လောတရဲ့ဇနီးကို သတိရပါ

လောတဟာ ခါနာန်ပြည်မှာ ဦးလေးဖြစ်သူ အာဗြဟံနဲ့ အတူနေတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အာဗြဟံနဲ့ လောတမှာ တိရစ္ဆာန်တွေ တိုးပွားလာပြီး တိရစ္ဆာန်အားလုံးအတွက် စားကျက် မလုံလောက်တော့ဘူး။ အာဗြဟံဟာ လောတကို ‘ငါတို့ တစ်နေရာတည်းမှာ အတူနေလို့ မဖြစ်တော့ဘူး။ မင်းသွားချင်တဲ့နေရာကို အရင်ရွေးပါ။ ပြီးမှ ငါ တခြားနေရာသွားမယ်’ လို့ ပြောလိုက်တယ်။ အာဗြဟံဟာ တစ်ကိုယ်ကောင်းမဆန်ဘဲ ကြင်နာတတ်သူ မဟုတ်လား။

သောဒုံမြို့နဲ့ နီးပြီး စိမ်းစို၊ ရေပေါတဲ့ နေရာကောင်းတစ်ခုကို လောတတွေ့သွားတယ်။ ဒါနဲ့ အဲဒီနေရာကို သူရွေးလိုက်ပြီး မိသားစုလိုက် ပြောင်းရွှေ့သွားတယ်။

သောဒုံမြို့သားတွေနဲ့ အနီးတဝိုက်က ဂေါမောရမြို့သားတွေဟာ အရမ်းကို ဆိုးသွမ်းကြတယ်။ ဆိုးလွန်းအားကြီးလို့ အဲဒီမြို့တွေကို ဖျက်ဆီးဖို့ ယေဟောဝါ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ လောတနဲ့ မိသားစုကို ယေဟောဝါ ကယ်တင်ချင်လို့ ကောင်းကင်တမန်နှစ်ပါးကို စေလွှတ်ပြီး ‘ဒီမြို့က မြန်မြန်ထွက်သွားကြ။ ဒီမြို့ကို ယေဟောဝါ ဖျက်ဆီးတော့မှာ’ လို့ သတိပေးခိုင်းတယ်။

လောတဟာ ချက်ချင်းမထွက်ဘဲ အချိန်ဆွဲနေတယ်။ ဒါနဲ့ ကောင်းကင်တမန်တွေက လောတ၊ သူ့ဇနီးနဲ့ သူ့သမီးနှစ်ယောက်ကို မြို့ပြင်ကို ဆွဲထုတ်လာပြီး ‘ပြေးကြ။ အသက်ရှင်ချင်ရင် နောက်လှည့်မကြည့်နဲ့။ လှည့်ကြည့်ရင် သေမယ်’ လို့ ပြောတယ်။

ဇောရမြို့ကို သူတို့ရောက်တဲ့အခါ ယေဟောဝါဟာ သောဒုံမြို့နဲ့ ဂေါမောရမြို့အပေါ် ကန့်နဲ့မီး ရွာကျစေတယ်။ မြို့နှစ်မြို့စလုံး ပြာကျသွားတယ်။ လောတရဲ့ဇနီးဟာ ယေဟောဝါစကား နားမထောင်ဘဲ နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တာ ဆားတိုင်ဖြစ်သွားပါလေရော။ လောတနဲ့ သမီးနှစ်ယောက်ကတော့ ယေဟောဝါစကား နားထောင်လို့ မသေကြဘူး။ လောတရဲ့ဇနီး ဆားတိုင်ဖြစ်သွားလို့ လောတရော သမီးတွေပါ ဝမ်းနည်းကြမှာဖြစ်ပေမဲ့ ယေဟောဝါရဲ့ သတိပေးချက်တွေကို နားထောင်ခဲ့လို့ သူတို့ ဝမ်းသာခဲ့ကြမှာပါ။