ഗീതം 57
യഹോവയുടെ സന്തുഷ്ട ജനം
1. ആ-ന-ന്ദ പ്ര-ഹർ-ഷ-മ-റി-വോർ സ-ന്തു-ഷ്ടർ,
സ-ത്യം നീ കാ-ണി-പ്പോർ, നീ-യ-നു-ഗ്ര-ഹി-പ്പോർ.
നിൻ മു-ഖ-ത്തിൻ പ്ര-കാ-ശ-ത്തിൽ അ-വർ ന-ട-ന്ന്‌,
മോ-ദി-ച്ചി-ടും സേ-വാ-നി-യോ-ഗ-ങ്ങ-ളിൽ.
(കോറസ്‌)
സ്‌നേ-ഹാർ-ദ്ര-ത ദൈ-വം നീ കാ-ണി-ക്കും
നിൻ ദി-വ്യ-നാ-മ-മേ-റ്റു ചൊ-ല്ലു-ന്നോർ-ക്കായ്‌.
നിൻ വ-ച-നാ-ത്മാ-വാൽ സ-ത്യം ഗ്ര-ഹി-ച്ചു
വി-ശ്വാ-സം ക്രി-യ-യാൽ കാ-ണി-പ്പ-വർ.
2. ഞെ-രു-ക്കി-ടു-ന്നു സാ-ത്താ-നും തൻ സേ-ന-യും;
വേ-ല വർ-ധി-ച്ചെ-ങ്ങും സ്‌തു-തി മു-ഴ-ങ്ങ-ട്ടെ
യ-ഹോ-വ സൗ-മ്യർ-ക്കായ്‌ സ-ങ്കേ-തം നൽ-കി-ടു-ന്നു;
സം-ര-ക്ഷി-ക്കും നീ-തി-യ-ന്വേ-ഷി-പ്പോ-രെ.
(കോറസ്‌)
3. അ-നേ-കർ സ-ത്യം ത്യ-ജി-ച്ചു പോ-യാ-ലും നാം
ധൈ-ര്യ-ത്തോ-ടു-ണർ-ന്നു പോർ ചെ-യ്യും പ്രാർ-ഥി-ക്കും.
ശോ-ധ-ന ജ-യി-ച്ചു നൈർ-മ-ല്യം കാ-ക്കേ-ണ്ടു നാം,
ദൈ-വ-പ്രീ-തി-യാൽ വി-ശ്വ-സ്‌തം സേ-വി-ക്കാം.
(കോറസ്‌)