പാഠം 29
ശബ്ദഗുണം
എന്തു പറയുന്നു എന്നതു മാത്രമല്ല, എങ്ങനെ പറയുന്നു എന്നതും ആളുകളെ വളരെയേറെ സ്വാധീനിക്കുന്നു. നിങ്ങളോടു സംസാരിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തിക്ക് സുഖകരവും ഊഷ്മളവും സൗഹാർദവും ദയാവായ്പോടു കൂടിയതുമായ ഒരു ശബ്ദമാണ് ഉള്ളതെന്നിരിക്കട്ടെ. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശബ്ദം നിർവികാരമോ പരുഷമോ ആണെങ്കിൽ ശ്രദ്ധിക്കുമായിരുന്നതിനെക്കാൾ അനുകൂലമായി ശ്രദ്ധിക്കാൻ നിങ്ങൾ ചായ്വു കാണിക്കില്ലേ?
അഭികാമ്യമായ ശബ്ദഗുണം വളർത്തിയെടുക്കുന്നത് സ്വനതന്ത്ര ഘടകങ്ങളെ (നമ്മുടെ ശബ്ദത്തിന്റെ ഉത്പാദനത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന സാങ്കേതിക വശങ്ങൾ) മാത്രം ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു സംഗതിയല്ല. ഒരുവന്റെ വ്യക്തിത്വത്തിനും അതിൽ ഒരു പങ്കുണ്ടായിരുന്നേക്കാം. ഒരു വ്യക്തി ബൈബിൾ സത്യത്തെ കുറിച്ചുള്ള അറിവിലും അതനുസരിച്ചു പ്രവർത്തിക്കുന്നതിലും പുരോഗതി വരുത്തവേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംസാരരീതിയിൽ മാറ്റങ്ങൾ കണ്ടുതുടങ്ങുന്നു. സ്നേഹം, സന്തോഷം, ദയ തുടങ്ങിയ ദൈവിക ഗുണങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശബ്ദത്തിൽ പ്രതിഫലിക്കും. (ഗലാ. 5:22, 23) മറ്റുള്ളവരോട് അദ്ദേഹത്തിന് ആത്മാർഥമായ താത്പര്യം തോന്നുമ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശബ്ദത്തിൽ അതു നിഴലിക്കും. എപ്പോഴും പരാതിപറയുന്ന മനോഭാവം ഉണ്ടായിരുന്നിടത്ത് ഒരു കൃതജ്ഞതാ മനോഭാവം സ്ഥാനം പിടിക്കുമ്പോൾ പറയുന്ന വാക്കുകളും സ്വരവും അതു വെളിവാക്കുന്നു. (വിലാ. 3:39-42, പി.ഒ.സി. ബൈ.; 1 തിമൊ. 1:12, പി.ഒ.സി. ബൈ.; യൂദാ 16) ഭാഷ മനസ്സിലാകുന്നില്ലെങ്കിൽ പോലും, ഒരാളുടെ ശബ്ദത്തിൽ ധിക്കാരം, അസഹിഷ്ണുത, വിമർശനഭാവം, പാരുഷ്യം എന്നിവയും മറ്റൊരാളുടെ ശബ്ദത്തിൽ താഴ്മ, ക്ഷമ, ദയ, സ്നേഹം എന്നിവയും ധ്വനിക്കുന്നെങ്കിൽ വ്യത്യാസം തിരിച്ചറിയാൻ നിങ്ങൾക്കു ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാകില്ല.
ചിലരുടെ കാര്യത്തിൽ ശബ്ദഗുണം മോശമായിരിക്കുന്നത് എന്തെങ്കിലും രോഗം വന്ന് സ്വനപേടകത്തിനു കേടു സംഭവിച്ചതിനാലാകാം. അല്ലെങ്കിൽ അതിനു പാരമ്പര്യമായിത്തന്നെ ഘടനാപരമായ എന്തെങ്കിലും തകരാറ് ഉള്ളതുകൊണ്ടാകാം. അത്തരം ചില പ്രശ്നങ്ങൾ ഈ വ്യവസ്ഥിതിയിൽ പൂർണമായി ഭേദമാക്കാൻ കഴിയാത്തത്ര ഗുരുതരമായിരുന്നേക്കാം. എന്നിരുന്നാലും, ഭാഷണ അവയവങ്ങൾ ശരിയായി ഉപയോഗിക്കാൻ പഠിക്കുന്നതിലൂടെ സാധാരണഗതിയിൽ പുരോഗതി കൈവരിക്കാൻ കഴിയും.
ആദ്യംതന്നെ, ശബ്ദസവിശേഷതകൾ ഓരോ വ്യക്തിയിലും വ്യത്യാസപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നു മനസ്സിലാക്കുന്നതു പ്രധാനമാണ്. മറ്റാരെയെങ്കിലും അനുകരിച്ചുകൊണ്ട് ശബ്ദം അതുപോലെ മാറ്റിയെടുക്കുക എന്നതായിരിക്കരുത് നിങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യം. പകരം നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം ശബ്ദം അതിന്റെ വ്യതിരിക്ത സവിശേഷതകൾ സഹിതം മെച്ചപ്പെടുത്തിയെടുക്കാനുള്ള സാധ്യതകളെ കുറിച്ചു പരിചിന്തിക്കുക. ഇപ്രകാരം ചെയ്യുന്നതിനു നിങ്ങളെ എന്തു സഹായിക്കും? മുഖ്യമായും രണ്ടു സംഗതികൾ അനിവാര്യമാണ്.
ശരിയായി ശ്വാസോച്ഛ്വാസം ചെയ്യുക. ശബ്ദത്തിന്റെ ഉപയോഗത്തിൽ ഏറ്റവും മികച്ച ഫലം ലഭിക്കാൻ വേണ്ടത്ര വായു ലഭ്യമായിരിക്കണം. മാത്രമല്ല, ശരിയായ ശ്വാസനിയന്ത്രണവും ആവശ്യമാണ്. ഇവ രണ്ടും ഇല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ ശബ്ദം ദുർബലവും അവതരണം മുറിഞ്ഞു മുറിഞ്ഞുള്ളതും ആയിരുന്നേക്കാം.
ശ്വാസകോശങ്ങളുടെ ഏറ്റവും വിസ്താരമുള്ള ഭാഗം നെഞ്ചിന്റെ മുകൾഭാഗത്തല്ല. തോളെല്ലുകൾ നിമിത്തം നെഞ്ചിന്റെ മുകൾഭാഗം വലിപ്പക്കൂടുതൽ ഉള്ളതായി കാണപ്പെടുന്നുവെന്നേ ഉള്ളൂ. പകരം, ശ്വാസകോശങ്ങളുടെ ഏറ്റവും വിസ്താരമുള്ള ഭാഗം ഡയഫ്രത്തിനു തൊട്ടുമുകളിലാണു സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. അടിയിലത്തെ വാരിയെല്ലുകളുമായി ബന്ധിപ്പിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഡയഫ്രം നെഞ്ചിനെ ഉദരത്തിൽനിന്നു വേർതിരിക്കുന്നു.
ശ്വാസം ഉള്ളിലേക്ക് എടുക്കുമ്പോൾ നിങ്ങളുടെ ശ്വാസകോശങ്ങളുടെ മുകൾഭാഗത്തു മാത്രമേ വായു നിറയുന്നുള്ളുവെങ്കിൽ അതു പെട്ടെന്നുതന്നെ തീർന്നുപോകും. നിങ്ങളുടെ ശബ്ദത്തിനു കരുത്തുണ്ടാവില്ല എന്നു മാത്രമല്ല, നിങ്ങൾ പെട്ടെന്നുതന്നെ ക്ഷീണിക്കുകയും ചെയ്യും. ശരിയായി ശ്വസിക്കുന്നതിന് നിവർന്ന് ഇരിക്കുകയോ നിൽക്കുകയോ ചെയ്തിട്ട് തോളുകൾ പുറകോട്ടാക്കി പിടിക്കണം. സംസാരിക്കാനായി ശ്വാസം ഉള്ളിലേക്ക് എടുക്കുമ്പോൾ നെഞ്ചിന്റെ മുകൾഭാഗം മാത്രം വികസിപ്പിക്കുന്നത് ഒഴിവാക്കാൻ ബോധപൂർവകമായ ഒരു ശ്രമം നടത്തുക. ആദ്യം ശ്വാസകോശങ്ങളുടെ കീഴ്ഭാഗത്ത് വായു നിറയ്ക്കുക. ഈ ഭാഗത്ത് വായു നിറയുമ്പോൾ നിങ്ങളുടെ വാരിക്കൂടിന്റെ കീഴ്ഭാഗം വശങ്ങളിലേക്കു വികസിക്കും. അതേസമയംതന്നെ ആമാശയത്തിനും കുടലുകൾക്കും മെല്ലെ സ്ഥാനഭ്രംശം വരുത്തിക്കൊണ്ട് ഡയഫ്രം താഴേക്കു നീങ്ങും. അപ്പോൾ, ധരിച്ചിരിക്കുന്ന ബെൽറ്റോ വസ്ത്രമോ വയറിന്മേൽ അമരുന്നതായി നിങ്ങൾക്ക് അനുഭവപ്പെടും. എന്നാൽ ശ്വാസകോശങ്ങൾ അവിടെയല്ല സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്; അവ വാരിക്കൂടിനുള്ളിലാണ്. സ്വയം പരിശോധിച്ച് അറിയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നെങ്കിൽ, വാരിക്കൂടിന്റെ കീഴ്ഭാഗത്ത് ഇരുവശങ്ങളിലുമായി നിങ്ങളുടെ കൈകൾ വെക്കുക. എന്നിട്ട് ദീർഘമായി ശ്വസിക്കുക. നിങ്ങൾ ശരിയായ വിധത്തിലാണ് ശ്വസിക്കുന്നതെങ്കിൽ വയറ് അകത്തേക്ക് വലിയുകയോ തോളുകൾ ഉയരുകയോ ചെയ്യില്ല. പകരം വാരിയെല്ലുകൾ മുകളിലേക്കും പുറത്തേക്കും നേരിയ തോതിൽ നീങ്ങുന്നതായി നിങ്ങൾക്ക് അനുഭവപ്പെടും.
അടുത്തതായി, വായു ശരിയായി പുറത്തുവിടാൻ പഠിക്കുക. വായു ഒറ്റയടിക്കു പുറത്തു കളഞ്ഞുകൊണ്ട് ഉള്ളിലെ വായുശേഖരം വെറുതേ പാഴാക്കിക്കളയരുത്. അതു സാവധാനം പുറത്തു വിടുക. തൊണ്ട ഇറുക്കിക്കൊണ്ട് വായുവിന്റെ പുറത്തേക്കുള്ള പ്രവാഹം നിയന്ത്രിക്കാൻ ശ്രമിക്കരുത്. അതു താമസിയാതെ അസ്വാഭാവികമോ അസാധാരണമാം വിധം ഉച്ചസ്ഥായിയിലുള്ളതോ ആയ ശബ്ദത്തിൽ കലാശിക്കും. ഉദരത്തിലും വാരിയെല്ലുകൾക്കിടയിലും ഉള്ള പേശികളിൽനിന്നുള്ള മർദത്താലാണ് വായു പുറന്തള്ളപ്പെടുന്നത്. അതേസമയം ഡയഫ്രം, വായു എത്ര വേഗത്തിൽ പുറന്തള്ളപ്പെടുന്നു എന്നതിനെ സ്വാധീനിക്കുന്നു.
ഒരു ഓട്ടക്കാരൻ ഓട്ടമത്സരത്തിനായി പരിശീലിക്കുന്നതുപോലെ, ഒരു പ്രസംഗകനും അഭ്യാസത്തിലൂടെ ശരിയായ ശ്വാസനിയന്ത്രണം വികസിപ്പിച്ചെടുക്കാൻ കഴിയും. തോളുകൾ പിന്നോട്ടാക്കി നിവർന്നു നിൽക്കുക. എന്നിട്ട് ശ്വാസകോശങ്ങളുടെ അടിഭാഗത്തു വായു നിറയത്തക്കവണ്ണം ശ്വാസം എടുക്കുക. ഒടുവിൽ, ഒറ്റശ്വാസത്തിൽ എത്രവരെ എണ്ണാൻ കഴിയുമോ അത്രവരെ സാവധാനത്തിലും തടസ്സം കൂടാതെയും എണ്ണിക്കൊണ്ട് വായു സാവധാനം പുറത്തു കളയുക. തുടർന്ന് അതേ രീതിയിൽ ശ്വാസോച്ഛ്വാസം ചെയ്തുകൊണ്ട് ഉച്ചത്തിൽ വായിച്ചു പരിശീലിക്കുക.
മുറുകിയ മാംസപേശികൾക്ക് അയവു വരുത്തുക. നല്ല ശബ്ദഗുണത്തിന് അനിവാര്യമായ മറ്റൊരു സംഗതിയാണ് പിരിമുറുക്കത്തിന് അയവു വരുത്തുന്നത്! സംസാരിക്കുമ്പോൾ പിരിമുറുക്കത്തിന് അയവു വരുത്താൻ പഠിക്കുന്നതിലൂടെ ശബ്ദഗുണം എത്രമാത്രം മെച്ചപ്പെടുത്താൻ കഴിയുമെന്നതു നിങ്ങളെ ശരിക്കും അത്ഭുതപ്പെടുത്തും! ശരീരത്തിനെന്ന പോലെ മനസ്സിനും അയവു വരുത്തേണ്ടതുണ്ട്. എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ മാനസിക പിരിമുറുക്കം മാംസപേശികളുടെ പിരിമുറുക്കത്തിലേക്കു നയിക്കുന്നു.
നിങ്ങളുടെ ശ്രോതാക്കളെ കുറിച്ചു ശരിയായ വീക്ഷണം കൈക്കൊള്ളുകവഴി മാനസിക പിരിമുറുക്കത്തിന് അയവു വരുത്തുക. വയൽശുശ്രൂഷയിൽ കണ്ടുമുട്ടുന്നവരാണ് നിങ്ങളുടെ ശ്രോതാക്കളെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ ബൈബിൾ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് ഏതാനും മാസങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളു എങ്കിൽപ്പോലും, അവരുമായി പങ്കുവെക്കുന്നതിന് യഹോവയുടെ ഉദ്ദേശ്യത്തെ കുറിച്ചുള്ള മൂല്യവത്തായ സംഗതികൾ നിങ്ങൾക്ക് അറിയാമെന്ന കാര്യം ഓർമിക്കുക. മാത്രമല്ല, അവർ തിരിച്ചറിഞ്ഞാലും ഇല്ലെങ്കിലും, നിങ്ങൾ അവരെ സന്ദർശിക്കുന്നത് അവർക്കു സഹായം ആവശ്യമായതുകൊണ്ടാണുതാനും. ഇനി, രാജ്യഹാളിൽ വെച്ചാണ് നിങ്ങൾ സംസാരിക്കുന്നതെങ്കിൽ സദസ്യരിൽ ഭൂരിഭാഗവും യഹോവയുടെ ജനമാണ്. അവർ നിങ്ങളുടെ സുഹൃത്തുക്കളാണ്, നിങ്ങളുടെ വിജയം ആഗ്രഹിക്കുന്നവർ. നാം നിരന്തരം അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന സദസ്സിന്റെ അത്ര സൗഹൃദഭാവവും സ്നേഹവും ഉള്ള ഒരു സദസ്സിനെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ആളുകൾ ഭൂമിയിൽ വേറെയില്ല.
തൊണ്ടയിലെ പേശികൾക്ക് അയവു വരുത്തുക. അവയിൽ മനസ്സു കേന്ദ്രീകരിച്ചുകൊണ്ടും ബോധപൂർവം അവയുടെ പിരിമുറുക്കം കുറച്ചുകൊണ്ടും ഇതു ചെയ്യാവുന്നതാണ്. നിങ്ങളുടെ സ്വനതന്തുക്കളിലൂടെ വായു കടന്നുപോകുമ്പോൾ അവ കമ്പനം ചെയ്യുന്നു എന്ന കാര്യം ഓർമിക്കുക. ഗിത്താറിന്റെയോ വയലിന്റെയോ കമ്പിയുടെ മുറുക്കം കൂട്ടുകയോ കുറയ്ക്കുകയോ ചെയ്യുമ്പോൾ അത് ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്ന നാദത്തിനു സ്ഥായിഭേദം സംഭവിക്കുന്നതുപോലെതന്നെ, തൊണ്ടയിലെ പേശികൾ മുറുകുകയോ അയയുകയോ ചെയ്യുമ്പോൾ മനുഷ്യശബ്ദത്തിന്റെ സ്ഥായിക്കും വ്യത്യാസം വരുന്നു. സ്വനതന്തുക്കൾക്ക് അയവു വരുത്തുമ്പോൾ സ്ഥായി താഴുന്നു. തൊണ്ടയിലെ പേശികൾക്ക് അയവു വരുത്തുന്നത് നാസാരന്ധ്രങ്ങൾ തുറന്നിരിക്കാനും സഹായിക്കുന്നു. ഇതാകട്ടെ നിങ്ങളുടെ ശബ്ദഗുണത്തെ തീർച്ചയായും സ്വാധീനിക്കും.
കാൽമുട്ടുകൾ, കൈപ്പത്തികൾ, തോളുകൾ, കഴുത്ത് എന്നിങ്ങനെ നിങ്ങളുടെ മുഴു ശരീരത്തെയും അയവുള്ളതാക്കുക. ഇതു നിങ്ങളുടെ ശബ്ദത്തിനു വ്യാപനപ്രാപ്തി പ്രദാനം ചെയ്യുന്ന അനുനാദം ഉണ്ടാകാൻ, അതായത് ശരീര ഭാഗങ്ങൾ കമ്പനം ചെയ്ത്, പുറപ്പെടുവിക്കപ്പെട്ട ശബ്ദത്തിന്റെ തീവ്രത വർധിക്കാൻ സഹായിക്കും. മുഴു ശരീരവും ഒരു സൗണ്ടിങ് ബോർഡായി (ധ്വനിഫലകം) വർത്തിക്കുമ്പോഴാണ് അനുനാദം ഉണ്ടാകുന്നത്. എന്നാൽ പിരിമുറുക്കം ഇതിനു തടസ്സം സൃഷ്ടിക്കുന്നു. സ്വനപേടകത്തിൽ ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന നാദം നാസാരന്ധ്രങ്ങളിൽ മാത്രമല്ല പ്രതിധ്വനിക്കുന്നത്. നെഞ്ചിലെ അസ്ഥികൾ, പല്ല്, അണ്ണാക്ക്, സൈനസുകൾ എന്നിവയിൽ തട്ടിയും അതു പ്രതിധ്വനിക്കുന്നു. ഇവയ്ക്കെല്ലാം അനുനാദത്തിന്റെ ഗുണമേന്മ വർധിപ്പിക്കാൻ കഴിയും. ഒരു ഗിത്താറിന്റെ സൗണ്ട്ബോർഡിൽ ഒരു ഭാരമെടുത്തു വെച്ചാൽ ശബ്ദ തീവ്രത കുറയും. സൗണ്ട്ബോർഡ് സ്വതന്ത്രമായി കമ്പനം ചെയ്താലേ അതു ശരിയായി അനുനാദം പുറപ്പെടുവിക്കൂ. തീരെ അയവില്ലാത്ത പേശികൾ നമ്മുടെ ശരീരത്തിലെ അസ്ഥിഘടനകളുടെമേൽ പിടി മുറുക്കുമ്പോഴും അതുതന്നെയാണ് സംഭവിക്കുന്നത്. ശബ്ദത്തിനു ശരിയായ ഉച്ചനീചത്വം വരുത്താനും നേരിയ വികാര വ്യതിയാനങ്ങൾ പോലും പ്രകടിപ്പിക്കാനും അനുനാദം നിങ്ങളെ പ്രാപ്തരാക്കും. അധികം ശബ്ദം ഉയർത്താതെതന്നെ വലിയൊരു സദസ്സിനു കേൾക്കാവുന്ന വിധത്തിൽ സംസാരിക്കാൻ നിങ്ങൾക്കു കഴിയും.