അപകട​സാ​ധ്യത കുറയ്‌ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള വളരെ ഫലപ്ര​ദ​മായ മാർഗങ്ങൾ ആണ്‌. ഒരു പ്രമേഹ രോഗി ധാരാളം വ്യായാ​മം ചെയ്യാ​നും ശരിയായ ഭക്ഷണ​ക്രമം പാലി​ക്കാ​നും മരുന്നു​കൾ മുറ തെറ്റാതെ കഴിക്കാ​നും ശ്രദ്ധി​ക്കേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌.

[23-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഹേർഡ്‌ കുടും​ബം