တရားရေး အောင်မြင်ကျော်လွှားမှု

၁၉၉၅၊ ဧပြီလတွင် အရေးပါလှသောတရားရေးအမှုတစ်ခုကို အနိုင်ရရှိခဲ့သည်။ ယင်းသည် ၁၉၉၂၊ ဇန်နဝါရီ ၂၈ ၌ အသက် ၂၄ နှစ်အရွယ်၊ လုစ် နာရေးဒါ အဲစဗီးဒို ကွိုင်လက်စ်သည် စိတ်ကြိုက်ရွေးချယ်ခွင့်ရှိခွဲစိတ်မှုအတွက် ပွာတီရီကိုရှိ အဲလ် ဗြုအယ် ပါစတာဆေးရုံသို့ တက်ရောက်ခဲ့ချိန်က အစပြုခဲ့သည်။ တက်ရောက်စဉ်က ယေဟောဝါသက်သေတစ်ဦးအနေနှင့် သွေးသွင်းခြင်းကို လက်ခံလိမ့်မည်မဟုတ်ကြောင်း နှုတ်အားဖြင့်ကော၊ စာအားဖြင့်ပါ သူမထုတ်ဖော်ပြောဆိုပြီးဖြစ်သည်။ (တမန်တော် ၁၅:၂၈၊ ၂၉) သူမကိုကုသပေးသော ဆရာဝန်အပါအဝင် ဆေးရုံဝန်ထမ်းများသည် သူမ၏လိုအင်ဆန္ဒကို ကောင်းစွာသိကြသည်။

ခွဲစိတ်ပြီးနောက်နှစ်ရက်အကြာတွင် လုစ်သည် သွေးအလွန်ထွက်သောကြောင့် သွေးအားနည်းလာသည်။ ဆေးကုပေးသောသမားတော်၊ ဒေါက်တာ ဟိုဆေး ရာဒရီးဂတ် ရာဒရီးဂတ်က သူမကိုကူညီနိုင်မည့် တစ်ခုတည်းသောနည်းလမ်းမှာ သွေးသွင်းပေးခြင်းပင်ဖြစ်သည်ဟု အထင်ရှိခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် လုစ်ကိုသွေးသွင်းရန် သူမမသိဘဲ သို့မဟုတ် သူမ၏သဘောတူညီချက်မရဘဲ တရားရုံးအမိန့်ကိုရဖို့ သူကြိုးစားခဲ့လေသည်။

လုစ်သည် သတိကောင်းကောင်းရှိပြီး ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ပြောဆိုနိုင်သော်လည်း ဒေါက်တာ ရာဒရီးဂတ် ရာဒရီးဂတ်က အမှုကိစ္စမှာအရေးကြီးနေသောကြောင့် တစ်ဦးတစ်ယောက်၏သဘောတူညီချက်ကိုရယူနေရန်အတွက် အချိန်မရှိဟု ဇွတ်အတင်းပြောဆိုခဲ့သည်။ ခရိုင်အကျိုးဆောင်ရှေ့နေ၊ အဲဝါးဒို ပရာ စိုဒိုက လျှောက်လွှာပုံစံတွင်လက်မှတ်ထိုးပေးပြီး ခရိုင်တရားသူကြီး၊ ဂုဏ်သရေရှိ အန်ကေး လုဝိစ် ရာဒရီးဂတ် ရာမုတ်စ်က သွေးသွင်းရန်အတွက် တရားရုံးအမိန့်ကို ထုတ်ဆင့်ပေးခဲ့သည်။

သို့ဖြင့် ၁၉၉၂၊ ဇန်နဝါရီ ၃၁ တွင် လုစ်ကို ခွဲစိတ်ခန်းအတွင်းသို့ခေါ်သွားကာ သွေးသွင်းပေးခဲ့သည်။ သွေးသွင်းစဉ်အခိုက်၌ ဆေးရုံဝန်ထမ်းအချို့တို့၏ရယ်မောနေသံကို သူမကြားရသည်။ အခြားသူများကမူ လုပ်ပေးနေသည့်အရာတို့သည် သူမ၏ကောင်းကျိုးအတွက်သာဖြစ်ကြောင်း သူမအား ဆူပူကြိမ်းမောင်းကြသည်။ သူမအစွမ်းရှိသမျှဖြင့် ခုခံခဲ့သည်—အားလုံးတို့မှာ အချည်းနှီးသာဖြစ်သည်။ တစ်နေ့တာကုန်သွားသောအခါ လုစ်ကို သွေးလေးယူနစ်သွင်းပြီးသွားပေပြီ။

ပွာတီရီကိုတွင် ယေဟောဝါသက်သေများနှင့် သွေးသွင်းခြင်းပါဝင်ပတ်သက်သောကိစ္စတွင် လုစ်ကိစ္စသည် ပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်သလို နောက်ဆုံးအကြိမ်လည်းမဟုတ်ပါ။ သူမ၏တွေ့ကြုံမှုမတိုင်မီက အရွယ်ရောက်ယေဟောဝါသက်သေများ၏အလိုဆန္ဒကိုဆန့်ကျင်၍ သွေးသွင်းရန်အတွက် တရားရုံးအမိန့် အနည်းဆုံး ၁၅ ခုကို ထုတ်ဆင့်ခဲ့ပြီးဖြစ်ကာ ထို့နောက်ပိုင်း၌လည်း ပို၍ထုတ်ဆင့်ခဲ့ကြသည်။ အမှုကိစ္စတစ်ခုတွင် တရားရုံးအမိန့်အတိုင်း လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြကာ လူနာသတိမေ့နေချိန်၌ သူမကို အတင်းသွေးသွင်းပေးခဲ့သည်မှာ အလွန်ဝမ်းနည်းဖွယ်ကောင်းလှပေသည်။

သို့သော်လည်း လုစ်၏ခုခံမှုမှာ ခွဲစိတ်ခန်းအတွင်း၌သာ အဆုံးသတ်မသွားခဲ့ပါ။ ဓနသဟာယပွာတီတိုရီကိုနိုင်ငံကို ၁၉၉၃၊ အောက်တိုဘာတွင် အမှုလုပ်ခဲ့သည်။ အမှုကို အထက်တရားရုံးက ကြားနာခဲ့ပြီး ၁၉၉၅၊ ဧပြီ ၁၈ ရက်တွင် သူမအနိုင်ရရှိခဲ့သည်။ သွေးသွင်းရန် အမိန့်ထုတ်ဆင့်ခြင်းသည် “အခြေခံဥပဒေနှင့်ညီညွတ်မှုမရှိကာ တရားဥပဒေဆင့်စာမပါဘဲ တရားလို၏လွတ်လပ်စွာကိုးကွယ်နိုင်ခွင့်၊ သူမ၏ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိစ္စနှင့် ခန္ဓာပိုင်းဆိုင်ရာကိုယ်ပိုင်ဆုံးဖြတ်ချက်တို့ကို တားဆီးပိတ်ပင်ခြင်း” ပင်ဖြစ်သည်ဟု တရားရုံးကဖော်ပြသည်။

ဤပြဋ္ဌာန်းချက်သည် အရေးပါလှပေသည်။ အကြောင်းမှာ ပွာတီရီကိုတရားရုံးက သွေးသွင်းခြင်းကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍ ယေဟောဝါသက်သေများဘက်မှထောက်ခံချက်ပေးသော ပထမဦးဆုံးသောပြဋ္ဌာန်းချက်ဖြစ်သည်။ တရားသူကြီး၏စီရင်ချက်သည် ကြီးမားလှသောတုံ့ပြန်မှုကိုဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။ အဓိကသတင်းစာ၊ ရေဒီယိုနှင့် ရုပ်မြင်သံကြားသတင်းထောက်များပါဝင်လျက် သတင်းစာရှင်းလင်းပွဲတစ်ခုကို ကျင်းပခဲ့ကြသည်။

ထိုည၌ပင် လုစ်၏ရှေ့နေတစ်ဦးနှင့် လူတွေ့မေးမြန်းခြင်းအစီအစဉ်တစ်ခုကို ရေဒီယိုက ထုတ်လွှင့်ပေးခဲ့သည်။ ပရိသတ်များ ဖုန်းဆက်မေးမြန်းရန်လည်း ဖိတ်ခေါ်ထားသည်။ ဆရာဝန်နှင့် ဥပဒေအကျိုးဆောင်အများတို့သည် ဖုန်းဆက်ပြီး အမှုကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍ သူတို့၏လိုလိုလားလားရှိသည့်တုံ့ပြန်မှုကို ဖော်ပြကြသည်။ ဖုန်းဆက်သူတစ်ဦးက ဤသို့ဆိုသည်– “သွေးသွင်းခြင်းဟာ အသက်ကိုကယ်တင်နိုင်လိမ့်မယ်လို့ သိပ္ပံပညာက တိတိကျကျမဖော်ထုတ်နိုင်သေးပါဘူး။ ဒါ့အပြင် အဲဒီနည်းအတိုင်းထင်မြင်တာဟာလည်း မှားနိုင်ပါတယ်။” သူဤသို့လည်း ဆက်ဖော်ပြသေးသည်– “မကြာခင်မှာပဲ သွေးသွင်းခြင်းဟာ ခေတ်သစ်ဆေးသိပ္ပံရဲ့ အကြီးမားဆုံးသောချွတ်ယွင်းချက်နဲ့ အမှားတစ်ခုအဖြစ် သမိုင်းတွင်ရစ်မှာပါပဲ။”

အလွန်လေးစားခံရသော ဥပဒေဆိုင်ရာပါမောက္ခတစ်ဦးက နောက်ပိုင်းတွင် ကင်းမျှော်စင်အသင်း၏ဌာနခွဲရုံးသို့ဖုန်းဆက်ခဲ့ပြီး “အပြတ်အသတ် အောင်ပွဲခံခြင်း” ဟု သူသမုတ်ခဲ့သော သူ၏အလွန်အားရကျေနပ်မှုကို ဖော်ပြခဲ့သည်။ တရားရုံး၏ပြဋ္ဌာန်းချက်သည် အခြေခံဥပဒေဆိုင်ရာ လုပ်ပိုင်ခွင့်ကို ကာကွယ်ပေးရာတွင် ယေဟောဝါသက်သေများအတွက်သာမကဘဲ ပွာတီရီကိုနိုင်ငံသားအားလုံးအတွက်ပင်ဖြစ်ကြောင်း သူထပ်၍ဖော်ပြခဲ့သေးသည်။