Wat twee beruchte steden ons leren
HET waren bloeiende steden, elk met haar eigen koning. Plotseling, in één dag, werden ze door vuur vernietigd, waarna ze nooit meer zijn herbouwd. Dit gebeurde zo’n 3900 jaar geleden.
Niettemin had een van die twee beruchte en vaak in één adem genoemde steden een naam die tot op deze dag in een aantal talen bewaard is gebleven in een woord dat getuigt van ontaarding — Sodom. De andere stad was Gomorra.
Zo volledig was de verwoesting van deze steden dat er zelfs geen puinheuvels meer aan te wijzen zijn als een aanduiding waar ze gelegen hebben. The New Encyclopædia Britannica zegt over de twee steden: „Waarschijnlijk nu begraven in de ondiepe wateren ten zuiden van al-Lisan, een schiereiland aan de zuidelijke tip van de Dode Zee in Israël.” Het is daarom wellicht opmerkenswaardig dat duikers die dit gedeelte van de zee verkenden, naar verluidt iets vonden dat op een muur leek. Om beter te begrijpen wat deze steden met hun kwalijke reputatie overkwam, moeten wij teruggaan tot hun bloeiperiode.
Toestanden in Sodom
Op een avond kwamen twee vreemdelingen Sodom binnen. De welgestelde mannen van de stad zagen hen, maar geen ingeborene heette hen welkom. Ten slotte arriveerde Lot, een godvrezend man die zich in die streek had gevestigd. Toen hij hen zag, stond hij erop dat zij de nacht in zijn huis doorbrachten. Voordat Lot en zijn bezoekers gereed waren om naar bed te gaan, werd het huis omringd door gepeupel. De ontaarde inwoners van Sodom, van jongen tot oude man, eisten de uitlevering van de bezoekers. Waarom ? Zij wilden hen seksueel misbruiken.
Ja, Sodom was een plaats waar iedere bezoeker de kans liep aangerand te worden. De inwoners hadden geen achting voor de rechten van anderen en waren alleen uit op de bevrediging van hun zelfzuchtige verlangens en hartstochten. De omwonende volken waren diep bedroefd over de ernstige schendingen van menselijk fatsoen, zo zelfs dat men algemeen schande sprak van wat er in Sodom en Gomorra gebeurde. De bijbel verklaart dat de klacht niet werd genegeerd door „de Rechter van de gehele aarde”, Jehovah God. — Gen. 18:20, 21, 25.
De aanwezigheid van de twee vreemdelingen in Sodom was geen toeval. Volgens het bijbelse verslag waren het engelen die daarheen waren gezonden om Lot en zijn gezin te waarschuwen de stad te verlaten voordat ze vernietigd zou worden. Lot en zijn twee dochters ontkwamen, maar zijn vrouw stierf omdat zij geen acht sloeg op de aanwijzing die de engel haar met het oog op een succesvolle vlucht had gegeven. — Gen. 19:1-26.
Het bijbelverslag is in overeenstemming met de beschikbare archeologische gegevens. Gedurende de periode waarin Lot volgens de bijbel in Sodom woonde, was de streek vruchtbaar, met „naar de Dode Zee afvloeiend zoet water in voldoende hoeveelheden om landbouw mogelijk te maken” (Encyclopædia Britannica). De bijbel verhaalt: „De gehele streek [was] rijk aan water . . . (voordat Jehovah Sodom en Gomorra verdierf).” — Gen. 13:10.
Bovendien vestigden de Ammonieten en Moabieten, de nakomelingen van Lots dochters, zich in een streek dicht bij de Dode Zee, en ook dit wordt door archeologisch bewijsmateriaal ondersteund. Wij hebben dan ook niet te maken met een mythe maar met een historische gebeurtenis.
Lessen voor ons
Deze geschiedenis bevat belangrijke lessen voor ons. Bijna 2000 jaar nadat de beruchte steden ophielden te bestaan, schreef de christelijke discipel Judas: „Sodom en Gomorra en de omliggende steden [zijn], nadat ze op dezelfde wijze als de voornoemden buitensporig hoererij hadden bedreven en vlees waren achternagegaan voor tegennatuurlijk gebruik, ons tot een waarschuwend voorbeeld gesteld doordat ze de gerechtelijke straf van eeuwig vuur ondergaan.” — Jud. 7.
De God die de verwoesting van Sodom en Gomorra heeft teweeggebracht, verandert zijn maatstaven niet. In zijn Woord verklaart hij: „Ik ben Jehovah; ik ben niet veranderd” (Mal. 3:6). Zijn toorn richt zich dus tegen allen die volharden in de seksuele perversies en verdorvenheden die in Sodom werden beoefend.
Nieuwsberichten laten er geen twijfel over bestaan dat in onze tijd datgene wat in Sodom werd bedreven niet alleen alarmerende proporties aanneemt, maar ook in steeds wijdere kring geaccepteerd wordt. Ook dit kan een waarschuwende les voor ons zijn. De mensen van Sodom waren trots en in goeden doen, en zij hadden het idee dat hun geen dag van afrekening wachtte. Zij waren verhard en hadden geen consideratie met de armen en ellendigen (Ezech. 16:49, 50). Vormt dit geen beschrijving van velen in deze tijd die een leven van seksuele losbandigheid leiden?
Lots aanstaande schoonzoons behandelden de aankondiging van de ophanden zijnde vernietiging van Sodom als een grap (Gen. 19:14). Maar het was geen grap toen zij zelf in het vernietigende vuur omkwamen.
De Allerhoogste zal goddeloosheid eenvoudig niet tot onbepaalde tijd tolereren. Hij heeft een dag van afrekening voor alle natiën vastgesteld (Hand. 17:31). Deze dag van afrekening komt gevaarlijk dichtbij. Zoals Lot en zijn dochters moesten vluchten uit Sodom, zo moeten allen die wensen te ontkomen aan de vernietiging die dit hele goddeloze samenstel zal treffen, gebruik maken van Gods regeling voor redding of bevrijding. — Luk. 17:28-32.
Deze regeling is in de Schrift uiteengezet en staat open voor alle mensen ongeacht hoe zij nu leven, als zij maar de wens bezitten hun leven in moreel opzicht in overeenstemming te brengen met Jehovah’s wegen. Jehovah’s Getuigen in uw omgeving zullen deze belangrijke informatie graag met u willen delen. Wij nodigen u ertoe uit gebruik te maken van de mogelijkheid om bij u thuis een gratis bijbelstudie te ontvangen.