Iwettaq il-​profezija taʼ Isaija

Xħin isiru jafu li l-​Fariżej u l-​partitarji taʼ Erodi qed jippjanaw biex joqtlu lil Ġesù, hu u d-​dixxipli tiegħu jerħulha lejn il-​Baħar tal-​Galilija. Hawn jinġabru madwaru folol kbar minn kullimkien—mill-​Galilija, il-​bliet taʼ Tir u Sidon li qegħdin mal-​baħar, in-​naħa tal-​Lvant tax-​Xmara Ġordan, Ġerusalemm, u l-​Idumija li qiegħda iktar lejn in-​Nofsinhar. Ġesù jfejjaq lil ħafna. Minħabba f’hekk, dawk li għandhom mard serju jrossu biex jersqu lejh. Huma ma jistennewx sakemm imisshom hu, imma mimlijin ħeġġa jipprovaw imissuh huma.—Marku 3:9, 10.

Il-​folol tant huma kbar li Ġesù jgħid lid-​dixxipli tiegħu biex ilestulu dgħajsa żgħira, ħalli jkun jistaʼ jaqlaʼ ftit ’il barra minn max-​xatt u jżomm lill-​folol milli jrossu fuqu. Ukoll, jistaʼ jgħallimhom mid-​dgħajsa jew jersaq lejn post ieħor tul ix-​xatt biex jgħin lil iktar nies.

Id-​dixxiplu Mattew jgħid li l-​attività taʼ Ġesù twettaq “dak li ntqal permezz tal-​profeta Isaija.” (Mattew 12:17) Ġesù liema profezija qed iwettaq hawnhekk?

“Ara! Il-​qaddej tiegħi li jien għażilt, il-​maħbub tiegħi, li ruħi approvat! Inqiegħed l-​ispirtu tiegħi fuqu, u lill-​ġnus jurihom ċar x’inhi l-​ġustizzja. Ma jargumenta bl-​aħrax maʼ ħadd, ma jgħajjatx, u ħadd ma jismaʼ leħnu fit-​toroq prinċipali. Qasba mxaqqa ma jiksirhiex, u ftila tal-​kittien tnemnem ma jitfihiex, sakemm jirnexxilu jġib il-​ġustizzja. Tabilħaqq, f’ismu se jittamaw il-​ġnus.”—Mattew 12:18-​21; Isaija 42:1-​4.

M’għandniex xi ngħidu, Ġesù hu l-​qaddej maħbub li Alla japprova. Ġesù jagħmilha ċara x’inhi l-​ġustizzja vera, li qed tiġi mċajpra minħabba tradizzjonijiet reliġjużi foloz. Il-​Fariżej japplikaw b’inġustizzja l-​Liġi t’Alla kif jidhrilhom huma, tant li lanqas huma lesti li jgħinu lil xi ħadd marid fis-​Sabat! Ġesù juri b’mod ċar x’inhi l-​ġustizzja t’Alla u juri li fuqu hemm l-​ispirtu t’Alla hekk kif iserraħ lin-​nies mit-​toqol taʼ tradizzjonijiet inġusti. Għal din ir-​raġuni l-​mexxejja reliġjużi jridu joqtluh. Kemm hi ħaġa tal-​mistħija!

Xi jfisser li “ma jargumenta bl-​aħrax maʼ ħadd, ma jgħajjatx, u ħadd ma jismaʼ leħnu fit-​toroq prinċipali”? Meta jfejjaq lin-​nies, Ġesù ma jħallix lil dawn l-​uħud—jew lid-​demonji—‘juru min hu.’ (Marku 3:12) Hu ma jridx li n-​nies isiru jafu bih permezz taʼ storbju sħiħ fit-​toroq jew għax jinxterdu bil-​fomm rapporti mgħawġin sforz l-​eċċitament.

Ukoll, Ġesù jwassal il-​messaġġ tiegħu taʼ faraġ lil dawk li b’mod figurattiv huma bħal qasba mxaqqa, li hi milwija u mgħaffġa. Huma bħal ftila tnemnem, li waslet biex tintefa. Ġesù ma jgħaffiġx il-​qasba mxaqqa jew jitfi x-​xemgħa tnemnem. Minflok, b’tenerezza u bi mħabba, hu jerfaʼ lill-​ġwejdin bis-​sengħa. Ġesù verament hu l-​wieħed li fih jistgħu jittamaw il-​ġnus!